Absurd One :
JoongShim’s Fictory
Dear, Jaejoong and Changmin These stories belong to you. Page 1
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
JoongShim’s stories were happened at the center of ‘Mind’, name of this town. We have already known that Jaejoong still be alive in ‘Mind’ forever as well as nothing can make Changmin leave the town. Page 2
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
They share love, wish and memories to each other even though times passed by. Let the stories go on from beginning till the end by their own ways. Please fill up your memories with the stories, and keep them warmly. That’s all. Page 3
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
Page 4
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
Hot Fudge ‘รับเหมาก่อสร้าง รัก’
Page 5
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
Hot Fudge บทที่ 1 : ว่าด้วยงานที่พนักงานบริษัทฮ็อตฟัดจ์ทาํ
‘ฮ็ อ ตฟั ด จ์ ’ ชวนให้ นึ กถึ งซอสช็ อ ตโกแลตเหลว หนื ด ข้ น สีน้ําตาลเข้ม เป็นท็อปปิ้งราดบนไอศกรีมเย็นเชี๊ยบลูกกลมดิ๊ก แล้วยัง ชวนให้ นึ กถึ งช็ อ คโกแลตฟองดู ที่ มี ส่ ว นผสมอย่ า งฮ็ อ ตฟั ด จ์ โ ดดลง มาร่วมแจมด้วยเช่นกัน อย่างหลังนี้ออกจะ เรื่องมาก กว่านิดหน่อย เพราะต้องอาศัยไฟลนก้นหม้อกระเบื้อง ไม่ให้ฟองดูจับตัวแข็งในตอน ที่ยั งไม่ ถึงเวลาอั น เหมาะควร นั่ นล่ ะ ที่ น่ าสนใจนั กเชี ย วว่ าเวลาอั น เหมาะควร จะเป็นเวลาใด? อาจเป็นตอนจุ่มมาชเมลโลหนึบหนับและ ผลไม้เชื่อมลงไปก็เป็นได้ บทสรุปของฮ็อตฟัดจ์จะอยู่ที่อุณหภูมิอุ่นๆ เสิร์ฟเคียงข้างของ ประกอบที่ ทั้ งแข็ งและเย็ น จั ด วิ ธี การกิ น ฮ็ อ ตฟั ด จ์ มี ค วามขั ด แย้ งใน ตัวเอง เพี้ยนพิลึก และนี่คือเสน่ห์ของมัน นวนิยายขนาดสั้น(ที่ไม่ใช่เรื่องสั้นขนาดยาว)เรื่องนี้ แซะตัวเอง ออกจากเบาะนั่งนุ่มนิ่มในร้านขนมหวาน เออก็นะ..ไหนๆก็มานั่งอู้ใน ร้านเค้าแล้ว ช่วยพีอาร์ให้สักนิดก็ได้ ร้านนี้เป็นร้านขนมหวานที่มีชื่อว่า Page 6
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
