NieuwNAT VI

Editie: winter 2009

POLITIek NieuwNAT 06 | alles over politiek Volke r t De e n ‘ R A A DS K A N D I DA AT ?

DA N SO LLI C ITE R E N B I J H E T P U B LI E K’

Paul Bras Lokale politiek? Nee, dank u Paul van der Laarse Geen verrijking, integendeel nieuwnat.nl

Aalsmeer & Politiek

In deze editie

“Politici verwijten elkaar kretologie”, “Aalsmeerse Kringen brengt tegenstellingen aan het licht”.

Dat waren koppen boven het openingsartikel in de Aalsmeerder Courant van 24 mei 1978. De zaterdag ervoor was toenmalig gebouw Irene met 150 belangstellenden tot de nok gevuld.

Van de auteurs in dit nummer van NieuwNAT waren er toen minstens drie aanwezig en van de politici die verderop in dit magazine genoemd worden, zaten er minimaal tien in de zaal. Op de krantenfoto’s veel schoon jong volk!

• • • • • • • • • • • • • • •

Ko Weststrate Joost van Itterzon Jan Tas Jelle Buisma Marcel Harting Kees Tas Pierre Tuning Ansje Weima Helma Persoon Erik van Itterzon Paul Bras Hélène Homan Volkert Deen Han Carpay Joop Kok

Alle aantekingen weggegooid Vertel eens wat nieuws Teloorgang van Lijst Tas Jonge honden hebben er zin in Stem PAB Brief aan Amélie (4) Leve de gemeenteraad Bomen in de politiek Handleiding voor rode potlood Grootste partij doet niet mee Lokale politiek? Nee, dank u In love with Shakespeare (2) Kandidaat? Solliciteren bij publiek Ulla en Dirk in de Arrenslee Minstens vijf problemen

•

Interview: Han Carpay

Paul van der Laarse

• •

Foto’s: Mladen Cicek Anke Zekveld

Themafoto’s Portretfoto’s

•

Column: Peter Maarsen

Omgekeerde NIMBY

•

Prijsvraag: Helma Persoon

Kleurplaat en slagzin

•

Plus: Ruim twintig Aalsmeerders geven stemadviezen

Vooruit, een paar citaten uit die krant. Fred Borgman (CDA) over Nico Borgman (PvdA): “Dat is een neo-marxist, een ultralinkse figuur.” Jan Piet (CDA) tegen Fred Borgman: “Ben je echt bang voor die rooien?” Piet Boom (VVD): “De PvdA wil alles dicteren.” Nico Borgman: “Het jachtseizoen is weer geopend.” De Fockert (RPF): “De gemeente moet waken voor misvorming van onze jeugd.” Pierre Tuning (D66): “Waarom zijn de tepeltjes van die vrouw op dat CDA-affiche met een Arjos-sticker bedekt? Soms toenadering zoeken tot de RPF?” Wij van NieuwNAT hopen dat de lokale politieke arena de komende maanden in de aanloop naar de raadsverkiezingen op 3 maart 2010 net zoveel te bieden heeft als die broeierige middag 31 jaar geleden. In dit nummer doen we een poging het debat alvast wat op te stoken.

Nieuwe video op 21 februari

COLOFON

Aangezien we een kwartaalmagazine zijn, gaat de verkiezingsstrijd verder aan NieuwNAT zelf voorbij.

Via www.nieuwnat.nl zullen we er echter zonder twijfel het nodige aan doen. Ideeën genoeg.

Redactie: Han Carpay, Hélène Homan, Erik van Itterzon, Ton Offerman, Ansje Weima

Wat we óók doen – en dat is extra – is een tweede ‘politieke’ video online zetten, op 21 februari 2010.

Daarin integraal (nee, we snijden er niet in!) een halfuur durend lijsttrekkersdebat onder leiding van Peter Maarsen plus één minuut zendtijd voor elke deelnemende partij.

Vormgeving/webdesign: You’re On! (Joran van Liempt)

»» Han Carpay, redactie NieuwNAT

Aan dit nummer werkten verder mee: Paul Bras, Jelle Buisma, Mladen Cicek (themafoto’s), Volkert Deen, Marcel Harting, Joost van Itterzon, Joop Kok, Peter Maarsen, Helma Persoon, Jan Tas, Kees Tas, Pierre Tuning, Ko Weststrate, Anke Zekveld (portretfoto’s)

Verschijningsdatum: 21 december 2009 E-mail: info@nieuwnat.nl Redactieadres: Kamperfoeliestraat 31, 1431RL Aalsmeer Telefoon: 06 55760915 (Han Carpay), 0297 329468 (Ton Offerman) Reageren? reactie@nieuwnat.nl Financiële steun? Rekeningnummer 7650738 t.n.v. Erik van Itterzon inz. St. de Droom o.v.v. ‘Steun NieuwNAT’.

NieuwNAT verschijnt driemaandelijks; eerstvolgende nummer: 21 maart 2010 Overname van artikelen is toegestaan, met bronvermelding.

»» 3

EW TE RV I

IN PAUL VAN DER LAARSE STAPTE ‘HEEL NAÏEF’ IN WETHOUDERSCHAP

Macht dodelijk voor gemeentepolitiek

Met de hand op zijn hart zegt hij dat hij het spel zuiver

Hij was op het Aalsmeerse partijbestuur afgestapt

speelt. Of het nu om zaken gaat of om gemeentepoli-

en had zijn ambities kenbaar gemaakt. “Ik dacht:

tiek. Macht verpest het allemaal, vindt Paul van der

elke vier jaar hebben ze kandidaten voor de

Laarse. “Macht maakt de politiek niet zuiver, niet

gemeenteraad nodig, ik geef me op. Dan kom ik op

netjes. Daar ging ik indertijd de politiek niet voor in.

de lijst en in de raad. Maar ze wilden eerst weten

Dat was om mee te kunnen praten en mee te kunnen

wat voor vlees ze in de kuip hadden. Ik moest eerst

beslissen. Heel naïef! Ik dacht toen dat dat kon.”

maar eens een poosje in het bestuur zitten.”

Paul van der Laarse (67), geboren en getogen in

Plaats gezakt

Aalsmeer en, met zijn zoon Derk, het gezicht van Van

In 1990 prijkte zijn naam voor het eerst op de

der Laarse Makelaardij, is makelaar. Hij was al jong

lijst. Maar niet op een verkiesbare plaats. Op de

actief in het plaatselijke verenigingsleven en kreeg in

vergadering waarop de kandidatenlijst definitief

de jaren tachtig politieke aspiraties. De VVD was zijn

werd vastgesteld, zakte hij een plaats. Tot zijn

club. “Sinds 1963 was ik eigen baas. De VVD was een

teleurstelling, erkent hij. “Het was bij de VVD zo

logische keus voor mij als ondernemer. Je neemt je

dat je als kandidaat niet bij die vergadering mocht

eigen verantwoordelijkheid, je verschuilt je niet.”

zijn. Mijn vrouw was er wel! Toen klonk het: Paul

»» 4

van der Laarse is makelaar en dat is onverenigbaar

belangenverstrengeling, was weggepoetst – dankzij

met een politieke functie. Dat begon toen al.”

overheidsregels en door hemzelf. Hij taxeerde geen huizen meer voor de gemeente, praatte

Hij zette zich over de teleurstelling heen en werd

wel mee over nieuwbouwprojecten maar kon ze

fractieassistent. “Dan loop je mee, al is dat niet het

niet als makelaar verkopen, enzovoort. “Ik heb

echte werk. Wél interessant, want je mag meepraten

me er altijd afzijdig van gehouden,” zegt hij.

met de grote jongens. Je leert het vak en na vier jaar weet je hoe de hazen lopen.” In 1994 belandde

“Waar ik me in vergist heb, is de achterdocht

hij op de tweede plaats. “Ik was aardig gestegen!

van de meeste mensen. Ik dacht op een gegeven

Ze wisten wat voor vlees ze in de kuip hadden…”

moment: er klopt iets niet. De zaak liep terug, we kregen minder klanten. Nee, van verrijking is geen

Parttime wethouder Nog geen tweeëneenhalf jaar later schoof hij

sprake geweest! Integendeel, zakelijk gezien is het wethouderschap geen goede keuze geweest.”

tussentijds van de gemeenteraad door naar het gemeentebestuur toen het CDA de VVD, die jarenlang in de oppositie had gezeten, daarin verwelkomde. Dat was november 1996. De VVD kreeg, om precies te zijn, 1,6 wethouderspost en Van der Laarse werd parttime wethouder.

“Het wethouderschap is een heel groot verschil met het raadslidmaatschap,” weet Van der Laarse.

“Als wethouder ben je bestuurder. Je maakt plannen, legt die aan de raad voor, en die beslist erover. Je ziet achtergronden, begrijpt waarom bepaalde zaken in voorstellen terechtkomen, ziet belangentegenstellingen en moet daarbij keuzes maken. Interessant werk! Het kost je vreselijk veel tijd om het goed te doen. Als wethouder word je nog best goed betaald, maar als raadslid is je vergoeding een belediging als je het goed wil doen.”

Belangenverstrengeling Hij begon vol goede moed aan zijn nieuwe job. “Ik had een wethouderssalaris. En ik had een goed gesprek gehad op kantoor. Door mijn wethoudersfunctie moest ik meer van het personeel vragen, maar ik kon ze ook meer bieden.” Maar zo simpel was het in de praktijk niet de petten uit elkaar te houden: die van Van der Laarse de makelaar en Van der Laarse

Uitgeholde portefeuille In de loop van zijn tweede termijn als wethouder (de coalitie CDA-VVD kon in 1998 ongewijzigd verder) knapte er iets bij Van der Laarse. “Sommige afspraken binnen het college bleken niet duidelijk.

Er gebeurden dingen waardoor mijn portefeuille uitgehold werd. Portefeuilles overlapten elkaar en er schoof steeds meer naar een collega. De essentie van mijn portefeuille verdween. Toen wilde ik weg.” Wel besloot hij de resterende anderhalf jaar uit te dienen.

Onduidelijke afspraken, uitgehold takenpakket, is dat niet iets waar je zakelijk met elkaar over moet praten? En als dat niet kan, wat zit er dan achter?

Partijpolitiek? “Het was macht!” antwoordt Van der Laarse zonder enige aarzeling. “De meeste mensen in de politiek zitten er voor zichzelf.

Dat geldt ook voor sommige wethouders.”

de wethouder. Voor hemzelf was het zo klaar als een klontje, maar voor sommige anderen niet.

En hij meende het nog zo zorgvuldig geregeld te hebben. Alles wat ook maar zweemde naar

Met een willekeurig voorbeeld laat hij zien waar hij op doelt. Toen de gemeente de watertoren had gekocht, kwam er iemand met mooie plannen om er hotelkamers te exploiteren. De collegepartijen

»» 5

Geen spijt maakten de afspraak dat ze, indien hun voorwaarden zouden worden gehonoreerd, die plannen aan de raad zouden voorleggen. Maar na een handtekeningactie op een open dag van de watertoren die honderd handtekeningen opleverde, wijzigde het CDA opeens zijn koers. “Uit politieke overwegingen en omdat ze bang waren voor de verkiezingsuitslag. Het leeft zo bij de Aalsmeerders, zei het CDA,” aldus Van der Laarse. “Daar kan ik niet tegen. Voor mij is

Toch heeft hij geen spijt van zijn politieke avontuur, laat staan dat hij verbitterd is. “Ik had het niet willen missen. Het is een verrijking van mijn leven geweest.” Dat zegt hij mede in de wetenschap dat hij in 2002 na zijn wethouderschap niet opgebrand was. Hij voelde zich als zestigjarige nog “jong genoeg” om er als fulltime makelaar weer fris tegenaan te gaan. Het legde zijn zaak geen windeieren.

het: een man een man, een woord een woord.”

Met een zeker plezier kijkt hij terug op zijn gevarieerde porteuille als wethouder. Zo was hij onder meer de verantwoordelijke voor sport, kunst en cultuur, jeugd, gemeente-eigendommen en aan- en verkoop van gemeentegronden. Enkele wapenfeiten waar zijn naam aan verbonden is?

