Yumurta toplama ve transferleriniz sırasında neler yaşadınız? İlk denemede ben çok şaşkındım. Ne yapılacağını bilmeden her gittiğinizde acaba bugün ne olacak, ne yapacaklar diye düşünüp huzursuz olabiliyorsunuz. Ama ikincide öyle değildim. Başından itibaren çok olumlu, çok moralliydim. Hatta Nurettin Bey psikolojik destek ister misin diye sordu, hayır dedim iyi hissediyorum kendimi, olumlu düşünüyorum sonuçta öyle olacak demiştim. Kendi kendime hep “ denemekten asla vazgeçmeyeceğim, bu olmazsa bir daha ki olur” diyordum. Ailem, arkadaşlarım da çok destek oldu, onların da büyük etkisi var. Çok teşvik ettiler. İlk denemede olumsuz cevabını alınca çok üzülmüştüm. O kadar gidiyorsunuz geliyorsunuz, o emeğin karşılığını alacağınızı düşünüyorsunuz, ama olumsuz da olabiliyor sonuç . Çok üzüldüm mü? Evet çok üzüldüm ama biraz da kaderciyim ben. Nasip değilmiş dedim, bırakmadım kendimi. İlk denemeden sonra ikinci denemeye nasıl hazırladınız kendinizi? Ben baştan kararlıydım peşini bırakmayacaktım. 2. 3. 4. Ne kadar olabiliyorsa, vücut ne kadar dayanabiliyorsa, moralim ne kadar dayanabilirse. İkinci deneme ilkinden 2 ay sonra oldu. Aslında bana kalsa ben hemen başlamak isterdim ama olmuyor. Kullandığınız ilaçların vücuttan atılması bekleniyor vs. İkinci deneme kısa dönem oldu 9 gün ilaç kullandım, daha sonra yumurtalar toplandı 2 gün sonra transfer yapıldı. 12 gün sonra da sonucu öğrendim. Bir de ikincide herşeyi öğrenmiş oluyorsun artık. Terimleri biliyorsun, kendine daha çok güvenebiliyorsun. Tedavide çekindiğiniz şeyler oldu mu? Göbek iğnelerinden çok korkuyordum. Çok çekindim, hatta kendim yapamam dedim ama sonra 3-4 iğne olunca her dakika da eczaneye yada sağlık ocağına gidemiyorsun, kendim yapmaya başladım. Korkulacak bir yanı yokmuş zaten çok da kolaymış, herkes yapabilir. Tedavi sırasında kullanılan ilaçlar, yumurtaların transferi, toplanması vs. hepsinde zaman çok önemli. Bu dakik olma çabası stres yaratıyor mu ? Yaratıyor tabi, unutursam, vaktini kaçırırsam telaşı geriyordu bazen. Bir gün telaştan 2 iğneyi birbirine karıştırdım. Bir iğneyi diğerinin içine ilave etmişim saati kaçırıcam telaşıyla. Daha iki kere kullanmıştım, çöpe gitti sonra. Peki Burcu hanım sonuç 12 gün sonra anlaşılıyor. Bu 12 gün nasıl geçti sizin için? Çok zordu, 2 denemede de aynı heyecanı hissettim. Hiç birşey farketmiyor. Çok yoruyor insanı o bekleyiş ama sonucuna değiyor tabi. İkinci denemede yerimden hiç kalkmadan sürekli dinlendim desem yeridir. Annem gelip ilgilendi benimle. Birde ilki olumsuz sonuçlanınca hani ilkinde yapma-
14
dıklarımı bunda yapayım daha iyi olur diye düşünüyor insan. Ama yinede çok sakindim. Hamile kaldığınızı öğrendiğinizde nasıl hissettiniz kendinizi? Nasıl mutlu olduğumu anlatamam. O anki mutluluk tarif edilemez. Muhteşem bir duygu. Ağlamaktan tepki veremedim duyduğumda. Sonra inanamadım, karnım büyüsün öyle inanıcam dedim, tabi ki inanıyorsun ama hep böyle içim kıpır kıpırdı, acaba bir sorun olur mu diye düşünüyordum, karnım büyümeye başladı yine aynı hissettim kendimi. Doğuma kadar o panik, o heyecan geçmedi. Hamilelik dönemi nasıl geçti peki? Çok rahat geçti, hiç sorun yaşamadım. Bir tek son anda bir şeker yükselmesi oldu ama çok moralimi bozmadım. 3 ay diyet yaptım diyabet yüzünden ama kontrol altına alındım hemen. Nurettin Bey’le çok rahatım ben. Konuşabiliyorum, ne dediğini anlıyorum. Önemli olan da bu zaten, güvenmek. Ben Nurettin Bey’i ilk gördüğümde güvendim, inandım. Bir lafı vardı onun “Beraber çıktık bu yola, beraber başaracağız” demişti bana. Öyle de oldu. O ne istediğini anlatabildi biz de ne istediğimizi anlatabildik. Huzurlu bir hamilelik dönemiydi. Yaşadıklarınızdan çevrenizdekiler haberdar mıydı? Yakınlarınızın yaklaşımı nasıl oldu? Tabi herkes biliyordu, hiç saklama gereği duymadım. Saklana-
cak bir şey olarak görmedim çünkü. Hatta başlangıçta onlar teşvik ettiler tüp bebek konusunda. Herkes destek oldu. Biz eşimle 11 yılda konuşmadığımız kadar ayrıntılı ve çok konuştuk bu tedavi süresince. Hiç bu kadar detaylı konuşmamıştık. Tamam bir sorun vardı, onda yada bende ama ikimizin çocuğu olmuyordu. Hiç yıpratmadık birbirimizi. Hayat müşterek, beraber yaşadık her zorluğu. Berre’nin annesi olmak nasıl hissettiriyor size kendinizi? Bilmiyorum herkesin evladı kendine özel geliyordur. Ama işte uğraşlarla elde edilince şimdi çok garip geliyor bana. Her hareketi ilgimi çekiyor. Çok şanslı hissediyorum kendimi. Müthiş bir heyecan Berre’nin annesi olmak. İrenbe ne ifade ediyor bu öyküde? İrenbe benim hayallerimin gerçekleştiği yer. Hepsinden, tüm çalışanlarımızdan ayrı ayrı ilgi gördüm. Hepsini çok seviyorum, bir süre sonra çoğuyla arkadaş gibi olduk zaten. Hepsine çok teşekkür ediyorum ayrı ayrı, kızımı bana verdikleri için. Burcu Hanım son olarak bebek sahibi olmak isteyen ailelere ne söylemek istersiniz? Hiç vakit kaybetmesinler, denesinler, sorunu bilmiyorlarsa, yeni evlilerse bile mutlaka doktor kontrolüne gitsinler. Bir sorun varsa bunu bilerek hareket etsinler. Umutsuz davranmasınlar, olumlu düşünsünler. Olumlu düşünmenin insana olumlu döndüğüne inanıyorum. Umutlarını kırmasınlar.
15