Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
mektup yazmaya, olanı bieni bildirmeye karar verdi. Oysa günlerin çabuk gelişen olayları, Ursula'nın yalnızca tasarılarını uygulamasını engellemekle kalmadı, onu bunları düşündüğüne düşüneceğine de pişman etti. O zamana dek ancak belirsiz ve uzak bir olayı nitelemeye yarayan savaş sözcüğü, birden somut ve dramatik bir gerçek oluverdi. Şubat sonlarına doğru, süpürge yüklü bir eşeğe binmiş, kül benizli, yaşlı bir kadın geldi Macondo'ya. Öylesine zararsız bir görünüşü vardı ki, nöbetçiler bataklıktaki köylerden gelen satıcılardan biri diye, sorgusuz sualsiz köye bıraktılar. Kadın, doğruca kışlaya gitti. Arcadio, onu bir zamanlar sınıf olan odada kabul etti. Şimdi burası bir çeşit cephe gerisi karargahı haline getirilmiş, çengellere kıvrılıp dürülmüş hamaklar asılmış, köşelere yataklar yığılmış, yerlere tüfekler, karabinalar, hatta av çifteleri serilmişti. Yaşlı kadın kendini tanıtmazdan önce, dikleşip hazırola geçerek askerce selam çaktı. -Ben Albay Gregorio Stevenson. Kötü haberler getirmişti. Dediğine göre Liberallerin son direnme noktaları da kırılmaya başlamıştı. Riohacha yakınlarında gerileyerek çarpışırken bıraktığı Albay Aureliano Buendia, Arcadio'ya haber iletmişti. Liberallerin can ve mal güvenliğinin korunması koşuluyla, köyü direnmeden teslim edecekti. Arcadio, yolunu şaşırmış ninelere benzeyen bu yabancı haberciye acıyarak baktı. -Yazılı bir şey getirdin tabii, dedi. -Tabii öyle bir şey getirmedim, dedi haberci. Bu koşullarda insanın kendini ele verecek bir şey taşıyamayacağını bilmen gerek. Konuşurken elini koynuna atıp gümüşten yapılmış ufak bir balık çıkardı. Sanırım bu yeter, dedi. Arcadio, Albay Aureliano Buendia'nın elinden çıkmış balığı görür görmez tanıdı. Ne var ki, biri savaştan önce bunu almış ya da çalmış olabilirdi. Koynunda gümüş balık var diye adama gözü kapalı güvenilmezdi. Haberci, kimliğine inandırabilmek için askeri bir sır açıklayacak kadar işi ileri götürdü. Görevli olarak Curaçao'ya gittiğini, Karayipler bölgesindeki bütün sürgünleri biraraya toplayacağını, yıl sonunda bir çıkartma yapmaya yetecek silah ve cephane bulacağını açıkladı. Albay Aureliano Buendia bu planın başarıya ulaşacağına inandığından, o anda gereksiz can kaybı verilmesine karşıydı. Ama Arcadio, Nuh diyor peygamber demiyordu. Kimliğini kanıtlayana dek haberciyi tutuklayıp tomruğa vurdurttu ve kanının son damlasını akıtmacasına köyü savunmaya karar verdi. Fazla beklemesi gerekmedi. Libarellerin yenilgisiyle ilgili haberler günden güne artıyordu. Mart sonlarına doğru, zamansız yağmurların bastırdığı bir tan vakti, son haftaların gergin suskunluğu, acı bir borazan sesi ve kilisenin kulesini yıkan top gürültüsüyle bozuldu. Aslında, Arcadio'nun direnme kararı düpedüz çılgınlıktı. Sözümona silahlı elli adamı vardı ve adam başına yirmişer kurşun düşüyordu. Yine de Arcadio'nun atıp tutmalarıyla coşan eski öğrencileri, yitirilmiş dava uğruna can-baş koymuşlardı. Çizmelerin yollarda çıkardığı seslerin, birbiriyle çatışan komutların, yeri titreten, topların, vızıldayan kurşunların ve borazanların katı sesleri arasında Albay Stevenson denilen adam Arcadio ile konuşma fırsatı buldu. Kadın kılığında ölmek küçüklüğüne düşürme beni, dedi. Öleceksem, bırak da savaşarak öleyim. Sonunda Arcadio'yu kandırabildi. Arcadio, ona silah ve yirmi kurşun verilmesini emretti, karargahı savunması için de yanına beş kişi bırakıp, kendisi adamlarıyla birlikte direnişi yönetmeye çıktı. Ne var ki, bataklığa giden anayola ulaşamadı. Barikatlar yıkılmıştı. Köyü savunanlar sokaklarda çarpışıyorlardı. Kurşunları bitene dek tüfekleriyle savaştılar, kurşunları tükenince tüfeklere karşı tabancalarını çektiler, sonunda yumruk yumruğa, gırtlak gırtlağa geldiler. Bozgunu gören kadınlardan kimi ellerine geçirdikleri sopalarla, ekmek bıçaklarıyla sokaklara döküldüler. O kargaşalıkta, Arcadio, sırtında geceliği, elinde
Page 53