“De speelterreinen die er in de diverse wijken structureel zijn gekomen en waar de ambtenaren zich goed voor hebben ingezet. Dat kost veel geld, maar tot nu toe wordt dat initiatief ondersteund.”

Ambtenarencultuur Eenzelfde soort macht oefenen volgens hem ambtenaren uit. Voor de gewone burger is het een ontoegankelijke wereld. “Ook in de raad heb je niet altijd door hoe het op het gemeentehuis werkt. Het ambtenarenapparaat heeft een eigen cultuur, waar je niet achter komt. Het woord dienstverlening kennen de meesten niet en vaak hebben ze een gebrek aan betrokkenheid. Als je wethouder bent, stuur je ambtenaren aan. Maar als een van hen iets wil frustreren, kan hij er lang mee doorgaan. Al zijn ze niet allemaal zo.”

Verder noemt hij de reorganisaties van de stichtingen Kunst en Cultuur Aalsmeer (KCA) en OntwikkelingsSamenwerking Aalsmeer (OSA) en stipt hij als voorbeeld de verbouwing van de Columbiaschool aan. In die school zijn vier woonhuizen alsook kunstencentrum De Hint ondergebracht. “Al duurde het drie jaar voor ambtenaren bereid waren serieus naar die plannen te kijken,” laat hij zich ontvallen.

In één adem vertelt hij dat uiteraard een collegamakelaar de vier huizen aan de man bracht…

Jongeren haken af Dat politiek nauwelijks een spel is van fair play en aan de orde zijnde kwesties lang niet altijd op hun merites worden beoordeeld, heeft Van der Laarse teleurgesteld. “Toen ik de raad in wilde,

In vijfeneenhalf jaar wethouderschap heeft Van der Laarse volgens eigen zeggen iets zinvols voor de Aalsmeerse gemeenschap kunnen doen. Iets waar je niet of nauwelijks aan toe komt wanneer je zo’n functie maar een of twee jaar bekleedt.

Maar lang wethouder zijn, is evenmin goed.

zei ik: ik ben zakenman en wil best de politiek in.

Maar als ik me anders moet opstellen dan in het zakenleven, doe ik het niet.” Zou hij wethouder zijn geworden als hij alles tevoren had geweten?

Hij vermoedt van niet. Sterker nog beseft hij dat zijn echtgenote het hem zou hebben afgeraden.

“Twaalf jaar is te lang. Ik zeg niet dat je het dan niet goed doet, maar je trekt er geen jonge mensen mee de gemeentepolitiek in. Als je zolang zit, blokkeer je nieuwe aanwas. Dat geeft bloedarmoede in de partijen. Zeven jaar de wachtkamer in, zoals ik indertijd? Dan haakt tegenwoordig iedere jongere af.”

»» Han Carpay

»» 6

»» 7

BRIEF AAN AMÉLIE(4)

Saux, 02-11-2009.

Chère Amélie, Het is fijn te horen dat je in goede gezondheid bent want ‘grippe A’, de Mexicaanse griep zoals hij in Holland heet, steekt ook hier de kop op. Het ministerie voor gezondheidszorg heeft weliswaar voor iedere inwoner een injectieset ingekocht, maar de inenting is niet verplicht.

Nu heeft men deze week een verplichting tot inenting afgekondigd voor alle werkenden in de gezondheidszorg. De protesten zijn niet van de lucht en de eerste optochten met spandoeken worden getoond via het tv-journaal. Je doet het ook nooit goed als overheid!

Ik vind het prachtig om te zien hoe onze lokale overheid functioneert. Ik spreek dan over het dorpje Saux met gemiddeld 138 inwoners. Wij hebben een burgemeester, Janine, een gemeentesecretaris, Cathy, en een gemeenteraad met 11 leden. De politieke kleur van de burgemeester en van de leden van de gemeenteraad speelt geen enkele rol.

In deze boerengemeenschap zijn de diverse families vertegenwoordigd in het gemeentelijk bestuur. Als er wrijving is in dit college, is dat meestal terug te voeren tot oude familievetes.

Met verbazing heb ik hier een mengeling van formaliteit en informaliteit ervaren. Ik vraag me af of jij ook zulke ervaringen kent alhoewel jouw stadje natuurlijk 700 à 800 inwoners telt. Allereerst al onze verbouwingen. We hebben extra ramen laten maken, een buitendeur vergroot, dubbel glas laten aanbrengen in de overdekte trapopgang, een kleine oranjerie gebouwd, een tuinmuur met poort en tenslotte een grote ventilator gemonteerd voor een warmtepompinstallatie. Het gaat hier dus steeds om zaken die aan de buitenkant zichtbaar zijn en in principe vergunning nodig hebben, vooral ook omdat de dorpskern met z’n kerk deel uitmaakt van een beschermd dorpsgezicht.

Ter illustratie een klein verhaal. Nadat we in 2003 ons huis permanent zijn gaan bewonen, wilden we op zolder een klein dakraam aanbrengen om meer licht toe te laten, maar ook als ontsnappingsroute »» 8

bij brand. Ik vervoegde mij braaf op het gemeentehuisje, dat twee middagen per week open is, om toestemming te vragen. De toenmalige gemeentesecretaris, Bernadette, keek mij olijk aan en zei: Dat is niet mogelijk meneer Tas, maar ik heb dit niet gehoord.

Vervolgens begon zij samen met een toevallig aanwezig gemeenteraadslid te keten over ‘fenêtrettes Quercynoises’ wat betekende: ‘Je doet maar.’

Bij alle genoemde verbouwingen ben ik in de fase vooraf met plannen en tekeningen naar het gemeentehuis gegaan, dat op 20 meter afstand van ons huis ligt. Je komt binnen, kust twee keer de burgemeester en twee keer de gemeentesecretaris om na wat prietpraat je plannen te ontvouwen.

Cathy haalt met de computer de kadastrale kaarten op en meestal lopen ze direct even mee om de situatie ter plekke te bekijken.

Tot nu toe, Amélie, hebben we geen enkele vergunning hoeven aanvragen.

Soms was er wat twijfel, maar na een paar dagen kwam Janine dan vertellen dat een vergunningaanvrage veel tijd kost en een

kubieke meter papier. Dat vond ze niet erg praktisch. Ik heb bewondering en respect voor deze mensen die zonder poeha tegen een zeer geringe beloning hun werk doen en verantwoordelijkheid nemen.

Hiervan getuigt wel dit verhaaltje. Afgelopen week maakte ik een kleine wandeling met onze pikzwarte poes Mathilde door onze tuin, via de tuinpoort het plein met het monument op, het monument waarnaast Mathilde altijd even plaatsneemt om uit te kijken. Op dat moment zag ik twee vrouwen, uitgerust met handschoenen, die met emmers en dweilen bezig waren een zojuist leeggekomen gemeenteappartement schoon te maken voor de volgende bewoner. Eén zwaaide naar me en dichterbij gekomen bleek zij onze burgemeester Janine te zijn, vergezeld van onze buurvrouw en gemeenteraadslid Madou.

Afijn, kusje links kusje rechts en een praatje.

Waar vind je dat nog, Amélie? Ik wil hier nooit meer weg!

Bien à toi. »» Kees Tas sr.

»» 9

Alle aantekeningen met gerust hart weggegooid Na de verkiezingen van 2006 kwam het huidige College van B&W tot stand onder leiding van Ko Westrate. De redactie vroeg hem om een terugblik op die periode. Zijn er lessen te trekken uit die onderhandelingen en heeft het college de verwachtingen waargemaakt?

Heeft hij nog tips voor de komende onderhandelingen? Hieronder zijn reactie.

Uw vraag om een terugblik te geven is gebaseerd op de opvatting dat ik een voorname rol heb gespeeld bij deze collegevorming en dat ik daarvan kan rapporteren namens een van de vier collegepartijen, het CDA.

Uw vraag vind ik op zichzelf zeker aardig, maar ik was er in 2006 niet van overtuigd dat ik bezig was geschiedenis te schrijven.

Een paar jaar later heb ik al mijn aantekeningen weggegooid. Mij staan geen zaken of ontwikkelingen uit die periode voor ogen die de moeite waard zijn om aan de vergetelheid te onttrekken – het weglopen uit de besprekingen van één van de partijen uit de gemeenteraad om mijns inziens niet erg steekhoudende redenen is het belangrijkste evenement dat ik heb onthouden.

Onafhankelijke voorzitter Het lijkt mij goed op te merken dat mijn rol bij de collegevorming voor mij totaal onverwachts kwam. Ik was er dan ook niet op voorbereid. Partijen voorzagen moeilijke onderhandelingen in een gespannen sfeer.

Om elk van de partijen de gelegenheid te bieden volwaardig mee te kunnen doen

in de onderhandelingen, was het voor het CDA wenselijk dat de besprekingen zouden worden voorgezeten door een onafhankelijke voorzitter, die geen bijdrage zou (behoeven te) leveren aan de politieke inhoud van het tot stand te brengen akkoord.

Let wel: onafhankelijk, dat is niet hetzelfde als onpartijdig, maar deze onafhankelijkheid impliceert wel dat u mij op dit moment niet kunt beschouwen als woordvoerder van deze collegepartij. Overigens was mijn kennis van de dossiers niet voldoende om een bijdrage te kúnnen leveren aan de politieke inhoud van het te bereiken akkoord; het tegenovergestelde gold voor elk van de onderhandelaars!

Wat was dan wel mijn functie? Die was eenvoudig genoeg: partijen met elkaar in gesprek brengen, primair door een aantal regels vast te stellen waarmee het spel wordt gespeeld, zoals onderhandelen aan maximaal één tafel en dergelijke. Als daarover eenstemmigheid bestaat, kan het echte werk beginnen.

Zakelijke gesprekken Partijen staan in de (=elke) verkiezingsstrijd tegenover elkaar. Verschillen worden uitvergroot en kunnen daardoor gemakkelijk uitmonden in tegenstellingen. Omdat Nederland een land is vol minderheden, is coalitievorming noodzakelijk om tot een effectief bestuur te kunnen komen. Dat schept de noodzaak de in de verkiezingstijd opgezweepte emoties te doen verkeren in zakelijke gesprekken over wat de partijen bindt (en wat ze dus mogelijkerwijze verliezen kunnen als geen overeenstemming

»» 10

wordt bereikt!) en wat ze scheidt. Dat laatste is niet allemaal en altijd dramatisch.

Natuurlijk kunnen fundamentele keuzes aan de orde zijn, maar veel vaker is er keuze uit meer dan één oplossing en dan blijkt elke oplossing pro’s en contra’s te bieden.

Ik denk dat mijn bemoeienissen en de acceptatie van mijn onafhankelijk voorzitterschap te herleiden waren tot wat men (nog) wist over mijn politieke stijl: elke coalitie, van welke samenstelling ook, staat voor de plicht Aalsmeer te besturen en die plicht (in dit geval tot het vormen van een college) is bovendien aan een wettelijke termijn gebonden. De wens om te besturen moet voorop staan. Dat gaat het beste als je in alle nuchterheid de problemen goed beziet en probeert tot een vergelijk te komen als de meningen uiteenlopen of zelfs botsen. Daar is soms wat extra vindingrijkheid voor nodig, maar dat maakt het alleen maar aardiger.

Dat betekent niet dat politieke idealen en ideeën niet meespelen – natuurlijk niet.

Er kúnnen zaken zijn waartoe je je niet kunt en wilt verplichten. Zolang dat tot enkele zaken beperkt blijft, kunnen de andere coalitieleden vaak wel leven met het maken van een voorbehoud door de betreffende partij of partijen ten aanzien van de inhoud van het coalitieakkoord.

Niet wakker gelegen

gesprekken tot een akkoord gekomen; ik kan niet zeggen dat ik daar veel werk aan heb gehad en ik heb er al helemaal niet van wakker gelegen. Het gaat mij wat ver dit een “voorname rol” te noemen, maar dit terzijde.

Enkele van uw directe vragen hebben rechtstreeks te maken met de inhoud van het akkoord. Gezien het bovenstaande kan ik daar geen antwoord op geven. Het akkoord was goed omdat het een akkoord was.

