MAFketels? Het zal u als lezer niet zijn ontgaan dat wij regelmatig kond doen van een bijzondere vliegclub: de MAF, Mission Aviation Fellowship. Vliegclub is geen goede benaming. Met wereldwijd 135 (lichte) vliegtuigen in 30 landen en gemiddeld 270 vluchten per dag kan gerust van een luchtvaartmaatschappij worden gesproken. Na de tweede wereldoorlog steken ex-bommenwerper en jagerpiloten de koppen bij elkaar om hun visie ‘geen dood, maar leven te brengen’, gestalte te geven. Het frappante is dat dit verlangen afzonderlijk van elkaar in Amerika, in Engeland en in Australië vrijwel gelijktijdig in daden wordt omgezet.
MAF is geboren. Op plekken waar wegen niet aanwezig of onbegaanbaar zijn, wil men de plaatselijke bevolking hulp bieden. Op alle gebieden in het leven. Met behulp van het vliegtuig worden afstanden ingekort, alfabetiseringsprojecten opgestart, medische hulpposten bereikbaar, voedsel en medicamenten bij calamiteiten verstrekt, drinkwatervoorzieningen aangelegd,
kortom het leven gemakkelijker gemaakt. Het werk krijgt mondiale bekendheid en in veel landen ontstaan afdelingen. Eén daarvan is MAF Nederland. In 1975 wordt de slaapkamer van een exbinnenvaartschipper tot Headquarters gebombardeerd en in 1979 vertrekt de eerste Nederlandse MAF-piloot naar Colombia, 26
All Clear
Zuid-Amerika. Inderdaad onze medewerker Jan Zwart mag de spits afbijten en vliegt 14 jaar lang boven de Colombiaanse en Ecuadoriaanse bloemkool. (P.S.: zonder GPS). Vele jonge, idealistische snuiters (lees: families) volgen. In Tanzania, Papua Nieuw Guinea, Tsjaad, Soedan, Zuid-Afrika, Ethiopië, Suriname, Indonesië, Oeganda, Kenia en Mongolië kun je op soms onooglijke stripjes Nederlands horen praten. Zowel door piloten als grondpersoneel, dat ook de handen uit de mouwen wil steken bij onze derde wereldburen. Hoe is het nu met MAF Nederland? Ik ontmoet Jeroen Knevel (46). Leert vliegen bij Ben-Air op Hilversum onder de
bekwame handen van instructeur Wouter van Leeuwen. Wil graag bushpilot worden onder MAF vleugels en haalt na zijn PPL, zijn B-3 met blindvliegen. Na het bijeen sprokkelen van de gevraagde 500 vlieguren en het volgen van een jaar bijbelschool “All Nations” in de UK, die specifiek opleidt om de derde wereld binnen te stappen, vertrekt Jeroen met zijn vrouw Karin naar
Uitgave voor de leden van de KNVvL
Tanzania. Daar vliegt hij 4 jaar. Dan komt er een vacature voor programmanager in Tsjaad en stroomlijnt hij de basis waarvan uit men opereert. Vliegtuigen horen niet in de open lucht te staan; er wordt een hangar gebouwd. De verouderde Cessna 206 wordt ingewisseld voor de 208 Caravan en het ‘klantenbestand’ wordt drastisch uitgebreid. Omdat de klus is geklaard en hun oudste kind aan vervolgonderwijs toe is, komen de Knevels met 2500 vlieguren terug naar Nederland. Hij krijgt een job in vuilwaterpompen en belandt zo dus letterlijk van grote hoogte in ‘de goot’. Net voordat zijn brevet verloopt, krijgt hij de vraag vanuit MAF of hij instructeur wil worden. Hij haalt zijn instructeurs papieren en in okto-
ber 2010 komt MATC van de grond. Mission Aviation Training Center. Samen met Herman Sterken (ex-MAF, 5500 vlieguren Tanzania, Kenia, Oeganda, Tsjaad, Madagaskar, Zuid-Afrika en Mongolië), Harry
afdeling gemotoriseerd vliegen