vol.3 / Απρίλιος - Μάιος 2010 by fox2 projects

∆εύτερη Σελίδα... Όταν πέρυσι ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία για την «έκδοση» ενός ηλεκτρονικού εντύπου που θα ασχολείται µε τα αεροπορικά δρώµενα, κανείς δεν γνώριζε το πως θα αντιµετωπισθεί µια τέτοια κίνηση απο τους αναγνώστες και τους ενδιαφερόµενους. Η υποδοχή την οποία µας επιφύλαξαν οι αναγνώστες ήταν πέρα απο κάθε προσδοκία, κάτι που µας ώθησε και εµάς στο να προσπαθήσουµε για ένα ακόµα καλύτερο αποτέλεσµα. Πλέον η προσπάθειά µας είναι πιο συντεταγµένη και θέλουµε να πιστεύουµε ότι έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Στο παρόν τεύχος ο αναγνώστης εκτός από την γνωστή διεθνή και εσωτερική αεροπορική επικαιρότητα, θα διαπιστώσει ότι η Ινδική Αεροπορία έχει την τιµητική της. Υπάρχει ένα πλούσιο φωτο-ρεπορτάζ για την ινδική άσκηση µε πραγµατικά πυρά «Vayu Shakti 2010» (απο την οποία διαθέτουµε αποκλειστικές φωτογραφίες που κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα), αλλά και ένα άρθρο-αφιέρωµα σχετικά µε τα ινδικά Mirage 2000 και τις πιθανότητες αναβαθµισής τους καθώς και τον αντίκτυπο αυτής της πιθανής αναβάθµισης σε ότι αφορά τα δικά µας Mirage-2000. Και απο την ινδική χερσόνησο, θα πάµε στη Νότια Αµερική, όπου ο αναγνώστης θα µάθει για µια αεροπορία που πριν από 30 περίπου χρόνια αντιµετώπισε µια απο τις µεγαλύτερες αεροπορικές δυνάµεις, αυτή της Μεγάλης Βρετανίας. Αν και τα αποτελέσµατα ήταν τότε αρνητικά για την Αεροπορία της Αργεντινής, σήµερα, έχοντας πλέον φτάσει σε ένα κατώτατο σηµείο, που επίσης οφειλοτάν στην οικονοµική κατάσταση της χώρας στο τέλος της δεκαετίας του 90 και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, υπάρχουν βάσιµες ελπίδες ότι η αεροπορία της προχωράει προς την ενισχυσή της µετά απο πολλά χρόνια. Επιστρέφοντας πίσω στο ευρωπαϊκό θέατρο ο αναγνώστης µπορέσει να διαβάσει για το ακροβατικό σµήνος της Ουκρανίας, τα «Ουκρανικά Γεράκια», πριν µετακινηθούµε πάλι, αυτή την φορά στη Μέση Ανατολή, όπου και θα αναλύσουµε το ιρανικό πυρηνικό πρόγραµµα και τους πιθανούς τρόπους «αντιµετώπισής» του από τους δυνητικούς του «αντιπάλους», ειδικότερα το Ισραήλ. Τελειώνοντας µε τα διεθνή θέµατα, θα επανέρθουµε σε ένα θέµα που µας είχε απασχολήσει και στο προηγούµενο τεύχος µας, και για το οποίο πολύ «µελάνι» έχει χυθεί και πολλές αντιπαραθέσεις έχουν γίνει σε διάφορα φόρα, αυτό της άσκησης Iron Falcon που πραγµατοποιήθηκε στα ΗΑΕ και ήταν η «αιτία» για την αντιπαράθεση των 3 καλύτερων δυτικών µαχητικών αυτή την στιγµή (F-22, Eurofighter, Rafale). Φυσικά, δεν θα µπορούσαν να λείπουν από το τεύχος µας και θέµατα που αφορούν τον δικό µας χώρο, αυτό των ελληνο-τουρκικών. Οι αναγνώστες του ιστολογίου φρόντισαν να µας πουν την γνώµη τους για το πιο θεωρούν καταλληλότερο µαχητικό για την ΠΑ και εµείς αναλύουµε την ψηφοφορία τους. Και ενώ στην Ελλάδα είµαστε ακόµα στο ΑΝ και στο ΘΑ και το αν θα πρέπει να έρθει το ∆ΝΤ στην Ελλάδα, και πόσο καλό ή κακό θα κάνει, οι Τούρκοι, πιστοί στον µεσο-µακροπρόθεσµο σχεδιασµό τους, προχωράνε ήδη σε αναβάθµιση της πλειονότητας των αεροσκαφών F-16 που διαθέτουν, βάζοντας έτσι τα θεµέλια για µια πολύ αξιόλογη δύναµη µαχητικών περί το 2014, η οποία θα πλαισιωθεί αργότερα απο την απόκτηση του νέου τους µαχητικού, του F-35. Αν όµως στην Τουρκία ο σχεδιασµός είναι µακροπρόθεσµος, και όλα προχωράνε βάση προγράµµατος, δεν συµβαίνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Το ΝΜΑ καρκινοβατεί, ενω για τα υπάρχοντα αεροσκάφη όχι µόνο δεν υπάρχει πρόγραµµα για αναβαθµισή τους, αλλά δεν διατείθενται κονδύλια για την αγορά των απαιτούµενων ανταλλακτικών, οδηγώντας τα σε απαξίωση, και σε µικρή διαθεσιµότητα. Τα πράγµατα ακολουθούν ακριβώς την ίδια ατραπό και στην Αεροπορία Στρατού, άσχετα µε την πρόσφατη ενισχυσή της µε τα 12 ΑΗ-64D Αpache. Και εδώ, στα 19 εναποµείνοντα ΑΗ-64Α+ κρίνεται άκρως αναγκαία η αναβάθµιση, αλλά έχει και αυτή παραπεµφθεί στις Ελληνικές «καλένδες». Σε γενικές γραµµές, ενώ η Τουρκία έχει µπεί σε ένα οργασµό επανεξοπλισµού και αναβάθµισης της πολεµικής της µηχανής, η Ελλάδα, κάνει ακριβώς το αντίθετο, σαν να έχει εξαλειφθεί ο κίνδυνος και οι απειλές που δέχεται η χώρα µας απο τους «γείτονες» τούρκους. Καλή σας ανάγνωση!

Adis

∆ωρεάν ηλεκτρονικό περιοδικό για τα αεροπορικά δρώµενα Απρίλιος - Μάιος 2010 Επιµέλεια: Adis Arda Mevlutoglu Deepred001 El Elfot Fox2 Greekdefence Kedar Karmarkar Makkmman1 Mpampis210 Santiago Cortelezzi Επιµέλεια σε παλαιότερα έντυπα: Afasias Strategy Vasilis07 Επικοινωνία fox2emagazine@yahoo.gr Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση fox2e-mag.blogspot.com

Πως να διαβάζετε το Fox 2 Magazine στον υπολογιστή σας σαν περιοδικό:

1. Επιλέξτε στον PDF Reader που χρησιµοποιείτε το µενού “View” 2. Επιλέξτε το “Page Display” 3. Επιλέξτε το “Two-Up” 3

Περιεχόµενα Ειδήσεις - Σελ. 6 Επίκαιρα - Σελ. 30 Κοινή γνώµη - Σελ. 38 Ukrainian Falcons: Γνωριµία µε το ακροβατικό αεροπορικό σµήνος της Ουκρανίας - Σελ. 40 Τα “Ουκρανικά Γεράκια είναι ένα από τα πρώτα ακροβατικά σµήνη παγκοσµίως εφοδιασµένα µε jet. Σκοπός του συγκεκριµένου θέµατος είναι η παρουσίαση του βίου τους. Η επόµενη ηµέρα για τα ελληνικά Apache - Σελ. 46 Στις 11 Φεβρουαρίου πραγµατοποιήθηκε η πανηγυρική ένταξη των νέων επιθετικών ελικοπτέρων AH-64D στην Αεροπορία Στρατού. Παρουσιάζουµε τα κέρδη και τις ανησυχίες που γεννά η επόµενη ηµέρα της χρήσης τους. Μια διαφορετική ιστορία για τα τουρκικά F-16 - Σελ. 54 Σκοπός του κειµένου είναι έκθεση της απέναντι πλευράς για την εξέλιξη των προγραµµάτων Peace Onyx και του ζητήµατος του CCIP. “Vayu Shakti 2010”: Μήνυµα µε πραγµατικά πυρά - Σελ. 66 Μια τυχαία γνωριµία µε τον Kedar Karmarkar µας κληροδότησε µε µαγευτικές φωτογραφίες σχετικά µε τη µεγάλη ινδική αεροπορική άσκηση “Vayu Shakti 2010. Αναβαθµίζονται τα Mirage 2000H - Σελ. 80 Η Ινδία πρόκρινε επιτέλους τον ανάδοχο για την αναβάθµιση του στόλου των Mirage 2000H και σας µεταφέρουµε τα πρώτα στοιχεία για το περιεχόµενό του. Μείζονα εξοπλιστικά αργεντινά προγράµµατα - Σελ. 90 Η Αργεντινή έχει επιλέξει την ενίσχυση των αεροπορικών της δυνάµεων κι εµείς παρουσιάζουµε τις σηµαντικότερες εξελίξεις. Ιράν: Τα σενάρια της επίθεσης - Σελ. 98 Πώς θα γινόταν µια ισραηλινή ή αµερικανική επίθεση στο Ιράν; Θα περιλαµβάνε αποκλειστικά αεροπορικές δυνάµεις; Πώς θα µπορούσε να αντιδράσει το Ιράν; “Iron Falcon”: Παραλειπόµενα από την έρηµο... Σελ. 110 Μεταφέρουµε τις τελευταίες εξελίξεις και φωτίζουµε τις απόψεις Αµερικανών και Βρετανών.

Ευχαριστούµε για τη συνεισφορά τους στην εκδοτική µας προσπάθεια:

Air-to-Air F-35 για την USAF

Κατά τη LM το F-35 θα αποτελέσει το διάδοχο των F-15 (© LMTAS)

H Lockheed Martin επικαλούµενη ένα έγγραφο εσωτερικής χρήσης της USAF ανέφέρε στα πλαίσια του αεροπορικού σαλονιού “SINGAPORE 2010” ότι όλες οι παραλλαγές του µαχητικού F-15 της Πολεµικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (F-15C / D και F-15E Strike Eagle) θα αντικατασταθούν από το υπό ανάπτυξη µαχητικό F-35Α Lightning II. Tο ίδιο µαχητικό πρόκειται να αντικαταστήσει και τον υφιστάµενο στόλο των αεροσκαφών τύπου F-16 και Α-10. Η θεωρητική και ανεπίσηµη προσθήκη της αντικατάστασης των αµερικανικών F-15C / D και F-15E, επιτρέπει στην εταιρία να αναφερθεί πως η USAF θα αγοράσει συνολικά 1.763 F-35A κατά τα επόµενα 20 χρόνια, παρά τις πρόσφατες αλλαγές στην αµυντική πολιτική. Κατά την αµυντική αναθεώρηση των αµερικανικών ενόπλων δυνάµεων (QDR), και τις ενδεχόµενες επιπτώσεις, έχει προταθεί η περικοπή των Πτερύγων Μάχης οι οποίες είναι επιφορτισµένες µε την κρούση σε 10 µε 11 στον αριθµό.

Αυτή όµως η µείωση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην προµήθεια του F-35 από την USAF και ο αριθµός της προµήθειας 1.735 µονάδων δεν αναµένεται να παραγγελθεί. Εάν η USAF συνεχίσει να διατηρεί µια δοµή από 72 αεροσκάφη περίπου σε κάθε Πτέρυγα Μάχης, τότε απαιτούνται 720 περίπου F-35 για την εκτέλεση των αποστολών. Αυτές οι αποστολές πραγµατοποιούνται σήµερα από ένα µίγµα πολεµικών αεροσκαφών F-16, Α-10 και F-15E. Η ανάλυση της LΜ υποθέτει πως οι συγκεκριµένες αποστολές θα πραγµατοποιούνται αποκλειστικά από το F-35 εντός 25 ετών. Σύµφωνα µε την Lockheed Martin, όλα τα Α-10 και F-15E που θα φθάσουν στο τέλος της επιχειρησιακής ζωής τους θα έχουν αντικατασταθεί από το F-35 (~ 2035), µια και σύµφωνα µε την ίδια την εταιρία δεν υπάρχει άλλο µαχητικό αυτή τη στιγµή που θα µπορούσε να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Σύµφωνα µε την εταιρία, έξι συνολικά Πτέρυγες Μάχης αεροπορικής υπεροχής θα λειτουργούν επιχειρησιακά. ∆ύο ΠΜ θα είναι εξοπλισµένες µε το µαχητικό τύπου F-22 και τέσσερις πτέρυγες µε το F35A. Το µαχητικό F-35A πρόκειται σύµφωνα µε τη LM να αντικαταστήσει το F-15C/D. Αν το F-35A καταφέρει να κερδίσει την εύνοια της USAF στον τοµέα της αεροπορικής υπεροχής, η απαίτηση της USAF θα αυξηθεί συνολικά σε 14 µε 15 Πτέρυγες Μάχης, δηλαδή µεταξύ 1.008 και 1.080 µαχητικών F-35. Σύµφωνα µε τις ίδιες εκτιµήσεις της κατασκευαστικής εταιρίας, υπάρχει η ανάγκη για άλλα 593 µε 636 µαχητικά που απαιτούνται για την κατάρτιση, τις δοκιµές και την εφεδρεία. Ο τελικός αριθµός προµήθειας από την USAF έτσι για το F-35A θα κυµαίνεται µεταξύ 1.601 και 1.715 µονάδων, σχεδόν σε ταυτόσηµο ύψος µονάδων µε τις αρχικές εκτιµήσεις του προγράµµατος. Σύµφωνα µε τον Steve O'Bryan, αντιπρόεδρο της Lockheed Martin, ένα F-35 παρέχει τη δυνατότητα επιχειρησιακού έργου σε αποστολές αέρος-αέρος όσο έξι F-15, και όλα αυτά παρά το γεγονός πως η τελική ταχύτητα του F-35 είναι µόλις 1,6 Mach, ενώ η αντίστοιχη του F-15 2,5. O αξιωµατούχος της LM λέει ότι το υψηλότερο επίπεδο της τεχνολογίας στέλθ του F-35 του δίνει το πλεονέκτηµα της συνολικής επιβίωσης έναντι του F-15. Η υπεροχή του F-35 στον εναέριο αγώνα αµφισβήτηθηκε απευθείας από ανάλυση της Rand το 2008, όπως και από ανώνυµο ανώτερο αξιωµατικό της αεροπορίας των ΗΠΑ, που δήλωσε πέρυσι ότι "το JSF δεν αποτελεί µια πλατφόρµα κυριαρχίας του αέρα και αυτό το καταλαβαίνουµε".

Ένα χρόνο πίσω για τις ΗΠΑ το πρόγραµµα του F-35

Αξιωµατούχοι του αµερικανικού υπουργείου άµυνας επιβεβαίωσαν στις 16 Φεβρουαρίου την ανακοίνωση του νούµερο δύο στην ιεραρχία του πενταγώνου Bill Lynn για την ύπαρξη καθυστερήσεων στο πρόγραµµα ανάπτυξης του µαχητικού αεροσκάφους F-35. Ο υψηλόβαθµος αξιωµατούχος είχε αναφέρει την προηγούµενη ηµέρα ότι αυτό θα συµβεί παρά την πιο επιθετική πολιτική που θεσπίστηκε πριν από ένα µήνα για ταχύτερη δροµολόγηση των εξελίξεων. Ο Lynn είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: "Η ανάπτυξη είχε σχεδιαστεί να κρατήσει για άλλους 30 µήνες. Θεωρούµε ότι το συµπληρωµατικό αεροσκάφος δοκιµών θα προκαλέσει καθυστέρηση 12-13 µηνών, αλλά δεν µπορώ να δώσω το κόστος σε αριθµούς". Υπενθυµίζεται ότι σύµφωνα µε τα µέχρι πρότινος στοιχεία, τα πρώτα αεροσκάφη στους πεζοναύτες, την αεροπορία και το ναυτικό θα έπρεπε να παραδοθούν το 2012, το 2013 και το 2014 αντίστοιχα. Λίγες ηµέρες πριν, ο αντιπρόεδρος της Lockheed Martin για το πρόγραµµα του αεροσκάφους, Steve O’Bryan, είχε δηλώσει στους δηµοσιογράφους ότι παρά την ύπαρξη καθυστέρη σης έξι µηνών στο πρόγραµµα, η εταιρία θα παραδόσει το F-35 έγκαιρα στους πεζοναύτες ώστε να επιτευχθεί IOC το 2012.

Περισσότερα F-22 για την USAF;

Μία µελέτη της Rand αναφορικά µε το πρόγραµµα του µαχητικού αεροσκάφους F-22 της Lockheed Martin είδε το φώς της δηµοσιότητας, η οποία ασχολείται µε την ολοκλήρωση της παραγωγικής διαδικασίας του µαχητικού αλλά και µε το κόστος και τη βιοµηχανική βάση σε σχέση µε εναλλακτικές επιλογές. Η Rand εξηξεί στην 120σέλιδη µονογραφία πως η µελέτη ανατέθηκε απο την USΑF πρίν από το πάγωµα του προγράµµατος. Η ανάλυση υπολογίζει το κόστος επανεκκίνησης της παραγωγικής διαδικασίας µετά από διακοπή δύο χρόνων, συγκεκριµένα για 75 F-22 µεταξύ 2012 και 2016. Η µελέτη καταλήγει στο συµπέρασµα ότι το µέσο κόστος ανά µονάδα για το F-22 της συγκεκριµένς παραγωγικής παρτίδας είναι 227 εκατοµµύρια δολάρια, συµπεριλαµβανοµένου και του κόστους αναδιάρθρωσης. Το µέσο κόστος ανά µονάδα, που αποκλείει Η RAND εξετάζει το κόστος επανεκίννησης της γραµ- το κόστος επανεκκίνησης της παραγωγικής διαδικασίας µής παραγωγής του F-22 (© USAF) είναι 179 εκατοµµύρια δολάρια για κάθε µονάδα.

Το αεροµεταφερόµενο λέιζερ κατέρριψε βαλλιστικό πύραυλο! Το αεροµεταφερόµενο λέιζερ (Airborne Laser) έρχεται αργά, αλλά γιγαντωµένο, τουλάχιστον εάν πιστέψουµε τις ένοπλες δυνάµεις των ΗΠΑ. Αρχικά είχε προγραµµατιστεί για το 2008 η πρώτη δοκιµή ενανίον βαλλιστικών πυραύλων, η δοκιµή έχει πλέον λάβει χώρα - και ήταν επιτυχής! Ο Οργανισµός Πυραυλικής Άµυνας (Missile Defense Agency) ανακοίνωσε την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου ότι το Airborne Laser πραγµατοποίησε κατά τη διάρκεια της νύχτας στις ακτές της κεντρικής Καλιφόρνιας την κατάρριψη ενός εκτοξευµένου πυραύλου, ο οποίος καταστράφηκε από µια δέσµη λέιζερ που εξαπολύθηκε από το ειδικά τροποποιηµένο για αυτό το λόγο αεροπλάνο της Boeing. Το συγκεκριµένο πολυδάπανο αλλά και αµφιλεγόµενο ερευνητικό πρόγραµµα αναπτύσσεται στο πλαίσιο της αν-τιπυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ. Το αεροµεταφερόµενο λέιζερ στοχεύει να καταρρίπτει µελλοντικά εχθρικούς διηπειρωτικούς βαλ-

λιστικούς πυραύλους στο στάδιο λίγο µετά την εκτόξευσή τους. Σε αυτό το στάδιο, ένας πύραυλος είναι πιο ευάλωτος, επειδή πετά σχετικά αργά και είναι εύκολος να εντοπιστεί. Η καύση των πυραυλοκινητήρων υγρού καυσίµου, όπως των πυραύλων της Βόρειας Κορέας και του Ιράν, διαρκεί περίπου τέσσερα λεπτά, ενώ οι περισσότεροι προηγµένοι πύραυλοι χριεάζονται περίπου 170 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια, το βλήµα έχει φθάσει στο διάστηµα και µετά περνά σε ελεύθερη πτώση προς το στόχο του. Εµπειρογνώµονες από την επιστηµονική κοινότητα American Physical Society έχουν υπολογίσει ότι µετά την αφαίρεση του χρόνου που απαιτείται για την αναγνώριση των εχθρικών πυραύλων, παραµένουν µόνο 140 έως και 170 δευτερόλεπτα για να πραγµατοποιηθεί µε επιτυχία η κατάρριψη του πυραύλου από το αεροµεταφερόµενο λέιζερ. Σε ένα στερεών καυσίµων πύραυλο, το χρονικό παράθυρο συρρικνώνεται σε 90 µε 120 δευτερόλεπτα. Οι επικριτές του προγράµµατος πιστεύουν εποµένως, ότι η επιτυχής χρήση του λέιζερ είναι στην πράξη εξαιρετικά δύσκολη, ίσως και αδύνατη.

Η Boeing πιέζει για 124 επιπλέον Super Hornet

Την πρόθεσή της να επιδιώξει την πώληση επιπλέον 124 F/A-18 Super Hornet στην αεροπορία του αµερικανικού ναυτικού δείχνει αίτηµα προσφοράς που κατέθεσε η εταιρία στο αµερικανικό πεντάγωνο στις 26/2. Το αίτηµα της Boeing στηρίζεται επιπλέον πλαγίως στις δηλώσεις ανώτατων Αµερικανών αξιωµατούχων περί απόκτησης της IOC από τα F-35 του αµερικανικού ναυτικού το 2015, δύο χρόνια αργότερα από τους σχεδιασµούς του κλάδου.

Οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις του F-35 δίνουν ελπίδα στην πώληση επιπλέον F/A-18 Super Hornet στο USN (© Boeing)

Αναπτύσσεται ανεπάνδρωτο Black Hawk

Η Sikorsky επενδύει στο ανεπάνδρωτο Black Hawk για να κυριαρχήσει παγκοσµίως (© Sikorsky)

Ο κατασκευαστικός οίκος της Sikorsky Aircraft δροµολογεί ένα πρόγραµµα αξίας 1 δισεκατοµµυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη µιας ανεπάνδρωτης έκδοσης του γνωστού ελικοπτέρου Black Hawk. Την 1/2 ανακοινώθηκε πως θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες µετατροπής του µέχρι σήµερα µηχανικού ελικοπτέρου σε ένα ροµποτικό ελικόπτερο. Το Black Hawk είναι µια στρατιωτική κινητήριος δύναµη, που χρησιµοποιήθηκε και χρησιµοποιείται στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, τη Γρενάδα το 1983, τον Παναµά,το 1989 τον Πόλεµο του Κόλπου το 1991. Το ελικόπτερο χρησιµοποιείται µέχρι σήµερα στην πολιτική του χρήση και ως διασωστικό ορειβατών. Το ελικόπτερο Μπλακ Χωκ έγινε πασίγνωστο από την κινηµατογραφική ταινία "Black Hawk Down", στην οποία παρουσιάζεται η δράση του σε µια µάχη στη Σοµαλία το 1993, όταν καταρρίφθησαν δύο ελικόπτερα από αντίπαλα πυρά, παρασέρνοντας στο θάνατο 18 στρατιώτες. Μερικές από τις πλέον θανατηφόρες συντριβές του ελικοπτέρου στο Ιράκ µεταξύ 2003 και 2007 είχαν ως αποτέλεσµα να σκοτωθούν 51 στρατιώτες. Η ιδέα για τηλεχειριζόµενα ελικόπτερα δεν είναι πρόσφατη. Η καινοτοµία είναι η εφαρµογή των νέων και απαραίτητων τεχνολογιών στο 10-τονο BlackHawk. Η εταιρία θέλει µε το συγκεκριµένο πρότζεκτ να αξιοποιήσει την ταχεία ανάπτυξή της - τα έσοδα και τα κέρδη έχουν υπερδιπλασιαστεί κατά τα τελευταία πέντε χρόνια - µε τεχνολογικές καινοτοµίες στην επαναδηµιουργία ελικοπτέρων. Οι καινοτοµίες της Sikorsky µπορούν τώρα να “αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού" στη διεθνή αγορά για το επόµενης γενιάς µέσο ελικόπτερο. Η Sikorsky θα σχεδιάσει και θα κατασκευάσει πρωτότυπα τα οποία λίγο αργότερα θα δοκιµαστούν και υπό συνθήκες µάχες στον ανεφοδιασµό των φίλιων δυνάµεων ή και λαµβάνοντας µέρος στη µάχη. Οι εταιρίες Kaman και Lockheed παρουσίασαν την τελευταία εβδοµάδα του Ιανουαρίου στη Γιούτα (Utah) των Ηνωµένων Πολιτειών ένα ανεπάνδρωτο µεταφορικό ελικόπτερο. Το Defense Advanced Research Projects Agency έχει αναπτύξει το µοντέλο A160, το οποίο τώρα δοκιµάζεται από το Στρατό.

Βελτιωµένη έκδοση του PAC-3 αναχαιτίζει "βαλλιστικό πύραυλο" Σε δοκιµαστική βολή που πραγµατοποιήθηκε στις 17/2 αντιβαλλιστικός πύραυλος PAC-3 MSE πέτυχε την κατάρριψη βλήµατος - προσοµοιωτή βαλλιστικής απειλής. Το PAC-3 MSE αποτελεί βελτιωµένη έκδοση που PAC-3 και βάλλεται από το αντιαεροπορικό σύστηµα Patriot. Η συγκεκριµένη έκδοση προσφέρει επιτυχή αντιµετώπιση πυραυλικών απειλών σε µεγαλύτερη απόσταση και υψόµετρο.

Χωρίς πλαγιαστά σταθερά το πρωτότυπο F-15SE

Η Boeing απέκλεισε το ενδεχόµενο ύπαρξης πλαγιαστών σταθερών στα αρχικά στάδια δοκιµών και παραγωγής του F-15SE. Το F-15 Silent Eagle αποτελεί την προτασή της αµερικανικής εταιρίας για τον εξοπλισµό των ήδη υπάρχοντων χρηστών του F-15. Στην έκδοση Silent Eagle, η Boeing υπόσχεται βελτιωµένα χαρακτηριστικά stealth σε συνδυασµό µε µεγάλο ωφέλιµο φορτίο. Υποστηρίζεται ότι διαθέτει εφάµιλλο RCS στο εµπρόσθιο µέρος µε το F-35 εξαγωγής, καθιστώντας το ανταγωνιστή του µαχητικού που αναπτύσσει η Lockheed Martin.

Το Sperwer έκθεµα σε µουσείο!

∆ύο Fokker 60 για το Περού

Το Sperwer αποτελεί το πρώτο UAV έκθεµα του µουσείου της καναδικής αεροπορίας (© CAF)

Το µουσείο της αεροπορίας του Καναδά εµπλουτίστηκε µε ένα νέο έκθεµα: το UAV Sperwer. Το Sperwer µεταφέρθηκε στο µουσείο, που βρίσκεται στην πρωτεύουσα Οτάβα, στις 23/2. Η µεταφορά του συνέπεσε µε την εθνική ηµέρα αεροπορίας και την 101η επέτειο από την πρώτη πτήση αεροσκάφους στον Καναδά. Το Sperwer αποτέλεσε το πρώτο UAV που εντάχθηκε στις καναδικές ένοπλες δυνάµεις. Χρησιµοποιήθηκε εντατικά στο Αφγανιστάν, ωστόσο, προτιµήθηκε η χρήση του Heron. Τα Sperwer πωλήθηκαν το περασµένο φθινόπωρο στη Γαλλία.

Το Περού θα ενισχύσει τις ανθυποβρυχιακές του ικανότητες µέσα από την αγορά δύο αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας από την Ολλανδία. Η συµφωνία υπογράφτηκε στις 23/2, έπειτα από ένα έτος διαπραγµατεύσεων. Το πρώτο από τα αεροσκάφη θα παραδοθεί τον ερχόµενο Ιούνιο. Τα δύο Fokker είχαν χρησιµοποιηθεί από τους Ολλανδούς ως µεταβατική λύση µετά την απόσυρση των P-3 για ρόλους ναυτικής συνεργασίας και µεταφοράς στρατιωτών µέχρι την αγορά δύο C-130.

Άφιξη του πρώτου KC-135E στη Χιλή Στις 16/2 έφθασε το πρώτο από τα τρία αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασµού KC-135Ε αεροπορική βάση Arturo Merino Benitez της Χιλής µε µεικτό πλήρωµα. τα υπόλοιπα δύο να έχουν παραδοθεί το δεύτερο προς τα τέλη του 2010 και το τρίτο στις αρχές του 2011. Τα KC-135Ε αποκτήθηκαν έπειτα από ναυάγιο στο εγχείρηµα µετατροπής δύο εµπορικών αεροσκαφών Airbus σε αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασµού έως και τα µέσα του 2008. Το κόστος της συµφωνίας έφθασε τα 40 εκατοµµύρια δολάρια και η χρηµατοδότηση θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου από τα έσοδα του εµπορίου του χαλκού. Το πρώτο αεροσκάφος πρόκειται να χρησιµοποιηθεί βραχυπρόθεσµα, ενώ τα υπόλοιπα δύο θα υποστούν αλλαγή στους κινητήρες.Υπάρχει επίσης το ενδεχόµενο αναβάθµισής τους στην έκδοση -R έναντι κόστους 24 εκατοµµύριων δολαρίων ανά µοΤο πρώτο KC-135E της Χιλής κατά την άφιξή νάδα. Τα χιλιανά KC-135Ε υπολογίζεται πως διαθέτουν ακόµη του στη χώρα της Λατινικής Αµερικής (©FACh) ωφέλιµο βίο 20.000 ωρών πτήσης, ενώ µε την άφιξη όλων των αεροσκαφών το πρώτο θα χρησιµοποιηθεί ως πηγή ανταλλακτικών για την υποστήριξή τους. Υπολογίζεται πως η χρήση τους δεν θα αντιµετωπίσει προβλήµατα ως το 2024.

2.000 δοκιµαστικές πτήσεις θα πραγµατοποιήσει το PAK FA πριν µπει σε παραγωγή

Σύµφωνα µε το Ρώσο πρωθυπουργό Βλαντιµίρ Πούτιν το νέο µαχητικό αεροσκάφος PAK FA θα έχει ολοκληρώσει 2.000 δοκιµαστικές πτήσεις πριν περάσει στην φάση της παραγωγής. Παράλληλα επεσήµανε την ανάγκη ανάπτυξης ενός νέου βοµβαρδιστικού αεροσκάφους. Με δηλώσεις του επίσης ο αρχηγός της ρωσικής αεροπορίας, Alexander Zelin, επισηµαίνει ότι δεν είναι εφικτή η παράδοση των πρώτων µαχητικών του προγράµµατος PAK FA πριν από το 2015: "Το 2013... ελπίζω ότι το πρωτότυπο θα είναι έτοιµο και τελειοποιηµένο, και θα ξεκινήσουµε παραδόσεις σε πολεµικές µονάδες το 2015", τόνισε χαρακτηριστικά ο Zelin. Το νέο ρωσικό µαχητικό PAK-FA θα ενταχθεί στη ρωσική αεροπορία το 2015.

Σερ Στίβεν Ντάλτον: Μην κόψετε τα µαχητικά!

Ο αρχηγός της Βασιλικής Αεροπορίας της Βρετανίας, σερ Στίβεν Ντάλτον, κατέφυγε σε µια απεγνωσµένη προσπάθεια να περισώσει ότι είναι δυνατό από τις αναµενόµενες µεγάλες περικοπές των κονδυλίων για τα εξοπλιστικά προγράµµατα της χώρας, δηλώνοντας να µην περικοπεί ο αριθµός των υπό προµήθεια µαχητικών αεροσκαφών τύπου F-35 για την Αεροπορία της χώρας. Σύµφωνα µε τον Αρχηγό της Αεροπορίας, η ισχύς του αέρα δεν πρέπει να θεωρηθεί ως µια πολυτέλεια κατά την εξέταση του µελλοντικού δόγµατος της Βρετανίας. Κατά τον ίδιο, το F-35 θα είναι ζωτικής σηµασίας για τη διατήρηση της στρατιωτικής υπεροχής της Βρετανίας σε µελλοντικές συγκρούσεις.

Την ανησυχία της RAF προκαλούν τα σενάρια µείωσης των προς απόκτηση µαχητικών αεροσκαφών (© LMTAS)

Στο Ηνωµένο Βασίλειο, τόσο το κόµµα των Εργατικών, όσο και το κόµµα των Συντηρητικών έχουν δεσµευθεί να επανεξετάσουν τη στρατηγική της άµυνας µετά τις εκλογές. Τα δύο πολιτικά κόµµατα αναγνωρίζουν ότι οι περικοπές θα πρέπει να γίνουν για να µειωθεί το δηµοσιονοµικό έλλειµµα, το οποίο σε απόλυτα µεγέθη τείνει να λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, δυναµιτίζοντας έτσι περαιτέρω τη θέση της βρετανικής στερλίνας στη διεθνή αγορά.

Προβλήµατα στην εκπαίδευση προκαλούν οι καθυστερήσεις παραδόσεων των EF-2000 στη Γερµανία Η ύπαρξη µόνο 48 µαχητικών EF-2000 αντί 91 αναγκάζει το προσωπικό της JG74 να µετακινηθεί για την καλύτερη εκπαίδευσή του στο χώρο της JG73.Η µονάδα θα αποστείλει µέρος του δυναµικού της στη JG73 µε σκοπό την άµεση κατάρτιση των ιπταµένων και των τεχνικών. Το γεγονός θα ξεκινήσει την ερχόµενη εβδοµάδα και θα συνεχιστεί σίγουρα ως τον Οκτώβριο. Τότε θα αποφασιστεί αν η JG74 θα µπορεί να πραγµατοποιήσει την εκπαίδευση στις εγκαταστάσεις της. Για τις ανάγκες µεταφοράς χειριστών και τεχνικών θα διατίθεται µεταφορικό αεροσκάφος C-160 κάθε ∆ευτέρα και κάθε Παρασκευή. Οι εφοδιασµένες µε τον τύπο γερµανικές µονάδες έχουν εξοπλιΣυνέπειες στο εκπαιδευτικό πρόστεί µε ελλειπή αριθµό Eurofighter από το φυσιολογικό. Σύµφωνα µε τον γραµµα έχει η καθυστέρηση παράαρχηγό της αεροπορίας, το πρόγραµµα παραδόσεων βρίσκεται αρκετά δοσης των EF-2000 στη Γερµανία (© Luftwaffe) πίσω από ότι έχει προγραµµατιστεί. Φέτος υπολογίζεται πως θα παραδοθούν επιπλέον 15 µαχητικά αλλά η πλήρης σύνθεση της JG74 θα επιτευχθεί µόνο το 2015, µε την παράδοση και των 34 αεροσκαφών που απαιτούνται. Η χρήση µέρους του δυναµικού της JG74 για την εκπαίδευση προσωπικού στη JG73 θα περιορίσει τις δραστηριότητες του αεροδροµίου όπου αυτή στεγάζεται.

Ελεγκτικό Συνέδριο Γαλλίας: Κάθε Rafale κοστίζει πραγµατικά 142,3 εκατοµµύρια ευρώ! Αναψηλαφώντας τα κυριότερα γαλλικά βιοµηχανικά αµυντικά προγράµµατα, το γαλλικό ελεγκτικό συνέδριο ασκεί κριτική στα περισσότερα από αυτά και δίνει το συµπέρασµα ότι τα περισσότερα είναι πολύ ακριβά. Όσον αφορά κυρίως το Rafale, το συνέδριο (µε στοιχεία που δηµοσιεύονται στο γαλλικό ιστότοπο lepoint.fr) θεωρεί ότι κατά µ. ο. το γαλλικό µαχητικό κοστίζει στην παραγωγή 101,1 εκατοµµύρια ευρώ και η πραγµατική του τιµή ανέρχεται στα 142,3 εκατοµµύρια ευρώ! Στην πραγµατική τιµή συµπεριλαµβάνεται το κόστος έρευνας και ανάπτυξης καθώς και υποστήριξης. Η συγκεκριµένη τιµή είναι η υψηλότερη που έχει διατυπωθεί ποτέ για το µαχητικό της Dassault και προέρχεται από επίσηµη πηγή. Η τιµή αγοράς του Rafale ξεπερνά τα 100 εκατοµµύρια ευρώ (© Dassault)

Προβλήµατα αξιοπιστίας εµφάνισαν σουηδικά Gripen

Πτητικούς περιορισµούς στη χρήση των µαχητικών Gripen έχει επιβάλλει η σουηδική αεροπορία έπειτα από δύο τεχνικά προβλήµατα που εµφανίστηκαν και είχαν ως αποτέλεσµα την καθήλωση του στόλου για µία ηµέρα. Η επιτροπή ασφαλείας έχει προτείνει να µην γίνονται ελιγµοί µεγαλύτεροι των επτά G κατά τη διάρκεια των πτήσεων, έναντι των εννέα που από κατασκευής του µπορεί να αντέξει. Αυτό συνέβη επειδή παρατηρήθηκε αστοχία υλικού στις στολές αντι-G, όταν υπήρξε βλάβη στην πίεση αέρος που έπρεπε να έχει η φόρµα. Το δεύτερο πρόβληµα αναφέρθηκε όταν χειριστής κατήγγειλε µη άµεση λειτουργία πιρού ασφάλειας του εκτινασσόµενου καθίσµατος, µηχανισµού που αποτρέπει την ακούσια Περιστατικά αναξιοπιστίας σηµειώθηκαν σε λειτουργία του. σουηδικά Gripen (© Gripen Int.)

Παράδοση του πρώτου Nimrod MRA4

Στις 10 Μαρτίου, σε µια σύντοµη τελετή στις εγκαταστάσεις της BAE Systems στο Woodford, η εταιρία παρέδωσε το πρώτο αεροσκάφος Nimrod MRA4 στο βρετανικό υπουργείο άµυνας. Το πρώτο αεροσκάφος παραγωγής (ZJ514/PA04, το οποίο απεικονίζεται στην φωτογραφία, θα αποκτήσει την αρχική επιχειρησιακή ικανότητα κατά το δεύτερο εξάµηνο του 2012. Στο µεσοδιάστηµα θα πραγµατοποιηθεί η εκπαίδευση των πληρωµάτων. Η αποδοχή του ZJ514/PA04 (πρώην XV251) συνέπεσε µε την απόσυρση των αεροσκαφών προπαραγωγής ZJ516/PA01 και ZJ518/PA02. Το αεροσκάφος ZJ514/PA04 πραγµατοποίησε την πρώτη πτήση στις 10 Σεπτεµβρίου 2009 και στο Warton (Lancashire) προσγειώθηκε µετά από ένα "touch&Go" στις 14:15µ.µ. τοπική ώρα, στις 22 Ιανουαρίου 2009, για να ξεκινήσει τη σειρά δοκιµών πριν την οριστική παράδοση του στην Βασιλική Πολεµική Αεροπορία (RAF). Η Αεροπορία θα παραλάβει 9 συνολικά αεροσκάφη του τύπου.

Το Α330 MRTT ανεφοδιάζει για πρώτη φορά AWACS

Στιγµιότυπο από τον ανεφοδιασµό του Ε-3F (© Airbus)

Συνεχίζοντας τις δοκιµές του για το πρόγραµµα A330 MRTT της αυστραλέζικης αεροπορίας, ένα αεροσκάφος του τύπου ανεφοδίασε για πρώτη φορά ένα άλλο µεγάλο αεροσκάφος. Το ρόλο του δεύτερου έπαιξε ένα E-3F. Χρησιµοποιώντας το βραχίωνα boom το αυστραλέζικο αεροσκάφος µετάγγισε 30 τόνους στο γαλλικό AWACS. Η Αυστραλία έχει παραγγείλει πέντε A330 MRTT, εκ των οποίων δύο αναµένεται να παραληφθούν στα τέλη του έτους.

Προς υλοποίηση η δηµιουργία κοινής ευρωπαϊκής διοίκησης µεταφορών

Κατά τη συνάντηση των υπουργών άµυνας στη Μαγιόρκα (24 & 25 Φεβρουαρίου) οι οµόλογοι του Βελγίου, της Γαλλίας, της Γερµανίας και της Ολλανδίας έδωσαν το πράσινο φως για τη δηµιουργία και λειτουργία πανευρωπαϊκού κέντρου αεροπορικών µεταφορών. Η διοικητική έδρα του κέντρου θα βρίσκεται στο Αϊτχόβεν της Ολλανδίας. Στη διοίκηση θα υπάγονται 160 άτοµα προσωπικό και θα είναι υπεύθυνο για 200 αεροσκάφη µεταφορών και εναέριου ανεφοδιασµού. Το EATC θα ξεκινήσει τις εργασίες του µέσα στο καλοκαίρι και θα λειτουργήσει επίσηµα από το Σεπτέµβρη.

Πρώτη πτήση για το αναβαθµισµένο CH-53GA Στις 10.2 πραγµατοποιήθηκε η πρώτη πτήση αναβαθµισµένου γερµανικού CH-53, στα πλαίσια του προγράµµατος εκσυγχρονισµού του στόλου του τύπου των γερµανικών ενόπλων δυνάµεων. Το πρόγραµµα περιλαµβάνει βελτιωµένα συστήµατα ελέγχου πτήσης και προβολής, προηγµένο σύστηµα ναυτιλίας, βελτίωση του συστήµατος αυτόµατης πλοήγησης, εγκατάστασταση συµπληρωµατικών δεξαµενών καυσίµου στην καµπίνα που επιτρέπουν την αύξηση της εµβέλειας στα 1.200 km, αναβάθµιση των επικοινωνιών ώστε να είναι εφικτή η κοινή δράση µε ελικόπτερα Tiger και NH-90 και ενσωµάτωση σπονδυλωτού εξοπλισµού αποστολής περιλαµβανοµένου Flir, δορυφορικές επικοινωνίες και σουίτα αυτοπροστασίας. Αναµένεται να έχει ολοκληρωθεί το 2013 και θα έχει ως αποτέλεσµα την παράταση του βίου των γερµανικών ελικοπτέρων έως το 2030.

Αποκρατικοποίηση του τοµέα SAR-H στη Βρετανία

Το βρετανικό Υπουργείο Άµυνας (MoD) ανακοίνωσε ότι η κοινοπραξία Soteria έχει κερδίσει τη σύµβαση για την προµήθεια υπηρεσίας ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης (SAR-H) από το 2012 και µετά. Η Soteria είναι µια κοινοπραξία των CHC, Thales, Sikorsky και της Royal Bank of Scotland. Όλα τα ελικόπτερα SAR-H στη Βρετανία θα τυγχάνουν της τεχνικής υποστήριξης της Soteria για τα επόµενα 25 χρόνια από 12 βάσεις σε όλη τη χώρα, αν και ένα µέρος του προσωπικού θα εξακολουθεί να είναι στρατιωτικό. Η Soteria θα χρησιµοποιήσει το ελικόπτερο τύπο Sikorsky S92A, µε µια ακτίνα άνω των 260 ναυτικών µιλίων - σε σύγκριση µε την τρέχουσα έκδοση Sea King, το S92A είναι περίπου 30% πιο γρήγορο και έχει περίπου 70 ναυτικά µίλια µεγαλύτερη επιχειρησιακή εµβέλεια. Με το παραπάνω βήµα, ο τοµέας της έρευνας και διάσωσης στη Βρετανία ιδιωτικοποιείται.

Πολωνοί χειριστές παραιτούνται λόγω... πονόδοντου!

∆ύσκολοι καιροί για τους πιλότους της πολωνικής αεροπορίας...

