BİRLİK TÜRKİYEM

çökmüş, Đstanbul ağlıyor. bir şeyler olmalı, yapılmalı, yeniden doğmalı, kükremeli. Bir baş olmalı, bilekleri bükülmeyen, kollar çelikten… Đşte, ta içten ve yürekten bir baş kaldıran Mustafa Kemal'dir. O, bakıp görendir ta yüksekten, Mustafa Kemaller-Atatürkler… Anadolu'da bir ses getirirler…

Kazım Karabekirler, Fevzi Çakmaklar, Đnönüler, Ethemler…

Kocatepe'den bakarlar, Düşmanı yok ederler, denize atarlar… Erdir, erkektir... Onlar, Kadındır, Kara Fatma'dır, nenedir, Ayşe'dir, HASDIRHATUNDUR, onlar, Onlar ORDU-Onlar ASKER Ey Şanlı Ordu-Ey Şanlı Asker Dönerler Anadolu'nun topraklarına… Karadeniz'in yamaçlarına… Sallarlar kazmayı, baltayı, küreği… Dağ, taş demeden… fındıklar diker, mısırlar eker, meyveler yetiştirir, sebzeler toplarlar. Yayılırlar, Sakarya ovalarına, Ege'nin, Akdeniz'in obalarına, yürük yaylalarına, Toros Dağlarına…

Giderler Diyarbakırları, Iğdır-Erzurum, Kars, Koşarlar Artvin'e, Rize'ye Trabzonlara. Đstanbul’dan Trakyalara.

Otururlar masalarına… Şehirlerinde, köylerinde okullarında... Eğitirler kendilerini, birbirlerini…

Açarlar fabrikalarını, çalıştırırlar körüklerini. Yaparlar icatlarını, yayarlar ülkenin her yanına ilimlerini… Fakirlik çok, açlık çok… dayanırlar, aldırmazlar, Anadolu toprakları işlenir, Yiyecekler filizlenir. Đner şehirlere, sebze-meyve-süt, yoğurt yumurta-et… Gelir bir bir… SatılırAlınır...

On yıl geçer aradan. Atatürk, şöyle bir bakar, ve göğsünü gere gere Onuncu yıl Nutkunu atar. Çıkar Anadolu'ya Atatürk ve Atatürkler, Her yeri bir uçtan bir uca gezerler. Đşyerlerine-okullara giderler. Olanlara bakarlar-olmayanları açarlar. Görmeye koşar Atatürk'ü ve büyük Türkleri herkes. Başında örtü- başında şapka, Yüzler açık, yüzler gülüyor. Bir Anadolu sayısızca kadın-kız… Başları yazmalı-saçları örgülü, eller kınalı, avuçlar nasırlı... Yığınlarca Anadolu erkekleri, yüzler yorgun, gözler ümitli... Seyrederler Atatürk'ü Onlar gazi-Onlar MĐLLET-Onlar HALK. Đmarında Anadolu'nun, şehrin, fabrikanın, sanatın, sanayinin-Okulununyolunun-Hastanenin suyunun.

Yetiştirmekte hayvanını, yedirmekte samanını… ATATÜRK böyle gördü, Kurduğu Türk Devletinin insanını. Çemberli-yaşmaklı-Al yazmalı-Ya da başı açık-saçı taralı-sırmalı... Türk Kadınına-kızına el salladı. Başına şapka koymuş, ya da güneşte kan ter içinde kalmış çalışırken, mendilini bağlamış, Ya da açmış başını taramış saçını, Türk genci-delikanlısı yaşlısı…

ATATÜRK onları yürekten selamladı. ONLAR MĐLLET, ONLAR HALK. Onlar iyi gün için çalışır-Onlar güzellik için yaşarlar… Đstenmez, 128