Aaltje 2012 169 (jul-aug)

GRENZEN

Alles heeft zijn grenzen.

Letterlijk, van de begrenzing van mijn voortuintje tot de grenzen van het heelal.

Figuurlijk, van de grenzen van iemands geduld tot de grenzen der verbeelding .

Het is anderzijds des mensen om grenzen te verkennen en te verleggen. Straks openen in Londen de Olympische Zomerspelen. Een orgie van grensverleggende prestaties van overtrainde topsporters.

Tijd om die oubollige tv, nog uit de glorietijd van’Spel zonder Grenzen’, eindelijk naar het containerpark te brengen.

Wie kijkt nog niet flatscreendigitaal en weet nog niet wat men mist zonder ‘Ooit Gemist’.

Aalbeke moet in de nevel der tijd ooit onbegrensd geweest zijn. Wanneer, hoe en door wie grachten, beken en karrensporen gemeente- en parochiegrenzen werden zal nog lang een raadsel blijven.

Tot ooit de teletijdmachine een alledaagse huiskamergame is.

Ontgrensde tijd. Was het bij het verdrag van Tombroek of na de slag van de Poverleute dat Marke een staart kreeg en Rollegem op een banaan ging lijken? Pas eeuwen later had men het over ’frontieren, barrieren, blauwers en commiezen’. ’t Aaltje pluist het ooit wel eens verder uit. Onze inspiratie is grenzeloos. Thuis of voorbij verre grenzen: een ontspannende vakantie gewenst.

1

‘ T AALTJE

ONGEDULD OM PAALTJES

Af en toe moet de redactie van een dorpskrant over eieren lopen. Als er onder de bewoners van wijken of straten verdeeldheid bestaat over de mogelijke oplossingen voor een aanslepend probleem en de gemoederen zijn een beetje ‘opgewarmd’, dan is de opdracht voor de redactie om daarbij zo objectief en neutraal mogelijk duiding te geven niet simpel. Maar informeren moet, dat is nu eenmaal de taak van een dorpskrant. ’t Aaltje rekent daarbij op de kalmte en het gezond verstand van zijn lezers.

De aanleiding

Zoals stilaan in het hele dorp bekend, is er de voorbije maanden heel wat commotie ontstaan over ‘de paaltjes’ in het Scheermolenerf en de Garenwinderstraat. Op tal van vergaderingen werd er over gesproken, enquêtes werden gehouden, brieven geschreven, een petitie georganiseerd, er verschenen krantenartikelen, de politici werden aangesproken, enz.

Wat is er gebeurd? Eerst werden omwille van de werken in de Lauwsestraat de paaltjes op het einde van de Garenwinderstraat verplaatst naar de vernauwing tussen Scheermolenerf I en II. Doorgaand verkeer tussen Moeskroensesteenweg en Lauwsestraat (en omgekeerd) was daardoor onmogelijk. Maar na het beëindigen van heraanleg van de Lauwsestraat en naar aanleiding van de nog grootschaligere werken aan de doortocht in het centrum moesten die paaltjes weer worden weggenomen anders konden de bewoners van Scheermolenerf II en van de Garenwinderstraat geen openbare weg meer bereiken. Spoedig bleek dat een aantal plaatselijke automobilisten via die wijk de voorgeschreven omleidingen probeerden te omzeilen en dat er zoekverkeer ontstond van licht en zwaar verkeer dat blijkbaar niet geloofde dat de doortocht van Aalbeke onderbroken was. Dat leidde tot onrust en ergernis bij een aantal bewoners van de wijk.

juli - augustus

2012

29ste jaargang nr. 169

Een oud zeer

Het probleem is niet nieuw. Het wortelt in de ontstaansgeschiedenis van, achtereenvolgens, het huidige Scheermolenerf I (1978), Scheermolenerf II (1983) en de Garenwinderstraat(1986). Die wijken en straten werden aangelegd volgens een BPA (Bijzonder Plan van Aanleg) uit 1972, toen Aalbeke nog een zelfstandige gemeente was. Het toenmalig gemeentebestuur wou met dat BPA van 18 hectaren een forse uitbreiding van Aalbeke realiseren met niet minder dan 350 woningen of bijna 1000 inwoners! Vandaag zijn daarvan 116 huizen gebouwd.

Scheermolenerf I werd aangelegd als villawijk met ontsluiting via de Lauwsestraat. Enkele jaren later ontstond Scheermolenerf II als sociale woonwijk en aangelegd als woonerf.

Ook deze wijk ontsloot via de Lauwsestraat, blijkbaar toen al tot ongenoegen van de eerste bewoners die gehoopt hadden dat Scheermolenerf I geen ander verkeer zou kennen dan het eigen verkeer.

Oorspronkelijk was ook voorzien dat, van zodra de verkaveling Garenwinderstraat voltooid zou zijn, er een afsluiting voor autoverkeer zou geplaatst worden tussen het woonerf Scheermolenerf II en de villawijk Scheermolenerf I. Die afsluiting is er nooit gekomen. In een recente brief aan de stad schreven een aantal bewoners van Scheermolenerf I dat het indertijd de bedoeling was om van hun wijk een “afgeschermde entiteit” te maken. Hierbij moet toch opgemerkt worden dat het openbaar domein niet geprivatiseerd kan worden door de omwonenden. De latere Garenwinderstraat kreeg een ontsluiting via de Moeskroensesteenweg maar het stratenpatroon is ook verbonden met het Scheermolenerf. Daardoor ontstond de mogelijkheid om vanuit de Lauwsestraat de Moeskroensesteenweg te bereiken (en omgekeerd) zonder de verkeerslichten in het centrum te moeten respecteren.

(Ter informatie: in de nieuwe doortocht zullen op het kruispunt van de Lauwsestraat met de 2

‘ T AALTJE

Moeskroensesteenweg geen verkeerslichten meer staan.) Om dat sluikverkeer tegen te gaan moest men knippen in bepaalde mogelijke verbindingen. De vraag toen was alleen: waar? Waar moet de dienst verkeer van de stad Kortrijk paaltjes zetten? Welke bewegingen moest men nog toelaten en welke niet meer? Er werd toen gekozen voor paaltjes op het einde van de Garenwinderstraat.

Het (weliswaar beperkt) doorgaand verkeer moest bijgevolg sindsdien altijd via de beide wijken van het Scheermolenerf. Dat was niet naar de zin van sommige bewoners. De discussie sleepte jaren aan. Zo bijvoorbeeld organiseerde de stad in 1996 (!) al een enquête om te weten of een tweede afsluiting wenselijk was. De bewoners reageerden zeer verdeeld (57% tegen en 35% voor) en de bestaande toestand werd dus behouden. Tot ongenoegen van de enen, tot voldoening van de anderen.

Maar de verplaatsing en later het wegnemen van de paaltjes omwille van de werken in de Lauwsestraat en de aansluitende vernieuwing van de dorpskom rakelden het smeulende vuurtje blijkbaar weer op. Sommigen grepen naar de oude plannen.

Anderen kozen voor nieuwe oplossingen. De vraag was ook: moet er nu onmiddellijk een definitieve oplossing komen of zou men beter wachten tot alle werken uitgevoerd zijn? En welke oplossing? Daarover bestaat er blijkbaar niet direct een

juli - augustus 2012

heldere en eensgezinde mening.

Verdeeldheid

In augustus 2011 liet de stad de bewoners weten dat er een enquête gevoerd zou worden om de exacte mening van de bewoners te kennen.

Merkwaardig genoeg werden door sommigen, nog voor de resultaten bekend waren, de aard van de enquête en de gestelde vragen al op de korrel genomen. Zij hadden liever geen meerdere keuzemogelijkheden vanuit de stad gezien maar een of twee duidelijke voorstellen. De enquête liet inderdaad een keuze toe uit meerdere mogelijkheden. Het resultaat was niet hoopgevend. Van de antwoorden kozen er 25 voor paaltjes op het einde van de Garenwinderstraat, 20 voor paaltjes tussen Scheermolenerf I en II, 22 voor paaltjes op beide plaatsen, 2 voor paaltjes op nog een andere plaats en 20 voor nergens paaltjes. Niet direct een helder antwoord waarmee het stadsbestuur aan de slag kon…

Het College van Burgemeester en Schepenen besliste daarop om na de werken “ geen paaltjes meer aan te brengen in de wijk Garenwinderstraat-Scheermolenerf en deze situatie van nabij te laten opvolgen”. In de brief aan de bewoners werd nog gesteld: “Eind 2012 zal deze verkeerssituatie grondig geëvalueerd worden door het meten van de intensiteiten, de snelheden en het mogelijk aandeel doorgaand verkeer in de wijk. Indien

nodig worden dan maatregelen genomen om doorgaand verkeer (ook in het woonerf) te weren.”

