20.05.12 Το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
18 πολιτική
Εκλογές 6ης Μαΐου: Δεύτερη ανάγνωση
Του Ηλία Δ. Καλλιώρα Το βράδυ των εκλογών της 6ης Μαΐου συνέβησαν πολλά και αδιανόητα πράγματα. Ταυτόχρονα, βγήκαν και κάποια εξαιρετικά συμπεράσματα. Μια δεύτερη και καθαρότερη ανάγνωση των τότε εκλογικών αποτελεσμάτων τη θεωρώ αναγκαία. Έναυσμα για αυτό αποτέλεσαν τα τόσα ηχηρά πρωτοσέλιδα, όσο και οι άλλες τόσες πομπώδεις δηλώσεις και αντιδηλώσεις «ειδικών», σε σχέση με τις ελληνικές εκλογές και την πορεία του ευρώ. Ανέγνωσα αναδρομικώς ότι η ελληνικές εκλογές είχαν το αυθεντικό «άρωμα» της συνεχιζόμενης τιτάνιας διαμάχης μεταξύ ευρώ και δολαρίου. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτύπωσε τον αθώρητο «στόχο - εργαλείο» για κάποιους ισχυρούς εκτός Ελλάδας: η κάλπη κατέδειξε ότι πολλοί Έλληνες πεινάνε. Το γιατί πεινάνε, όμως, (με μνημόνιο ή χωρίς μνημόνιο) είναι μια άλλη και ιδιαιτέρως πολύπλοκη ιστορία. Για τους άκρως μυημένους, η αθέατη και λυσσαλέα μάχη του ευρώ με το δολάριο συνεχίζεται. Πολύ καλά κρατεί. Αυτήν τη φορά η διαμάχη των δύο νομισμάτων αποτυπώθηκε στα ελληνικά «εκλογικά αλώνια»! Κάποιοι εκτός χώρας γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη πολιτική ανατροπή με μισογεμάτο τραπέζι, ή έστω με μισογεμάτη την τσέπη, παρά μόνο με άδεια. Κάποιοι κροίσοι εκτός των συνόρων μας εύκολα μπορούν και πληρώνουν, λόγου χάρη, αδρά για να υλοποιήσουν τα υποχθόνια σχέδιά τους. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι προετοίμαζαν τα επόμενα βήματά τους, αφού ήξεραν με βεβαιότητα πως η πείνα και η έλλειψη ελπίδας σε μια κρίσιμη μάζα Ελλήνων ψηφοφόρων θα ήταν παρούσα, όσο και δραματική. Τόσο που θα κονιορτοποίησε τα πάντα, κάνοντας τη ζώνη του ευρώ ένα παραπαίον μπάχαλο! Μαύρο φόντο και βασικός παράγων αυτής της κατάστασης πείνας ήταν το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης που είχε ήδη καταρρεύσει. Σύστημα που στηρίχθηκε στην κλεπτοκρατία, στις συντεχνίες και στο ανέντιμο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Κατά συνέπεια, προς μεγάλη τέρψη κάποιων ισχυρών εκτός χώρας «παικτών», οι Έλληνες ψηφοφόροι βρήκαν αυτομάτως τη χρυσή ευκαιρία να κατεδαφίσουν –εν τοις πράγμασι– το ήδη νεκρό για αυτούς μεταπολιτευτικό οικοδόμημα. Ψηφίζοντας «κατ’ ανάγκη» κάποιοι, για παράδειγμα, Χρυσή Αυγή, οι εν λόγω πολίτες έδειξαν καθαρά ότι πρέπει να κατεδαφιστεί πλήρως το σημερινό πολιτικό σύστημα: με κάθε τρόπο, με το κάθε τι άλλο, ή με τα οποιοδήποτε «άτομα», πλην των σημερινών ολίγιστων ταγών. Το σκηνικό που μας προέκυψε από τις κάλπες δεν ήρθε ξαφνικά. Δεν ήταν έκπληξη. Αυτό ήταν, μάλιστα, το πολιτικό «κλειδίκόλπο» των κάποιων πονηρών μεγαλόσχημων εξωχώριων μεγιστάνων του πλούτου για να πετύχουν τους ξεκάθαρους και ανομολόγητους στόχους τους, πάνω στο κοινό νόμισμα (εχθρό του δολαρίου). Ειδικώς, Τσίπρας και Καμμένος βρέθηκαν στο απόλυτο απόγειο αυτής της ανατρεπτικής πολιτικής συγκυρίας. Τυχαία; Μόνο αυτοί μάλλον ξέρουν. Μέσα στις παρούσες συνθήκες της βαθιάς κρίσης της ελληνικής κοινωνίας κάποιοι πρέπει τώρα να διαχειριστούν την ελπίδα, όπως και τις τύχες των παιδιών μας και της πατρίδας μας. Ομοίως, η κάλπη του Μάη έδωσε και κάποια σαφέστατα μηνύματα στα πολιτικά κόμματα: πάνω από οκτώ στους δέκα «ψήφισαν» ευρώ, περίπου άλλοι τόσοι ψηφοφόροι ζήτησαν αλλαγή του μνημονίου, με την ισχυρή πλειοψηφία των Ελλήνων