Te vroeg voor tips Of ik tips heb voor de komende onderhandelingen? Nou, eigenlijk niet omdat het daar te vroeg voor is. Naar het zich nu laat aanzien, kan het, althans landelijk, uitdraaien op een ingrijpende verandering van de politieke kaart. Hoe de getalsverhoudingen in de raad zullen liggen na de verkiezingen valt absoluut niet te voorspellen en zou evenmin te voorspellen zijn als we al wisten welke partijen aan de verkiezingen zullen meedoen.

Ik hoop van harte dat het grootste succes niet zal zijn voor partijen die zich laten leiden door rancune, balorigheid, extremisme en populisme. Daarnaast hoop ik dat de door idealen gedragen democratische partijen in de verkiezingstijd geen Sinterklaasgedrag zullen laten zien, maar getuigenis zullen afleggen van plichtsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel.

»» Ko Weststrate

Welnu, langs die lijnen heb ik getracht te opereren en de partijen hebben die lijn van denken en werken snel geaccepteerd. Zij zijn grotendeels door en met onderlinge

»» 11

column

Omgekeerde NIMBY In een woning in Baanvak kun je niet veilig naar het toilet en bij de buren kun je niet veilig eten aan de keukentafel. Binnen een jaar wisten twee automobilisten de t-splitsing na het viaduct over de N201 niet met goed gevolg te nemen. De eerste reed, gelukkig net voor lunchtijd, een keuken binnen. De laatste, de ‘wc-ramster’, toonde met haar Suzuki Swift haarfijn aan wat Karst T. allemaal had kunnen aanrichten als hij de Koninklijke Bus had doorkliefd.

Het kost het ingraven van een paar paaltjes, het verhogen van een stoeprand of een ander niemendalletje om de bewoners – en dan vooral hun kleine kinderen – hun gevoel van veiligheid weer terug te geven. Het zal mij benieuwen hoe lang ze daar op moeten wachten.

Eerst zal de voltallige gemeenteraad, of het voltallige college, of het voltallige ambtenarenapparaat of iedereen tegelijk wel op de fiets door de wijk moeten om te kijken wat er precies aan de hand is. ‘Zorgvuldige besluitvorming’, ‘wijkgericht werken’ en ‘luisteren naar de burgers’ heet dat. Vervolgens moeten de wensen van die burgers natuurlijk wel passen in de al uitgewerkte plaatjes die mooie namen meekrijgen als structuurvisie, planologische kernbeslissing of bestemmingsplan. En dan moeten de diverse politieke partijen nog bedenken of ze een beslissing in verkiezingstijd een beetje leuk aan de meerderheid van de bevolking kunnen verkopen. Anders laten we beslissingen namelijk liever liggen tot na de verkiezingen.

Nu zal dat met die paaltjes wel loslopen, die worden geen ‘hot’ verkiezingsitem. Maar misschien zit ’m daar wel net de kneep. Als we ter omkering van het principe ‘Not In My Back Yard’ nu eens ieder twee zaken, juist vanuit onze achter- of voortuin, in de komende vier jaar gegarandeerd geregeld kunnen krijgen, ga ik een stuk opgewekter naar mijn rode potloodje.

Nou vooruit, één zaak dan… »» Peter Maarsen

»» 12

Vertel eens wat nieuws Ik durf te zeggen dat ik aardig wat kennis heb van

heb op school het vak maatschappijleer gehad,

de landelijke politiek, zeker voor iemand van mijn

maar daar hebben we het eigenlijk alleen maar

leeftijd. Ik ken de partijen van de Tweede Kamer, ik

over het landelijke politieke stelsel gehad. Daar

weet vaak wie wat zei en ik weet waar welke partij

zou een deel van de schuld kunnen liggen.

voor staat. Ik weet hoe het in ons land werkt met verkiezingen en met Kamers en ik ken de problemen

Aan de andere kant, ik zou ook mogen verwachten

van het land. Verder weet ik ook nog wel wat af van

dat de lokale politiek zich ook lokaal wat meer

de internationale politiek, over de verhoudingen

zou laten zien. En nu zullen er weer mensen zijn

tussen verschillende landen en waar de grote span-

die meteen allemaal voorbeelden op kunnen

ningen liggen, dat er in Honduras nog altijd maar

noemen van wat er allemaal gebeurt door onze

geen duidelijkheid over de regering is en dat er in

gemeente en waar en wanneer onze gemeentelijke

Iran nog steeds af en toe een demonstratie is.

bestuursleden gesignaleerd worden, maar zoals ik al zei: ík zie ze weinig en dan heb ik niet veel aan

Maar tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik van de

andermans ervaringen hiermee. Ik zou simpelweg

lokale politiek vrijwel niets af weet. Een kritisch

ingelicht willen worden over wat er voor mij gedaan

praatje gaat het van mij dus niet worden, een

wordt. Want hoe kleiner de schaal, hoe moeilijker

verhaaltje over een ervaring met de Aalsmeerse poli-

waarneembaar de verschillen worden. Als dit te

tiek zit er ook niet in. Ik weet wie de burgemeester

veel gevraagd is, hoor ik het trouwens ook graag.

is, dat is namelijk Pieter Litjens, dat hij wel eens boodschappen doet bij Albert Heijn en dat hij vaak

Begrijp me niet verkeerd, ik klaag hier niet over de

bij mensen op bezoek gaat die al lang getrouwd zijn.

manier waarop dingen gedaan worden. Ik kom bijna nooit iets tegen waar ik van denk ‘Waarom dat nou?’

Maar verder weet ik zo goed als niets van de lokale

en de gang van zaken in Aalsmeer is in mijn ogen

politiek. Eigen schuld? Misschien. Misschien zou ik

toch wel prettig. Ik zeg alleen: treed wat meer naar

inderdaad meer betrokken kunnen zijn. Maar toch

buiten met aangebrachte veranderingen. Een jaarlijks

vind ik het raar, want er kan veel over mij gezegd

foldertje met wat de gemeente nou eigenlijk doet

worden, maar niet dat ik niet weet wat er om mij heen

in een jaar lijkt mij niet zo’n heel groot probleem.

gebeurt. Ik lees vrijwel alle kranten in huis en kijk vaak

Of wat meer vermelding van vernieuwingen op de

op de site van de NOS om te zien wat er allemaal

website zelf, kan ook niet heel lastig zijn. Als er al

aan de hand is in de wereld. Maar als ik op de site van

zoiets is, dan is er bij mij toch iets misgegaan, maar

de gemeente Aalsmeer kijk, staat er alleen waar en

anders lijkt het mij een goed punt ter verbetering.

wanneer de vaccinaties tegen de Mexicaanse griep zijn, een stukje over een informatieavond en een enquête.

En zo komt er uit een hoofd met weinig kennis over de lokale politiek een simpel

Ik zou dus, hoe makkelijk ook, de schuld van mij

verbeterpunt: vertel eens wat nieuws!

af kunnen schuiven. Maar dan komt het probleem, naar wie moet ik de schuld doorschuiven? Ik

»» Joost van Itterzon

»» 13

Stem PAB, Pact voor Aalsmeerse Branta’s Ontheffing

Als ik partijen zou mogen verkiezen,

Gedeputeerde Staten van Noord-Holland maken bekend dat zij op grond van artikel 67 van de Flora- en faunawet de wildbeheereenheid Amstelland hebben aangewezen om de populatie verwilderde gedomesticeerde en hybride ganzen te beperken door middel van het doden, het vernielen van hun nesten en het rapen van hun eieren en daarbij onder andere gebruik te maken van het geweer…

Ging mijn stem naar de Aalsmeerse ganzen.

Deze jaarlijks in aantal groeiende minderheid, Krijgt volgend seizoen maar weinig kansen.

Ontheffing door Gedeputeerde Staten verleend, Voor doden inwoners onzer plassen.

Geen nieuwe uitheemsen, raap hun eieren, We zitten vol, migratiestop, verkassen!

Toch zou het onze Raad verrijken, Deze bewoners mee te laten besturen.

Een college dat zijn vleugels uitslaat, Kan heel wat tegenslag en thermiek verduren.

Meer vliegbewegingen over ons dorp?

Al jaren trekt deze gevederde groep van leer.

Als vergelding voor alle protesten, Schiet men voor luchtverkeer de vogels neer.

College vormen in V-formatie, Met partij die zijn snavel niet laat snoeren.

Reikhalzend kijk ik uit naar de 3e van maart, Waarop we Gansisme in zullen gaan voeren.

Beleid van Branta Canadensis met slagpen beschreven, Daar kunnen we als gemeente veel van leren.

Bijvoorbeeld dat een dom gansje meer capaciteiten heeft, Dan overlast en schietschijf spelen, met dons en veren.

Canadese gans: Branta Canadensis

»» Marcel Harting, dorpsdichter

»» 14

Stemadviezen I er altijd st heb ik li a n r u jo “Als litieke t mijn po k a a w e ijn g voor Eé n v a n m . n e n n e k e en kleur te b akker blijv w ‘ jk li e m a en’ taken is n controler e t s je a g aar, om al dat p Doe M e o r g p o p (vrij naar welke acht voor e g n o , ) 3 198 oen. n werk d u h e z ij ies t par emmen, k t s a g : s ie en.”

Stemadv gen mens lo v e b f ie it voor pos aa »» Peter M

rsen

“Zoals altij d stem ik li nks van het mid de n e n op een vrouw , w a nt d e r aad en zeker h et college is in Aalsmeer toch te ve e l ee n mannenbo lwerk. Dus het wordt waa rschijnlijk d e eerste vrouw op de lijst van PACT.” »» Hélè

“In Aalsmee r is de politi eke keuze b e pe r k t e n h elaas draait ook hier altijd alles om geld. Maar ik ga altijd stemm en en kies v oor een par tij die ge ld gebruikt a ls middel en niet als d oel en voor een par tij die gaat voo r kwaliteit e n niet voor kwanti teit . Let op: de termen ‘duurzaamhe id’ en ‘milieu ’ zijn niet zuiver meer, maar vaak b esmet door comm erciële belan gen…” »» Ansje We ima

“Ik ga stem men op AB en op Ger t Ja n v an de r H oeven.

Misschien eindelijk ie m and die met en ige kennis d e persoonlijk e ‘modder g e vechten’ k an ontwijk e n en voor de in houd kan g a a »» Ton Offe n.” rm an

ne H o m a n

cratie is de nd e d e m o re e n o ti c n ed fu tiek , maar “In een go van de poli t n e m su n n co antwoorkiezer gee kiezen ver te r o o d ij of z Daarom draag t hij d bestuur. e o g n e e r voo en bepaalt delijkheid de hoog te p o lf e z h ic ij z in het houdt hij/z aar positie /h n ij z n a v r aa ge e n op grond d heeft hij/zij e d n e o d o roces en z dus politieke p Dat geef ik s. ie v d a m an een ste ijd op behoefte a at ik als alt d p o ts h c merk sle ronden. ook niet. Ik rincipiële g p p o , n e al stemm den zijn, het CDA z levant zou re t ie n ij ie voor m d v an Maar als d an op gron D . n e o d toch ook gramma.” zou ik het bitieuze pro m a n e e h c is he t d y n a m

de VD e V V VD n d op de ee em d dat d van ek t s i i k in »»“I at ik v vrijhe n polit e e d de r om oonlijk teer t e i r c s per respe is voo r ig iede tvaard h rse rec L aa r ” e . ee n an d »» P

v aul

strate »» Ko West

»» 15

De grootste partij doet niet mee Voor dit nummer van het Nieuw Aalsmeers Tijdschrift ging ik op zoek naar de PVV in Aalsmeer. Ik weet wel dat de PVV niet meedoet met de verkiezingen volgend jaar, maar ik vroeg me af wat de PVV hier zou willen.

De ‘gevestigde’ politieke partijen zijn eenvoudig te vinden, via het telefoonboek of via de website van de gemeente Aalsmeer.

Van de site van de PVV werd ik niet veel wijzer. Ik had de mogelijkheid om rechtstreeks een mail aan Geert Wilders te sturen. Maar ja, om hem nou te vragen of er in Aalsmeer een lokale PVV-beweging is, dat ging me wat ver. Opbouwwerker Chris Parlevliet liet weten mensen niet naar hun politieke voorkeur te vragen. Daar heeft hij gelijk in, maar ik was er niet mee geholpen.

