Ei blad winter 2016

PORT

BETAALD

December 2016

41e jaargang nummer 4 . verschijnt 4 keer per jaar

Een uitgave van Vereniging de Alternatieve Garage ‘t Eendeëi Bezoek en correspondentieadres: Van Helmontstraat 11-13, 3029 AA Rotterdam NL

uitnodiging voor de feestelijke

van de redactie

Nieuwjaarsreceptie van ‘t Eendeëi op zaterdag 7 januari 2017 op de Van Helmontstraat. Aanvang 16.00 uur Je hebt weer een nieuwe Ei-krant in handen, de laatste van 2016. In januari ontvang je de kalender 2017 met alle activiteiten van de vereniging. In deze Ei-krant kun je lezen over een Acadiane op Curaçao. de cursus motorrevisie en terugblikken op de ICCCR2016. Wist je trouwens dat er verwarming in de box is en dat dorpels per meter te koop zijn? Meer daarover in deze krant. Door deze Ei-krant krijg je waarschijnlijk zin om zelf ook iets te schrijven.

Dat kan, aarzel niet, pak je pen of PC en stuur je artikel naar de redactie.

in dit nummer: Terugblikken op de ICCCR

www.eendeei.nl

Van de voorzitter

De donkere en koude dagen hebben inmiddels hun intrede gedaan en het wordt tijd om 2016 vaarwel te zeggen en alvast te kijken naar 2017.

Als we omkijken naar 2016 is er weer het nodige gebeurd. Zonder de pretentie te hebben volledig te zijn noem ik een aantal gebeurtenissen: De vele onderdelen die ’t Ei had gekregen uit de erfenis van Tom Schulte hebben inmiddels een plek gekregen in het magazijn van ’t Ei. Het magazijn is zelfs uitgebreid naar de achtergevel in de stalling. Het moet langzamerhand wel raar lopen als je op zoek bent naar een specifiek onderdeel en ’t Ei heeft het niet.

Niet onvermeld mag blijven dat de ICCCR in Nederland is geweest. Vele leden hebben meegeholpen aan de totstandkoming van het feest. Ook zijn velen in de zomer afgereisd naar Middachten om een mooie meeting te hebben.

In oktober vierden we natuurlijk ons 40-jarig bestaan met een spetterend optreden van Botulisme. De catering was dik op orde en het weer

was top. Kijk maar eens naar alle foto’s op de site en in deze krant.

Na een succesvolle klusdag in februari was er ook weer een klusdag eind oktober. Het was T-shirtjes-weer zodat er veel buiten is gewerkt.

Veel schilderwerk stond met het mooie weer op het programma. En tussen de middag kon de klusploeg genieten van een mooie lunch, zodat er na de pauze weer driftig kon worden doorgewerkt.

Ongetwijfeld is het de regelmatige Ei-bezoeker opgevallen dat de box is voorzien van verwarming en dat het hele terrein van ’t Ei en de nodige ruimten fors zijn opgeruimd. Heel wat volle aanhangers zijn naar het milieupark, de kringloop en de oud ijzerhandel gegaan.

Dit brengt mij overigens tot het volgende dringende verzoek: De afgelopen jaren is er tijdens de verhuizing door veel leden geklust en zijn er ook veel materialen/spullen naar ’t Ei toegekomen onder het mom van: Dit kunnen we vast wel een

Te koop bij ‘t Eendeëi

Te koop 39 stapelbare en koppelbare stoelen.

In 1 koop! € 200 of ieder aannemelijk bod.

Te koop De houtkachel van het Korperpad, tegen ieder aannemelijk bod.

keer gebruiken. Hoe goed je bedoeling ook is: voor je iets meeneemt naar ’t EI: Vraag alsjeblieft eerst even of we het kunnen gebruiken!

Natuurlijk staat 2017 voor de deur. Er wordt al weer gekeken naar data voor evenementen en cursussen, zodat we er ook van 2017 een mooi Ei-jaar kunnen maken. Overigens staat alle informatie over ’t Ei op de site. Mocht je tijd hebben in de donkere dagen: bekijk hem eens goed want alle info kun je hier echt terugvinden. Vanaf eind december staat in ieder geval het cursusaanbod 2017 weer online.

De jaarlijkse tip voor hen die willen inschrijven voor een cursus: Wacht niet te lang, want vol = vol.

