Zwamsteltje 50 jaar De Amstel

62

il 19 r p a 3 1

13 a

pril

2012

Jubileumuitgave

't Zwamsteltje

e Amstel - 2012 D g in ig n re e v polo is van zwem- en n e d ie h sc e g e D 1962 -

Colofon: Met dank aan: Jan en Gré Drost, Kees van Duijkeren, John Cobben, Dhr. Posthumes, Ineke Hond Paul Lamers Rosanne Kok Karin van der Zwaard Jan Platvoet Foto's: Toni van der Zwaard Niké van Duijkeren Robert van Duijkeren Gerard Visser Samenstelling en eindredactie:

Voorzitters: H. van Ee R. Storm H. Postumus K. van Duijkeren R. Vitters E. Bier Paul Lamers

vanaf april 1967 vanaf april 1973 vanaf maart 1975 vanaf april 1980 vanaf februari 1986 vanaf februari 1988 vanaf april 1991

Redacteuren: W. Brouwer K. van Duijkeren G. Driessen R. Minten J.W. Cobben I. van Kints Gerard Visser

vanaf 1966 vanaf 1969 vanaf 1976 vanaf 1978 vanaf 1982 vanaf ? vanaf 2003

Gerard Visser

Jan Vulperhorst, Kees van Duijkeren, Erik Bier, Rob Vitters, Cees van der Ploeg en John Cobben.

Voorzitter Paul Lamers wordt tijdens het sportgala gekozen tot Sportvrijwilliger van het jaar 2010.

Wethouder Jacques Dekker opent onder het toeziend oog van wethouder Ingrid Lambrechts de clubkampioenschappen.

Jan en Gré Drost Koninklijk onderscheiden voor o.a. hun activiteiten binnen De Amstel.

Terwijl Burgemeester Marianne Burgman de prijsuitreiking voor haar rekening neemt

er t t i z r o o v Van de Welkom in dit speciale 50 jaar -jubileumnummer.

Nog voor dat ik ook maar iets van dit nummer zelf heb kunnen zien, kan ik jullie nu al vertellen dat het een speciaal, leuk en interessant nummer zal worden.

Inmiddels heeft onze redacteur al weer bijna 9 jaar ons Zwamsteltje een geweldige vorm en inhoud gegeven.

Daarom kan ik niet anders dan verwachten dat dit een extra speciaal nummer wordt.

Ik ben dan ook heel trots jullie voorzitter te mogen zijn en dat voor inmiddels al weer een goede 20 jaar. Bijna de helft van mijn eigen lidmaatschap van de club.

Ergens in 1983 ben ik als “meeloper” met toenmalig en inmiddels wijlen Harry Schaap als bestuurslid / vertegenwoordiger van de zwemcommissie in het bestuur mee gaan draaien en heb ik van Harry in 1985 het stokje overgenomen.

Als broekie van 9 samen met mijn oudste broer Bartel (ook al die jaren al lid) door mijn vader “meegesleept”: voor het eerst op zondagmorgen vroeg (voor de openingstijd van het zwembad) in het inmiddels al een jaar of 20 niet meer bestaande Burgemeester Kootbad in Uithoorn (gelegen waar nu de busremise is; achter de brandweer). ’s Winters ging die rit (slechts 1x per week op zondag) naar het AMVJ-bad en later naar het toen ook nieuwe (niet wat het nu is, inmiddels dus weer geheel nieuw gebouwd) 50 meter Sloterparkbad.

Mijn geheugen is niet zo goed, maar rond 1975 gingen we ‘s winters in Aalsmeer zwemmen (trainen en wedstrijden) tot we in 1979 ons “eigen” Veenbad in Vinkeveen gingen gebruiken. ’s Zomers zwommen we nog in het buitenbad tot de sluiting.

In december 1989 gingen we ook in De Otter in Uithoorn trainen. Helaas konden we daar geen wedstrijden houden en waren we dus een “gesplitste” vereniging.

Ons eerste clubhuis (een grote “kantoorcaravan” van de IBM, geregeld door de toenmalige voorzitter Henk Posthumus) stond vlak naast het zwembad Het Kootbad en was vaak de plek om weer een beetje op te warmen na een (vaak) koude watertraining.

Ook hadden we activiteiten als schoolzwemwedstrijden, polotoernooi, 24 uurs zwemmarathon en een zomerpolocompetitie.

Ik weet zelfs mijn eerste polowedstrijd nog op een koude dag in het meer van Abcoude.

Vlak bij het huidige zwembad het Meerbad.

Ook daar heb ik geen trauma opgelopen, want zwemmen en waterpolo is mijn sport geworden en gebleven.

Jarenlang hebben we de Amstelkampeerweekenden gehad waar een heel groot deel van de club in een heleboel losse tentjes bij elkaar er oer gezellige weekenden van maakte met allerlei activiteiten.

In een daarvan heb ik mijn huidige vrouw Colette leren kennen. Ik werd op een nog al slinkse wijze gestrikt voor de playback van Billy Ocean. Sta je daar dus als donker / zwart geschminkte malloot een liedje te playbacken wat ik amper kende. We zijn inmiddels zo’n 27 jaar verder. En de Amstel is een onderdeel geworden van ons gezinsleven.

Allen zijn we lid en slechts de jongste maakt alleen gebruik van zijn lidmaatschap bij de “vrijzwemavonden” voor de vakanties.

Inmiddels als volwaardige club. Met bijna een bedrijfgelijkende bedrijvigheid.

Meer dan 250 dagen (!!!) in het jaar is er een activiteit van De Amstel.

Inmiddels hebben we de grootse viering net achter de rug en is het geweldig om dan allerlei mensen uit het verleden weer te zien.

Zeker voor iemand als ik, die het grootste deel van het verenigingsbestaan heeft meegemaakt, is het dan nog leuker om 3 oud-leden (Jan Platvoet, Kees Platvoet en Wil Brouwer) te ontmoeten van voor mijn begintijd, die ik zelf ook niet kende, maar die mij de allereerste Zwamstel en enkele oude foto’s overhandigden.

Een volgende halve eeuw en dus het 100 jarig bestaan ga ik niet meer meemaken (hoewel onkruid niet vergaat), maar ik hoop dat er van onze club dan nog steeds een zeer respectabele vereniging is met dan een Koninklijk Kroontje.