Google om raad gevraagd, dat werkt altijd. Google vertelde wat ik al wist, dat de PVV bij de Europese verkiezingen de grootste partij in Aalsmeer was, met 22% van de stemmen. Uiteindelijk een oproep geplaatst in De Nieuwe Meerbode en jawel, daarop kwam een reactie.

We hebben een uur met elkaar gesproken, ik heb het gesprek uitgewerkt en ter goedkeuring voorgelegd aan mijn gesprekspartner.

Die trok zich vervolgens terug. Niet omdat ik mijn werk niet goed gedaan had, maar omdat het er op papier toch wel wat anders uitzag.

Bovendien vreesde mijn gesprekspartner voortaan “altijd achterom te moeten kijken”.

Dat is jammer, want nu moeten we het dus zonder het geluid van de PVV doen. Er werd behoorlijk ferme taal gebruikt, in dat gesprek.

Vooral de Marokkanen krijgen van alles de schuld, maar ook de Turken en Antillianen

krijgen hun portie. Toen er in de straat een huis vrijkwam en er een Marokkaans gezin was komen kijken, had dat voor behoorlijk wat onrust gezorgd. Dat had niet iedereen zo uitgesproken, maar toch was het zo. Die onrust was omgeslagen in opluchting, toen het huis aan een gewoon blank gezin met jonge kinderen was toegewezen.

Ik hoorde veel gemopper en boosheid, maar ik meende ook veel heimwee te bespeuren. Heimwee naar een tijd toen de wereld nog overzichtelijk was, toen we nog allemaal bij die ene, zeldzame tv naar het voetbal gingen kijken.

Heimwee naar een tijd dat de hele buurt een soort van familie van je was. En in elke familie is wel eens wat, maar het is toch je familie…

En die tijd is voorbij, voorgoed voorbij.

En als je dat niet kunt of niet wilt accepteren, dan moet dat iemands schuld zijn.

Begrijp

»» 16

me goed, daarmee zeg ik niet dat alle problemen zijn terug te voeren op ‘heimwee’.

Hattie Waterman (uit de voorstelling van Helmert Woudenberg) woont ‘ergens’ in Amsterdam. Joods én homo, dan kan je maar beter ‘ergens’ in Amsterdam wonen. Dat is wel degelijk een godgeklaagd schandaal, zoals het ook een schandaal is dat we dat nog steeds niet weten op te lossen.

Veel mensen zijn geschrokken op 4 juni, toen bleek dat de PVV de grootste partij was geworden. Maar liefst 1787 inwoners van Aalsmeer geven aan hun vertrouwen in de gevestigde partijen kwijt te zijn. Een ingewikkeld probleem, geen wonder dus dat iedereen snel over ging tot de orde van de dag.

Dat aantal stemmen is straks goed voor drie zetels. Niet iedereen die toen PVV stemde gaat nu ook stemmen, maar toch: drie zetels. Die gaan zonder twijfel naar wat we vroeger ‘rechts’ noemden, naar VVD en CDA. Deze partijen zullen dus opschuiven naar rechts, daar ligt de winst, vermoeden ze.

Mochten die partijen straks winnen, dan hoop ik dat ze ingetogen zullen juichen. Dikke kans dat die winst voortkomt uit stemmers die eigenlijk op een andere partij hadden willen stemmen.

Wat is het jammer dat de PVV niet meedoet in maart 2010. Denk je toch eens in wat een interessante verkiezingscampagne dat had kunnen worden! Heftige discussies, echte tegenstellingen. Nu moeten we het doen met lijsttrekkers op de markt of in de Zijdstraat. Zo beïnvloedt de PVV de verkiezingen, zonder zelfs maar mee te doen.

Ik krijg er last van heimwee van. Heimwee naar de tijd dat er stevige discussies over de inhoud waren, zonder dat het spook van de demonisering op de loer lag. Naar humor en creativiteit, in combinatie met een stevig politiek standpunt. Heimwee naar de blote vrouw met de koe. »» Erik van Itterzon

»» 17

Aalsmeer heeft minstens vijf problemen 1. Het heeft geen centrum, geen hart Het Raadhuisplein ligt er troosteloos bij, even troosteloos als ooit Plein 1960 in Amstelveen. Wat een rigoureuze herinrichting van een plein voor de beleving en uitstraling teweeg kan brengen, kunnen we daar leren. Een combinatie van goed geproportioneerde bebouwing en een grote menging van functies.

De bestaande bebouwing van architect Berghoef kunnen we als uitgangspunt nemen, er nieuwe bebouwing aan toevoegen om zodoende de straatwanden van een plein te creëren. Een plein overdekt met dat wat Aalsmeer groot heeft gemaakt: glas. Koppel de sensatie van een bloemrijke kas aan die van een overdekte galleria.

Sensationeel en tegelijkertijd vertrouwd, Aalsmeers.

bepaald door bloemen en planten. Iedere bezoeker van het nieuwe centrum moet in alles kunnen ervaren dat hij in Aalsmeer is.

Ook aan de buitenzijde van de bebouwing is door toepassing van veel glas en groen een ‘Aalsmeerse’ sfeer te proeven.

Door gebruik te maken van die typisch Aalsmeerse sfeerbepalers als glas en groen, kan het centrum zich met gemak onderscheiden van centra in de omgeving.

Om na te gaan of dit plan levensvatbaar is of misschien ingeruild moet worden voor een beter plan, is nadere studie nodig. Deskundigen geven lezingen over de werking en inrichting van pleinen, er zijn workshops voor professionelen en geïnteresseerden om te achterhalen wat er al niet mogelijk is. De bevolking wordt er zoveel mogelijk bij betrokken en wordt geënthousiasmeerd om daarmee draagvlak te vinden voor een te realiseren plan.

Om het plein levendig en levensvatbaar te maken, zijn er veel activiteiten in de bebouwing rond het plein: een bibliotheek, een klein theater, een infocentrum op het gebied van bloemen en planten, restaurants en woningen. Het parkeren is ondergronds. De sfeer op het plein wordt

»» 18

2. Het mist goedkope woningen.

Het woningaanbod sluit niet aan bij de vraag. Een groot deel van de beschikbare woningen voor de groep met lage inkomens is te duur of te groot. Dit kost de overheid veel huursubsidie. Voor de bouw van goedkope woningen laat de markt het afweten en sociale woningbouwverenigingen zijn projectontwikkelaars geworden.

Er kan slechts een moreel beroep gedaan worden op de corporatie om goedkope huizen te bouwen.

Een mogelijkheid, zeker voor Aalsmeer met zijn ‘handen uit de mouwen’-mentaliteit, biedt het Collectief Particulier Opdrachtgeverschap. Het biedt bewoners, georganiseerd in een vereniging of stichting, de mogelijkheid om in eigen beheer met zelfgekozen partners zonder winstoogmerk een woningbouwproject te realiseren.

Bewoners hebben meer invloed en zeggenschap en bij een slimme aanpak kunnen de woningen ver onder de marktprijs worden gerealiseerd. Een andere mogelijkheid die ik graag zou willen onderzoeken, is

wonen op water. Geen grondkosten, geen heikosten, verplaatsbaar, mogelijkheden van groot tot klein, kan goed samengaan in een natuurlijke omgeving en water is er genoeg. Aalsmeer moet van zijn arkenvrees af en de voordelen van arken niet alleen de beter gesitueerden gunnen.

Voor degenen die maar tijdelijk hier wonen, bijvoorbeeld Polen, zou ik na willen gaan of zij niet in bestaande kassen kunnen worden gehuisvest. Nog niet zo lang geleden een vorm van wonen als je over niet te veel geld beschikte.

3. Het heeft weinig groen, althans…

En toch wil iedere politieke partij woningen bouwen, woningen in ruim opgezette wijken. Een tegenstrijdigheid. Koolhaas heeft in een studie laten zien hoe door verdichting en intensivering van de woningbouw Nederland volop groen zou kunnen zijn. Vertaald naar Aalsmeer een vijftigtal woontorens van 65 meter hoog om de gehele bevolking zowel het genot van het wonen aan een park als het wonen aan het water te bieden.

»» 19

Geen voorbeeld om te volgen, maar wel om duidelijk te maken dat intensivering van het wonen elders groen kan opleveren. Gebruiksgroen. Dat kun je van het Seringenpark en Stokkeland niet zeggen.

Wat hebben deze meer te bieden dan de functie hondenuitlaatplek? Het Stokkeland moet een functie krijgen die het behoud als groengebied en als entree van Aalsmeer logisch maakt. Ik kan maar één functie bedenken die aan beide voorwaarden voldoet: de Historische Tuin.

De ruimte die na herplaatsing van de huidige tuin vrijkomt is, dichtbij het centrum en Praamplein, uitermate geschikt voor bewoning. Het is een voorstel waarmee ik weinig vrienden onder Oud Aalsmeer zal maken. Rest een functie van bebouwing, burchtachtig gelegen in het water, ondergronds parkeren, volop glas en groen; de hangtuinen van Aalsmeer. Zowel naar een invulling van het Stokkeland als van het Seringenpark zal nader studie moeten worden verricht.

4. Het mist eigentijdse gebouwen die tot de verbeelding spreken In het begin van de vorige eeuw zijn in Aalsmeer een aantal prachtige gebouwen verrezen. Toonaangevend voor die tijd.

Wanneer kennissen langskomen, laat ik hen deze vol trots zien. Het vergroot mijn zelfbewustzijn. Zorgvuldig vormgegeven gebouwen en openbare ruimte hebben een positieve uitstraling op hun gebruikers. Bij het maken van architectenkeuzes en het formuleren van opdrachten moet hiermee rekening worden gehouden. De kans die er was om van brede scholen iets bijzonders te maken moeten we niet nogmaals voorbij laten gaan bij de bouw van een nieuwe sporthal.

5. Het mist informatie Tijdens de politieke debatten zullen woorden als dorpskarakter, openbaar groen, duurzaamheid en burgerparticipatie als bezweringsformules worden uitgesproken om de burgers te doen overtuigen van het eigen gelijk. Wat ze inhoudelijk betekenen is mij vaak niet duidelijk. Burgemeester Brouwer sprak in het Dorpshuis van Kudelstaart ooit de woorden dat ‘Inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraak zonder uitzicht’. Vanuit die gedachte lijkt het mij zinnig om informatie aan te dragen die tot weloverwogen keuzes kan leiden.

Tot slot Onder de vlag van KCA en waar nodig in samenwerking met Podium Architectuur Haarlemmermeer zou ik in Aalsmeer een werkgroep willen oprichten die dieper duikt in bovengenoemde thema’s. Een werkgroep bestaande uit mensen die binnen of aanverwant met het vak bezig zijn. Daarnaast zou ik net als Den Haag en Almere jonge werkloze architecten die zich in onderzoekslabs verenigd hebben, onderzoek willen laten verrichten.

Resultaten van onderzoek en workshops, van professionelen en belangstellenden, zullen regelmatig aan de bewoners van Aalsmeer ter discussie worden voorgelegd om tot weloverwogen plannen te komen.

Degenen die geïnteresseerd zijn in mijn plannen, verzoek ik om via NieuwNAT contact met mij op te nemen. »» Joop Kok

»» 20

Stemadviezen II n oete m e er. W aken lsme m a A elijk T “PAC dend duid gressieve ro ou iale p ing!) voor a a nh c o s en eg dat e een bew idabel g j( rm par ti en fo n met e p r e o n ons d k is dat m n waarva n e e t gesch en uitpak ch is.” g t is e geno ud fantas ho at de in ndza »» Bra

m La

actief ds mijn 19e “D66. Al sin 66 e e r m a ak t D lid. In Aalsm PACT. Deze deel uit van g is de enige samenwerkin k Aalsmeer oo manier om in standpunten progressieve te t uitvoering en ideeën to blijf t in onze krijgen. Dat heel e gemeente conservatiev CT.” stem dus PA Ik . ig d o n hard »» Stefanie van

“Ik stem CDA , om dat deze partij opkom t voor de minst draagkra chtigen in de samenleving en daarnaast streef t naar behoud van het dorpse ka rakter in onze gemeente. ”

»» Joop Vuijk

“Landelijk CDA, niet de plaatselijke, dus ik blijf thuis!