Boze reactie

Een aantal bewoners van Scheermolenerf I reageerden met een boze brief waarin ze het stadbestuur verweten “geen standvastig en coherent beleid” te voeren. Ze wensten geen evaluatie af te wachten.

Ze wilden wel degelijk nu paaltjes zowel tussen Scheermolenerf I en II als aan de Garenwinderstraat. Ze argumenteerden dat uit de enquête bleek dat de meerderheid van de bewoners van de wijk opteerde voor paaltjes. (Maar zoals hierboven al gemeld was over de plaatsing geen unanimiteit ). De briefschrijvers wezen ook op “onnoemelijk veel sluikverkeer” en op de opportuniteit dat de door hen voorgestelde afsluiting de grenscriminaliteit kon helpen bestrijden door “toch één vluchtweg voor de ongewenste ‘bezoekers’,” af te sluiten.

Er werd een comité gevormd dat zich ‘Eendracht maakt macht’ noemde, en dat organiseerde een petitie die begin mei van dit jaar aan het stadsbestuur werd afgegeven. Daaruit moest blijken dat 2/3 van de geënquêteerden

KWARTEEUW

paaltjes wensen op twee plaatsen.

Beslissing

Naar aanleiding van die petitie nam het College van Burgemeester en Schepenen op 30 mei 2012 een uitvoerige beslissing.

“1. Van zodra de werken kant Moeskroensesteenweg zijn afgerond, de vorige toestand te herstellen door de paaltjes terug te plaatsen op het einde van de Garenwinderstraat, kant Scheermolenerf.

2. de volgende flankerende maatregelen te nemen om het specifieke karakter van het Scheermolenerf en het woonerf te versterken: a. de huidige verkeersborden te behouden om doorgaand verkeer te weren b. de straatnaamborden aan te passen zodat de huisnummers in de verschillende doodlopende straten duidelijk worden vermeld en het zoekverkeer wordt beperkt c. aan te geven dat de Garenwinderstraat niet kan worden gebruikt als kus- en rijzone voor de basisschool en het voetbalveld d. de politie te vragen verhoogd toezicht te houden op mogelijk sluip- en doorgaand verkeer en/of onaangepast rijgedrag in de wijk e. de directie Mobiliteit en

Infrastructuur de opdracht te geven op verschillende momenten (overdag, spitsuren morgen en avond, weekend) tellingen te houden waaruit moet blijken hoeveel lokaal en/of doorgaand verkeer via het woonerf rijdt 3. wanneer, op basis van vermelde tellingen blijkt dat er misbruik is, a. de directie Mobiliteit en Infrastructuur te laten onderzoeken op welke wijze er bijkomende fysieke verkeerwerende en/of verkeerremmende maatregelen kunnen worden genomen b. zo nodig over te gaan tot het plaatsen van bijkomende paaltjes in de vernauwing tussen Scheermolenerf I en II.” Samengevat komt dit er op neer dat de toestand van voor de werken zal worden hersteld, er geen paaltjes komen tussen Scheermolenerf I en II, dat er een aantal flankerende maatregelen worden genomen en dat na de werken en na tellingen nog aanpassingen mogelijk zijn.

Het actiecomité ‘Eendracht maakt macht’ is niet tevreden over de beslissing en blijft er intussen bij dat de plaatsing van paaltjes “op de beide door ons aangehaalde plaatsen” de enige correcte oplossing is.

Snuisterend in de dorpskranten van een kwarteeuw geleden, ontdekken we interessante en soms bijzonder leuke informatie. honger wil stillen treft het beter. Men etablissement, noteerde de Neem nu bijvoorbeeld het kan nog steeds aan het oudsluitingsdagen en vakantieregelingen vakantienummer juli-augustus van gemeentehuis terecht voor een pak en vermeldde netjes de genuttigde 1987. Op de voorpagina startte een friet. Beide centrumrestaurants spijzen en dranken en de prijs ervan. vier pagina’s lang artikel met de hielden stand. Het aanbod lijkt er nog appetijtelijke titel ‘Uit eten en drinken Een gewoon pintje kostte in die tijd goed op dat van een kwarteeuw 25 oude frankskes (omgerekend naar in Aalbeke’. geleden en de prijzen zijn met niet Om de reportage voor te bereiden was vandaag is dat 0,62 euro!). Na dit meer dan de algemene inflatie geëvoer vooraf een enquête gehouden bij de drukke maar tongstrelende lueerd. Het pittoreske wijkcafé Piro uitgaansweekend, zonder de grenzen plaatselijke horecazaken, zijnde twee Lannoo behield zijn naam maar werd van Aalbeke en de Steert te restaurants, twee frituren en veertien een op Franstalig publiek gericht overschrijden, beliep de totale drankgelegenheden. Enkele eethuis. Tegen de grens met Rekkem rekening van de redacteur 3.340 fluokleurig verlichte bars langs de kan men nu in de weekends terecht in grote baan rekende de redactie tot een francs, omgerekend 828 euro. eetcafé De Luciditeit. Met de prijs Wat leren we een kwarteeuw later uit categorie apart. van een gewoon pilsje op café is het In het fictieve verhaal dat volgde ging dit stichtend artikel? Het aantal minder goed gesteld. Je betaalt nu 3 à horecazaken in ons dorp is flink de dorpskrantreporter op één zomers 4 keer de prijs van een kwarteeuw geslonken. Van de 14 beschreven weekend (van vrijdag- tot cafés blijven er op vandaag amper zes geleden. Maar we laten het aan ons zondagavond) op bezoek bij alle (18) hart niet komen als het straks toch over. Wie buitenhuis, maar eet- en drankgelegenheden. Hij een hete zomer mocht worden. binnendorps, zijn grote of kleine beschreef de sfeer van elk 3

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

4

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

FEMMA IS GEBOREN

Een grote bladzijde uit de geschiedenis van KAV is omgedraaid. Een nieuwe naam is geboren. Vorig jaar heeft KAV Nationaal gevraagd om te helpen zoeken naar een nieuwe naam voor KAV. Elke afdeling kon voorstellen doen. Ruim driehonderd namen werden opgestuurd. Femma is er als voorkeur uitgekomen.

KAV was samenkomen. Met een onze leden als ze naar huis gaan na Geen combinatie van letters meer nieuwe naam verandert dit niet. We een geslaagde avond. maar een bestaande meisjesnaam: blijven verder werken aan hetgeen Femma! Niet iedereen is enthousiast Eind mei bezochten we het onze voorgangers opgebouwd hebben. crematorium van Kortrijk. en blij met deze naam. Verandering is Van KAV maakten ze één grote niet leuk, tradities breken doen we Symbolisch namen we ook afscheid familie. Een meisjesnaam staat niet graag. Meer dan zeventig jaar van KAV, hebben we een doosje met dichter bij ons. We gaan naar een bestaat KAV in Aalbeke. Al die tijd KAV stickers ‘gecremeerd’. Met de vriendin want dat was KAV en dat brengen we vrouwen iets bij en uitnodigingen van juni kreeg ieder lid blijft met Femma. organiseren we activiteiten. De van Aalbeke een zakje met werking van vandaag is veranderd in Ons doel is verder werken aan leuke ‘kakmentjes’ om de geboorte van vergelijking met de beginjaren maar avonden voor vrouwen, een creatieve Femma te vieren. de hoofdzaak blijft. We zijn een activiteit met onze kinderen en Wij blijven ervoor gaan! Wij vrouwenbeweging. kleinkinderen, een avond van relaxen, organiseren verder nieuwe en leuke een namiddag om te vieren, een activiteiten. Wij zoeken naar toffe avondje waar onze mannen ook creaties om door onze leden tot echte welkom zijn,… We proberen ons juweeltjes geboren te worden. programma voor iedereen Iedereen is welkom bij Femma Hebben we een ‘K’ nodig in onze aantrekkelijk te maken. We streven Aalbeke voor een toffe avond. naam om te tonen en te voelen dat we naar een plaats waar vrouwen zich Hou onze kalender in de gaten en wie christen zijn? Een christen toont wie thuis mogen voelen en waar de weet zien we jullie op een van onze hij is in zijn manieren en in zijn waarden van het gezin centraal staan. activiteiten. daden. Een christen toont dit met zijn Femma in Aalbeke hart. We hebben geen letter nodig maar wel daden. Een christen is niet Wij blijven onze energie in Femma (meegedeeld) discriminerend en staat open voor Aalbeke steken omdat we blijven iedereen, voor alle culturen. geloven in de lachende gezichten van

5

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

GESCHIEDENIS DER GEMEENTE AALBEKE 100 JAAR

Wie iets meer te weten wil komen over het verleden van ons dorp komt onvermijdelijk terecht bij Theodoor Sevens en zijn ‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’. Precies 100 jaar geleden opgesteld en gepubliceerd.