Veel leesplezier en op naar de 100,

Paul Lamers

onze bad

en

Burg. Koot bad

AMVJ bad

Sloterparkbad

de Waterlelie

't Spetternest

de Otter

Het Veenbad

Het Veenweidebad

27 februari 1962 De eerste besprekingen vonden plaats ten huize van de familie Vervoort, Vijzelstraat 38 IV in Amsterdam. Aanwezig waren de heren Steffer (voorzitter kring Amsterdam van de KNZB), Vervoort (secretaris kring Amsterdam van de KNZB) en Deiling (penningmeester kring Amsterdam van de KNZB), Rob Kerkhoven (KNZB), Koot (Burgemeester Uithoorn) en de secretaris en de directeur openbare werken van de gemeente Uithoorn. Voorlopig bestuur dient samengesteld te worden bestaande uit de heren Lems, de Boer en van Olffen.

-19 maart 1962 Aanwezig de heren de Boer, Lems en van Olffen, alsmede de burgemeester en secretaris van Uithoorn. De heer Voorhaar heeft aangegeven toe te willen treden tot het voorlopige comitĂŠ.

--26 maart 1962 Aanwezig: Uithoorn: Burgemeester en secretaris. KNZB: heren Scheffer en Vervoort. En de heren Boer, Lems, Voorhaar en van Olffen. Locatie: Gemeentehuis Uithoorn. Besloten wordt om een oprichtingsvergadering te plannen op 13 april 1962.

--13 april 1962 Zaal J.A. de Rijk, Marktplein 17 te Uithoorn Aanwezig: Gemeente Uithoorn: Burgemeester C.M.A. Koot, Gemeentesecretaris A.H. van Montfoort, Wethouder van Onderwijs J.J. Lansier. Kring Amsterdam van de KNZB: Voorzitter Steffer, Secretaris Vervoort en het oprichtingscommitĂŠ bestaande uit de heren A. Van Olffen, L.J.J.A. Voorhaar, G.H.G. Lems en E. de Boer. De heren H.H. van de Salenstein en van Kempen melden zich om zitting te nemen in het voorlopig bestuur.

De gemeente schenkt Hfl. 300,-- en zorgt voor materiaal zoals wedstrijdlijnen, doelen, ballen e.d.

Voor de naam van de vereniging wordt een prijsvraag uitgeschreven in de lokale media.

De contributie zal Hfl. 5,00 (tot 12 jaar), Hfl. 7,50 (tot 16 jaar) en Hfl. 12,50 (boven de 16 jaar) gaan bedragen. Hierna volgt de mogelijkheid tot inschrijving als lid.

n e z i u h b u onze cl

1962 Wat gebeurde er nog meer? 













  



Open het Dorp was het eerste grote geldinzamelingsprogramma op de Nederlandse televisie. Het vond plaats op 26 en 27 november 1962 en duurde 23 uur. Het werd gepresenteerd door Mies Bouwman, die hierdoor wereldberoemd werd in Nederland. De Nederlandse televisiekijkers brachten ruim 50 miljoen gulden bijeen voor de woongemeenschap voor gehandicapten Het Dorp bij Arnhem De treinramp bij Harmelen vond plaats op 8 januari 1962 om 9.19 uur. Met 93 doden en 52 gewonden is dit grootste treinramp uit de Nederlandse spoorweggeschiedenis.Er hing op op het moment van de ramp een dichte mist in de polder waar de spoorlijn van Breukelen naar Woerden gelijkvloers aansloot op de lijn van Utrecht naar Gouda.

Op 28 november 1962 sterft Hare Koninklijke Hoogheid Wilhelmina. Zij is op dat moment 82 jaar oud en wordt bijgezet in het familiegraf in de Grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk in Delft.

Het artiestenduo Willy Walden en Piet Muyselaar, beter bekend als Snip en Snap, viert hun 25-jarig jubileum. Dit vieren zij in de foyer van theater Carré te Amsterdam.

De Nederlandse zwemploeg wordt gehuldigd op station Utrecht na de Europese Kampioenschappen in Leipzig. In de Jaarbeurs krijgen ze bloemen en een speciaal geweven handdoek uitgereikt.

De zomer van 1962 is een koude zomer met een gemiddelde temperatuur van slechts 14.7 graden Celsius. Tussen 26 juni en 06 juli komt de temperatuur in De Bilt niet boven de 16 graden Celsius uit.

In 1962 regeert het kabinet-De Quay.Het kabinet-De Quay (1959-1963) bestaat uit ministers van de Katholieke volkspartij (KVP), de Anti Revolutionaire Partij (ARP), de Christelijk Historische Unie (CHU), en de Volkspartij Voor Vrijheid en Democratie (VVD). Ministerpresident De Quay komt uit de KVP. Marilyn Monroe overlijdt op 36-jarige leeftijd door een overdosis drugs.

Sjoukje Dijkstra wint WK-kunstschaatsen. Op 20 maart werd ze gehuldigd op schiphol.

Muziek in 1962. Bob Dylan - House of the Rising Sun / Bob Dylan - Man of Constant Sorrow / Otis Redding - These Arms of Mine / The Beach Boys - Surfin' Safari / The Beatles - Love Me Do / The Contours - Do You Love Me / Wilson Pickett - I Found a Love / Ray Charles - Modern Sounds in Country & Western / James Brown - Live at the Apollo / The Beach Boys - Surfin' Safari / Chubby Checker The Twist / Connie Francis - Don't Break That Heart / Elvis Presley - Good Luck Charm / Neil Sedaka - Breaking Up Is Hard To Do / Ray Charles - I Can't Stop Loving You / The Four Seasons Sherry...

Ola bracht "het Raketje" op de markt, dit waterijsje is net zo oud en bijna net zo populair als de Amstel.

Thunderbird uit 1962

el t s m A e d n va d j i t r e o e d 6 1962-196 Het was koud en nieuw, het begin bij de zwemvereniging. Het water bleef zeker in het voorjaar koud. De jaren 1962 tot en met 1965 zijn de donkere jaren van de zwemclub. Er was nog geen Zwamsteltje en er zijn maar weinig foto's uit die tijd.

Veel van de leden van het eerste uur hebben leren zwemmen in buitenwater.