‘สวีทโฮลิค’ แปลความหมายได้ว่า ผู้เสพติดความหวาน ร้านนี้ขายขนม หวานมากมายหลากหลายชนิ ด รสชาติ ก็แ น่ น อนว่าต้ อ งหวานกลม กล่อมอร่อยละมุนลิ้นอยู่แล้วล่ะ ใครอยากจิบกาแฟสดแก้เลี่ยนก็มีให้ เลือ กชิ มเช่น กัน นะ แต่เอาจริงๆเลย ที เด็ ดของร้ านนี้จ ะอยู่ต รงที่ว่ า เจ้าของร้านหล่อมาก! เสียอย่างเดียวคือ มีเมียแล้ว!!!…นวนิยายเรื่องนี้ จึงได้แต่มองตามตาละห้อยด้วยความอิจฉาริษยา แล้วลุกออกจากร้าน มาเมื่อจัดการกวาดเมนูบนโต๊ะลงท้องแล้วเสร็จ ภาพฉากที่เ ห็นอยู่เบื้อ งหน้ า ดูแ ปลกตาไปจากสมัยก่ อนนิ ด หน่อย ย้อนไปสักประมาณห้าปีที่แ ล้ว เคยมีสาขาย่อยของร้านขนม หวานอีกร้านหนึ่ง ตั้งรกรากท้าทายเป็นคู่แข่งตัวฉกาจอยู่ที่นี่ แต่ก็เลิก กิจการไปตัง้ กะเปิดสาขาได้เพียงแค่ปีเดียว ตัวอาคารร้านถูกทุบทําลาย ทิ้งในทันที จากนั้นที่ดินจึงถูกทิ้งร้างร่วมสองปี มีสังกะสีและรั้วเชือกปิด กั้ น โดยรอบพื้ น ที่ พ ร้ อ มป้ า ยแสดงข้ อ ความว่ า ‘ห้ า มผ่ า น-----เขต ก่อสร้าง’ พอนึ กถึ งบรรยากาศโศกอมหดหู่ ในตอนนั้น แล้ ว ก็ ชวนให้ ขนลุกชอบกล แต่กาลเวลาก็เปลี่ยนแปลงโฉมหน้ารวดเร็วปรูดปราด เผลอแว๊บเดียว ทั้งรั้วเชือกและแผ่นสังกะสีก็ถูกเลาะลอกออกจากพื้นที่ ตรงนั้นจนหมด เปิดเผยให้เห็นตัวอาคารสูงสิบสี่ชั้น เป็นอาคารที่ทา ด้วยสีช็อคโกแลตตลอดทั้งตัวตึก เจาะช่องหน้าตาเป็นรูกลมเล็กๆ ทว่า เกลื่ อ นกระจายเต็ ม พื้ น ที่ ชนิ ด ที่ จิ น ตนาการจะพาคุ ณ เตลิ ด ไปถึ ง ภาพช็อคโกแลตฟองดูที่เกาะตัวเป็นก้อนแข็ง เนื่องจากไม่มีไฟลนก้น แถมยังบังเอิญ มีใครทํ าช็อ คโกแลตชิ พตกลงร่วมด้ว ยช่ว ยผสมอยู่ใน ก้อนแข็งนั้นเสียอีก ภาพฉากนี้มันคืออะไรกันหนอ? Page 7
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
นวนิยายแหงนคอ ชะเง้อมองขึ้นไปบนยอดสูงสุดของอาคาร แล้วใช้สายตาหยุดพินิจพิเคราะห์แผ่นป้ายสีเงินเงาวิบวับ ขนาดยาว สี่เมตร ซึ่งเป็นฉากหลังรองรับตัวอักษรรูปนูนสีช็อคโกแลตคําว่า ‘ฮ็อต ฟัดจ์’ อื้ม…นี่ล่ะ ชื่อสถานที่ของจุดเกิดเหตุในเรื่องของเรา กว่าจะเกริ่น จบได้นวนิยายถึงกับต้องปาดเหงื่อ –“ชิมชางมินยืนชะเง้อคอมองชื่อ ‘ฮ็อตฟัดจ์’ อยู่เป็นเวลานาน กว่าห้าที ช่วงสายของวันเวลาสิบโมงตรงเขาจะทําพฤติกรรมเดียวกันนี้ เสพติดจนเป็นนิสัย ในระหว่างห้านาทีนั้น ความคิดของชายหนุ่มร่างสูง โปร่งจะไหลรี่เข้าสู่ช่วงหว่างหัวคิ้ว ‘ทําไมชื่อของบริษัทแห่งนี้จะต้องเป็น ฮ็อตฟัดจ์’ นั่นคือสิ่งที่เขาสงสัย เดาว่าจะต้องมีความเกี่ยวพันอะไรกัน สักอย่าง ระหว่างชื่อบริษัทกับกิจการหลักที่บริษัทดําเนินงานอยู่ เวลา เคลื่อนเข้าสู่สิบโมงห้านาที ชางมินยกธงขาวยอมพ่าย ก้าวฉับๆ เดิน ตัดข้ามถนน ตรงเข้าสู่ประตูทางเข้าอันโอ่โถงของบริษัท ‘ฮ็อตฟัดจ์’ ทั น ใดนั้ น เขาถู ก ตั ว อาคารเคลื อ บร่ า งกลายเป็ น พนั ก งาน บริษัทฮ็อตฟัดจ์! “เชิญนั่งก่อนสิครับคุณชางมิน อ้อ คุณจะรับกาแฟ หรือเบียร์ สักกระป๋องก่อนมั้ย?” “ผมไม่ดื่มตอนเช้าครับบอส” “หมายถึง…เอ่อ…กาแฟ หรือเบียร์?” “ทั้งสองอย่าง” ชายวัยเฉียดสามสิบ ร่างอ้วนกลม ตัดผมสั้นกุดติดหนังศีรษะ แต่ยังให้ภาพของคนอารมณ์ดี รักความสะอาด มารยาทสุภาพพอใช้ Page 8