να απαιτεί μια ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας. Ο κ. Τσίπρας, ο μεγάλος νικητής των τελευταίων εκλογών, άλλα είπε στα προεκλογικά μπαλκόνια και άλλα έγραψε μετέπειτα ο ίδιος στους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Συμπέρασμα; Η γιγάντια διαμάχη μεταξύ των δύο νομισμάτων και των λοιπών συμφερόντων συνεχίζεται, με τους Έλληνες πολίτες και πολιτικούς να σέρνουν τον τιτάνιο διεθνικό χορό, εδώ και δύο χρόνια περίπου. Είναι άγνωστο το αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης.
EΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ
Να χρεοκοπήσει ρόκειται για ένα άρθρο τριών μηνών, αλλά μοιάζει περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Συγγραφέας του είναι ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης και θέμα του «Να χρεοκοπήσει κανείς ή να μη χρεοκοπήσει». Στις μέρες μας, οι αντικρουόμενες θέσεις και (δήθεν) πληροφορίες ζαλίζουν. Πολιτικοί και ορισμένα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας φέρνουν τον κατακλυσμό του… Σόιμπλε με το τι θα πάθουμε, αν δεν συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις τους. Από την άλλη, μας λένε ότι τη χρεοκοπία μας τη θέλουν οι αντίπαλοι του ευρώ, δηλαδή οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί.
Π
Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ Ανάμεσα στους δύο «αντιπάλους» είναι και τα θύματα του ευρώ. Οι Έλληνες, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί πολίτες που καταστρέφονται. Όχι, βέβαια, οι κερδοσκόποι των χωρών αυτών. Τα «θύματα» γιατί να νοιάζονται αν θα πεθάνουν υπό καθεστώς ευρώ ή δραχμής; Κερδοσκόποι «Υποστηρίζετε την επάνοδο στη δραχμή;» θα ρωτήσει ο αναγνώστης-αναγνώστρια. «Όχι» είναι η απάντηση. Υποστηρίζουμε το κοινωνικό κράτος, αυτό που δρα υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των κερδοσκόπων. Έτσι ΔΕΝ συμφωνούμε να χαθεί η γενιά των παιδιών μας στον γκρεμό για να σωθεί το ευρώ. Στην περίπτωση αυτή, υποστηρίζουμε την άμεση χρεοκοπία. Και αν καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα του ευρώ, ας καταρρεύσει. Τότε μπορεί να βρεθούμε στη δραχμή; Ίσως. Είδατε μήπως από τα υπεύθυνα πολιτικά κόμματα, που κυβερνούν χρόνια, να παρουσιάζουν τώρα ΟΜΑΔΕΣ επιστημόνων που να αναλαμβάνουν το βάρος να υποστηρίξουν το ευρώ ή τη δραχμή για να καθοδηγήσουν τους πολίτες; «Όχι» είναι η απάντηση. Την ευθύνη, λοιπόν, για την απουσία ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ επιστημονικού στις θέσεις του κ. Βαρουφάκη και για ό,τι αποφασίσουν οι πολίτες την έχουν τα κόμμα-
τα που κυβέρνησαν. Ίσως αυτό να συμβαίνει όχι από «αβλεψία», αλλά διότι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την έως τώρα εγκληματική διαχείρισή τους. Ιδού, λοιπόν, το άρθρο του κ. Βαρουφάκη και αναμένουμε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ αντίκρουση: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ «Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε... Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (βλ. το προηγούμενο άρθρο μου Το Πρώτο Τάνγκο στην Ευρωζώ-
νη), αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας. Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πώς αυτό; Επειδή οι Έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δισ. πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν, μάλιστα, προσθέσετε και όλα τα χρήματα Ελλήνων