Zwembaden in Aalsmeer of Vinkeveen waren gewoon in het meer gebouwd. Dat maakte het leuk om vroeg naar zwemles te gaan, want dan zagen we de vissen zwemmen in het water waar we even later les kregen. Door te veel gevallen van de ziekte van Weil was het buitenbad in het Zijdelmeer in het begin van de 50-er jaren gesloten. We moesten dus wel naar Aalsmeer of Vinkeveen.

Dat betekende in die tijd op kinderfietsjes iedere dag alleen of met een clubje leeftijdsgenoten van een jaar of acht nog voor schooltijd 7 km heen naar zwemles. En na de les met stijve spieren van de kou weer 7 km terug. De zwembaden gingen rond 15 mei open en de watertemperatuur was dan tussen de 14 en 16 graden Celcius.

Er waren dus zwemmers en Uithoorn groeide snel, maar er was geen zwembad. In die tijd een smet op het blazoen van een burgemeester. Zeker met al die nieuwe inwoners en dus kleine kinderen op komst.

Voor burgemeester Koot voldoende reden om de drijvende kracht achter Dit artikel is een stukje ge'zijn nieuwe zwembad' te zijn. En het kwam er, met volkomen terecht zijn schiedenis. Wat met geen naam, die al vanaf de weg goed zichtbaar was; het burgemeester Kootbad. pen te beschrijven is hoe Een naam die uiteraard met allemaal hoofdletters op de buitenmuur geleuk we het hebben gehad in plaatst was. het prille begin van toen onze zwemvereniging. Daar Burgemeester Koot en zeker ook zijn wethouder Lanser waren visionaire ben ik me tijdens het voor- bestuurders. Dit betekende in de praktijk, dat zij niet alleen oren hadden onderzoek weer heel bewust naar een zwemvereniging toen daar sprake van was. Ze waren dolenthouvan geworden. Keer op keer siast. Hun gemeente een zwem- en polovereniging, dan stond Uithoorn verscheen er een hele brede meteen als grote gemeente op de bestuurlijke kaart. Zoals dat gaat met glimlach op mijn gezicht als zulke initiatieven, de zwemsport werd iets mooier gepresenteerd dan de er weer informatie binnen werkelijkheid zou worden. kwam over die oude tijd; De oprichting van de vereniging in cafĂŠ de Rijk was een echt dorpsuitje en voor mij die goede oude tijd. naast sport- en zwemliefhebbers was ongeveer de hele middenstand van Jan Platvoet Uithoorn bij de oprichting aanwezig. Al was het maar om er maanden in hun winkel over dat grote moment te kunnen praten. Was er dan geen sport in die tijd? Ja, er was voetbal, turnen en korfbal in Uithoorn. Maar nu een zwemvereniging met exotische sporten als lange afstand zwemmen, waterpolo, schoonspringen, schoonzwemmen en de meer bekende zaken als wedstrijdzwemmen en diplomazwemmen deden de ogen van de aanwezigen in cafĂŠ de Rijk glimmen van trots.

vervolg: 1962-1

966 de oertijd va

n de Amstel

e

d 6 6 9 1 2 6 9 1 vervolg:

l e t s m A e d oertijd van

De oprichting van de vereniging in café de Rijk was een echt dorpsuitje en naast sport- en zwemliefhebbers was ongeveer de hele middenstand van Uithoorn bij de oprichting aanwezig. Al was het maar om er maanden in hun winkel over dat grote moment te kunnen praten. Was er dan geen sport in die tijd? Ja, er was voetbal, turnen en korfbal in Uithoorn. Maar nu een zwemvereniging met exotische sporten als lange afstand zwemmen, waterpolo, schoonspringen, schoonzwemmen en de meer bekende zaken als wedstrijdzwemmen en diplomazwemmen deden de ogen van de aanwezigen in café de Rijk glimmen van trots.

De grote motor in de beginjaren van de zwemclub waren de ouders van Wil en Ada Brouwer, zonder hen was de vereniging die eerste jaren nooit zo leuk en fijn geweest! Het was de sfeer die zij met hun hele grote inzet creëerde die de groei enorm heeft gestimuleerd. Daarnaast was de zwemvereniging, juist in die hele lastige begintijd, zonder de constante aanwezigheid van de familie van Olffen aan het bad nooit een echte zwemvereniging geworden.

De praktijk was weerbarstiger. Dat bleek snel in de eerste weken na 15 mei 1962. Het water bleef lang koud, maar mijn ouders hielden ijzerenheinig vol, dat dat allemaal wel meeviel. 13 Graden, dat was koud, zij wisten ook wel, dat er dan niet gezwommen mocht worden. Maar 15 graden daar moesten we toch niet over zeuren. En over een paar weken, als het zonnetje zijn werk deed dan was het voor we het wisten al 17 graden, zo wilden ze ons doen geloven. Toch had die kou iets goeds. Er groeide snel een grote saamhorigheid tussen de jonge leden van de club. Dit maakte dat we veel bij elkaar thuis kwamen.

We hadden nog niet echt veel actieve leden. Goede raad was duur, hoe konden in die lastige begintijd alle leden die kwamen trainen tevreden worden gehouden. Voor een deel werd het opgelost door slagen aan te leren en conditie op te bouwen. Dat ging heel goed samen met het oefenen voor de hogere zwemdiploma’s. Die werden in de eerste twee jaar van het bestaan van de zwemvereniging dan ook massaal door bijna alle actieve leden gehaald.

Toch kwamen er naar nu pas is gebleken snel de eerste teleurstellingen. Dat kwam vooral door de verwachtingen die tijdens de oprichtingsvergadering zijn gewekt. Een lid die wilde leren schoonspringen, herinnerde zich dat hem werd aangeraden om maar mee te doen met de waterpolotraining. Hij haakte snel teleurgesteld af. Een ander lid vond het allemaal heel gezellig maar miste een regelmatige competitie en zij is gaan volleyballen.

