Marek Czarnota, Ryszard Kisiel
pcen i otoczenie
niższego studium teologicznego i studiów pedagogicznych, kształcili nauczycieli szkół średnich i muzyków. W klasztorze istniała wówczas kapela i dwa chóry. Przebywał tu także, uznawany za najwybitniejszego kompozytora polskiego XVII wieku, Damian Stachowicz. W 1784 r., gdy Austriacy likwidowali klasztory pijarskie w Galicji, kasacie uległ także rzeszowski konwent. W jego miejsce powstało Cesarsko-Królewskie Wy ż s z e G i m nazjum, które działało do 1918 roku. W trakcie kasacji Austriacy zrabowali wyposażenie kościoła, między innymi złotą wieczną lampkę, 14 funtową monstrancję ze srebra, bogate szaty liturgiczne zdobione drogimi haftami i kamieniami szlachetnymi. W czasie pierwszej wojny światowej zostały przetopione na pociski dzwony kościelne, pozostał jedynie najmniejszy, pochodzący z 1683 roku. Po kasacie zakonu w budynku klasztornym mieściły się różne urzędy i mieszkał starosta. Szkoła rzeszowska gromadziła młodzież różnych stanów i warstw społecznych, począwszy od synów magnackich i szlacheckich, po dzieci mieszczan 68
i chłopów. W roku 1743 Jerzy Ignacy Lubomirski wydał uniwersał zabraniający przyjmowania do kolegium rzeszowskiego dzieci chłopskich. Uniwersał nie wpłynął jednak znacząco na liczbę dzieci chłopskich w szkole; zmniejszenie liczby dzieci chłopskich nastąpiło natomiast na skutek wprowadzenia w szkole wykładowego języka niemieckiego. Taki stan utrzymywał się do chwili uzyskania autonomii, czyli do czasu, gdy do szkół Galicji powrócił polski język wykładowy. Uczniowie i profesorowie szkoły angażowali się w działalność niepodległościową i walki narodowowyzwoleńcze w latach: 1794, 1809, 1830, 1848, 1863 i podczas pierwszej wojny światowej. Po odzyskaniu niepodległości, w latach 1918 – 1939, szkoła nosiła nazwę: I Gimnazjum i Liceum. Po II wojnie światowej szkoła przyjęła nazwę: I Liceum Ogólnokształcące w Rzeszowie. Jej patronem, od 1973 roku, jest ks. Stanisław Konarski, wybitny reformator oświaty, nauczyciel szkoły w latach 1737 -1738. Mury szkoły opuścili ludzie zwykli