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
เจ้านายของชางมิน ควบตําแหน่งเจ้าของบริษัทฮ็อตฟัดจ์ เลิกคิ้วอัน ประกอบด้วยขนคิ้วเบาบางหวุดหวิดจะกลืนหายไปกับโหนกคิ้วขึ้นสูง เอียงคอสิบองศานิดๆ นึกสงสัยใคร่รู้ในนิสัยไม่ดื่ม ‘ทั้งสองอย่าง’ ใน ตอนเช้าของชางมิน บอสอ้วน (ที่พนักงานบริษัทนิยมใช้เรียก เวลาจะ เล่าอะไรสักอย่างเกี่ยวกับชายผู้นี้) สงวนความสงสัยของเขาเอาไว้ได้ใน เวลาห้าวินาที สั้นกระทัดรัดกว่าพฤติกรรมสงสัยประจําเวลาสิบโมงเช้า ถึงสิบโมงเช้าห้านาทีของชางมินถึง 60 เท่า เริ่มรับช่วงต่อจากนวนิยาย ทําหน้าที่เกริ่นเข้ าเรื่องสําคัญ ที่ต้ องเรียกให้ชางมิ นมาพบถึงในห้อ ง ทํางานส่วนตัว “คืองี้..ผมเห็นว่าเคสที่คุณรับผิดชอบอยู่ตอนนี้ก็เข้าที่เข้าทาง เรียบร้อย ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเป็นพิเศษแล้ว ผมก็เลยว่า…” “ว่าจะมีเคสใหม่ให้ผมทํา ใช่รึเปล่าครับ?” ชางมินยิงคําถาม ทะลุเข้ากลางเป้า นั่งยืดหลังตัวตรง สีหน้าประจุเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น เขาเป็นพนักงานหนุ่มไฟแรง ใครๆก็ว่างั้น และถึงให้เขาส่องกระจกมอง ตัวเอง ก็ใช่นะ เขาปรารถนาเป็นพนักงานหนุ่มไฟแรง! “บอกมาได้เลย ครับบอส ช่วงนี้ผมว่างมาก นั่งแช่อยู่ในบริษัทจนเบื่อเต็มแก่แล้ว” “เฮ้ย แต่เคสนี้ทําให้ผมค่อนข้างหนักใจน่ะสิที่จะยกให้คุณดูแล” “บอสไม่เชื่อมือผมเหรอครับ?” บอสอ้วนเหลือบตามองชางมิน พนักงานดีเด่น คลื่นลูกใหม่ไฟ แรงของบริษัท ผลงานเยี่ยมยุทธ์มากพอจะมอบโล่ประกาศเกียรติคุณ ให้ ไปห้ อยแขวนคอไว้ จะได้ยื ด อกอวดความภาคภู มิ แก่ ส าธารณชน ผู้พบเห็นได้ทุกที่ ทุกโอกาสที่พึงมี แน่นอนว่าชางมินเองก็อยากจะทํา เช่น นั้น ถ้ าไม่ติด ที่เ ขายังต้องโดยสารรถไฟฟ้ าใต้ดิ นเดิ นทางไปกลั บ Page 9
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
บริษัททุกเช้าเย็น ประชากรในรถใต้ดินแออัดจนเกินไป มีพื้นที่เพียงพอ สําหรับตัวเขา แต่ไม่ใช่กับโล่เกียรติคุณแน่ๆ! พับเรื่องความเยี่ยมยุทธ์ ของชางมินเก็บไปก่อน “ลูกค้าของบริษัทเรารายนีเ้ ป็น ตัวปัญหา…ผมพูดแบบนี้น่าจะ ถูกต้ องตรงประเด็น มากกว่า” บอสอ้ วนขยายความต่ อ “ผู้ ว่าจ้างคื อ มารดาเลี้ยงของลูกค้า ผมไปพบตัวมาแล้วทั้งคู่ ฝ่ายลูกชายยืนกราน หนักแน่นไม่เต็มใจเป็นลูกค้าของบริษัทเรา แต่ถ้ามารดาเลี้ยงต้องการ เช่นนั้น เขาจะจําใจลงชื่อในสัญญาก็ได้ พอเห็นภาพมั้ยคุณชางมิน? ไม่ เ ต็ ม ใจ.. จํ า ใจ.. พนั น ได้ เ ลยว่ า เขาจะไม่ ใ ห้ ค วามร่ ว มมื อ กั บ การ ดําเนินงานของบริษัทเราแน่ๆ” ชางมินขมวดคิ้วมุ่น เริ่มวาดภาพตาม “ผมไม่เคยเจอเคสแบบ นี้มาก่อนซะด้วยสิครับ แต่ก็ไม่ถึงกับหมดหวังซะทีเดียว!” ประโยคหลัง ชางมิ นแสร้ งพู ดให้กําลั งใจตั วเอง และเพื่ อให้ไ ด้เ คสนี้ม าไว้ในความ ครอบครอง! เจตนาของเขาชี้ชัด ต้องการโล่เกียรติคุณเพิ่มอีกหนึ่งอัน จากงานประเมินผลพนักงานประจําปี “ลูกค้าคนนี้ชื่อ คิมแจจุง เป็นลูกคุณหนูหัวจรดเท้า ลองมอง จากเท้าจรดหัว น่าเชื่อได้ว่าให้ผลไม่ต่างกัน สืบย้อนภูมิหลังไปอีกสาม เจเนอเรชั่น ก็ยังเป็นตระกูลคัดเฉพาะลูกคุณหนูอยู่ดี ก่อนอื่นผมจะ ติดต่อเช่าลัมโบกินี่สักคันให้คุณใช้ในการปฏิบัติงาน ว่าแต่คุณเคยเจอ เพื่อนของเพื่อนของเพื่อนของผมแล้วนี่ เออ ไอ้หมอนั่นต้องการคน ช่วยดูแลลัมโบกินี่แทนในระหว่างเดินทางไปปฏิบัติภารกิจพิชิตดาวเสาร์ สักระยะพอดี ได้ราคาเช่าถูกเหลือเชื่อเลยแหละ อ้าว เมื่อกี้ผมพูดถึง ไหนแล้วนะ?” Page 10
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
“บอสครั บ ! นะ…นี่ อ ย่ า บอกนะว่ า…บอสยกเคสนี้ ให้ ผ มทํ า แล้ ว ?” ชางมิ น เด้ งตัว ขึ้ น จากเก้ าอี้ฉั บ พลั น เมื่ อ ความตื่น เต้น ของเขา ระงับไว้ไม่อยู่ สองมือวางลงบนโต๊ะทํางานของบอสอ้วนโดยมิได้ตั้งใจ ร่องรอยของความระทึกทยอยปรากฏขึ้นมาบนสีหน้าของชายหนุ่ม “ใช่ นอกจากคุ ณ ชางมิ น แล้ ว ผมเองก็ คิ ด ไม่ อ อกว่ า ใครจะ เหมาะกับเคสนี้” บอสอ้วนคลี่ยิ้มอย่างใจดี ส่วนชางมินนั้นไม่พูดถึง ไม่ได้ พนักงานหนุ่มไฟแรงที่สงวนท่าทีสุภาพมาโดยตลอด พอถึงเวลา ตื่นเต้นดีอกดีใจทีไร เป็นต้องวิ่งพล่านไปทั่วทั้งบริษัท หัวเราะคิกคัก ร้องเพลงเสียงใส ให้พนักงานคนอื่นๆพลอยอารมณ์ดีไปตามๆกันเสีย ทุกครั้ง แล้วตกลงว่าบริษัท ‘ฮ็อตฟัดจ์’ ดําเนินกิจการประเภทไหน กันล่ะ ฮึ?๊ เล่ามาตั้งนานยังไม่รู้เรื่องเลย นิย ามขอบเขตให้ ชั ดเจน.. ‘บริ ษั ท นี้ รั บ เหมาก่ อ สร้ าง รั ก’ .. ลูกค้าท่านใดสนใจใช้บริการ เรามีผู้เชี่ยวชาญพิเศษเฉพาะทาง พร้อม ให้คํ าปรึ กษาทั้งในภาคทฤษฎีแ ละภาคปฏิบั ติเ ต็มเวลา มั่ นใจได้ ร้อ ย เปอร์เซ็นต์ว่าหากคุณไว้วางใจในบริษัทของเรา คุณจะได้พบกับบุคคลผู้ เป็ น รั กแท้ คู่ แ ท้ ที่ เ กิ ด มาเพื่ อ คุ ณ โดยเฉพาะเจาะจง บริ ษั ท เราจะใช้ ความพยายามทั้งหมดมวลที่มีเป็นตัวกลาง เสาะแสวงหาบุคคลผู้นั้น มาวางอยู่ตรงหน้าคุณ และทําให้เขาเป็นของคุณเพียงคนเดียวตลอด จนกว่าชีวิตจะหาไม่ เห็นรึเปล่าว่าเรารับประกันสินค้าหลังการขาย ตลอดอายุการใช้งานด้วยนะเอ้อ! (づ￣ 3￣)づ♥ Page 11
