42
Reportage
Spelen 1936 // olympisch dorp
‘Het dorp van de vrede’ Een druilerige weekdag in het stadje Elstal, een veertigtal minuten verwijderd van hartje Berlijn. Hier was de verblijfplaats van alle atleten die deelnamen aan de Olympische Spelen van 1936. Er heerst een verlaten, afgeleefde sfeer. Op twee jaar tijd werd er een heel dorp gebouwd dat voor het eerst niet werd afgebroken na afloop van de Spelen. Vandaag dient het tafereel enkel nog als een openluchtmuseum.
Sinds het jaar 1993 heeft de Landesentwicklungsgesellschaft van Brandenburg - een organisatie in de deelstaat van Brandenburg die zich bezighoudt met de bouw van woningen en openbare gebouwen - het dorp overgenomen. Het is pas sinds 2005, toen de Deutsche Kreditbank het terrein heeft overgenomen, dat vandaag het dorp een openluchtmuseum is geworden.
Door Sven Saerens
Een te hoge som, en Carl Diem besloot om de kazernes rond Berlijn te gebruiken als logies voor de sporters.
Alvorens we naar het ontstaan van de Olympische Spelen trekken, eerst even een korte voorgeschiedenis: in 1916 zou Berlijn voor het eerst de zomerspelen organiseren, maar de ‘Grote Oorlog’ gooit roet in het eten. In de daaropvolgende Spelen van Antwerpen tot Parijs werden de Duitsers verbannen. Vanaf 1928 werden de Westgermanen wel weer toegelaten.
In 1933 kwam de droom van Carl Diem in gevaar. Door de snelle opkomst van Adolf Hitler kwamen de Spelen in het gedrang. Sport paste niet in de visie die Hitler en de nationaalsocialisten voor ogen hadden. “Het was zijn propagandameester Joseph Goebbels die Hitler ervan overtuigde dat de Spelen toch een mooie etalage konden zijn”. Er veranderde heel wat, maar de olympic dream bleef er voor Diem en Lewald. Hitler liet het dorp verder bouwen door de Wehrmacht, de Duitse strijdkrachten tussen 1921 en 1945. Hitler richtte een Olympisch Comité op en wees Lewald aan als voorzitter en Diem als zijn plaatsvervanger.
We schrijven 1931. Theodor Lewald was als Duitser lid van het Internationaal Olympisch Comité en probeerde de Spelen naar Berlijn te halen. Hij nodigde een delegatie van het IOC uit en Berlijn krijgt de Olympische Spelen toegewezen. Het is hij en Carl Diem die zullen instaan voor de organisatie van de Spelen. Dankzij Carl Diem werd er een olympisch dorp gebouwd. Vóór de Spelen in Berlijn waren neergestreken werd dat ook wel gedaan, maar dan waren het houten bungalows die na de Spelen weer werden afgebroken. De prijs die Duitsland moest ophoesten was vier miljoen Reichsmark.
Met de machtsovername van Hitler kwam er een strengere rassenpolitiek en kwam er de jodenvervolging. In het buitenland zag men dat niet graag gebeuren. Veel landen en ook het IOC wilden omwille van die rassenpolitiek en jodenvervolging de Spelen boycotten. Het antwoord van Hitler liet niet lang op zich wachten en hij richtte in januari 1933 een propagandacomité op. Nauwelijks vijf maanden later werd de boycot opgeheven op een IOC-congres in Wenen door toedoen van Theodor Lewald. Vanaf 1934 reisde het propagandacomité de wereld rond om reclame te maken voor de