INTERVIEW NIELS THANILD Wanneer begon jij met een 20 inch te rijden? Ik kreeg mijn eerste fiets toen ik 5 was. Het was een chromen BMX2000 met blauwe onderdelen. Ik was trots als een pauw toen ik de winkel uitliep met die fiets. Wanneer en waarom wilde je deel uitmaken van de bmxbusiness? Ik ben al heel, heel lang bezig met bmxen. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in hoe bikes gemaakt werden, hoe dingen werkten, het mechanische aspect. Dus haalde ik een fiets uit elkaar om te zien hoe dingen werkten en hoe ze er vanbinnen uitzagen. Ik reed zoveel ik kon met vrienden, en toen ik wat ouder werd, deed ik mee aan shows met een lokaal freestyle-team. We waren toen misschien een jaar of 12. We verdienden wat geld met die shows en spendeerden het allemaal aan buskaartjes om op verschillende plekken in heel Denemarken te gaan riden. Later reisden we nog verder, naar Zweden en Duitsland, nog later naar de rest van Europa, enzovoort. Reizen, meedoen met wedstrijden en gewoon met mijn act naar buiten treden zorgde ervoor dat ik uiteindelijk gesponsord werd door een Duits bike-bedrijf, samen met nog een paar andere merken. Met dat merk raakte ik al snel betrokken bij het designaspect van dingen, en bracht ik via hen een paar producten uit. Mijn persoonlijke kader onder andere. Het Duitse bedrijf wilde uiteindelijk een andere richting op dan ik wilde, op designvlak, dus ik ging uiteindelijk bij hen weg en begon met Simple Bike Co. Ha, dat was een lang antwoord op een korte vraag! Als eigenaar van Simple Bike werk je waarschijnlijk veel – heb je nog wel tijd om je bike van stal te halen en te riden? Ik werk veel, want ik werk niet alleen met Simple, maar ben ook nog met andere dingen bezig. Alle dingen waar ik aan werk zijn dingen waar ik echt met hart en ziel mee bezig ben, dus het weegt niet zo zwaar, ik doe het met plezier. BMX staat nog steeds bovenaan mijn prioriteitenlijstje, en ik doe nog regelmatig wat biken. Het is op dit moment winter in Denemarken en daardoor worden dingen wat trager, maar ik ben er nog steeds mee bezig en amuseer me wild. Ik kan niet wachten voor het outdoor-seizoen opnieuw begint. Niets is beter dan wat door de straat rijden, over de stoeprand springen en wheelies doen. In dat opzicht ben ik nog steeds 5 jaar. Wat is je favoriete trick ooit? Ik zou niet zo meteen één trick in het bijzonder kunnen aanwijzen. Alles wat me doet glimlachen haalt de lijst. Sinds een paar jaar zien we serieuze streetriding op 24” en 26”, nu zien we mensen die een 360° kunnen doen zonder moeite...Wat vind je van dingen die een paar jaar geleden nog voorbehouden leken voor 20”? Ik ben opgegroeid onder de blikken van skaters die naar me keken alsof ik een freak was omdat ik op hun ramps en skatespots reed. Ze vroegen me waarom ik niet skate in plaats van te riden – ik deed dezelfde dingen als zij, alleen op een bike. Vanuit mijn standpunt reed ik gewoon op mijn bike omdat ik dat leuk vond. En zij skaten omdat ze dat leuk vonden. Ik denk dat er een overeenkomst is tussen de skaters toen en hoe zij naar nieuwelingen keken, die ze maar vreemd vonden, en bmx-ers van nu die naar al die andere bikes kijken denkend dat het maar rare vogels zijn en dat ze gewoon bij hun BMX zouden moeten blijven. Riden, skaten of eender wat is een creatieve uitlaatklep, fun, freestyle,
ISSUE #9 - 32 /84
dus wat je ook leuk vindt, het is allemaal goed. Zelf rijd ik op allerhande bikes, en daar heb ik een hoop plezier mee. En dat is wat telt voor mij. Ik denk dat het goed is om mensen te zien nadenken en hun eigen keuzes maken, in plaats van gewoon na te doen wat iedereen al zo lang heeft gedaan. Het niveau wordt steeds hoger. We zien tegenwoordig 16 jarige pro-riders, wat denk je dat de toekomst van het BMX wordt? BMX is geweldig. Ik denk dat het zeker en vast de goede richting op gaat. Toen ik er mee begon zaten we op van die grote, ingewikkelde machines met heel wat poeha. Iedereen droeg oude baggy kleren met grote beenbeschermers, harnassen en gesloten helmen. Nu zijn bikes zo eenvoudig en simpel, ze zien er goed en aantrekkelijk uit, en de stijl van BMX is zo casual dat je niet het gevoel hebt dat je meedoet met een circus of een stuntshow. BMX is een blijver, en het wordt in de toekomst alleen nog maar sterker als sport. Wat zou je zeggen over de Deense BMX-scene? Is het anders dan in de rest van Europa? De Deense scene is erg klein. Het is een grote groep vrienden, en iedereen zit erbij voor de fun. Ik ben erg blij met hoe de dingen hier zijn. We hebben een jamsessie binnen 3 weken, en ik kijk er echt naar uit om iedereen opnieuw te zien. Je vertelde ons dat je stuntman bent, wanneer en waarom ben je met deze ongewone job begonnen? Hoe ben je het op het spoor gekomen? Ik had vroeger mijn eigen BMX-winkel hier in Kopenhagen, en op een dag ging de telefoon, iemand die vroeg of ik iemand kende die groot was en