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
Page 12
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
นวนิยายเดินเรื่องรวดเร็ว กระโดดข้ามประเด็นไม่สําคัญ ดึ๋ง ดึ๋ง ดึ๋ง….มาว่ากันต่อด้วยโมเม้นท์เล็กๆน้อยๆ ก่อนภารกิจอย่างเป็น ทางการของพนักงานหนุ่มไฟแรงจะเริ่มต้น “ครับบอส ผมเจอคุณคิมแจจุงแล้ว แค่นี้ก่อนนะครับ” ชางมินปิดมือถือ สวมแว่นตาดํา ดึงฮู้ดขึ้นคลุมหัว สองมือซุก ในกระเป๋ าเสื้อ ด้านหน้า เดิ นแทรกตั วเข้าไปกลางฝู งชนแน่น ขนั ดใน ตลาดยามเย็น… คิมแจจุง ลูกคุณหนูหัวจรดเท้าโดดเด่นขึ้นจากกลุ่มคน เป็นที่ สังเกตเห็นได้ง่าย แต่ทําไมถึงมาเดินหิ้วตะกร้าจ่ายตลาดอยู่เพียงลําพัง ไม่มีคนคอยรับใช้? ดูๆไป ดูๆมา ไม่จริงว่ะ… มองไล่จากเท้าจรดหัวให้ผลแตกต่าง คิมแจจุงไม่เห็นเหมือน ลูกคุณหนูตรงไหนเลย -*สายตาเบื้ อ งหลั งแว่ น ตาดํ า จั บ จ้ อ งเป้ า หมายตาไม่ ก ะพริ บ ชางมินเดินเนียนๆ ไปหยุดยืนเลือกผลไม้ข้างๆคิมแจจุงในระยะประชิด หยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาพลิกไปพลิกมาในมือ แล้วลอบมองหน้าของแจจุง ผ่านแว่นตาดําอีก ใบหน้ า สวยหวานราวนางฟ้ า งดงามหมดจด ริ ม ฝี ป ากสี กุหลาบเอิบอิ่ม ผิวขาวนวลเนียนล่อลวงสายตาของชางมินให้ไล้ลงต่ํา จนถึงช่วงอก ‘ใส่เสื้อคอกว้างจังแฮะ’ ชางมินคิด.. “ผลนั้นหวาน กรอบ อร่อยนะครับ คุณนี่เซ้นส์ดีจริงๆเลย” “อ่ะ เหรอครับ” ชางมินหัวเราะแห้งๆ กลบเกลื่อนอาการตกใจ ที่จู่ๆแจจุงก็เป็นฝ่ายทักเขาก่อน Page 13
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
คิ้ ว ของเขากํ า ลั ง กระตุ ก ชางมิ น เริ่ ม มองแจจุ งตาขวางผ่ า น แว่นตาดํา คําพูดของแจจุงชักจะมีความหมายทะแม่งๆชอบกล เหมือน เขากําลังโดนคนหลอกด่าเลย แจจุ งกลั้ ว หั ว เราะในลํ าคอ ส่ งยิ้ ม อ่ อ นให้ หนุ่ ม ร่ างผอมบาง ที่แต่งตัวประหลาดมาเดินตลาด ทั้งแว่นตาดําเอย ทั้งเสื้อฮู้ทคลุมหัว เอย นึกว่าตัวเองเล่นหนังสายลับอยู่รึยังไง… แต่ก็ น่ารักดี ^ ^
Page 14
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