∆ιαµαρτύρονται οι χειριστές της πολεµικής αεροπορίας της Πολωνίας για την υγειονοµική περίθαλψή τους, στην οποία ανήκει κατά κύριο λόγο η κατάλληλη οδοντιατρική φροντίδα, η οποία αποτελεί σηµαντική προϋπόθεση για τις πτήσεις µε τα υπερηχητικά µαχητά του τύπου F-16 και SU-22 της Αεροπορίας της χώρας. Οι χειριστές µε ατελή σφραγισµένα δόντια ή ακόµη και τελείως ανοιχτά, αισθάνονται δυνατή πίεση στον θάλαµο διακυβέρνησης του αεροπλάνου, ειδικά όταν πετούν µε υψηλές ταχύτητες, και δεν είναι λίγες οι φορές που αντιµετωπίζουν σοβαρό πονόδοντο. Η βασική οδοντιατρική περίθαλψη όντως φαίνεται να είναι ένα σοβαρό πρόβληµα για τους χειριστές της Πολωνικής Πολεµικής Αεροπορίας, διότι ακόµη και για τους πιλότους, υπάρχει µόνο το υλικό των ενόπλων δυνάµεων της χώρας που είναι γενικά διαθέσιµο για όλους τους στρατιωτικούς, και είναι σχετικά απλών προδιαγραφών, δηλαδή τα εµφυτεύµατα δεν έχουν βίδες τιτανίου. Το τιτάνιο κοστίζει πολλά χρήµατα τα οποία δεν υπάρχουν στα αµυντικά κονδύλια της χώρας. Ο αναπληρωτής επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την εθνική άµυνα ,Janusz Zemke, παραδέχεται ότι γνωρίζει ήδη ορισµένες περιπτώσεις παραίτησης χειριστών της πολεµικής αεροπορίας, λόγω της κακής υγειονοµικής περίθλαψης. Ακατανόητο το παραπάνω, ειδικά όταν η κατάρτιση ενός χειριστή µαχητικού κοστίζει έως και 2 εκατοµµύρια δολάρια τον φορολογούµενο, και αργότερα εξοικονοµούνται πολύ λίγα χρήµατα µε τις περικοπές στην υγειονοµική περίθλαψη, µε αποτέλεσµα την παραίτηση χειριστών από το επάγγελµά τους, την ώρα που προηγήθηκε επένδυση εκατοµµυρίων δολαρίων.

Ρεκόρ πτήσεων από F-4 Phantom II της Luftwaffe

Το 37+48 που έσπασε το φράγµα των 7.500 ωρών...

Αυτό είναι ένα απόλυτο ρεκόρ για την πολεµική αεροπορία της Γερµανίας. Ένα µαχητικό αεροσκάφος τύπου F-4F Phantom της Πτέρυγας Μάχης 71 "Richthofen" έσπασε στις 26 Ιανουαρίου 2010 το φράγµα των 7.500 πτητικών ωρών. Είναι το πρώτο αεροσκάφος των Οµοσπονδιακών Ενόπλων ∆υνάµεων γενικότερα, το οποίο έχει υπερβεί τον συγκεκριµένο αριθµό πτητικών ωρών. Σηµειώνεται ότι για µια πτητική ώρα του συγκεκριµένου 36χρονου τύπου µαχητικού, οι µηχανικοί της Luftwaffe χρειάζονται περίπου 78 ώρες για συντήρηση. Οι χειριστές της πτήσης ρεκόρ ήταν οι Hauptmann Stefan Klix και Oberstleutnant Andreas Juch, και το αεροσκάφος ήταν το „37+48“. Το µαχητικό εισήρθε σε υπηρεσία στις 29 Απριλίου του 1974, δηλαδή βρίσκεται εδώ και 36 χρόνια σε επιχειρησιακή λειτουργία. Η απόσυρσή του προβλέπεται να πραγµατοποιηθεί κατά το 2013.

Η Ιαπωνία "έκοψε" τα F-35 και Rafale;

Θύµα έκπληξης πέφτει στον ιαπωνικό διαγωνισµό το F-35; (© LMTAS)

Σύµφωνα µε δηµοσίευµα ιαπωνικού αεροπορικού περιοδικού, το Τόκιο "έκοψε" το F-35 και το Rafale από το διαγωνισµό που πρόκειται να κάνει για την αγορά 40 έως 60 µαχητικών. Το γεγονός ωστόσο το µεταφέρουµε µε κάθε επιφύλαξη. Έτσι, η ιαπωνική "short list" περιλαµβάνει τρεις υποψηφιότητες: το EF-2000, το F-15 Silent Eagle και το F/A-18 Super Hornet. Για το Rafale, φαίνεται ότι δεν υπήρξε εξ' αρχής ενδιαφέρον προώθησής του στην ασιατική χώρα. Όσον αφορά το F35, το "κόψιµο" της υποψηφιότητάς του αποτελεί αρκετά παράξενο στοιχείο µιας και έως πρόσφατα γραφόταν ότι η Ιαπωνία ήταν σε συζητήσεις ώστε να ενταχθεί στο πρόγραµµα ανάπτυξης. Με τα νέα µαχητικά η Ιαπωνία θα αντικαταστήσει τα F-4 που διατηρεί στην αεροπορία της.

42 Su-30MKI για την Ινδία

Κοντά σε µια συµφωνία βρίσκεται η ινδική κυβέρνηση για την προµήθεια της πολεµικής αεροπορίας της χώρας µε επιπλέον 42 µαχητικά αεροσκάφη τύπου Su-30MKI από τη Ρωσία. Σύµφωνα µε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων "Ιντερφάξ" που επικαλείται ανώτερη πηγή στον Ινδικό Υπουργείο Εξωτερικών, οι διαπργαµατεύσεις µε την πλευρά της Ρωσίας για την συγκεκριµένη προµήθεια έχουν ήδη ξεκινήσει. Σύµφωνα µε τις ίδιες πηγές, η αξία του συµβολαίου αποτιµάται µε 3,5 δισεκατοµµµύρια δολάρια. Με αυτή την παραγγελία οι Ινδοί θα φθάσουν την αγορά 272 µαχητικών του τύπου, δύο εκ των οποίων έχουν χαθεί σε ατυχήµατα. Τα νέα Su-30MKI θα περιλαµβάνουν υποσυστήµατα του Su-35S (© IAF)

Επίσηµη τελετή ένταξης του JF-17 στην πακιστανική αεροπορία

Από την τελετή ένταξης του JF-17 στην πακιστανική αεροπορία (© APP)

Στις 18/2 πραγµατοποιήθηκε η επίσηµη τελετή ένταξης των πρώτων µαχητικών JF-17 στην πακιστανική αεροπορία. Η τελετή πραγµατοποιήθηκε στην αεροπορική βάση της Karma όπου στεγάζεται η 26η µοίρα. Η επίσηµη ένταξη των µαχητικών έρχεται έπειτα από τις πρόσφατες αφίξεις του πρώτου αεροσκάφους έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου Erieye και του πρώτου αεροσκάφους εναέριου ανεφοδιασµού Il-78, ενώ αναµένονται η παραλαβή ικανοποιητικού αριθµού F-16 έως τον Ιούνιο. Τα JF-17 θα αντικαταστήσουν σε πρώτη φάση τα γηρασµένα A-5. Μερικά από τα JF-17, τέλος, αποκαλύφθηκε ότι συµµετείχαν στις επιχειρήσεις κατά των Ταλιµπάν στο Waziristan όπου δοκιµάστηκε η ικανότητα µεταφοράς και αξιοποίησης οπλικών φορτίων.

Επιχειρησιακά τα ινδικά MiG-29K

Πάνω: πιλότοι ποζάρουν αναπαυµένοι σε ένα από τα νέα αποκτήµατα του ινδικού ναυτικού. ∆ίπλα: στιγµή από την επίδειξη (©ΙΝ)

Το ινδικό ναυτικό έθεσε και επίσηµα στις 19 Φεβρουαριού τα µαχητικά αεροσκάφη MiG29K σε επιχειρησιακή λειτουργία, µε τη Ναυτική Αεροπορική Μοίρα 303, γνωστή και ως «Μαύροι πάνθηρες». Στην τελετή, που έγινε στο INS Hansa στην περιοχή Vasco da Gama στην επαρχία Goa, πραγµατοποιήθηκε και µια µικρή εναέρια επίδειξη διάφορων αεροσκαφών, όπως και επίδειξη του ακροβατικού σµήνους „Sagar Pawan.“ Oι παραδόσεις των αεροσκαφών στην Ινδία ξεκίνησαν στις 4 ∆εκεµβρίου 2009 και τα µαχητικά θα αναπτυχθούν στο ρωσικής κατασκευής Admiral Gorshkov, το οποίο θα µετονοµαστεί σε INS Vikramaditya, όταν θα είναι έτοιµο να αναλάβει υπηρεσία το 2012. Η Ινδία θα παραλάβει σε πρώτη φάση 16 µαχητικά, εκ των οποίων τα 4 διθέσια. Σε δεύτερη φάση θα αγοραστούν άλλα 29, τα οποία θα αποκτηθούν αντί 1,5 δισεκατοµµύρια δολάρια. Τα πρώτα αεροσκάφη της νέας παρτίδας θα αρχίσουν να παραδίδονται κατά το 2012.

Επιστρέφουν σε υπηρεσία τα Mirage 2000-5 της Ταϊβάν

Επιλύθηκαν τα προβλήµατα για τα Mirage 2000-5Ei/Di

Φθινοπωρινά δηµοσιεύµατα έκαναν λόγο για απόσυρση µέρους του στόλου των 56 Mirage 20005Ei/Di της πολεµικής αεροπορίας της Ταϊβάν λόγω προβληµάτων στην υποστήριξή τους. Το κυριότερο πρόβληµα αφορούσε τις λεπίδες του κινητήρα M-53 P2. Συνέπεια ήταν η ελάττωση του χρόνου πτήσης των χειριστών του τύπου από 15 ώρες το µήνα σε 6. Έπειτα από συζητήσεις της χώρας µε τις γαλλικές εταιρίες Dassault και Snecma ανακοινώθηκε στις 22 Μαρτίου η παράδοση ανταλλακτικών ύψους άνω των 3 εκατοµµύριων δολαρίων, χάρη στα οποία τα προβλήµατα τείνουν πλέον να περιοριστούν. Παράλληλα, θα δοθούν στην Ταϊβάν περισσότερα από 10 εκατοµµύρια ευρώ ως αποζηµίωση.

ΤΑ ΗΑΕ ζητούν την πιστοποίηση του SLAM ER στο Rafale 4,7 δισεκατοµµύρια ευρώ θα κοστίσουν τα 28 αεροσκάφη και τα όπλα τους στο Κουβέιτ Συνεχίζεται το σήριαλ της πώλησης του Rafale στα ΗΑΕ. Αυτή την περίοδο η γαλλική πλευρά φαίνεται αισιόδοξη για ολοκλήρωση της συµφωνίας έως το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους. Σύµφωνα µε τις τελευταίες πληροφορίες, τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα ζητούν από την γαλλική πλευρά πρώτα την πιστοποίηση συγκεκριµένων όπλων στο µαχητικό, όπως για παραδειγµα ο πύραυλος αέρος-εδάφους SLAM-ER της Boeing, πριν την υπογραφή ενός συµβολαίου για την προµήθεια 60 µαχητικών του τύπου από την χώρα του Κόλπου. Σύµφωνα µε στρατιωτικές πηγές από τα Εµιράτα, η Αεροπορία της χώρας χρειάζεται τον συγκεκριµένο πύραυλο για να µπορέσει να πλήξει στόχους βαθειά στο έδαφος του Ιράν. Η εµβέλεια του πυραύλου δίνεται σε 160 περίπου µίλια. Τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα διαθέτουν 184 µαχητικά αεροσκάφη στο δυναµικό τους, συµπεριλαµβανοµένων 155 µαχητικών κρούσης. Την ίδια ώρα φαίνεται ότι η επιλογή του Rafale θα κοστίσει συνολικά στο Κουβέιτ 4,7 δισεκατοµµύρια ευρώ στο Κουβέιτ εφόσον αυτό αγοράσει 28 µαχητικά του τύπου, σύµφωνα µε προσφορά που κατέθεσε για 28 µαχητικά η Dassault. Στο πακέτο περιλαµβάνονται όπλα αξίας 800 εκατοµµυρίων ευρώ, ενώ τα 28 µαχητικά υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν 3,9 δισεκατοµµύρια. Όλα αυτά στην περίπτωση που το µαχητικό επιλεγεί για να εξοπλίσει την πολεµική αεροπορία του εµιράτου. Στον αντίποδα, η Boeing προτείνει το Super Hornet και είναι διατεθειµένη να αγοράσει τα υφιστά- Συνεχίζει η εκστρατεία προώθησης του Rafale στα ΗΑΕ και µενα F/A-18C/D του µεσανατολικού κράτους. το Κουβέιτ (© SIRPA AIR)

Το Ιράκ παραλαµβάνει τα 4 πρώτα T-6A Texan II

Η εταιρία Hawker Beechcraft Corporation (HBC) ανακοίνωσε στις αρχές του Φεβρουαρίου ότι έχει παραδώσει τα πρώτα τέσσερα εκπαιδευτικά αεροσκάφη τύπου Beechcraft Τ-6Α στην ιρακινή πολεµική αεροπορία. Παρόµοια αεροσκάφη διαθέτει και η Ελληνική Πολεµική Αεροπορία. Η HBC ανέλαβε µια σύµβαση για οκτώ Τ-6Α τον Αύγουστο του 2009 και επιπλέον για άλλα επτά το Σεπτέµβριο του 2009, ανεβάζοντας το σύνολο τοων αεροσκαφών σε 15 µονάδες. Η σύµβαση αποτελεί µια διακυβερνητική συµφωνία µεταξύ του Ιράκ και των ΗΠA.

Επιπλέον F-16 για το Πακιστάν; Ο Αρχηγός της πολεµικής αεροπορίας του Πακιστάν δήλωσε πως η Αεροπορία της χώρας του θα έχει παραλάβει µέχρι τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους 18 µαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16 της τελευταίας έκδοσης µε πυραύλους Beyond Visual Range (BVR). Η παράδοση του συνόλου των αεροσκαφών της τελευταίας παρτίδας, θα ολοκληρωθεί µέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Επιπλέον ανέφερε πως το Πακιστάν διαπραγµατεύεται την αγορά επιπλέον 14 αεροσκαφών της ίδιας έκδοσης.

Η BAE παραδέχεται πλαγίως ότι "λάδωσε" για την πώληση του EF-2000 στη Σ. Αραβία; Με τη συµφωνία της να πληρώσει πρόστιµο 300 εκατοµµυρίων στερλινών, η βρετανική εταιρία BAE παραδέχεται µε πλάγιο τρόπο ότι χρησιµοποίησε κατά καιρούς άδολα µέσα για πετύχει την πώληση προϊόντων της. Αν και η εταιρία επί 20 χρόνια δεν οµολογεί κάτι τέτοιο, αναγκάστηκε να το παραδεχθεί ώστε να µην µπει στη µαύρη λίστα πωλητών όπλων στις ΗΠΑ. Ανάµεσα στις περιπτώσεις που ξεχωρίζουν φιγουράρουν οι πωλήσεις όπλων στη Σαουδική Αραβία, την Τανζανία, την Τσεχία, την Ουγγαρία και τη Ρουµανία. Η περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας περιλαµβάνει το κολοσσιαίο πρόγραµµα πωλήσεων µαχητικών αεροσκαφών al-Yamamah, ύψους 43 δισεκατοµµυρίων στερλινών, που περιελάµβανε την προώθηση µαχητικών Tornado και EF-2000 Typhoon, καθώς επίσης την υποστήριξη και τον εξοΒάσιµες πλέον φαίνεται η κατηγορία δωροδοκίας για την πλισµό τους. πώληση 72 EF-2000 στη Σ. Αραβία (© Eurofighter GmbH)

Άφιξη του πρώτου Boeing 737 (AEW & C) στη Κορέα

Ο αεροδιαστηµικός οίκος της Boeing παρέδωσε στη Νότιο Κορέα το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά αεροµεταφερόµενα συστήµατα έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου τύπου Boeing 737 (AEW & C), για τις τελικές τροποποιήσεις στο αεροσκάφος, πριν από την τελική παράδοση στη Πολεµική Αεροπορία της Κορέας το επόµενο έτος. Η Αεροπορία σχεδιάζει να δηµιουργήσει µιά τακτική πτέρυγα αναγνώρισης µε τα συγκεκριµένα συστήµατα µέχρι το 2012. Η σύµβαση αξίας 1,6 δισεκατοµµυρίων υπογράφηκε τον Νοέµβριο του 2006, και αφροά τέσσερα συνολικά συστήµατα που θα πρέπει να παραδοθούν µέχρι το 2012. Το πρώτο αεροπλάνο αφίχθη στη Νότιο Κορέα στις 4 Φεβρουαρίου.

Storm Shadow για τη Σαουδική Αραβία Η Σαουδική Αραβία έχει υπογράψει µια συµφωνία για την απόκτηση πυραύλων κρουζ, τύπου Storm Shadow (αντίστοιχος τους Scalp) από την ευρωπαϊκή κατασκευαστική εταιρία MBDA. Τα όπλα µακρού πλήγµατος προορίζονται να εξοπλίσουν τα µαχητικά αεροσκάφη τύπου Tornado της πολεµικής αεροπορίας της χώρας. Το πακέτο περιλαµβάνει επίσης και τους πυραύλους κατά θωρακισµένων στόχων, τύπου Brimstone. Οι παραπάνω προµήθειες είναι µέρος µιας ευρύτερης συµφωνίας αξίας 1,9 δισεκατοµµυρίων δολαρίων µεταξύ της BAE Systems του Ηνωµένου Βασιλείου και τη Σαουδική Αραβία, µε σκοπό την πλήρη επιχειρησιακή αναβάθµιση των µαχητικών Tornado στην Αραβική Χερσόνησο.

∆εν παραλαµβάνει Mig-29 ο Λίβανος ∆εν θα ενταχθούν στην πολεµική αεροπορία του Λιβάνου τα δέκα µαχητικά Mig-29 που πρόσφερε σε αυτήν η Ρωσία. Έπειτα από διαβουλεύσεις που έγιναν στη Μόσχα µεταξύ των δύο προέδρων αποφασίστηκε τελικά η µεταβίβαση επιθετικών ελικοπτέρων.

Ισραηλινό σχέδιο µετατροπής B767 σε MRTT Αξιωµατούχος της IAI αποκάλυψε στο αεροπορικό σαλόνι της Σιγκαπούρης ότι η εταιρία σκοπεύει να δηµιουργήσει ένα νέο αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασµού και µεταφορών βασισµένο σε χρησιµοποιηµένα B767. Πρώτος πελάτης είναι ι ισραηλινή αεροπορία. Σε ένα τέτοιο πρόγραµµα το αεροσκάφος θα έχει δυνατότητα µεταφοράς 45 τόνων καυσίµου προς µετάγγιση ή 34 τόνων µεταφερόµενου φορτίου. Πέραν του Ισραήλ, το πρόγραµµα έχει προταθεί και στην Πολωνία.

Αίγυπτος: ενδιαφέρον για τουλάχιστον 48 JF-17

Για την εγχώρια παραγωγή του JF-17 ενδιαφέρεται η Αίγυπτος

Σύµφωνα µε πληροφορίες από το Jane's, η πολεµική αεροπορία της Αιγύπτου ενδιαφέρεται να εντάξει στο δυναµικό της τουλάχιστον 48 JF-17. Για το λόγο αυτό το Κάιρο φαίνεται ότι είναι σε συζητήσεις µε το Ισλαµαµπάντ. Το αεροσκάφος είναι αποτέλεσµα σινο-πακιστανικής συνεργασίας. Βρίσκεται σε υπηρεσία µε το Πακιστάν, ενώ τέσσερα αεροσκάφη έχουν κατασκευαστεί για λογαριασµό της κινεζικής αεροπορίας στο πλαίσιο της ανάπτυξής του. Άλλες χώρες που ενδιαφέρονται για την απόκτησή του είναι το Αζερµπαϊτζάν και η Ζιµπάµπουε. Εφόσον το JF-17 αποκτηθεί από την Αίγυπτο, θεωρείται πολύ πιθανή η εγχώρια συµµετοχή στην παραγωγή του. Υπενθυµίζεται ότι η αιγυπτιακή αεροπορία διαθέτει υπολογίσιµη ποσότητα αεροσκαφών β' γενιάς που χρήζουν αντικατάστασης. Στη συγκεκριµένη περίπτωση, το σινο-πακιστανικό µαχητικό αποτελεί µια καλή επιλογή µιας και συνδυάζει χαµηλή τιµή αγοράς και σύγχρονο εξοπλισµό, ειδικά στην εκδοχή µε το γαλλικό εξοπλισµό. Το ζήτηµα βρίσκεται στο στάδιο των διαπραγµατεύσεων.

Πολεµική Αεροπορία µόνο για το θεαθήναι...

Τα ακριβά µαχητικά αεροσκάφη Gripen θα βρίσκονται κυρίως στο έδαφος για τα επόµενα τρία χρόνια, επειδή δεν υπάρχει το χρήµα για την επιχειρησιακή λειτουργία τους. Στον προϋπολογισµό γίνεται πρόνοια για 11 µαχητικά Gripen και 550 ώρες πτήσης στη διάθεση του τρέχοντος έτους, πράγµα που σηµαίνει ότι οι πτήσεις είναι λιγότερες από τις µισές ώρες που απαιτούνται για να είναι συµβατές µε τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ προβλέπει 240 ώρες ετησίως για κάθε χειριστή. Οι περισσότερες από αυτές τις ώρες θα πρέπει να χρησιµοποιηθούν κατά τη διάρκεια Παγκοσµίου Κυπέλλου 2010, και από τον Ιούλιο έως το τέλος του οικονοµικού έτους, τα µαχητικά αεροσκάφη θα πρέπει να βρίσκονται µέσα στα υπόστεγά τους. Η κατάσταση θα χειροτερέψει τα επόµενα έτη µια και για τα συνολικά 26 Gripen της πολεµικής αεροπορίας της χώρας, θα υπάρχουν διαθέσιµα κονδύλια για κατά µέσο όρο 9,6 πτητικές ώρες ανά έτος.

Προβλήµατα µε τη χρηµατόδότηση αντιµετωπίζει η SAAF (© Gripen Int.)

Παράδοση του 2ου ATR-42MP στη Νιγηρία

Το δεύτερο ATR-72MPA (© Avionews 2010)

H Alenia Aeronautica έχει παραδώσει το δεύτερο αεροπλάνο τύπου ATR-42MP (Maritime Patrol) στον πολεµική αεοροπορία της Νιγηρίας (NAF). Η τελετή παράδοσης έγινε στις εγκαταστάσεις της Alenia Aeronautica στο Τορίνο. Το αεροσκάφος πρόκειται σύντοµα να πετάξει προς την νιγηριανή Βάση του Μπενίν, η οποία απέχει 400 χιλιόµετρα περίπου από το Λάγκος. Η αρχική σύµβαση µεταξύ των δύο πλευρών που υπογράφηκε στο Μάρτιο του 2007 και αποτιµάται µε 73 εκατοµµύρια δολάρια, προβλέπει την παράδοση των αεροσκαφών, ανταλλακτικών και του απαραίτητου εξοπλισµού εδάφους.

Τα πρώτα F/A-18F παρέλαβε η RAAF

Η προσγείωση δύο από τα πρώτα F/A-18F που έφθασαν στην Αυστραλία (© RAAF)

Μετά από µία πτήση τριών ηµερών πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, τα πρώτα πέντε µαχητικά αεροσκάφη τύπου Boeing F/A-18F Super Hornet για τη Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας προσγειώθηκαν στον διάδροµο της αεροπορικής βάσης Amberley στο Queensland. Ο Υπουργός Άµυνας της Αυστραλίας κ.Faulkner δήλωσε ότι η άφιξη των Super Hornet σηµατοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο για την Πολεµική Αεροπορία της χώρας. Σύµφωνα µε τον ίδιο, τα 24 µαχητικά αποτελούν την ενδιάµεση λύση µέχρι την µετάβαση προς τα µαχητικά αεροσκάφη τύπου Joint Strike Fighter. Τα Super Hornet θα αναπτυχθούν στην 1η και 6η Μοίρα της RAAF στο Amberley. Στα 12 αεροσκάφη θα υπάρξουν προεγκατεστηµένες οι αναγκαίες υποδοµές για την µετατροπή σε ΕF/A-18G, ωστόσο, δεν φαίνεται να απασχολεί έντονα το συγκεκριµένο πρόγραµµα. Εάν η παράδοση των πρώτων F-35 καθυστερήσει - ένεκα των προβληµάτων που αντιµετωπίζει το πρόγραµµα - τότε είναι εφικτή η συµπληρωµατική αγορά άλλων 12-24 Super Hornet.

Επτά CH-47F Chinook προµηθεύεται η Αυστραλία Το Υπουργείο Αµύνης της Αυστραλίας έχει υπογράψει µια σύµβαση αξίας 513,5 εκατοµµυρίων δολαρίων µε τον Αµερικανικό Στρατό (US Army Security Assistance Command) για την απόκτηση επτά ελικοπτέρων τύπου CH-47F Chinook, δύο προσοµοιωτών πτήσης και συναφή ανταλλακτικά. Τα ελικόπτερα θα αντικαταστήσουν τον υπάρχοντα στόλο των έξι CH-47D Chinook, τα οποία είναι αναπτυγµένα µε το 5ο Σύνταγµα Αεροπορίας στο Townsville. Τα δύο πρώτα ελικόπτερα προγραµµατίζεται να τεθούν σε υπηρεσία το 2014, µε τις παραδόσεις να έχουν ολοκληρωθεί µέχρι το 2017. Τα CH-47F της Αυστραλίας προγραµµατίζεται να ενσωµατώνουν πολυβόλα και ενδοδαπέδια βαλλιστική προστασία. Η σύµβαση για την προµήθεια των ελικοπτέρων υπογράφηκε σε ειδική τελετή που πραγµατοποιήθηκε στην Αυστραλιανή Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, την Παρασκευή 19 Μαρτίου.

Προς διάλυση οδεύουν τα F-111 Η Αυστραλία εξέδωσε ανακοίνωση για την ανεύρεση αναδόχου µε έργο την καταστροφή των µαχητικών F-111. Σύµφωνα µε αυτήν, πρέπει να καταστραφούν 13 F-111G και 70 κινητήρες TF30. Τα αεροσκάφη θα καταστραφούν µε βάση αµερικανικών κανονισµών επειδή αφορούν φορείς µεταφοράς και αξιοποίησης ατοµικών όπλων. Από τη συγκεκριµένη έκδοση θα διασωθεί µονάχα ένα κοµµάτι, το A8-272 ‘Boneyard Wrangler’. Αυτό θα µεταφερθεί στο µουσείο της RAAF.

Η Ρουµανία αποδέχεται την αντιπυραυλική ασπίδα

Η Ρουµανία συµφώνησε να φιλοξενήσει στο έδαφός της συστήµατα αναχαίτισης πυραύλων, στο πλαίσιο της νέας αντιπυραυλικής ασπίδας που επιθυµούν να εγκαταστήσουν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη, ανακοίνωσε ο Τράιαν Μπασέσκου. Ο πρόεδρος της Ρουµανίας δήλωσε ότι το σχέδιο έλαβε το πράσινο φως από την ανώτατη επιτροπή Αµυνας της χώρας και ότι απαιτείται ακόµα η έγκρισή του στο Κοινοβούλιο. Ο Τ. Μπασέσκου δήλωσε ότι το σύστηµα «θα προστατεύσει το σύνολο της ρουµανικής επικράτειας», τόνισε, ωστόσο, ότι «δεν στρέφεται κατά της Ρωσίας». Ο Αµερικανός πρόεδρος είχε ανακοινώσει την εγκατάλειψη της εγκατάστασης αντιπυραυλικής ασπίδας στην Τσεχία και την Πολωνία και είχε ανακοινώσει ότι η Ουάσινγκτον θα στραφεί σε ένα µικρότερης κλίµακας σύστηµα. Η Ρωσία έχει επανειληµµένως εκφράσει την αντίθεσή της για την εγκατάσταση του συστήµατος σε χώρες της Ευρώπης.

Νέο µαχητικό αεροσκάφος αναζητεί η Σερβία

Η Σερβία εξετάζει το ενδεχόµενο της αγοράς νέων µαχητικών αεροσκαφών για την πολεµική αεροπορία της χώρας. Ο Ranko Zivak, αρχηγός των αεροπορικών δυνάµεων και των επίγειων αντιεροπορικών δυνάµεων της Σερβίας, σε συνέντευξή του στην εφηµερίδα του Βελιγραδίου "Politika" (έκδοση Παρασκευή 05 Μαρτίου 2010) αναφέρθηκε πως η Σεβία απέστειλε αιτήσεις για πληροφορίες σε κατασκευαστές µαχητικών αεροσκαφών, τέταρτης και πέµπτης γενιάς. Οι αιτήσεις απεστάλησαν στους κατασκευαστές των µαχητικών F-16, F-18, Gripen, Sukhoi, MiG-29, EF-2000 και Rafale. Η αίτηση πληροφοριών προς τη ρωσική πλευρά εστιάζεται στην ανταπόκριση περισσότερων στοιχείων για το µαχητικό MiG-35, σύµφωνα µε ρωσικές πηγές. Τα αποτελέσµατα της ανάλυσης θα παρουσιαστούν στις αρχές του 2011, και µετά την εξέταση αυτών από εµπειρογνώµονες αλλά και από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας, θα ληφθεί η τελική απόφαση για το νικητή του διαγωνισµού. Πρόκειται για ένα από τα µεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράµµατα των

Ισχυρή υποψηφιότητα στο σερβικό διαγωνισµό θα θέσει το Mig-35 (© RAC MIG)

ενόπλων δυνάµεων της Σερβίας. Σύµφωνα µε τον Ranko Zivak, η Σερβία χρειάζεται τουλάχιστον 14 νέα µαχητικά αεροσκάφη, τα οποία θα αντικαταστήσουν τα παρωχηµένα MiG-21 και MiG-29 του υφιστάµενου δυναµικού της πολεµικής αεροπορίας της χώρας. Σύµφωνα µε τον ίδιο, το βέλτιστο αποτέλεσµα για την περίπτωση που το επιτρέπουν οι οικονοµικοί παράµετροι, θα είναι η προµήθεια 20 µε 24 νέων µαχητικών.

Πρώτα F-16, µετά F-35

Με 24 µεταχειρισµένα F-16C/D block 25 πρόκειται να εξοπλιστεί η Ρουµανία (© USAF)

To Συµβούλιο Εθνικής Άµυνας της Ρουµανίας (CSAT) ενέκρινε πρόταση του Υπουργείου Εθνικής Άµυνας για την αγορά 24 µεταχειρισµένων F-16 της Lockheed Martin , ένα αίτηµα το οποίο έχει διαβιβασθεί στο Κοινοβούλιο για τις σχετικές συζητήσεις. Το Συµβούλιο Εθνικής Άµυνας της χώρας λαµβάνοντας υπόψη ότι η Ρουµανία δεν διαθέτει τα αναγκαία οικονοµικά κονδύλια για να αγοράσει νέα αεροσκάφη, προχώρησε στην πρόταση για την προµήθεια µεταχειρισµένων αεροσκαφών F-16. H νέα προµήθεια πραγµατοποιείται, σύµφωνα µε τον υπουργό άµυνας Gabriel Oprea για να καλύψει το κενό στην πολεµική αεροπορία της χώρας, µέχρι την εισαγωγή µιας παρτίδας µε µαχητικά αεροσκάφη τύπου F - 35 Lightning II, πάντα στα πλαίσια της προσπάθειας να καταστηθεί η ρουµανική Αεροπορία πλήρως επιχειρησιακή µε τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Σε δήλωσή του στο ρουµανικό κοινοβούλιο, ο κ.Oprea είπε ότι τα 24 F-16 θα αντικαταστήσουν το στόλο των MiG-21 Lancers, µε "απώτερο στόχο" την αγορά 24 F-35. Το µεταχειρισµένα F-16 που πρόκειται να αγοραστούν από την Πολεµική Αεροπορία των ΗΠΑ, η υπολειπόµενη διάρκεια επιχειρησιακής ζωής υπολογίζεται σε 10 µε 15 χρόνια (2.500 µε 3.500 ώρες πτήσης ανά αεροσκάφος). Τα 24 µεταχειρισµένα θα κοστίσουν σύµφωνα µε τις νέες δηλώσεις 1,3 δισεκατοµµύρια δολάρια, και το πρώτο αναµένεται να παραδοθεί το 2013.

Η Βουλγαρία δεν θέλει άλλο όλα τα Panther Η Βουλγαρία θέλει να παγώσει το συµβόλαιο αλλά και να καταγγείλει τη σύµβαση µε την εταιρία Eurocopter, για την προµήθεια έξι ελικοπτέρων ναυτικών εφαρµογών τύπου Panther, σε µια προσπάθεια να εξοικονοµηθούν χρήµατα, σύµφωνα µε δηλώσεις του υπουργού Άµυνας την Τρίτη 30 Μαρτίου. Σύµφωνα µε τον ίδιο, στις επόµενες διαπραγµατεύσεις µε την Eurocopter, η βουλγαρική πλευρά θέλει να βρεθεί µια αµοιβαία αποδεκτή λύση για το θέµα. Η εταιρία Eurocopter έχει ήδη προµηθεύσει τις ένοπλες δυνάµεις της χώρας µε 11 από τα συνολικά 12 ελικόπτερα τύπου Cougar, στο πλαίσιο της σύµβασης που υπεγράφη το 2005 για ένα σύνολο 18 ελικοπτέρων (12 Cougar, 6 Panther) και αξίας 358 εκατοµµυρίων ευρώ. Τα έξι ελικόπτερα Panther προορίζονταν για το Ναυτικό, ενώ τα Cougar αγοράστηκαν για τις ανάγκες της πολεµικής αεροπορίας της Βουλγαρίας. Ο υπουργός Άµυνας κ.Άγγελοφ πρότεινε οι προκαταβολές για τα ελικόπτερα Panther να χρησιµοποιηθούν για να διευθετηθεί το οικονοµικό θέµα για τα ήδη έντεκα παραδοθέντα Cougar.

Μεταθέτει το ΝΜΑ η Κροατία Η Κροατία αναβάλλει την προγραµµατισµένη αγορά νέων µαχητικών αεροσκαφών αξίας ενός δισεκατοµµυρίου ευρώ για µια καλύτερη εποχή, σύµφωνα µε δηλώσεις του υπουργού Άµυνας, Μπράνκο Βούκελιτς, στην κροατική τηλεόραση HRT. Ως φαβορί στο πρόγραµµα απόκτησης ενός νέου µαχητικού αεροσκάφους για την πολεµική αεροπορία της χώρας θεωρούντο µέχρι σήµερα το Typhoon της κοινοπραξίας Eurofighter. Η αναβολή της προµήθειας ενός νέου αεροσκάφους σηµαίνει την παράταση του βίου των µαχητικών MiG-21 .

Αίσια έκβαση των B737-700 MESA AEW & C της Τουρκίας βλέπει ο Murad Bayar

Μετά την πολυετή καθυστέρηση στο πρόγραµµα των τουρκικών αεροσκαφών B737700 MESA AEW & C µε επικεφαλής την Boeing, το θέµα βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο, σύµφωνα πάντα µε δηλώσεις στον τουρκικό Τύπο εκ µέρους του κ.Murad Bayar, διευθυντή της Γραµµατείας Πολεµικής Βιοµηχανίας (SSM), της Τουρκίας. Το πρώτο από τα συνολικά τέσσερα εναέρια ραντάρ αξίας 1,6 δισεκατοµµυρίων δολαρίων πρόκειται να παραδοθεί στην πολεµική αεροπορία της Τουρκίας µέσα στο 2011.

To 2011 θα παραδοθεί το πρώτο MESA στην Τουρκία (© Boeing)

„Είµαστε κοντά σε µια συµφωνία µε την Boeing για ένα αναθεωρηµένο χρονοδιάγραµµα για το πρόγραµµα, και ελπίζουµε να παραλάβουµε το πρώτο αεροσκάφος πριν από το τέλος του επόµενου έτους“, ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Murad Bayar. Στο µεταξύ έχει πραγµατοποιηθεί η ολοκλήρωση της εγκατάστασης του επίγειου εξοπλισµού στο υπό αναβάθµιση κέντρο ηλεκτρονικού πολέµου στο Ικόνιο της Τουρκίας. Μέσα στο προηγούµενο Οκτώβριο και Νοέµβριο ολοκληρώθηκαν οι προβλεπόµενες εγκαταστάσεις της υλικοτεχνικής υποστήριξης των αεροσκαφών και το επόµενο βήµα είναι η προσθήκη του κατάλληλου λογισµικού διασύνδεσης ώστε να πραγµατοποιείται στο κέντρο η ανάλυση των δεδοµένων που έχουν συλλεχθεί από µια αποστολή των αεροσκαφών. Η προσθήκη εξοµειωτή πτήσης θα µειώσει το κόστος εκπαίδευσης.

Παράδοση των δύο πρώτων F-4E Simsek

Παραδόθηκαν έξι Heron

Στις 2 Μαρτίου παραδόθηκαν τα δύο πρώτα αναβαθµισµένα τουρκικά F-4E, στα πλαίσια του προγράµµατος Simsek. Το πρόγραµµα δεν έχει σχέση µε το πρόγραµµα αναβάθµισης των 54 F-4T 2020. Aφορά την επέκταση της υπηρεσίας 16 αεροσκαφών έως το 2014-16 και περιλαµβάνει επεµβάσεις στη δοµή και τα ναυτιλιακά συστήµατα που φέρουν τα αεροσκάφη. Στα 16 αεροσκάφη του προγράµµατος φαίνεται ότι θα υπάρξει η συγκεκριµένη επέκταση ζωής για δύο λόγους: την άγνοια για το πρόγραµµα παραδόσεων των πρώτων F-35 και για την περαιτέρω εντρύφηση της εγχώριας βιοµηχανίας στις αναβαθµίσεις µαχητικών αεροσκαφών. Tο έργο θα αποτελέσει άλλη µία ευκαιρία ώστε να καλλιεργηθεί η κατάλληλη τεχνολογία στην τουρκική αµυντική βιοµηχανία για να προσφερθούν στην εσωτερική και διεθνή αγορά ανταγωνιστικά πακέτα εκσυγχρονισµού µαχητικών δεύτερης και τρίτης γενιάς. Στο πρόγραµµα, όπως και στο αντίστοιχο των 18 RF-4E, δεν υπάρχει ανάµειξη ξένης εταιρίας. Στα αεροσκάφη του προγράµµατος Simsek θα τοποθετηθεί αναβαθµισµένο πιλοτήριο, σύστηµα IFF και νέα συστήµατα επικοινωνίας και ναυτιλίας αναπτυγµένα από την ASELSAN. Είναι αρκετά πιθανή, τέλος, η πιστοποίηση στα αεροσκάφη του συστήµατος σκόπευσης ASELPOD και εγχώριων πυροµαχικών. Άγνωστο παραµένει αν υπάρξει παράλληλη ενίσχυση του υφιστάµενου συστήµατος αυτοπροστασίας.

Με ανακοίνωση του στις 12/2 ο ισχυρός άνδρας της τουρκικής γραµµατείας εξοπλισµών, Murad Bayar, υπογραµµίζει ότι έξι UAV Heron πέρασαν τα καθοριστικά τεστ και ότι σε µερικές εβδοµάδες θα ξεκινήσουν οι παραδόσεις τους στην τουρκική αεροπορία. Για τα υπόλοιπα τέσσερα θα υπάρξει παρόµοια δοκιµασία πριν επιτευχθεί η παραλαβή τους. Tο Ισραήλ παρέδωσε στα τέλη του ίδιου µήνα τα πρώτα έξι από τα συνολικά δέκα UAV. Μαζί µε τα προαναφερθέντα συστήµατα παραδόθηκαν και δύο σταθµοί εδάφους. Τα υπόλοιπα τέσσερα συστήµατα θα ακολουθήσουν έως τον Ιούνιο. Για την ιστορία, η συµφωνία για την παράδοση των ισραηλινών UAV υπογράφτηκε το 2005, λόγω διάφορων κωλυµάτων υπέφερε από καθυστερήσεις.

Συντριβή του τουρκικού πρωτότυπου T-129

διάγραµµα ανάπτυξης του προγράµµατος.

Το πρωτότυπο επιθετικό ελικόπτερο του τουρκικού προγράµµατος Τ-129 συνετρίβη την Παρασκευή 19 Μαρτίου στις 16:30 τοπική ώρα, στην περιοχή Oasis Preglia, Crevoladossola, στην Ιταλία. Το ελικόπτερο εκτελούσε δοκιµαστική πτήση στα πλαίσια του αναπτυξιακού προγράµµατος της ιταλικής Agusta Westland και της τουρκικής Turkish Aerospace Industries, για λογαριασµό των τουρκικών ενόπλων δυνάµεων. Οι δύο χειριστές του ελικοπτέρου ανασύρθηκαν από τα συντρίµµια τραυµατισµένοι και λίγο αργότερα µεταφέρθηκαν στο πλησιέστερο νοσοκοµείο.Σύµφωνα µε τις πρώτες αναφορές για τα αίτια της συντριβής, το πρωτότυπο AgustaWestland/TAI T129 ATAK (AW729) µε νηολόγιο CSX81723 έχασε το ουραίο στροφείο του σε ύψος 15.000 πόδια περίπου. Το ελικόπτερο που συνετρίβη ήταν το µοναδικό πρωτότυπο του προγράµµατος, αν και δύο ακόµη πρωτότυπα είναι προγραµµατισµένα να κατασκευαστούν φέτος. Η συντριβή του ελικοπτέρου, το οποίο πραγµατοποίησε την παρθενική του πτήση στις 28 Σεπτεµβρίου 2009, θα καθυστερήσει για άγνωστο χρονικό διάστηµα το χρονο-

H Eurosam προσφέρει το SAMP/T στην Τουρκία Η γαλλική και η ιταλική κοινοπραξία Eurosam αποφάσισε να συµµετάσχει στον διαγωνισµό για το νέο αντιεροπορικό και αντιβαλλιστικό σύστηµα µεγάλου βεληνεκούς των τουρκικών ενόπλων δυνάµεων. Η κοινοπραξία Eurosam προσφέρει το σύστηµα Aster 30. Σύµφωνα µε δηµοσίευµα της τουρκικής εφηµερίδας "Zaman", o Murad Bayar ανακοίνωσε τη συµµετοχή στον τουρκικό διαγωνισµό απόκτησης αντιαεροπορικών πυραυλικών συστηµάτων µεγάλου βεληνεκούς του γαλλοϊταλικού συστήµατος SAMP/T. Η Τουρκία συµφώνησε να επιτρέψει στην Eurosam να υποβάλει τελικά προσφορά στο εξοπλιστικό πρόγραµµα T-LORAMIDS, µετά από µια σειρά έντονων δραστηριοτήτων από τη Γαλλία. Η τουρκική πλευρά είχε επιβάλλει στη γαλλική αµυντική βιοµηχανία ένα άτυπο εµπάργκο στη συµµετοχή της τελευταίας στα εξοπλιστικά προγράµµατα των τουρκικών ενόπλων δυνάµεων, µετά την αναγνώριση του Παρισιού της Γενοκτονίας των Αρµενίων το 1915. Η Τουρκία έχει παρατείνει την ηµεροµηνία των ανταγωνιστικών προσφορών από τα ενδιαφερόµενα µέρη µέχρι τις 1η Μαρτίου του 2010. Η παράταση της προθεσµίας για τις προτάσεις έγινε για να δοθεί η ευκαιρία στην Eurosam αλλά και στη Ρωσία, να προετοιµάσουν τις προσφορές τους για το 4,5 δισεκατοµµυρίων δολαρίων εξοπλιστικό πρόγραµµα. Η Ρωσία αναµένεται να προσφέρει το προηγµένο σύστηµα S-300 αντί του S-400. Η Τουρκία ήθελε τη Ρωσία για την προσφορά του S-400, αλλά η Ρωσία έχει πείσει την Τουρκία να αποδεχθεί στο διαγωνισµό µια προηγµένη έκδοση του S-300. Στο διαγωνισµό συµµετέχει και η Κίνα, συγκεκριµένα η εταιρία China National Precision Machinery Import-Export Corporation (CPMIEC), η οποία προείνει στην τουρκική πλευρά το σύστηµα FD-2000, το οποίο αποτελεί την εξαγωγική έκδοση του HQ-9. Η αµερικανική πλευρά, και συγκεκριµένα το σχήµα των εταιριών της Lockheed Martin και της Raytheon, έχει ήδη υποβάλει την σχετική πρόταση τον ∆εκέµβριο του περασµένου έτους. Οι δύο εταιρείες πρότειναν από κοινού ένα συνδυασµό των Patriot Advanced Capability-3 (PAC3) και PAC-2, µέσω του προγράµµατος FMS (Foreign Military Sales Program) της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάµεις έχουν θέσει την τιµή της προσφοράς της για το πρόγραµµα T-LORAMIDS σε 1 δισεκατοµµύριο δολάρια, για την προµήθεια τεσσάρων πυροβολαρχιών. Ωστόσο, οι εταιρίες Raytheon και Lockheed Martin έχουν προτείνει την προµήθεια 12 πυροβολαρχιών για 4,5 δισεκατοµµµύρια δολάρια. Η υπογραφή της σύµβαση αναµένεται για το 2011, µετά την επισηµοποίηση του νικητή του διαγωνισµού κατά το τρέχον έτος.