Sevens stelde zijn werk voor aan de ‘Geschied- en Oudheidkundigen Kring’ in Kortrijk op de vergaderingen van januari, maart en mei 1912. De tekst werd gepubliceerd als afzonderlijke buitengewone uitgave VII van ‘Handelingen’, het jaarboek van de Kring. Later dat jaar werd het werk in overdruk uitgegeven door Boek- en Steendrukkerij J. Vermaut uit de Langesteenstraat. Het is gissen naar de oplage, vermoedelijk beperkt. Imposant oogt de publicatie niet: amper 111 pagina’s op A5formaat, weliswaar ingebonden en met harde kaft en verlucht met 7 ingeplakte illustraties in steendruk (plannetje van de gemeente; foto van kerk en kerkhofomheining; van de oude pastorie; tekening van de kerk door S.Vermote; foto’s van kerkschatten: O.L.V.-beeldje, kelk en relikwiehouder.)

Het is duidelijk dat het niet over Sevens levens- of meesterwerk ging.

Er zouden in zijn leven niet minder dan 800 pennenvruchten van zijn hand verschenen zijn. Deze ‘Geschiedenis…’ was er maar één van, zij het wat uitvoeriger dan de meeste andere.

jaar is zijn raad eindelijk opgevolgd.

De papieren inboedel van de laatste Aalbeekse parochieherder werd door de kerkfabriek aan het Rijksarchief Kortrijk overgedragen en er geïnventariseerd: 532 nummers

nemen zo’n vijf strekkende meter ruimte in. De oudste stukken gaan terug tot omstreeks 1600 (zie ’t Aaltje nr. 162 van mei-juni 2011). Naast de plaatselijke doorzochte archieven vond de auteur in het Staatsarchief

Bronnen

Al bijna dertig jaar lang was Sevens op verzoek van het stadsbestuur gefascineerd bezig met het uitpluizen en rangschikken van het Kortrijks stadsarchief. De ‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’ is noch min noch meer wat Sevens in de archieven van en over onze gemeente kon terugvinden. In het korte voorwoord somde hij die archieven op. Ter plaatse raadpleegde hij de documenten die door de gemeentelijke administratie werden bijgehouden. Hij had er maar één weinig vleiend woord voor: “onbeduidend”. Voor het plaatselijk kerkarchief had hij een milder oordeel: “Sommige registers verdienen stellig door hun herkomst een andere bestemming”. Na honderd 6

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

Het enige gevonden uitleenbaar exemplaar van de overdruk van uitgever Vermaut bevindt zich in het magazijn van de gemeentelijke bibliotheek van Wevelgem

van Brugge (thans Rijksarchief Kortrijk) 139 jaarrekeningen terug over Aalbeke, een onvolledige verzameling van de jaren 1678 tot 1792. Ten slotte dook hij ook in het stadsarchief van Kortrijk om er ‘Rapporten en Denombrementen’ uit 1502 te raadplegen.

Dozijn hoofdstukjes

Na dit voorwoord -eerder een bronvermelding- verdeelde Sevens zijn materiaal over een dozijn hoofdstukjes. Hij begon met een beschrijving van de vroegste sporen der gemeente, de verschillende theorieën met betrekking tot de naam, de uitgestrektheid, de grenzen en de bevolkingsevolutie. Het tweede hoofdstuk gaat over de toponymie: namen van wijken en gehuchten, wegen en spoorweg, beken, straten en voetwegen. Volgde een deeltje over het feodale leenstelsel: de heerlijkheden, lenen en achterlenen binnen de parochie Aalbeke Dit is een ingewikkelde materie die zich spreidde en evolueerde over honderden jaren. Klaar en duidelijk kan men het moeilijk noemen. Sevens zet enkel de door hem gevonden puzzelstukjes op een rijtje. Over de ‘heren van Aalbeke’ put hij gretig uit het lijvig standaardwerk ‘Histoire de Mouscron’ van zijn tijdgenoot, priester en gedreven heemkundige, A.-M. Coulon (1847-1927). Zo komt de lezer heel wat te weten over de opeenvolgende adellijke families de la Bare, van Liedekercke, de Basta, d’Ennetières en d’Oultremont, die van in de 16e eeuw tot aan de Franse Revolutie niet enkel leenheren van Moeskroen, maar ook van Aalbeke, Luingne en nog andere dorpen waren.

De hoofdstukken IV en V gaan over de gilden en neringen en over het burgerlijk bestuur (met de namen van baljuws, schepenen en burgemeesters in de 17e en 18e eeuw). De drie volgende delen handelen uitgebreid over de ( in 1805 heropgebouwde) kerk en zijn inhoud, over de bedienaars van de eredienst (pastoors, kapelaans, kosters…) en over de patroonheilige Sint-Cornelius.

Hoofdstuk IX vertelt summier iets 7

‘ T AALTJE

over het onderwijs, in het bijzonder over de armenschool.

Het tiende deel, het uitvoerigste, heeft als titel ‘Historische gebeurtenissen’.

Onderwijzer Sevens schotelde de lezer een beknopte geschiedenisles voor, waarin hij Aalbeke situeerde, voor zover er feiten of anekdotes over bekend waren.

Moraal

Aan het eind van deze eigenlijke geschiedenis besloot de schrijver met een moraliserende boodschap die perfect de tijdgeest van een eeuw geleden en de persoonlijke ingesteldheid van de auteur vertolkte.

Wij citeren letterlijk: “De geschiedenis eener kleine gemeente als Aalbeke biedt den denker toch heilzame lessen aan. In de keuren en rekeningen vindt hij het volk terug, zoals het waarlijk was: met eene groote liefde tot den arbeid, met eene vurige gehechtheid aan het vaderland, met eene onwankelbare getrouwheid aan den godsdienst.

Mogen onze tijdgenoten en nakomelingen, door eendracht verbonden, die groote beginselen nooit vergeten, eerbiedigende en verdedigende de nationale instellingen als eerste bronnen en onmisbare waarborgen der maatschappelijke orde en der openbare welvaart!” Zo wist men het in Aalbeke ook. Maar de tijd, en niet enkel op het vlak van de spelling, is intussen niet blijven stilstaan, ook niet in onze gemeente.

Sevens beschreef nog een handvol verdienstelijke Aalbekenaren en wijdde een laatste hoofdstuk aan wat hij noemde ‘Losse aanteekeningen’, een allegaartje van wetenswaardigheden die hij in de vorige teksten niet kwijt kon. Enkele interessante oude teksten worden als bijlagen in extenso opgenomen. Een handige alfabetische lijst van in het opstel voorkomende plaatsen en personen was de afsluiter.

De auteur

De man die zich een eeuw geleden verdiepte in de geschiedenis van onze bescheiden gemeente was niet de eerste de beste, maar bij leven een

juli - augustus 2012

BV ‘avant la lettre’. Hij was geen Aalbeekse inboorling, zelfs geen autochtone Kortrijkzaan. Pieter Theodoor Sevens werd geboren in 1848 in het Limburgse Kinrooi. Hij behaalde in 1869 het diploma van onderwijzer aan de normaalschool te Lier. Wegens zijn gestalte -amper anderhalve meter- werd hij afgekeurd voor de legerdienst. Omdat zijn geboortestreek weinig toekomst bood week hij uit naar West-Vlaanderen.

Hij was een tijdje hulponderwijzer in Lissewege en Dudzele en werd in 1872 hoofdonderwijzer in de gemeenteschool van Lapscheure. Hij huwde dat jaar met Louise Bostoen.

In die periode ontpopte hij zich als dichter van huiselijke en vaderlandse verzen. Ingevolge de liberale ‘ongelukswet’ van 1879 nam hij, als overtuigd katholiek, ontslag en koos voor het vrij onderwijs. Met voorspraak belandde hij in Kortrijk als schoolhoofd op Walle, later in de stadsjongensscholen in het Centrum.