kon rijden. Ik zei hen dat ik groot was en dat ik mijn boterham verdiende door te riden. Ik deed een BMX-job voor hen, maakte een paar jumps en deed wat streetriding. De dag voor ik de job deed werd ik aangereden door een auto, dus ik moest riden met 6 gekneusde ribben en een hoop pijn. De dag na de job vroegen ze me of ik dit vaker wilde doen. Ze hadden iemand nodig die goed kon vallen, en die niet inzat met een beetje pijn, en ik vond dat ik daar de geknipte kandidaat voor was, gezien dat de voorbije twee dagen niet niks waren geweest. Ik vroeg hen wat ze wilden dat ik deed, en ze zeiden me dat ik een klimharnas zou dragen en uit een gevangenis moest ontsnappen. Een hond zou me in mijn been bijten, ik zou over een 10 meter hoge muur gekatapulteerd worden, op prikkeldraad stoten, door 2 ramen vallen, frontaal geraakt worden door een rijdende vrachtwagen, het bewustzijn verliezen en dan in een rijdende treinwagon onder me vallen. Haha, kan je je voorstellen dat je zo’n telefoontje krijgt? Dus uiteindelijk accepteerde ik de uitdaging, en dat zorgde ervoor dat ik een hele resem jobs kreeg bij Deense fi lms, ik heb echt de gekste dingen gedaan. Maakt een goede stuntman zijn je een betere rider of word je van een goede rider te zijn een betere stuntman? Die twee dingen gaan hand in hand. Ik ben voor zoveel sporten te vinden. Van opleiding ben ik sportleraar, en mijn reguliere job is sporttraining. Behalve de sport die ik voor mijn werk doe, doe ik heel wat kajakken, klimmen, mountainbiken, zwemmen en dat soort dingen. Het is allemaal BMX voor mij, niet alleen BMX-bike, als je weet wat ik bedoel. Ik amuseer me rot wanneer ik op mijn BMX zit, en ik amuseer me ook wild als ik tennis, of in mijn kajak zit. Alle fysieke
dingen die je doet geven je meer controle over je lichaam, en je leert jezelf een pak beter kennen. Ik heb wat bergbeklimmen gedaan, en op een bepaald moment heb ik de berg naast de Mt. Everest beklommen, 6200m. Dat was veruit het wildste wat ik ooit gedaan heb, en ik heb nog nooit een grotere uitdaging gekend. Ik haalde het bijna niet tot aan de top, maar slaagde er uiteindelijk toch in. Die ervaring alleen al gaf me zoveel zelfvertrouwen, en ik leerde mezelf er echt goed door kennen. Wanneer je zoiets extreems doet, ontdek je een heleboel over jezelf. Mix je je passie en je job? Stunts op je 20”? Twee keer heb ik iets op een bike gedaan voor een fi lm. En ik zit in een erg bevoorrechte positie, op werk- en passievlak. Ik heb lessen gegeven in klimmen, kajakken en mountainbiken als gewone job, en op dit moment geef ik meer dan enkel dat. Ik geef nu ook balsporten, snowboarden, uithoudingssporten, anatomie en alles wat met sport te maken heeft. Kan me geen betere job wensen. En wanneer ik daar niet mee bezig ben, werk ik aan Simple en probeer ik de ideeën die ik heb werkelijkheid te maken. Je hebt tijd om een bedrijf te runnen, aan fi lms te werken, je hebt een baby, een familie...Heb je dagen van 36 uur? Hoe slaag je erin alles te combineren? Haha ik doe een heleboel de hele tijd. Ik vind alles waar ik aan werk erg leuk, en ik beschouw het niet zozeer als werk maar als projecten. Ik ben altijd erg gemotiveerd om aan een nieuwe taak te beginnen, want meestal is het op de een of andere manier een uitdaging die ik mezelf stel. Ik heb een aantal hele goede mensen die bij me aan Simple werken. Travis, Mike en Jimmy, en dat tilt het project naar een heel nieuw niveau. Ik denkt niet dat het mogelijk zou zijn om dingen te laten draaien zonder mijn vrouw Nadia. Ze is zo goed in me steunen, en ze verdraagt al mijn gekke ideeën. Reis je nog steeds de wereld rond voor een road-trip of om video’s te maken? Ja, maar niet zo vaak als vroeger. Ik ben echt over de grote wedstrijden heen. Ik heb twee keer meegedaan aan de X-Games, en aan de World Pro Street ook een keer, en ik ben in allemaal tot in de top 10 geraakt, maar daar ben ik nu overheen. Ik beleef veel plezier aan roadtrips, nieuwe dingen ontdekken om op te riden en nieuwe uithoeken van steden of landen ontdekken waar er nieuwe hindernissen zijn om te jumpen. Ik werk aan een nieuwe edit, maar het duurt wel even. Een clipje hier, een clipje daar. Er zit ook geen haast achter. Je zei me dat je speciale herinneringen had aan België... leg uit! Toen ik voor Dragonfly reed, gingen we naar België, en ik logeerde bij Philipe van Hangloose. Hij gaf een barbecue bij hem thuis, en had een mooie selectie Belgisch bier voor ons. Van toen af aan ben ik een fan! Ik vond het heerlijk om in België te zijn, en ik hoop dat ik er snel terug ben. Een laatste woord? Bedankt om de tijd te maken om dit interview te lezen. Dank je Nadia. Dank je Mike Emde bij Carhartt, Allan en Bo bij Eastpak, Henrik bij Vans, Casper bij The Coffee Collective, Johan bij Childstore. Dank ook aan iedereen bij het Simple team, en alle Simple Minds, ik ben echt heel blij met jullie steun.