Η έλλειψη ανταλακτικών µειώνει τη διαθεσιµότητα της Πολεµικής Αεροπορίας

Προβλήµατα δηµιουργούν οι ελλείψεις σε ανταλλακτικά για τα αµερικανικά αεροσκάφη της ΠΑ( ©ΓΕΕΘΑ)

Επικίνδυνες καταστάσεις µπορούν να δηµιουργήσουν οι ελλείψεις στην υποστήριξη του στόλου των αεροσκαφών της Πολεµικής Αεροπορίας. Σύµφωνα µε δηµοσίευµα της εφηµερίδας “Τα Νέα”, “ψαλίδι στις πτήσεις των µαχητικών αεροσκαφών F-16 έφερε η ραγδαία µείωση των αποθεµάτων των ανταλλακτικών τους τα τελευταία χρόνια.Oι παλινωδίες της προηγούµενης κυβέρνησης γύρω από την κάλυψη των οξυµµένων αναγκών οδήγησε σε µεγάλη µείωση του ποσοστού των ετοιµοπόλεµων αεροσκαφών αµερικανικής προέλευσης (F-16, Φάντοµ Α-7 κ.ά.), ενώ παρόµοιος κίνδυνος διαγράφεται και για τα γαλλικά Μιράζ 2000. Προ του κινδύνου να βρεθεί και πρόσθετος αριθµός µαχητικών- κυρίως F-16- σε οριακή κατάσταση λόγω συµπλήρωσης του ορίου για συντήρηση και επισκευή, άρχισε ήδη η διακοπή ή ο δραστικός περιορισµός των πτήσεων για συντήρηση της επιχειρησιακής ικανότητας διαφόρων κατηγοριών πιλότων- ακόµα και των διοικητών των Πολεµικών Μοιρών των F-16! Οι περιορισµοί αφορούν κυρίως τους πιλότους των µάχιµων µοιρών που έχουν τις περισσότερες ώρες στα πηδάλια των F-16 και δεν χρειάζονται άµεση πτητική συντήρηση αλλά και όλους τους προσκολληµένους στις Πολεµικές Μοίρες πιλότους που υπηρετούν προσωρινά σε άλλες, διοικητικές, θέσεις. Παράλληλα, η νέα ηγεσία του υπουργείου Άµυνας που παρέλαβε τον φάκελο της αγοράς ανταλλακτικών προµήθειας έπειτα από περιφορά από γραφείο σε γραφείο επί σχεδόν δύο χρόνια προχωρά άµεσα στην παραγγελία από τις ΗΠΑ µέσω της κρατικής διαδικασίας των στρατιωτικών πιστώσεων FΜS, ανταλλακτικών συνολικής αξίας 160 εκατ. δολαρίων. Τα ανταλλακτικά αυτά θα καλύψουν ανάγκες 4 ετών και αφορούν όλα τα αµερικανικής προέλευσης αεροσκάφη της Πολεµικής Αεροπορίας. Τους άξονες της προµήθειας θα παρουσιάσουν µετά το Πάσχα στην αρµόδια υποεπιτροπή της Βουλής οι κ.κ. Βενιζέλος και Μπεγλίτης. Το καµπανάκι για τους κινδύνους που ήδη εµφανίστηκαν είχαν χτυπήσει οι αεροπόροι από το 2007οπότε και άρχισαν τις σχετικές προεργασίες. Στη Γενική ∆ιεύθυνση Εξοπλισµών ο φάκελος, έτοιµος προς προώθηση κατά την Αεροπορία, έφθασε τον Οκτώβριο του 2008. Από τότε µέχρι τις παραµονές των εκλογών ήταν σε ένα διαρκές πηγαινέλα. Πηγές του υπουργείου λένε σήµερα ότι πίσω από τις καθυστερήσεις υπήρχε η γνωστή τακτική των τότε υπευθύνων για «πέταγµα της µπάλας στην εξέδρα». Αντίστοιχη τακτική µε τα F-16 δηµιούργησε, σύµφωνα µε πηγές του υπουργείου Άµυνας, προβλήµατα και στην υποστήριξη των αεροσκαφών Μιράζ 2000- παλαιών και νέων. Όπως λένε πιλότοι από την Τανάγρα, παρ΄ όλο που τα αποθέµατα των ανταλλακτικών αρχικής υποστήριξης των Μιράζ 2000-5 εξαντλούνται καµία νέα παραγγελία δεν γίνεται, ενώ ούτε υλικά που υπέστησαν βλάβη (π.χ. γεννήτριες) δεν στέλνονταν για επισκευή στους κατασκευαστές και παραµένουν χαλασµένα στις αποθήκες. Αλλά και για τα παλαιότερα Μιράζ 2000 ενώ ήταν γνωστό ότι η σύµβαση υποστήριξης (FΟS) λήγει αυτή την εποχή καµία ουσιαστική προεργασία µε πρακτικό αποτέλεσµα δεν είχε γίνει. Για την προώθηση λύσης των σχετικών προβληµάτων έγινε, τις προάλλες, σειρά συναντήσεων επιτελών της Αεροπορίας µε γάλλους εκπροσώπους των κατασκευαστριών εταιρειών του Μιράζ 2000-5”, αναφέρει ολοκληρώνοντας το ρεπορτάζ της εφηµερίδας.

Έτοιµοι για βολή οι S-300

To αντιαεροπορικό σύστηµα S-300 φαίνεται ότι είναι έτοιµο πλεον να πραγµατοποιήσει την πρώτη του βολή στην υπηρεσία του στην Πολεµική αεροπορία. Σύµφωνα µε δηµοσίευµα της εφηµερίδας “Real News”, είναι πολύ πιθανή η πραγµατοποίηση της παρθενικής δοκιµαστικής βολής του συστήµατος S-300 από την Πολεµική Αεροπορία να πραγµατοποιηθεί σε πεδίο βολής στη Ρωσία µε τη χρήση συστήµατος της ρωσικής αεροπορίας.

Σύµφωνα µε το δηµοσίευµα, αυτό εξετάζεται λόγω των προβληµάτων που αντιµετωπίζουν τα ελληνικά συστήµατα καθώς και το ζήτηµα του χρόνου αυτοκαταστροφής του βλήµατος. Έτσι θα απαιτηθεί για την πραγµατοποίηση της δοκιµής η µεταφορά προσωπικού στη Ρωσία (και πιθανώς κάποια χρήµατα επειδή θα γίνει σε άλλη χώρα, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο). Η τελευταία φορά που έγινε βολή S-300 από ελληνικά χέρια ήταν από Κύπριους εθνοφρουρούς στο Αστραχάν της Ρωσίας λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι παράδοσής τους στην Κύπρο. Τα συστήµατα ωστόσο δεν έφθασαν ποτέ σε αυτήν και κατέληξαν στην Κρήτη... Τότε το αποτέλεσµα της βολής, σύµφωνα µε τους Ρώσους εκπαιδευτές, ήταν εξαιρετικό και οι Κύπριοι απέσπασαν αρκετούς επαίνους για την επίδοσή τους. Για το συγκεκριµένο ζήτηµα κάνει επίσης λόγο δηµοσίευµα της εφηµερίδας “Το Βήµα”. Το δηµοσίευµα τονίζει ότι “ο υπουργός αναφέρει ότι ως τώρα δεν έχει πραγµατοποιηθεί καµία βολή µε το οπλικό αυτό σύστηµα, αλλά, όπως σηµειώνει, «βολή έχει προγραµµατισθεί και βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες που απαιτούνται ώστε να καλύπτονται οι σχετικές προϋποθέσεις για την πραγµατοποίησή της». Ο υπουργός αποκαλύπτει ακόµη ότι οι S-300 δεν είναι αποθηκευµένοι αλλά ανεπτυγµένοι και λειτουργούν σε καθηµερινή βάση στο πλαίσιο εκπαίδευσης προσωπικού. Χαρακτηρίζει το οπλικό σύστηµα «ετοιµοπόλεµο» και «λειτουργικά δοκιµασµένο», ότι έχει ήδη ενταχθεί στα επιχειρησιακά σχέδια, τηρεί τις προβλεπόµενες ετοιµότητες, συµµετέχει στις ετήσιες προγραµµατισµένες εθνικές ασκήσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες και έχει ενταχθεί στο ενοποιηµένο σύστηµα αεράµυνας της χώρας. Με βάση το έγγραφο που κατέθεσε ο κ. Βενιζέλος στη Βουλή, έπειτα από σχετική ερώτηση που υπέβαλαν οι βουλευτές του ΛΑΟΣ, οι S-300 έχουν ξεπεράσει τα προβλήµατα λειτουργικότητας και συµβατικότητας µε τα άλλα (αµερικανικής κατασκευής) συστήµατα αεράµυνας και βρίσκονται σε ετοιµοπόλεµη κατάσταση. ∆εδοµένου όµως ότι το προσωπικό της Πολεµικής Αεροπορίας δεν έχει προηγούµενη εµπειρία, όπως σηµειώνει ο κ. Βενιζέλος, διερευνάται η δυνατότητα να πραγµατοποιήσει τις φάσεις προετοιµασίας προγραµµατισµένων βολών είτε στη Ρωσία είτε στη Βουλγαρία”. *Η φωτογραφία προέρχεται από την ιστοσελίδα της ΠΑ.

Έτοιµα για το Αιγαίο τα F-16C/D block 52M

Σύµφωνα µε το diplomatia.gr, και όπως αναµεταδίδει το strategy-geopolitics, ολοκληρώθηκαν στα τέλη Φεβρουαρίου οι διαδικασίες επιχειρησιακής αξιολόγησης της 335Μ. Η διαδικασία στέφθηκε µε απόλυτη επιτυχία. Μεταξύ άλλων δοκιµάστηκε η λειτουργία του Link 16 και η συνεργασία των µαχητικών της µοίρας µε τα ΕΜΒ-145Η Erieye AEW & C. Τα συγκεκριµένα µαχητικά αεροσκάφη αποτελούν την τελευταία µεγάλη παραγγελία στο χώρο της άµυνας από τη χώρα µας. Τα αεροσκάφη αγοράστηκαν το 2005 µε σκοπό την αντικατάσταση παλαιότερων αεροσκαφών. Το πακέτο αγοράς τους ήταν αρχικά αρκετά φιλόδοξο αφού περιείχε πλήθος εξοπλισµού και όπλων, ωστόσο, αυτό στη συνέχεια περιορίστηκε για διάφορους λόγους. Στις επάλξεις του Αιγαίου πλέον βρίσκονται τα F-16C/D block 52M

Με ραντάρ AESA προσφέρεται το EF-2000 Typhoon

Σύµφωνα µε δηµοσίευµα του defencenet.gr, το EF-2000 Typhoon πρόκειται να περιλαµβάνει ραντάρ AESA εφόσον το αυτό επιθυµήσει η ελληνική πλευρά. Στο δηµοσίευµα τονίζεται ότι «η κοινοπραξία είναι ικανή να παραδώσει το Εurofighter µε τέτοιο ραντάρ εντός 36-48 µηνών». Το συγκεκριµένο ραντάρ είναι το swashplate της Selex, για το οποίο υπάρχει ειδικό κείµενο στο στην φθινοπωρινή µας ανασκόπηση. Κύριο χαρακτηριστικό είναι η προσαρµογή της κεραίας σε περιστρεφόµενη βάση. Υποέκδοση του συγκεκριµένου συστήµατος έχει εγκατασταθεί και δοκιµάζεται στο Gripen Demo. To ραντάρ πρόκειται να κάνει δοκιµές σε EF-2000 Typhoon της βρετανικής αεροπορίας. Πιστεύεται ότι θα είναι έτοιµο να µπει στη φάση της παραγωγής µετά από τέσσερα – πέντε χρόνια. Πέρα από την πλήρη αξιοποίηση του Meteor, θα διαθέτει αρκετές λειτουργίες αέρος – εδάφους, ενώ θα υφίσταται λειτουργία SAR υψηλής ανάλυσης. Ωστόσο, πέρα από τη Μεγάλη Βρετανία δεν είναι ακόµη σίγουρη η εγκατάστασή του στα αεροσκάφη του ίδιου τύπου που διατηρούν ή θα αποκτήσουν τα υπόλοιπα µέλη της Κοινοπραξίας (Γερµανία, Ιταλία και Ισπανία).

Εξοπλισµένο µε ραντάρ AESA θα προταθεί το Eurofighter στην Πολεµική Αεροπορία (© Eurofighter GmbH)

To C-295 της EADS CASA για το Πολεµικό Ναυτικό; Αναθερµάνεται για µία ακόµη φορά το πρόγραµµα του Ελληνικού Πολεµικού Ναυτικού για την προµήθεια ενός νέου αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ). Στις 23 Μαρτίου 2010, πραγµατοποιήθηκε µία συνάντηση µεταξύ Ελλήνων Αξιωµατικών του ΠΝ µε εκπροσώπους της εταιρείας EADS CASA (κ.Werner Weiss, κ.Herve Daumas, κ.Απόστολος Νάνος), µε σκοπό την ενηµέρωση επί θεµάτων που άπτονται της προτάσεως της εταιρίας για το αεροσκάφος C-295 για τις εναέριες ανάγκες του Ελληνικού Πολεικού Ναυτικού. Στις 22 Σεπτεµβρίου 2009, η 353 ΜΝΑΣ πραγµατοποίησε την τελευταία αποστολή επιτηρήσεως µε αεροσκάφος τύπου «Ρ-3Β ORIOΝ». Τα εναποµείνοντα αεροσκάφη Orion του ΠΝ βρίσκονται έκτοτε καθηλωµένα, περιµένοντας ουσιαστικά να καταλήξουν δίπλα στα υπόλοιπα ,,κουφάρια,, στις εγκαταστάσεις της Ε.Α.Β Ο τελευταίος διαγωνισµός της Γ∆ΑΕΕ για το πρόγραµµα προκυρήχθηκε τον Μάρτιο του 2009, δίνοντας προθεσµία στις ενδιαφερόµενες εταιρίες να καταθέσουν τις προσφορές τους µέχρι και τις 18 Μαίου, µε την ανακοίνωση του κινητή να θέλει να πραγµατοποιείται στις 28 Ιουλίου 2009. Το συγκεκριµένο πρόγραµµα των πέντε νέων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας µε προαίρεση για ένα επιπλέον, έχει κατά το παρελθόν υπολογιστεί να κοστίσει 250 εκατοµµύρια ευρώ.

Παρουσίαση ισραηλινών ατρακτίδια Ισραηλινή αντιπροσωπεία πραγµατοποίησε τα µέσα Μαρτίου µία επίδειξη των ατρακτιδίων (POD) EL/M 2060-P και EL/M 2060-0 σε Αξιωµατικούς της Ελληνικής Πολεµικής Αεροπορίας. Τα συγκεκριµένα ατρακτίδια είναι σύµφωνα µε τους εκπροσώπους της εταιρίας IAI/ELTA κ. Baruch Reshef και κ. David Baumatz παντός καιρού και σχεδιάστηκαν για να υποστηρίξουν τακτικά µαχητικά αεροσκάφη σε αποστολές αέρος – επιφανείας. Το ολοκληρωµένο σύστηµα (IMINT) παρέχει σε πραγµατικό χρόνο τακτική αναγνώριση υψηλής ακρίβειας, πριν και µετά από µια επιθετική αποστολή σε ύψη µέχρι 50.000 πόδια (15.200µ.)

Τέσσερα χρόνια καθυστερήσεων το ASPIS II

Εξακολουθούν να υφίστανται προβλήµατα µε την παράδοση των ASPIS II (© Katsuhiko Tokunaga)

Τον Απρίλιο του 1999 το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την αγορά 60 µαχητικών αεροσκαφών τύπου F-16 Block 52 της Lockheed Martin. Η συγκεκριµένη προµήθεια πραγµατοποιήθηκε σε συνεργασία µε την κυβέρνηση των Ηνωµένων Πολιτειών, µέσω του προγράµµατος FMS. Τα αεροσκάφη παραδόθηκαν χωρίς το σύστηµα αυτοπροστασίας ASPIS II. Η προµήθεια των εξήντα (60) αεροσκαφών F-16C/D BLK 52+, έγινε µε βάση την συµφωνία FMS CASE GR-D-SNX (Peace Xenia III) που υπογράφηκε το έτος 2000, µεταξύ των δύο πλευρών. Στις 20-022003 κατακυρώθηκε στην RAYTHEON η προµήθεια εξήντα συστηµάτων ASPIS II, η αναβάθµιση των συστηµάτων ASPIS I των F-16 Blk 30 και Blk 50 (29 µονάδες), η προµήθεια συναφούς εξοπλισµού, η κατάρτιση και υποστήριξη για τις ανάγκες του ΓΕΑ. Στο πρόγραµµα συµµετέχουν επίσης η INTRACOM, η Ελληνική Αεροπορική Βιοµηχανία (ΕΑΒ), η SONAK και η MILTECH. Από το 1997 έως το 1999, 80 ASPIS I παραδόθηκαν στην ΠΑ. H πλήρη σύµβαση αποτιµάται σε 242 εκατοµµύρια δολάρια. Η συγκεκριµένη σύµβαση ήταν µία από τις µεγαλύτερες συµβάσεις για τις ηλεκτρονικές σουίτες πολέµου στην ιστορία της Raytheon. Η σύµβαση υπογράφηκε στις 09.04.2003 και ενεργοποιήθηκε στις 23.09.2003 Σύµφωνα µε το χρονοδιάγραµµα παραδόσεων της σύµβασης η εγκατάσταση των συστηµάτων αυτοπροστασίας στα αεροσκάφη F-16 Blk 52+ προβλεπόταν να αρχίσει τον 31ο µήνα από την ηµεροµηνίας ενεργοποίησης της σύµβασης (Απρίλιος 2006) και να ολοκληρωθεί τον 45ο µήνα από την ηµεροµηνία ενεργοποίησης (Ιούνιος 2007). Στις 30.05.2004 υπεγράφη η 4η τροποποίηση της συµφωνίας FMS CASE GR-D-SNX, µε βάση την οποία πέραν της εγκατεστηµένης υποδοµής προβλέφθηκε και η πιστοποίηση της ηλεκτρονικής σουίτας ASPIS II στα αεροσκάφη του Προγράµµατος Peace Xenia III (60 F-16 Blk 52+). Το πρόγραµµα παρουσιάζει ήδη τετραετή καθυστέρηση, εξαιτίας αναπτυξιακών προβληµάτων του συστήµατος που αντιµετώπισε η Raytheon, µε αποτέλεσµα να εκκρεµεί το ζήτηµα µέχρι τις µέρες µας, πέραν του γεγονότος πως τα συστήµατα θα είναι ίσως στην τελική µορφή υποδεέστερα από αυτά που υποσχέθηκε ο κατασκευαστής και αναφέρονται και στις προδιαγραφές της σύµβασης, στο κεφάλαιο των τεχνικών χαρακτηριστικών.

Εκδήλωση για την επέτειο ίδρυσης της 336 Μ Όπως αναφέρεται στο forum του modelclub.gr, πραγµατοποιήθηκε στις 26.2 σεµνή τελετή από στην 116 ΠΜ για την επέτειο ίδρυσης της 336 Μ. Η µοίρα έκλεισε τα 67 της χρόνια και αποτελεί τη δεύτερη παλαιότερη µοίρα µαχητικών της Πολεµικής Αεροπορίας. ∆ηµιουργήθηκε τα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκόσµιου Πολέµου, στις 25/2/43. Κατά τη διάρκεια του βίου της έχει εξοπλιστεί µε Hurricane, Spitfire, Helldiver, F-84, F-104 και A-7. Η 336Μ σήµερα είναι η µόνη παγκοσµίως που πετά το A-7.

Το Charles De Gaulle στην Κύπρο

Το γαλλικό πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο “Charles De Gaulle” επισκέφτηκε την Κύπρο κατά το χρονικό διάστηµα 12 - 16 Μαρτίου. Κατά τη διάρκεια της παραµονής του πλοίου στην Κύπρο διεξήχθσηασαν ασκήσεις συνεργασία µε την Εθνική Φρουρά, στο πλαίσιο της ∆ιακρατικής Αµυντικής Συµφωνίας, η οποία υπογράφηκε το 2007 για Συνεργασία σε θέµατα Άµυνας µεταξύ της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και της Γαλλίας. Προηγούµενως είχε διεξαχθεί ελληνογαλλική συνεκπαίδευση στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο µε τα γαλλικά αεροσκάφη να προσοµοιώνουν εχθρική δύναµη. Από µέρους της Πολεµικής Αεροπορίας συµµετείχαν όλοι οι τύποι των µαχητικών. Περάν αυτών, στις αναµετρήσεις έλαβαν µέρος συστήµατα ΑΣΕΠΕ ERIEYE και HAWKEYE. Στις ασκήσεις διεξήχθησαν σενάρια αεροπορικής κυριαρχίας, επίγειας και ναυτικής κρούσης. Παρόµοια συνεκπαίδευση έγινε κατά την επιστροφή του αεροπλανοφόρου από την Κύπρο. Το Charles De Gaulle µε φόντο το λιµάνι της Λεµεσού (© ΜΝ)

Πλησιάζει η ώρα της κρίσης για το Eurotrainer

Μέσα στους επόµενους µήνες θα αποφασιστεί αν υπάρχει ουσιαστικά θέληση για να ξεκινήσει το Eurotrainer να παίρνει σάρκα και οστά. Το 2006 εννέα ευρωπαϊκά κράτη, µεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποφάσισαν θεωρητικά να υποστηρίξουν την ανάπτυξη και την παραγωγή ενός κοινού εκπαιδευτικού εκπαιδευτικού για την κατάρτιση των χειριστών των πολεµικών αεροποριών τους. Τώρα φθάνει η ώρα που θα πρέπει να συνεισφέρουν στο οικονοµικό κοµµάτι. Αρχικά έπρεπε ως τις 15 Μάρτη να υπάρξει RFI. Εάν το πρόγραµµα συνεχιστεί τότε θα εκδοθεί τον Οκτώβρη του 2011 RFP. Κύρια υποψήφια αεροσκάφη αναµένεται να είναι το Hawk και το M-346. Τα πρώτα αεροσκάφη παραγωγής αναµένονται το 2017 εφόσον υπάρξει γραπτή συµφωνία το 2014. Στόχος είναι να υπάρξει ολοκληρωµένη εκπαίδευση 167 χειριστών κάθε χρόνο. Αξίζει να σηµειωθεί ότι από ελληνικής πλευράς έχει υπάρξει πρόταση το εκπαιδευτικό πρόγραµµα ή µέρος αυτού να στεγαστεί στο αεροδρόµιο της Καλαµάτας.

Ακατάλληλο για στρατιωτική χρήση το NH-90!

Σε προβλήµατα του ελικοπτέρου αναφέρεται µερίδα γερµανικών ΜΜΕ (© Eurocopter)

Το νέο πολλαπλών χρήσεων ελικοπτέρο τύπου NH 90, το οποίο βρίσκεται και υπό προµήθεια από την ελληνική πλευρά, είναι σύµφωνα µε δηµοσιεύµατα του γερµανικού τύπου και της γερµανικής κρατικής τηλεόρασης ένα ελικόπτερο εξαιρετικα περιορισµένων στρατιωτικών δυνατοτήτων. Σύµφωνα δε µε στρατιωτικες πηγές που επικαλείται ο γερµανικός τύπος, οι εµπειρογνώµονες του γερµανικού στρατού φέρεται να δήλωσαν κατά τη διάρκεια της έρευνας για τις δυνατότητες του ελικοπτέρου: "Όποτε είναι δυνατόν, να πραγµατοποιείται εναλλακτική χρήση άλλων αεροµέσων". Οι εµπειρογνώµονες επέκριναν µεταξύ άλλων, ότι λόγω της σχεδίασης του ελικοπτέρου, το κάτω µέρος της ατράκτου έχει πολύ µικρή απόσταση από το έδαφος. Ως εκ τούτου,οι στρατιώτες θα µπορούσαν να αποβιβάζονται όταν το NH 90 βρίσκεται µόνο σε στέρεο έδαφος και δεν υπάρχουν εµπόδια που είναι υψηλότερα από 16 εκατοστά. Τα καθίσµατα είναι κατάλληλα για να µεταφέρουν στρατιώτες µε τον εξοπλισµό που ζυγίζει 110 κιλά – αλλά µόνο ο εξοπλισµός των στρατιωτών ζυγίζει περί τα 25 κιλά συνήθως.Επιπλέον, ο χώρος στον θάλαµο επιβατών είναι στην πράξη τόσο περιορισµένος, ώστε µια οµάδα πεζικού µε τον εξοπλισµό της µπορεί να µεταφερθεί µόνο εάν τα ατοµικά όπλα βρίσκονται κυριολεκτικά πεταγµένα στο πάτωµα. Ο περιορισµένος χώρος δεν επιτρέπει την ενσωµάτωση κάποιου σταθερού πυροβόλου στη θυρίδα του ελικοπτέρου, και έτσι παραµένει εγκληµατικά εκτεθειµένο στη ζώνη µάχης.Το πάτωµα του ελικοπτέρου είναι τόσο ευαίσθητο που οι βρώµικες µπότες µόνο αρκούν για να προκαλέσουν ζηµιές! Βαρέα όπλα, όπως για παράδειγµα οι πύραυλοι Stinger, δεν µπορούν να µεταφερθούν σε ένα ΝΗ 90, επειδή δεν έχει κατάλληλους ιµάντες για πρόσδεση. Για την πρακτική του Fast-Roping από στρατιώτες, όπως εφαρµόζεται για παράδειγµα από τις ειδικές δυνάµεις, το ελικόπτερο δεν είναι κατάλληλο γιατί έχει µόνο ένα βαρούλκο, το οποίο είναι επίσης ακόµη τόσο ευαίσθητο, ώστε να µην µπορεί στην πράξη να γίνει χρήση σε άµεση διαδοχή, χωρίς να κινδυνέψει η ζωή των στρατιωτών. Η ρίψη αλεξιπτωτιστών µε αυτόµατη ενεργοποίηση έχει έτσι και αλλιώς αποκλειστεί. Λόγω των πολλών και αλλεπάλληλων τεχνικών προβληµάτων, το συγκεκριµένο πρόγραµµα παρουσιάζει µέχρι τις µέρες µας πολύ µεγάλες καθυστερήσεις.

Προς λύση οδεύει το πρόγραµµα των ΝΗ-90 Στις 18 Μαρτίου έλαβε χώρα µία συνάντηση εκπροσώπων της ΝΗ Industries και Ελλήνων αξιωµατούχων. Η σύσκεψη πραµγατοποιήθηκε στο πλαίσιο σχετικής τροποποίησης της σύµβασης προµήθειας του Υπουργείου και χορήγησης παράτασης του χρόνου ολοκλήρωσης των εργασιών της αρµόδιας επιτροπής της Γ∆ΑΕΕ.

H Boeing προτείνει αναβάθµιση των CH-47 Σύµφωνα µε το hellenicdefense.gr, κατά την τελετή ένταξης των 12 επιθετικών ελικοπτέρων AH-64DHA η Boeing παρουσίασε τις σκέψεις της για την αναβάθµιση µέρους του στόλου ελικοπτέρων CH-47 της ΑΣ. η εταιρία προτείνει την αναβάθµιση τους στο επίπεδο -F. Οι αλλαγές που πρέπει να υποστούν τα ελικόπτερα CH47SD εντοπίζονται κυρίως στην υιοθέτηση ψηφιακού πιλοτηρίου, ενώ για τα παλαιότερα CH-47D η αντικατάσταση της ατράκτου.

Παρθενική πτήση πραγµατοποίησε το Dhruv γράφει ο deepred001

Επάνω και απέναντι: φωτογραφίες από την πρώτη πτήση του ινδικού εγχώριου επιθετικού ελικοπτέρου (© Anantha Krishnan. M.)

Στις 29 Μαρτίου και 15:30 τοπική ώρα, το ελαφρύ επιθετικό ελικόπτερο Dhruv Advanced Light Helicopter, ινδικής σχεδίασης και κατασκευής, πραγµατοποίησε την πρώτη του πτήση µε πλήρωµα τους χειριστές Unni Pillai και Hari Nair. Το φουτουριστικό ελικόπτερο πέταξε σε απόσταση µόλις µερικά µέτρα πάνω από το έδαφος όταν ξέσπασαν επευφηµίες και χειροκροτήµατα από το πλήθος που παρακολούθησε αυτήν την ιστορική στιγµή του προγράµµατος. Η πρώτη πτήση διήρκησε συνολικά 15 λεπτά, και το ελικόπτερο πέταξε συνολικά τέσσερις φορές πάνω από το αεροδρόµιο. Το ελικόπτερο της HAL πρόκειτο να πετάξει µετά από µια πολυετή καθυστέρηση για πρώτη φορά τον ∆εκέµβριο του 2009, αλλά τελικά η πρώτη πτήση µετα-

τέθηκε µερικούς µήνες αργότερα. Το υπερβολικό βάρος ήταν ο κύριος λόγος για την καθυστέρηση του προγράµµατος LCH. Η βαριά θωράκιση που απαιτείται για την προστασία έναντι των εχθρικών πυρών, ταυτόχρονα µε την ευκινησία, προβληµάτισε για µεγάλο χρονικό διάστηµα το ερευνητικό τµήµα της ινδικής αεροδιαστηµικής εταιρίας HAL. To Dhruv υποτίθoτo ότι θα είχε βάρος µόλις 2,5 τόνων όταν είναι κενό, αλλά η οµάδα σχεδιασµού διαπίστωσε ότι στην πραγµατικότητα το ελικόπτερο ζυγίζει 580 κιλά περισσότερα από το προβλεπόµενο όριο. Σε χαµηλότερα υψόµετρα, αυτό δεν θα ήταν ένα σηµαντικό µειονέκτηµα, αλλά κατά τις πτήσεις σε µεγάλο υψόµετρο, ειδικά σε πτήσεις στα 20.000 πόδια περίπου, αυτό θα µείωνε σηµαντικά

“Η πολεµική αεροπορία της χώρας έχει εκφράσει ανάγκες για 65 LCH και ο Στρατός θέλει 114” 30

το ωφέλιµο φορτίο. Το βάρος του ελικοπτέρου προγραµµατίστηκε να µειωθεί σταδιακά, και το Dhruv θα είναι στην τελική του µορφή 200 κιλά βαρύτερο από ό, τι είχε αρχικά προβλεφθεί. Το πρωτότυπο που πέταξε σήµερα έχει ήδη µειωµένο βάρος, και το δεύτερο πρωτότυπο, το οποίο θα πραγµατοποιήσει την πρώτη πτήση τον ερχόµενο Σεπτέµβριο, θα είναι ακόµα ελαφρύτερο. Η πολεµική αεροπορία της χώρας έχει εκφράσει ανάγκες για 65 LCH, ο Στρατός θέλει 114 µονάδες. Εάν το πρόγραµµα ανάπτυξης δεν καθυστερήσει περαιτέρω, το LCH θα τεθεί σε υπηρεσία κατά τη διετία 20152016. Για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ενόπλων δυνάµεων µέχρι τότε, το Υπουργείο Άµυνας της Ινδίας θα προµηθευτεί από τη διεθνή αγορά 22 επιθετικά ελικόπτερα. Ο σχετικός διαγωνιµός κυρήχθηκε άγονος πέρυσι, µια και ανταποκρίθηκαν µόνο τρεις εταιρίες.

MEADS, το νέο ρήγµα µεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης γράφει ο deepred001

Άλλη µία µάχη εξελίσσεται στο Αµερικανικό Πεντάγωνο για ένα ακόµη δαπανηρό εξοπλιστικό πρόγραµµα. Ο λόγος γίνεται για το 19 δισεκατοµµυρίων δολαρίων σύστηµα αντιπυραυλικής άµυνας, το οποίο αναπτύσσεται από τις Ηνωµένες Πολιτείες σε συνεργασία µε την Ιταλία και τη Γερµανία. Το γνωστό ως Medium Extended Air Defense System, ή Meads, αναπτύσσεται για περισσότερο από µια δεκαετία και έχει σχεδιαστεί για να αντικαταστήσει, εν µέρει, τα συστήµατα Patriot. Το σύστηµα δεν θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ΗΠΑ ή την αντιµετώπιση των σηµερινών και των αναδυόµενων απειλών, χωρίς εκτεταµένες και δαπανηρές τροποποιήσεις, αναφέρεται σε ένα εσωτερικό σηµείωµα του Αµερικανικού Στρατού που συνήφθη το περασµένο διάστηµα, και προτείνει την ακύρωση της Meads. Παρά τις ανησυχίες του Στρατού, ωστόσο, το Πεντάγωνο προωθεί το Meads και ζήτησε 467 εκατοµµύρια δολάρια από το Κογκρέσο για την ανάπτυξη του συστήµατος το επόµενο έτος. Αξιωµατούχοι είπαν ότι πρωταρχι-

κός λόγος για να παγώσει αυτό το πρόγραµµα είναι ότι θα ήταν πολύ ακριβό για να σταµατήσει. Εάν το Υπουργείο Άµυνας ακυρώσει το πρόγραµµα τώρα, θα είναι υποχρεωµένο να καταβάλει 550 εκατοµµύρια δολάρια ως αποζηµίωση στους αναδόχους της κοινοπράξίας που ηγείται η Lockheed Martin. Το Meads, το οποίο έχει προγραµµατιστεί να παραδοθεί το 2018, έχει σχεδιαστεί για να παρακολουθεί πυραύλους κρουζ, καθώς και να καταρρίπτει αεροπλάνα και ανεπανδρωτα εναέρια συστήµατα. Σε αντίθεση µε το Patriot, το σύστηµα Meads είναι κινητό και µπορεί να µετακινηθεί άµεσα γύρω από ένα πεδίο µάχης, µε τα ραντάρ του συστήµατος να σαρώνει 360 µοίρες, κάτι που δεν είναι ικανό να πργµατοποιήσει το Patriot. Eµπειρογνώµονες του αµυντικού χώρου ανέφεραν πως η ακύρωση θα µπορούσε να υπονοµεύσει τις σχέσεις του Πενταγώνου µε τη Γερµανία και την Ιταλία, οι οποίες πρέπει να αντικαταστήσουν τα δικά τους συστήµατα γήρανσµένα πυραυλικά αντιεροπορικά συστήµατα. Στη

Γερµανία το MEADS προκρίθηκε κατά το παρελθόν έναντι του Patriot-PAC3. Σύµφωνα µε µια συµφωνία του 2004, οι Ηνωµένες

“Το Meads έχει σχεδιαστεί για κρουζ, καθώς και να καταρρίπτ εναέρια συστήµατα”

Πολιτείες καλύπτoυν το 58% του κόστους ανάπτυξης, µε τη Γερµανία να αναλαµβάνει την κάλυψη του 25%και την Ιταλία 17%. Το οπλικό σύστηµα σχεδιάστηκε για να εξοικονοµηθούν

α να παρακολουθεί πυραύλους τει αεροπλάνα και ανεπανδρωτα

χρήµατα σε µακροπρόθεσµο επίπεδο µε τον επιµερισµό των εξόδων µεταξύ των συµµάχων του ΝΑΤΟ. Αν και η συµµετοχή των τριών χωρών έχει προσθέσει αυτόµατα µια πολυπλοκότητα στη φάση ανάπτυξης λόγω των διαφορετικών απαιτήσεων, όλοι οι εταίροι θα µπορούσαν να το χρησιµοποιούν εναλλακτικά στο πεδίο της µάχης. Ο Στρατός έχει προγραµµατίσει να αποφασίσει σύντοµα αν θα συνεχίσει να επιβλέπει την ανάπτυξη του Meads ή να παραδώσει την ευθύνη στον Αµυντικό Οργανισµό του Πενταγώνου. Ένας εκπρόσωπος του Στρατού αρνήθηκε να σχολιάσει αυτές τις συζητήσεις. "Αυτή τη στιγµή, δεν υπάρχει καµία απόφαση να ακυρωθεί το πρόγραµµα”, δήλωσε η εκπρόσωπος Jimmie Ε. Cummings. Η Lockheed Martin, η οποία αναπτύσσει το Meads µαζί µε εταιρίες από τη Γερµανία και την Ιταλία, σηµείωσε ότι το αµερικανικό υπουργείο άµυνας διεξήγαγε µια ανεξάρτητη επανεξέταση του συστήµατος πυραυλικής άµυνας το περασµένο έτος και κατέληξε στο συµπέρασµα ότι το πρόγραµµα θα πρέπει να προχωρήσει. Η γερµανική και ιταλική

πλευρά συµφώνησαν τον Οκτώβριο του 2009 µετά από µια σχετική συνάντηση µε αξιωµατούχους του Πενταγώνου, αναφέρει σε δηµοσίευµά της η „Washington Post“. Ο John J. Young, ο οποίος υπηρέτησε ως υφυπουργός Άµυνας των ΗΠΑ για την αγορά, την τεχνολογία και την υλικοτεχνική υποστήριξη µέχρι τον Απρίλιο του 2009, είπε ότι το Meads θέτει ένα αίνιγµα για το Πεντάγωνο: ένα πρόγραµµα που ο Στρατός δεν θέλει, ένα πρόγραµµα µε αυξανόµενο κόστος, αλλά ταυτόχρονα και ένα πρόγραµµα για το οποίο οι Ηνωµένες Πολιτείες έχουν διεθνείς υποχρεώσεις να προχωρήσουν. Ο κύριος λόγος για να συνεχίσει το πρόγραµµα Meads, είπε ο Young, είναι ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να διατηρήσουν τις σχέσεις τους µε δύο σηµαντικούς συµµάχους του ΝΑΤΟ. Το ερώτηµα κατά πόσον αυτό είναι αρκετό για να παρακάµψει τις ανησυχίες του Στρατού για την αύξηση των δαπανών και την περιορισµένη στρατιωτική χρησιµότητα του δεν έχει απαντηθεί ακόµη.

Αυστραλέζικη µελέτη του 2000 επισηµαίνει τις κυριότερες αδυναµίες υποψηφιοτήτων του ΝΜΑ - Μετά από δέκα χρόνια διορθώθηκαν; γράφει ο fox2

Η µελέτη καταδείκνυε τα “συν” και τα “πλην των µαχητικών (© ΓΕΕΘΑ)”

H αυστραλέζικη εφηµερίδα "The Australian" έφερε πρόσφατα στο φως µια ενδιαφέρουσα µελέτη που καταρτίστηκε το 2000 από αµυντικούς εµπειρογνώµονες. Σε αυτήν αναφέρονται τα κυριότερα προβλήµατα αρκετών από τα αεροσκάφη που διεκδικούν σήµερα το συµβόλαιο για το επόµενο ελληνικό µαχητικό. Στη µελέτη αναφέρονται τα µαχητικά EF-2000, F-15E, F-16, F/A-18E, F-22, F-35, Gripen και Rafale, αεροσκάφη δηλαδή που εξέταζε για την ενίσχυση της πολεµικής της αεροπορίας. Στα πλαίσια του συγκεκριµένου κειµένου θα εστιάσουµε στα συµπεράσµατα που προέκυψαν για τα EF-2000, F-16, F/A-18E, F-35, Gripen και Rafale και στο κατά πόσο έχουν αυτά βελτιωθεί σε αυτούς τους τοµείς. EF-2000: στη µελέτη αναφερόταν η αδυναµία του ευρωπαϊκού αεροσκάφους να εξυπηρετήσει αποστολές κρούσης

λόγω περιορισµένων αισθητήρων και όπλων κρούσης για τέτοιες αποστολές. Αναφορά υπήρξε ακόµη για µειωµένη αξιοπιστία που οδηγούσε σε υψηλό κόστος συντήρησης / υποστήριξης. Σήµερα το Ευρωµαχητικό δείχνει ότι έχει ωριµάσει ως προς την αξιοπιστία, ενώ όσον αφορά τις δυνατότητες κρούσης έχει βελτιωθεί. Στο αεροσκάφος έχουν πιστοποιηθεί κατευθυνόµενες βόµβες Paveway IV και το ατρακτίδιο σκόπευσης Litening, ενώ σύντοµα πρόκειται να εφοδιαστεί µε τον αντιαρµατικό πύραυλο Brimstone, τη βόµβα JDAM και τους πυραύλους οριζόντιας πλεύσης Storm Shadow και Taurus. Στην έκδοση Tranche 2 το Captor διαθέτει λειτουργίες αέρος - εδάφους που δεν είναι βέβαια εφάµιλλες µε άλλων αεροσκαφών, όµως - στην περίπτωση τουλάχιστον της Μεγάλης Βρετανίας - µε την προσθήκη του νέου ραντάρ σε πέντε

χρόνια η απόδοσή του πρόκειται κάθετα να βελτιωθεί. F-16: Οι Αυστραλοί θεωρούσαν ότι το "Γεράκι" διέθετε αδύναµη κατασκευή και µηδενικά στοιχεία στέλθ. Πίστευαν, περαιτέρω, ότι υπολειπόταν σε ευελιξία και ότι θα είχε µεγάλη δυσκολία στην αντιµετώπιση επερχόµενων πυραύλων. Τέλος, µετέφερε λίγα καύσιµα στο εσωτερικό. Το αµερικανικό µαχητικό είναι παράδειγµα µαχητικού παλαιότερης γενιάς οπότε είναι πολύ δύσκολο να έχει βελτιωθεί όσον αφορά τις απαιτήσεις των Αυστραλών. ∆εν σηµαίνει αυτό ωστόσο ότι ο υφιστάµενος στόλος των µαχητικών που διατηρεί η ΠΑ είναι άχρηστος. Το αντίθετο µάλιστα, ειδικά σήµερα, όταν στην έκδοση blk 52+/M είναι µέσα στους τρεις καλύτερους τύπους αεροσκαφών που πετούν στην Ανατολική Μεσόγειο και στους δύο καλύτερους (µαζί µε τα Mirage 2000-5Mk2)

Τα έξι υποψύχια µαχητικά για το NMA: 1) EF-2000 (© Eurofighter), 2) F-16 (© LM), 3) F-18E/F (© Boeing), F-35 (© LM), 5) Gripen (© Saab AB) και Rafale (© Dassault)

που πετούν στο Αιγαίο. F/A-18E: Για το Super Hornet η έρευνα ανέφερε ότι στην έκδοση blk I παρουσίαζε προβλήµατα στη δύναµη, την εµβέλεια και ότι διέτρεχε κίνδυνο όταν αντιµετώπιζε κίνδυνο κατάρριψης στο οπίσθιο µέρος από πύραυλο καθοδήγησης ραντάρ. Η Αυστραλία κατέληξε τελικά ως "ενδιάµεση λύση" στο blk II... F-35: Οι εµπειρογνώµονες δήλωναν άγνοια για την τελική τιµή και την πραγµατική ικανότητα του µαχητικού. Θεωρούσαν ότι το αεροσκάφος παρουσίαζε προβλήµατα στην απόδοση του κινητήρα και είχε ελλείψεις στον τοµέα των αισθητήρων. Επίσης, η κακή απόδοση στην πρόωση σε συνδυασµό µε το βάρος της κατασκευής οδηγούσε στη δυσκολία αποφυγής επερχόµενων πυραύ-

λων. Η έρευνα προειδοποιούσε για ύπαρξη καθυστερήσεων στις παραδόσεις αλλά επαινούσε την τεχνολογία stealth, την εµβέλεια και το φορτίο όπλων. Η αβεβαιότητα για τα κόστη και τις παραδόσεις παραµένουν αλλά ο τοµέας των αισθητήρων (ερωτηµατικό παραµένει το ραντάρ) έχει βελτιωθεί κατά πολύ. Προβληµατισµός βέβαια επικρατεί για το πόσο stealth θα είναι τα εξαγωγικά F35. Gripen: O "Γρύπας" παρουσιάστηκε ως ένα µαχητικό µε φτωχό stealth, υπανάπτυκτο σύστηµα ηλεκτρονικού πολέµου, περιορισµένη εµβέλεια και φορτίο. Άγνωστες παραµένουν οι επιδόσεις του σηµερινού συστήµατος EW, ενώ τα προβλήµατα στο µεταφερόµενο φορτίο και την εµβέλεια αµβλύνει η ανάπτυξη του

Gripen NG. Rafale: Για το Rafale αναφερόταν ότι είχε αναξιόπιστο και αδύναµο κινητήρα καθώς επίσης και περιορισµούς στο ραντάρ. Σήµερα, χάρη και στην πρόθεση των ΗΑΕ να αποκτήσουν το µαχητικό, το θέµα των δυνατότερων κινητήρων βρίσκεται ένα βήµα πριν την ανάπτυξη, αλλά παρά την εισαγωγή του νέου RBE 2 AA, οι περιορισµοί στο ζήτηµα του ραντάρ δεν φαίνονται να εξαλείφονται. Με άλλα λόγια, παρά το πέρασµα µιας ολόκληρης δεκαετίας, κανένα µαχητικό δεν έχει καταφέρει να θεραπεύσει όλες του τις ελλείψεις...