De vereniging loste wel heel bekwaam het grote probleem op van het korte seizoen waarin er in het onverwarmde buitenbad gezwommen kon worden. We gingen in de winter naar de gymzaal. Zo waren wij in de eerste herfst en winter tot en met het voorjaar dat het bad werd geopend in de gymzaal van de school van meester de Walle in de Mennonietenbuurt in de Amstelhoek. Daar brandde in de hoek van het sportzaaltje een grote potkachel, die het binnen net minder koud maakte als buiten. Maar juist als de temperatuurverschillen tussen buiten en binnen niet zo groot waren, zeg maar net onder nul buiten, dan was het duurtrainen met een duurloopje langs de Amstel en de Kromme Mijdrecht.

vervolg: 1962-1

966 de oertijd va

n de Amstel

Dat probleem van het niet beschikbaar hebben van een verwarmd bad in de winter kwam bij veel zwemverenigingen voor. Zij liepen allemaal hard in de winter. En door een gebrek aan beter werden er in het vroege voorjaar hardloop wedstrijden gehouden over langere afstanden. Ook de uzpv de Amstel deed dan vaak mee.

Hier bleek dan ook de betrokkenheid van ouders die of het openbaar vervoer helemaal voor ons uitzochten, of een auto hadden en ons daarmee rondreden. Ouders met een auto, dat waren er maar weinig in die tijd, brachten ons met veel liefde naar de loop- en zwemevenementen toe.

Omdat duurtraining naast techniek de gehele training uitmaakte in die eerste vijf jaar van het bestaan van de vereniging, deden we ook graag mee aan lange afstand zwemwedstrijden in kanalen en rivieren.

Leden van het eerste uur hebben mij geholpen met het opfrissen van mijn geheugen: soms met alleen een naam, vaak met een sfeertekening of met een vraag, van twee oud leden kreeg ik een digitaal gemaakt archief. In willekeurige volgorde wil ik Wil Brouwer, Ank en Ineke Heimeriks, Willie Woerden, Corrie Het winterprogramma werd vanaf het tweede Woerden, Henk Pluim en Cor Platvoet bedanken dat jaar afgewerkt in de gymzaal van de LTS en het zij dit stukje mogelijk hebben gemaakt. En natuurlijk ledental bleef stijgen. De vereniging was over dank aan niet leden die me op het goede spoor hebhaar kinderziekten heen gegroeid. ben gezet.

Inmiddels voelden enkele leden zich sterk genoeg om in 25 meter binnenbaden aan wedstrijden mee te doen. Dat was voor hun een geweldige ervaring, meedoen met wedstrijden. Het gaf competitie en de officiële tijdwaarneming gaf een extra dimensie.

We gingen nu ook de competitie in met ons waterpoloteam. Wat waren we slecht in het begin. En wat hadden we een pret met zijn allen. Het maakte ons eigenlijk niet zoveel uit dat we op een keer na alles verloren. Die ene keer dat we wonnen was een wedstrijd waar ‘uit het niets’ mist kwam opzetten. Een wanhoopsworp op het doel van de tegenstanders werd een doelpunt, waarna de wedstrijd door de weersomstandigheden onmiddellijk werd gestaakt. De overwinning bleef echter mooi wel in de boeken staan.

De volgende stap was nu snel gezet, een groot deel van de leden ging wekelijks in de winter trainen in het AMVJ-bad in de Vondelstraat een binnenbad in Amsterdam.

Binnen vijf jaar waren we van de droom van de burgemeester tot een echte zwemclub geworden.

Jan Platvoet

Bijgaand de foto's van het transport van de caravan.

Toen wij in Amstelveen onder het viaduct gingen zijn wij gespot door de politiecamera op de flat.

Op de Handweg in Amstelveen werden we aangehouden door een motoragent.

Na betaling van een boete van twee gulden vijftig (ruim een â‚Źuro) mochten we verder.

Hieronder mijn bijdrage aan het 50 jaar Amstelzwemclub.

Zoals in de uitnodiging al is aangegeven heeft de zwemclub in de beginjaren haar activiteiten in verschillende zwembaden uitgevoerd. Je zou kunnen zeggen het was een nomadenclub. Heemstede, Amsterdam (het AMVJbad in de Vondelstraat) en het Sloterparkbad (in Amsterdam-West), Aalsmeer en uiteraard in Uithoorn. Zelfs later ook in Vinkeveen en nu ook in Mijdrecht.

Wat het clubhuis betreft: We hadden in het begin geen clubhuis. Pas in het begin van de zeventiger jaren konden we beschikken over een onderkomen van de rioolzuivering van Uithoorn.

In de jaren tachtig, wanneer precies weet ik niet meer, kon ik van IBM een caravan krijgen. Dat was een mobiel leslokaal geweest. Maar hoe krijg je een achttien meter lange caravan in Uithoorn. Waar kan die worden geplaatst en vindt de gemeente dat goed? Na onderhandelingen met de toenmalig wethouder mevr. Hofman kon de caravan voorlopig op het toenmalig parkeerterrein staan. Dat is waar nu woningen staan aan de Boerlagelaan. Later mochten we naar het Burgemeester Koot sportpark naast het zwembad, Na verplaatsing van het sportpark heeft het bestuur een mooi clubhuis gerealiseerd bij de het nieuwgebouwde 25 meterbad. En nu een fantastisch clubhuis in Mijdrecht.

Na al deze omzwervingen is ook het ledental goed gegroeid. Voordat Paul de touwtjes in handen kreeg hadden we ongeveer 200 leden en nu naar ik begrijp 300.

Ook het clubblad heeft de nodige ontwikkeling doorgemaakt. Via clubblaadjes stencilen naar nu prachtig uitgevoerd gedrukt clubblad.

Mijn complimenten aan het bestuur en oud bestuursleden die deze ontwikkeling hebben gerealiseerd.

H.W. Posthumus ere-voorzitter De foto's van het transport, op een zaterdagmorgen om 5 uur, hierbij.

NOSTALGIA Graag wil ik gehoor geven aan de oproep van uw redacteur om een stukje "oude geschiedenis" te schrijven in de Jubileumeditie van 't Zwamsteltje.

Laat ik mij eerste even voorstellen. Ik ben John Cobben, 83 jaar oud en Lid van Verdienste. Naast het bekleden van andere bestuursfuncties ben ik tussen 1980 en 1995 ook eindredacteur geweest van 't Zwamsteltje en heb in die functie veel gedaan en geschreven; vandaar!