Mijn motivatie: als de plaatseli jke politiek niet luistert naar mij, dan luister ik niet naar hen.

Ik wil niet dat mijn huis (het Carm elklooster – red.) een monument is!

Zij zeggen van wel en hebb en er geen euro voor over. Zi j claimen bezit van een ander! Bah. Dus...”

»» Henny Post

Vliet

ar tij zitten “In iedere p ensen.” ook goeie m de kiezer even »» Jan Tas, z w

“ He t fe par ti it dat PA CT b jen d ie op e in ze lande staat uit d kere lijke rie ma maar wat b te van elk niveau aa et tiek b ereid ref t de lo r verschi llen, k luiste zijn o ren, m na ale polib a e r v an d e par paalt de m elkaar te t ij e naar de an . Dat dra ntaliteit g d e als ge ere p n zij vo ook ar tije u n en raads lg gehad heef t it dat d zaal d »» Jan e sfe na va uidelijk is ver er in de n Zo n be t e r d.”

»» 21

TELOORGANG VAN DE LIJST TAS

Twaalf jaar geleden deed de Lijst Tas mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. Wat was destijds het hoe en waarom van die lijst? En: zouden er nog steeds redenen kunnen zijn om weer met een lijst te beginnen?

1. Aanleiding

1. Aanleiding 2. Kansen 3. Hier en nu

Min of meer huldigde ik het laatste standpunt.

Vele jaren geleden vertelde professor Kuiper dat hij een discussie had met een collega over de vraag of je als burger met de politiek moet bemoeien. Kuiper vond van wel, maar z’n collega niet, die zei: “Ik bemoei met toch ook niet met het waterleidingbedrijf, zolang er maar schoon water uit de kraan komt.”

Tot ik 12 jaar geleden vond dat het politieke gemeentelijke kraanwater nogal troebel werd, vies begon te ruiken. Kortom, dat er met twee maten werd gemeten door het bestuur van Aalsmeer. Het was dus de hoogste tijd om me met de politiek te bemoeien.

Ik was toen ruim 25 lid van de PvdA en vier jaar daarvoor ook gevraagd om mee te doen met de gemeenteraadsverkiezingen. Me gemeld bij de kiesraad van de PvdA, gesprek gehad en jawel, als laatste op de kieslijst geplaatst, zonder verdere uitleg. Werd ik niet vrolijk van.

»» 22

Daarna werd ik gebeld, we moesten bij elkaar komen,

Het gevolg van mijn politieke correctheid

zodat alle neuzen dezelfde richting op zouden staan.

was dat de journalist een nogal sarcastische

Toen had ik het gehad. En ben met Lijst Tas begonnen.

ondertoon had als ik ter sprake kwam.

De Lijst Tas was dus vier jaar voor de Lijst Fortuyn.

Een tweede en mijns inziens belangrijker oorzaak van

Het fenomeen lijst was nieuw en onbekend. Grote

mijn teloorgang was het verslag, in een andere plaatse-

verwarring bij de desbetreffende ambtenaar.

lijke krant, van het ‘Politiek Café’ in het gemeentehuis.

“Lijst, Lijst en wie staan er dan op die Lijst?” Ik sta op de Lijst. “Niemand meer?” Nee, ik alleen.

Ook zeer levendig herinner ik mij de discussie over de zin “Bij tenminste x percentage van de stemmen krijg je het inschrijfgeld (1000 gulden) terug”. Door de gemeente werd dat zo uitgelegd: als je minder dan x stemmen haalt, krijg je je geld terug. Toen er nog

Op de vraag over de woningbouw in Aalsmeer heb ik geantwoord: “We moeten Aalsmeer niet volplempen met huizen.” In het verslag van de desbetreffende krant stond (uit mijn hoofd): alleen Lijst Tas had een andere mening dan de andere partijen.

“Uiterwegbewoner en jachthaveneigenaar” Tas zei dat we Aalsmeer niet vol moeten plempen met huizen.

Toen ik het las dacht ik: dat gaat me heel veel

vast van overtuigd dat ik een zetel zou halen, zei ik

stemmen kosten, want hier ontstond het beeld van

dat het niet gelezen moest worden als ‘minder dan’,

een patserige Uiterwegbewoner met een jachthaven,

maar als ‘meer dan’. De gemeente zou de kiesraad

die anderen het wonen niet gunt. Er had ook

bellen, echter vanwege de drukte kon men de raad

kunnen staan: Tas, een van de laatste autochtone

niet bereiken. En achteraf dacht de gemeente dat ik

Uiterwegbewoners, woonachtig met z’n gezin in een

toch gelijk had. Was ik de slimste en oliedom tegelijk.

achteraf-ark ter grootte van tweederde woonhuis, met een modaal inkomen uit z’n jachthaventje,

2. Kansen Mijn kansen waren in het begin van de verkiezingsperiode heel goed. Er stond een uitgebreid, goed interview in een plaatselijke krant. In de Aalsmeerder Courant stond een enquête onder middelbareschooljeugd over stemgedrag.

vindt dat Aalsmeer geen tweede Amstelveen moet worden. Dan had je een heel ander beeld gehad.

Toen kwam de uitslag op teletekst. Reuze spannend. Ik dacht zeker een zetel. Mijn vrouw dacht van niet. Het waren wel veel stemmen – volgens de krant de meeste voorkeurstemmen, maar niet genoeg voor een zetel.

Omdat kinderen vaak stemmen wat de ouders

Bijzonder was dat mijn stemmen naar het CDA gingen

stemmen, is het een redelijke indicator voor

en zij voor het eerst op zeven zetels uitkwamen.

de stemuitslag. Had ik toch bijna net zoveel zetels als de PvdA: 3+.

In sporttermen zou je zeggen: te vroeg gepiekt, want de tweede periode was beduidend minder. Ik

3. Hier en nu En op de vraag of er nu nog aanleiding is om een Lijst op te zetten zeg ik ja. Hoewel het politieke leidingwater minder troebel is als toen, wordt

had een journalist een interview geweigerd, want

er mijns inziens nog steeds met betrekking tot

ik vond hem journalistiek niet correct. Na mijn

vergunningen met twee maten gemeten.

afwijzing verschenen er van hem wel interviews met Borgman en ik meen Boom, die goed waren.

»» Jan Tas

»» 23

Bomen in de politiek

16 Acacia’s, 557 Berken, 72 Beuken, 2 Christusdoorns, 1 Cryptomeria, 85 Eiken, 424 Elzen, 1 Elzenhaag, 160 strekkende meter Elzenhaag, 171 Essen, 401 Esdoorns, 1 Froxinus, 5 Ginkgo’s, 5 Goudenregens, 27 Haagbeuken, 3 Hazelaars, 1 Hemelboom, 4 Honingbomen, 43 Iepen, 1 Kardinaalsmuts, 171 Kastanjes, 1 Kornoelje, 1 Liguster, 61 Linden, 62 Lijsterbessen, 2 Magnolia’s, 7 Meelbessen, 107 Meidoorns,

1 Moerbeiboom, 117 Platanen, 476 Populieren, 1 Sering, 1 Tamme Kastanje, 1 Tulpenboom, 5 Vlieren, 4 Vuurdoorns, 6 Walnoten, 484 Wilgen, 286 Coniferen, 1 Coniferenhaag, 81 Dennen, 23 Naaldbomen, 30 Sparren, 4 Abies, 5 Apenbomen, 18 Blauwsparren, 24 Ceders, 22 Chamaecyparussen, 5 Cypressen, 2 Juniperessen, 15 Larixen, 172 Leylandii’s, 1 Leylandii haag, 60 meter Leylandi haag, 10 Moerascypressen, 8 Sequoia’s, »» 24

4 Taxussen, 4 Thuja’s, 17 Sierappels, 102 Sierkersen, 18 Sierperen, 9 Fruitbomen, 34 Appelbomen, 2 Morellen, 20 Perenbomen, 6 Pruimenbomen Naamloos ten onder gegaan: 522 Bomen, een aantal Bomen, 2 Loofbomen, een aantal Hagen, 1300 m2 Loofhout gemengd, ? m2 Loofhout gemengd, ? m2 Houtopstanden, 1 Leihaag, diverse Elzen, Wilgen, Berken, Kastanjes, Meidoorns en Esdoorns, hoeveel? 20 of 50 of 100...?, 3 Stobbes (gesnoeide bomen), 3 Dode bomen

Hiernaast het resultaat van de verzamelde kapvergunningen die verleend zijn vanaf juni 2005 tot en met november 2009.

Kapvergunningen voor zo’n kleine 5000 bomen in viereneenhalf jaar.

Het bijzondere van Aalsmeerse kapvergunningen is dat u gedurende zes weken een bezwaarschrift mag indienen, terwijl de boom al veertien dagen na dagtekening van de vergunning gekapt mag worden.

Als u niet direct in de buurt van de betreffende boom woont, wordt uw eventuele bezwaarschrift niet ontvankelijk verklaard: u bent dan namelijk geen belanghebbende en u dient zich hier dan ook niet mee te bemoeien.

Mocht u toch de aandrang voelen om een boom van het kapmes te redden, dan lijkt het dus verstandig om een tentje in de directe omgeving van de boom op te zetten. En misschien kunt u zich aan de boom vastketenen zodra de kap- en hakselmachines arriveren.

Ik weet niet wat er dan gaat gebeuren, zelf heb ik dit alles nooit uitgeprobeerd, het ontmoedigingsbeleid zoals hierboven beschreven heeft zijn uitwerking niet gemist... »» Geteld en opgetekend door Ansje Weima

»» 25

Raadskandidaat?

Dan solliciteren bij het publiek Dames en heren, we hebben een probleem. Ons politieke stelsel vertoont gaten en scheuren.

Het vertrouwen in de gevestigde politieke partijen is zo laag dat we en masse dreigen te kiezen voor om het even welk alternatief. Dat kan niet de bedoeling zijn. Wat gaat er fout?

Een aanwijzing kwam van Job Cohen, burgemeester van Amsterdam, die een interessante uitspraak deed tijdens de verhoren rond de Amsterdamse Noord-Zuidlijn. Hij zei: “Uiteindelijk zijn we allemaal amateurs.” Hij zei het echt. Onze politici zijn allemaal amateurs. Hij bedoelde natuurlijk dat raadsleden in de eerste plaats bestuurders zijn; ze zijn afhankelijk van hun ambtenaren als de mensen die écht verstand van zaken hebben.

Uiteindelijk zijn we allemaal amateurs.

Maar besturen is wel degelijk ook een vak. Wat een politicus als professioneel bestuurder verondersteld wordt te doen, is richting geven en leiding nemen.

En dat is precies het probleem op dit moment. Het ontbreekt aan richting, het ontbreekt aan leiding.

Midden in een financiële crisis hebben we het gevoel bestuurd te worden door amateurs, en het verontrustende is dat het huidige politieke stelsel ons nauwelijks mogelijkheden geeft om er wat aan te doen.

De inhoud van de poppetjes In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen heb ik op het internet de mensen opgezocht die onze gemeente besturen. Op Aalsmeer.nl vindt u een keurige lijst met raadsleden, inclusief hun portefeuille, hun nevenfuncties en een ‘persoonlijke noot’. Erg leuk om te lezen wie er welk vrijwilligerswerk doet, maar of het goede bestuurders zijn? Geen flauw idee.

Hoe komen die mensen daar terecht? Simpel: wij hebben ze gekozen. Dat wil zeggen, we hebben gestemd op een partij, en de partijen met de meeste stemmen hebben na de verkiezingen via coalitieonderhandelingen onderling bepaald wie van hun leden zich waarmee mag bemoeien.

Heeft dat iets te maken met de juiste mensen op de juiste plaats zetten? Krijgen we zo goede bestuurders? Geen flauw idee. In het huidige stelsel moeten we er maar op vertrouwen dat de partijen waar wij ons lot aan hebben verbonden, in staat zijn de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen.