Ακυρώσεις συµµετοχής σε διεθνείς ασκήσεις για την Πολεµική Αεροπορία γράφει ο deepred001

∆εν θα συµµετάσχει για φέτος η ΠΑ σε µερικές από τις πιο σηµαντικές διεθνείς ασκήσεις (© ΠΑ)

Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άµυνας Πάνος Μπεγλίτης σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθµό «ΚΑΝΑΛΙ 1» και τους δηµοσιογράφους Βασίλη Σκουρή και Γρηγόρη Τζιοβάρα δηλώνει πως οι Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάµεις θα πραγµατοποιήσουν φέτος λιγότερες στρατιωτικές ασκήσεις από ότι µέχρι σήµερα. Ο Πάνος Μπεγλίτης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι γεγονός, όπως είπα και προηγουµένως, ότι στο πλαίσιο εξορθολογισµού των επιχειρησιακών αναγκών των Ενόπλων ∆υνάµεων, έχουµε προχωρήσει µε αποφάσεις µας στην περικοπή ορισµένων από τις ασκήσεις που θεωρούµε, µε βάση και τις σχετικές εισηγήσεις των αρµόδιων στελεχών των Ενόπλων ∆υνάµεων, ότι θα έπρεπε να περικοπούν. Αυτό δε σηµαίνει µε τίποτα ότι

υπονοµεύεται ή απαξιώνεται το αξιόµαχο και οι επιχειρησιακές δυνατότητες και ικανότητες των Ενόπλων ∆υνάµεων, οι οποίες βρίσκονται σε ένα υψηλό επίπεδο αξιόµαχου για την υπεράσπιση της εθνικής τους αποστολής». Σύµφωνα µε δηµoσιεύµατα του ελληνικού Τύπου, αποφασίσθηκε η ακύρωση της συµµετοχής της Ελληνικής Πολεµικής Αεροπορίας στις παρακάτω συµµαχικές ασκήσεις του εξωτερικού: Bold Avenger 2010, Brilliant Ardent 2010, Frisian Flag, Steadfust Noon 2010 και Red Flag. Αναφορικά µε τα παραπάνω έχουµε να σηµειώσουµε πως η Bold Avenger 2010 είναι προγραµµατισµένη για τον Σεπτέµβριο του 2010 στη ∆ανία. Η Brilliant Ardent 2010 είναι προγραµµατισµένη να πραγµατοποι-

“Η πολιτική ηγεσία έκρινε σκόπιµο να µην συµµετάσχει η ΠΑ σε µια σειρά διεθνών ασκήσεων”

ηθεί τον Απρίλιο στη Γερµανία και στην άσκηση θα συµµετάσχουν και µαχητικά αεροσκάφη της 182 Filo της πολεµικής αεροπορίας της Τουρκίας (TUAF). Η Frisian Flag είνα µια µεγάλη αεροπορική άσκηση που θα πραγµατοποιηθεί στην Ολλανδία (Leeuwarden) κατά το διάστηµα 12 µε 23 Απριλίου και η απουσία της ΠΑ είναι σίγουρα µια απώλεια, µια και θα συµετάσχουν δεκάδες µαχητικά αεροσκάφη τρίτων αεροπορικών δυνάµεων. Η άσκηση Steadfust Noon 2010 ήταν προγραµµατισµένη να πραγµατοποιηθεί στην Ελλάδα και δεν πρέπει να θεωρείται ως µια απώλεια η µαταίωσή της. Στη συγκεκριµένη άσκηση πραγµατοποιείται εξάσκηση στην φόρτωση και εκφόρτωση τακτικών πυρηνικών όπλων Β-61, τα οποία έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν άλλο στην Άραξο και πιθανόν δεν υπάρχει και προθυµία της USAF να µεταφέρει πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα για την πραγµατοποίηση µίας και µόνο άσκησης.

Ελληνικά C-27J Spartan στο Αφγανιστάν; γράφει ο deepred001

Θα αποστείλει η Ελλάδα “Σπαρτιάτες” στο Αφγανιστάν; (© Paul Bailey)

Σε συνέντευξή του στις 17 Μαρτίου ο υπουργός άµυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αναφέρθηκε στο θέµα της ανάπτυξης τακτικών µεταφορικών αεροσκαφών τύπου C-27J της Ελληνικής Πολεµικής Αεροπορίας στο θέατρο επιχειρήσεων του Αφγανιστάν. Χαρακτηριστικά ο ίδιος δήλωσε: “Τώρα, αν αναφέρεστε και στο θέµα της εκπαίδευσης πιλότων της αφγανικής αεροπορίας σε µεταφορικά αεροσκάφη τύπου C27, που συµπτωµατικά διαθέτει η ελληνική Πολεµική Αεροπορία δεν διαθέτουν πολλές Αεροπορίες αυτά τα αεροσκάφη- έχουµε προσφερθεί να κάνουµε την εκπαίδευση αυτή στην Ελλάδα. Υπάρχει η αντιπρόταση όσο καιρό τη ∆ιοίκηση του αεροδροµίου της Καµπούλ την ασκεί η Ελλάδα, να µεταβούν εκεί και κάποιοι λίγοι εκπαιδευτές να κάνουν στο υπό ελληνική ∆ιοίκηση αεροδρόµιο εκπαίδευση σε µεταφορικά αεροσκάφη σε C-27. ∆εν έχουµε ακόµη απαντήσει, εξετάζουµε διάφορες παραµέτρους, θέλουµε να δούµε αν αυτό είναι εφικτό. Για µας, η προτίµησή µας είναι η εκπαίδευση να γίνει εδώ“. Για το θέµα είχαµε αναφερθεί την προηγούµενη ηµέρα στο ιστολόγιό µας, εικάζοντας πως η ελληνική ηγεσία δεν εξετά-

ζει µόνο το ενδεχόµενο της εκπαίδευσης των Αφγανών χειριστών από Έλληνες Αξιωµατικούς, αλλά και τη µεταφορά ελληνικών αεροσκαφών στο Αφγανιστάν. Είχε προηγηθεί στις 22 Φεβρουαρίου δηµοσίευµα της εφηµερίδας “Τα Νέα”. Στο δηµοσίευµα αναφερόταν: “Την εκπαίδευση στην Ελλάδα Αφγανών πιλότων σε στρατιωτικά µεταγωγικά αεροσκάφη τύπου C-27J «Σπαρτιάτης» προθυµοποιήθηκε να αναλάβει η Ελληνική Πολεµική Αεροπορία. Η Αθήνα προχώρησε στην πρόταση για εκπαίδευση των Αφγανών στους ελληνικούς ουρανούς και µε ελληνικά αεροσκάφη σε µια προσπάθεια να εκτονώσει την πίεση του ΝΑΤΟ να πάει στο Αφγανιστάν 80µελές κλιµάκιο Ελλήνων ιπταµένων και τεχνικών από την Ελευσίνα, και να συγκροτήσουν εκεί εκπαιδευτικό σµήνος. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που αγόρασε από ιταλοαµερικανική κοινοπραξία 12 C27J «Σπαρτιάτης» (η παραγγελία έγινε το 2003 και οι παραδόσεις άρχισαν το 2005) και ως εκ τούτου διαθέτει τους πιο έµπειρους πιλότους στον τύπο της 354 Μοίρας «Πήγασος». «Σπαρτιάτες» έχουν επίσης η Ιταλία, οι ΗΠΑ, η Βουλγαρία, η Ρουµανία και έναν η

Λιθουανία. Στο πλαίσιο της οργάνωσης του νέου αφγανικού στρατού προβλέπεται ο εξοπλισµός του µάλλον µέσω ΗΠΑ- µε C-27J. Μετά την ακύρωση της απόφασης της Ν.∆. να µετακινηθεί το ελληνικό τάγµα από την Καµπούλ στην υψηλής επικινδυνότητας δυτική επαρχία Φαράχ, το ΝΑΤΟ «διέγραψε» την ελληνική συνεισφορά από τους καταλόγους της Συµµαχίας, ταυτόχρονα όµως ζήτησε να πάνε δυο νέες οµάδες εκπαιδευτών - του Στρατού και της Αεροπορίας- από την Ελλάδα. Το υπουργείο Εθνικής Άµυνας αντιπρότεινε σύµφωνα µε στρατιωτικές πηγές, η εκπαίδευση των πιλότων να γίνει εδώ. Στο θέµα αναφέρθηκε σε οµιλία του στη Θεσσαλονίκη ο κ. Βενιζέλος, λέγοντας ότι η Ελλάδα «έχει προθυµοποιηθεί να αναλάβει την εκπαίδευση πιλότων σε πολύ κρίσιµους τύπους µεταγωγικών αεροπλάνων», χωρίς να αναφερθεί πάντως στον τόπο που θα γίνει η εκπαίδευση”. Εµείς ωστόσο οφείλουµε να υπενθυµίσουµε την έλλεψη συστήµατος EW και τα συνεχιζόµενα προβλήµατα στην χρήση των συγκεκριµένων αεροσκαφών...

Αποτέλεσµα ψηφοφορίας για το ΝΜΑ: Καταλληλότερο το Su-35 γράφει ο deepred001

Το ρωσικό µαχητικό αεροσκάφος Sukhoi Su-35 είναι σύµφωνα µε το αποτέλεσµα της πρώτης ανοιχτής ψηφοφορίας του ιστολογίου µας το καταλληλότερο νέο µαχητικό αεροσκάφος για την Ελληνική Πολεµική Αεροπορία. Βάσει του αποτελέσµατος, µε νικητή το ρωσικό µαχητικό, είχαµε γράψει τότε ότι “θα θέλαµε να απευθύνουµε προς τους επισκέπτες του ιστολογίου µας µια ανοιχτή πρόσκληση σε όποια, -ον, επιθυµεί να µας στείλει µέσω της ηλεκτρονικής οδού ένα κείµενο µέχρι και τέσσερις σελίδες µε θέµα: "Γιατί η ΠΑ (δεν) θα προµηθευτεί µαχητικά αεροσκάφη από τη Ρωσία". Για την περίπτωση που υπάρξει σχετική ανταπόκριση, το κείµενο θα το δηµοσιεύσουµε αποκλειστικά στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού µας”. Υλοποιώντας την υπόσχεσή µας, ακολουθεί το κείµενο του φίλου του blog Aegean hock: “Είναι αλήθεια ότι η επιλογή µαχητικού για τις αεροπορικές δυνάµεις µιας χώρας αποτελεί µια διαδικασία ιδιαίτερα λεπτή ως προς τις προδιαγραφές και τις πολιτικές προεκτάσεις της όποιας επιλογής. Ο κορµός της διαδικασίας αποφάσεων ξεκινά µε το προβλεπόµενο χρηµατικό budget που θα διατεθεί για αυτήν την αγορά, έπειτα προχωράµε µε τις τεχνικές προδιαγραφές που πρέπει να πληρεί το όποιο µαχητικό προκειµένου να ικανοποιηθούν οι επιχειρησιακές ανάγκες της πολεµικής αεροπορίας. Με βάση τις τελευταίες προκηρύσσεται διεθνής διαγωνισµός και προκύπτουν οι εκάστοτε υποψηφιότητες. Οι υποψηφιότητες κατατάσσονται, τουλάχιστον στην αρχή, σε λίστα µε γνώµονα τη βαθµολογία που επιτυγχάνουν µε βάση τις προκηρυγµένες τεχνικές προδιαγραφές. Σε ορισµένες περιπτώσεις τα υποψήφια µαχητικά καλούνται εµπράκτως να αποδείξουν µέσα από εξαντλητικές δοκιµές τις διαφηµιζόµενες αρετές τους. Αφού ολοκληρωθούν τα παραπάνω, η πολεµική αεροπορία συντάσσει έκθεση µέσα από την οποία εκδηλώνει µε επιχειρήµατα την προκρινόµενη και αρτιότερη υποψηφιότητα και κατόπιν την παρουσιάζει στην εκάστοτε πολιτική εξουσία . Στην έκθεση αυτή προσµετρούνται, πέρα των τεχνικών πλεονεκτηµάτων που έχει προτεινόµενη υποψηφιότητα, παράγοντες που έχουν να κάνουν µε το επιχειρησιακό κόστος λειτουργίας, τις αναγκαίες τεχνικές επενδύσεις σε υποδοµές που συνεπάγεται, το κόστος εκπαίδευσης προσωπικού, τις οικονοµίες στην χρήση υπαρχόντων υποδοµών – πολεµικού εξοπλισµού (κοινά φέροντα όπλα, ανταλλακτικά, κλπ), οµοιοτυπία όσον αφορά τις τακτικές αξιοποίησης του µαχητικού, φιλοσοφίας συντήρησης και χρήσης στο πεδίο της µάχης. Αφού συνυπολογιστούν τα παραπάνω, εξετάζεται αν µε το κόστος ανά µονάδα αγοράς, (που προκύπτει από το κόστος του µαχητικού σταθµισµένο µε τα επιπλέοντα κόστη του ικανού ποσοτικά οπλισµού, της εκπαίδευσης του προσωπικού και των νέων αναγκαίων υποδοµών) ικανοποιείται η επιθυµητή αριθµητικά ποσοτική παραγγελία. Τότε η έκθεση είναι πλήρης, άρτια τεκµηριωµένη και προωθείται στην πολιτική ηγεσία προς έγκριση. Στην φάση αυτή υπεισέρχονται τα πιθανά πολιτικά κριτήρια, η συζήτηση τους στο ΚΥΣΕΑ και εν τέλει, επιλέγεται το πολεµικό µαχητικό που θα ενταχθεί στις τάξεις της πολεµικής αεροπορίας. Η περίπτωση των ρωσικών µαχητικών Sukhoi Su-35 και η πιθανότητα ένταξη τους στην ελληνική αεροπορική πραγµατικότητα, εξαρτάται τουλάχιστον από τις παραπάνω διαδικασίες. Με µια λακωνική αλλά προσεχτική µατιά, αντιλαµβανόµαστε ότι τα εν λόγω µαχητικά παρότι είναι η επιτοµή της ρωσικής αεροδιαστηµικής βιοµηχανίας-τεχνολογίας (τουλάχιστον µέχρι την ένταξη του Τ-50) και τα επιχειρησιακά τους πλεονεκτήµατα αδιαµφισβήτητα τόσο στην Ανατολή, όσο και στην ∆ύση, η ένταξη τους στην πολεµική αεροπορία σηµαίνει την εισαγωγή ενός νέου τύπου αεροσκάφους µε εντελώς νέα ηλεκτρονικά, διαφορετικής φιλοσοφίας στην συντήρηση του, εντελώς νέας γκάµας ανταλλακτικών και φυσικά εντελώς νέα όπλα

Το Sukhoi Su-35 έλαβε 811 διαδικτυακές ψήφους και συγκέντρωσε το 46% των συνολικών προτιµήσεων των επισκεπτών του µικρού µας διαδικτυακού τόπου. Στην δεύτερη θέση ανήρθε το µαχητικό Eurofighter Typhoon µε συνολικά 477 ψήφους, δηλαδή το 27% των συνολικών προτιµήσεων, ενώ η τρίτη προτίµηση είναι το γαλλικό Rafale της Dassault, µε 250 ψήφους και ποσοστό 14% του συνόλου. Μια µικρή έκπληξη µας επιφύλαξε το αποτέλεσµα για το αµερικανικό µαχητικό F-35A, το µοναδικό πέµπτης γενιάς µαχητικό στην λίστα των αεροσκαφών που παραθέσαµε. Μόλις 25 ψήφους έλαβε η επιλογή του F-35A, δηλαδή 1% του συνολικού µεγέθους. Αναλυτικά η κατάταξη έχει ως εξής: Tύπος µαχητικού - Aριθµός ψήφων - Ποσοστό επί του συνόλου των 1.760 ψήφων 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Sukhoi Su-35 – 811 - 46% Eurofighter Typhoon – 477 - 27% Dassault Rafale - 250 - 14% Gripen NG – 108 - 6% F-16 Block 60 - 61 - 3% F/A-18E/F Super Hornet – 28 - 1% F-35A – 25 - 1%

Στην ερώτηση "ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΝΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ;" ελήφθησαν συνολικά 1.760 διαδικτυακοί ψήφοι. Σε αυτό το σηµείο οφείλουµε να σηµειώσουµε ότι η ψηφοφορία πραγµατοποιήθηκε µε τα µέσα του χώρου φιλοξενίας µας και δεν υφίσταται η επιστηµονική βάση για την πραγµατοποίηση αυτής. στις επιχειρησιακά προβλεπόµενες ποσότητες. ∆εν είναι βέβαια µόνο αυτά, αλλά εξίσου σηµαντικά είναι το κόστος εκπαίδευσης προσωπικού συντήρησης και των ιπταµένων. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι πρόκειται για ένα αρκετά µεγαλύτερο αεροσκάφος από τα υπάρχοντα F-16, Mirage 2000, F-4, γεγονός που σηµαίνει νέα µεγαλύτερα υπόστεγα στις βάσεις επιχειρήσεων της ΠΑ . Όλα τα παραπάνω, αυξάνουν σηµαντικά το κόστος ανά µονάδα αεροσκάφους και ίσως τελικά από οικονοµικής πλευράς να µην είναι και τόσο επωφελής η επιλογή του. Η επιλογή των Su-35 έχει αναµφισβήτητα και πολιτικές παραµέτρους. Η εισαγωγή ενός τέτοιου οπλικού συστήµατος στους αιθέρες του Αιγαίου σηµαίνει ανατροπή στις στρατηγικές ισορροπίες µεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας κάτι που σίγουρα δεν θα αρέσει στην Τουρκία και στις ΗΠΑ, διότι ανατρέπουν την ικανότητα τους για έλεγχο της περιοχής και εξυπηρέτησης των συµφερόντων και των φιλοδοξιών τους για ηγεµονία. Με καλό µάτι δεν θα δουν την επιλογή αυτή ούτε το Ισραήλ και η Μ. Βρετανία, καθότι η τεράστια ακτίνα δράσης του µαχητικού αυτού είναι τέτοια, που κάνει πολύ δύσκολο τον έλεγχο της Κύπρου και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου από τις δυνάµεις αυτές. Άρα οι αντιδράσει σε πολιτικό επίπεδο θα είναι τεράστιες και η αγνόηση τους επιζήµια έως καταστροφική για την πατρίδα µας. Είναι πασιφανές, ότι η επιλογή του Su-35 είναι µία επιλογή που εξάπτει την φαντασία όσον αφορά τα επίτευξη αεροπορικής υπεροχής στα πλαίσια της αντιπαράθεσης µας µε την Τουρκία, αλλά δεν πρέπει επίσης να αγνοούµε το γεγονός ότι είναι ένα αεροσκάφος 4ης γενιάς σε µια εποχή όπου ανατέλλουν ήδη τα πρώτα αεροσκάφη 5ης γενιάς. Ο ορθότερος προσανατολισµός της Ελληνικής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας πρέπει να είναι απολύτως σε αεροσκάφος 5ης γενιάς, όπερ σηµαίνει ότι οι επιλογές των Eurofighter, Rafale, F-18 Super Hornet, Gripen είναι εντελώς σε λάθος κατεύθυνση. Η µατιά µας θα πρέπει να στραφεί είτε στο F-35 (το οποίο είναι οικονοµικά ασύµφορο και σίγουρα δεν λύνει το πρόβληµα µας καθότι και η αντίπαλη πλευρά θα το διαθέτει σε πολύ µεγαλύτερους αριθµούς και χρονικά ίσως ενωρίτερα από εµάς) , είτε στο Τ-50 της Sukhoi, το οποίο ήδη θα έπρεπε να είχαµε ως χώρα αρχίσει να εξετάζουµε (θα έπρεπε να έχουµε ήδη προσεγγίσει την Ρωσία για το θέµα αυτό). Αν είναι να δυσαρεστήσουµε τους «συµµάχους και φίλους» µας, τουλάχιστον να γίνει µε σωστές προοπτικές. Το ρωσικό Τ-50 θα µπορούσε να ενταχθεί στις τάξεις της ελληνικής ΠΑ στο διάστηµα µεταξύ 2015-2020, τότε δηλαδή που θα παραλαµβάνει τα F-35 και η Τουρκία. Η επιλογή αυτή τούτη την ώρα, θα µπορούσε να συνδυαστεί µε ουσιαστική εµπλοκή της Ελληνικής πολεµικής βιοµηχανίας σε ένα project µε προοπτική παραγωγής και ενδεχόµενης συµµετοχής 20-30 ετών. Τέτοιου είδους αλλαγή πλεύσης στην εξωτερική πολιτική (διότι περί τέτοιας πρόκειται) πρέπει να γίνει µε προσεκτικά βήµατα µε περίσσια θάρρους και αποφασιστικότητας. Στην περίπτωση αυτή θα είναι ίσως η πρώτη φορά µετά τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το 1967-74 , όπου η χώρα µας θα επιλέξει συµµάχους µε βάση τα πραγµατικά γεωπολιτικά συµφέροντα της, θα αντιµετωπίσει αποτελεσµατικά τις απειλές των γειτόνων της και λειτουργήσει ως πόλος σταθερότητας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή. Το Μέλλον δεν είναι µόνο ένα βιβλίο το οποίο µπορούµε µόνο να διαβάσουµε, αλλά είναι επίσης ένα βιβλίο το οποίο µπορούµε να γράψουµε, αρκεί να πιστέψουµε ότι δυνάµεθα να το κάνουµε…” Aegean Hock *H φωτογραφία προέρχεται από την ιστοσελίδα της Sukhoi

Ukrainian Falcons

γνωρι το ακ σµήνο

ιµία µε κροβανικό αεροπορικό ος της Ουκρανίας επιµέλεια: el απόδοση: mpampis210 fox2

Ένα από τα έξι Fulcrum του σµήνους (© Spotters.Net.Ua)

Τα «Ουκρανικά Γεράκια» («Ukrainian Falcons») είναι το ακροβατικό σµήνος της ουκρανικής πολεµικής αεροπορίας και ένα από τα πρώτα παγκοσµίως που χρησιµοποίησαν µαχητικά αεροσκάφη για τις επιδείξεις τους. Η ιδέα δηµιουργίας ενός ουκρανικού ακροβατικού σµήνους ξεκίνησε πριν 18 χρόνια συγκεκριµένα το 1992 ο συνταγµατάρ-

χης Victor Rossoshanky και ο ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης ο Vladimir Kondaurov, περιόδευσαν στο Καναδά και τις ΗΠΑ κάνοντας solo επιδείξεις µε Mig-29 προβάλλοντας την εικόνα των ενόπλων δυνάµεων της Ουκρανίας . Εντυπωσιασµένοι οι Ουκρανοί πιλότοι από την επαφή τους µε τους Thunderbirds της αµερικανικής αεροπορίας και τους

Σταθµευµένα στο έδαφος (© Spotters.Net.Ua)

Blue Angels του αµερικανικού ναυτικού έβαλαν στόχο τη δηµιουργία του δικού τους ακροβατικού σµήνους, από τη θεωρία στη πράξη όµως , περασε αρκετός καιρός µέχρι την ίδρυση του. Ο συνταγµατάρχης Victor Rossoshansky πάνω στο Mig-29 εκπαίδευσε στους ακροβατικούς ελιγµούς δύο οµάδες Ουκρανών πιλότων. Η επιλογή της βάσης που θα τους φιλοξενούσε σε συνδυασµό µε τις συνθήκες χάους που επικρατούσαν λόγο της τότε πρόσφατης κατάρρευσης της ΕΣΣ∆ έκανε το εγχείρηµα ακόµη δυσκολότερο. Το δίληµµα ήταν µεταξύ του Mirgorod (αεροπορική βάση στο κέντρο της Ουκρανίας) και το Kyrovskoye (στη χερσόνησο της Κριµαίας). Η ίδρυση του ακροβατικού σµήνους «Ukrainian Falcons» επιβεβαιώθηκε επίσηµα το φθινόπωρο του 1995 και η εκπαιδευτική βάση που επιλέχθηκε ήταν το Kirov, το Κέντρο Επιστηµών και ∆οκιµών των ενόπλων δυνάµεων της Ουκρανίας. Η αρχική ακροβατική

οµάδα των Ukrainian Falcons περιλάµβανε 6 αεροσκάφη και 6 πιλότους δοκιµών όπως τον Victor Rossoshansky, τον Sergey Dudkin, τον Pavel Korolyon, τον Sergey Kovalyov, τον Vladimir Toponar και τον Eduard Sotnikov . Κάθε ένας από αυτούς είχε πολλές ώρες πτήσεις µε δεκάδες τύπους αεροσκαφών ενώ σε οικονοµικά µεγέθη το «κόστος» κάθε ενός από αυτούς ήταν τουλάχιστον 5 εκατοµµύρια δολάρια (αυτή είναι η δαπάνη να εκπαιδεύσεις έναν πιλότο δοκιµών στην πρώην Σοβιετική Ένωση). Ο συνταγµατάρχης Victor Rossoshansky ορίστηκε διοικητής, επειδή ήταν ο µεγαλύτερος σε ηλικία από όλους και είχε την µεγαλύτερη εµπειρία, µε σχεδόν 2.500 ώρες (µε άλλα λόγια, τέσσερις µήνες από τη ζωή του ξοδεµένη στον αέρα), αφέντεψε περισσότερους από 40 τύπους αεροσκαφών, ήταν ένας από τους πρώτους χειριστές που προσνηώθηκαν σε κα-

τάστρωµα αεροπλανοφόρου και πέταξε το ναυτικό µαχητικό Su27K (σήµερα Su-33). Το 1996 το ακροβατικό σµήνος ξεκίνησε εκπαίδευση µε το αεροσκάφος L-39. Στις αρχές καλοκαιριού του ίδιου έτους, τα «Ουκρανικά Γεράκια» µεταπήδησαν στο Mig-29 και άρχισαν εκπαιδευτικές πτήσεις µε το συγκεκριµένο τύπο µαχητικού. Την ίδια εποχή κατά τη διάρκεια πτήσης τα αεροσκάφη των συνταγµατάρχη Pavel Korolev και Sergei Dudkin συγκρούστηκαν στον αέρα µετά από ένα barrel roll, το ένα από αυτά υπέστη ζηµιές στο φτερό και το δεύτερο χτυπήθηκε στην ουρά, παρόλα αυτά και τα δύο προσγειώθηκαν µε ασφάλεια χάρις την εµπειρία των πιλότων . Στις 9/5/1997 (την Ηµέρα της Νίκης) τα Falcons πραγµατοποίησαν επιτυχηµένη επίδειξη πάνω από το αεροδρόµιο Chayka, κοντά στο Κίεβο. Εκείνη την χρο-

Στον αέρα... (© Spotters.Net.Ua)

Fulcrum κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης (© Spotters.Net.Ua)

νική περίοδο παγκοσµίως µόνο οι thunderbirds οι «Blue Angels» (ΗΠΑ) και οι «Russian Knights» και «Shifts» (Ρωσία) επιχειρούσαν µε µαχητικά αεροσκάφη σε αντί-

θεση µε τα υπόλοιπα σµήνη που χρησιµοποιούσαν εκπαιδευτικά αεροσκάφη. Στα τέλη του 1998, σε µια πτήσης ρουτίνας ο ραγδαία επι-

δεινωµένος καιρός (που είναι τυπικό φαινόµενο για την Κριµαία) προκάλεσε την την σύντριβή αεροπλάνου και παρέσυρε στο θάνατο τον χειριστή του, συνταγµατάρχη Sergei Dudkin. Το 2002 δυστυχώς το σµήνος σταµάτησε την εκπαίδευση και έπαψε τη λειτουργία του λόγω κρατικής υποχρηµατοδότησης. Πέντε χρόνια αργότερα, ωστόσο, το 2007, το υπουργείο άµυνας της Ουκρανίας αποφάσισε την ανασύσταση του ακροβατικού σµήνους καθώς επίσης τη χρηµατοδότηση και την επαναφορά σε λειτουργία του κρατικού κέντρου επιστηµών και δοκιµών των ενόπλων δυνάµεων της Ουκρανίας. Η τοποθεσία παρέµεινε η ίδια, τα νέα «Ουκρανικά Γεράκια» είναι ακόµη εκεί, στην αεροπορική βάση Kirovskoye. ∆ι-

Τα “Ουκρανικά Γεράκια” παραµένουν ακόµη και σήµερα ένα από τα λιγά σµήνη µε µαχητικά (© Spotters.Net.Ua)

Mig-29 εξαπολύει φωτοβολίδες (© Dimitry Karpezo / Spotters.Net.Ua)

οικητής του σχηµατισµού έχει ορισθεί ο συνταγµατάρχης Lampik, µαθητής του συνταγµατάρχη Rossoshansky. Η νέα οµάδα περιλάµβανε πολλούς πιλότους από την παλιά φρουρά (συνταγµατάρχης Komar, συνταγµατάρχης Haharinov, συνταγµατάρχης Lampik). Στην οµάδα δεκτοί γίνονταν µόνο έµπειροι χειριστές. Η εκπαίδευση του σµήνους ξεκίνησε πάνω σε εκσυγχρονισµένα L-39 και το 2008, αφού δούλεψαν διεξοδικά όλες τις πτυχές της εκπαίδευσης, οι χειριστές απογειώθηκαν στον ουρανό µε τα παραδοσιακά Mig. Οι ουρανοί είναι έτοιµοι να υποδεχτούν ξανά τα «Γεράκια» εάν τα φτερά τους δεν κοπούν ξανά λόγω οικονοµικών προβληµάτων. Το κόστος της εκπαίδευσης µε τα πέντε L-39 και εννέα Mig 29 είναι αρκετά υψηλό για την χτυπηµένη από την κρίση Ουκρανία: L-39 (περίπου 206 εκατοµµύρια hryvnas, ισοδύναµο µε 25,75 εκατοµµύρια δολάρια), η

δεύτερη φάση – εκπαίδευσης των πιλότων που πετούν µε Mig 29 (36,5 εκατοµµύρια hryvnas, ισοδύναµο µε 4,5 εκατοµµύρια δολάρια). Στο µέλλον τα «Ουκρανικά Γεράκια» θα χρειάζονται ετήσια δαπάνη 47,8 εκατοµµύριων hryvnas ή 5 εκατοµµύρια δολάρια.

Το 2009 τα «Γεράκια» έκαναν ξανά το δηµόσιο ντεµπούτο τους, πετώντας µε τα Mig 29 πάνω από το Κίεβο στην στρατιωτική παρέλαση για την ουκρανική ανεξαρτησία.

Το 2009 αποτέλεσε την επιστροφή στη δράση (© Spotters.Net.Ua)

Η επόµενη ηµέρα για τα ελληνικά Apache γράφει ο fox2

Τα νέα ΑΗ-64 εξοπλίζουν το 2ο ΤΕΕΠ (© ΓΕΣ)

Με την τελετή ένταξης των 12 επιθετικών ελικοπτέρων AH-64 στο δυναµικό του 2ου ΤΕΕΠ στις 11 Φεβρουαρίου µπήκε τέλος στο µακροσκελές σήριαλ παραλαβής των κατασκευών, βελτιώνεται κατακόρυφα η αποτρεπτικότητα του ΕΣ, δηµιουργούνται ωστόσο οι εύλογοι προβληµατισµοί για την καθολική αξιοποίηση του συνόλου των επιθετικών ελικοπτέρων. Στις 11 Φεβρουαρίου, λοιπόν, πραγµατοποιήθηκε σύµφωνα µε την ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού «στην έδρα του 2ου ΤΕΕΠ της 1ης ΤΑΞΑΣ, στην Πάχη Μεγάρων, τελετή ένταξης 12 Επιθετικών Ελικοπτέρων APACHE ΑΗ 64 D ΗΑ στον Στρατό Ξηράς. Την τελετή τίµησαν µε την παρουσία τους ο κ. Α/ΓΕΕΘΑ Αντιπτέραρχος Ιωάννης Γιάγκος, ο κ. Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Φραγκούλης Φράγκος, Ακόλουθοι Άµυνας ξένων χωρών, αντιπροσωπεία αξιωµατικών της Αεροπορίας Στρατού καθώς και εκπρόσωποι της κατασκευάστριας εταιρείας». Το 2ο ΤΕΕΠ αποτελεί τη δεύτερη Ελληνική Μονάδα επιπέδου Τάγ-

µατος που εξοπλίζεται µε το AH64. Έχει προηγηθεί η συγκρότηση του 1ου ΤΕΕΠ τη δεκαετία του 1990. Στην οργανική δύναµη του 1ου ΤΕΕΠ υπάγεται το σύνολο των AH-64A+ (µετά το δυστύχηµα ενός ελικοπτέρου στην Εύβοια αποµένουν 19). Την τελετή εισαγωγής των “Delta” ολοκλήρωσε εντυπωσιακή πτητική επίδειξη από οµάδα χειριστών του Τάγµατος. Η αγορά των 12 ελικοπτέρων είχε συµφωνηθεί το 2003, στο πλαίσιο εκτέλεσης του ΕΜΠΑΕ 2001-05. Η συµφωνία που ακολούθησε περιλάµβανε την απόκτηση 12 επιθετικών ελικοπτέρων AH-64, έκδοσης –D, µε δικαίωµα επέκτασης της παραγγελίας κατά τέσσερις µονάδες. Το τελευταίο δεν έχει υλοποιηθεί έως σήµερα. Μαζί µε τα ελικόπτερα αγοράστηκαν τέσσερα συγκροτήµατα FCR, τρία από τα οποία εξοπλίζουν ισάριθµες µονάδες. Το FCR βελτιώνει εξαιρετικά τις επιδόσεις εντοπισµού στόχων στο πεδίο της µάχης, καθ’ όλο το 24ωρο, ακόµη και υπό άσχηµες περιβαλλοντικές συνθήκες. Τα ελικόπτερα έχουν

εφοδιαστεί µε το σύστηµα αυτοπροστασίας HIDAS. Το συνολικό κόστος αγοράς των AH-64 και του προαναφερθέντος εξοπλισµού έφθασε τα 663 εκατοµµύρια δολάρια. Η επίσηµη εισαγωγή του νέου όπλου στην ΑΣ σήµανε παράλληλα τον τερµατισµό χρόνιων καθυστερήσεων στην ολοκλήρωση του προγράµµατος. Καθυστερήσεις οι οποίες σηµειώθηκαν για διαφόρους λόγους… Τα πρώτα ελικόπτερα έφθασαν στην Ελλάδα το χρονικό διάστηµα Φεβρουαρίου – Μαΐου 2007. Αντί όµως να ενταχθούν οργανικά στην Αεροπορία Στρατού, τα ελικόπτερα έµειναν αδέσποτα µέχρι νεωτέρας! Επίσηµη δικαιολογία για τη µη παραλαβή αποτέλεσαν προβλήµατα στο λογισµικό. Ως αποτέλεσµα αυτής της διαφοράς, τα 12 ελικόπτερα συνέχισαν να πετάνε καταχωρηµένα στο αµερικανικό πολιτικό νηολόγιο ( N 5 0 0 2 L- N 5 0 0 2 N - N 5 0 0 2 Q N5009LN5014L-N50161N50165-N50173-N5018F-N5018 K-N5021T-N50220). ∆ιατυπώ-

θηκε επίσης µε µια συζήτηση στη Βουλή το καλοκαίρι του 2009 η άποψη ότι κατά τη διάρκεια παραλαβής των ελικοπτέρων διαπιστώθηκαν σοβαρές διαβρώσεις (σκουριές) σε διάφορα συγκροτήµατα, προβλήµατα σχετικά µε το σύστηµα αυτοπροστασίας (I.R. JAMMERS) και προβλήµατα στο σύστηµα HARS των ελικοπτέρων. Η µακρόχρονη παραµονή των ελικοπτέρων στο ύπαιθρο, χωρίς έστω µια στοιχειώδη προστασία και δίπλα από τη θάλασσα, είχε σαν αποτέλεσµα να διαβρωθούν οι καλύπτρες των πιλοτηρίων σε τρόπο που τα ελικόπτερα να «µπάζουν» νερά στην καµπίνα χειρισµού, µε ότι αυτό συνεπάγεται για τα ευαίσθητα ηλεκτρονικά συστήµατα των ελικοπτέρων και την απόδοσή τους. Μεταξύ των άλλων αναφέρθηκαν και προβλήµατα από τρωκτικά, τα οποία έφεραν τα δικά τους... διακριτικά. Το κυριότερο όµως ζήτηµα που υπήρχε ήταν στην οικονοµική εξυπηρέτηση της σύµβασης. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλα τα τεχνικά προβλήµατα µαγικά εξαφανίστηκαν µετά την καταβολή του µεγαλύτερου ποσού της τελευταίας δόσης, στα µέσα ∆εκέµβρη… Νέες δυνατότητες Τα νέα ελικόπτερα αναµένεται να προσδώσουν αυξηµένες δυνατότητες στον ελληνικό στρατό. Το προηγµένο πακέτο αισθητήρων µε το οποίο έχουν εφοδιαστεί βοηθά στην πληρέστερη επίγνωση του πεδίου µάχης. Αποτέλεσµα είναι η αποτελεσµατικότερη και γρηγορότερη υποστήριξη των φίλιων επίγειων δυνάµεων, καταστροφή των εχθρικών τεθωρακισµένων σχηµατισµών, σχηµατισµών πυροβολικού, κρίσιµων υποδοµών κοντά στο µέτωπο και η παροχή υποστήριξης σε αποστολές µεταφοράς στρατιωτών. Κάθε ελικόπτερο φέρει προηγµένους αισθητήρες στο ρύγχος (TADS και PNVS) που βοηθούν στον εγκυρότερη αναγνώριση και στοχοποίηση στόχων. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα www.ellinikos-stratos.com «Το TADS διαθέτει σύστηµα FLIR που παρέχει θερµικές εικόνες ενός

Φάσεις από την πτητική επίδειξη (© ΓΕΣ)

στόχου µέρα ή νύχτα, µια κάµερα ηµέρας για εικόνες ηµέρας µε περιορισµένο φως, µια κάµερα Άµεσης Παρατήρησης (DVO-Direct View Optic) µε πλήρη χρωµατική απεικόνιση, µεγεθυµένες εικόνες µε το φως της ηµέρας ή µε το λυκόφως». Το ίδιο σύµπλεγµα αισθητήρων υπάρχει και στα -A, αλλά στα –D είναι αναβαθµισµένο. Εκείνο όµως που ξεχωρίζει εξωτερικά (αλλά και ποιοτικά) τις δύο εκδόσεις του AH-64 είναι το ραντάρ ελέγχου πυρός Longbow (APG-78). Σύµφωνα µε την εξειδικευµένη ιστοσελίδα armyaviation.wordpress.com «όλα τα Ε/Π AH-64D Apache, έχουν τη δυνατότητα να φέρουν το ραντάρ ελέγχου πυρός. Όταν το Ε/Π φέρει το ραντάρ ελέγχου πυρός, τότε το χαρακτηριστικό του είναι AH-64D Apache Longbow, ενώ όταν δεν το φέρει, το χαρακτηριστικό του είναι AH-64D Apache». Το APG-78 προσφέρει δραστικότερο βεληνεκές για τα όπλα του ελικοπτέρου, δυνατότητα υλοποίησης αποστολών υπό πολύ δυσχερείς εξωτερικές συνθήκες, διαχείριση έως και 128 στόχων σε λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα και µεγαλύτερη επιβιωσιµότητα στο ελικόπτερο – φορέα. Με το Longbow, το ελικόπτερο δεν έχει την ανάγκη αιώρησης σε µεγαλύτερο ύψος κατά τις φάσεις του εντοπισµού και της στοχοποίησης. Παράλληλα, στα ελικόπτερα υπάρχει βελτιωµένο πρωτόκολλο επικοινωνίας IDM που καθιστά φονικότερες τις επιθέσεις ανά οµάδες. Γενικότερα, θεωρείται ότι η νέα έκδοση είναι επτά φορές περισσότερο ικανό να επιβιώσει στη µάχη και τέσσερις φορές περισσότερο αποτελεσµατικό σε σύγκριση µε το AH-64A. Στο ζήτηµα του οπλισµού, τέλος, το “Delta” µεταφέρει το ίδιο µέγεθος φορτίου µε το AH64A+ (µοναδικό πυροβόλο των 30 mm και έως 16 πυραύλους AGM-114 Hellfire ή συνδυασµό πυραύλων – ρουκετών). Έχει ωστόσο τη δυνατότητα αξιοποίησης του νεότερου µοντέλου του Hellfire, -L, ο οποίος δεν απαιτεί καθοδήγηση από το φορέα µετά Το APG-78 αξιοποιήσει πλήρως τον AGM-114 (© ΓΕΣ)

την εξαπόλυση και έως την πρόσκρουση στο στόχο. Η επόµενη ηµέρα Η ηµέρα της ένταξης των νέων επιθετικών ελικοπτέρων Apache στο δυναµικό της Αεροπορίας Στρατού ήταν οπωσδήποτε πολύ ευχάριστη. ∆υστυχώς τελείωσε… Τώρα σειρά έχει η σωστή αξιοποίηση του µέσου και η λήψη σειράς αποφάσεων για το µέλλον του όπλου. Πρώτο µέληµα των υπευθύνων οφείλει να αποτελέσει η διαθεσιµότητα χειριστών στο µέσο καθώς επίσης η διαθεσιµότητα του µέσου. Τα τελευταία χρόνια έκαναν την εµφάνισή τους στη δηµοσιότητα στοιχεία περί ανεπαρκούς αριθµού χειριστών για τα AH-64. Είναι φυσικά αδιανόητο να συµβαίνει ένα τέτοιο ενδεχόµενο σε ένα σύγχρονο στρατό πόσο µάλλον αν µιλάµε για ένα κρίσιµο οπλικό σύστηµα όπως είναι το επιθετικό ελικόπτερο. Για παρόµοιας σηµασίας πολεµικό υλικό άλλα κράτη έχουν διαθέσει τριπλάσιο προσωπικό από το αναγκαίο. Κρίνεται, έτσι, απαραίτητη η ύπαρξη του προγραµµατισµένου αριθµού χειριστών. Εκτός από τους χειριστές, οφείλει να υπάρχει υγιής αριθµός τεχνικών για την υποστήριξη του µέσου, όπως άλλωστε επαρκής ποσότητα ανταλλακτικών. Είναι κρίµα να έχουν δοθεί τόσα χρήµατα για την αγορά µιας φονικής µηχανής, µε ικανότητα αποδεκατισµού κάθε επίδοξου εχθρού, και να µην υπάρχει επιµέλεια για τη διατήρησή της σε µάχιµη ικανότητα. Φυσικά, όλα τα παραπάνω λέγονται για να µην πραγµατοποιηθούν ή να µην επαναληφθούν στην περίπτωση που έχουν λάβει χώρα στο παρελθόν. Ένα άλλο σοβαρό σηµείο είναι αυτό του οπλισµού. Η Ελλάδα έχει στο παρελθόν προβεί στην αγορά ικανών ποσοτήτων αντιαρµατικών πυραύλων AGM114, στις εκδόσεις –Α, -Κ και –Μ. Οι συγκεκριµένες εκδόσεις παρουσιάζουν την ανάγκη κατάδειξης του στόχου από αισθητήρα laser, είτε αυτός αφορά το TADS είτε κάποιο φορητό εξοπλισµό επίγειας δύναµης. Τον περιορι-