Laat ik één bijzonder -jaarlijks terugkerend- evenement er even uitlichten; De Kampeerweekenden. Ja U leest het goed, deze activiteit bestaat bij de Amstel al jaren en altijd heel erg succesvol . Samen met "Old Mister Kees van Duijkeren"en zijn vrouw Mia, Jan en Gré Drost en heel veel vrijwilligers hebben we heel wat meegemaakt met die jeugd van toen. Het waren echt niet allemaal "lieverdjes" hoor. We hebben op onze nachtrondes menig jongen uit de mesijestent moeten halen, maar let op! ook menig meisje uit de jongenstent!

Maar dit werd altijd sportief opgevat en er waren haast nooit moeilijkheden.

Alle kampen waren heel gezellig en sportief. Hoe het zover gekomen is voor mij met die kampeerweekends wil ik u niet onthouden. Vanaf de eerste keer dat ik met mijn zoon Marco op kamp ging was ik vrijwilliger en we gingen toen naar Duinrel in Wassenaar. Ik vond dit zo gezellig dat ik mij aanmeldde om het volgend jaar mijn diensten aan te bieden als hulp bij de organisatie. dat is jaren zo gebleven. Ik maakte een draaiboek voor de inkoop van goederen en diensten zoals food en non-food, het aantal vrijwilligers en/of hulpen enz. enz.

Ook het vervoer moest geregeld worden.

Wat was een kampeerweekend? Lekker kamp maken -tenten opzetten- vriend(in) opzoeken waar je bij kon slapen, spelletjes doen tegen andere zwemverenigingen, waterpolo spelen, wedstrijdzwemmen. Maar ook boswandelingen maken, of meegaan met de avondpuzzeltocht in het bos. Corvee draaien, ontbijt en lunch maken, wegbrengen naa het zwembad enz. enz. natuurlijk niet te vergeten: onze zaterdagmiddag BBQ (leeft hij nog?) op houtskool en dat alles onder de bezielende leiding van Kees van Duijkeren.

Dat was één van de hoogtepunten van het kamp, vond ik. Anderen vonden de "slaatjes van Cobben"ook een lekkere bijkomstigheid, samen met de bekertjes soep en broodjes, voordat we weer terug gingen naar huis, samen met de ouders die ons zaterdagavond weer naar Uithoorn, Vinkeveen en Uithoorn terugbrachten.

We zijn ook een paar keer samen met een bus met chauffeur (Kees Bos) op pad geweest en dat was pas echt lachen geblazen! Dan reden we door een grote plaats en dan reed Kees Bos de busbaan op en sprongen alle verkeerslichten op groen. Dat mocht wel niet, maar het was wel lachen!

Ik kan natuurlijk nog veel meer schrijven, maar laat graag wat ruimte over voor andere (oud-)leden. Ik wens u een heel fijn, mooi, maar vooral gezond jubileum toe!

Ik kan het niet laten ook nog iets te schrijven over andere -voor mij bijzondere- gebeurtenissen in de afgelopen 15 jaar dat ik actief geweest ben......

Ik denk hierbij aan al die gezellige langebaanwedstrijden op zowel de Bosbaan in Amsterdam als op de Maarseveense plassen of in Brabant of elders. Met de tent lekkere dingen verkopen! De onderlinge zwemwedstrijden, waar ik vele malen achter de microfoon mocht zitten om te speakeren en dan ook nog de familie-estafette, wat een spektakel! Achter de tafel bij de waterpolowedstrijden of achter de microfoon bij waterpolotoernooi of schoolzwemwedstrijden. En dan onze altijd geslaagde Sinterklaasavonden in het oude clubhuis in het Kootbad. Zie je het nog voor je, die oude grote stacaravan? Eerst liedjes zingen, dan Bingo spelen met leuke prijsjes en dan... daar kwam de goedheiligman met z'n pieten. Met wat snoep en mandarijnen weer naar huis een gezellige avond rijker!

De uitreiking van de prijzen van de onderlinge wedstrijden waren ook van die spannende middagen en avonden. De hoeveelste ben ik geworden, heb ik het goed of slecht gedaan??? En zo waren er zoveel van die prettige herinnieringen die ik graag even in dit nummer met jullie wilde delen. (zoals vroeger:) uw redacteur John Cobben

20 jaar familie Hond

Ineke werd in 1992 meegesleept door Marjan de Bruin-van Duijkeren met de woorden: je kunt het vast nog wel en het is nu maar een half stripje van je kaart. Ze kon het nog en zwom al snel bij de Masters haar eerste wedstrijd.

Dat is ze tot de WK Masters 2000 blijven doen samen met Ronald.

Ze werd gevraagd om in de wedstrijdploeg te komen en daar heeft ze met plezier tot eind 2009 in gezwommen. In 1994 gaf ze aan wel wat techniektraining te willen geven en werd onmiddellijk tot de vrijdagtrainster gebombardeerd. En als je training geeft zit je ook in de zwemcommissie… Van 1994 tot 2010 heeft ze o.a. vergaderd met Harry van Kints, Ria Geerestein, Erik van Leeuwen, Marja Groeneweg, Jeffrey van der Tol, Gerard Visser en Wim Spruijt. Altijd prettig gewerkt met een team waarin ieder zijn eigen taak had. Het werd een enkele keer NIET laat, maar was WEL altijd nuttig en productief.

In juni 2010 gestopt bij De Amstel en dus niet mee verhuisd naar het nieuwe bad in Mijdrecht, maar vanaf 1 oktober 2011 terug aan de bak op maandag.

Ronald was jaren lid van de wedstrijdploeg, ook hij kon het nog. Net als vroeger alleen schoolslag. Ook hij ging graag naar Masterswedstrijden met als hoogtepunten: de WK 1998 in Cassablanca met de chaotische organisatie, de EK 1999 in Innsbruck met het roestvrijstalen zwembad tussen de bergen met sneeuwtoppen waar hij 2x goud uit viste en de WK 2000 in München die door de gigantische deelname wedstrijdendagen van 7.00 tot 22.30 uur kenden. De medailles hangen nog steeds boven zijn bed en er zijn leuke plakboeken vol foto’s.

Noëlla is bij de RES begonnen wat diploma’s te halen en zat al snel in de wedstrijdploeg. Ook begon ze al vroeg met waterpolo toen Sander Nieuwenhuizen een nieuw pupillenploegje ging trainen op zaterdagochtend. Dat was een enkele keer lastig te combineren met haar voetbalwedstrijden.

Vanaf haar 14e zat ze in het damespoloteam en daar heeft ze bijna 10 jaar in gespeeld.