“คุณ….เดี๋ยวสิคุณ!” ชางมินร้องเรียกคิมแจจุงที่ส่งยิ้มปริศนา มาให้เขาแล้วเสร็จ ก็เดินแทรกตัวผ่านฝูงชนกลับออกจากตลาดไปซะ อย่างนั้น “คนนิสัยไม่ดี หลอกด่าเราชัดๆ ด่าเราแน่ๆ” พนักงานหนุ่มไฟแรงของบริษัทฮ็อตฟัดจ์ กับปฏิบัติการสายลับ ทําความรู้จักคิมแจจุงอย่างไม่เป็นทางการ ก่อนการนัดพบเจอตัวครั้ง แรกอย่างเป็นทางการจะเปิดฉากขึ้น ขมุบขมิบปากบ่นลูกค้ารายใหม่ ของเขาเองไปตลอดระยะทางจากตลาดกลับสู่อพาร์ตเมนต์ (づ￣ 3￣)づ♥
รุ่งเช้าของวันใหม่ ชางมินถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ เขาลุกขึ้น บิดขี้เกียจแบบหลอกๆ แล้วหาวปลอมๆอีกนิด เออ ช่วยไม่ได้นี่หว่า ชางมินนอนไม่หลับมาตั้งกะเมื่อคืนแล้ว! ก็พอจะล้มตัวลงนอนปุ๊บ ดัน คิดได้ว่าวันพรุ่งนี้ ซึ่งก็คือ วันนี้.. เป็นวันที่สิบแปดกุมภาพันธ์ วันเกิด ของเขาเองนี่นา ก็คนมันตื่นเต้นอ่ะ ^ ^ วันเกิดของชิมชางมินมักจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นเสมอ..อย่างเช่น โทรศัพท์สายนี้ เป็นต้น “ฮัลโหลครับ แม่” ชางมินรับสายหน้าชื่นตาบาน เสียงของแม่ ลอยมาพร้อมกับเสียงของสายลม เสียงใบไม้ไหว ภาพของดินดําชุ่มน้ํา กั บ กลิ่ น ส้ ม ผลอวบสี ผ่ อ ง เอาเข้ า ไป เว่ อ ร์ ยิ่ ง กว่ า เว่ อ ร์ อี ก สมจริ ง เหลือเกินนะนิยายเรื่องนี้ “ชางมินลูกแม่ ตอนนี้พ่อกับน้องๆเรากําลังล้อมวง เตรียมเป่า เค้กฉลองวันเกิดให้ลูกพร้อมแล้วนะจ๊ะ อธิษฐานเร็ว หนึ่ง สอง….” Page 15
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
“…สาม เป่ าเลยครั บ ๆๆ” ชางมิ น เร่ ง เขาเงี่ย หู ฟังเสี ยงเป่ า เทียนเค้กวันเกิดของสมาชิกครอบครัว ก่อนจะเปลี่ยนหูโทรศัพท์มาถือ ในมือซ้ายเพื่อฟังเสียงร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ต่อ เสียงเจ้าน้องสาวคน เล็กตัวแสบแหลมแสบแก้วหูขึ้นมาก่อนใครเพื่อนเลยด้วย ว่าแต่ทําไม ครอบครัวเขาเรียงลําดับเบิร์ดเดย์แปลกงี้เนี่ย? เค้ามีแต่ร้องเพลงจบ แล้วค่อยเป่าเค้กกันทั้งนั้นแหละ “เออ ชางมินจ๊ะ พ่อ เค้าจะเข้ าโซลอาทิ ตย์หน้า ลู กอยากได้ อะไรรึ เ ปล่ า แม่ จ ะได้ ฝ ากเค้ าไปให้ ” เสร็ จ สิ้ น พิ ธี ก ารอวยพรวั น เกิ ด เรียบร้อย แม่ของเขาก็เปลี่ยนน้ําเสียงเป็นเอาจริงเอาจังขึ้นมาทันที จน ชางมินถึงกับคิ้วกระตุก หน้าซีดกว่าระดับปกติครึ่งระดับ “พ่อ…จะแวะมาเยี่ยมผมด้วยเหรอครับ ?” ความเริงร่าหล่ น หายไปอยู่ที่ตาตุ่ม เขาคิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ คิดถึงน้องๆ คิดถึงพ่อด้วย แต่เขาไม่อยากให้ครอบครัวมาหาที่โซลนี่หว่า! ตายแน่! ตายแน่ๆแล้ว ชิมชางมิน!!! “เอ่อ คือ..