σµό, που µπορεί να αποβεί µοιραίος για το ελικόπτερο, αφαιρεί η έκδοση –L. Η έκδοση –L είναι fire & forget, δεν χρειάζεται δηλαδή καθοδήγηση κατά τη διάρκεια της πτήσης, ενώ έχει αναπτυχθεί ειδικά για το AH-64D Longbow. Είναι ευνόητα λοιπόν τα επιπλέον κέρδη που κερδίζει ο χρήστης του Longbow µε το συγκεκριµένο όπλο στο οπλοστάσιό του. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει ακόµη στην αγορά του, πραγµατικότητα που πρέπει να αλλάξει στο άµεσο µέλλον ώστε να υπάρξει η δυνατότητα πλήρους αξιοποίησης του νέου Apache. Άλλη επιλογή θα µπορούσε να αποτελέσει το ευρωπαϊκό βλήµα Brimstone (σήµερα αναπτύσσεται η δεύτερη έκδοσή του), πυροµαχικό επίσης “fire & forget” και πιστοποιηµένο στα βρετανικά AH-64D Longbow, αν και δεν χρησιµοποιείται από το βρετανικό στρατό. Το Βrimstone διατηρεί σε σύγκριση µε το Hellfire µεγαλύτερο βεληνεκές κατά 25%. Τελευταίο αφήσαµε το ζήτηµα της εκπαίδευσης του ανθρώπινου δυναµικού. Όλοι γνωρίζουµε την υψηλή κατάρτιση και τον επαγγελµατισµό των χειριστών της Αεροπορίας Στρατού. Αυτό ωστόσο δεν θα πρέπει να αποτελέσει δικαιολογία δυνητικής παραµέλησης του προγράµµατος εκπαίδευσης για οποιαδήποτε αιτία. Τα επιθετικά ελικόπτερα είναι κρίσιµος πολλαπλασιαστής ισχύος για την πατρίδα µας, έτσι, η εκπαίδευση πρέπει να παραµείνει πολύ ρεαλιστική. Πρέπει να υπάρξει η απαραίτητη επιµελητεία για να µην ακυρώνονται ή αναβάλλονται οι αναγκαίες ασκήσεις (ακόµη και στις δύσκολες σηµερινές ηµέρες) καθώς επίσης η εντατική συνεργασία µε άλλα Όπλα και Κλάδους ή ακόµη και η συµµετοχή σε συνεκπαιδεύσεις µε κορυφαίους χρήστες επιθετικών ελικοπτέρων διεθνώς ή άλλους χρήστες του Apache. Το ίδιο ισχύει για το προσωπικό υποστήριξης του στόλου. Με άλλα λόγια, το σύνολο των ανθρώπων που σχετίζονται µε την αξιοποίηση των AH-64 οφείλει να λειτουργεί σαν µια καλοκουρδισµένη µηχανή. Λανθασµένες ενέργειες και

παραλείψεις θα αποβούν µοιραίες για τους φίλιους σχηµατισµούς σε ενδεχόµενη πολεµική περίοδο. Τα σενάρια της αναβάθµισης Το µεγάλο ερώτηµα είναι όµως άλλο: τι θα γίνει µε τα AH64+; Θα αναβαθµιστούν ή όχι; Εκµεταλλευόµενη την περίσταση η κατασκευάστρια εταιρία φαίνεται ότι έχει προτείνει διάφορα πακέτα αναβάθµισης που αφορούν κυρίως την αναβάθµιση των –Α+ είτε στο επίπεδο –D Block II ή Block III. Στην πρώτη περίπτωση η αναβάθµιση πρέπει να είναι άµεση αφού η εταιρία δεν θα ασχοληθεί µε την έκδοση παραγωγής ΙΙ ύστερα από το 2013. Εφόσον η ελληνική απόφαση είναι µεταγενέστερη, τα ελικόπτερα θα αναβαθµιστούν στην έκδοση παραγωγής ΙΙΙ. Το πρώτο σενάριο πρόκειται να αποφέρει κέρδος στην υποστήριξη του στόλου, µιας και όλα τα ελικόπτερα θα είναι της ίδιας έκδοσης. Στο δεύτερο σενάριο δεν θα αποφευχθούν οι επιµέρους διαφορές µεταξύ των δύο παρτίδων, όµως η

Τα κύρια χαρακτηριστικά του ΑΗ-64D Longbow σε γράφηµα της εφηµερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” (© “ΤΑ ΝΕΑ”)

Αεροπορία Στρατού θα αποκτήσει ένα στόλο επιθετικών ελικοπτέρων ακόµα µεγαλύτερων επιδόσεων, όποιοι κι αν είναι οι περιορισµοί στην εξαγωγική έκδοση. Η αναβάθµιση στην έκδοση παραγωγής ΙΙΙ προβλέπει την αύξηση των ικανοτήτων του ελικοπτέρου, όπως η εµβέλεια του ραντάρ και των πυραύλων, το ευρυζωνικό δίκτυο επικοινωνιών, και την ενσωµάτωση µια εκτεταµένης γκάµας όπλων. Επίσης, θα επιτρέψει την βελτίωση του ρυθµού ανόδου του ελικοπτέρου, την αύξηση της ταχύτητας πλεύσης του και την αύξηση του ωφέλιµου φορτίου. Η έκδοση θα περιλαµβάνει επίσης µεγαλύτερο βαθµό συνεργασίας µε µη επανδρωµένα αεροσκάφη (UAVs), ισχυρότερους κινητήρες και νέο στροφείο πτερύγων. ∆υστυχώς είναι σχεδόν σίγουρη η επιβολή περιορισµών στον εξοπλισµό των ΑΗ-64D Block III που προορίζονται για εξαγωγικούς χρήστες, όµως, αυτά θα διατηρήσουν ανώτερο εξοπλισµό σε σύγκριση µε την έκδοση παραγωγής δύο. Η έναρξη αρχι-

κής παραγωγής αναµένεται να υπάρξει φέτος. Το πρώτο ελικόπτερο Block III αναµένεται να παραδοθεί σύµφωνα µε το χρονοδιάγραµµα για τον Ιούνιο του 2011. Για τα πρώτα δύο µε τρία χρόνια, η κατασκευή των Block III θα πραγµατοποιηθεί σε παράλληλη των Block II παραγωγική γραµµή. Αργότερα θα πραγµατοποιηθεί η συγχώνευση των δύο παραγωγικών γραµµών σε µία. Μετά τον Απρίλιο του 2013 προβλέπεται η έναρξη της πλήρης παραγωγής του Block ΙΙΙ. ∆εν λείπουν όµως τα σενάρια µη αναβάθµισης των επιθετικών ελικοπτέρων AH-64A+ και αντικατάστασής της συγκεκριµένης απαίτησης µε τη συµπληρωµατική αγορά αριθµού (που προσδιορίζεται σε 12) AH-64D. Μια τέτοια ενέργεια θα αυξήσει την ποσοτική αποτρεπτική δύναµη της ΑΣ καθώς επίσης και την ποιοτική. Ενσωµατώνει όµως την αβεβαιότητα διατήρησης των AH64A+ σε υψηλή διαθεσιµότητα, σε µια περίοδο όπου οι κυριότεροι χρήστες τους έχουν αποφασίσει την αναβάθµισή τους στο επίπεδο

-D. Ακόµη και τότε, λοιπόν, ορισµένη αναβάθµιση των συσκευών θα καταστεί αναγκαία. Επίλογος Τα νέα ελικόπτερα AH64D θα αυξήσουν κατακόρυφα τις επιδόσεις αποτροπής του Ελληνικού Στρατού. Για να συµβεί αυτό πρέπει να εξακολουθήσει να υπάρχει η υγεία του έµψυχου και του άψυχου υλικού, όπως άλλωστε και η πρόνοια για τη διάθεση του πλέον σύγχρονου περιβάλλοντος για το συγκεκριµένο σκοπό. Η αναβάθµιση των ελικοπτέρων της πρώτης παραγγελίας πρέπει να εξεταστεί το δυνατότερο δυνάτο, καθώς θα βοηθήσει ακόµη περισσότερο στο έργο του το προσωπικό της Αεροπορίας Στρατού. Ευχόµαστε κάθε επιτυχία στους ανθρώπους των δύο ΤΕΕΠ, ανθρώπους που έχουν αναλάβει ένα κρίσιµο κοµµάτι της ελληνικής άµυνας.

Προγράµµατα Peace Onyx & CCIP επιµέλεια: Arda Mevlutoglu απόδοση: deepred001

Μια διαφορετική ιστορία για τα τουρκικά F-16

F-16C Blok 40A, 89-0026. Παραδόθηκε στις 29 Αυγούστου 1990 (© Yok)

Οι προµήθειες της Τουρκίας για συνολικά 160 µαχητικά αεροσκάφη F-16 C/D Block 30/40 Fighting Falcon, µέσω του προγράµµατος FMS της κυβέρνησης των Ηνωµένων Πολιτειών, σηµατοδότησαν το 1984 ως την αρχή µιας νέας εποχής για την τουρκική πολεµική αεροπορία (TuAF). Το µαχητικό F-16 επρόκειτο να αντικαταστήσει το F-104G Starfighter, και ήταν το πρώτο σύγχρονο, υψηλής απόδοσης και πολλαπλού ρόλου µαχητικό αεροσκάφος της TuAF. Με το εξοπλιστικό πρόγραµµα Peace Onyx και την εγκατάσταση της γραµµής συναρµολόγησης στην TUSAS Aerospace Industries (TAI) στο Murted (νυν Ακιντζί) στην Άγκυρα, τέθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος στα θεµέλια της τουρκικής υποδοµής της αεροδιαστηµικής βιοµηχανίας της χώρας. Τα πρώτα οκτώ F-16 πέταξαν προς την Τουρκία από τις εγ-

καταστάσεις της General Dynamics (νυν Lockheed Martin) στο Fort Worth του Τέξας το 1987. Τα υπόλοιπα 152 αεροσκάφη συναρµολογήθηκαν στην TAI κατά το χρονικό διάστηµα 1987 έως 1995. Εν τω µεταξύ, το 1992 παραγγέλθηκε και πάλι µέσω FMS η δεύτερη παρτίδα από 80 F-16, η οποία αποτελεί το εξοπλιστικό πρόγραµµα Peace Onyx ΙΙ - χρηµατοδοτήθηκε από τα κράτη του Κόλπου, σε εκτίµηση της στρατιωτικής υποστήριξης της Τουρκίας στην Επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήµου». Αυτή η δεύτερη παρτίδα ενσωµάτωνε τα πλέον σύγχρονα Block 50 F-16 και αύξησε την τοπική συµβολή στην γραµµή συναρµολόγησης της ΤΑΙ. H 141 Filo ήταν η πρώτη επιχειρησιακή Μοίρα της TuAF το 1989, µε µαχητικά F-16 Block 30. Τα µαχητικά προωθήθηκαν αργότερα στην 142 Filo, µε την προ-

ηγούµενη Μοίρα να παραλαµβάνει την επόµενη έκδοση. Με την ολοκλήρωση του προγράµµατος PO ΙΙ το 1999, συνολικά 240 F-16 αναπτυγµένα σε 11 Μοίρες αποτελούν την ραχοκοκαλιά της TuAF. Επιχειρώντας υπό δύο τακτικές αεροπορικές διοικήσεις, οι Μοίρες είναι επιφορτισµένες µε διάφορες αποστολές, όπως της αεράµυνας, των υποκλοπών, επιθέσεις εδάφους, εναέριας περιπολίας (Combat Air Patrol), καταστολή αεράµυνας (SEAD). ∆ύο Μοίρες εξοπλίστηκαν σταδιακά µε σύγχρονα ατρακτίδια AN/AAQ-13 και AN/AAQ-14 LANTIRN (Low Altitude Navigation and Targeting InfraRed for Night) για τις νυχτερινές επιθετικές αποστολές. Αµέσως µετά την επίτευξη της αρχικής επιχειρησιακής ικανότητας (IOC), τα F-16 της TuAF έχουν αναλάβει ένα ευρύ φάσµα καθηκόντων, τόσο σε καιρό ειρή-

F-16C Block 40 στο Αβιάνο της Ιταλίας κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων KFOR/ SFOR. Η TuAF έχει συµµετάχει µε 18 συνολικά F-16 στις συµµαχικές δραστηριότητες εναντίον της Σερβίας – 11 µαχητικά αναπτύχθηκαν στη βάση του ΝΑΤΟ στο Αβιάνο της Ιταλίας και τα υπόλοιπα επτά επιχειρύσαν από τις µητρικές βάσεις στην Τουρκία. Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης, τα τουρκικά F-16 σηµείωσαν παγκόσµιο ρεκόρ, περιπολώντας για 9 ώρες και 22 λεπτά πάνω από το πολεµικό θέατρο των Βαλκανίων. (© Turkhan "Pasha" Urfalýoglu)

νης όσο και σε πολεµικές αποστολές. Πήραν µέρος στις πολυεθνικές επιχειρήσεις στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, σε αποστολές εγγύς υποστήριξης επίγειων δυνάµεων και βοµβαρδισµού στόχων του ΡΚΚ στη ΝΑ Τουρκία (Ανατολία) και το Βόρειο Ιράκ και στις ατελείωτες αεροµαχίες εναντίον των µαχητικών αεροσκαφών του αντίπαλου γείτονα και ΝΑΤΟικού σύµµαχου της Ελλάδος, πάνω από το Αιγαίο. Τα αεροσκάφη Block 30 και Block 40 εκσυγχρονίσθηκαν σταδιακά µε το πακέτο Falcon Up και εξοπλίστηκαν στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ µε συστήµατα ηλεκτρονικού πολέµου τύπου AN/ALQ-178 (V) 3 κατά το διάστηµα 1993 έως 1999. Μια περισσότερο εξελιγµένη εκδοχή του συστήµατος επιλέχθηκε για τα Block 50, το AN/ALQ-178 (V) 5, αλλά το πρόγραµµα δεν έχει ολοκληρωθεί λόγω των συνεχών καθυστερήσεων που σχετίζονται µε διάφορα συµβατικά προβλήµατα. Οι προετοιµασίες για µια νέα ζωή Από την αρχή του Peace Onyx I είχε προβλεφθεί ότι τα F-

16 επρόκειτο να είναι η κύρια κινητήρια δύναµη της TuAF έως το 2030. Ως εκ τούτου, ο στόλος των 240 προηγµένων µαχητικών χρειάζεται να ανταποκρίνεται στις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις στον τοµέα των ηλεκτρονικών, των αισθητήρων και των οπλικών συστηµάτων, ώστε να µπορεί να ανταποκρίνεται στις υψηλές λειτουργικές απαιτήσεις της TuAF. Οι αρχικές µελέτες για τον εκσυγχρονισµό των F-16 ξεκίνησαν στις αρχές του 2004 και η TuAF εξέδωσε επιστολή αίτησης πληροφοριών (LoR) προς την USAF για τη διερεύνηση κόστους που συνεπάγεται η υλοποίηση του προγράµµατος Common Configuration Implementation Program (CCIP). Στις 07.11.2004, η αµερικανική υπηρεσία Defense Security Co-operation Agency (DSCA) κοινοποίησε προς το Αµερικανικό Κογκρέσο µια πιθανή προµήθεια ενός εξοπλιστικού πακέτου αναβάθµισης για τα τουρκικά F-16, µέσω του προγράµµατος FMS της αµερικανικής κυβέρνησης. Η συνολική αξία του προγράµµατος, για την περίπτωση που ασκηθούν όλες οι επιλογές, υπολογίστηκε µε 3,888 δισεκατοµµύρια δολάρια. Αυτό το πακέτο που καλύπτει τον

εκσυγχρονισµό των 38 F-16 Block 30, 104 F-16 Block 40 και 76 F16 Block 50 περιλάµβαναν τα ακόλουθα συστήµατα: - 180 ραντάρ AN/APG-68 (V) 9 - 7 εκπαιδευτικά συστήµατα αποστολής - 200 κράνη JHMCS - 2 ατρακτίδια AN/ASQ-213 HARM Targeting System (E) εξαγωγής . 200 διόπτρες νυχτερινής όρασης (NVG) Το πακέτο όπλων, το οποίο προβλέπεται για την πραγµατοποίηση των δοκιµών, είναι το παρακάτω: - 4 AGM-84 (SLAM-ER) - 4 AGM-84 Harpoon - 6 AIM-120C (AMRAAM) - 4 τηλεχειριζόµενοι εναέριοι στόχοι - 1 AGM-154B (JSOW) - 1 AGM-154Α (JSOW) - 2 AIM-9X Sidewinder - 2 CBU-103 CBU µε WCMD - 2 CBU-105 SFW µε WCMD Το πακέτο αναβάθµισης προβλέπει την πιστοποίηση των όπλων IRIS-T, Python 5, Derby, SPICE και Penguin ως επιλογή.

Τα πρώτα τέσσερα αναβαθµισµένα F-16 της TuAF, του προγράµµατος CCIP (© TAI)

∆οµή του προγράµµατος Η συγκεκριµένη εκτεταµένη αναβάθµιση βελτιώνει σηµαντικά το πιλοτήριο, τα ηλεκτρονικά (avionics), συγχωνεύει πολλές δυνατότητες του λογισµικού διαφορετικών εκδόσεων, απλοποιεί τη στήριξη της εφοδιαστικής αλυσίδας και µειώνει το κόστος των µελλοντικών βελτιώσεων, όπως για παράδειγµα στην ενσωµάτωση ενός ραντάρ τεχνολογίας AESA. Επιπλέον, η αναβάθµιση παρέχει σε ένα µεγάλο βαθµό πολλά κοινά σηµεία µε τον υπόλοιπο στόλο των ΝΑΤΟικών χωρών και ειδικά του στόλου των F-16 της USAF, κάτι το οποίο είναι απαραίτητο για την αµέριστη υλικοτεχνική στήριξη των αεροσκαφών του τύπου. Με τον χαρακτηρισµό ως Peace Onyx III, το πρόγραµµα έλαβε το αναγκαίο έναυσµα στις 26 Απριλίου 2005 µε την υπογραφή της επιστολή αποδοχής της προσφοράς (LoA), αξίας 1,1 δισεκατοµµυρίων δολαρίων, η οποία και ενεργοποιήθηκε τον Μάιο του 2005. Βάσει της συγκεκριµένης LoA, το πρόγραµµα PO III καλύπτει την αναβάθµιση 41 F-16 Block 30 και 76 Block 50, µε

τα 100 µαχητικά του Block 40 ως επιλογή. Όλα τα προγράµµατα PO έχουν χρηµατοδοτηθεί µέσω του προγράµµατος FMS της αµερικανικής κυβέρνησης. Βάσει της συµφωνίας, τα κιτ αναβάθµισης που περιλαµβάνουν το ραντάρ Raytheon APG-68 (V) 9, έγχρωµες οθόνες µε αυξηµένες λειτουργίες όπως η δυνατότητα της χρήσεως ενός έγχρωµου κινούµενου χάρτη (Color CTVS, Multi-Mode Receiver) και συµβατές µε τις διόπτρες νυχτερινής όρασης, νέους σπονδυλωτούς υπολογιστές αποστολής, JHMCS, NVG, Link 16-MIDS LVT µε TACAN, σύστηµα ταυτοποίησης φίλου ή εχθρού (AIFF) και συστήµατα ηλεκτρονικού πολέµου AN/ALQ-178 (V) 5, πρέπει να παραδοθούν στην TAI για την ολοκλήρωση της εγκατάστασης στα αεροσκάφη της TuAF. Αξιοσηµείωτο είναι ότι ο νέος υπολογιστής αντικαθιστά τρεις µεγάλες ενότητες κυκλωµάτων, παρέχει αυξηµένη υπολογιστική ισχύ που απαιτείται για τις νέες δυνατότητες, µειώνει το συνολικό βάρος, τον όγκο, τις απαιτήσεις ψύξης για το σύστηµα των ηλεκτρονικών (avionics), βελτιώνει τη συντήρηση και την αξιοπι-

στία. Οι πιλότοι µπορούν να κάνουν εύκολα διακρίσεις µεταξύ φίλιων και αντίπαλων δυνάµεων µε µια µατιά. Η επίγνωση της τακτικής κατάστασης από τον πιλότο, ειδικά στο φάσµα BVR, είναι κατά πολύ βελτιωµένη. Ο συγκεκριµένος υπολογιστής -Main Mission Computer 7000- είναι ο πλέον σύγχρονος µε τη δυνατότητα της αύξησης των επιδόσεων µελλοντικά και πρόκειται να ενσωµατωθεί σε όλα τα αεροσκάφη των παγκόσµιων χρηστών του Fighting Falcon, οι οποίοι θα ακολουθήσουν τα πρότυπα της USAF για την αναβάθµιση των αεροσκαφών F-16. Τα F-16 Block 30 της TuAF προορίζονταν να λάβουν µια πολύ περιορισµένη αναβάθµιση (CCIPLite), δεδοµένου ότι χρησιµοποιούνται σε µονάδα της TuAF σε ρόλο Operational Conversion Unit (OCU) και ως εκπαιδευτικά σε οπλικά συστήµατα και τακτικές, στην 4η Κύρια Βάση Τζετ και την 132η Μοίρα αντίστοιχα. Το 1ο Κέντρο Συντήρης της TuAF στο Εσκί Σεχίρ (Hava Ikmal Bakim Merkezi, HIBM) είναι υπεύθυνο για τις εργασίες αναβάθµισης σε αυτά τα αεροσκάφη. Το ραντάρ APG-68(V)9

της Northrop Grumman που τοποθετείται στα τουρκικά F-16 αυξάνει κατακόρυφα τις επιδόσεις του µαχητικού. Είναι µηχανικό και αποτελεί εξέλιξη προηγούµενων εκδόσεων. Το πεδίο σάρωσης αυξάνεται κατά 30% σε σχέση µε το προηγούµενο. Ενσωµατώνει προηγµένα χαρακτηριστικά σε λειτουργία αέρος-εδάφους, όπως την απεικόνιση συνθετικού διαφράγµατος, ενδείκτη κινούµενου στόχου στο έδαφος για αποστολές CAS/BAI, αυξηµένα χαρακτηριστικά στη λειτουργία της θαλάσσιας επιτήρησης αλλά και αυξηµένα χαρακτηριστικά των επιδόσεων στη λειτουργία αέροςαέρος. Το πρόγραµµα PO III της TuAF αποτελείται από τρία στάδια: Παραλαβή των κιτ αναβάθµισης για όλα τα αεροσκάφη, εκσυγχρονισµός δέκα αεροσκαφών στις εγκαταστάσεις της TAI για τις δοκιµές και την αποδοχή και πλήρη διαδικασία εκσυγχρονισµού. Το στάδιο των δοκιµών και της αποδοχής έχει δύο φάσεις: Η

πρώτη φάση -Trial Verification Installation- καλύπτει την αναβάθµιση τεσσάρων 4 F-16, ένα µονοθέσιο και ένα διθέσιο από κάθε παραγωγικό µπλοκ (Block 40 και Block 50). Οι εργασίες σε αυτά τα αεροσκάφη άρχισαν τον Ιούλιο του 2007 στις εγκαταστάσεις της TAI. Μετά την ολοκλήρωση του έργου τον Ιούνιο του 2009, τα µαχητικά αεροσκάφη αναχώρησαν για τις εγκαταστάσεις της Lockheed Martin στο Forth Worth, συνοδευόµενα από δύο εναέρια τάνκερ KC-135R Stratotanker της TuAF. Τα F-16 θα παραµείνουν στο έδαφος των Ηνωµένων πολιτειών για το χρονικό διάστηµα των 12 µηνών, για να πραγµατοποιηθούν οι δοκιµές. Η δεύτερη φάση (Leadthe-Fleet) περιλαµβάνει την αναβάθµιση έξι F-16, αυτή τη φορά Block 30, Block 40 και Block 50 ένα διθέσιο και ένα µονοθέσιο από κάθε παραγωγικό µπλόκ. Η δεύτερη φάση µπορεί να θεωρηθεί και ως ένα πρώτο στάδιο της παραγωγής σειράς. Τα δύο πρώτα

αεροσκάφη, ένα F-16C Block 30 και ένα F-16D Block 30 παραδόθηκαν στην TuAF µετά την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισµού τους. Οι εργασίες σχετικά µε τα υπόλοιπα τέσσερα αεροσκάφη άρχισαν στις εγκαταστάσεις της TAI τον Ιανουάριο του 2010. Ο συνολικός αριθµός των F-16 που θα εκσυγχρονιστούν έχει αναθεωρηθεί προς τα κάτω, συνολικά στις 210 µονάδες - µετά τις απώλειες των αεροσκαφών της TuAF από την ηµεροµηνία υπογραφής της LoA. Το τρίτο και τελευταίο στάδιο του PO III -Serial Modernization Phase- εκκινήθηκε µετά την συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής της αµυντικής βιοµηχανίας (SSIK, Savunma Sanayii Icra Komitesi) στις 9 Αυγούστου 2008. Αυτή η φάση του έργου περιλαµβάνει τον εκσυγχρονισµό 165 µαχητικών Block 40 και Block 50. Οκτώ Block 40 και οκτώ Block 50 θα εκσυγχρονιστούν στο Κέντρο Συντήρησης (HIBM) της TuAF στο Εσκί Σεχίρ, ενώ οι εργασίες στις υπόλοιπες 149 µονάδες θα

F-16C, 92-0019 (cn 4R-120) της 181 Filo (TuAF) στις Αζόρες στις 24 Ιουνίου 2009. Το αεροσκάφος πραγµατοποίησε µαζί µε άλλα τρία F-16 και συνοδεία δύο KC-135, ενδιάµεση στάση στις Αζόρες, µε προορισµό τις ΗΠΑ. (© Leandro Rocha / AzoresAirPhotos)

πραγµατοποιηθούν στις εγκαταστάσεις της TAI. Το τρίτο στάδιο του εκσυγχρονισµού πρόκειται να αρχίσει τον Οκτώβριο του 2010 και τον Ιούνιο του 2014 τα τελευταία αεροσκάφη θα αφήσουν τις εγκαταστάσεις της TAI και θα ενταχθούν στο επιχειρησιακό δυναµικό της TuAF. Peace Onyx IV Η προµήθεια επιπλέον 24 έως 32 µαχητικών F-16 ως αντικατάσταση των απωλειών, τέθηκε στο τραπέζι των συζητήσεων το δεύτερο εξάµηνο του 1990. Επιπρόσθετα υπήρξαν σκέψεις για τη διαµόρφωση ειδικής ναυτικής µοίρας κρούσης µε επιπλέον µαχητικά F-16. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν πραγµατοποιήθηκε για µια σειρά από λόγους, τακτικούς και οικονοµικούς Όταν το πρόγραµµα Peace Onyx III άρχισε να υλοποιείται, ένα σύνολο από 30 F-16 απωλέσθηκε µετά την πρώτη συντριβή το 1988, µε αποτέλεσµα την επείγουσα ανάγκη για προµήθεια επιπλέον F-16. Σύµφωνα µε το χρονοδιάγραµµα του PO III, πε-

ρίπου 45 µαχητικά θα είναι στα διάφορα στάδια ανακατασκευής και εκσυγχρονισµού το διάστηµα µεταξύ 2010 και 2014. Αυτός ο παράγοντας υπαγόρευσε την αντικατάσταση των απωλειών των F-16 και ώθηση την υλοποίηση του προγράµµατος Peace Onyx IV. Το πρόγραµµα PO IV ξεκίνησε επίσηµα µε την υπογραφή της LOA στις 11.05.2007, κατά τη διάρκεια µιας ειδικής τελετής στην Άγκυρα. Με έναν προϋπολογισµό 1,72 δισεκατοµµυρίων δολαρίων, 14 F-16C Block 50 + και 16 F16D Block 50 + πρόκειται να παραδοθούν από τις εγκαταστάσεις της TAI στην Άγκυρα. Τα µαχητικά θα ενσωµατώνουν σύµµορφες δεξαµενές καυσίµου (CFT). Τα αεροσκάφη θα είναι εξοπλισµένα µε την ηλεκτρονική σουίτα πολέµου AN/ALQ-211 (V) 4 AIDEWS, και θα φέρον ατρακτίδια τύπου AN/ALQ-13 LANTIRN ER και Sniper XR. Η παράδοση του πρώτου αεροσκάφους αναµένεται τον Ιούλιο του 2011 και οι παραδόσεις θα έχουν ολοκληρωθεί τέλη του 2012. Οι παραγωγικές εργασίες

Η παραγωγική διαδικασία του PO IV ξεκίνησε επίσηµα στις 5/3/2010 στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ. (© ΤΑΙ)

του προγράµµατος ξεκίνησαν επίσηµα το ∆εκέµβριο του 2009, και οι πρώτες εργασίες συναρµολόγησης άρχισαν στις 1η Απριλίου 2010. Το πρώτο αεροσκάφος έχει προγραµµατιστεί να βγει από τη γραµµή συναρµολόγησης το 2011 και οι παραδόσεις αναµένεται να ολοκληρωθούν τέλη του 2012. Τα αεροσκάφη του PO III και PO IV προβλέπεται να έχουν κοινή διαµόρφωση στον τοµέα των ηλεκτρονικών (avionics) και οπλικών συστηµάτων, µε µόνη διαφορά την ηλεκτρονική σουίτα πολέµου. Όπλα -

50 AGM-154A1 JSOW 54 AGM-154C JSOW 48 AGM-84H SLAM-ER 100 CBU-97 SFW 50 CBU-105 και 50 CBU-103 127 AIM-9X Sidewinder

Οι εργασίες για την ενσωµάτωση των όπλων τύπου AIM9X Sidewinder, AGM-84H SLAM-ER και AGM-154 JSOW έχουν ολοκληρωθεί στο 1ο Κέντρο Συντήρησης της TuAF στο

Εσκί Σεχίρ. Οι παραδόσεις των AN/APG-68 (V) 9, AN/APX-113 AIFF, JHCMS, AN/AVS-9 (NVG), AGM-84L Harpoon, AN/ASQ-213 HTS και JDAM GPS συνεχίζονται µε κανονικό ρυθµό. Το εγγύς µέλλον Με την ολοκλήρωση των προγραµµάτων PO III το 2014 και PO IV το 2012, η TuAF θα έχει συνολικά 240 F-16, εξοπλισµένα µε την τελευταία τεχνολογία στον τοµέα των ηλεκτρονικών (avionics) και οπλικών συστηµάτων. Μέχρι την έλευση του F-35 Joint Strike Fighter (JSF) τέλη της δεκαετίας του 2010 και την επίτευξη της αρχικής επιχειρησιακής ικανότητας (IOC), ο στόλος των µαχητικών τύπου F-16 θα συνεχίσει να είναι η ραχοκοκαλιά της TuAF, µαζί µε τα 50 µαχητικά F-4E 2020 Terminator. Σε εξέλιξη βρίσκονται διαπραγµατεύσεις µε την αµερικανική πλευρά σχετικά µε την άδεια της ανάληψης του πλήρη ελέγχου σχετικά µε το Operational Flight Program (OFP) του F-16, προκειµένου να ενσωµατωθούν ηλε-

κτρονικά (avionics) και οπλικά συστήµατα που έχουν αναπτυχθεί στην εγχώρια αγορά, όπως το ατρακτίδιο στόχευσης ASELPOD της ASELSAN, βόµβες ακριβείας HGK (Hassas Gudum Κiti) και βόµβες καθοδήγησης µέσω GPS. Η ολοκλήρωση του προγράµµατος θα έχει ως αποτέλεσµα έναν σύγχρονο και ετοιµοπόλεµο στόλο από 240 µαχητικά F-16, αναπληρώνοντας παράλληλα και τις απώλειες των όλων των µαχητικών του τύπου κατά τα τελευταία 20 χρόνια. Το σύστηµα JHMCS σε συνδυασµό µε το Link 16 και τη συµβατότητα του αεροσκάφους µε το σύνολο των σύγχρονων όπλων του σηµερνού και µελλοντικού τουρκικού οπλοστασίου εγγυούνται την αποτελεσµατικότητα του στόλου των F-16 της TuAF. Φαίνεται ότι το F-16 πρόκειται να είναι ένα πραγµατικός θρύλος, τόσο για τη διεθνή κοινωνία της αεροπορίας, όσο και για την Τουρκική Πολεµική Αεροπορία, η οποία µέχρι σήµερα έχει προµηθευτεί 270 µαχητικά F-16, διαφορετικών εκδόσεων.

Τουρκικό F-16 στις ΗΠΑ σε δοκιµή µεταφοράς πυραύλου ΑΙΜ-120C (© Brandon Thetford)

Τα µαχητικά F-16 της TuAF µε τους σειριακούς αριθµούς ανά παραγωγικό µπλόκ, και την Μοίρα όπου επιχειρούν (Φεβρουάριος 2009): BLOCK-30 86-0066 86-0067 86-0068 86-0069 86-0070 86-0071 86-0072 86-0191 86-0192 86-0193 86-0194 86-0195 86-0196 87-0002 87-0003 87-0009 87-0010 87-0011 87-0012 87-0013 87-0014 87-0015 87-0016 87-0017 87-0018 87-0019 87-0020 87-0021 88-0013 88-0019 88-0020 88-0021 88-0022 88-0023 88-0024 88-0025 88-0026 88-0027 88-0028 88-0029 88-0030 88-0031 88-0032

F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 B 143 Öncel F-16D Block-30 E 143 Öncel F-16D Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 B 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16D Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Ceylan F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 142 Ceylan F-16C Block-30 E 141 Kurt F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 143 Öncel F-16C Block-30 E 142 Ceylan F-16C Block-30 E 142 Ceylan F-16C Block-30 E 142 Ceylan F-16C Block-30 E 142 Ceylan F-16C Block-30 E 141 Kurt

BLOCK-40 88-0014 88-0015 88-0033 88-0034 88-0035 88-0036 88-0037 89-0022 89-0023 89-0024 89-0025 89-0026 89-0027 89-0028 89-0029 89-0030 89-0031 89-0032 89-0033 89-0034 89-0035 89-0036 89-0037 89-0038 89-0039 89-0040 89-0041 89-0042 89-0043

F-16D Block-40 A 141 Kurt F-16D Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 A 141 Kurt F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16D Block-40 D 142 Ceylan F-16D Block-40 D 162 Zıpkın

89-0044 89-0045 90-0001 90-0002 90-0003 90-0004 90-0005 90-0006 90-0007 90-0008 90-0009 90-0010 90-0011 90-0012 90-0013 90-0014 90-0015 90-0016 90-0017 90-0018 90-0019 90-0020 90-0021 90-0022 90-0023 90-0024 91-0001 91-0002 91-0003 91-0004 91-0005 91-0006 91-0007 91-0008 91-0009 91-0010 91-0011 91-0012 91-0013 91-0014 91-0015 91-0016 91-0017 91-0018 91-0019 91-0020 91-0021 91-0022 91-0023 91-0024 92-0001 92-0002 92-0003 92-0004 92-0005 92-0006 92-0007 92-0008 92-0009 92-0010 92-0011 92-0012 92-0013 92-0014 92-0015 92-0016 92-0017 92-0018 92-0019 92-0020 92-0021 92-0022 92-0023 92-0024 93-0001 93-0002 93-0003 93-0004 93-0005 93-0006 93-0007 93-0008 93-0009 93-0010 93-0011 93-0012 93-0013 93-0014

F-16D Block-40 D 162 Zıpkın F-16D Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 192 Kaplan F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 D 162 Zıpkın F-16C Block-40 F 162 Zıpkın F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16D Block-40 F 161 Yarasa F-16D Block-40 F 161 Yarasa F-16D Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 F 161 Yarasa F-16C Block-40 JH 161 Yarasa F-16C Block-40 JH 161 Yarasa F-16C Block-40 JH 141 Kurt F-16C Block-40 JH 192 Kaplan F-16C Block-40 JH 141 Kurt F-16C Block-40 JH 141 Kurt F-16C Block-40 JH 141 Kurt F-16C Block-40 JH 141 Kurt F-16C Block-40 JH 141 Kurt F-16C Block-40 JH 182 Atmaca F-16C Block-40 JH 182 Atmaca F-16C Block-40 JH 182 Atmaca F-16C Block-40 JH 182 Atmaca F-16C Block-40 JH 182 Atmaca F-16C Block-40 JH 182 Atmaca F-16C Block-40 JH 192 Kaplan F-16D Block-40 J 141 Kurt F-16D Block-40 J 192 Kaplan F-16D Block-40 J 141 Kurt F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 162 Zıpkın F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 191 Kobra F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 191 Kobra F-16C Block-40 L 191 Kobra F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 P 182 Atmaca F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16D Block-40 L 181 Pars F-16D Block-40 L 181 Pars F-16D Block-40 L 182 Atmaca F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars F-16C Block-40 P 181 Pars

BLOCK-50 93-0657 93-0658 93-0659 93-0660 93-0661 93-0662 93-0663 93-0664 93-0665 93-0666 93-0667 93-0668 93-0669 93-0670 93-0671 93-0672 93-0673 93-0674 93-0675 93-0676 93-0677 93-0678 93-0679 93-0680 93-0681 93-0682 93-0683 93-0684 93-0685 93-0686 93-0687 93-0688 93-0689 93-0690 93-0691 93-0692 93-0693 93-0694 93-0695 93-0696 94-0071 94-0072 94-0073 94-0074 94-0075 94-0076 94-0077 94-0078 94-0079 94-0080 94-0081 94-0082 94-0083 94-0084 94-0085 94-0086 94-0087 94-0088 94-0089 94-0090 94-0091 94-0092 94-0093 94-0094 94-0095 94-0096 94-0105 94-0106 94-0107 94-0108 94-0109 94-0110 94-1557 94-1558 94-1559 94-1560 94-1561 94-1562 94-1563 94-1564

F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 151 Tunç F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 143 Öncel F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16D Block-50 R 192 Kaplan F-16D Block-50 R 151 Tunç F-16D Block-50 R 151 Tunç F-16D Block-50 R 192 Kaplan F-16D Block-50 R 192 Kaplan F-16D Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 192 Kaplan F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 191 Kobra F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16C Block-50 R 152 Akıncı F-16D Block-50 R 191 Kobra F-16D Block-50 R 191 Kobra F-16D Block-50 R 191 Kobra F-16D Block-50 R 151 Tunç F-16D Block-50 R 152 Akıncı F-16D Block-50 R 152 Akıncı F-16D Block-50 R 152 Akıncı F-16D Block-50 R 152 Akıncı F-16D Block-50 R 152 Akıncı F-16D Block-50 R 151 Tunç F-16D Block-50 R 191 Kobra F-16D Block-50 R 192 Kaplan F-16D Block-50 R 192 Kaplan F-16D Block-50 R 191 Kobra

Ακολουθεί το κείµενο που µας απέστειλε ο Arda στα αγγλικά: Background Turkey’s order for a total of 160 F-16C/D Block 30/40 Fighting Falcon’s through United States’ Foreign Military Sales (FMS) program in 1984 marked the beginning of a new era for Turkish Air Force (TuAF). The F-16 was going to be the first modern, high performance multirole fighter aircraft. Peace Onyx project also kick started the foundations of Turkish aerospace industry infrastructure, by the buildup of the assembly line of the fighters at TUSAS Aerospace Industries (TAI) at Murted (now Akinci) in Ankara. The first 8 F-16’s were flown in from General Dynamics (now Lockheed Martin) facilities at Fort Worth, Texas in 1987. The remaining 152 aircraft were assembled at TAI between 1987 and 1995. Meanwhile in 1992, the order for the second batch of 80 F-16’s was given under Peace Onyx II project, again through FMS but funded by Gulf States in appreciation of Turkey’s support for Operation Desert Storm. This second batch covered more modern Block 50 F-16’s. Local input in the assembly line increased with Peace Onyx II. With the completion of Peace Onyx II in 1999, a total of 240 F-16’s in 11 squadrons had formed the backbone of TuAF. Operating under two tactical air force commands, these squadrons were tasked with missions such as of air defense, interception, ground attack, Combat Air Patrol (CAP), Suppression of Enemy Air Defenses (SEAD). Two squadrons were progressively equipped with AN/AAQ-13 and AN/AAQ-14 LANTIRN (Low Altitude Navigation and Targeting InfraRed for Night) pods for nighttime precision strike roles. Immediately after achieving Initial Operational Capability (IOC), TuAF F-16’s had become extremely engaged in a wide range of tasks, both in peacetime and actual combat missions. They took part in multinational operations in Bosnia and Kosovo, in close air support and precision strike missions against separatist terrorist PKK targets in Southeastern Anatolia and Northern Iraq and in endless dogfights against fighter aircraft of rival neighbor and NATO ally Greece over the Aegean. Block 30 and Block 40 F-16’s progressively received Falcon Up structural modernization packages and were equipped with AN/ALQ-178(V)3 electronic warfare systems at TAI facilities between 1993 and 1999. A more advanced version, AN/ALQ-178(V)5 was selected for Block 50 F-16’s, but the integration project was continuously delayed by contractual problems. Preparations for a New Life From the very beginning of Peace Onyx I, it was planned that F-16 was going to be the main workhorse of TuAF until 2030’s. The fleet of 240 advanced multirole fighters thus needed to be kept up-todate with the latest avionics, sensor and weapon systems to be able to meet the operational requirements of Turkey. Initial studies on the modernization of F-16’s started in early 2004 whenthe TuAF issued a Letter of Request (LoR) to the USAF to investigate costs involved with Common Configuration Implementation Program (CCIP). On 07.11.2004, the US Defense Security Co-operation Agency (DSCA) announced a likely Foreign Military Sale (FMS) for an upgrade package for the Turkish F-16s in line with CCIP. The total value of the program, if all options were to be exercised, was estimated as USD 3.888 billion. This package covered the modernization of 38 F-16 Block 30, 104 F-16 Block 40 and 76 F-16 Block 50 aircraft and included the following avionics and mission systems: 180 AN/APG-68(V)9 radars, 7 full mission trainers for upgrade and/or replacement, 200 Joint Helmet Mounted Cueing Systems (JHMCS), 200 AN/AVS-9 Night Vision Goggles (NVG), 2 AN/ASQ-213 HARM Targeting System (export) (HTS(E). The weapons package covered the following for test and integration purposes: 4 AGM-84H Joint Standoff Land Attack Missile-Expanded Response (SLAM-ER),

4 6 4 1 1 2 2 2 1

AGM-84 HARPOON missiles, AIM-120C Advanced Medium Range Air-to-Air Missiles (AMRAAM), drones (aerial targets), AGM-154B Joint Standoff Weapon (JSOW), AGM-154A JSOW, AIM-9X Sidewinder missiles, CBU-103 Cluster Bomb Units with Wind Corrected Munitions Dispenser (WCMD), CBU-105 Sensor Fused Weapon (SFW) with WCMD, AGM-88B High-Speed Anti-Radiation Missiles (HARM),

The upgrade package also covered for integraion of IRIS-T, Python 5, Derby, SPICE and Penguin wapon systems as option. Project Structure Designated as Peace Onyx III, the project was kick-started on 26.04.2005 with the signature of the USD 1.1 billion Letter of Offer and Acceptance (LoA) which went effective in May 2005. According to this LoA, Peace Onyx III covered the upgrade of 41 Block 30 and 76 Block 50 F-16’s, with the 100 Block 40 F-16’s as option. Like the two predecessor Peace Onyx projects, the Turkish CCIP was to be funded through FMS. According to the deal, the CCIP kits which include Raytheon APG-68(V)9 radar upgrade kits, colour cockpit displays, new avionics processors, Joint Helmet-Mounted Cueing System (JHMCS), nightvision goggles, Link-16 datalink systems, advanced Identification Friend or Foe (AIFF) and AN/ALQ-178(V)5 electronic warfare systems were to be delivered to TAI for serial integration work. Block 30 F-16’s are to receive a much limited upgrade, since they are being used as Operational Conversion Unit (OCU) and Weapons and Tactics duties in 4th Main Jet Base and 132nd Squadron respectively. Work on these aircraft are being carried on in Air Force 1st Maintenance Center in Eskisehir (Hava Ikmal Bakim Merkezi; HIBM). Peace Onyx III consists of three stages: Reception of upgrade kits for all the aircraft, modernization of 10 aircraft at TAI facilities for test and verification purposes and serial modernization stage. The test and verification process has two phases: The first phase, Trial Verification Installation (TVI) covers the upgrade of a total of 4 F-16’s; single and double seat Block 40 and Block 50’s, one for each. Work on these aircraft commenced in July 2007 at TAI. After completion in June 2009, these aircraft left for Lockheed Martin Forth Worth facilities with the escort of 2 TuAF KC-135R Stratotanker’s for a 12-month ground and flight test period. The second phase, Lead-the-Fleet (LTF) sees the upgrade of 6 F-16’s, this time Block 30, Block 40 and Block 50 F-16’s, again one single and one double seater versions of all Block’s. LTF can be considered as an initial serial production stage. The first two aircraft, an F-16C Block 30 and an F-16D Block 30 were delivered to the TuAF after completion of their modernization. Work on the remaining 4 aircraft started at TAI facilities in January 2010. The total number of F-16’s to be modernized has been revised as 210, after mishaps since the signature of the LoA. The third and final stage of the Peace Onyx III is called as “Serial Modernization Phase” and commenced after the meeting of the meeting of Defence Industry Executive Committee (SSIK; Savunma Sanayii Icra Komitesi) on 09.04.2008. This stage of the project covers the modernization of 165 Block 40 and Block 50 fighters. 8 Block 40 and 8 Block 50 aircraft will be modernized at 1. HIBM, while the remaining 149 are to be sent to TAI. Serial Modernization Phase is going to start in October 2010 and will be completed in June 2014 with the last aircraft leaving TAI facilities. Peace Onyx IV Procurement of additional 24 – 32 F-16’s as attrition replacement was on table since the second

half of 1990’s. There was even a premature plan for forming a dedicated naval strike squadron with the additional F-16’s. However, this plan was not realized because of a number of tactical and economic reasons. When the Peace Onyx III started to materialize, with the addition of the loss of a total of 30 F16’s since the first crash in 1988, an urgent need for additional F-16’s rose. According to the schedule plan of the Peace Onyx III, around 45 fighters will be in modernization line, in different stages of refurbishment at any given time between 2010 and 2014. This factor dictated replacement of loss of F-16’s and that was the thrust for Peace Onyx IV. Peace Onyx IV was officially started with the signature of LoA on 11.05.2007. With a budget of USD 1.72 billion, 14 F-16C Block 50+ and 16 F-16D Block 50+ fighters are going to be delivered in TAI facilities in Ankara after licensed production and tests. The fighters will have Conformal Fuel Tanks (CFT). Peace Onyx IV F-16’s will be equipped with AN/ALQ-211(V)4 AIDEWS electronic warfare suite, AN/ALQ13 LANTIRN ER and Sniper XR navigation and targeting pods. Production work for Peace Onyx IV has formally started in December 2009 with the first assembly work started on 01.04.2010. The first aircraft is planned to get out of the assembly line in 2011 and deliveries are expected to be completed in 2012. Weapons and Systems Peace Onyx III and Peace Onyx IV F-16’s are planned to have a common configuration in avionics and weapon systems, except the difference in electronic warfare suite. So far the following weapon systems have been delivered to the TuAF: 50 AGM-154A1 JSOW 54 AGM-154C JSOW 48 AGM-84H SLAM-ER 100 CBU-97 SFW 50 CBU-105 & 50 CBU-103 127 AIM-9X Sidewinder The integration work on AIM-9X Sidewinder, AGM-84H SLAM-ER and AGM-154 JSOW weapon systems has been completed at 1. HĐBM. Deliveries for the upgrade kits of AN/APG-68(V)9 radar, AN/APX113 AIFF, JHCMS, AN/AVS-9 night vision googles, AGM-84L air launched Harpoon missiles, AN/ASQ-213 HTS and JDAM GPS guided bomb kits have been continuing. The Future With the completion of Peace Onyx IV in 2012 and Peace Onyx III in 2014, Turkish Air Force is going to have a total of 240 F-16’s, equipped with the latest avionics and weapon systems. Until the introduction of F-35 Joint Strike Fighter (JSF) in the late second half of 2010’s and their IOC, this fleet is going to continue on being the backbone of TuAF, with the 50 F-4E 2020 Terminator’s. There are ongoing negotiations with the US on the permission of having the authority to get full control on the Operational Flight Program (OFP) of F-16’s in order to integrate indigenously developed avionics and weapon systesm such as ASELSAN’s ASELPOD targeting pod, HGK (Hassas Gudum Kiti; Precision Guidance Kit) GPS guided precision bomb system. It seems the F-16 is going to be a true legend, both for international aviation society and for Turkish Air Force.