Hoogtepunten voor haar: medailles en rozen bij vele Kringkampioenschappen, meerdere malen Clubkampioen, haar moeder voorbij zwemmen, het NK 2009 in Eindhoven en meer clubrecords hebben dan haar broer. Verder de gezelligheid in het damesteam waar ze zelfs nu ze bij Oceanus speelt af en toe nog gaat kijken.

Brinio is jonger dan Noëlla bij RES begonnen en heeft daardoor een diploma gehaald waar zijn zus jaloers op geweest is omdat zij dat niet had: ‘Tussentijdse toets’ (later Amsteldiploma). Zijn eerste 100 school in een wedstrijd werd hij gedist omdat hij ALLE keerpunten met 1 hand aangetikt had.

Toen hij na 1.49 uit het water kwam en coach Ineke vroeg met hoeveel handen je aan moet tikken zei hij 2 en was stomverbaasd dat hij dat niet gedaan had. Dat is daarna goed gekomen en een van zijn hoogtepunten was dan ook de 4e plaats bij de NK 2009 in Eindhoven op diezelfde 100 school, nu in 1.04. en dat in een gewone zwembroek. Hij heeft ooit wel eens met een C&Atje van f 3,- uit de opruiming tussen de duurste Speedo’s gestaan en toch gewonnen. Ook nooit meegedaan met de haaienpakkenmode en zelfs demonstratief toen hij 19 was met een ‘sticker’ IK HEB MIJN A-DIPLOMA op zijn zwembroek de Kringwedstrijden gezwommen.

Brinio is nu echt een waterpoloër en net als van Noëlla ligt ook zijn basis bij het pupillenteam van Sander. Buiten het water heeft Brinio een aantal jaren in de waterpolocommissie gezeten.

Ineke als actieve Amstelzwemster:  Wat als je nog competitie zwemt op je 39e? Dan kan het zomaar gebeuren dat een jochie van 12 van een andere club van onder de douche tegen je roept: “Mevrouw u kunt nu niet zwemmen hoor want er zijn wedstrijden!”  Competitie april 2009: Ineke krijgt DIS door fout rug-schoolkeerpunt tijdens 200 wissel! Tot verbijstering van een aantal mensen inclusief zijzelf, maakte Ineke voor het eerst (voor zover bekend) een fout keerpunt. Kamprechter Harry van V. zag het foute keerpunt, schreef een dis uit, zag in het programma dat het Ineke was en streepte de dis weer door omdat hij dacht dat Ineke dat nooit geweest kon zijn. Scheidsrechter van Ditmarsch wist het wel zeker en gaf Ineke (die hij nog van vroeger kende) op haar kop met de woorden: Wat deed jij nou? Ik sta net over je op te scheppen!

Waterpoloverslagjes van vroeger

De puppies slaan weer toe Zondagavond 22 december 1996 hebben we een waterpolowedstrijd gespeeld tegen De Snippen in Amstelveen. Wij waren met ongeveer 12 spelers. Dat waren: Gemma, Jolf, Guido, Mallecasari, Nursijna, Elkasha, Wouter (ik dus), Noëlla, Brinio, Mike en nog twee meisjes. Sander was onze coach. Hilde wou Sander gaan helpen, maar dat mocht niet van een oude meneer.

Er was best veel publiek. Die kregen wel waar voor hun geld, want ze hoefden niets te betalen. Ik denk dat er wel 20 mensen voor De Amstel waren.

Elkasha had een paar mooie reddingen. Wij begonnen heel goed en hadden al gauw een 6-0 voorsprong. Daarna werd het 6-1, 6-2, 6-3. De eindstand was 9-7 voor de puppies van De Amstel.

Sander gaf ons steeds aanwijzingen. We moesten goed overspelen als een team. Als er verdedigd moet worden een mannetje zoeken.

Februari 1997 - Wouter Tropper (11 jaar) Wedstrijdverslag De Amstel- De Snippen (pupillen) Zondag 27 oktober hebben we een wedstrijd gespeeld en hebben we met 11-2 gewonnen. Het was een leuke wedstrijd. Er hadden er een heleboel gescoord.

We hadden ook het record veel kinderen van ons verbroken, het waren er 16. En Elgasha dreef met de keeper het doel in (van de Snippen), met bal, dus doelpunt!

De Snippen gaven ons wel veel kansen. En ik vond dat we goed overspeelden deze keer.

November 1996 - Brinio Hond (8 jaar) Wedstrijdverslag De Amstel-DJK/ZAR (Aspiranten) Op zondag 29-9-1996 moest De Amstel spelen tegen een ploeg uit Amsterdam. Het was een leuke wedstrijd.

Toen begon de wedstrijd. Toen kwamen we op voorsprong door Mirjam. 1-0 dus (wij blij). We gingen verder op de bal, maar er waren niet zoveel overtredingen. Toen kwam Tim, een mooi schot op doel, en raak. 2-0 dus. Syariffudin was uitgeput, maar ja hoor, er kon er nog wel eentje in. Maar ja, we moeten er nog meer scoren want drie was niet genoeg. Maar doen kwam Jolf de beste speler van de wereld ( geintje !!). Hij was raak, 4-0. Maar doen kwam de ploeg uit Amsterdam, die scoorde jammer genoeg.

Dat was niet leuk maar het stond toch 4-1. Toen kwam Syarriffudin, die scoorde, 5-2. Toen kwam de “held Tim” die moest nog één keer scoren en dat lukte. Het stond 6-2 maar ze kwamen terug, 6-3.

En Guido de nieuwe speler moest er ook één scoren. Goed gespeeld vissen.

September 1996 - Syarriffudin (net 14 jaar)

Wat is dat leuk die zwemspelletjes

We weten niet precies meer hoe lang De Amstel daar al aan meedoet, maar de start moet ergens in de jaren ’80 geweest zijn en dat is dan meer dan 25 jaar van de 50 jaar Amstelgeschiedenis. Al die jaren heeft De Amstel in samenwerking met de zwemverenigingen uit Noordwijkerhout, Nieuw-Vennep en De Waterwolf uit Badhoevedorp, zwemspelletjes georganiseerd voor de kinderen van 6 t/m 12 jaar. De zwembaden waarin dat gebeurde wisselden nog wel eens, zo ging onze ronde na jaren Veenbad in Vinkeveen naar het Veenweidebad in Mijdrecht.

