Bir Yaşayan Kütüphane Düzenlemek – geçmiş deneyimler CHRISTOFFER ERICHSEN “ŞİDDETİ DURDUR” HAREKETİNDE TAM ZAMANLI OLARAK ÇALIŞIYORDU VE ROSKILDE FESTIVALİ’NDEKİ İLK YAŞAYAN KÜTÜPHANE’Yİ DÜZENLEYEN DÖRT PROJE KOORDİNATÖRÜNDEN BİRİYDİ: Roskilde Festivali 1970’lerin ilk yıllarında başladı ve hızla Avrupa’nın en iyi müzik festivalleri arasında ün kazandı. Temmuz ayının başlarında, 150’den fazla sanatçının katılımı ve beş sahneyle, dört gün süren bir festivaldir. Festival kârını Roskilde Vakfı aracılığıyla STK’lara bağışlayan kâr amacı gütmeyen kayıtlı bir kuruluştur. “Şiddeti Durdur”, Roskilde Festivali’ne katılarak, gençlik, şiddet, ırkçılık ve ırkçılığın sebepleri konularındaki tartışmada bir adım daha derine inmeye ve farklı kültürel, etnik, dini veya mesleki gruplardan kişiler arasında oluşan, şiddet içeren çatışmalara yol açan koşulların sebeplerini açığa çıkarmaya çalıştı. “Dinleyici/okuyucuların” kendi önyargı ve yargı kalıpları üzerine odaklanarak düşünebilmelerini sağlayan ve kişinin kendi en kötü önyargılarıyla barışçıl, olumlu ve eğlenceli bir karşılaşma yaşayabileceği bir faaliyet yaratmak istedik. Herkesin bir çeşit önyargısı ve kalıp yargısı olduğunu kabul ederek işe yaklaştık. Başka bir gruptan kişiler için önyargılı olmak, eğer o gruba uzaksanız, kolaydır. Fakat birisiyle doğrudan kişisel iletişim kuruyorsanız, yargı kalıplarını korumak zordur. Sıklıkla şöyle şeyler duyduk, “Göçmenlerden nefret ediyorum, ama okuldan Muhammet iyi çocuktur, çünkü onu tanıyorum”. Bu yüzden Yaşayan Kütüphane’de temel fikir, bir kütüphane gibi düzenlenmiş fiziksel bir alanda bir çok insanın Kitap gibi davranmasını sağlamaktı. Benim işim, etkinliği hazırlamak ve gündelik işleyişe dair işleri takip etmek, aynı zamanda etkinliğe mali destek veren Festival’le de beraber çalışmaktı. En önemli zorluk, festivalin ilgili bölümleriyle etkinliği gerçekleştirmek için anlaştığımız ihtiyaçlarımızı karşılamak üzere iletişime geçmek ve festivalin idari sistemiyle bizim gönüllü çalışanlarımız arasındaki koordinasyonu sağlamaktı. Festival alanı içerisinde kütüphaneyi kurmak için bir alan ayrılmıştı. Oraya ilk gittiğimizde çimlerden başka bir şey yoktu. Kütüphaneyi yürütmek, tam bir insan bulma süreci gerektiriyordu: gönüllüler, Kitaplar, kütüphaneciler, dekoratörler ve çalışanlar. Kitapları ararken, yaygın yargı kalıplarının ve önyargıların listelendiği ve tartışıldığı bir beyin fırtınası oturumu düzenledik. Bu, kitapları bulmamız için bir başlangıç noktası oluşturdu. Etkinliğin sınırları ve etiğe dair uzun bir tartışmadan sonra; dazlakları, Nazileri, köktendincileri veya başka grupları aşağılayıcı yaklaşımları olan gizli (esoteric) dinlere mensup kişileri çağırmamaya karar verdik. Uygulama tartışma veya çatışma yaratmak için değil, köprü oluşturmak için bir platformdur.
15