Dossier Rrëfenjat e mbrëmjes është “dytësor krahasuar me këtë fantazi. Në hipotezën më të mirë, një nevojë e mjerueshme”. Sepse në momentin që vendoset unaza e shtrenjtë në gishtin mbretëror, në momentin që e keni mbërthyer princin tuaj, në botën e një realiteti fals dhe qesharak është me të vërtetë shqetësuese në transmetim të drejtpërdrejtë në “Sky TV”, Princi kërkon grua, pjesa e tij në histori mori fund dhe realiteti i jetës bashkëshortore nuk shfaqet aspak. Ky vizion i pamëshirshëm dhe mercenar i marrëdhënieve nuk është sigurisht një model pozitiv për të rinjtë. Orenstein vë në dukje se kjo princomani është konceptuar nga disa prindër si një formë mbrojtjeje nga “seksualizmi i hershëm”; mbajtësi i lapsave me lepurushin e Playboy-t dhe bluzat prej lolite që vajzat e tjera të vogla i reklamojnë me të madh. Princeshat janë parë si një fantazi e pafajshme që ofron avantazhe të virtytshme krahasuar me lëpirëset dhe sorollatjet rreth topit në koketerinë e moshës adoleshente. Vajzave u ofrohen dy modele kundërshtuese të feminilitetit të ëmbël dhe gjoja të çliruar: princesha dhe ylli i pornografisë. Është një alternativë që ekziston prej shekujsh: e virgjër apo e përdalë, një princ i bukur apo një tutor i bukur, me cilin do të shkosh për të fituar famë dhe pasuri? Sot, spektri me shumë ngjyra e aspiratave femërore shkon vetëm nga roza e çelët tek verbuesja rozë seksi, me një devijim rastësor për të bardhën nusërore. Por jashtë është një ylber i tërë përvojash mes të cilave vajzat mund të zgjedhin. Mania e princeshave nuk është vetëm një dështim i feminizmit, por një dështim i të gjithë shoqërisë që nuk di të respektojë dhe vlerësojë gratë e saj të reja duke i ofruar diçka më shumë sesa një fantazi e paqëndrueshme dhe rozë si “jetuan gjithmonë të lumtur e të gëzuar”. Nuk ka asgjë të keqe të fantazosh pak, por për vajzat e vogla të të gjithë botës ka ëndrra më të mira sesa vetëm të duash të jesh e këndshme si një princeshë.
44
janar 2012