Ettelijke generaties kinderen hebben zich al die jaren prima vermaakt met:  sponzen gooien, sponzen vangen,  emmers vullen, emmers legen, lekke emmers vullen,  liggend, zittend of zwemmend van glijbanen afglijden,  duikend, springend, balvangend, parachute of bommetje makend van duikplanken gaan,  springen van het startblok en een bel luiden, door een hoepel duiken, de bodem aantikken,  in het ondiepe naar de andere kant lopen met laarzen, bekertjes, al badeenden-vangend,  naar de overkant gaan via een touw, een lange mat, een bootje, een tobbe, zelfs via het water  op, onder, tussen en naast vlotten naar de overkant zwemmen al dan niet met wasgoed en knijpers,  opduiken van letters, stuivers, en de knijpers uit het voorgaande spel  klimmen op een surfplank of vlot,  en als topper door de jaren heen het klimmen naar boven en een blokje inleveren op de bandenberg in Noordwijkerhout.

Alle organisatoren en begeleiders van deze spelletjes hebben al die jaren met een glimlach staan kijken naar het fanatisme van de kinderen bij deze spelletjes en de broederschap waarmee ze daarna naar de limonade gaan. Niet alleen de kinderen hebben al die jaren van deze spelletjes genoten!!!

De oude organisatoren waaronder Mia van Duijkeren, Ineke Hond en Iris Westerink, wensen de zwemspelontmoetingen dan ook nog een lang leven toe. Het stokje moet doorgegeven worden zodat de kinderen nog lang plezier kunnen hebben aan en met deze zwemspelletjes.

De voorbereidingen

Alle leden worden op de hoogte gebracht

Op 5 april vindt de laatste briefing plaats met de vrijwilligers

Van een jubileumcommissielid.......

Het feestweekend van de Amstel zit erop!

Wat een geweldig weekend is het geworden!

Ik heb het idee, dat bijna iedereen het naar zijn of haar zin heeft gehad.

Van te voren hoop je dat dit gaat gebeuren en dat er zich geen vervelende dingen voordoen. Naar mijn weten zijn er bijna geen negatieve geluiden te horen geweest.

Niemand heeft heimwee gekregen of moest naar huis of naar de dokter worden gebracht. We zijn wel vergeten door te geven aan de duikvereniging vrijdagavond dat wij een feest hadden, waardoor er in de gang een kapstok stond, maar je houdt altijd dat je dingen vergeet, of anders had moeten regelen. Wij zijn geen professionele evenementen-organisatoren, maar vrijwilligers. Bij deze excuses hiervoor.

Feit is dat het feest, het overnachten, de workshops en de receptie goed bezocht zijn geweest en dat men zich vermaakt heeft.

Je ziet de leden en oud-leden van de club toch in een ander daglicht (zelfs nachtlicht).

Het heeft ons als jubileumcommissie de nodige vergaderingen en tijd gekost, maar het resultaat, daar doe je het voor!

Als we over tien jaar weer zo iets willen organiseren en niet volgend jaar weer, zoals een lid aan mij vroeg, die nu niet bleef slapen, maar dit dan wel volgend

jaar zou doen- weten we in elk geval dat we moeten denken aan heel veel zaken; de vergunning van de gemeente, het akkoord van het zwembad om te blijven slapen op hun terrein, het bijeenbrengen van genoeg geld van sponsoren om het voor de leden en genodigden gratis te houden, het bijeenbrengen van genoeg vrijwilligers om de workshops te geven, de bar te bemannen, het tentenkamp te bewaken, toezicht te houden aan de rand van het bad, boodschappen te doen, het clubhuis te versieren, het tentenkamp op en af te bouwen, het ontbijt en de lunch te verzorgen en noem maar op.

Maar het is gelukt en ik wil dan ook nogmaals alle vrijwilligers en natuurlijk de rest van de jubileumcommissie heel hartelijk bedanken dat we zo'n geweldig team zijn geweest.

Zonder jullie hadden we niet zo'n geslaagd feest kunnen verzorgen!!

Het kost heel veel energie om dit allemaal te organiseren, maar het geeft heel veel voldoening als het klaar is en de mensen het leuk hebben gehad!

En, gelukkig hebben we de foto's nog en 't jubileumZwamsteltje...

Karin van der Zwaard

We zijn er klaar voor!

Het feest kan beginnen....

Nog ff chilluh op het "tentenkamp"

En ook het tweede deel: "The Party" kan van start gaan

Het Jubileumfeest door de ogen van één van de organisatoren -Rosanne KokNa maanden voorbereiden, uren vergaderen en honderden mailtjes over en weer, was het op vrijdag 13 april dan eindelijk zover: het feestweekend ter ere van ons 50-jarig jubileum!

Tot 19 uur was ik best nerveus: je hoopt toch dat je aan alles gedacht hebt en dat het voor iedereen een feestje wordt… Maar toen ik tijdens de minidisco met de jongste leden even lekker kon dansen op de Macarena en de VogeltjesDans, viel alle spanning van mijn schouders: vanaf dat moment kon ik er écht niets meer aan doen en moesten we er met elkaar maar een feestje van maken.

Met een grote zuurstoffles op de rug zakten de deelnemers af naar 2 meter diepte om de bodem van het zwembad eens grondig te inspecteren.

Naast de duikworkshop, gaf Hilde een les aquajoggen. Zij heeft haar deelnemers laten ervaren dat het echt niet meevalt om je voort te bewegen met zo’n grote kurk om je lijf heen. Er zijn behoorlijk wat bilen buikspieren gekweekt en dat op lekkere muziek.

In het doelgroepenbad ging het er nog een beetje harder aan toe: daar gaf Kanovereniging De Ronde Venen een spannende workshop waarin de eerste beginselen van het kanovaren werden aangeleerd. Als En een feestje werd het! Er druppelden steeds meer men een beetje de slag te pakken had, mocht men mensen binnen en de kinderdisco maakte plaats oefenen met eskimoteren: omslaan met je kano, voor het “grote-mensenfeest”. Er werd lekker gebormaar ook weer overeind komen. Dit viel niet mee, reld en gedanst en ondertussen knalde het repertoire maar in dit bad was de hulp altijd nabij. van Jim Clarke uit de speakers. Ik moet zeggen dat ik me beregoed heb vermaakt die avond!