Langs deze weg wenst het bestuur iedereen vast fijne feestdagen, een gezond en mooi Ei-jaar met veel klusen Eiplezier. Natuurlijk zien we graag iedereen graag op onze nieuwjaarsborrel op zaterdag 7 januari vanaf 16:00 uur.

Paul Otto, voorzitter.

Een Acadiane op Curaçao Voordat ik iets ga vertellen over mijn Eenden en andere auto’s zal ik me eerst even voorstellen. Mijn naam is Henk Langenfeld.

Ik ben op 26 september 1944 geboren te Amsterdam, dus in de hongerwinter van de Tweede Wereldoorlog. In Amsterdam heb ik mijn schooljaren doorlopen. De lagere school en de LTS. Op mijn vijftiende ging ik voor het eerst naar een baas en tijdens mijn eerste baan heb ik vijf jaar avondschool timmeren gevolgd. Op mijn achttiende heb ik autorijles genomen met na vier weken praktijkexamen. Het mondelinge theoretische examen werd afgenomen in de kroeg op de hoek van de straat. We dronken daarbij uit koffiekopjes.

In mijn kopje zat koffie en ik het kopje van de examinator zat jonge jenever. Dat ging nog zo toentertijd.

Ford Taunus Na het behalen van mijn rijbewijs was de eerste auto een Ford Taunus met dat wereldbolletje voor op de motorkap. Die kocht ik voor 300 gulden. Dat lijkt nu niet veel maar dat was toen een maandsalaris.

Mijn vader was broodbakker en verdiende 75 gulden per week. Ik met mijn negentien jaar verdiende in de bouw toen 110 gulden per week. De ouderen van het Eendeëi zullen zich dergelijke salarissen nog wel herinneren.

Met een Besteleend tegen het verkeer in Na de Ford Taunus kwam ik in aanraking met een Besteleend. Daar kon al mijn gereedschap in en hij reed een stuk beter dan de Ford. Hij had alleen geen snelheid, maar dat maakte toentertijd niet uit. Ik werkte veel aan de grachtenpanden in Amsterdam in de restauratie. De grachten hadden allemaal éénrichtingverkeer en de stegen tussen de grachten ook. Ik ben een keer tegen de rijrichting zo’n steeg ingereden, anders moest ik zo’n eind omrijden. Prompt komt er een Volvo van de andere kant de steeg in. Nou, ik kon niet anders dan stoppen hè.

Ik stapte uit, liep naar de Volvo en zei tegen de man dat er op de Eend geen achteruit zit en dat hij dus zou moeten helpen mijn Eend

S

EI-KIEKJE

achteruit te duwen of achteruit moest rijden. Nou hij ging wel achteruit rijden en ik kon doorrijden. Dat is nog Amsterdamse humor. Dat lukt je nu niet meer. Ik heb de tijd nog gekend van de nozems, die reden op hun brommers van Puch met een hoog stuur en met opgevoerde motor.

Ze reden met gemak 90 km/uur. Verder had je de hippies, daarna kregen we de kabouters en de driewielige elektrische witkars in de stad.

Ja, er waren toen ook al elektrische auto’s. In die tijd van de jaren 60-70 was Amsterdam nog leuk. Nu niet meer. Ik werkte toen ook voor de pooiers om peeskamertjes te verbouwen voor de hoeren. Ik heb goud verdiend en ik reed toen al in een DS en later in een Pallas 2300. Maar ja, je krijgt verkering, je trouwt en toen werd de DS te duur. Dus terug naar een Eend en dat is zo gebleven. In 1973 kochten we een AK 400 Besteleend die ik ombouwde tot minicamper.

Naar Curaçao Met mijn vrouw ben ik heel Europa doorgereisd totdat er in 1988 een advertentie in de krant stond voor een restauratie uitvoerder op Curaçao. Daar hebben we op geschreven en ik ben aangenomen. Dus spullen inpakken en wegwezen. Op Curaçao kreeg ik van het aannemersbedrijf een Toyota Pickup. Ik wist niet wat me overkwam, mijn nieren kwamen m’n lijf uit en ik wilde daarom met mijn vrouw van auto ruilen. Zij had namelijk haar Visa meegenomen.