Pieter Theodoor Sevens (1848-1927): een kleine Limburger werd een groot Kortrijkzaan

Schrijver en organisator

Van bij zijn aankomst nam Sevens actief deel aan het cultureel en politiek leven in de stad. Samen met onder meer onderpastoor Gezelle, blies hij de plaatselijke Davidsfondsafdeling nieuw leven in.

Hij schreef talloze artikels voor de Gazette van Kortrijk en allerlei tijdschriften. Hij bereidde actief de herdenkingen voor van de Boerenkrijg (100 jaar eerder) en vooral de 600ste verjaardag in 1902 van de Guldensporenslag. Op verzoek van het stadsbestuur deed hij uitgebreid opzoekwerk in de archieven van de stad en stelde een klassering ervan op. Dat was de aanleiding om in 1903, samen met enkele vooraanstaande stadsnotabelen, tot de oprichting over te gaan van de ‘Geschied- en Oudheidkundige Kring’, waarvan hij bezieler en secretaris werd. Zijn ‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’ is in deze interessesfeer te situeren.

Sevens produceerde en publiceerde aan de lopende band geschiedkundige opstellen, schoolboeken, reisverslagen en verzen. Tal van zijn gedichten werden door bekende tijdgenoten op muziek gezet en behoorden in de vorige eeuw tot het klassieke repertorium van Vlaamse liederen.

Het bekendste is allicht het Blijheidslied uit zijn Groeningecantate, dat aanvangt met de bekende zin ‘De beiaard speelt zo schoon hij kan…’

Kroostrijk gezinshoofd

Naast onderwijzer, culturele duizendpoot en veelschrijver was onze Theodoor ook nog kroostrijk gezinshoofd. Toen hij in Kortrijk aankwam samen met vrouw Louise, waarmee hij zeven jaar eerder gehuwd was, telde zijn gezinnetje vier kleine kinderen. Theodoor was al acht keer vader toen Louise in 1893 overleed. Nog in hetzelfde jaar hertrouwde hij met Maria Lamoral, waarmee hij nog drie kinderen had.

Met elf kinderen moest Theodoor het huis niet uit om zijn opvoedkundige kwaliteiten uit te testen.

Gedurende de Grote Oorlog viel zijn activiteit haast volledig stil. Na de wapenstilstand publiceerde hij verscheidene werken over de oorlog.

In 1920 ging hij als onderwijzerschoolhoofd op rust, na meer dan vijftig jaar dienst. In 1926 schonk hij zijn volledige verzameling boeken 8

‘ T AALTJE

aan de stedelijke bibliotheek van Kortrijk, waar ze nog steeds berusten.

Zijn gezondheid ging snel achteruit.

Hij overleed op 10 april 1927, op 79jarige leeftijd. De stad Kortrijk eerde hem met een straatnaam.

De auteur overhandigde een gesigneerd exemplaar van de ‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’ aan de toenmalige Aalbeekse pastoor Albert d’Heyghere in augustus 1912

Nog vragen

Bij het opzoeken van de gegevens voor dit artikel bleven een aantal vragen onbeantwoord.

Hoe kwam Sevens ertoe de geschiedenis van Aalbeke te schrijven? In het voorwoord bedankt hij allen die de ‘aanvaarde taak’ vergemakkelijkten. Was er een opdrachtgever? Het toenmalig gemeentebestuur lijkt onwaarschijnlijk. Een particulier misschien? Niets wijst er op dat Sevens in onze gemeente relaties of goede kennissen had. Of had hij het (vermetel) plan opgevat om de archieven van alle gemeenten in de omgeving van Kortrijk uit te pluizen en begon hij er aan in alfabetische volgorde? Onwaarschijnlijk, want op Kuurne na publiceerde Sevens verder geen andere gemeentegeschiedenissen.

Kwam de auteur voor zijn opzoekingswerk vaak naar onze gemeente ? Hoe verplaatste men zich in die tijd tussen Kortrijk en Aalbeke?

Over andere gegevens dan deze uit de geschreven bronnen werd er weinig gewag gemaakt. Slechts eenmaal, in zijn aantekening over het Blauw

juli - augustus 2012

Kasteel, vermeldde Sevens expliciet: ”Toen wij dit wisten, ondervroegen wij enige inboorlingen van Aalbeke.”

Wellicht is dat meteen de uitleg waarom de auteur over toenmalig recente gebeurtenissen en evoluties niet of heel summier informatie verstrekte. Aan het klooster en het vrij onderwijs bijvoorbeeld, besteedde Sevens amper zes regeltjes tekst als ‘losse aantekening’. Aan de plaatselijke politieke situatie in die tijd en de tegenkantingen tussen katholieken en liberalen (twee muziekmaatschappijen en twee toneelverenigingen) gaat evenmin enige aandacht. Zo zijn er tal van voorbeelden op te sommen waaruit men kan besluiten dat Sevens wel een boeiend werkstuk heeft afgeleverd, dat nochtans te weinig diepgaand en vooral te onvolledig is om als standaardwerk over de geschiedenis van Aalbeke bestempeld te worden.

Wie doet het hem honderd jaar later na, beter en vollediger?

Zeldzaam

Wie ooit het boekje van Theodoor Sevens in handen wil houden, doorbladeren of grondig bestuderen moet er wel enige moeite voor doen.

Ongetwijfeld zijn er nog exemplaren van de uitgave door de Geschiedkundige Kring of van de overdruk in particulier bezit. Maar wie leent zo’n honderdjarig hebbeding uit? En in de openbare bibliotheken? Uitleenbare exemplaren zijn er in de catalogus van de hoofdbib of uitleenposten van Kortrijk niet te vinden. In de leeszaal kan men de gedrukte bijlagen bij de jaarverslagen van de Oudheidkundige Kring opvragen en ter plaatse inzien (deel VII – 1912). In de andere openbare bibliotheken in de streek had onze zoektocht maar op één plaats succes. De POB Wevelgem (vroegere ‘Gemeenteboekerij Wevelghem’) bewaart in zijn magazijn een uitleenbaar exemplaar van de overdruk die door Vermaut werd uitgegeven.

DE KANDIDAAT-BURGEMEESTER (4)

Charlie De Winner is nog altijd kandidaat-burgemeester, maar zijn Nieuwe Partij geraakt niet zo gemakkelijk van de grond. Terwijl de politie op zoek gaat naar de daders van de sabotage bij de houthandel Vanderburgt en de brandstichting in de schoenmakerij van Johannes Tweevoudts heeft huisknecht Freddy Devoogdt een merkwaardige tête-à-tête in het kasteel van gravin Marie-Hélène de Hemptinne de Borchgrave d' Erquelinnes. Hij krijgt van haar bovendien een flesje met lichtgroene pilletjes voor zijn baas Charlie De Winner. In Aalbeke zelf vindt Felix Akers in een put in de Zevekotestraat een zwaar verminkte man.

Voor de oriëntatie van de trouwe lezers van onze dorpskrant zijn ook in de vierde aflevering van dit zesde Aalbeekse misdaadverhaal de bestaande straatnamen en de namen van de gebouwen behouden. De gebeurtenissen en de personages daarentegen zijn totaal verzonnen. Echt bestaande personages zijn door de verteller fictief gebruikt.

15. In het ziekenhuis

Op het operatiekwartier van het Algemeen Ziekenhuis Groeninge in Kortrijk hadden ze wel al het een en het ander meegemaakt, maar de patiënt die zopas met loeiende sirene vanuit Aalbeke binnengebracht was deed zelfs de buitengewoon ervaren chirurg Alvezijn huiveren. Het gezicht van de man was onherkenbaar toegetakeld, de ogen zaten volledig verborgen achter bloederige zwellingen, de cervicale wervels die het hoofd moesten ondersteunen waren compleet uit hun verband gewrongen, het bot van het linkerbeen leek wel kapotgetrapt en wat de man aan inwendige kneuzingen kon hebben moest nog door een paar collega’s nader onderzocht worden.

Een stoot adrenaline stroomde dokter Alvezijn door het bloed: deze man

zou hij redden. Hij ademde heel diep en spande alle spieren van zijn gezicht dat achter het operatiemasker verborgen zat. Al zijn kunde zou hij inzetten om die verschrikkelijke aanslag op het leven van een mens ongedaan te maken. Met een verbeten blik keek hij in de ogen van de volledige equipe die rond hem stond, trok nog even zijn handschoenen strakker, strekte de rechterhand waarin een verpleegster een scalpel legde en boog zich rustig, maar beslist, over de patiënt.