อาทิตย์หน้าผมต้องไปดูงานกับทางบริษัทน่ะ ครับ อาจจะไม่อยู่โซลทั้งอาทิตย์เลย” “เอ๋? นี่แม่ชักสงสัยแล้วนะชางมิน ไอ้บริษัทฮ็อตฟัดจ์ของลูกนี่ มันอะไรกันนักหนา ตั้งกะลูกทํางานที่นี่ ครอบครัวเราแทบจะไม่ได้เจอ หน้าลูกเลยนะ ทําไมจะต้องมีงานด่วนอะไรกันทุกทีด้วย” “แม่ครับ โอ๋ๆๆ อย่าเพิ่งงอนสิครับ ก็อย่างที่ผมเคยเล่าให้ฟัง นั่นล่ะ งานที่ผมทําอยู่ตอนนี้ก็เหมือนกับการวางรากฐานแห่งอนาคต ของเกาหลีใต้ สมมติว่าพนักงานบริษัทฮ็อตฟัดจ์พร้อมใจกันลางานสัก วันครึ่งวัน ระบบไฟฟ้าของประเทศเราก็จะเกิดการขัดข้อง ช็อต ฟิวส์ ขาดพร้อมกันไปหมด ทีนี้อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปล่ะครับ? ทั้งบริษัท ห้าง Page 16
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
ร้าน โรงงาน รวมถึงบ้านทุกหลังจะไฟดับกันถ้วนหน้า สุขภาพจิตของ สมาชิกทุกคนในครอบครัวก็จะเสียหาย โลกเราทั้งโลกจะขาดความรัก โอ้! แย่แล้วครับแม่ วันนี้ผมนัดลูกค้าวีไอพีเอาไว้ เดี๋ยวผมวางสายก่อน นะครับ ต้องรีบไปเตรียมตัวแล้ว ไม่งั้นรถไฟทุกสายของเกาหลีใต้จะ หยุดการเดินขบวนนะครับ แค่นี้นะครับแม่” ชางมินวางหูโทรศัพท์ทันที ที่ร่ายจบ ยกหลังมือปาดเหงื่อ นิ้วก้อยกระดกนิดๆพอให้คนอ่านสังเกต ได้ว่าสติของเขากระเจิดกระเจิงไปไกล จนลืมควบคุมกิริยาอาการตัวเอง ชั่วขณะหนึ่ง ในเวลาเดียวกันนั้นเอง พ่อ และน้องสาวสองคนของชางมิน กําลังพยักหน้าหงึกหงักรอฟังคําถ่ายทอดบอกต่อเหตุผลของลูกชายคน เดียวของบ้าน พลางจ้วงตักเค้กส่งเข้าปาก นางชิมเล่าจบก็เพิ่งประจักษ์ กับความทึ่งในตัวลูกชาย “ลูกเราได้ทํางานที่สําคัญยิ่งยวดจริงๆนะคะคุณ ฉันล่ะภูมิใจ ในตัวลูกที่สุด” “อืม พ่อก็ว่างั้น…จั่บๆๆๆ” สมาชิ ก ทั้ ง สี่ จั ด การกวาดเค้ ก วั น เกิ ด ของสมาชิ ก ที่ ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่ ร่ว มกั น ในบ้านจนเกลี้ ยง แล้ วเดิ นเรีย งแถวกั น ออกไปปฏิ บัติ ภ ารกิ จ ประจําวันในไร่ส้ม พลางครุ่นคิดคํานึงถึงเรื่องเดียวกัน “ชิมชางมินชอบกินส้มที่สุดเลย น่าเสียดายๆ” โดยหามีใครเอะใจรู้ไม่ว่า…บริษัทฮ็อตฟัดจ์ที่ชิมชางมินทํางาน อยู่ ดําเนินกิจการพ่อสื่อชักใยให้แก่เหล่าลูกค้าซึ่งเป็นสมาชิกคู่สัญญา ของบริษัท ได้มานัดพบดูตัวและก่อร่างสร้าง ‘รัก’ กัน และเผอิญว่า Page 17
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
จะต้อ งเป็น ความรักระหว่าง ผู้ชาย กับ ผู้ชาย เท่ านั้นเสียด้ว ยสิ! … สําคัญยิ่งยวดเลื้อเกินนนน (づ￣ 3￣)づ♥