Dat is van de zotte. Natuurlijk, als het even kan heeft iedereen het liefst dat onze leiders mensen zijn met dezelfde opvattingen als wij zelf, maar als we een probleem hebben, willen we in de eerste plaats dat het snel en goed wordt opgelost. De deskundigheid van de persoon die moet zorgen dat het gebeurt, is op zo’n moment vele malen

»» 26

interessanter dan de vraag of zo iemand christelijk, liberaal, groen, rood, zwart of homofiel is. We willen mensen die doortastend kunnen optreden, die weten waar ze mee bezig zijn, die hun ambtenaren kunnen aansturen en eenheid kunnen creëren.

We willen iemand die leiding en richting geeft.

De opkomst van de PVV in de landelijke politiek is mede te verklaren uit het feit dat hun boegbeeld zich

De zakengemeente Dat pleit voor verkiezingen die niet worden opgehangen aan ideologieën, maar aan capaciteiten.

Partijen moeten ophouden op zoek te gaan naar ‘een goed verhaal’, ze moeten op zoek naar goede mensen. Poppetjes met inhoud, die in staat zijn het beleid van hun ambtenaren te sturen en uit te leggen op een manier die mensen geloofwaardig achten, dat wil zeggen: oprecht, kundig, daadkrachtig en met gevoel voor wat er in een samenleving speelt.

bewust op die kwalificaties profileert. Kennelijk is er

geloven, niet om de inhoud, maar om de poppetjes:

Om die reden wil ik voorstellen de komende gemeenteraadsverkiezingen de partij-ideologieën in de kast te laten en de kandidaten op te dragen in het openbaar bij de inwoners van de gemeente te solliciteren. Voor een fatsoenlijke bestuursfunctie word je niet eens uitgenodigd als je geen duimendik CV kunt laten zien; me dunkt dat we

de poppetjes, en het gevoel dat ze ons geven. En

alle reden hebben ons ervan te overtuigen

behoefte aan iemand die weet wat hij wil, die bereid is ergens voor te staan en vast van plan is het uit te voeren. Dat maakt zo’n indruk dat mensen zo’n persoon maar al te graag volgen. Voor ‘de mensen’ gaat het, in tegenstelling tot wat we graag zouden

eigenlijk is dat helemaal niet raar, want het zijn uiteindelijk de poppetjes die de inhoud bepalen.

Voor ‘de mensen’ gaat het niet om de inhoud, maar om de poppetjes.

Wat ze verder in hun privéleven doen, zal me eerlijk gezegd worst zijn. dat onze gemeenteraadsleden over de juiste kwalificaties beschikken voor de functie die ze voor ons gaan vervullen. Laat ze maar aantonen dat ze geschikt zijn om onze gemeente te leiden. Wat ze verder in hun privéleven doen, zal me eerlijk gezegd worst zijn.

»» Volkert Deen

»» 27

Kerstmusical ‘Ulla en Dirk in de Arrenslee’ Om u een knusse kerst te bezorgen heb ik een kostelijke kerstmusical geschreven! Het is een ingenieuze ineenvlechting van het oorspronkelijke kerstverhaal en de politieke geschiedenis van Aalsmeer van de laatste dertig jaar.

Het is vooral bedoeld om nieuwe inwoners van Aalsmeer op innovatieve wijze kennis te laten maken met het lokale politieke wel en wee. Hoe kun je dat beter doen dan aan de hand van een actueel getinte kerstmusical, die er dezer dagen altijd wel in wil? Maar ook voor de rest van de bevolking is het leerzame kost. Zeker in het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen.

Het was nog een aardige klus de juiste spelers te vinden voor de diverse rollen. Ik heb een mix gemaakt van aansprekende oudgedienden en toppers uit de huidige lichting raadsleden en B&W’ers. Maria kiezen was, vanwege de gelijkenis (ook qua stem), het simpelste en het engelenkoor was eveneens snel geformeerd. Lastiger was het drie wijzen te vinden – het hadden er geen vier moeten zijn, laat staan vijf.

Bij gebrek aan goede kandidaten voor een aantal sleutelrollen heb ik sommigen uit de dood moeten laten verrijzen, maar gelukkig is in een verhaal alles mogelijk. Ik geef toe dat ik niet iedereen op basis van kwaliteit een rol heb aangeboden. Bij de een was het eerder zijn bijpassend postuur, bij de ander zijn achternaam en bij een volgende omdat ik niet om hem heen kon. Er zit ook een enkele dubieuze speler tussen, maar dat moet kunnen – het is per slot kerst.

Enkele spelers namen aanvankelijk geen genoegen met een kleine rol, zoals het Kerstkransje, de Kerstboom en de Piek. Maar ze gingen, onder het motto ‘ik word genoemd dus ik besta’, toch overstag omdat het goed is voor hun lokale aanzien.

De rolverdeling is als volgt: Jozef: Dirk van Zoest Maria: Ulla Eurich Herders: Joost Hoffscholte, Gertjan van der Hoeven, Nico Borgman

Schaapjes: Jaapje Overbeek, Ceesje Wijnen, Jelleke Buisma, Adje Verburg Ossen: Ronald Fransen, René Martijn Ezel: Jan Piet Drie Wijzen uit het Oosten: prof. dr. Wim Spaargaren, prof. dr. Ko Weststrate, prof. dr. Joop Snoek Engelenkoor: Willem Kikkert, Coq Scheltens, Rie Gottschalk, Cor Sparnaaij Ster: Marian Kaaijk/Henk Ophorst (alleen op Broadway 16 december) Burgemeester van Betlehem: Leo Brouwer Kerstman: Teun Treur Kerststal: Bep Heemskerk Kerstboom: Piet Boom Piek: Pieter Litjens Engelenhaar: Marjanne Vleghaar Kaarsjes: Jantje van der Jagt, Fredje Borgman Kerstbal: René Martijn (dubbelrol) Kerstkransje: Pierre Tuning Begeleidingsband: Nooitvork & The Never Knips Het kerstverhaal is genoegzaam bekend. De onbevlekte ontvangenis van Maria was in dit geval geen probleem omdat de Jozef in dit stuk reeds geruime tijd geleden is overleden. Om de spanning erin te houden ga ik hier niet in op de vele, bizarre, verwikkelingen.

De wereldpremière afgelopen woensdagavond op Broadway was een grandioos succes. De Amerikaanse media waren unaniem in hun lof. Eurich twitterde ‘Yes, we can!’ en Overbeek toonde op Hyves meteen foto’s van een staande ovatie speciaal voor hem. Deze week is Aalsmeer zelf aan de beurt. De voorstellingen vinden plaats in het Nieuwe Theater aan het Harold Ebelsplein, op maandag, dinsdag en woensdag.

Aanvang 20.15 uur, staldeur open 19.30 uur. De boventiteling is in het Pools. Toegang gratis, behalve voor PVV-stemmers en rollatorgebruikers, voor wie een toeslag van 37,50 euro per persoon geldt.

»» Han Carpay NB. Omwille van de privacy zijn alle namen gefingeerd, ook die van de auteur.

»» 28

»» 29

Leve de gemeenteraad In maart 2010 zijn er weer verkiezingen voor de gemeenteraad en ‘dus’ worden politieke partijen en (potentiële) gemeenteraadsleden nu bedolven

plus de portefeuillehouder. Als eenmansfractie was ik lid van alle commissies – ik heb mijzelf toen wel eens ‘de alternatieve wethouder’ genoemd.

onder e-mails waarin cursussen worden aangeboden.

Want heden ten dage wordt ervan uitgegaan dat een raadslid de gemeentelijke arena niet kan betreden zonder daartoe terdege te zijn bijgeschoold.

Hij of zij wordt geacht de gemeentelijke organisatie te doorzien, de regels te kennen, rekening te houden met het wettelijk kader waarbinnen de gemeentelijke organisatie functioneert, de problematiek van de verschillende portefeuilles tot zich te hebben genomen en op de hoogte te zijn van de gemeentelijke financiën.

Kortom, de cursussen zijn erop gericht binnen korte tijd de kandidaten zodanig bij te spijkeren dat zij tegen

De enige vergadering die openbaar was, was de plenaire gemeenteraadsvergadering. Daar vond het debat plaats – dat woord voor woord werd genotuleerd – en daar werden de besluiten genomen.

Ondanks de in beslotenheid verkregen voorkennis, waren de discussies voor iedereen goed te volgen, er waren zelfs belangstellende burgers die alle vergaderingen op de publieke tribune te vinden waren.

Voor mij als D66’er waren de besloten commissievergaderingen een doorn in het oog. En na jarenlang gesteggel waren ze inderdaad, in 1976 toen ik de raad verliet, toegankelijk voor toehoorders.

de bestuurlijke en ambtelijke diensten ‘op kunnen’.

Dat zoiets tot de mogelijkheden zou behoren, is een fictie waaraan instituten en cursusleiders een goede boterham verdienen.

Wapenwedloop Hoe zijn we in die situatie beland?

Toen ik in 1970 aantrad als raadslid (de enige verte-

De toenemende openbaarheid heeft onverwachte gevolgen gehad. Er heeft wat ik zou willen noemen ‘een wapenwedloop aan kennis’ plaatsgevonden, waardoor die veelgeprezen openbaarheid steeds zinlozer is geworden.

Toen ik in 2002 opnieuw in de gemeenteraad was gekozen (weer als D66’er maar ditmaal behorende tot de vijfkoppige fractie van PACT), waren er tal van veranderingen te bespeuren, waarvan de belangrijkste waren: de toenemende nadruk op ‘specialismen’, de toenemende stroom landelijke wetgeving die de gemeente steeds meer tot een uitvoerende instantie maakte, de inschakeling van externe bureaus, de ambtelijke dienst die steeds meer een duiventil werd van vertrekkende en intredende functionarissen (die niet meer in onze gemeente woonden) en vooral de exponentieel toegenomen bergen papier, rapporten, adviezen, tijdschriften en andere ongevraagde informatie.

derden onder voorzitterschap van de wethouder die

Het gevolg was, dat het voor een eenvoudig raadslid onmogelijk was geworden om alles bij te houden, laat staan dat de belangstellende burger nog de besluitvorming van ‘zijn’ verte-

werd geassisteerd door ‘zijn’ ambtenaar. Dus zo’n

genwoordigers zou kunnen volgen. Zo is dus de

stuk of vijf raadsleden uit de verschillende fracties,

openbaarheid in grote mate zinloos geworden.

genwoordiger van D66), waren er vijf zogenoemde ‘commissies van bijstand’ die in beslotenheid verga-

»» 30

Voornemens

Ontwikkelingen

In die eerste periode in de jaren zeventig had

Als ik dit bovenstaande, aan de vooravond

ik mij voorgenomen, te doen wat ik kon om de gemeentepolitiek zo transparant mogelijk te maken. Daarbij had ik het volgende voor ogen: •

•

overlees, dan word ik daar niet vrolijk van.

Hoe heeft het zo mis kunnen gaan?

Het taalgebruik moet zodanig zijn dat het ook

Het is te gemakkelijk om te zeggen: sinds alles

voor een leek op de publieke tribune te volgen is.

openbaar moest, heeft het bestuur met behulp

Voorstellen en besluiten behelzen altijd (poli-

van ambtelijke diensten en externe bureaus alles

tieke) keuzes; die keuzes, met hun afwegingen,

zo ondoorzichtig gemaakt dat er een bovengemid-

moeten voor iedereen helder worden gemaakt.

•

van de verkiezingen in 2010, nog eens

Gemeentepolitiek is een spel; weliswaar een spel waarvan de uitkomst soms ernstige

delde deskundigheid voor nodig is om er met een kritische blik naar te kunnen kijken. Dat suggereert dat op die manier de openbaarheid bewust onschadelijk is gemaakt. En dat denk ik niet.

gevolgen voor sommige burgers kan hebben, maar het blijft een spel dat met een zekere

Het lijken vooral autonome processen waardoor

speelsheid gespeeld kan worden – mits de

de gemeentepolitiek steeds onoverzichtelijker

spelregels in acht worden genomen.