16. Zenuwachtigheid

Burgemeester Etienne De Schrijver had die morgen al drie keer naar het kabinet van schepen Philippe Sandra laten bellen, zonder resultaat. “De schepen is helaas al de hele morgen onbereikbaar,” had de toegewijde kabinetsmedewerkster Ilse met spijt

… en boog zich rustig, maar beslist over de patiënt.

9

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

in de stem herhaald. “Dat is erg vreemd, burgemeester, want zoals u weet is hij anders wel de meest bereikbare schepen van het hele college. Ik ben erg ongerust,” had de jonge vrouw er nog aan toegevoegd.

Burgemeester De Schrijver klikte even zenuwachtig met de tong. “Zeg hem als hij binnenkomt dat hij in elk geval onmiddellijk tot bij mij moet komen. Ik wil weten wat het gesprek met die Charlie De Winner gisterenavond in Aalbeke heeft opgeleverd.” “Ik zal het hem zeggen, burgemeester,” zuchtte de medewerkster.

Pas had ze ingehaakt of de telefoon rinkelde opnieuw. Ze nam snel op.

“Met het kabinet van schepen Philippe Sandra. Kan ik u helpen?”

Aan de andere kant van de lijn gromde een zware vermoeide stem: “Met commissaris Vriendelyckx. Ben ik op het stadhuis? Ik zal maar direct met de deur in huis vallen. In AZ Groeninge hebben ze een slachtoffer binnengekregen dat volgens de papieren in zijn portefeuille wel eens schepen Sandra zou kunnen zijn. Ze hebben in zijn zakken dit nummer gevonden dat in elk geval verwittigd moest worden. Hallo? Hallo? Hoort u mij nog?” Een golf van emotie joeg door de kabinetsmedewerkster en nauwelijks hoorbaar fluisterde ze: “Is de schepen iets overkomen? Is het erg?” Commissaris Vriendelyckx schraapte de keel: “Ik zal er geen doekjes om winden, jonge dame.

Iemand heeft geprobeerd hem te vermoorden. U kent vermoedelijk zijn agenda. Kunt u mij zeggen waar hij gisteren zo allemaal naartoe moest?”

De tranen schoten de

kabinetsmedewerkster in de ogen en ze probeerde moedig rustig te blijven.

Met half verstikte stem zei ze: “Ik kijk het voor u na, commissaris. Of is het mogelijk dat u of een van uw mensen even langs komt? Ik denk dat we er ook de burgemeester bij zullen moeten halen.” “Goed. Ik stuur rechercheur Verpale. Maar als het u een troost kan zijn, jonge dame, de dokters van het ziekenhuis zeggen dat ze hem er door slepen. De moed niet verliezen dus. Tot later.”

17. Onrust

Dat het gesprek met die schepen een beetje uit de hand gelopen was kon Charlie De Winner geen barst schelen. In de politiek moest men nu eenmaal tegen een stootje kunnen.

Wat dacht die burgemeester wel?

Charlie De Winner gooide het met niemand op een akkoordje als hijzelf niet de absolute nummer één kon worden. Een deal met Charlie sloot men op de voorwaarden van Charlie.

Zo was dat en niet anders. De ethische praatjes van de schepen over democratie en inspraak van de bevolking kon hij missen als kiespijn.

De wat schampere opmerking van die kerel dat Charlies lijst blijkbaar toch niet zo vlotjes van de grond kwam had hem razend gemaakt. En ja, hij had Spic en Span opdracht gegeven hem aan de deur te gooien. Maar dat Spic en Span hem zo toegetakeld hadden… dat was nu toch ook niet de bedoeling geweest. Daar kwamen vodden van. Dat voelde Charlie in zijn kleine teen. Hoe hij dat zou oplossen, daar moest hij nog eens dieper over nadenken. In elk geval zouden die twee ervoor opdraaien, en niet Charlie!

Er klonk een zachte klop op de deur van het salon. Freddy Devoogdt stak voorzichtig zijn hoofd naar binnen.

“Uw glas wijn, baas,” zei hij beleefd en zette het zilveren schaaltje met het kunstig bewerkte glas neer op de salontafel. “Bedankt, maar laat me nu met rust.” De huisknecht boog en trok zich geluidloos terug. Hij tastte nog even in de zak van zijn livrei. Het flesje met de lichtgroene pilletjes lag vredig onder zijn zakdoek. De gravin 10

‘ T AALTJE

Uw glas wijn, baas,…

zou tevreden zijn. “Elke avond een pilletje in de wijn, en zeker als Charlie opgewonden is,” had ze gezegd. En opgewonden was zijn baas nu zeker. “Hopelijk helpt het medicijn,” dacht Freddy Devoogdt, “want de job die ik hier heb wil ik wel nog een tijdje behouden.”

18. Opgewonden stamgasten

“De maffia, zeg ik! De maffia!” De luide stem van Victor Sansen galmde door het café. “Waar gaan we in Aalbeke naartoe? Sabotage in de zagerij van Vanderburgt, brand bij de meester-schoenmaker, en nu een aanslag op onze schepen.” In één geut goot hij het halve glas bier in zijn keel en keek verontwaardigd rond.

“Prunella, die jonge wijkinspecteur, heeft die jou al iets laten verstaan, over de mogelijke daders of zo?”

Prunella schudde het hoofd. “De politie is bijzonder discreet, Victor.

Als er politiek mee gemoeid is moeten ze dubbel voorzichtig zijn, denk ik.” “Maar enfin. Dat heeft toch niets meer met politiek te maken?

Iemand zo toetakelen en voor dood achterlaten in een put halfvol slijk.

Dat is toch crimineel! Zie Azère daar zitten. Met water, verdorie. De mens is er het hart van in. Zijn zoon zweeft tussen leven en dood in het ziekenhuis.” Azère Sandra zat met gebogen hoofd aan een tafeltje en had

juli - augustus 2012

nog niet genipt van zijn glaasje plat water. Felix Akers knikte instemmend. “De schrik van mijn leven heb ik gehad toen ik de schepen daar vond. Ik zou hem nooit herkend hebben, maar de politie was er na mijn telefoon even snel als de wagen van de spoed. Een van de ambulanciers overhandigde de portefeuille aan een agent en toen bleek meteen om wie het ging.

Vreselijk.” Met een peinzende blik in de ogen haalde de cafébazin diep adem en zei: “Ik begin toch de touwtjes aan elkaar te knopen. Die Charlie De Winner die hier een verkiezingsspeech komt houden. Die twee mannen, Spic en Span, met hun voorstellen in ruil voor financiële steun. Die twee andere vreemde figuren, Sancho en Panza die door Aalbeke sluipen. Die sabotage en die brandstichting. Dat grote herenhuis in de Kapelhoekstraat waar Freddy huisknecht is… Volgens mij houdt dat allemaal verband met elkaar.” “Dat moet Commissaris Vriendelyckx toch ook zien,” zei Victor Sansen. “Of moeten wij wijkinspecteur Anke Smets op de hoogte brengen?” “Ach Victor,” antwoordde Prunella, “ik denk dat de politie al veel meer weet dan wij. Maar laten we vooral hopen dat Azères zoon gered kan worden in AZ Groeninge. Voor mij is dat het belangrijkste.” “Gelijk heb je,” zei

Victor Sansen. “Kijk, als je van de duivel spreekt dan zie je zijn staart!

Daar is onze vriend Freddy.”

De deur van De Smisse ging open en Freddy Devoogdt kwam binnen. “In een haastje. Prunella, een pintje. Ik ben op boodschap en kon het niet laten eens binnen te wippen.”

Prunella wachtte even met tappen.

“Freddy, wat gebeurt er daar allemaal in dat grote huis? En wat moet jij daar doen?” Freddy keek verbaasd.

“Gewoon. Ik ben er huisknecht en ik moet zorgen voor eten en drinken, voor het natje en het droogje van de baas, en voor het onderhoud. Niets bijzonders. Aangenaam werk en goed betaald. Alleen die vier kerels die daar ook rondlopen geven me af en toe kippenvel. Raar volk.”

“Ja,” zei Victor Sansen, “heel raar volk denk ik,” en hij bekeek Freddy met een vreemde blik en hij schudde nadenkend het hoofd.

Net op dat ogenblik stapte wijkinspecteur Anke Smets van haar motor, vlak voor De Smisse. Ze zette haar helm af en opende de deur. “Ah Freddy, je bent hier. Commissaris Vriendelyckx wil je onmiddellijk spreken. Over gisteren.”