-18.00 น.ชางมินนั่งสํารวมกิริยา สูดลมหายใจเข้าออกอยู่ในภัตตาคาร หรู ข องโรงแรมระดั บ ห้ า ดาว ทบทวนเมนู อ าหารที่ ว างแผนคั ด สรร มาแล้วเป็นอย่างดีกับผู้จัดการร้าน แถมยังไม่ลืมย้ําซ้ําอีกครั้งให้เปิดไวน์ มาเสิร์ฟในเวลาอันเหมาะสมที่สุด หลังคิมแจจุงมาถึงสิบเอ็ดนาที แต่จนแล้วจนรอด คิมแจจุงได้ฤกษ์เปิดตัวอย่างเป็นทางการ ในนวนิยายตอนเวลา 18.14 น. เดินพรวดพราดเข้ามาถึงกลางร้าน มองกวาดตาให้ลูกค้าทั่วทั้งภัตตาคารพลอยสะดุ้งไปตามๆกัน ‘นี.่ .เทพบุตรผู้นี้กําลังมองหาใคร’ ทุกคนคิดเหมือนกันโดยมิได้ นัดหมาย ท้ายสุดบริกรเดินตามมาประกบหลังคิมแจจุง ผายมือเชื้อเชิญ ไปทางโต๊ ะ ที่ ช างมิ น นั่ ง รออยู่ พ ร้ อ มรอยยิ้ ม แบบพอดี ๆ ประดั บ บน ใบหน้า แจจุงไม่รอช้า เดินอาดๆถึงโต๊ะปุ๊บ ฉวยข้อมือเรียวบางของ ชางมินได้ปั๊บ พาฉุดออกจากภัตตาคารทันควัน “ค่าเสีย หายติ ดต่ อ เลขาผมได้เ ลย” แจจุงหย่อ นนามบัต รลง กระเป๋าเสื้อนอกของบริกรหน้าร้านเป็นอย่างสุดท้าย ก็นับว่ายังดี… Page 18
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
“คุณคิมแจจุง ดะ..เดี๋ยวก่อนครับ คุณ….เดี๋ยวสิคุณ!” ชางมิน กระตุกข้อมือตัวเองหลุดจากการเกาะกุมอย่างเหลืออด เมื่อถูกลาก ออกมาจนกระทั่งถึงหน้าโรงแรม รถคันหรูของแจจุงเองก็จอดรออยู่ แล้วด้วย ทว่ า คํ า พู ด คุ้ น เคย ด้ ว ยเสี ย งคุ้ น หู ทํ า ให้ แ จจุ ง รํ า ลึ ก ถึ ง เหตุการณ์เล็กๆน้อยๆเมื่อหลายวันก่อนที่ตลาดขึ้นมาได้ ชายหนุ่มจึง อมยิ้มกริ่มขณะหรี่ตามองชิมชางมินอย่างวินิจวิเคราะห์มากขึ้น ถ้าฝ่าย นั้นจะไหวตัวสักนิดล่ะก็นะ? “ทําไมลากผมออกมาอย่างนี้ล่ะครับ? ผมว่าเราน่าจะ…” “งั้นผมไปนะ” แจจุงขัด ขึ้นกลางปล้อง พนักงานโรงแรมเปิ ด ประตูรถรอพร้อมให้แจจุงเข้านั่งประจําที่คนขับในทันที แต่เสียงกระเซ้า นิดๆ กวนหน่อยๆ ยังแง้มเปิดช่องให้ชิมชางมินเป็นผู้ตัดสินใจเลือก “…ถ้าคุณจะไปกับผม ก็ขึ้นรถ จะเอาไง?” ชางมินกรีดยิ้มกลบเกลื่อนฟันขาวที่ขบกัดกันดังกรอดๆอยู่ใน ปาก สองมือกําแน่นเป็นลูกกําปั้นพอจะเหวี่ยงน้ําหนักลงหัวกบาลใคร บางคนได้ แล้วเดินอ้อมรถไปอีกฝั่ง เข้านั่งประจําที่นั่งข้างคนขับ ยามเมื่ อ พนั กงานดี เ ด่ น ของบริ ษั ท ฮ็ อ ตฟั ด จ์ เ อื้ อ นเสี ย งเอ่ ย ออกมาอีกรอบ น้ําเสียงนั้นก็ฟังสุภาพเป็นที่สุด “ไม่ทราบว่าคุณคิมแจจุงจะพาผมไปที่ไหนหรือครับ?” “คอนโดผม” ตึ่ก ตั่ก ตึ่ก ตัก่ ตึ่ก ตึ่ก ตั่ก ตึ่ก ตัก่ ตึ่ก Page 19
Absurd One :
JoongShim’s Fictory
ตั่ก ตึ่ก ตั่ก ตึ่ก ตั่ก….หนึ่งในร้อย ในพัน ในแสนล้านอย่างที่ ทํ า ให้ ชิ ม ชางมิ น เกิ ด อาการวิ ต กจริ ต ได้ ใ นโลกนี้ คื อ ภาพที่ เ ขาใช้ จินตนาการวาดไม่ออก คิมแจจุงต้องการจะทําอะไรกันแน่วะนี่???? แล้วเขาควรจะต้องขุดหาแผนการไหนมาใช้รับมือดีละ่ ? (づ￣ 3￣)づ♥
Page 20