•

Je moet laten zien dat gemeentepolitiek interessant is om te beoefenen – en om te volgen. Zo

•

werd. Zoals de groei van het aantal inwoners, de toegenomen welvaart, de toegenomen mobiliteit, de toegenomen regelgeving door provincie en rijk, het hogere gemiddelde opleidingsniveau van ambte-

bevorder je de betrokkenheid van je medeburgers.

naren, bestuurders, raadsleden en burgers, en de

De besluitvorming is vaak spannend; laat

enorme informatiestroom via steeds meer media.

enerzijds het spannende ook duidelijk zien, maar gebruik ook ontspannende humor, vooral ironie, in de debatten.

•

•

Wees kort van stof, probeer de kern te raken;

Deze zaken hangen uiteraard samen, maar ik zal ze apart toelichten. De groei van het aantal inwoners was onder meer het gevolg van de toestroom van burgers van buiten onze gemeentegrenzen (ook

lange betogen kunnen misschien doorwrocht zijn,

ambtenaren); die nieuwe inwoners waren minder op

maar leiden tot het afhaken van de toehoorders.

de hoogte van de specifiek plaatselijke problemen,

Het komt eigenlijk hier op neer: burgemeester

maar hadden uiteraard meer ervaring met hoe het

en wethouders moeten goed kunnen volgen

er ergens anders aan toeging. Er werd door nieuw-

wat hun ambtenaren doen; gemeenteraadsleden moeten goed kunnen volgen wat het beleid van B&W is en hoe het wordt uitgevoerd; de

komers meer met een onbevangen, observerende blik naar hun gemeente gekeken en toen zij gingen deelnemen aan het democratisch proces wisten zij het vaak beter – of leken het beter te weten.

burgers (hun kiezers!) moeten goed kunnen volgen hoe de raadsleden hun werk doen.

Ook de vaak betere opleiding van bestuurders, ambtenaren en… raadsleden vergrootte de kloof

Kortom, als er een kenniskloof bestaat, moet die worden gedicht. Anders is de democratische controle van onderaf ondoenlijk.

met het ‘gewone volk’. Er waren mensen die het enigszins konden bijbenen – en velen die het opgaven. Maar… aan iedereen werd steeds weer in het stemhokje om een oordeel gevraagd! »

»» 31

» De uitbreidingsplannen – denk aan de Hornmeer

ontdekten de Westeinder, er kwam een steeds

en Kudelstaart – brachten de gemeente meer

grotere behoefte aan (water)sportvoorzieningen,

geld in het laatje, maar zij deden ook een zodanig

aan cultuur, kortom aan mogelijkheden om elkaar

beroep op het bestuur dat de oude administratie

te ontmoeten in zinvolle vrijetijdsbestedingen.

het eigenlijk niet aankon. Er werden steeds vaker

Veel daarvan is niet tijdig voorzien en kwam

externe bureaus ingehuurd; maar desondanks werden

alleen tot stand door particulier initiatief.

er door het verstenende bestuur (een college van B&W dat twintig jaar nauwelijks van samenstelling veranderde) steeds meer fouten gemaakt, die met de mantel der liefde werden bedekt.

Ik denk aan het arkenbeleid, de wildgroei aan illegale bouwsels, de planologie (waarom niet de Hortensialaan vierbaans doorgetrokken via de Dreef naar Kudelstaart – waardoor de Stommeerweg langs de Poel wandelpromenade had kunnen worden; waarom de Aalsmeerderweg niet doorgetrokken over het viaduct naar het Dorpscentrum – wat de Noordvork overbodig zou hebben gemaakt?),

In de tweedelige gids Heel Nederland schrijft Rik Zaal: ‘Het is in en om Aalsmeer zo waanzinnig druk met verkeer dat een bezoek aan het dorp niet kan worden aangeraden. Ook is er voor de reiziger niet veel te beleven.’ Zo hoor je het eens van iemand anders! Openbaar vervoer is, ondanks de ligging van Aalsmeer midden in de Randstad, altijd een stiefkind geweest. En alles wat er nu nog aan gedaan kan worden, is repareren.

De regelgeving uit Den Haag is nog iets wat de

de veel te kleine nieuwe schoolgebouwen, het

gemeentelijke democratie heeft uitgehold. De gemeen-

veel te dicht gebouwde Nieuw Oosteinde zonder

teraad krijgt tal van voorstellen te behandelen, ter

openbaar vervoer en zonder voorzieningen…

uitvoering van de wetten die door het landelijk bestuur zijn opgelegd. Het zijn ‘offers you can’t refuse’, en ten

Door de toegenomen welvaart waren juist steeds

onrechte wordt de indruk gewekt dat de gemeente

meer voorzieningen nodig. De Aalsmeerders

daarop door de burgers kan worden aangesproken.

»» 32

De welvaart heeft meer moderne techniek in het

moeten worden in het zich uitdrukken in

bestuur gebracht (net zoals de moderne techniek

verstaanbaar en bondig Nederlands en het als de

meer welvaart heeft gebracht). Wij hebben ooit

pest vermijden van bestuurlijke geheimtaal.

gedacht dat met de computer een nagenoeg papierloos tijdperk zijn intrede zou doen! Maar de printers

En elke vier jaar, als er weer verkiezingen in

zijn inmiddels metershoge stapels papier gaan spugen,

zicht zijn, een verplichte bijscholingscursus!

raadsleden worden overladen met talloze overbodige,

De informatiekloof dichten! Het afschaffen

in glanzende kleurendruk verschijnende tijdschriften

van afkortingen! Geen namen noemen van

en folders, waarvoor wel ons belastinggeld wordt

personen of wetten die niemand kent!

gebruikt, maar over de uitgave waarvan de burger nooit is geraadpleegd – en waarvan hij ook geen

De gemeentelijke cultuur heeft zich zo ontwik-

kennis neemt. Nu zijn daar een eindeloze vloed van

keld dat wie iets niet begrijpt, er beschaamd het

e-mails en informatieve websites bijgekomen.

zwijgen toe doet. De ander ‘zal het wel weten’.

Wie ziet door de bomen het bos nog?

Hou daarmee op! Eis uitleg! De burger heeft recht op helderheid. Dan kan hij tenminste een keuze

Omgekeerde wereld

maken, als er verkiezingen worden gehouden.

Is er een oplossing?

Ik ben me ervan bewust, dat ik mijn eigen regel, dat je bondig moet zijn, heb overtreden.

Het is de omgekeerde wereld om (toekom-

Maar ik heb het excuus dat ik ben geïnfec-

stige) raadsleden een cursus aan te bieden.

teerd door jarenlang raadslidmaatschap.

Zo’n cursus zou juist gericht moeten zijn op wethouders en ambtenaren, die onderwezen

»» Pierre Tuning

»» 33

Lokale politiek? Nee, dank u Ik moet u iets bekennen. Ik ben totaal niet geïnteresseerd in de lokale politiek. Ik weet niet eens wie er momenteel aan de macht is in Aalsmeer. Niet dat politiek me verveelt, integendeel zelfs. Bij de landelijke politiek lik ik mijn vingers af. Er gaat geen dag voorbij of er gebeurt wel iets. Neem nou die controverse

Kudelstaartse veiling Hier in ons mooie dorp Kudelstaart zie je die tendens ook af en toe de kop op steken. Daar wordt jaarlijks een veiling gehouden onder de naam ‘Kudelstaart voor Kudelstaart’. Inwoners mogen ook giften doneren.

rond Wilders. De politieke partijen vechten elkaar

De opbrengst komt ten goede aan verenigingen en

dagelijks de tent uit. Mooie televisie, zeker als ze

stichtingen in Kudelstaart. Dus met de giften van

het ’s avonds bij De Wereld Draait Door en Pauw &

de een wordt de hobby van de ander gefinancierd.

Witteman allemaal nog eens dunnetjes overdoen.

Alsof er geen honger meer is in de wereld.

De wereldpolitiek vind ik helemaal geweldig. Vorig

En zo zie ik de gemeentepolitiek ook. Ieder voor zich

jaar hadden we toch een fantastisch jaar met de

en God voor ons allen. Voor sommigen is een partij

Amerikaanse verkiezingen. Eerst de strijd tussen Clinton en Obama, dat was al spannend. Dan de confrontatie tussen de presidentskandidaten met als superkonijn uit de hoge hoed Sarah Palin. Als je dat verwerkt in een soap gelooft niemand je. De werkelijkheid is vaak ongeloofwaardiger dan slechte televisie.

een podium om het eigen stokpaardje te berijden, vaak zonder oog en oor voor andere belangen. Voor anderen is een politieke functie een manier om macht uit te oefenen en daarmee zin te geven aan het leven.

En dan heb je natuurlijk nog de categorie die overal commentaar op heeft, maar vooral aan de zijlijn

Op niveau van Lingo Nee, dan de gemeentepolitiek. Die blijft bij mij op het

blijft staan. Niets leukers dan iemand afkammen.

niveau steken van Lingo. Een aardig programma waar

Nee, geef mij maar de landelijke verkiezingen. Ik

je moeder naar kijkt, maar zonder enige diepgang

zit ’s avonds gekluisterd aan de televisie, waar per

of uitdaging. Waar ik me aan stoor is de beperkte

gemeente al die grafiekjes langskomen en zo lang-

visie van lokale bestuurders. Het lijkt wel of de

zaam een beeld ontstaat waar de Nederlander in al

wereld ophoudt bij de grenzen van Aalsmeer. Het

zijn wijsheid voor heeft gekozen. En dan als toetje

eigen belang wordt verheven tot het grootste goed,

het debat tussen de fractievoorzitters, winnaars

dat ten koste van alles beschermd moet worden.

en verliezers bij elkaar gebracht. Ben benieuwd

Neem nou zo’n partij als Aalsmeerse Belangen. Op gemeenteniveau hebben wij niet meer genoeg aan de sociaal-democraten, de liberalen en de christen-democraten. Alsof je onder die paraplu je belangen niet kunt veiligstellen, wordt gekozen voor een nogal egoïstisch

hoe Wilders zich gaat gedragen als hij eenmaal minister-president is. Dan past die slachtofferrol hem niet meer. We leven in interessante tijden.

»» Paul Bras

standpunt. Ons eigen belang. Dat van een ander zal ons een worst zijn. Als wij het maar goed hebben.

»» 34

Stemmen binnen de lijntjes a.u.b.

Maak de kleurplaat en de slagzin zo origineel mogelijk!

Uiterste inzenddatum: 21 februari 2010 Winnaars worden op 4 maart gepubliceerd op www.nieuwnat.nl (redactie en vaste medewerkers Nieuwnat uitgesloten van deelname)

1e PRIJS Gratis vervoer naar het stembureau

N E M I C E SP

2e PRIJS Rood potlood (met gum)

3e PRIJS Lijstduwer van partij naar keuze

Mijn stem in Aalsmeer ........................................................................................................................................... ...................................................................................................................................................................................................................

Naam: Leeftijd: Telefoonnummer: Digitale kleurlingen: open het jpg-bestand, bewerk en stuur op aan: info@nieuwnat.nl Conventionele kleurlingen: print deze pagina uit en stuur op aan: Prijsvraag Nieuwnat p/a Kamperfoeliestraat 31 1431 RL Aalsmeer

»» Helma Persoon

»» 35

Jonge honden hebben er zin in Met lichte verwondering nam ik kennis van de column van Han Carpay op de website van NieuwNAT. Hij stelde vast dat de lokale politiek een wespennest is. Politieke partijen bestaan uit een meeblazend annex stomend ledenbestand met allerlei onderling gekonkel.

Aan mij de schone taak om hier enige nuance in aan te brengen. Ik kan u verzekeren dat het wellicht soms zo lijkt, maar in de praktijk valt het alles mee. Wij gaan over het algemeen met begrip en respect met elkaar om.

Samen zijn wij de drie jonge honden die het lokale politieke spel aan het opluisteren zijn.

Mijn naam is Jelle Buisma, 28 jaar en geboren en getogen Aalsmeerder. Al vele jaren rechtenen tevens geschiedenisstudent aan de Vrije Universiteit. Momenteel afstuderend in staats- en bestuursrecht. Al geruime tijd bestuursvoorzitter van PACT Aalsmeer. Een combinatie van D66, GroenLinks en PvdA. Daarnaast penningmeester en bestuurslid van PvdA afdeling Aalsmeer.