19. Een gesprek

Rechercheur Verpale had uiteindelijk beslist dat het beter zou zijn als commissaris Vriendelyckx bij het gesprek met de kabinetsmedewerkster en met de burgemeester aanwezig zou zijn. Hij had uit het agendaverhaal van de kabinetsmedewerkster begrepen dat schepen Philippe Sandra gisterenmorgen in opdracht van de burgemeester op bezoek was gegaan bij Charlie De Winner. Burgemeester Etienne De Schrijver ontkende dat niet. Met een ontwapenende blik keek hij de rechercheur aan. “Een beleefdheidsbezoek bij een politieke tegenstrever, inspecteur. Meer niet. U zult begrijpen dat ik vanuit mijn verantwoordelijkheid op de hoogte wil zijn van alle ontwikkelingen die iets te maken hebben met de komende gemeenteraadsverkiezingen. Schepen Philippe Sandra, die ik hogelijk waardeer, en die in Aalbeke woont, 11

‘ T AALTJE

leek me dan ook de geschikte man om eens met die Charlie De Winner te gaan praten. Ilse hier kan dat bevestigen.” De kabinetsmedewerkster reageerde niet.

“Er hangt iets vreemds in de lucht” dacht ze. Commissaris Vriendelyckx kuchte. “Is het mogelijk burgemeester om ons te zeggen wat het precieze doel was van dat beleefdheidsbezoek?” Burgemeester De Schrijver keek onaangenaam verrast naar de commissaris. “Dat heb ik toch net gezegd. Informatie verzamelen. De tegenstrever leren kennen.” Vriendelyckx glimlachte.

“Wellicht ook afspraken maken?

Zoeken naar zekerheid voor de avond van de verkiezingen, burgemeester?

Dat is allemaal volkomen legitiem natuurlijk.” De toon van de burgemeester werd scherper.

“Waarom zegt u dat?” “Misschien is het goed, burgemeester, dat u ervan op de hoogte bent dat wij intussen ook wat informatie verzameld hebben over die Charlie De Winner en over die vier merkwaardige figuren die hij in dienst genomen heeft. Eergisteren hebben wij van onze collega’s in Moldavië, Transnistrië en Georgië interessante gegevens gekregen over die zogenaamde Spic en Span en Sancho en Panza. Een vlekkeloos verleden schijnen die heren niet te hebben. Aan de arbeidsvergunning

juli - augustus 2012

waarover zij blijken te beschikken lijkt ook een vreemd geurtje te hangen. En Charlie De Winner…, een handige jongen waar ikzelf niet direct zaken mee zou doen.“ Er viel een korte stilte. Verpale keek tersluiks naar Ilse en glimlachte haar bemoedigend toe. “Wilt u misschien iets zeggen, mevrouw?” vroeg hij vriendelijk. Maar zij schudde ontkennend het hoofd en een goede toeschouwer zag dat zij veeleer dacht aan de jammerlijke toestand waarin haar schepen zich nu bevond dan aan die vreemde figuren in Aalbeke.

De burgemeester dacht een ogenblik na en vroeg toen: “Bedoelt u nu, commissaris, dat ik een bewust risico nam toen ik schepen Sandra vroeg Charlie De Winner te bezoeken? Ik zweer u dat ik die kerel van haar noch pluimen kende. Over zijn verleden weet ik niets. Ik handelde alleen uit bezorgdheid omdat ik vernomen had dat hij met een nieuwe politieke partij deel zou nemen aan de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober.”

“Dan zullen we het hier voorlopig bij laten, burgemeester. We kunnen rustig wachten tot de schepen in staat is tot een gesprek. Dat zal niet voor de eerste dagen zijn, vrees ik.”

Met een bezorgde blik en een gefronst voorhoofd liet burgemeester Etienne

De lokale journalisten gingen ijverig op zoek naar verhalen…

De Schrijver de beide politiemensen gaan. Hij keek even naar Ilse, nadenkend of hij haar nog wou spreken.

20. Commotie in de gemeenteraad

Het nieuws dat in Aalbeke een schepen van de stad Kortrijk bijna vermoord was, sloeg hoge golven in de media. Vooral de lokale journalisten gingen ijverig op zoek naar verhalen die deze gebeurtenis konden kleuren en de nieuwsgierigheid van hun lezers en kijkers konden bevredigen. De huisknecht Freddy Devoogdt werd bestookt met aanvragen voor ‘exclusieve’ interviews, maar wijkinspecteur Anke Smets had hem

laten verstaan dat hij op dit ogenblik beter zijn mond hield. Freddy was maar al te blij dat hij zich hier achter kon verschuilen.

Gelukkig voor de journalisten werd in de gemeenteraad niet gezwegen. En zo konden de inwoners van Aalbeke in hun krant het volgende verslag van de zitting lezen: “De woordvoerder van De Partij voor Terugkeer liet in een tussenkomst van wel vijfenveertig lange minuten horen dat het onverantwoord was dat de burgemeester een schepen zonder politiebegeleiding op bezoek had gestuurd naar Aalbeke dat toch als het Palermo aan de Vijver bekend stond.

De Vrije Jongens wensten nog geen standpunt in te nemen maar vonden het in elk geval voorbarig een flinke

ondernemer als Charlie De Winner nu al met de vinger te wijzen. De twee raadsleden van De Rechte Boom meenden dat veel meer groen in Aalbeke tot een vreedzamer klimaat had kunnen leiden. De fractieleider van Werk voor Allen sprak alleen zijn hoop uit dat schepen Philippe Sandra spoedig zou herstellen.

De burgemeester en de raadsleden van De Volkspartij sloten zich, ontroerend eendrachtig, hierbij aan en men ging over tot het volgende agendapunt.” (wordt vervolgd)

VAKANTIEREGELING 2012 STADSDIENSTEN AALBEKE Oud-gemeentehuis

Bibliotheek - 056 27 79 53

De bibliotheek is gesloten van 21 juli tot en met 15 augustus. De bibliotheek van Kortrijk is open, behalve op 11 en 21 juli en 15 augustus.

Politie – 056 27 79 52

De wijkinspecteur is met vakantie van 5 augustus tem 26 augustus. U kan in deze periode terecht bij Hilde Clement in Bellegem 056 20 48 29 of bij Ronny Tytgat en Eddy Pauwels in Marke 056 24 08 23 en voor dringende zaken in Kortrijk 056 23 96 11 of de 101.

OCMW – 056 24 42 22

Het Sociaal Huis in Aalbeke is gesloten van 23 juli tot en met 17 augustus. U kan dan terecht in het OCMW en Sociaal Huis van Kortrijk, Budastraat 27, van 9 u. tot 12 u. In de namiddag telefonisch bereikbaar

12

‘ T AALTJE

056 24 42 22 van 13 tot 16 u. – vrijdag tot 15 u. of via info@sociaalhuiskortrijk.be Secretariaat Conservatorium

tel. 056 27 79 55 Gesloten op 5 juli en van 9 juli tot en met 26 augustus. In juli en augustus is het secretariaat elke werkdag open van 14.30 u. tot 17.30 u., met uitzondering van de zaterdag.

Ontmoetingscentrum

Secretariaat OC - 056 40 18 92

In juli en augustus is het secretariaat de maandag open tot 16 u. in plaats van tot 19 u. Het OC is volledig gesloten van 16 juli tot en met 15 augustus.

Geïntegreerd infopunt dienstverlening burgerzaken

Gesloten van 16 juli tot en met 15 augustus.

Op vrijdag 20 juli is er een extra

juli - augustus 2012

dienstverlening voorzien tussen 9 en 12 u.

U kan terecht in het stadhuis van Kortrijk elke werkdag van 9 tot 12.30 u., behalve op zaterdag en op 11 en 21/7 en 15/8, tel 1777.

Gemeenschapswacht

De gemeenschapswacht is met vakantie van 23 juli tot 13 augustus.

De Weister

OIP – tel. 056 24 43 56 OIP-permanentie iedere woensdag van 9 tot 10 u.

13

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

LEZERSBRIEF DE KLACHT VAN DE LEEUW

Tussen de lovende lezersbrieven, fanatieke fanmail, vleiende lofbetuigingen en venijnige kritieken, vond de redactie in haar brievenbus volgende merkwaardige missive, in slordige leeuwenkrabbels neergepend. Wij willen u de inhoud niet onthouden.