In het recreatiebad werden waterspelletjes gespeeld onder leiding van Carmen Los en Susan Driessen. Er Na afloop van het feest heb ik nog even een kijkje werd onder andere tegen de stroomversnelling in gegenomen in het tentenkamp, wat er behoorlijk knus- zwommen en verschillende opdrachten met ballen jes bij lag met een heuse loungebank en een knappe- gedaan. Het zag er geweldig leuk uit! rend houtvuur. Aangezien er van mij verwacht werd dat ik de volgende dag ook nog in volle glorie zou ver- Ondertussen stroomde het clubhuis vol voor de reschijnen, koos ik ervoor toch even naar mijn eigen ceptie. Vele oud- maar dan ook echt OUD-leden hebbed te gaan. Maar omdat ik ook weer niets van het ben de moeite genomen om naar het clubhuis te kofeest wilde missen, zat ik na vier uurtjes alweer op men en elkaar weer eens te ontmoeten. Sommige mijn fiets terug. Ik vermoedde dat ik de meeste feest- mensen hadden elkaar al jaren niet gesproken en gangers wakker zou moeten schudden, maar niets voor hen was het prachtig om met elkaar bij te prawas minder waar: toen ik in het clubhuis kwam, za- ten en mooie herinneringen van vroeger op te halen. ten er bijna veertig lieve kinders heel stil en met kleine oogjes te wachten totdat ze van broodjes voorzien En toen was het opeens 18 uur: iedereen ging naar werden! Aangezien de temperatuur in het tentenhuis en ik besefte dat het voorbij was… Het feest kamp die nacht gedaald was tot bijna onder het waar ik zolang mee bezig was geweest, was over, vriespunt hadden de kinderen het best fris gehad en voorbij, ten einde.. Maar: ik moet eerlijk zeggen: ik hadden dus alle recht om even lekker te ontdooien in heb vanaf het begin tot aan het einde van het feest het gezellige clubhuis.

GENOTEN! Het was ontzettend veel werk om dit feest te organiseren, maar OVERAL waar ik keek hadden Na het heerlijke ontbijt konden ze op hun gemakje mensen plezier en het gezellig met elkaar. Er viel verder wakker worden in het recreatiebad. Ook wageen onvertogen woord dus het was de inspanning ren er twee leuke workshops boven in het clubhuis: MEER DAN WAARD! cupcakejes versieren en de workshop Lotus. In eerste instantie was de animo voor de laatste workshop Via deze weg wil ik álle vrijwilligers en sponsoren van erg laag, totdat… men het resultaat zag! Er werden dit feest bedanken, want zij zijn degenen die er saangstaanjagende wonden gemaakt van brooddeeg en men met ons zo’n mooi feest van hebben gemaakt! nepbloed onder leiding van Ineke Hond. Steeds meer Dus iedereen die op welke manier dan ook betrokken kinderen wilden voorzien worden van een blauw oog was bij dit feest: als deelnemer, als vrijwilliger of als of zelfs een glasscherf in hun arm. Hoe is het moge- sponsor: enorm BEDANKT! lijk hè?  Bij de andere workshop werden de mooiste creaties gemaakt van zoetigheden als marsepein en fondant; Rosanne Kok kortom, dat was smullen geblazen!

Ps. Met een beetje geluk in mijn leven hoop ik het Na een overheerlijke lunch, inclusief broodjes knak- ook het Gouden Jubileum mee te kunnen maken. Ik worst en verse salade, hadden we het volledige verheug me erop. zwembad tot onze beschikking, waardoor we verschillende waterworkshops konden aanbieden. In het wedstrijdbad werd gedoken, onder leiding van duikschool Elite uit Amsterdam.

Tot in de kleine uurtjes.....

En tussendoor tijd voor wat snacks

Inmiddels buiten.....

Na een korte nacht breekt de ochtend aan

Nog even bijkomen voordat.......

De Workshops gaan starten

Enge Lotus-wonden bouwen

CupCakes versieren

Workshop? Vrij zwemmen?

Weer even tijd voor een hapje eten voor we verder gaan met de andere workshops

En dan de laatste rondes; allereerst Aquajoggen o.l.v. Hilde

Elite geeft vier keer een duikworkshop

En natuurlijk de kano-workshop

En de waterspelletjes

En als hekkensluiter om half vier de receptie

Met speciale dank aan: Annelies Waayman (bardienst) Carmen Los (waterspelletjes) Cees van Haaster (bardienst) Elly Oudshoorn (cupcakes-workshop, clubhuis) Erik van Leeuwen (hoofd tentenkamp) Gerard Visser (foto's, jubileum Zwamsteltje) Gerda Visser (bardienst en boodschappen) Hanneke van Eemeren (duik- workshop) Helen van der Zwaard (bardienst) Hilde Roseboom (aquajoggen-workshop) Ineke Hond (LOTUS) Ingeborg van Duijkeren (bardienst) Iris Oudshoorn (cupcakes-workshop) Jan Visser (leiding bardienst en boodschappen) JosĂŠ van de Leur (bardienst) Karin van der Zwaard (algehele leiding) Klazien Veldhuis (bardienst) Marco Boontjes (duik-workshop) Marella Verhagen (bardienst) Marina van Haaster (bardienst) Marja Kruiswijk (bardienst) Marja van Eggermond (bardienst) mensen van de kano-vereniging Michel Aarsman (tentenkamp en kano-workshop) Minke Schmetz (duik-workshop) Nicolette van Dort (toezicht vrijzwemmen) Oma Jansen (workshop cupcakes) Paul Lamers (tentenkamp, verantwoordelijke zwembad) Pim van Dijk (tentenkamp, clubhuis) Rene Schmetz (duik-workshop) Robert van Duijkeren(hand-en spandiensten) Rosanne Kok (algehele leiding) Susanne Driessen (waterspelletjes) Ted Bradley (tentenkamp) Theo Volkerts (bardienst) Toni van der Zwaard (onderwaterfoto's) Veronique Kuijstermans (bardienst) Wil Kuijstermans (bewaking tentenkamp) Wilma Molema (bardienst en toezicht vrijzwemmen)

Dit jubileum werd mede mogelijk gemaakt door:

Rabo Dichtbijfonds