Waarom zou je jezelf vrijwillig inlaten met de gemeentelijke politiek? In mijn ogen is het belangrijk om iets te doen voor de gemeenschap waarin men zich thuis voelt. Dit kan uiteraard op meerdere manieren, of men zich nu inzet als vrijwilliger voor een sportclub of een stichting als de Binding. Allemaal even belangrijk.

Binnen de lokale politiek is sprake van een redelijke mate van vergrijzing. Dit geeft de politiek bij tijd en wijle een stoffig imago. Bij PACT zijn wij in de gelukkige situatie dat ik dat beeld niet in mijn eentje hoef te slechten. We zijn immers met zijn drieën. Wij, dat zijn Auke Ham (28), voorzitter PvdA Aalsmeer, Chris Aertssen (29), secretaris PvdA Aalsmeer, en ik. Samen zijn wij de drie jonge honden die het lokale politieke spel aan het opluisteren zijn.

Daarnaast zijn Chris en ik als fractieondersteuners

betrokken betrokken bij PACT om daar de nodige ervaring op te doen. Met wisselend succes, maar met immens veel plezier. Gedrieën vormen wij het dagelijks bestuur van de PvdA afdeling Aalsmeer.

Met de nodige horten en stoten zijn wij ons het besturen van een lokale afdeling aan het eigen maken.

Het eerste contact met een partijlid liep verre van vlekkeloos. Met de grootste moeite kon ik deze echte ‘rode vrouw’ ervan overtuigen dat het speldje dat wij haar op 1 mei wilden geven, NIET van de koningin was, maar van haar eigen partij. Meer dan veertig jaar lid van een partij is voor mijn generatie amper voor te stellen.

Uiteraard is het beeld dat je hebt van de politiek aan verandering onderhevig. En zo hoort het mijns inziens ook. Het houdt bijvoorbeeld niet in dat je continu misstanden aan de kaak stelt of jezelf omstandig beweegt op de barricaden. Het leeuwendeel van de tijd spendeer je aan vergaderen, luisteren en meedenken. En zeker het vergaderen vergt de nodige gewenning. Het is immers buitengewoon gemakkelijk om met de vinger te wijzen wat er allemaal niet deugt. Wat mij onder meer zo aanspreekt binnen PACT is dat we een positief geluid laten horen. Wat er allemaal wel aardig gaat in onze gemeente mag namelijk ook wel eens benadrukt worden. Uiteindelijk heeft negativisme nog nooit ergens toe geleid.

Uiteindelijk heeft negativisme nog nooit ergens toe geleid.

Op reeds jonge leeftijd is mij een bepaalde ideologische kleur ingegoten. Te weten het socialisme. Dit hield toen voor mij in dat je het goede met de mensen om je heen voorhad, eerlijk je speelgoed deelde (hetgeen niet zonder slag of stoot ging), je niet al te asociaal opstelde naar je omgeving en dat de overheid er was om goed voor je te zorgen. Een kinderlijke kijk op het socialisme, maar wel met een kern van waarheid.

Want nog steeds geloof ik in eerlijk delen, prettige omgangsvormen en zorgen voor de zwakkeren in de samenleving. Alleen mijn speelgoed delen, kost mij af en toe nog moeite!

»» Jelle H. Buisma

»» 36

“M m D v e

Stemadviezen III

VD, oit de V o s a w ij t IET. Mijn par tem ik N leid s ig p lo r o e nb e maar vo woonark t e h : n iet e De red Je kunt n . e t n e e nt em ndere ka a v an de g e d r a en intig ja f te vrag a eer st t w je r e d n n zon op kijke sen in ee ing n e m ie al d r g unn waarom creatieve ens e r t e m o pe woonark , om nu n e n, n o w andhave h n a zijn gaan a g de haf tig te en over r e m heel held m o t e be k .” zonder je or al die mensen o v gevolgen »» Sander

Jongkind

“Aalsmeer wordt bes tuurd door ambte naren en e xterne adviseurs.

Wethoude rs zijn een week na hun ben oeming al wethouder Hekking, r aadsleden wanen zich politicus. S temrecht is ook het recht om n iet te gaan stemm en. Ik stem »» Erik van niet .”

Itterz

en fatsoenlijke “PACT. Daar is ge , anders dan onderbouwing voor ks georiënteerd dat ik van nature lin der links bevinden ben. Maar ook on b helaas nog zich sufferds; ik he de gevonden om geen goede metho die mogelijk vast te stellen of ik raad breng. met mijn stem in de g wat tijd...”

Gelukkig heb ik no »» Volker t Deen

" He t C ambi DA Aal sm ti 'Flor eus prog eer hee ee ra ft is he r in Aal mma, m een uitd s t e m a de m versterk eer'. De t als them gend, en v aatsc rode a an h tot b loei appelijke de bedr draad er w ijv in kand s idate illen bre amenha igheid e n ngen ng, d nlijst m a nn .B ie h e onze n en vro eel goed ovendien we :j u g alle w ehele ge wen, rep onge en is de m e r i lande jken. Ver eenscha esentatie rvaren p f d li belan jke par ti er is het en afkom voor j .

C g s heid en beter Dat is be DA een tig uit , ook langr sterk t e di e typis tijd e i e ch C nen. Die jk om de , x DA , »» Ad tra nodi l d hebb ienstba okale g. Ge Vers c hu e e n twijf en we in arren e l du s: CD deze A! "

Pierre en “Ik stem op ik niet.” anders stem outen »» Theodore

on

van H

loof als ik “Ik val van mijn ge em. Ben geen CDA meer st ouden zat. het pappen en nath pakken!”

Laat PACT nu door »» Carl van Laer

»» 37

»» 38

»» 39

Stemadviezen IV

“Aalsme erse Be langen.

Ik voel me thuis bij deze opposit iepar tij.” »» Leo v an E r p

ij met “De V VD. Een part , waarin liberale beginselen elijkheid eigen verantwoord deren en respect voor an l staan.” hoog in het vaande »» Piet Boom

de altijd voor n e , d ij lt a “Ik stem ik ooit Lokaal heb . g o d r e d n u laatste stemd. De e g P S P g jk o n ik behoorli n e b n e g in r: verkiez n voorkeu ij m in g ti s 2, standva aaijk in 200 K n ia r a M hoor PACT. in 2006. Ik n e s n a r F id in Ronald iberaal gelu -l s k n li n e graag e er. Dus ve Aalsme e ti a v r e s n het co at .” rst maar n o b je k a a Ulla, m »» Han Car

pay

. De e Belangen s r e e m ls a “A itend j die uitslu ti r a p e ig n e te rding hoeft o o w t n a r e v erse de Aalsme n a a n e v e g oor et zich in v Z . s r e g r u b orpse d van het d u o h e b t e h er.” an Aalsme v r te k a r a k »» Jop Kluis

ij met het t r a p e d et “PACT is icht en m z e g le ia c el.” meest so het vaand in g o o h cultuur K »» Marian

aaijk

»» 40

In love with Shakespeare (deel 2) Shakespeare in de raadzaal

Portia, eveneens uit De koopman van Venetië: slim, inventief en welbespraakt. Kan argumenten één

Shakespeare wordt wel de grootste politieke

voor één van tafel vegen, kortom een pleiter van de

denker van zijn tijd genoemd. Hij leefde in

bovenste plank. Welk raadslid kan zich meten met

een tijd waar koningen en prinsen letterlijk en

Portia en troeft ieder argument van de opponent af?

figuurlijk de scepter zwaaiden. Het woord van de koning was wet en veel vorsten werden door

Het echtpaar Macbeth: beiden zeer ambitieus en

kruiperige, de koning naar de mond pratende

beiden bereid om over lijken te gaan, zij nog meer dan

raadgevers omringd. Maar buiten de troonzaal

hij. Zij wil naar de top en hij voert haar snode plannen

werd een verbeten strijd om de macht gevoerd.

uit. Er wordt wel gezegd: achter iedere sterke man staat een sterke vrouw. Maar wie verkondigt in de

De types van Shakespeare zijn archetypes geworden

raadzaal eigenlijk de mening van zijn of haar partner?

die we nu nog steeds in de politiek kunnen terugvinden. Ook in de Aalsmeerse politiek? Tja, dat is

Hamlet: tragisch, gefrustreerd figuur die maar

een vraag die u kunt beantwoorden. Hieronder

geen beslissing kan nemen en dit leidt onher-

vindt u de namen van een aantal personages van

roepelijk tot zijn ondergang. Welk raadslid is

Shakespeare en een korte karakterbeschrijving.

erg gevoelig en blijft maar wikken en wegen?

Ga de uitdaging aan en vul bij iedere omschrijving de naam van een Aalsmeers politicus in.

Richard III: een dynamische, demonische schurk, die schaamteloos, brutaal, sardonisch-humoristisch is,

King Lear: grootmoedig, naïef. Geeft alles weg

maar... wel beschikt over zelfkennis. Welke snode plan-

met de gedachte dat hij daarvoor veel waardering

nenmaker uit de raad is toch in staat tot zelfreflectie?

en liefde zal ontvangen. En met de gedachte dat de ontvanger onbaatzuchtig zal delen en niets voor

En? Herkent u uw favoriete raadslid of kunt u

zichzelf zal houden. Welk raadslid deelt te altruïstisch?

makkelijker leden van andere partijen onderscheiden?

Maar voortaan kunt u, als u een raadszitting

Othello: een goedgelovige man, totaal vertrou-

bijwoont en het wordt wat saai, zich vermaken

wend op zijn rechterhand Jago, ziet niet dat deze

door Hamlets en Shylocks te ontdekken.

eigenlijk op zijn functie uit is. Welke wethouder moet op de poten van zijn stoel letten?

Shylock, de koopman van Venetië: halsstarrig, vindt ‘een man een man, een woord een woord’ en we doen

»» Hélène Homan Bij het schrijven van dit artikel is gebruikt gemaakt van: T.A. Birrell; Shakespeare, stuk voor stuk.

vooral geen water bij de wijn. Welk raadslid houdt star aan het eigen gedachtegoed vast en luistert niet naar de argumenten van politieke tegenstanders?

»» 41

Sta ik stil, dan heet dat standpunt Het valt niet mee om een gedicht te vinden dat past in het thema van dit nummer. Dichters zijn geen politici, politici zijn geen dichters. De verbeelding is bepaald niet aan de macht, maar daar vertel ik u ook al niets nieuws mee. Desalniettemin.

Domoren en dromers De grote roergangers van deze tijd, alle rimpels met zich dragend van de levenszee, vrezen geen verzet van de domoren van het verstand: ‘wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee’.

Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde en van droom en drift doortrilde hand de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven in de regenbogen die beschouwt de gangster aan het roer als vijand.

Hans Verhagen Uit: Eeuwige vlam, 2003.

Tot slot een fragment uit de liedtekst ‘Politiek’ van Bram Vermeulen.

Politiek Als ik niet kijk Heb ik het niet gezien Heb ik het niet gezien Wist ik er niets van Kunnen ze mij niets maken Dus ik kijk niet Als ik niet praat Heb ik het niet gezegd Heb ik het niet gezegd

In 1963 verscheen van de dichter J.A. Emmens de bundel ‘Autobiografisch woordenboek’.

Daaruit het volgende gedicht.

Standpunt Een wiel, dat draait. Ik niet, ik stuntel op twee benen en noem dat Lopen, Gaan.

Sta ik toevallig stil, dan heet dat het standpunt dat ik inneem.

Wist ik er niets van Kunnen ze mij niets maken Dus ik praat niet refrein Politiek, politiek Ik ben er niet, ik ken ze niet Politiek, politiek Ik kijk niet en ik zeg niets »» Erik van Itterzon

»» 42

VOOR HET EERST STEMMEN? OEFEN HIER!

»» Helma Persoon

»» 43

NieuwNAT: voorjaar 21 maart 2010 THEMA:

Aalsmeer & De Vereniging

Onze sponsors: Greenbalanz, International Horti Fair, Hanoff Videoprodukties, Dick Kuin, You’re On!

»» 44