Waarde redactie,

Mijn naam is de Leeuw. Geen familie van Rudy, Rick of Paul. Geen relatie met die van Consciènce of Waterloo.

Niet gesponsord door Peugeot of Delhaize. Ik ben de patriottische Belgische Leeuw, le Lion Belge, die van ‘Eendracht maakt macht’. Naast een beperkt aantal nog in het wild levende soortgenoten en wereldwijd opgesloten exemplaren in dierentuinen, zijn de meeste van mijn verwanten van het symbolische, heraldische soort. Sinds de middeleeuwen prijken wij in alle poses en kleuren op familiewapens, schilden, vaandels, mantels, tronen, poorten en …monumenten. Tot deze ondersoort behoor ik.

Ik sta hier al van 1920, hoog en droog (nou, droog) boven op een zuil in een weinig heldhaftige houding, hoewel ik als ‘koning der dieren’ kracht en onverschrokkenheid, waakzaamheid en bescherming zou moeten uitstralen. Veel inspiratie en ervaring met leeuwen had de beeldhouwer duidelijk niet. Het was dan ook een Fransman: Benjamin Destrebecq uit Tourcoing. De arduinkapper had minder moeite met de Gallische haan in een lauwerenkrans op de sokkel hieronder. Weinig voorkomende combinatie beweren de specialisten.

Ik sta hier dus al 92 jaar. Geen uitzondering meer in deze tijd, maar het blijft toch een respectabele leeftijd, zelfs voor een arduinen leeuw.

Oh ja, ik vergeet het belangrijkste (dat geheugen hé, op onze leeftijd). Ik prijk bovenop een oorlogsmonument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de Grote Oorlog ’14-’18. Later werden ook die van WO II op een marmeren plaat bijgebeiteld.

Maar nu ter zake. Bij het opmaken van de plannen voor het verfraaien van onze dorpskom heeft men beslist mij, met hebben en houden, te 14

‘ T AALTJE

verkassen, te verkooien, te verhuizen, kortom te verplaatsen. Alsof ik hier midden de Plaats niet op mijn plaats stond. Een ereplaats, zelfs. Wie is ‘men’? De koning, de minister, de burgemeester, de schepen of een of ander bevlogen ingenieur? Ik weet het niet. Het pleintje mag niet meer gewoon afhellen. Het hoogteverschil zal trapsgewijs opgelost worden. Ik zou dan lelijk in de weg staan, beweert ‘men’. Begrijpe wie kan.

Moeders mooiste ben ik niet, akkoord. Ziet ‘men’ dat nu pas? De hamvraag zal dan gerezen zijn: waar naartoe met dat arduinen gedoe?

Al die 92 jaren voelde ik mij hier prima omringd. Ik zag rondom mij veel veranderen en gebeuren.

Gebouwen rezen op, werden gerenoveerd, afgebroken, nieuwe kwamen in de plaats. Ik bleef al die tijd het middelpunt van Aalbeke. Elke 11 november werden aan mijn voetstuk roerende huldes gebracht, bloemstukken neergelegd,

juli - augustus 2012

herdenkingshymnes gezongen en geblazen en patriottische speeches afgestoken. Op mijn sokkel werd ik het geijkte decor voor het fotografisch vastleggen van menige plechtigheid of huldiging met vooraan burgemeesters, schepenen, pastoors, onderpastoors, missiepaters, veldwachters, voorzitters, secretarissen en wat al nog aan plaatselijke notabelen.

Maar de overlevende vaderlandse strijders en hun verenigde kameraden, dunden zienderogen uit en verdwenen voor altijd naar rustiger oorden.

Vereenzaamd maar stoer en standvastig bleef ik achter. Tot nu dus. Sta ik ineens in de weg. Lijkt wel of men (wie die ‘men’ ook moge zijn) beschaamd geworden is over wat de dorpelingen bijna honderd jaar lang gemeenzaam ‘het standbeeld’ noemen. Ik vergrijsde zienderogen ( wat op mijn leeftijd geen uitzondering is), mijn voortuintje verkommerde, de gebeitelde namen op mijn voetstuk

werden onleesbaar.

Ik word dus verplaatst. Altijd beter dan afgebroken en tot bouwpuin vermalen te worden. Verplaatsen waar naartoe? Ik viel bijna van mijn sokkel toen ik het via-via vernam. Naast de Labberleute! Sommige piëteitsvolle lieden zeggen troostend ‘bij de kerk’.

Allez kom, nog zo’n voorbijgestreefd symbool. Ik gebruik liever het (hier minder passende) gezegde: ’als een tang op een varken’. Het tijdstip van mijn verhuis staat naar ’t schijnt nog niet definitief vast, maar de fundering ligt al klaar. Uitstel, maar geen afstel.

Blijkbaar weet nog geen ene specialist hoe ik exact in elkaar steek en hoe je zo’n constructie, zonder onherstelbare brokken te maken, verplaatst. Aanvullende emotionele vraag van mijnentwege: gaat mijn

voortuintje met de smeedijzeren omheining ook mee?

Was dit nu de enige denkbare nieuw inplantingsplaats, als men mij wilde behouden? Wie ben ik, maar in alle bescheidenheid dacht ik aan een paar alternatieven. Waarom niet op een ereplaats op de gemeentelijke begraafplaats. Ik prijk toch op een monument voor gesneuvelden. Als dit te extreem klinkt: waarom niet aan de Weister. Onder leeftijdsgenoten zou het prettig verblijven zijn. Of op de hoek van de Oudstrijderslaan (‘what’s in a name?’). Het jaarlijks vakantiefeestje zou men kunnen omdopen tot ‘Kom uit je kooi’. Er zijn nog tal van andere mogelijkheden waar ik ongestoord door verkeers- en andere hinder mijn eeuwfeest (en nog vele jaren meer) had kunnen

VERENIGINGSNIEUWS OKRA Fietsen

Op vrijdag 6 juli fietsen we nog eens voor het groot verlof hopende op een mooie zomerse dag. Afstand 20 à 25 km. Vertrek aan het OC om 14 u. Niet leden zijn niet verzekerd. Niemand is aan zijn lot overgelaten, er wordt altijd gewacht indien nodig.

Petanque

Op vrijdag 27 juli en 31 augustus is er petanque bij André Tomme, Bergstraat 136. Iedereen is welkom.

Petanqueballen zijn ter plaatse te verkrijgen. Deelname is 2 euro, sportleden zijn verzekerd. We starten telkens om 14.30 u.

Dagreis

De jaarlijkse dagreis van OKRA gaat door op maandag 3 september.Op het programma: Jules Destrooper en Veurne.

- 8.30 u. Vertrek met autocar (kerk Aalbeke) - 10 u. Bezoek aan Jules Destrooper met rondleiding en degustatie, daarna korte wandeling in Lo. - 12.30 u. Voor iedereen een 15

‘ T AALTJE

verzorgd 3 gangenmenu (dranken niet inbegrepen) - 14.30 u. Bezoek aan de Beauvoordse Walhoeve met aansluitend stadswandeling en vrije tijd in Veurne.

- 18.30 u. Afsluiten met koffietafel.

Prijs: 50 euro per persoon. Inschrijven bij een wijkverantwoordelijke tegen 15 augustus. Reis met luxe touringcar, entreegelden inbegrepen.

Nederlandstalige gids.

Femma

Zwemmen

Donderdag 5 juli en 2 augustus om 19.45 u. aan de voorkant van de kerk.

Lekker ontspannen in het water.

Enkele lengtes zwemmen en genieten van een tof samenzijn onder vrouwen.

Dat is onze formule voor een leuke zwemavond.

Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25, 056 40 31 71

Hobby avond

Woensdag 4 juli en 1 augustus om 19.30 u. OC. Breien, haken, allerhande

juli - augustus 2012

afwachten.

Ik ga de Plaats en zijn omgeving erg missen: de geur van frieten, gebakken ribstuk, af en toe een barbecueluchtje van naast het OC en vooral het aroma van een Duvel of een Omer. En het meest nog het gaan en komen van zoveel vertrouwde dorpelingen, maar ook van talrijke vreemden die aan mijn poten het gezellige, gastvrije, prettige, smakelijke Aalbeke ontdekten. Ook een leeuw, zelfs een hoogbejaarde, heeft zo zijn gevoelens.

Via deze lezersbrief wilde ik mijn klacht publiek maken. Wie het schoentje past…

Hartelijk brullende en vriendelijk klauwende groeten van de Leeuw van Aalbeke.

borduurtechnieken,… Onder begeleiding kunt u er verder aan werken.

Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25, 056 40 31 71

Hobby namiddag

Maandag 16 juli en 20 augustus om 13.30 OC. Een namiddagje samenkomen om verder te werken aan de handwerkjes.

Zonder begeleiding wordt gretig doorgewerkt aan het brei-, haak- of borduurwerkje.

Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25, 056 40 31 71

Ladies @ the movies

7 augustus, afspraak aan de kerk om 18.45 u.

Een leuke avond die start met een glaasje, verschillende standjes van winkeliers, een film die nog niet uitgekomen is, en als geschenk een goody bag.

Inschrijven noodzakelijk, wees er snel bij en contacteer Valérie Vandenbussche 0473 36 27 95, 056 299 605, valerievandenbussche@telenet.be

Night of the Proms

Een heel bekende gebeurtenis in België. Er wordt een bus ingezet om naar Antwerpen te gaan.

Interesse om mee te komen en te genieten van zang en muziek?

Zaterdag 10 november ’s avonds.

Praktische afspraken volgen later.

Tijdig inschrijven is een must want de plaatsen zijn beperkt.

Info en inschrijving bij Lieve Devolder 056 41 09 89, 0472 28 56 57

Ontmoetingscentrum Oproep Hobbybeurs

Aalbekenaren met een hobby worden gezocht voor de hobbybeurs tijdens de Corneliusfeesten. Op zondag 16 september tussen 13u en 18u is iedereen uitgenodigd het brede publiek te laten kennismaken met zijn / haar hobby. Het accent tijdens de beurs ligt op activiteit waarbij we pogen zoveel als mogelijk de vrijheid te geven aan exposanten om een demonstratie, workshop of initiatie te brengen. Aalbekenaren met een hobby schrijf je snel in (tot vrijdag 6 juli) via OC Aalbeke of het inschrijvingsformulier op www.aalbeke.be/corneliusfeesten Deelname is gratis.

VIERGESLACHT

Kunst op zuiders gras

Meer dan 22 lokale kunstenaars stellen tentoon in 12 lokale tuinen in Aalbeke, Bellegem, Kooigem en Rollegem. De tuinen en hun kunst zijn toegankelijk op zaterdag 1 en zondag 2 september telkens tussen 14u en 19u. Informatie over de deelnemende locaties met de respectievelijke kunstenaars die er exposeren wordt spoedig bus-aan-bus verspreid worden in Aalbeke.

Gezinsbond

In het kader van Iedereen Olympier organiseerde de volleybalploeg van Gezinsbond Aalbeke een recreatief volleybaltornooi met plaatselijke ploegen. Drie ploegen schreven zich in en kregen de eerste avond een initiatie in volleybal. Daarna werd

V.l.n.r. : Achiel Platteau, Luc Platteau, Rune Platteau en Wannes Platteau. ‘ T AALTJE

Op 30 mei werd dan de kleine finale gespeeld door KLJ Aroma & Chiro, en daarna de grote finale tussen Gezinsbond Aalbeke en Landelijke Gilde. Die laatsten kregen er niet genoeg van en bleven spelen tot ze een set gewonnen hadden. Tot groot jolijt van de plaatselijke cheerleaders.

De sfeer zat er goed in en er werd nog duchtig nagepraat over de bijzondere recreatieve prestaties.

Op deze foto: het organiserend team van Gezinsbond Aalbeke voor de prijsuitreiking: Frank Heyse, David Coghe, Jan Vanlerberghe, Kristoph Verrue, Brendy Plowy, Filip Vuylsteke & Franklin Vandeputte.

(Yves Verduyn ontbreekt op deze foto)

Er is opnieuw een viergeslacht gesignaleerd in Aalbeke.

16

gedurende drie weken in tornooivorm tegen mekaar gespeeld.

juli - augustus 2012

VAKANTIEPUZZEL

Vakantietijd, puzzeltijd. Dat geldt voor menig Aalbekenaar en ’t Aaltje wil graag te hulp schieten in de zoektocht naar gezonde hersengymnastiek. Naar goede gewoonte worden onder de juiste inzendingen enkele flessen ‘van een goed jaar’ verloot. Puzzelen maar!

Dit jaar zoekt u aan de hand van twaalf foto’s van Aalbeekse straten, evenveel letters. Het cijfer in elke foto verwijst naar de letter uit de straatnaam die u nodig hebt. (Cijfer 4 is bijvoorbeeld de vierde letter uit de straatnaam, enz…). Deze letters, in de juiste volgorde geplaatst, vormen een woord dat momenteel zeer toepasselijk is voor ons dorp.

Het gevonden woord wordt verwacht tegen 15 augustus ofwel in een enveloppe op het redactie-adres (brievenbus OC) of via het antwoordformulier dat u vindt op de website van ’t Aaltje: www.aalbeke.be, doorklikken op ’t Aaltje en op ‘Antwoordformulier zomerpuzzel’. Maximaal één antwoord per persoon.

Veel succes

1

4

2

1

5

1

6

3

4

1

4

3

17

‘ T AALTJE

juli - augustus 2012

ACTIVITEITENKALENDER JULI

wo

4

do vr za zo do ma vr

5 6 7 8 12 16 27

Kaarting, Okra, 14 u., OC Hobby, KAV, 19.30 u., OC. Bloedcollecte, Rode Kruis, 18 u., OC Fietsen, Okra, 14 u., vertrek aan OC Kom uit je kot, vanaf 14.30 u., Speelplein Ledeganck Kom uit je kot, vanaf 8.30 u., Speelplein Ledeganck Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC Hobby, KAV, 13.30 u.

Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme

wo do ma wo wo vr

1 16 20 22 29 31

Hobby, KAV, 19.30 u., OC Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC Hobby, KAV, 13.30 u., OC Kaarting, Okra, 14 u., OC Vergadering, Arko, 20 u., OC Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme

AUGUSTUS

REDACTIE Frank Claerhout, Firmin Cornelus Boudewijn Deschamps, Frans Destoop Pieter Hanssens, Etienne Lachat Filip Santy, Alain Vandeputte Ginette Vermeeren REDACTIEADRES Ontmoetingscentrum, Aalbekeplaats, 8511 Aalbeke, tel. 056 40 18 92 frans.destoop@telenet.be Rek. nr. BE57 4616 5227 8135

'T AALTJE is een uitgave van de Aalbeekse verenigingsraad ARKO GRATIS VERSPREIDING

Jaarabonnement buiten Aalbeke en Markesteert: € 9.

AFHUREN: 1 pag.: € 44 - 1/2 pag.: € 25 SPONSORING: € 30 per nummer

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Frans Destoop, Steertstraat 93, 8510 Marke Artikels en aankondigingen van activiteiten voor het volgend nummer worden op het redactieadres verwacht vóór 22 augustus 2012.

Dit Aaltje kwam tot stand met de financiële steun van:

Provinciaal Technisch Instituut Kortrijk Provinciale Tuinbouwschool Kortrijk ℡ 056 22 13 41 www.pti.be

Vandecasteele Houtimport

‘ T AALTJE

Lauwsestraat 51 – 8511 Aalbeke ℡ 056 42 83 63 www.tuinaanlegboudry.be

Koen

Brood en Banket

www.vandecasteele.be

vormen zich stilaan om tot een natuurgebied… ☺ ‘k Weet ’s wonder of de groendienst van de stad de weg naar Aalbeke nog weet te vinden. Overal op het openbaar domein groeien en bloeien de distels weelderig. Of zou men te veel werk hebben in en rond Ter Doenaert in

Marke? Want daar wordt alles wél piekfijn in orde gehouden… ☺ ‘k Weet ’s wonder of automobilisten eigenlijk nog wel weten wat het begrip “uitgezonderd plaatselijk verkeer” betekent als je ziet wie er allemaal doorrijdt in de Moeskroensesteenweg…

‘K WEET ’S WONDER

18

Opritten - Terrassen Grondwerken

Bergstraat 4 – 8511 Aalbeke ℡ 056 42 59 46 Broodautomaat op woensdag en donderdag

Bergstraat 25 8511 Aalbeke

☺ ‘k Weet ’s wonder of de sociale huisvestingsmaatschappij van Lauwe misschien vergeten is dat ze bouwplannen heeft in Aalbeke? De oude onderpastorie geraakt maar niet afgebroken en wordt een oord dat door niet gewenste bezoekers toegankelijk is. En de “bergen” aan De Weister

Tuinaanleg Boudry

juli - augustus 2012