«Vayu Shakti 2010» Μήνυµα µε πραγµατικά πυρά φωτογραφίες: Kedar Karmarkar κείµενο: fox2

Στι̋ 28 Φεβρουα ριστή άσκηση στην «Vayu Shakti 2010». µε αναρτήσει̋, ωστ λούν αφορµή για να

αρίου η ινδική αεροπορία πραγµατοποίησε µία ξεχων έρηµο Pokhran µε πραγµατικά πυρά. Το όνοµά τη̋: Το fox2magazine αναφέρθηκε εκτενώ̋ στο γεγονό̋ τόσο, οι φωτογραφίε̋ του Kedar Karmarkar αποτεα αποτυπωθεί στο e-magazine.

Πέρα από τις εξαιρετικές φωτογραφίες που είχαµε την τύχη να εξασφαλίσουµε, η «Vayu Shakti 2010» ήταν ένα ενδιαφέρον γεγονός αφού διεξήχθη από την IAF, την 4η µεγαλύτερη αεροπορική δύναµη σήµερα σε αριθµούς παγκοσµίως. Η Ινδία διατηρεί στις τάξεις τις περισσότερες από 30 µοίρες πολεµικών αεροσκαφών, ενώ στόχος της ηγεσίας της είναι η συγκρότηση 40 µοιρών µετά το 2025. Η αεροπορία απαρτίζεται κυρίως από Mig-21-93, Jaguar και Su-30MKI. Η IAF έχει πολεµήσει καθ’ εξακολούθηση στο παρελθόν µε την αντίστοιχη του Πακιστάν, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει κερδίσει την εκτίµηση των κορυφαίων αεροποριών, που δεν χάνουν την ευκαιρία να την καλούνσυνεχώς για συνεκπαιδεύσεις. Η άσκηση χωρίστηκε σε τρεις χρονικές φάσεις (ηµέρα, σούρουπο, νύχτα), ενώ συνολικά συµµετείχαν 107 πολεµικά αεροσκάφη διαφόρων τύπων. Τις επιχειρήσεις συντόνισε για πρώτη

φορά ένα ΑΣΕΠΕ Il-76 Phalcon. Την παρουσία του έκανε επίσης ένα UAV Searcher. Από το στόλο των µαχητικών έλαβαν µέρος Su30MKI, Mirage 2000H, Mig-21, Mig-29, Jaguar και Mig-27, τα τελευταία παρά το γεγονός ότι είχαν καθηλωθεί λόγω µιας συντριβής αεροσκάφους του τύπου λίγες ηµέρες νωρίτερα. Στην άσκηση συµµετείχαν τέλος µεταφορικά αεροσκάφη Il-76 και An-32, αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασµού Il-78 και αεροσκάφος Embraer καθώς επίσης επιθετικά ελικόπτερα Mi-35 και µεταφορικά ελικόπτερα Mi-17. Αναµφίβολα, ξεχώρισε η φάση της επίδειξης µε πραγµατικά πυρά. Η επίδειξη διήρκησε από τις 5.15 µ.µ. έως τις 8 µ.µ. και πραγµατοποιήθηκε ενώπιον του προέδρου της χώρας και αξιωµατούχων από 30 χώρες. Σε αυτήν έλαβαν µέρος 43 αεροσκάφη και 11 ελικόπτερα. Ανάµεσα στις βολές µε πραγµατικά πυρά ξεχώρισαν η άφεση πέντε LGB από τρία Jaguar και µίας από

Mirage 2000, όπως επίσης η ρίψη 10 απλών βοµβών από µεταφορικό αεροσκάφος AN-32 και 26 βοµβών από ένα µαχητικό Su30MKI. Στην επίδειξη, τέλος, έλαβαν χώρα πτήσεις επίδειξης από ένα Su-30MKI και τέσσερα ελικόπτερα ALH. Οι στόχοι προσοµοίαζαν στρατόπεδα τροµοκρατών, τεθωρακισµένα οχήµατα, συστήµατα ραντάρ, οχηµατοποµπές και άλλους συναφείς στόχους. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν οµοιώµατα που κατασκευάστηκαν τις προηγούµενες ηµέρες. Η άσκηση πραγµατοποιείται στο τέλος της εκπαιδευτικής χρονιάς για τους Ινδούς πιλότους και έδωσε την ευκαιρία αυτοί να εξασκηθούν σε συνθήκες σύνθετων αεροπορικών επιχειρήσεων. Παράλληλα, αποτέλεσε µήνυµα των δυνατοτήτων της IAF προς κάθε επίδοξο αντίπαλο. Αρκετά µε τα λόγια, ακολουθούν οι εικόνες… ∆εξιά: Mig-29 υπερίπταται του πεδίου βολής ( © Kedar Karmarkar)

∆ίπλα & επάνω: Εξοπλισµένα Su-30MKI µε ατρακτίδιο σκόπευσης Litening ( © Kedar Karmarkar)

Σε αυτή την σελίδα: Μαχητικά Mirage 2000 πραγµατοποίησαν αφέσεις όπλων κρούσης. Τα Su-30MKI εκτέλεσαν επιπλέον αποστολές αεροπορικής κυριαρχίας ( © Kedar Karmarkar) Απέναντι: Εξαπόλυση ΑΑ-11 από Su-30MKI - Αεροσκάφη Jaguar και Mig-21 κατευθύνονται ή αναχωρούν προς / από το χώρο της άσκησης ( © Kedar Karmarkar)

Εδώ και απεναντι: Στιγµιότυπα από πτήσεις Su-30MKI ( © Kedar Karmarkar)

Bulls eye! ( ÂŠ Kedar Karmarkar)

Στην “Vayu Shakti” συµµετείχαν ελικόπτερα των τύπων Mi-35 και Mi-17.( © Kedar Karmarkar) Απέναντι: Εξαπόλυση φωτοβολίδων από AN-32 κατά τη διάρκεια της νύκτας ( © Kedar Karmarkar)

Εξαπολύσεις φωτοβολίδων και πλήγµατα σε στόχους ( © Kedar Karmarkar)

Περισσότερες φωτογραφίες µπορείτε να δείτε στο http://kedar.smugmug.com 79

Τα πρώτα στοιχεία για το πακέτο εκσυγχρονισµού γράφει ο fox2

Αναβαθµίζονται τα Mirage 2000H

Ο στόλος των ινδικών Mirage 2000 αποτελείται σήµερα από 51 µονάδες (© IAF)

∆ηµοσιεύµατα σε ινδικά µέσα έχουν προαναγγείλει τη σύναψη συµφωνίας του συνόλου των µαχητικών Mirage 2000 της ινδικής αεροπορίας στο επίπεδο 5 / -9. Το έργο χρήζει αναµφίβολα ελληνικού ενδιαφέροντος αφού θα προσδώσει βελτιωµένες δυνατότητες σε ένα αεροσκάφος που βρίσκεται στο δυναµικό της ΠΑ. Το Mirage 2000H/TH Η επιλογή αγοράς του Mirage 2000, µαζί µε την παράλληλη παραγγελία του Mig-29 από την Ινδία πίσω στη δεκαετία του 1980, ήρθε ως απάντηση στο πακιστανικό πρόγραµµα απόκτησης του F-16. Το Νέο ∆ελχί παρήγγειλε το 1982 40 Mirage 2000H/TH, ενώ παρά το ότι υπήρξε ο τρίτος πελάτης του προγράµµατος (µετά τη Γαλλία και την Αίγυπτο) ήταν ο πρώτος εξαγωγικός πελάτης στον οποίο αυτό παραδόθηκε. Ο αριθµός τους αρ-

γότερα ενισχύθηκε µε τη συµπληρωµατική αγορά περίπου άλλων 20 κοµµατιών σε δύο δόσεις: Εννέα το 1986 και 10 το 2000. Συνολικά αποκτήθηκαν 59 µαχητικά (48 µονοθέσια και 11 διθέσια) εκ των οποίων 51 βρίσκονται σήµερα εν ενεργεία. Τα ινδικά Mirage συγκροτούν δύο µοίρες: τις «Τίγρεις» και τα «Τσεκούρια». Οι µοίρες έχουν αναπτύξει δράση κατά την ινδική επέµβαση στις Μαλβίδες και τη σύρραξη µικρής κλίµακας κόντρα στο Πακιστάν το 1999 στο Κασµίρ. Στην τελευταία περίπτωση το Mirage 2000 ήταν το µόνο ινδικό πολεµικό αεροσκάφος που πραγµατοποίησε ρίψεις κατευθυνόµενων βοµβών. Τα αεροσκάφη έχουν επίσης λάβει µέρος σε σηµαντικές εγχώριες και διεθνείς ασκήσεις. Τα Mirage 2000H/TH φέρουν ραντάρ RDM, όπως κάθε Mirage 2000 της βασικής εξαγωγικής έκδοσης. Παρόλα αυτά, δεν λείπουν οι φήµες εφο-

διασµού µέρους του στόλου µε το εξειδικευµένο για αποστολές κρούσης Antelope V. Το συγκεκριµένο ραντάρ εξοπλίζει τα Mirage 2000N, έκδοση του γαλλικού µαχητικού µε αποκλειστικό αρχικά και πρωτεύοντα σήµερα ρόλο τη στρατηγική κρούση. Η συγκεκριµένη φήµη δεν φαίνεται ωστόσο να αληθεύει επειδή το Antelope V αποτελεί σύστηµα των γαλλικών στρατηγικών δυνάµεων πυρηνικής κρούσης, καθιστώντας έτσι σύµφωνα µε τη γαλλική νοµοθεσία την πώλησή του στο εξωτερικό απαγορευτική. Οι εκδόσεις του RDM που έχουν τα ινδικά αεροσκάφη θεωρούνται καλύτερες από την έκδοση που φέρουν τα υπόλοιπα αεροσκάφη εξαγωγής, µεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα Mirage 2000EG/BG. Ενδεικτικά, η τελευταία παρτίδα αεροσκαφών, που παραδόθηκε το 2004, φέρει ραντάρ RDM-7 και τα υπόλοιπα RDM-4. Οι συγκεκριµένες εκδόσεις παρουσιάζουν καλύτερες επιδόσεις στη λειτουργία

της κατόπτευσης (ίσως δε και στη µέγιστη εµβέλεια), σε σύγκριση µε τις προηγούµενες εκδόσεις του ίδιου ραντάρ. Τα αεροσκάφη κινούνται χάρη σε µοναδικό κινητήρα M-53. Τα 40 πρώτα κοµµάτια έφεραν την έκδοση M-53-5 (την ίδια έκδοση φέρουν στις µέρες µας τα βραζιλιάνικα Mirage 2000C), έκδοση που αναβαθµίστηκε µεταγενέστερα στο επίπεδο M-53 P2 (αλλιώς γνωστό σαν M-53-7). Τα αεροσκάφη των υπολοίπων παραγγελιών διέθεταν εξαρχής τον M-53 P2. Στον τοµέα της αυτοπροστασίας τα αεροσκάφη φέρουν εφάµιλλο εξοπλισµό µε τα αεροσκάφη αεράµυνας της γαλλικής αεροπορίας (Mirage 2000C και 5F), µε εξαίρεση την απουσία κεραίας παρεµβολέα στο µεγαλύτερο µέρος του στόλου. Τη συγκεκριµένη έλλειψη αντισταθµίζει η χρήση εξωτερικών παρεµβολέων, όπως τα ατρακτίδια Baracuda και Remora, µε κύριο µειονέκτηµα την κατάληψη ενός ή περισσοτέρων φορέων οπλισµού. Στο οπλοστάσιο των αεροσκαφών περιλαµβάνονται δυτικά, εγχώρια και ρωσικά όπλα. Κάθε µονοθέσιο (-Η) διαθέτει εσωτερικά ζεύγος πυροβόλων DEFA 554, δυνατότητα την οποία στερούνται από κατασκευής τα διθέσια αεροσκάφη (-ΤΗ). Σε αποστολές αεράµυνας τα Mirage 2000H/TH συνήθως εξοπλίζονται µε πυραύλους αυτοάµυνας Magic II και πυραύλους BVR ηµι-ενεργής καθοδήγησης ραντάρ Super Matra (µε µέγιστο βεληνεκές 38 km). Για αποστολές κρούσης, οι Ινδοί έχουν εξοπλίσει τα αεροσκάφη µε ρουκέτες, σιδερένιες και κατευθυνόµενες βόµβες µε καθοδήγηση laser, βόµβες διασποράς και γαλλικά έξυπνα πυροµαχικά. Για την κατάδειξη των στόχων παρέχονται ατρακτίδια Atlis II και Litening. Τα ινδικά Mirage είναι επιπρόσθετα πιστοποιηµένα να φέρουν µία έκδοση του πυραύλου οριζόντιας πλεύσης Popeye µε την ονοµασία Crystal Maze. Ειδική µνεία πρέπει να υπάρξει για τη δυνατότητα του αεροσκάφους να αξιοποιήσει σο-

βιετικά / ρωσικά όπλα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα Mirage 2000H/TH µπορούν να χρησιµοποιήσουν µε επιτυχία τα βλήµατα αυτοάµυνας R-60 (AA-8) και R-73 (AA-11). Μάλιστα, µε την αξιοποίηση του τελευταίου το γαλλικό µαχητικό εξοπλίστηκε για πρώτη φορά µε ένα βλήµα της κατηγορίας HOBS. Πέρα από τα προαναφερθέντα βλήµατα, έντονος λόγος έχει γίνει για την πιστοποίηση του πυραύλου BVR R-27 (AA-10). ∆υστυχώς όµως οι πιθανότητες επιτυχούς ολοκλήρωσης του εγχειρήµατος εµφανίζονται λιγοστές, λόγω του σύνθετου της διαδικασίας. Το σήριαλ της επιλογής Όταν η Ινδία θέλησε να αναβαθµίσει τις δυνατότητες των αερο-

σκαφών γ’ γενιάς που διαθέτει ήταν επόµενο ότι θα περιλαµβανόταν σε αυτήν και η απαίτηση για την αναβάθµιση των Mirage 2000H/TH. Ενώ όµως οι διαδικασίες για τα Mig-29 κύλησαν σχετικά φυσιολογικά και κατέληξαν σε συµφωνία το 2008, η επιθυµία αναβάθµισης των γαλλικών µαχητικών µετατράπηκε σε µακροσκελές σήριαλ. Κύρια αιτία ήταν το οικονοµικό. Κάθε ινδικό αίτηµα αντιµετώπιζε την άρνηση της γαλλικής υποψηφιότητας να προβεί σε δελεαστικότερη οικονοµική πρόσφορα. Υπολογίζεται, σύµφωνα µε την ινδική πλευρά, πως κάθε αναβάθµιση αεροσκάφους θα µπορούσε να κοστίσει ακόµη και περισσότερα από 40 εκατοµµύρια δολάρια! Την τιµή, όπως

Επάνω: Το RDY-3 επιδιώκει να υποκαταστήσει επάξια το κορυφαίο RDY-2 (© Thales Group). Γράφηµα: Πως τοποθετούνται τα µέρη του ραντάρ στο ρύγχος του αεροσκάφους (© Thales Group).

Το dash 5 φηµίζεται για το γυάλινο θάλαµο διακυβέρνησης (© Dassault)

ήταν φυσικό, επιδείνωνε ακόµη πιο πολύ η ισοτιµία του ευρώ µε το δολάριο. Η προτίµηση ωστόσο της αεροπορίας προς τη γαλλική πρόταση ήταν δεδοµένη. Για να επιτευχθεί τελικά ορισµένη κάµψη στην τελική προσφορά επιστρατεύτηκε η συµµετοχή των Ισραηλινών στο διαγωνισµό. Η δική τους προσφορά κόστιζε λιγότερο έως 40% – 50% της γαλλικής. Ακούστηκε επίσης δυνατά η γνώµη µη αναβάθµισης του στόλου και η αντικατάστασή του από επιπλέον µαχητικά του τύπου που θα επικρατήσει στο διαγωνισµό MRCA. Τελικώς, επιτεύχθηκε λύση µε τη Γαλλία, αλλά χωρίς να σηµειωθεί µείωση στο κόστος. Αντίθετα, αυτό αυξήθηκε περισσότερο. Τα αεροσκάφη θα αναβαθµιστούν και θα παραµείνουν σε υπηρεσία για τα επόµενα τουλάχιστον 20 έτη. Το περιεχόµενο του πακέτου Το περιεχόµενο που θα περιλαµβάνει το πρόγραµµα αναβάθµισης δεν είναι ακόµη πλήρως γνωστό. Το διάστηµα που γράφεται το συγκεκριµένο κείµενο (άρχες Απριλίου) διεξάγονται λεπτοµερείς διαπραγµατεύσεις και οι συζητήσεις είναι έτοιµες να καταλήξουν σε συµφωνία. Εκτιµάται ότι το πρόγραµµα θα κοστίσει συ-

νολικά 2,2 δισεκατοµµύρια δολάρια ή 43,1 εκατοµµύρια δολάρια ανά αεροσκάφος. Βέβαια, τη χρηµατοδότηση πιθανώς θα επηρεάσει ευεργετικά για τους Ινδούς η συγκυριακή κερδοσκοπία εις βάρος του ευρώ. Στο συνολικό κόστος ωστόσο περιλαµβάνεται και το κόστος των όπλων. Επειδή λοιπόν οι διαπραγµατεύσεις δεν έχουν ακόµη ολοκληρωθεί, µεταφέρουµε το προσφερόµενο πακέτο αναβάθµισης σε γενικές γραµµές. Ο άξονας του γαλλικού πακέτου κινείται γύρω από το πρόγραµµα ASTRAC. Το πρόγραµµα ASTRAC προσφέρεται από τον όµιλο SAFRAN για την αναβάθµιση διαφόρων τύπων µαχητικών όπως τα Mirage F1, JF17 και Mig-29. Πρώτος πελάτης είναι η πολεµική αεροπορία του Μαρόκου, η οποία το έχει επιλέξει για την αναβάθµιση 27 Mirage F1. Το µαροκινό πρόγραµµα βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει ήδη ολοκληρωθεί σίγουρα για δύο αεροσκάφη. Την εκτέλεσή του έχουν αναλάβει όµιλος βελγικών και γαλλικών εταιριών, µε τη δοµική αναβάθµιση να εκτελείται στο Βέλγιο και τη βελτίωση των ηλεκτρονικών και τη διασύνδεση των όπλων στη Γαλλία. Το ASTRAC αποτελεί ένα εκτεταµένο πρόγραµµα αναβάθµισης αεροσκαφών και αιτία κατακόρυφης

Τα νέα όπλα στην εναέρια µάχη: ASRAAM (© MBDA), MICA (© MBDA) και ASTRA.

καλυτέρευσης των επιδόσεών τους. Για το µαροκινό πρόγραµµα έχουν δηµοσιευτεί αρκετές πληροφορίες, για αυτό και είναι µάλλον καλύτερο να αναπτυχθεί µελλοντικά σε ξεχωριστή ιστορία. Το προσφερόµενο στην Ινδία πρόγραµµα υιοθετεί αρκετά στοιχεία από το ASTRAC και φυσικά παρουσιάζει βελτιώσεις σε σύγκριση µε αυτό. Αυτό συµβαίνει επειδή καίρια υποσυστήµατα τα οποία χρησιµοποιούνται στα Mirage 2000-5 Mk.2 / -9 έχουν παύσει να βρίσκονται σε παραγωγή. Το ενδιαφέρον εστιάζεται περισσότερο στο ζήτηµα του ραντάρ. Το προσφερόµενο ραντάρ είναι το RDY-3. Οι πληροφορίες που έχουν δηµοσιευτεί γι’ αυτό είναι αµφιλεγόµενες. Κατά πολλούς, το RDY-3 δεν πρόκειται για ένα καινούριο ραντάρ, αλλά για διαφορετική ονοµασία του προσφερόµενου για το µαροκινό πρόγραµµα RC-400. Κατά άλλους, αφορά µία βελτιωµένη έκδοση του τελευταίου, το οποίο αναπτύχθηκε ως υποβαθµισµένη έκδοση του RDY-2 για εξαγωγές σε πελάτες παλαιών υπό αναβάθµιση αεροσκαφών. Το ραντάρ έχει κεραία µηχανικής σάρωσης ζυγίζει λιγότερο από 120 kg. ∆ιαθέτει ποµπό, ισχύος 400W, που εκπέµπει στην X µπάντα. Έχει µέγιστη εµβέλεια εντοπισµού στόχων µε-

γέθους µαχητικού περίπου στα 100 km. Σε σύγκριση µε το RDY2, που βρίσκεται σε υπηρεσία µε τα ελληνικά dash 5 και τα αραβικά dash 9, το RDY-3 πιστεύεται ότι υστερεί στη λειτουργία SAR. Βέβαια, το συγκεκριµένο στοιχείο ακούγεται οξύµωρο επειδή το ραντάρ προορίζεται για τη δυνητική αναβάθµιση και των κατ’ εξοχήν επιθετικών Mirage 2000D, ωστόσο είναι πραγµατικό αφού το RDY-2 (µε τις πολύ καλύτερες επιδόσεις στη συγκεκριµένη λειτουργία) δεν παράγεται πλέον. Υπενθυµίζεται ότι το αρχικό RDY (που χρησιµοποιείται από Γαλλία, Ταϊβάν και Κατάρ) παρέχει εµβέλεια της τάξης των 140 km για στόχους µεγέθους µαχητικού, επίδοση που αυξάνεται κατά 15% στο RDY-2. Ιδιαίτερη σηµασία παρουσιάζουν τα όπλα της εναέριας

Επάνω: ASRAAM & MICA IR, εφόσον αποκτηθούν, θα έχουν δυνατότητα συνεργασίας µε το HMS TopOwl-F. Το συγκεκριµένο HMS βρίσκεται σε υπηρεσία µε τα Mig-29K του ινδικού ναυτικού και έχει επιλεγεί για τα γαλλικά dash 5 (© Thales Group). Κάτω: Απεικόνιση της ικανότητας SAR που διαθέτει το RDY-3 (© Thales Group)

Πέρα από τα όπλα εναέριας µάχης δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για τα όπλα κρούσης που θα αποκτήσει για τα αναβαθµισµένα αεροσκάφη η Ινδία (© IAF)

µάχης. Πέρα από την προσφορά του πυραύλου MICA και στις δύο εκδόσεις, στην Ινδία προσφέρεται ο προηγµένος πύραυλος αυτοάµυνας ASRAAM. Τον πύραυλο άλλωστε προµοτάρησε η κατασκευάστρια εταιρία στην ασιατική χώρα λίγες ηµέρες πριν την αναγγελία ύπαρξης συµφωνίας µε τους Γάλλους, για τον εξοπλισµό των ευρωπαϊκού τύπου µαχητικών της ινδικής αεροπορίας. Ο ASRAAM ξεκίνησε ως ο µοναδικός αντικαταστάτης του θρυλικού AIM-9 Sidewinder, ωστόσο, η ανάλυση του ΑΑ-11 από τη Γερµανία (που οδήγησε στην ανάπτυξη του πολυεθνικού IRIS-T) σε συνδυασµό µε την εξέλιξη του AIM-9 από τις ΗΠΑ στο επίπεδο –Χ, περιόρισε τη χρήση του κυρίως από την αεροπορία του Ην. Βασιλείου. Ο πύραυλος παράγεται από την MBDA και ανήκει στην κατηγορία HOBS. ∆ιαθέτει ευαισθησία αισθητήρα κεφαλής που αγγίζει τις 90 µοίρες

εκατέρωθεν του άξονα του βλήµατος. Ο ASRAAM παρουσιάζεται στη διεθνή βιβλιογραφία καλύτερος από τον MICA IR στο περιβάλλον της εγγύς αεροµαχίας. Τις επιδόσεις στο συγκεκριµένο περιβάλλον µάχης θα απογειώσει επιπλέον η πιστοποίηση του συστήµατος HMS Top Owl-F. Το σύστηµα έχει επιλεγεί για τον εξοπλισµό των Mirage 2000-5F της γαλλικής αεροπορίας αλλά δεν έχει ακόµη παραγγελθεί, πόσο µάλλον πιστοποιηθεί. Οι κακές γλώσσες κάνουν λόγο για αδιαφορία της γαλλικής πλευράς και για προσπάθεια αποφυγής του κόστους πιστοποίησης, όπως επίσης πως το σύστηµα δεν τηρεί τις προδιαγραφές βάρους. Όσον αφορά το τελευταίο όµως δεν ισχύει τελικά αφού έχει παραγγελθεί από πολλούς χρήστες ελικοπτέρων και φυσικά τα Mig-29K του ινδικού ναυτικού. Συνδυασµένο µε τον ASRAAM το σύστηµα υπόσχεται παρόµοιες

επιδόσεις µε τους συνδυασµούς Dash / Python IV & V και JHMCS / IRIS-T ή ΑΙΜ-9Χ. Όσον αφορά τη γαλλική περίπτωση, το Top Owl-F αναµένεται να συνδυαστεί µε τον MICA IR. Για την εναέρια µάχη πέραν του οπτικού ορίζοντα (BVR) εκτός από τον MICA EM υφίσταται ο πύραυλος ASTRA. Ο πύραυλος αναπτύσσεται εγχωρίως. Πρόκειται για πύραυλο ηµιενεργής καθοδήγησης και παρουσιάζει ιδανική εµβέλεια 80 km. Τη συγκεκριµένη περίοδο βρίσκεται σε δοκιµαστική φάση. Στην έκδοση ΕΜ o MICA επιτυγχάνει µέγιστη εµβέλεια 80 km, ενώ το γαλλικό όπλο έχει πετύχει σε δοκιµές κατάρριψη ελισσόµενου στόχου σε απόσταση 67 km. Και στην έκδοση IR µπορεί επίσης να επιτευχθεί βολή BVR, χάρη στο µεγάλο βεληνεκές για τη συγκεκριµένη κατηγορία βληµάτων (IR) που το όπλο παρουσιάζει (22 nm ή 32 m σύµφωνα µε άλλες

πηγές). Η χρήση του MICA IR, µιας και η κεφαλή του όπλου επιτρέπει τη στοχοποίηση άνευ λειτουργίας του ραντάρ του αεροσκάφους, επιτρέπει τη δυνατότητα silent kill, ειδικά αν συνδυαστεί µε σύστηµα IRST (έχουν υπάρξει δοκιµές του OSF σε Mirage 2000 όπως επίσης σκέψη χρήσης ατρακτιδίου παρόµοιου µε το Damocles ή και του ίδιου του Damocles για το συγκεκριµένο σκοπό, τίποτε όµως δεν έχει ως σήµερα προχωρήσει). Σύµφωνα µε το Sipri υπάρχει ήδη συµφωνία για την παραγγελία 600 MICA, αν και το συµβόλαιο δεν έχει ακόµη υπογραφθεί. Σε ρόλο κρούσης παραµένει αδιευκρίνιστη η ταυτότητα των όπλων που θα αγοραστούν, όπως για παράδειγµα η συλλογή AASM. Στην περίπτωση που αυτή περιλαµβάνεται, τότε, θα είναι η πρώτη φορά που θα ενταχθεί σε υπηρεσία ο συνδυασµός Mirage 2000 και AASM. Υπενθυµίζεται πως στο παρελθόν είχε ξεκινήσει η διαδικασία πιστοποίησης του πυροµαχικού στον τύπο, αλλά η γαλλική αεροπορία την ανέστειλε για οικονοµικούς λόγους. Το AASM αποτελεί το γαλλικό αντίστοιχο του JDAM, µε εµβέλεια µεταξύ 15 – 50 km. Το όπλο διαθέτει όµως τη δυνατότητα εναλλαγής τρόπων καθοδήγησης ανάλογα µε τον αισθητήρα που έχει προσαρµοστεί σε αυτήν. Η κατασκευάστρια εταιρία ευελπιστεί ότι µε την εισαγωγή της συλλογής σε βόµβες 125 kg (σήµερα εφοδιάζει κυρίως βόµβες 250 kg) θα επιτευχθεί επέκταση του ιδανικού βεληνεκούς σε 80 km, ενώ υπάρχει επίσης πρόβλεψη για την ανάπτυξη έκδοσης των 1000 kg µε κορµό ικανό για την καταστροφή καταφυγίων. Πέρα από το συγκεκριµένο όπλο, δεν έχει επίσης καθοριστεί εάν οι Ινδοί θα προχωρήσουν στην αγορά του Scalp EG. Από εκεί και ύστερα θεωρείται λογική η συνέχιση της υποστήριξης του αεροσκάφους µε τα υφιστάµενα πυροµαχικά (οι Ινδοί διατηρούν πυραύλους AS30L, Armat και Crystal Maze). Παρόµοια φροντίδα λογικά θα ισχύσει για τα όπλα αέρος – αέρος που χρησιµοποιούν σήµερα τα Mirage 2000H/TH. Το RDY-3 δίνει

τέλος τη δυνατότητα πιστοποίησης του AM-39, εφόσον ο χρήστης το απαιτήσει. Στα υπόλοιπα, σύµφωνα µε ινδικά δηµοσιεύµατα, το πρόγραµµα θα περιλαµβάνει νέα ηλεκτρονικά, νέο υπολογιστή αποστολής, αναµόρφωση του θαλάµου διακυβέρνησης, νέα σουίτα ηλεκτρονικού πολέµου (µε επικρατέστερη την ICMS Mk.4), νέα συστήµατα επικοινωνίας, εγκατάσταση προηγµένου πρωτοκόλλου ζεύξης δεδοµένων και ατρακτίδια σκόπευσης Damocles. Το σύστηµα ζεύξης δεδοµένων, λόγω των λιγοστών πιθανοτήτων αποδέσµευσης του link-16 σε µια µη νατοϊκή χώρα, θα αφορά είτε ειδικά τροποποιηµένη έκδοση για την ινδική περίπτωση είτε ανεξάρτητο δηµιούργηµα της ινδικής βιοµηχανίας. Οι Ινδοί, που χαρακτηρίζονται από τους καλύτερους παγκοσµίως στην πληροφορική, δεν αναµένεται να αντιµετωπίσουν πρόβληµα στην ανάπτυξη ενός τέτοιου λογισµικού, όταν δε σε αυτήν έχουν προχωρήσει χώρες του Τρίτου Κόσµου χωρίς παράδοση σε αυτήν (όπως η Αργεντινή µε το Link ARA). Οι κινητήρες M-53 πρόκειται επίσης να υποστούν εκτεταµένη συντήρηση. Τα πρώτα τέσσερα έως έξι αεροσκάφη θα αναβαθµιστούν από τη Dassault και τη Thales στη Γαλλία. Τα υπόλοιπα θα αναβαθµιστούν εγχωρίως από τη HAL. Γαλλική επιτροπή θα έφθανε στη χώρα στις αρχές Μαρτίου ώστε να

καθοριστούν οι τελευταίες εκκρεµότητες. Η υπογραφή της συµφωνίας, σύµφωνα µε τα δηµοσιεύµατα, θα έχει γίνει ως το Μάιο. Παγώνει η γαλλοποίηση των JF-17 Μπορεί η Ινδία να µην πετυχαίνει τη µείωση του κόστους ανά µονάδα, ωστόσο, καταγάγει σηµαντική διπλωµατική νίκη: η Γαλλία ανακοίνωσε την αναβολή του εξοπλισµού µέρους των πακιστανικών JF-17 µε γαλλικά ηλεκτρονικά και όπλα. Τον περασµένο Ιανουάριο Ισλαµαµπάντ και Παρίσι είχαν συµφωνήσει να εφοδιαστούν 50 έως 100 από τα 250 µαχητικά του τύπου που σκοπεύει σε πρώτη φάση να εντάξει η πακιστανική αεροπορία στο δυναµικό της µε γαλλικά ηλεκτρονικά. Τα συγκεκριµένα αεροσκάφη επρόκειτο να ήταν ικανά για τη χρήση του πυραύλου MICA, τόσο στην έκδοση ΕΜ όσο και IR. Ερωτηµατικό βέβαια παρέµενε αν το Πακιστάν θα χρησιµοποιούσε την τελευταία έκδοση του βλήµατος ως βλήµα αυτοάµυνάς τους ή αν θα πιστοποιούσε για το σκοπό αυτό κάποιο άλλο πυροµαχικό. Αξίζει να σηµειωθεί ότι η πακιστανική πολεµική αεροπορία έχει εκφράσει ενδιαφέρον για την πιστοποίηση του IRIS-T σε άλλη µερίδα παραγωγής του αεροσκάφους, ενώ στενοί παραµένουν οι δεσµοί της εγχώριας πολεµικής

βιοµηχανίας µε τις αντίστοιχες της Βραζιλίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής, πολεµικές βιοµηχανίες που έχουν αναπτύξει ή αναπτύσσουν βλήµατα αυτοάµυνας πολύ υψηλών επιδόσεων. Το ινδικό µπλοκάρισµα της γάλλο – πακιστανικής συµφωνίας απέτρεψε για πρώτη φορά τον παράλληλο εφοδιασµό της πακιστανικής και ινδικής αεροπορίας µε τον ίδιο προηγµένο γαλλικής προέλευσης εξοπλισµό. Σαν αποτέλεσµα, το Παρίσι, πιεζόµενο από το Νέο ∆ελχί, δείχνει ότι παραµένει πιστό στην Ινδία, αναµένει δε ανταλλάγµατα για τη συγκεκριµένη κίνηση. Κατά τα άλλα, το πάγωµα πώλησης εξοπλισµού βασιζόµενου στο ASTRAC για τα πακιστανικά JF-17 στερεί τη δυνατότητα πιστοποίησης περισσότερων όπλων (έστω και λογισµικά) στο αναβαθµισµένο… Mirage 2000. Αυτό βέβαια µπορεί να αλλάξει χάρη στο αιγυπτιακό ενδιαφέρον απόκτησης του σινό – πακιστανικού µαχητικού και το δυνητικό εφοδιασµό του µε γαλλικό εξοπλισµό. Ενίσχυση των αριθµών Ένα άλλο σηµείο που τρέχει παράλληλα µε την αναβάθµιση του ινδικού στόλου είναι η αναθέρµανση των συζητήσεων για την αγορά επιπλέον µαχητικών του τύπου. Ουσιαστικό ρόλο σε αυτό παίζει η ανάγκη συµπλήρωσης των µελλοντικών οροφών που έχει καθορίσει η αεροπορία, το γεγονός ότι τα τελευταία δέκα ινδικά Mirage 2000 έχουν ηλικία λιγότερη των επτά ετών (είναι αρκετά µεταγενέστερα σε σύγκριση µε τα υπόλοιπα µαχητικά του τύπου) καθώς επίσης ότι η απόκτηση µεταχειρισµένων αεροσκαφών θα στερούσε από το Πακιστάν την προµήθεια του συγκεκριµένου τύπου. Πρώτος στόχος είναι τα 12 Mirage 2000-5 της αεροπορίας του Κατάρ. Τα αεροσκάφη αποκτήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και υπολογίζεται ότι ως σήµερα έχει εξαντληθεί το 15% του ωφέλιµου βίου τους. Ανήκουν στην έκδοση -5 και εξοπλίζονται µε πυραύλους αέρος – αέρος Magic 2 και MICA EM, ενώ µπο-

ρούν να αξιοποιήσουν επιπρόσθετα τον πύραυλο οριζόντιας πλεύσης Black Pearl, εξαγωγική έκδοση του Apache. Σπουδαιότερος κίνδυνος για ναυάγιο στις διµερείς συζητήσεις είναι η τιµή. Παλαιότερο ινδικό αίτηµα είχε προσκρούσει στη ζήτηση 760 εκατοµµύριων δολαρίων, ποσό στο οποίο περιλαµβανόταν τα αεροσκάφη, τα όπλα και η υποστήριξη. Άλλες εναλλακτικές επιλογές θα µπορούσαν να αποτελέσουν ορισµένα από τα Mirage 2000-9 (όποτε αυτά καταστούν διαθέσιµα) ή γιατί όχι µερικά Mirage 2000D, αεροσκάφη που πάντοτε φιλοδοξούσε να αποκτήσει η Ινδία. ∆ιεθνής σταση

και

ελληνική

διά-

Από το Σεπτέµβριο του 2009 και µετά, που ασχολούµαστε µέσω του fox2magazine µε την αεροπορική ειδησεογραφία, παρατηρούσαµε συνεχώς ένα αίσθηµα απαξίωσης του Mirage 2000. ∆ιάφορες ειδήσεις εµφάνισαν την Ταϊβάν έτοιµη, αν απαιτηθεί, να προβεί στην πώληση 30 αεροσκαφών λόγω προβληµάτων στην υποστήριξή τους, την Ινδία πρόθυµη (χωρίς να αναβαθµίσει) να αποσύρει τα δικά της αεροσκάφη από το νικητή του MRCA και τα ΗΑΕ να επιδιώκουν πάντοτε την απόσυρση των Mirage 2000-9 προς όφελος του Rafale. Σε αυτό θα µπορούσε να προσθέσει κανείς τη µη χρήση εδώ και πολλά χρόνια των Mirage 2000-5 του Κατάρ, ένεκα πιέσεων των ΗΠΑ, και φυσικά την απαξίωση του αεροσκάφους από την ίδια τη Γαλλία. Η απόφαση αναβάθµισης των 51 Mirage 2000H/TH υπόσχεται να αντιστρέψει το συγκεκριµένο κλίµα. Σε αντίθεση µε σειρά εγκληµατικών ενεργειών που διέπραξε η κατασκευάστρια χώρα και µεγαλύτερος πελάτης του προγράµµατος (Γαλλία), η οποία ουσιαστικά εγκατέλειψε την εξέλιξη του «Αντικατοπτρισµού» το 1991, οι Ινδοί (µιας και βρίσκονται σε ένα ιδιαιτέρως ανταγωνιστικό περιβάλλον) δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τη

Mirage 2000H “ξεκουράζονται” σε κάποιο αεροδ

βελτίωσή του. Ίσως οι ινδικές προσπάθειες να µοιάζουν ορισµένες φορές εξωτικές (σαν την προσπάθεια λ.χ. χρήσης ρωσικών όπλων), ωστόσο, είναι πιο θεµιτές σε σύγκριση µε το τίποτε. Οι Ινδοί δεν πρόκειται φυσικά να προβούν στην ανάπτυξη και παραγωγή δαπανηρών νέων υποσυστηµάτων, σίγουρα θα προβούν όµως πέρα από το προσφερόµενο γαλλικό πακέτο αναβάθµισης σε επιπλέον βελτιώσεις που θα καλυτερεύσουν τις επιδόσεις του Mirage 2000. Αυτό είναι σίγουρο, αφού το πράττουν από την πρώτη στιγµή που απόκτησαν το µαχητικό. Το ινδικό πρόγραµµα θα καταστεί πιλότος για ένα παρόµοιο πρόγραµµα αναβάθµισης των Mirage 2000D της γαλλικής αεροπορίας, όταν οι συνθήκες το ευνοήσουν. Μέσα από µία αναβάθµιση τα γαλλικά αεροσκάφη θα µεταβληθούν σε πραγµατικές πλατφόρµες πολλαπλών ρόλων (στο σκεπτικό των κορυφαίων F15E), ενώ θα αποσυµφορηθεί η χρήση των Rafale. Αναβάθµιση των Mirage 2000D θα σηµάνει επίσης αναβάθµιση του νεότερου σε ηλικία µοντέλου του τύπου που έχουν οι Γάλλοι, κάνοντας σχετικά συµφέρουσα τη συγκεκριµένη κίνηση.

Καταλήγουµε στο καυτό µέρος του ζητήµατος. Αυτές οι εξελίξεις µπορούν να µεταβάλουν τη σηµερινή κατάσταση των ελληνικών Mirage 2000; Η κινητικότητα στο θέµα µπορεί να συνεισφέρει στην αγορά κρίσιµων συστηµάτων για τα Mirage 2000-5 Mk.2 που για διάφορους λόγους δεν συνόδευσαν την απόκτηση των αεροσκαφών. Για παράδειγµα, ινδική αγορά του Top Owl-F (που ήδη βρίσκεται σε υπηρεσία µε τα Mig29K) θα σηµάνει αυτόµατα εκµηδενισµό του κόστους πιστοποίησής του στα ελληνικά αεροσκάφη. Έτσι, η προµήθειά του (η έλλειψη της οποίας έχει ερµηνευτεί κυρίως εξαιτίας του κόστους πιστοποίησης) θα θεωρείται εφικτότερη και η εισαγωγή του θα καλύψει την ανωτερότητα του συνδυασµού F-16 / JHCMS στην εγγύς αεροµαχία. Εκ των ουκ άνευ θεωρείται και η βελτίωση του IDM, µε την εγκατάσταση του link-16, διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη για τα γαλλικά dash 5. Τα παραπάνω αποτελούν µονάχα δύο περιπτώσεις από συστήµατα που ενδιαφέρουν την Πολεµική Αεροπορία και χάρη στις τρέχουσες εξελίξεις στο Mirage 2000 θα γίνουν επιτέλους πραγµατικότητα.

Όσον αφορά το ζήτηµα των παλαιότερων Mirage 2000, το ινδικό πρόγραµµα (εάν κιόλας συνοδευτεί από έγκαιρο αντίστοιχο γαλλικό) ίσως δώσει κάποια ώθηση για την αναβάθµισή τους. Κάτι τέτοιο φαίνεται ωστόσο ανέφικτο υπό τις παρούσες οικονοµικές συνθήκες. Πέρα από το σενάριο αναβάθµισης σε dash 5, το οποίο κοστίζει περίπου 30 εκατοµµύρια ευρώ ανά µονάδα, η πιθανή ήττα του Rafale στο NMA αφαιρεί κάθε λογική στην πρόταση των Γάλλων για αντικατάσταση του αεροσκάφους από τελευταίο. Γι’ αυτό άλλωστε και η πρόταση απορρίφθηκε. Οφείλουµε όµως να πούµε ότι µια παρόµοια πρόταση σε περίπτωση επικράτησης του Rafale στον ελληνικό διαγωνισµό θα έκανε όµως την ανταλλαγή την πιο συµφέρουσα επιλογή. Ίσως η καλύτερη λύση είναι η εκδήλωση ενδιαφέροντος για ορισµένα (15 έως 25) αραβικά dash 9 όταν αυτά καταστούν διαθέσιµα στη διεθνή αγορά και η µετάπτωση των υφιστάµενων Mirage 2000EG/BG στη ναυτική κρούση ή σε άλλες εξειδικευµένες αποστολές. Τα Mirage 2000-9 διαθέτουν τις περισσότερες οµοιότητες µε τα Mirage 2000-5 Mk.2, για την ακρίβεια είναι παραπλήσια µε µοναδική σηµαντική διαφορά τη διαφορετική σουίτα αυτοπροστασίας, ενώ 30 από αυτά κατασκευάστηκαν την ίδια περίοδο µε τα ελληνικά dash 5. Αρνητικό σηµείο του συγκεκριµένου σεναρίου αποτελεί η εµπλοκή της Γαλλίας. Οι Γάλλοι, εφόσον πουλήσουν το Rafale στα ΗΑΕ, θα παραλάβουν σύµφωνα µε τις υφιστάµενες συζητήσεις το σύνολο των Mirage 2000-9. Σαν αποτέλεσµα, αυτοί θα είναι εκείνοι που θα αποφασίσουν ανάλογα µε τα συµφέροντά τους την κατάληξη των αραβικών «Αντικατοπτρισµών». ∆ιαφορετικά, για να µην απαξιωθούν σήµερα τα συγκεκριµένα θα µπορούσε η διενέργεια ενός έστω και φθηνότερου, κουτσουρεµένου προγράµµατος αναβάθµισης (σχετικού µε του ινδικό ή ενός ακόµη φθηνότερου σαν το περουβιανό) ίσως να ήταν πιο θεµιτή. Κυρίως διότι θα προσέφερε επαύξηση των ικανοτήτων µιας

αξιόπιστης πλατφόρµας αλλά και επειδή θα επιµήκυνε τη διάρκεια ζωής του αεροσκάφους. Η Ελλάδα αποτελεί (ή θα αποτελέσει στο εγγύς µέλλον) µαζί µε την Αίγυπτο το µοναδικό χρήστη του Mirage 2000Ε, µε ότι αυτό συνεπάγεται για την υποστήριξη της συγκεκριµένης έκδοσης. Προσωπικά, είναι µάλλον καλύτερο να διατηρείς λίγο διαφορετικές αλλά ικανότατες εκδόσεις του ίδιου µαχητικού που θα µπορούν εύκολα να υποστηριχθούν από τη διεθνή αγορά, παρά να είσαι ένας από τους ελάχιστους χρήστες µιας παλαιάς έκδοσης του αεροσκάφους που συναντάται µόλις σε περίπου 40 µονάδες παγκοσµίως. Αλλιώς, εάν η Γαλλία δεν επιθυµεί την πώληση στην Ελλάδα ορισµένων από τα αραβικά Mirage 2000-9, θα αναγκαστείς να τα αποσύρεις πρόωρα, σε µια περίοδο που το συγκεκριµένο πρόγραµµα αναβάθµισης, βασισµένο στο ASTRAC, θα βρίσκεται σε υπηρεσία σε αρκετούς χρήστες και θα προσφέρει την ευκολότερη και λιγότερο δαπανηρή πιστοποίηση νέων όπλων και συστηµάτων στο αναβαθµισµένο Mirage 2000. Επίλογος Η Ινδία επεδίωκε πάντα την αναβάθµιση των Mirage 2000, απλά το ζήτηµα καθυστερούσε λόγω οικονοµικών παραγόντων. Σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση, η αναβάθµιση δεν θα αποκτούσε αυτή τη σηµασία, έρχεται όµως σε µια στιγµή όπου υφίσταται αίσθηση απαξίωσης του αεροσκάφους. Η αναβάθµιση πιθανώς θα αποτελέσει τον τελευταίο εκτεταµένο εκσυγχρονισµό που θα υποστεί το φηµισµένο γαλλικό µαχητικό, εκτός κι αν υπάρξει µελλοντικά αναβάθµιση των πιο σύγχρονων µοντέλων -5 Mk.2 & -9. Έτσι, αξίζει την προσοχή των χρηστών που διατηρούν µη αναβαθµισµένα µοντέλα του τύπου. Κι ένας από αυτούς είναι η χώρα µας.

Μείζονα εξοπλιστικά αργεντινά προγρ γράφει ο fox2

ράµµατα

Η διπλωµατική κρίση µεταξύ του Ην. Βασιλείου και της Αργεντινής γύρω από τα δικαιώµατα εκµετάλλευσης των πετρελαϊκών κοιτασµάτων στα Φόκλαντ, σε συνδυασµό µε την ποιοτική ενδυνάµωση της RAF στο Νότιο Ατλαντικό αλλά και το ραγδαίο εκσυγχρονισµό της αεροπορίας της γειτονικής Χιλής, φαίνεται ότι οδηγούν στη λήψη αποφάσεων για την ενίσχυση των πολύπαθων αργεντινών αεροπορικών δυνάµεων. Η βρετανική παρουσία στο Νότιο Ατλαντικό

Καρδιά της βρετανικής αεροπορίας στην περιοχή είναι η αεροπορική βάση Mount Pleasant. Η βάση βρίσκεται στο σύµπλεγµα των νησιών. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1980. Έκτοτε οι υποδοµές της βελτιώνονται συνεχώς. Από το φθινόπωρο του 2009 τέσσερα µαχητικά EF-2000 Typhoon έχουν µετασταθµεύσει εκεί σε µόνιµη βάση. Τα Typhoon αντικατέστησαν ισάριθµα Tornado F3. Φέρουν πυραύλους WVR

ASRAAM. Άγνωστο παραµένει αν το Mount Pleasant έχει τροφοδοτηθεί µε πυραύλους BVR AMRAAM επειδή αυτό θα προκαλούσε περισσότερη ανησυχία στο Μπουένος Άιρες. Βέβαια, η µεταφορά των συγκεκριµένων βληµάτων είναι για τη Βρετανία ζήτηµα λίγων ωρών. Πέρα από τα τέσσερα υφιστάµενα Eurofighter – που το Λονδίνο κρίνει ικανά να επικρατήσουν στις µέρες µας σε µια δυνητική σύρραξη έναντι της FAA – το Mount Pleasant µπορεί να φιλοξενήσει επαρκώς τουλάχιστον άλλα 12 µαχητικά (διαθέτει συνολικά 16 καταφύγια πολεµικών αεροσκαφών µεγέθους µαχητικού). Στη βάση υπάρχουν ακόµη µονάδες εναέριου ανεφοδιασµού, µεταφορών και SAR, ενώ την αεράµυνα συµπληρώνουν επίγεια αντιαεροπορικά συστήµατα µικρής εµβέλειας Rapier. Το οργανόγραµµα των βρετανικών αεροπορικών δυνάµεων στα νησιά συνοπτικά περιλαµβάνει: Πολύτιµη υποστήριξη στα Φόκλαντ µπορεί φυσικά να προσφέρει το βρετανικό ναυτικό, τα

αεροπλανοφόρα του οποίου µεταφέρουν µαχητικά κάθετης από/προσγειώσεως Harrier GR.7/GR.9 και µελλοντικά F-35B. ∆εν πρέπει, τέλος, να λησµονηθεί η αεροπορική βάση στο νησί της Αναλήψεως ή γνωστότερου σαν Αγία Ελένη. Η βάση βρίσκεται στο µέσο του Ατλαντικού και εξασφαλίζει την ταχεία µετάβαση βρετανικών πολεµικών αεροπορικών σχηµατισµών προς τα Φόκλαντ µέσω της µεταστάθµευσης εκεί αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασµού. Η ενδυνάµωση της FACh Ένα λόγο παραπάνω για την άµεση ενίσχυση των αργεντινών αεροπορικών δυνάµεων συνθέτει η ταχύτατη ενίσχυση της αντίστοιχης χιλιανής. Από τα µέσα της δεκαετίας του 1990 είχε ήδη διαφανεί η αρχή της ανισορροπίας δυνάµεων εκατέρωθεν των Άνδεων µε την ολοκλήρωση της εκτεταµένης αναβάθµισης 16 µαχητικών F-5E/F, ωστόσο, ο συσχετισµός δυνάµεων έχει τώρα εντελώς εκτροχιαστεί. Τα έσοδα

του χαλκού έχουν οδηγήσει στην απόκτηση 28 µαχητικών F-16 (και την παράδοση άλλων 16 ως το 2011) εφοδιασµένων µε προηγµένα πυροµαχικά, την αγορά πολλαπλασιαστών ισχύος (όπως τα τρία KC-135E) και την πρόθεση επιλογής ενός από τα EF-2000 ή F-35 από το 2015. FAA & COΑN: η κατάσταση σήµερα Αν µια φράση µπορούσε να περιγράψει την υφιστάµενη κατάσταση των αεροπορικών δυνάµεων της Αργεντινής αυτή θα ήταν πως πρόκειται για µια δύναµη ασθενέστερη ακόµη και από το 1982. Στις µέρες µας, οι Αργεντινοί πιλότοι έχουν τη δυνατότητα να πετούν µε ελάχιστα αεροσκάφη, τις περισσότερες φορές γηρασµένα. Η απουσία σύγχρονου υλικού (εξαίρεση αποτελεί ο εκπαιδευτικός στόλος που έχει εφοδιαστεί µε αεροσκάφη EMB312 Tucano και IA-63 Pampa) είναι εµφανής, ενώ ο συνοδευτικός εξοπλισµός λιγοστός και ηλι-

Τα χιλιανά F-16 είναι ένας επιπλέον λόγος για να επιταγχυνθεί η αγορά του ΝΜΑ

κιωµένος. Πέρα από τα 10 Mirage V του Περού το 1982, κάποια Mirage III από το Ισραήλ και 36 έως 40 Α-4 Fighting Hawk από τις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1990, καµία άλλη προσθήκη µείζονος υλικού

στο στόλο µαχητικών δεν πραγµατοποιήθηκε. Η µη αναστρέψιµη γήρανση δε των πλατφορµών επιβαρύνει περισσότερο τη διαθεσιµότητά τους. Σε αυτό το σηµείο έφεραν την Αργεντινή το εµπάργκο όπλων κυρίως από τις ΗΠΑ και το Ην. Βασίλειο, η απέχθεια του πολιτικού κόσµου προς τις ένοπλες δυνάµεις (ένεκα της σκληρής µακρόχρονης στρατιωτικής δικτατορίας) και η µεγάλη οικονοµική κρίση που αντιµετώπισε η κυβέρνηση και οι πολίτες τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και ύστερα. ΝΜΑ: Γαλλοϊσραηλινή υπόθεση

Η ύπαρξη υποδοµής για την εξυπηρέτηση των µαχητικών της οικογένειας του Mirage III, σύµφωνα µε την υπουργό άµυνας της χώρας, υποδεικνύει σηµαντικά την επιλογή για την αντικατάσταση των γαλλικής προέλευσης µαχητικών ενός αεροσκάφους µε αρκετά κοινά µέρη µε αυτό. Η Αργεντινή υπήρξεένας από τους µεγαλύτερους χρήστες εκδόσεων του Mirage III, µε συνολικά παραπάνω από 90 κοµµάτια του τύπου να έχουν στο πέρασµα του χρόνου αποκτηθεί. Αυτό σηµαίνει ότι επί τέσσερις δε-

καετίες έχει δηµιουργηθεί πλούσια εγχώρια γραµµή υποστήριξης του τύπου, που η Αργεντινή δεν επιθυµεί να εγκαταλειφθεί. Έτσι, προβάδισµα µεταξύ των υποψηφιοτήτων παρουσιάζονται να έχουν τα Mirage F-1 και Kfir. Για τον παρατηρητή του ζητήµατος, η συγκεκριµένη τάση εµφανίζεται παράξενη όταν υπάρχουν διαθέσιµες οι επιλογές νεότερων πλατφορµών – και ικανότερων – όπως το F-16, το F/A-18 και το Mirage 2000. Ωστόσο, σεβόµενοι τις προτιµήσεις των αργεντινών αρχών δεν

θα ασχοληθούµε περισσότερο µε τις αντιρρήσεις µας. Εγγύτερα στις συγκεκριµένες αργεντινές προδιαγραφές για την αγορά 12 έως 24 µαχητικών έως το 2014 ανάµεσα στα δύο αεροσκάφη εµφανίζεται το ισραηλινό Kfir. Αν και δεν απασχολεί η απόκτησή του την Αργεντινή για πρώτη φορά (είχαν προηγηθεί στο παρελθόν άλλες τέσσερις φορές ανεπιτυχώς), το Kfir συνοδεύεται από χαµηλό κόστος αγοράς, αναβαθµισµένα ηλεκτρονικά, σχετική οµοιογένεια µε την εγχώρια υποστήριξη του Mirage III και

όπλα που εισάγουν ή βελτιώνουν τωρινές επιδόσεις (όπως τα βλήµατα αέρος – αέρος Python IV/ V και Derby ή οι συλλογές κατευθυνόµενων βοµβών Spice αλλά και τα συστήµατα σκόπευσης Litening και αναγνώρισης RecceLite). Το µαχητικό συζητήθηκε κατά τη φθινοπωρινή επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ στη χώρα ως µέρος της ενδυνάµωσης των διµερών αµυντικών δεσµών. Οι Ισραηλινοί έχουν προτείνει µάλιστα την πιστοποίηση γαλλικού κινητήρα σε περίπτωση που ο αµερικανικός J-79 δεν είναι

Τα υπάρχοντα Super Etendard θα αναβαθµιστούν και θα αποκτηθούν µεταχειρισµένα από το γαλλικό ναυτικό (© Santiago Cortelezzi)

επιθυµητός. Η υποψηφιότητα Mirage F-1 αφορά την παράδοση αεροσκαφών που ανήκουν στην Ιορδανία ή τη Γαλλία. Στην πρώτη περίπτωση η πρόταση έχει να κάνει µε τη µεταβίβαση 12 Mirage F-1C/B, µε τις νεότερες πληροφορίες να αφήνουν ανοικτό το ενδεχόµενο διάθεσης ισάριθµων νεότερων Mirage F-1E. Η γαλλική προσφορά κάνει λόγο για τη διάθεση αριθµού αεροσκαφών Mirage F-1CT. Πρέπει να επισηµανθεί πως παλαιότερη παρεµφερής ισπανική προσφορά για µεταβίβαση µαχητικών Mirage F1M είχε απορριφθεί από τους Αργεντινούς. Ουσιαστικό στοιχείο του προγράµµατος συνθέτει το πόσο πολύ ή λίγο θα παραµείνει στις τάξεις της FAA το «νέο» µαχητικό. Και αυτό επειδή έχει εκφραστεί από την Αργεντινή η επιθυµία αγοράς των βραζιλιάνικων Mirage 2000 και γιατί όχι συµπληρωµατικά ορισµένων αντίστοιχων γαλλικών. Τα αεροσκάφη αυτά µπορούν να παραδίδονται από το 2014/15. Τυχόν αντίληψη του τωρινού νικητή ως «ενδιάµεση λύση» βοηθά στην αναβάθµιση των δυνητικών µελλοντικών Mirage

2000 της FAA, ενώ η αντίληψη παραµονής του νικητή επί µακρόν και η εκτέλεση πολυέξοδου εκσυγχρονισµού του (σαν το ASTRAC για το Mirage F-1) την υπονοµεύει. Γι’ αυτό το λόγο, σύµφωνα µε πληροφορίες, οι πιλότοι επιθυµούν την ελάχιστη επένδυση στο Mirage F-1 και τη γρήγορη µετάβαση στο Mirage 2000 / -5, εξέλιξη που φοβούνται ότι δεν θα επιτρέψει η απόκτηση του ισραηλινού αεροσκάφους. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που θα απασχολήσει τους υπεύθυνους τα επόµενα χρόνια… Ένα είναι όµως σίγουρο: εφόσον δεν αποκτηθεί συµπληρωµατικά πλατφόρµα γ’ ή δ’ γενιάς, το Mirage F1 ή το Kfir δεν αλλάζει δραστικά το ισοζύγιο δυνάµεων στην περιοχή. Αυξάνονται τα Super Etendard Η COAN έχει την τιµή αλλά συγχρόνως και την ευθύνη να αποτελεί το µοναδικό χρήστη του Super Etendard µετά την Aeronavale. Συνολικά αποκτήθηκαν 14 µαχητικά. Ρόλο έχουν τη ναυτική κρούση, εξοπλισµένα µε τον ΑΜ-39. Η κληρονοµιά που φέρουν είναι πλούσια αφού χρησιµοποιήθηκαν όσο διέθεταν τα

κατάλληλα όπλα µε µεγάλη επιτυχία το 1982 απέναντι στο βρετανικό στόλο. Σήµερα αρκετά από τα εναποµείναντα κοµµάτια δεν είναι διαθέσιµα για πτήσεις. Η Αργεντινή επιθυµεί να τα αποκαταστήσει καθώς επίσης να τα αναβαθµίσει. Η αναβάθµιση, που θα αφορά έναν αριθµό µεταξύ 8 και 11 πλατφορµών, θα βελτιώσει τις δυνατότητες του αεροσκάφους που διατηρεί στις τάξεις της η NENA και αναµένεται να διευρύνει το οπλοστάσιό του. Εν εξελίξει βρίσκονται παράλληλα συζητήσεις µε τη Γαλλία για τη µεταβίβαση επιπλέον κοµµατιών από το γαλλικό ναυτικό. Οι Αργεντινοί ελπίζουν ότι είναι εφικτή η έγκαιρη αποδέσµευση σηµαντικού αριθµού αεροσκαφών από το 2011, οπότε φαίνεται να έχει προγραµµατιστεί η απόσυρση 10 SEM 4. Ένα χρόνο αργότερα πιστεύεται ότι θα τερµατιστεί η «γαλλική» καριέρα για άλλα 12 SEM 5. Και το αργεντινό πρόγραµµα πιστεύεται ότι θα µοιάζει αρκετά µε κάποιο από τα δύο παραπάνω επίπεδα. Κύριο στοιχείο του προγράµµατος αναβάθµισης θα αποτελέσει πιθανώς η αντικατάσταση του παλαιότερου ραντάρ Agave µε το καλύτερων επιδό-

Dardo II: το πιο πρόσφατο θαύµα της Αργεντινής

σεων Anemone. Γαλλικές πηγές τονίζουν όµως πως τα πρώτα πρώην γαλλικά αεροσκάφη θα µπορούσαν να παραδοθούν στην Αργεντινή σε πέντε χρόνια από τώρα. Επιθυµία για ΑΣΕΠΕ και K/C-390 Άλλο ένα ζήτηµα που επανεξετάζεται το τρέχον διάστηµα είναι η επιθυµία απόκτησης ιπτάµενων ραντάρ. Η χώρα διαθέτει εκτεταµένη χερσαία και θαλάσσια επικράτεια, γι’ αυτό θεωρείται αναγκαία για τον καλύτερο εναέριο έλεγχο της η προµήθεια πλατφόρµας της συγκεκριµένης κατηγορίας. Σύµφωνα µε δηµοσιεύµατα, το αργεντινό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην αγορά του σουηδικού Erieye. Το σύστηµα, εφόσον αποκτηθεί, θα εγκατασταθεί σε αεροσκάφος Saab 340. Η συγκεκριµένη λύση προτιµάται µιας και στο οπλοστάσιό της FAA υπηρετούν ήδη τέσσερα αεροσκάφη του τύπου. Η Αργεντινή σκέφτεται ακόµη να εκδηλώσει ενδιαφέρον για εταιρική συµµετοχή στην ανάπτυξη και την παραγωγή του βραζιλιάνικου C-390, µε τελικό σκοπό να αντικατασταθούν τα ηλικιωµένα της αεροσκάφη K/C-130. Στο πρόγραµµα µελετά να συµµετάσχει η Χιλή και η νικήτρια εταιρία του F-X 2. Το C-390, στην έκδοση εναέριου ανεφοδιασµού,

θα µπορούσε να βελτιώσει αισθητά την αυτονοµία των µαχητικών που χρησιµοποιεί η χώρα. Σε εξέλιξη βρίσκεται τέλος το πρόγραµµα αναβάθµισης των ανθυποβρυχιακών αεροσκαφών P-3B. Όταν το πρόγραµµα ολοκληρωθεί τα αεροσκάφη θα είναι µεταξύ άλλων ικανά να αξιοποιήσουν πυραύλους AM-39. Το αργεντινό «Βέλος» Στον επίλογο αυτού του συνοπτικού άρθρου για τις εξελίξεις στον αεροπορικό τοµέα στην Αργεντινή, επιλέξαµε να κάνουµε λόγο για ένα ελπιδοφόρο εγχώριο δηµιούργηµα: τον Dardo II. Πρόκειται για εξελιγµένο

πυροµαχικό κρούσης που ανήκει στην κατηγορία του γνωστού αµερικανικού JSOW. Σήµερα ο Dardo II βρίσκεται στο στάδιο της πρώιµης παραγωγής. Το όπλο έχει πιστοποιηθεί σε όλα τα κύρια αργεντινά µαχητικά. Ο Dardo II ανεµοπορεί προς το στόχο, µε εµβέλεια που κυµαίνεται µεταξύ 40 και 60 km. Καθοδηγείται µέσω INS / GPS. Θεωρείται ικανή η παραγωγή 100 κοµµατιών του όπλου σε ετήσια βάση. Οι σηµερινές ανάγκες της Αργεντινής λέγεται ότι αφορούν 400 Dardo II. Παράλληλα, πιστεύεται ότι σε εξέλιξη βρίσκεται η βελτίωση του όπλου κατά τα πρότυπα του JSOW-ER, µε κυριότερο στοιχείο την προσθήκη κινητήρα που θα προσφέρει µεγαλύτερο βεληνεκές. Επίλογος Σε γενικές γραµµές, η υφιστάµενη κατάσταση στο νότιο τµήµα της Νοτίου Αµερικής φαίνεται να ξυπνά τους Αργεντινούς αν και οι ενέργειές τους σε ορισµένες περιπτώσεις θα µπορούσαν άνετα να είναι αρκετά καλύτερες. Ευχαριστίες: Ευχαριστούµε τον κο. Santiago Cortelezzi και το www.mirageargentina.com.ar για την παραχώρηση µεγάλου τµήµατος από τις φωτογραφίες που εµπλούτισαν το κείµενο.

ΙΡΑΝ: τα σενάρια της επίθεσης

γράφει ο Makkmman1

Τό πρόγραµµα κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων στο Ιράν δέν είναι πρόσφατο. Ο αρχικός σχεδιασµός επί Σάχη, πρό 35 ετών, προέβλεπε την κατασκευή 20 πυρηνικών αντιδραστήρων και την παραγωγή σχάσιµου υλικού. Το συγκρότηµα εργοστασίων και ο πυρηνικός αντιδραστήρας στο Busher, είναι αποτέλεσµα του αρχικου σχεδιασµού. Το διάδοχο Ισλαµικό καθεστώς, µετά την καταστροφή εγκαταστάσεων κατά τον οκταετή πόλεµο ΙράκΙράν, τροποποίησε το αρχικό πρόγραµα, και προσέθεσε την ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων στον σχεδιασµό. Επίσηµως το Ιρανικό πυρηνικό πρόγραµµα περιλαµβάνει την κατασκευή 15 πυρηνικών αντιδραστήρων, συν δύο αντιδραστήρεςωγια ερευνητικά προγράµµατα. Το Ιραν εχει µεν υπογράψει την συνθήκη Απαγόρευσης ∆ιασποράς Πυρηνικών (NPT) το 1970 και µετέχει στην ∆ιεθνη Επιτροπή Ατοµικής Ενέργειας (IAEA), αλλά προσφάτως ο πρόεδρος Αχµαντινετζάντ, στον οποίον υπάγεται το πυρηνικό πρόγραµµα, απεκάλυψε την ύπαρξη άγνωστων µεχρι τώρα εγκαταστάσεων και εργαστηρίων. Το Ιράν εχει επιτρέψει παλαιώτερα την επιθεώρηση εγκαταστάσεων. Επισήµως ποτέ δεν εχει κατηγορηθεί για παραβίαση τών όρων του NPT, και διακυρήτει οτι ενδιαφέρεται για την παραγωγή φθηνής ηλεκτρικής ενέργειας . Οι υποψίες βασίζονται στην εξακριβωµένη διακίνηση υλικών και τεχνολογίας διπλής χρήσεως (κατάλληλη και για ανάπτυξη πυρηνικών όπλων), συν την επίσηµη Ιρανική αντι -Ισραηλινή ρητορική, η οποία καλεί στην καταστροφή του κράτους του Ισραήλ και την ανατροπή των γειτωνικών Σουνιτικών αραβικων κυβερνήσεων, συν την υποψία οτι εκτός απο µυστικό πρόγραµµα ατοµικών όπλων, η Ιρανική κυβέρνηση εργάζεται για την παραγωγή Χηµικών και Βιολογικών οπλων Μαζικής Καταστροφής. Τα στοιχεία συνηγορούν οτι προς το παρόν το Ιράν δεν διαθέτει πυρηνικα όπλα. Το Ιράν διαθέτει βαλλιστικούς συµβατικής γόµωσης πυραύλους, ικανους να

100

πληξουν το Ισραήλ. Ενδεχοµένως το Ιράν να εχει αναπτύξει χηµικά και βιολογικά όπλα για τους πυραύλους φορείς. Πιθανόν αυτήν την στιγµή το Ιράν να εχει ηδη αναπτύξει «βρώµικες Βόµβες» (Dirty Bombs = ραδιενεργό υλικό συν συµβατική εκρηκτική ύλη) για τους πυραυλικούς φορείς που στοχεύουν στο Ισραήλ. Ολες οι εκτιµήσεις που εκφράστηκαν απο το 2002 και εντεύθεν αναφέρουν οτι δύναται το Ιράν να κατασκευάσει και να δοκιµάσει πυρηνικά όπλα σε διάστηµα απο 12 µηνες εως 5 χρόνια. Επειδή η ίδια εκτίµηση εκφράζεται επανειληµένα, δηµιουργούνται υποψίες σχετικά µε την εγκυρότητα της πηγής των πληροφοριών για το Ιρανικό πρόγραµµα. Σχεδόν µια δεκαετία πέρασε απο τοτε που η ξεκίνησε η διεθνής συζήτηση σχετικά µε τίς πυρηνικές δυνατότητες του Ιραν. Αναγνωρίζουµε οτι, είτε οι πληροφορίες σχετικά µε την χρονική εκτίµηση ήταν εσφαλµένες είτε δηµοσιοποιήθηκε για να προετοιµάσει την διεθνή κοινή γνώµη για προληπτικό χτύπηµα. Κάθε ηµέρα που περνά πλησιάζουµε περισσότερο προς τήν ολοκλήρωσή του Ιρανικού προγράµµατος. Κάθε ηµέρα που περνά πλησιάζει η ώρα όπου οι αντιδραστήρες θα ενεργοποιηθούν (η καταστροφή ενεργοποιηµένου αντιδραστήρα εκλύει τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού και ραδιενεργών αερίων που επεκτείνουν την διασπορά

στην ατµόσφαιρα καλύπτωντας αχανείς εκτάσεις και µεταφέρωντας ραδιενεργή µόλυση σε όλον τον πλανήτη). ∆εν αµφισβητούµε την δυνατότητα παραγωγικών εφαρµογών και ούτε τον επίσηµα διακυρηγµένο σκοπό του Ιρανικού προγράµµατος, αλλά κάθε ηµέρα που περνά πλησιάζουµε περισσότερο προς είτε τήν πραγµατοποίηση προληπτικής επίθεσης είτε στην παραδοχή της αδυναµίας επίθεσης. Καταφανώς το Ιρανικό πρόγραµµα εστιάζεται στον εµπλουτισµό Ουρανίου και την Παρασκευή Πλουτονίου. Ενω η Ιρανική κυβέρνηση διατείνεται οτι αποσκοπεί στην Παρασκευή πυρηνικού καυσίµου για την αυ-

τάρκη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και ιατρικών εφαρµογών, οι αιτιάσεις της δεν πείθουν διότι το ίδιο υλικό κάλιστα µπορεί να χρησιµοποηθεί και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Ολες οι ενδείξεις δείχνουν οτι περί το 2006 το Ιράν κατάφερε να παράγει εµπλουτισµένο Ουράνιο U235, αρκετό για περίπου 5 ατοµικές βόµβες, στις εγκαταστάσεις του Natanz και Πλουτώνιο, αρκετό για περίπου 3 βόµβες, στις εγκαταστάσεις του Arak. Οµως γιατί η κατασκευή τέτοιων όπλων επιτείνει τα προβλήµατα στην Μέση Ανατολή; Το Παλαιστινικό και το Ισ-

ραήλ, η περιπλεγµένη κατάσταση στο Ιράκ, ο ανταρτοπόλεµος στο Αφγανιστάν, η εχθρότητα µεταξυ Ιράν και Ισραηλ (συν την διά αντιπροσώπων αντιπαράθεση µεταξύ τους), η αντιπαράθεση Σιϊτων – Σουνιτών, ο φόβος για την διασπορά ραδιενεργού υλικού για την κατασκευή «βρώµικων όπλων», αρκούν για να δικαολογήσουν την εκατέρωθεν καχυποψία. Ο µεν Ισραηλινός πρωθυπουργός δηλωσε ξεκάθαρα οτι το Ισραήλ δεν θα ανεχθεί πυρηνικό Ιραν, ενω ο Ιρανός πρόεδρος εχει δηλώσει οτι η καταστροφή του Ισραήλ ειναι αυτοσκοπός. Ανεξάρτητα απο την εκατέρωθεν εχρότητα, το θεµελιώδες ακανθώδες ζήτηµα ειναι η αντιπαλότητα µεταξύ των ΗΠΑ και του Ιρανικού καθεστώτος και ο επιδιοκόµενος σκοπός ειναι η σταθερότητα των αραβικών κρατών και η ισοροπία µεταξύ ∆ύσης και Ανατολής. Το Ισραήλ, λέγεται, οτι διαθέτει ήδη πυρηνικά όπλα και πυραυλικούς φορείς καί αντι-βαλλιστική άµυνα. Η µέχρι τωρα υποβόσκουσα εχθρότητα µεταξυ Ισραηλ και Ιραν, τωρα αναγάγεται απροκάλυπτα σε αγώνα για την κυριαρχεία στην Μέση Ανατολη. Επιπλέον το Ισραηλ αναγάγει την αποτροπή του Ιρανικού προγράµµατος σε ζήτηµα επιβίωσης της εθνικής και κρατικής του υπόστασης. Εαν το Ιράν κατείχε ήδη πυρηνικά όπλα, είναι απο αδιανόητο εως απίθανο, οτι θα επέρχετο χρήση πυρηνικών όπλων εκατέρωθεν σε µελλοντική σύγκρουση. Συνεπώς η προσπάθεια έγκειται στο να µήν αποκτήση τέτοια δυνατότητα το Ιραν. Κατά την γνωµη µου οµως, ο µεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται απο την εξάπλωση και εξοπλισµό µε πυρηνικά όπλα ολων σχεδόν των κρατών της περιοχής. Ολες οι χωρες οι οποίες ακόµη δεν κατέχουν τέτοια θα βρεθούν υπό την πίεση του Ιραν και του Ισραήλ. Το πυρηνικό Πακιστάν, Ινδία και Ισραήλ, θα ακολουθήσει το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, η Τουρκία, η Συρία και (πιθανόν) η Ελλάδα. Τα προβλήµατα θα πολλαπλασιασθούν. Εαν επιτευχθή ο πυρηνικός ανταγωνιστικός εξοπλισµός, τότε δεν µπορεί να προ-

βλεφθεί η µελλοντική ισοροπία ισχύος, σε µία τόσο ταραγµένη και ευάλωτη περιοχή. Η δυναµική που αναπτύσεται για τον πυρηνικό ανταγωνιστικό εξοπλισµό στην ειναι πολύ πιο επικίνδυνη και πολυ πιο δύσκολα αντιµετωπίσηµη. Πυρηνικές Εγκαταστάσεις – Πιθανοί Στόχοι Επίθεσης Το πυρηνικό πρόγραµµα του Ιράν ειναι εκτεταµένο και εν πολλοίς µυστικό. Ενω µεγάλες εγκαταστάσεις, εργαστήρια, και εργοστάσια, ειναι εύκολα αναγνωρίσηµα, υπάρχει άγνωστος αριθµος εγκαταστάσεων κι εργαστηρίων, τα οποία είτε ειναι προστατευµένα σε υπόγειες τοποθεσίες είτε αποκρύπτωνται ανάµεσα σε εργοστάσια και βοµηχανικές εγκαταστάσεις ή διασπείρονται ανάµεσα σε πόλεις. Η απόκρυψη και προφύλαξη των εγκαταστάσεων είναι ένα από τα διδάγµατα της Ισραηλινής αεροπορικής επίθεσης κατά του Osirak, 1982, η οποία ουσιαστηκά σταµάτησε το Ιρακινό πρόγραµµα κατασκευής πυρηνικών όπλων. Ενα ακόµη δίδαγµα ειναι η πολυδιάσπαση και επιµερισµός των εγκαταστάσεων. Πιθανόν το Ιρανικό πρόγραµµα αναπτύσεται ανεξαρτήτως και εκ παραλλήλου σε περισσότερα του ενός σηµεία. Η επίθεση και καταστροφή ενός τµήµατος ή µιας των εγκαταστάσεων, να µήν επιφέρει απαραιτήτως τον τερµατισµό του όλου προγράµµατος διότι άλλη ανεξάρτητη σειρά εγκαταστάσεων θα λειτουργεί (ενδεχοµένως ανέπαφη). ∆εν είναι άγνωστο γεγονός ούτε η εξόρυξη ουρανίου στο Sanghand, ούτε η Παρασκευή πυρηνικού καυσίµου (yellow Cake) στο Ardekan, ούτε η επεξεργασία και εµπλουτισµός στο Esfahan, ούτε η κατεργασία πυρηνικού υλικού στο Natanz. Το Ιρανικό Υπουργείο Επιστηµών εχει ανακοινώσει την ύπαρξη και λειτουργία τους, σαν µέρος της ερευνητικής προσπάθειας του Ιράν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Για οικονοµία χώρου δεν αναφέρουµε τα τοπονύµια αρκετών επιπλέον γνωστών

101

Το Τελ-Αβίβ πονοκεφαλιάζεται για πιθανή απάντηση του Ιράν µε βαλλιστικούς πυραύλους

Σε περίπτωση αµερικανικής επιδροµής δεν αποκλείεται η χρήση του συνδυασµού B-2 και B-61 για την ολοσχερή καταστροφή των υπογείων ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων (© globalsecurity.org & USA Today)

102

εγκαταστάσεων, και φυσικά δεν αναφέρουµε τις αγνωστες υπόγειες εγκαταστάσεις. Λέγεται οτι πολλές εγκαταστάσεις εχουν κατασκευαστεί σε βάθος µεγαλύτερο των 25 µ. Προστατεύονται απο οπλισµένο σκυρόδεµα πάχους πολλών µέτρων. Λέγεται οτι δύνανται να αντέξουν κτύπηµα ισοδύναµο µε τον καταστροφικότερο σεισµό που εχει καταγραφεί. Επιπλέον υπάρχουν και πολλές ακόµη εγκαταστάσεις, οι οποίες δεν συνδέονται µε αυτό καθ’εαυτό το πυρηνικό πρόγραµµα, αλλά παρέχουν σηµαντική βοήθεια για τον προγραµµατισµό και ολοκλήρωση του πυρηνικου προγράµµατος. Τέτοιες ειναι βιοµηχανίες και εργοστάσια κατεργασίας µετάλλων, χηµικές βιοµηχανίες, ηλεκτροπαραγωγικά εργοστάσια, µηχανολογικές εγκαταστάσεις, πανεπιστηµιακά εργαστήρια κ.α. Ολες αυτες οι εγκαταστάσεις ειναι δυνητικοί στόχοι. Σαν θεωρητική σύλληψη η παραγωγή πυρηνικών όπλων µπορεί να προγραµµατισθει αρκει να υπάρχει το ανθρώπινο επιστηµονικό και τεχνικό δυναµικό. Οι τεράστιες δυσκολίες έγκεινται στην παροχή τεχνολογικών ικανοτήτων για την επίλυση σοβαρότατων τεχνικών προβληµάτων για την παραγωγή και κατεργασία του υλικού των όπλων. Οταν αυτά επιλυθούν, το τελευ-

ταίο σοβαρότατο εµπόδιο ειναι η ανάπτυξη του τρόπου πυροδότησης του πυρηνικού όπλου. Μετά αποµένει η δοκιµαστική έκρηξη, η οποία πιστοποιεί την ολοκλήρωση του προγράµµατος ανάπτυξης και κατασκευής. Κανένα πυρηνικό πρόγραµµα δεν µπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς την σηµαντική συµµετοχή χηµικών, ηλεκτρονικών, ηλεκτρολογικών, και (πρωτίστως) µεταλουργικών εγκαταστάσεων, που θα παράγουν ποιοτικά προϊοντα εξαιρετικής αντοχής και ακρίβειας. Οµως τα παραπάνω εργοστάσια και εργαστήρια, βάσεις, αποθήκες και εγκαταστάσεις δεν ειναι οι µοναδικοί στόχοι. ∆εκάδες στόχοι εντός του Ιράν, όπως στρατιωτικές βάσεις, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κέντρα διοικήσεως, σταθµοί ρανταρ, αντιαεροπορική άµυνα, πυραυλικές εγκαταστάσεις κ.α. συµβάλλουν στην προστασία των πυρηνικών εγκαταστάσεων και αποτελούν στόχους σε ενδεχόµενη προληπτική επίθεση. Κατά εναν πρόχειρο υπολογισµό υπάρχουν περίπου 250 σηµαντικοί στόχοι που σχετίζονται άµµεσα µε το πυρηνικό πρόγραµµα. Επιπλέον υπάρχουν περί τους 400 σηµαντικοί στόχοι που υποβοηθουν το προγραµµα. Η όποια επίθεση κατά πολλών απο αυτους τους στόχους ειναι δύσκολο επιχείρηµα. Ενδεχοµένως να χρειασθούν περισσότερες απο µια επιτυχηµένη προσβολή για να καταστραφούν µερικοί απο απο αυτους τους στόχους. ∆υνητικά υπάρχουν πανω απο χίλιοι στόχοι (περιλαµβανοµένων των στρατιωτικών και των πυραυλικών εγκατατάσεων) που θα έπρεπε να καταστραφούν εντός του Ιράν, για να αποδυναµωθει παντελώς το πυρηνικό πρόγραµµα. Επιπλέον, καλό θα ηταν να µην πληγούν και να µην καταστραφούν παρακείµενες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Οι υπεράριθµοι στόχοι επιτείνουν τον σχεδιαστικό πρόβληµατισµό σχετικά µε τον βαθµό προτεραιότητας και την αξεία του στόχου. Η πλειάδα των διεσπαρµένων επίγειων στόχων ειναι τεράστιο σχεδιαστικό πρόβληµα για τον όποιον επιτιθέµενο ( ή επιτιθέµενους).

Ιδεωδώς η επίθεση κατά του Ιράν πρέπει να είναι σύντοµη, στοχευµένη, και καλά εκτελεσµένη ώστε να µην υπερβεί σε διάρκεια τις 48 ώρες. Οι σχεδιαστές των επιθετικών επιχειρήσεων εχουν να αντιµετωπίσουν αµέτρητα επιµελητιακά, τακτικά, και επιχειρησιακά προβλήµατα κατά τον συγχρονισµό των επιχειρήσεων. Βεβαίως, ακόµη και η επιτυχής καταστροφή αρκετων εγκαταστάσεων, ενδεχοµένως δεν θα ήταν αρκετή σαν αποτέλεσµα. Το Ιράν θα έχει ηδη αναπτύξει αποκλειστική τεχνογνωσία κατά την ανάπτυξη και σχεδιασµό του προγράµµατος. Πιθανή καταστροφή των εγκαταστάσεων θα αποδυνάµωνε µεν την δυνατότητα ολοκλήρωσης (πιθανόν να το καθυστερήσει) αλλά δεν θα µπορούσε να το σταµατήσει παντελώς. Στον Ελληνικό αµυντικό τύπο εχουν δηµοσιευθεί προσφάτως δύο εµβρυθείς και κατατοπιστικές µελέτες σχετικές µε το θέµα. Πρώτα το «Κεραυνοί και Καταιγίδες, Ισραήλ vs Ιράν ? » του Αλέξιου Μαντζώρου, δηµοσιευθηκε στο Cockpit, προσφάτως το «Επιχείρηση Αρµαγεδων», των Κ. Πορφυρού, Ι. Βίδου, Γ. Μπατιστάτου, δηµοσιευθυκε στην Ελληνική Άµυνα και Τεχνολογία. Και τα δύο κείµενα είναι εξαιρετικά στην ανάλυση του σχεδιασµού (τα µέσα και την εκτέλεση ) προληπτικής αεροπορικής επίθεσης της Ισραηλινής Αεροπορίας(Heyl ha’Avir) κατά του Ιράν. Η συνεισφορά του παρόντος κειµένου στοχεύει να είναι προσθετική και συµπληρωµατική ως πρός τις προηγούµενες εξαιρετικές δηµοσίευσεις και οχι επαναληπτική οσων δηµοσιεύθηκαν. Οι παράµετροι που αναλύθηκαν αφορούσαν αποκλειστικά Ισραηλινή αεροπορική επίθεση κατά του Ιράν. Αυτή δεν είναι ούτε η µοναδική προοπτική ούτε η αποκλειστική µέθοδος ούτε ο αποτελεσµατικότερος τρόπος, οπως θα αναλύσουµε περαιτέρω. Παράµετροι υποθετικής ισραηλινής αεροπορικής επίθεσης κατά Ιράν Περιγράψαµε οτι οι στόχοι

103

στο Ιράν ειναι υπερβολικά πολλοί και ενέχουν σηµαντικό βαθµό δυσκολίας κατά την προσβολή τους. Η δυσκολία προσβολής έγκειται τόσο στην απόκρυψη και στα τοπικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά και στην προστασία του στόχου, όσο και στα διλήµατα του επιτιθέµενου σχετικά µε τα πόσα αεροπορικά µέσα διαθέτει και πόσους στόχους ειναι δυνατόν να επιλέξει ανά επίθεση και από πιά κατεύθυνση. Πρωτο θέµα, για το υποθετικά επιτιθέµνο Ισραήλ, είναι να µην αντιδράσουν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Ιορδανία, το Ιράκ, η Συρία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και οι χωρες του Κόλπου, των οποίων οι αεροπορικές δυνάµεις ελέγχουν τον γειτονικό στο Ιράν εναέριο χώρο. Αρα

104

µόνον µε σύµφωνη απόφαση η την συγκατάβαση των γειτωνικών αυτων των χωρών µπορεί να εξαπολύσει αεροπορική επίθεση υπεράνω των χωρών αυτων το Ισραήλ. Οι αεροπορικές διαδροµές ειναι γνωστές: (α) υπεράνω της εχθρικής Συρίας, και Ιρακ (β) υπεράνω της φιλικής προς το Ιράν Τουρκίας (γ) υπεράνω της Ιορδανίας και Ιράκ, χώρο τον οποίο ελένχει η USAF (δ) υπεράνω της εχθρικής προς το Ιράν, Σαουδικής Αραβίας (ε) πτήση πέριξ της Αραβικής χερσονήσου. Αν και όλες οι πιθανές διαδροµές εχουν σχετικά προβλήµατα, οι (α εως δ) ειναι σχετικά πιο σύντοµες. Υπολογίζεται απο 45’ εως 130’, ανάλογα µε το προφίλ της πτήσης µεχρι την εξαπόλυση όπλων κατά

στόχων εντός του Ιράν. Η µακρύτερη και πλέον περίπλοκη διαδροµή πέριξ της Αραβικής χερσονήσου (υπολογίζεται σε εως 180’ πτησης µεχρι το Ιραν) δεν πρεπει να αποκλείεται, διότι προσφέρει πλεονεκτήµατα σε ορισµένα σενάρια επίθεσης. Ακόµη και εαν συναινούσαν ή κρυφίως συγκατάνευαν ολοι οι προηγούµενοι στην υπερπτήση ισραηλινών αεροσκαφών, η τεράστιου µεγέθους αεροπορική κινητοποίηση της Ισραηλινής Αεροπορίας θα µπορούσε να εντοπισθεί και να ειδοποιηθεί η Ιρανική άµυνα. Η αεροπορική επίθεση στην περίπτωση αυτή θα ειναι µαζική και επανειληµένη. Κατά πρόχειρους υπολογισµούς πλέον των 60 αεροσκαφών, όλων των

Μία εναέρια επιδροµή των ΗΠΑ θα µπορούσε να περιλαµβάνει χρήση αεροπλανοφόρων και των βάσεων Diego Garcia και Andersen (© wikipedia)

ειδών, θα είναι ταυτόχρονως ιπτάµενα «εν αποστολή» ανά πάσα στιγµή κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Κατά υπολογισµούς περισσότεροι απο 600 έξοδοι θα συµβαίνουν ανά 24ωρο. Στην πραγµατικότητα οι ενοπλες δυνάνεις του Ισραήλ θα τελούν υπό κατάσταση πολέµου και ολες οι αεροπορικές δυνάµεις θα ίπτανται ή θα ειναι ετοιµες προς απογείωση. Τα πολλαπλά πακέτα επίθεσης θα περιλαµβάνουν µαχητικά συνοδείας, κρούσης, ΑΣΕΠΕ, ανεφοδιασµού, καταστολή αεράµυνας, ελικόπτερα, συν την πλήρη ανάπτυξη των αντιαεροπορικών και αντιβαλλιστικών δυνάµεων συν διατε-

ταγµένες πλήρως τις ναυτικές δυνάµεις και δυνάµεις του στρατού. Η κινητοποίηση θα ειναι µεγάλου µεγέθους και θα µπορεί να εντοπισθεί. Επιπλέον η ταυτόχρονη επιχείρηση τόσο µεγάλου αριθµού αεροσκαφών, υπό µεγάλη επιχειρησιακή ένταση, αυξάνει τις δυσκολίες συντονισµού και την πιθανότητα λαθών και ατυχηµάτων. Η επιτυχής ολοκλήρωση θα εξαρτάται απο τον συντονισµένο ανεφοδιασµό µαχητικών από βραδυκίνητα εναέρια τανκερ. Ακόµη και για την πρώτης τάξεως αεροπορική δύναµη του Ισραήλ, η οποία εχει µελετήσει, προσοµοιώσει και εκπαιδευτεί για το επιχείρηµα, το έργο ειναι τεράστιο και

ιδιαίτερα περίπλοκο .

Παράµετροι υποθετικής επίθεσης της USAF κατά Ιράν Ολες οι δυσκολίες και περιορισµοί κατά στόχων εντος του Ιραν ισχύουν και για την USAF. Οµως οι παράµετροι της επίθεσης είναι αρκετά διαφορετικοί στην περίπτωση της USAF. Με εµφανώς ανώτερη ισχυ και ποικιλία τεράστια αεροπορικών και πυραυλικών µέσων, η Αµερικανικη Κυβέρνηση µπορει να σχεδιάσει πληθώρα εναλλακτικών µορφών επίθεσης απο αεροπλανοφόρα, σκάφη επιφανείας και υποβρύχια, καθώς και βάσεις απο

105

τό Ιράκ µέχρι το Ντιέγκο Γκαρσία και το Ηνωµένο Βασίλειο. Τα B-1, B-2 , B-117, B-52 µεταφέρουν πολλαπλάσιο φορτίο και αποτελεσµατικότερο οπλικό φορτίο, απο τα αεροσκάφη κρούσης που θα χρησιµοποιούσε το π.χ. το Ισραήλ. Στον διεθνή τύπο εχει σχολιαστεί ακόµη και η πιθανή χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων κατά την επίθεση. Χωρίς κανείς να αµφιβάλλει για την ικανότητα µαζικών πληγµάτων κατά του Ιράν, εν τούτοις ειναι η Αµερικανική Κυβέρνηση που επανειλληµένα εχει προσφύγει σε διπλωµατικά µέσα για την επίλυση του ζητήµατος. Επιπλέον επανειλληµένα η Αµερικανική Κυβέρνηση νουθέτισε την Ισραηλινή Κυβέρνηση πρός αποφυγή ρητορικής έντασης ή και την συγκράτησε από µονοµερή χρήση βίας κατά του Ιράν. Αν και η διπλωµατική προσπάθεια συνεχίζεται, δεν αποκλείεται εκ προϊµίου συντονισµένη µελλοντική Αµερικανο-Ισραηλινή επίθεση ή και ενδεχοµένως συµµετοχή χωρών του ΝΑΤΟ. Η συνδιασµένη διπλωµατική δραστηριότητα που παρατηρείται απο την Ρωσία και την Κίνα, δύναται να συµβάλλει στην µελλοντική ισοροπία στην περιοχή, χωρίς απαραιτήτως στρατιωτική επίθεση. Οµως η πολιτική των ΗΠΑ δεν µπορεί να προσδοκά σε διπλωµατική διεθέτηση εάν δεν επισείει την απειλή χρήσης κάθε µέσου κατά του Ιράν. Στις 2/4/2010 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν νέο δόγµα για τα πυρηνικά, σύµφωνα µε το οποίο οι ΗΠΑ θα καταφύγουν σε αυτά µόνο «υπό εξαιρετικά ακραίες συνθήκες» και µόνον για να υπερασπιστούν τα ζωτικά τους συµφέροντα, καθώς και αυτά των συµµάχων τους. Αυτή είναι η σοβαρότερη προειδοποίηση που απευθύνθηκε πρός αντιµετώπιση του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. Εναλλακτική υπόθεση εργασίας Ισραηλινης επίθεσης κατά Ιράν Ολα συνηγορούν οτι µετά το 2005 το Ισραηλ ειναι προετοιµασµένο για επίθεση κατά του Ιράν:

106

Ο διαστηµικός πύραυλος Shavit µοιάζει αρκετά µε τους βαλλιτικούς Jericho III

(1) Σειρά απο αεροπορικές ακήσεις εχουν δοκιµάσει και προετοιµάσει υποθετικές τακτικές προσβολής στόχων σε συνδιασµένες επιχειρήσεις. (2) Πληθώρα επαφών στρατιωτικών στελεχών και κυβερνητικών αξιωµατούχων έχει καταγραφεί µεταξύ του Ισραήλ, Τουρκίας, και ΗΠΑ. (3) Σηµαντικές αλλαγές έχουν συντελεστεί στην στρατιωτική δοµή του Ισραήλ, µετά την ανάληψη καθηκόντων απο τον Dan Halutz, νέο Αρχηγο Επιτελείου. (4) Έντονες διπλωµατικές διαβουλεύσεις εχουν καταγραφεί προκειµένου να προοθήσουν την συνεργασία και υποστήριξη επιθετικών σχεδίασµων. (5) Αυξηµένη δραστηριότητα σε επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών εντός του Ιράν. (6) ∆ιεθνής κάλυψη σε όλα τα µέσα του προβλήµατος και επιχείρηση πειθούς της διεθνούς κοινής γνώµης για την αναγκαιότητα του επιχειρήµατος. Οι δυσκολίες αποκλειστικά αεροπορικής επίθεσης είναι κατα-

νοητές. Ακόµη και µε των εκπληκτικών διατρητικών δυνατοτήτων βοµβών τύπου B61-11, η αποστολή παραµένει δύσκολη και επικίνδυνη, και τα αποτελέσµατα αµφίβολα. Λέγεται οτι η B61-11, µπορεί να εξοπλισθεί είτε µε συµβατική είτε µε πυρηνική γόµωση, για µέγιστο αποτέλεσµα. Απο την αρχή του 2007 πληθώρα δηµοσιευµάτων στόν διεθνή τύπο αναφέρει σαν εναλλακτικό σχεδιασµό τόν βοµβαρδισµό του Ιράν µε Ισραηλινούς βαλλιστικούς πυραύλους, ενδεχοµένως οπλισµένους µε τακτικά πυρηνικά οπλα. Η χρήση βαλλιστικών µέσων επιτρέπει την άµεση, αιφνιδιαστική και αποτελεσµατική επίθεση, χωρίς τους πολιτικούς και διπλωµατικούς περιορισµούς που υπάρχουν στην αποκλειστικά µονοµερή αεροπορική επίθεση. Επιπλέον η χρήση πυραύλων απαλάσει απο τα τακτικά επιχειρησιακά προβλήµατα συντονισµού, φορτίου, και εναέριου ανεφοδιασµού των αεροσκαφών. Στην περίπτωση αυτή η Ισραηλινή αεροπορία θα επιχειρήσει µετά το πρώτο χτύπηµα, για

Απεικόνιση της εµβέλειας ενός πυραύλου Jericho III

να εξασφαλίσει την οριστική καταστροφή των στόχων. Ολες οι υποθέσεις προσβολής απο αέρος που εχουν δηµοσιευθεί ειναι χρήσιµες και αποκαλυπτικές, οµως οι αεροπορικές επιχειρήσεις θα είναι το δεύτερο επιθετικό κύµα, αµέσως µετά το πυραυλικό πλήγµα. Ο συνδιασµός προληπτικού πυραυλικού πλήγµατος και αµέσως κατόπιν διαδοχικών αεροπορικών επιθέσεων συνηγορεί οτι (ενδεχοµένως) εντός 24 ωρών να έχουν πληγεί και καταστραφεί όλοι οι σηµαντικοί στόχοι, µε τις ελάχιστες απώλειες του επιτιθεµένου. Ίσως η διαροή πρός τον διεθνή τύπο να είναι προσπάθεια εκφοβισµού πρός το Ιράν. Όµως η αποκάλυψις εναλλακτικού σχεδιασµού απο το Ισραήλ, αποκαλύπτει τις πραγµατικές δυνατοτήτες της χώρας. Τό µικρό αυτό κράτος κατέχει αποτρεπτική δυνατότητα συγκρίσηµη µε των υπερδυνάµεων. Ενώ µε τα µέχρι σήµερα γνωστά, το Ιράν υστερεί σε όλους σχεδόν τους κρίσιµους τοµείς συγκρινόµενο µε το Ισραήλ, η

Μέση Ανατολή µπορεί να αναδειχθεί στο τροµακτικό πεδίο πυραυλικών µαχών, που οι µελετητές του Ψυχρού Πολέµου φαντάζωνταν και περιέγραφαν για την Ευρώπη. Βαλλιστικοί Πύραυλοι Ιεριχώ ΙΙΙ Αναλυτές εχουν αναφερθεί στην σειρά βαλλιστικων πυραύλων τύπου Ιεριχώ ΙΙΙ, και στις εναλλακτικές δυνατότητες προσβολής που επιτυγχάνουν. Ειναι κατανοητό οτι όποια τέτοια πυραυλική επίθεση θα στοχεύει εκτός απο τις εγκαταστάσεις του πυρηνικού προγράµµατος, και τίς αεροπορικές βάσεις, ναυτικές βάσεις, και Ιρανικές βάσεις βαλλιστικών πυραύλων. Από οτι ειναι γνωστό, το Ιράν δεν διαθέτει σήµερα επιχειρησιακά ικανό σύστηµα αντι-βαλλιστικής άµυνας, η δε υπάρχουσα αντι-αεροπορική και αντί -πυραυλική άµυνα δεν µπορεί να αντέξει σέ συνδιασµένη µαζική επίθεση. Λέγεται οτι υπάρχουν 42 πύραυλοι Ιεριχώ ΙΙΙ, σε αυξηµένη

ετοιµότητα, εξοπλισµένοι µε είτε µονή κεφαλή απο 750 Κιλά συµβατικής γόµωσης είτε µε µονή κεφαλή απο τακτικά πυρηνικά όπλα. Στην βιβλιογραφία αναφέρεται οτι ενδεχοµένως να εξοπλίζεται µε εως 3 µικρότερες κεφαλές MIRV (Πολλαπλές – Ανεξάρτητα- Κατευθυνόµενες-Κεφαλές). Το Κυκλικό Σφάλµα αναφέρεται σαν «λίγα µέτρα», το οποίο µπορεί να είναι αποτελεσµατικό µετά από βαλλιστική τροχιά περίπου 2000 χλµ. Οι διαστάσεις αναφέρωνται σαν 15,5 µ. Ύψος, 1,56 µ. ∆ιάµετρος, 29 τόννοι Βάρος, η πρόωση ειναι τριών σταδίων µε στερεό καύσιµο, και η ακτίνα δράσης αναφέρεται µεταξύ 4,500 εως 6,500 χλµ.. Φηµολογείται οτι το Ισραήλ διαθέτει εκτός απο θερµοπυρηνικά όπλα, καί Βόµβες Νετρονίων. Το ισραηλινό πρόγράµµα κατασκέυασε πυρηνικές κεφαλές µικρής ισχύος, οι οποίες προσφέρονται για τακτική χρήση κατά την διάρκεια στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το µεν καταστρεπτικό αποτέλεσµα ειναι µεγάλο στην περιοχή του στόχου, αλλά οι επιτώσεις απο την ραδιενεργο µόλυνση περιορίζονται σε µικρότερη έκταση και η διασπορά κατάλοιπων ειναι µικρότερη από µία µεγάλης ισχύος βόµβα. Εν αντιθέσει µε τις θερµοπυρηνικές γοµώσεις, τα όπλα νετρονίου παράγουν έντονη, αλλά σύντοµης διάρκειας, ακτινοβολία σε µικρή σχετικά έκταση (περίπου 1,5 -2,5 χλµ) κατά την έκρηξη, αλλά µε µικρότερο σχετικά ωστικό κύµα («σκοτώνουν αφήνωντας άθικτα τα κτήρια»). Υπολογίζεται οτι µεγάλος αριθµός απο θερµοπυρηνικές κεφαλές µικρής ισχύος (<20 Κιλοτόννων) υπάρχει διαθέσιµος στο οπλοστάσιο. Πιθανή έκρηξη τέτοιας γόµωσης (περίπου 300 µέτρα) πάνω απο τον στόχο, δηµιουργεί τεράστια ατµοσφαιρική υπερπίεση και ωστικό κύµα ικανό να συνθλίψει ενισχυµένο σκυρόδεµα πάχους πολλών µέτρων (π.χ. Θόλος Πυρηνικού Αντιδραστήρα). Μετά την έκρηξη η παραγόµενη ακτινοβολία απο ακτίνες α-άλφα και γ-γάµµα καθιστά απροσπέλαστη την περιοχή της έκρηξης για αρκετές εβδοµάδες.

107

Ο ηλεκτροµαγνητικός παλµός, µετά την έκρηξη, θα καταστρέψει οποιαδήποτε ηλεκτρική συσκευή σε ακτίνα δεκάδων χιλιοµέτρων απο το επίκεντρο. Στρατηγική Τριάδα Στον διεθνη τύπο εχει καταγραφεί (χωρίς να επιβεβαιωθεί) οτι τα τρία Ισραηλινά υποβρύχια (Γερµανικής κατασκευής) τύπου Dolphin εξοπλίζονται µε έξη τορπιλλοσωλήνες των 650 mm, διάµετρος αρκετή για την εκτόξευση πυρηνικά εξοπλισµένου πυραύλου. Αν και εξοπλίζονται µε πυραύλους Harpoon, συµβατικής γόµωσης, εµβέλειας 130 χλµ. κατά στόχων ξηράς, φηµολογείται οτι οι Harpoon εχουν τροποποιηθεί ώστε να οπλίζονται µε πυρηνική κεφαλή και Ισραηλινό σύστηµα καθοδήγησης. Οι επικριτές αντιλέγουν οτι ο Harpoon ειναι αρκετά µικρός σε µέγεθος για να ειναι φορέας πυρηνικου οπλου. Πιθανολογείται οτι η Rafael Armaments κατασκεύασε και ανέπτυξε υποβρυχίως εκτοξευόµενο πύραυλο «κρούζ» , παράγωγο του Popeye, εµβέλειας 320 χλµ. Επιπλέον λέγεται οτι και η Israel Aircraft Industries (IDI) ανέπτυξε υποβρυχίως εκτοξευόµενη έκδωση του αντιπλοιϊκου

πυραύλου Gabriel 4LR, προσρµοσµένη ακόµη και για τορπιλοσωλήνες των 533 mm. Στην επιθεώρηση Jane’s (Αυγ. 2000) δηµοσιευθηκε πληροφορία για την απο υποβρυχίου εκτόξευση στον Ινδικό ωκεανό, πυραύλου κρούζ µε δυνατότητα µεταφοράς πυρηνικής κεφαλής, κατά στόχου στα 1,500 χλµ. Το Ισραήλ είχε διαψεύσει τότε κάθε σχετική δραστηριότητα. Η δυνατότητα απροειδοποίητης εξαπόλυσης ισχυρού πρώτου πλήγµατος απο τα Ισραηλινά υποβρύχια σπανίως εχει συζητηθεί, και λιγότερο εχει αναλυθεί σαν υπέρµετρη επιθετική δυνατότητα. Ξεπερνά την φαντασία στον αµυντικό σχεδιασµό των αντιπάλων η συντριπτική επιθετική ισχυς των Ισραηλινών υποβρυχίων. ∆υνητικά θα µπορούσαν να περιπολούν στην Μαυρη Θάλλασσα, την Ανατολική Μεσόγειου και των Ινδικό Ωκεανό πριν εξαπολύσουν επίθεση. Η εκάστοτε περιοχή περιπολίας υπόκειται σε περιορισµούς, για να ειναι απαρατήρητες οι επιχειρήσεις. Η µεν πρόσβαση στην Μαυρη Θαλασσα εξαρτάται απο την άδεια της Τουρκίας, και ενοχλεί την Ρωσία, η δέ άµεση πρόσβαση στον Ινδικό επιτηρείται απο την Αίγυπτο. ∆υνητικά επίσης µπορούν Ισραηλινά υποβρύχια να ναυλωχουν να ανεφωδιάζωνται

στα νότια του Ισραήλ, οπου η πρόσβαση στον Ινδικό, νοτίως της Αραβικής χερσονήσου µπορεί να ειναι απαρατήρητη. Ενω η περιπολία στην Μαυρη Θάλασσα προσφέρει την συντοµότερη τροχιά κατά του Ιράν, η περιπολία στον Ινδικό ωκεανό προσφέρει ασφαλή σηµεία εκτόξευσης µακράν των δυνατοτήτων εντοπισµού τους απο το Ιράν. Η περιπολία στην Αν. Μεσόγειο, δυτικά και σε απόσταση απο το Ισραήλ, προσδίδει µεγάλη γεωγραφική απόσταση απο τους στόχους η οποία διευκωλύνει την βαλλιστική τροχιά σκόπευσης. ∆εν αµφιβάλλουµε για την δυνατότητα υποβρύχιας εξαπόλυσης πυραύλων τυπου «κρούζ» συµβατικής κεφαλής κατά στόχων εντός του Ιράν. (Ενδεχοµένως εδώ να δίνεται ενα καλό υπόδειγµα για την µελλοντικές δυνατότητες των υποβρυχίων του ΠΝ). Θα εκπλαγούν σχεδόν πάντες εαν το Ισραήλ πραγµατοποιήσει επίθεση µε υποβρυχίως εκτοξευόµενο πυρηνικό όπλο. Το Ισραήλ θα εχει πιστοποιήσει την ύπαρξη της δικής του Τριάδας στρατηγικών µέσων. Στο γράφηµα που έπεται δίνονται σχηµατικά θέσεις και η βαλλιστική τροχιά υποβρυχίως , από ξηράς εκτοξευόµενων πυραύλων, και πιθανή πορεία πυραύλων «κρούζ» µε απο αέρος ή υποβρυ-

Σε ορισµένα σενάρια τυχόν ισραηλινής επιδροµής εµπλέκονται τα υποβρύχια Dolphin

108

Στο γράφηµα δίνονται σχηµατικά θέσεις και η βαλλιστική τροχιά υποβρυχίως , από ξηράς (Κίτρινο) εκτοξευόµενων πυραύλων, και πιθανή πορεία πυραύλων «κρούζ» µε απο αέρος (Πράσινο) ή υποβρυχίως (Κόκκινο) εκτόξευση.

χίως εκτόξευση. Εν Κατακλείδι

Το Ισραήλ , του οποίου η δηµιουργεία ειναι αποτέλεσµα της τραυµατικής γενοκτονίας του Β’ ΠΠ, εχει αποδείξει οτι δεν διστάζει οταν διακινδυνεύει την ύπαρξη του γένους. Η υπόθεση εργασίας που παρουσιάσαµε ανατρέπει όλη την γνωστή αντίληψη πως διαξάγωνται επιθέσεις. Τα πάντα θα αλλάξουν µετά απο περιορισµένη χρήση στην Μέση Ανατολή. Η πιθανή χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων θα αλλάξει παντελώς ολες τις προϋποθέσεις διεξαγωγής πολέµου τίς οποίες θεωρούµε αυτονόητες µετά τον Β’ ΠΠ. Η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων εθεωρείτο σίγουρη σε περίπτωση πολέµου στην Ευρώπη

µεταξύ ΝΑΤΟ και Συµφώνου Βαρσοβίας. Ο φόβος κατά τον «Ψυχρό Πόλεµο» ηταν για ενδεχόµενη ολική κλιµάκωση και η πλανητική καταστροφή απο την χρήση πυρηνικών όπλων. Μέρος απο τον σχεδιασµό και τα διδάγµατα του «Ψυχρού Πολέµου» βρίσκονται επιχειρησιακά σήµερα στην Μέση Ανατολή. Ενα παγκόσµιο παιχνίδι αµοιβαίου εκφοβισµού διαδραµατίζεται παγκοσµίως, στο θέατρο της Μέσης Ανατολής. Το µεν Ισραήλ προβάλλει τις συνέπειες «του τι θα συµβεί εάν ολοκληρωθεί το πυρηνικό πρόγραµµα του Ιράν», το δε Ιράν προβάλλει τις συνέπειες «του τι θα συµβεί εάν συντελεσθεί επίθεση κατά του Ιράν». Αµφότερες οι πλευρές ειναι ιδιοτελείς και η εσκεµµένη δράση τους δεν αποσαφηνίζεται. Εµείς θέλουµε να συµβάλλουµε

στην διαλογική σκέψη και την ψύχραιµη ανάλυση. Χωρίς καµµία διάθεση ηθικής συζήτησης σε αυτό το κείµενο, το φιλοσοφικό ερώτηµα παραµένει. «Είναι δυνατόν η µεγαλύτερη καταστροφή που µπορεί να επιφέρει το Ισραήλ, να διασφαλίσει την ειρηνική εξέλιξη και την συνέχεια της ύπαρξης του στο µέλλον ή θα αναµένει διαρκως το επόµενο πλήγµα απο τον επόµενο αντίπαλο ?»

109

“Iron

Falcon”

Παραλειπόµενα από την έρηµο... γράφει ο fox2

Στο προηγούµενο τεύχος ασχοληθήκαµε µε την πολυεθνική άσκηση Iron Falcon. Αν και σταθήκαµε κυρίως στην ανωτερότητα των εκπροσώπων της τέταρτης γενιάς, υπήρξαν παραλείψεις και ορισµένα λάθη στην κάλυψη των όσων έγιναν που πρέπει να ειπωθούν. Παράλληλα, παραθέτουµε τα τελευταία παραλειπόµενα, που βοηθούν στην αποτύπωση αντικειµενικότερης αντίληψης για τα συµβεβηκότα σε αυτήν. Ο Grandclaudon αναδιπλώνεται Σε δηλώσεις του στο φηµισµένο AFM, ο διοικήτης της EC 1/7 - εξοπλισµένης µε Rafale Fabrice Grandclaudon εκφράζει µια πιο προσγειωµένη άποψη για τις επιδόσεις του γαλλικού µαχητικού δ' γενιάς Rafale. Υπενθυµίζεται ότι ο Γάλλος διοικητής είχε αρχικά τονίσει την ανωτερότητα του γαλλικού αεροσκάφους σε ευρύ φάσµα αποστολών, τόσο απέναντι στο EF-2000 Typhoon όσο το F-16CJ. Στη συγκεκριµένη συνέντευξη ο Grandclaudon παραδέχεται ότι τα Rafale απεκάλυψαν πρώτα τα εχθρικά αντιαεροπορικά συστήµατα σε αποστολές όπου τα αµερικανικά αεροσκάφη δεν ήταν εξοπλισµένα µε το ατρακτίδιο HTS και ο πρωτεύων ρόλος τους δεν ήταν εκείνος της καταστολής της εχθρικής αεράµυνας. Αυτό δεν σηµαίνει φυσικά ότι το γαλλικό αεροσκάφος δεν έχει την ικανότητα να ανιχνεύει έγκαιρα τις θέ-

112

σεις των επίγειων συστηµάτων, ειδικά εξαιτίας του εξαιρετικού Spectra, όµως το κατόρθωµα του Rafale φαντάζει πλέον λιγότερο εντυπωσιακό. Ο Grandclaudon δικαιολογείται ισχυριζόµενος ότι το µαχητικό του παρουσιάζει τις ίδιες ικανότητες απέναντι στα SAMs οποιαδήποτε αποστολή κι αν έχει, παρά την ανυπαρξία εξειδικευµένου ατρακτιδίου. Αναφερόµενος στη µονοµαχία µε τα Raptor, ο διοικητής της EC 1/7 µαρτυρά τη µη διεξαγωγή προσοµοιώσεων βολών BVR, ενώ δεν θεωρεί την ύπαρξη µιας ή δύο επικρατήσεων του F22 σε WVR ως συντριπτική ήττα του µαχητικού του. Τονίζει ωστόσο ότι το αµερικανικό µαχητικό πετούσε µε ειδικό εξοπλισµό που αύξανε το ίχνος του στα ραντάρ. ∆εν κρύβει, τέλος, την ελπίδα για επίτευξη γαλλικής νίκης σε µελλοντική συνάντηση των δύο τύπων! Για την περίφηµη συνάντηση µε τα EF-2000 Typhoon, ο Grandclaudon επισηµαίνει ότι τα

γαλλικά πληρώµατα προσοµοίωναν ρωσικά µαχητικά εφοδιασµένα µε πυραύλους AA-10C. Τονίζει τον περιορισµό χρήσης περισσοτέρων από ένα βλήµα ανά φορά και τον τρόπο καθοδήγησης του όπλου, ώστε να υποδηλώσει την κατωτερότητά του σε σύγκριση µε το MICA που φέρουν στην πραγµατικότητα τα Rafale καθώς επίσης και την ανωτερότητα των παθητικών αισθητήρων του αεροσκάφους της Dassault. ∆ηλώνει επίσης ότι η µονοµαχία έλαβε εναντίον "φρέσκων" πληρωµάτων, γι' αυτό και δεν θα έπρεπε να δηµοσιεύσει τα γεγονότα αλλά το έκανε επειδή ένιωσε υπερήφανος για τη δραστηριότητα των χειριστών του. Ισχυρίζεται δε την ύπαρξη κι άλλου περιστατικού (τον περασµένο Σεπτέµβρη στην Κορσική) όπου σηµειώθηκε επικράτηση του Rafale κατά του Ευρωµαχητικού µε 8-1. ∆εν αποδέχεται, τέλος, την έντονη ανωτερότητα του Eurofighter κατά τη διάρκεια των ασκήσης. Ωστόσο, δεν την αντι-

κρούει τονίζοντας όχι τόσο τις επιδόσεις του Rafale στην αεράµυνα όσο τις ικανότητες ταυτόχρονης εκτέλεσης διαφορετικών ρόλων. Η αµερικανική µατιά

Τα έξι F-22 της 27ης Μοίρας Μαχητικών της 1ης Πτέρυγας Μαχητικών της USAF, κατά το διοικητή της Lansing Pilch, "επέδειξαν ότι µπορούν να υπερασπιστούν ένα συγκεκριµένο σηµείο καλύτερα από τον καθένα και αχτύπητη ικανότητα να χτυπούν σκληρά και βαθιά και µε µεγάλη ακρίβεια". Ο ίδιος συµπληρώνει πλαγίως ότι οι Αµερικανοί επέδειξαν µόνο ότι ήθελαν να πιστέψουν οι σύµµαχοι για το Raptor. Για τα αποτελέσµατα κόντρα στο Rafale, ο διοικητής John Rogers "δεν θυµάται έτσι τα αποτελέσµατα". Στις εντυπώσεις του, ο Pilsen περιλαµβάνει το επίπεδο των Πακιστανών και των Αράβων ιπταµένων και την ποιότητα των F-16E/F και Mirage 2000-9. Το πρώτο µαρτυρά ότι έχει εξαιρετικά ηλεκτρονικά, ενώ το δεύτερο έχει τροµερή ευελιξία στις κοντινές αποστάσεις. Συγκρίνει επίσης το Rafale, το οποίο πι-

στεύει πως συνδυάζει καλά ηλεκτρονικά και ευελιξία, τουλάχιστον µε τα αµερικανικά F-15 και F-16. Ο Pilsen δεν µιλά για το EF2000, αφού το µαχητικό της βρετανικής αεροπορίας ήταν το µόνο από τα συµµετεχόµενα που δεν αντιµετώπισε το Raptor σε προσοµοιώσεις εναέριας µάχης. "Air & Cosmos" και "Liberation" Σηµειώθηκαν προσοµοιώσεις BVR µεταξύ των F-22 και Rafale; Θετικά θέλησε να ταχθεί στο ερώτηµα το γαλλικό περιοδικό "Air & Cosmos", προκαλώντας τη µύνη της γαλλικής αεροπορίας. Κατά το ίδιο, σε αυτές επικράτησαν κατά κράτος τα Raptor. Εκεί, τα αµερικανικά µαχητικά είχαν απενεργοποιηµένα τα ραντάρ τους µένοντας αόρατα στο ραντάρ και το σύστηµα αυτοπροστασίας των γαλλικών αεροσκαφών και εντόπιζαν τις ηλεκτροµαγνητικές εκποµπές των Rafale, σιγουρεύοντας τη βολή AIM-120 από ασφαλή απόσταση. Τέλος, το περιοδικό αναφέρει ότι υπήρξαν τουλάχιστον δύο περιπτώσεις εγγύς αεροµαχίας, όπου το Raptor πέτυχε εύκολο gun-kill.

Θέση στο ζήτηµα παίρνει και η εφηµερίδα "Liberation", που προσθέτει την ύπαρξη αµοιβαίας εξουδετέρωσης σε µια περίπτωση. Στα όρια του µύθου Ο Capitaine Romain είναι ένας πρώην πιλότος της Armee de L' Air, άγνωστος στο ευρύ κοινό τουλάχιστον έως τη δηµοσίευση πληροφοριών για τα γεγονότα(;) της άσκησης. Υπηρέτησε στην EC 1/7, βρέθηκε στο Αφγανιστάν και πραγµατοποίησε την πρώτη επιχειρησιακή βολή AASM. Μέσα από το προσωπικό του ιστολόγιο, ο Romain συµµερίζεται τις απόψεις του Grandclaudon. Αυτό που όµως παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον είναι οι πληροφορίες για τις συναντήσεις του Rafale µε το F-22. Ο πιλότος εξυµνεί τις επιδόσεις του γαλλικού αεροσκάφους. Ο Romain δίνει ακόµη τη διάστασή του στα δηµοσιεύµατα του περιοδικού "Air & Cosmos" για τις προσοµοιώσεις BVR και την "ήττα" του Rafale σε αυτή. Κατ' αυτόν, συνηθίζεται κατά τη διάρκεια ασκήσεων η στοχοποίηση άλλων αεροσκαφών κατά τη µετάβαση ή την επιστροφή από αυτές χωρίς

113

αυτά να το γνωρίζουν. Έτσι, σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα Raptor θα µπορούσαν να πλήξουν σιωπηλά από µακρινή απόσταση τα Rafale, τα οποία αµέριµνα είχαν τα ραντάρ τους ενεργοποιηµένα. Για το Romain είναι δεδοµένο ότι οι χειριστές των δύο µαχητικών επιχείρησαν κάτι τέτοιο... Αυτό που προκάλεσε επίσης έκπληξη είναι η αναφορά περί εικονικής κατάρριψης του αµερικανικού µαχητικού από αραβικό Mirage 2000-9 µε Γάλλο χειριστή(!). Ο Romain την χρησιµοποιεί σαν επιχείρηµα για να δώσει ίσες σε µια εγγύς αεροµαχία τις πιθανότητες επικράτησης στο Rafale και το F-22. Για το περιστατικό µε το dash 9 δηµιουργήθηκε µάλιστα από τη γαλλική αεροπορία αναµνηστικό patch. ∆εν γνωρίζουµε εάν τα προαναφερθέντα ειπώθηκαν από αγάπη του Romain προς το Rafale, τη γαλλική αεροπορία ή κάποιο εταιρικό συµφέρον, ειδικά η ιστορία του Mirage 2000-9 όµως φαίνεται πάρα πολύ δύσκολη να ευσταθεί. Το DSI Ένα άλλο περιοδικό που ασχολήθηκε µε το θέµα υπήρξε το γαλλικό DSI. Σύµφωνα µε το

114

Γάλλο δηµοσιογράφο Jean-Luis Prome, το σύνολο των µαχητικών Rafale (η γαλλική συµµετοχή αφορούσε έξι µαχητικά) πέταξε 220 ώρες σε 148 πτήσεις, σηµειώνοντας διαθεσιµότητα 97%. Παράλληλα, σε όλες τις πτήσεις σηµείωσαν 61 εικονικές καταρρίψεις εχθρικών αεροσκαφών. Σε µια περίπτωση, δύο αεροσκάφη του τύπου που συµµετείχαν σε αποστολή SAR σηµείωσαν την "καταστροφή" 10 αεροσκαφών και έξι επίγειων στόχων σε απόσταση 40 km χωρίς να εγκαταλείψουν το σχηµατισµό που εκτελούσε CAP. ∆εν δηµοσιεύεται όµως νούµερο σχετικά µε τις απώλειες του γαλλικού αεροσκάφους. Το περιστατικό της εκτόξευσης τριών MICA και έξι AASM έγινε σε χρονική διάρκεια 66 δευτερολέπτων από την εξαπόλυση του πρώτου όπλου, µε µόλις έναν MICA να µην βρίσκει στόχο. Επίσης πραγµατοποιήθηκε σε άλλη περίπτωση βολή MICA προς το στόχο της µε αποκλειστική χρήση του SPECTRA. H βολή υπήρξε "επιτυχής". Τέλος, η εγκαιρότερη ανίχνευση επίγειων αντιαεροπορικών συστηµάτων σε σχέση µε το F-16CJ πραγµατοποιήθηκε δύο φορές και αφορούσε συστήµατα SA-6.

Όσον αφορά τα περιστατικά µε το EF-2000, όταν το EF2000 βρέθηκε στην κόκκινη οµάδα οι καταρρίψεις 7 βρετανικών αεροσκαφών σηµειώθηκαν µε περιβάλλον εντός του οπτικού πεδίου (WVR) χρήση πυραύλων IR και πυροβόλου. Το µοναδικό απωλεσθέν Rafale δεν καταρρίφθηκε από τους Βρετανούς αλλά αποκλείστηκε επειδή πέταξε κάτω από το επιτρεπόµενο υψόµετρο. Σε αυτή την περίπτωση, το Eurofighter προσοµοίαζε Su-27. Όταν το γαλλικό αεροσκάφος πετούσε στην κόκκινη οµάδα και προσοµοίαζε Mig-29 εφοδιασµένο µε AA-10C, δύο Rafale κατάφεραν να "καταρρίψουν" τέσσερα µπλε EF-2000. Οι συγκεκριµένες επιτυχίες οφείλονται κατά τη γαλλική πλευρά στο προηγµένο σύστηµα σύντηξης δεδοµένων που διαθέτει το αεροσκάφος, στο πολύ καλό FCS και την ευελιξία του ραντάρ. Σηµειώνεται επίσης στο δηµοσίευµα ότι τα γαλλικά πληρώµατα ήταν περισσότερο έµπειρα και υπενθυµίζεται ότι παρόµοια αποτελέσµατα είχαν σηµειωθεί και στην Solenzara. Τέλος αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να συµπεριληφθεί στη µονοµαχία F-22 και Rafale η χρήση πυραύλων

MICA IR, περιορίζοντας την αποκλειστικά σε χρήση πυροβόλων. Παράλληλα, στο κείµενο γίνεται για δεύτερη φορά αναφορά όλο το τρέχον διάστηµα για την εικονική κατάρριψη ενός Raptor από ένα αραβικό Mirage 2000-9 µε Γάλλο πιλότο.

Το Typhoon ,τέλος, µπορεί να µην διέθετε άλλο οπλισµό πέρα από τον ASRAAΜ και να πετούσε µε περισσότερο εξωτερικό φορτίο, όµως ήταν αρκετά ανώτερο σε όλη την άσκηση από το Rafale.

Οι ισχυρισµοί του John Lake

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, που µπορεί ίσως να γέννησαν και µε βεβαιότητα να συντήρησαν εταιρικά συµφέροντα, πήραν θέση η Dassault και η ευρωπαϊκή κοινοπραξία. Η Dassault, ευχαριστηµένη πιθανότατα από τα δηµοσιευµένα στοιχεία, αρκέστηκε σε λακωνική αναφορά της ανωτερότητάς του Rafale απέναντι στο Typhoon σε editorial εντύπου της γραµµένο από το διοικήτη της. Αντίθετα, η θιγόµενη Eurofighter απάντησε µε αργοπορηµένη ανακοίνωση, πάλι µε τη σειρά της, σε έντυπό της. Η τελευταία κάνει λόγο για πόλεµο λέξεων που σκοπό έχουν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια πώλησης του Rafale στη Μέση Ανατολή, µία εξαγωγική επιτυχία που δεν έχει γευτεί ακόµη , ενώ κατηγορεί τη γαλλική πλευρά για προπαγάνδα. Τελειώνοντας, υπογραµµίζει ότι τα περιστατικά δεν συνέβησαν έτσι και οι κριτικές

Πέρα από την επίσηµη ανακοίνωση της κοινοπραξίας του Eurofighter, κυριότερος πολέµιος των "επιδόσεων" του Rafale στην "Iron Falcon" είναι ο Βρετανός δηµοσιογράφος John Lake. Ο Lake, πραγµατοποιόντας τη δική του έρευνα, καταλήγει ότι ο διοικητής της EC 1/7 δεν λέει όλη την αλήθεια. Για το Lake, o Grandclaudon αναφέρεται µόνο στο συγκεκριµένο περιστατικό αποσιωπώντας τις περιπτώσεις που το αποτέλεσµα ήταν το αντίθετο. Για το περιβόητο περιστατικό τονίζει πως συνέβη σε εκπαιδευτική πτήση µε άπειρα πληρώµατα της RAF, γεγονός που καταδεικνύει το άδικο της δόξας που έλαβε το γαλλικό µαχητικό. Συνεχίζοντας, δεν παραλείπει να αναφέρει ότι στο σενάριο ούτε το Rafale ούτε το Typhoon πετούσαν σαν τα ίδια, αλλά σαν τo Flanker και το F-15...

Ο πόλεµος των εταιριών

είναι τελείως άδικες… Επίλογος Με το συγκεκριµένο κείµενο θεωρούµε ότι το θέµα έχει πλέον αναλωθεί. Μένει να δούµε αν ο θόρυβος γύρω από αυτή θα λειτουργήσει θετικά για την προώθηση του Rafale (γύρω από την οποία κατηγορήθηκε ότι αυτός υπήρξε) ή όχι. Μετά τη Salitre, τη SPOW IX και τη Saya Shakti '10, είχαµε την τύχη να µεταφέρουµε είτε µέσα από αναρτήσεις είτε µέσα από ιστορίες την Iron Falcon, ίσως την πλέον αµφιλεγόµενη άσκηση των τελευταίων ετών. Πάνω στο ζήλο µετάδοσης των πληροφοριών υπήρξαν µερικά λάθη (µε κορυφαία θέλουµε να πιστεύουµε ότι η άσκηση τελικά λεγόταν "Iron Falcon 10-1" και ότι η RAF συµµετείχε µε αεροσκάφη της 3ης Μοίρας), ελπίζουµε όµως αυτά να µην επηρέασαν καταλυτικά την κάλυψη των γεγονότων. Από εκεί και περά, µεταφέροντας πληροφορίες από ένα πολύπλοκο σύστηµα ύποπτων κινήτρων, το καλύτερο προσωπικά θα ήταν ο καθένας να κρατήσει τη γνώµη που θέλει για το θέµα...

115