Helaas ging de ruil niet door. Daarom heb ik op Citromobile een Méhari gekocht en naar Curaçao laten vervoeren. Achteraf heb ik een kat in de zak gekocht. De hele Méhari heb ik gestript en ik heb een nieuw chassis en nog meer onderdelen over laten komen. Achteraf was het daardoor geen goedkope auto. De plastic onderdelen zijn veel te duur. Maar goed, ik heb er dertien jaar mee op het eiland gereden, ongeveer 25.000 km per jaar. Het openbaar vervoer is heel slecht op het eiland.

Je moet allebei een auto hebben anders kom je nergens.

2CV-assemblage

De Acadiane Na het restaureren van landhuizen kwam ik voor mijn werk in de stad terecht, Willemstad.

Ik kon niks in de Méhari laten liggen, want alles werd er uit gejat. Toen heb ik overwogen om een Besteleend te kopen, want die kun je afsluiten. Door het overlijden van mijn vrouw aan borstkanker is het daar niet van gekomen.

Dat is nu drieënhalf jaar geleden. Maar van uitstel kwam geen afstel. De Besteleend kwam in de vorm van een Acadiane. Bij Ad van der Horst gekocht. Een hele harde, klokgaaf. Ik heb er meteen nieuwe banden om laten leggen en hem naar Curaçao laten brengen. Nadat ik er een jaar in had gereden was ik aan een nieuwe motor toe. Je koopt een Eend en je weet niet hoeveel kilometer de motor gedraaid heeft.

De kilometerteller zegt me niks. Van der Horst heeft een nieuwe motor, een nieuw spruitstuk, carburateur, benzinepomp, dynamo en startmotor geleverd. Dus dan rij ik de eerste jaren zorgeloos. Nu de oude motor er uit is heb ik meteen nieuwe remschijven gemonteerd, want daar ik nu makkelijk bij. In de tussentijd dat de motor weg is ben ik met het interieur bezig. Ook deze Acadiane heb ik gestript en volledig onder handen genomen en opnieuw gespoten. Het dashboard heb ik in de kleur mee gespoten. In het verhoogde dak heb ik een verlaagd plafond gemaakt zodat ik bergruimte heb. Verder heb ik daar luidsprekers en verlichting in gemaakt.

Je ziet meteen de houtkleur van de inrichting in de achterbak. De vloer ligt er ook in en de rest van het interieur komt de volgende keer wel.

Hier hou ik het even bij.

Het enige wat ik mis op het eiland dat je niks voor de club kan doen.

Groetjes uit Curaçao en veel Eendeëi-plezier!

Henk Langenfeld

Anouk Bloemers

programma

The Netherlands

Marc Zaan Jim van der Put

ICCCR

16

ICCCR2016

the 16th Citroën World Meeting

Terugkijken Het is december, de zestiende Citroën World Meeting ligt inmiddels alweer ruim drie maanden achter ons. Voor de vele directe betrokkenen een tijd om bij te komen van de inspanning, maar toch ook een beetje een zwart gat. Voor hen en de duizenden bezoekers van de ICCCR2016 een tijd om tevreden terug te kijken, na te genieten van vier dagen Citroën mania pur sang. Zo vlak voor het einde van het jaar presenteert de Stichting ICCCR2016 haar officiële naslagwerken. De zestiende Citroën World Meeting in woord, beeld en geluid.

Namens de Stichting ICCCR2016 danken wij u voor uw steun, uw enthousiasme en uw aanwezigheid op de zestiende Citroën World Meeting. Met zijn allen hebben we er een geweldig feest van gemaakt!

ICCCR2016 ‘The Movie!’

In oktober werden de vele vrijwilligers van de zestiende Citroën World Meeting vergast op de feestelijke premiere van ICCCR2016 ‘The Movie!’, een 60 minuten durende documentaire door Remko Dekker en zijn collega’s van BlueWine Multimedia. Vier dagen lang filmden zij met drie camera’s alles wat de ICCCR te bieden had. Een sprekend document dat de kijker opnieuw onderdompelt in de bijzondere atmosfeer die Landgoed Middachten ons in augustus van dit jaar te bieden had.

ICCCR2016 ‘The Movie!’

Speeltijd: 60 minuten + 30 minuten bonusmateriaal ‘The Concours d’Elégance’ Verkrijgbaar op DVD of Stick Prijs: Euro 15 voor de DVD en Euro 17,50 voor de Stick Inclusief verzendkosten Verkrijgbaar via www.icccr2016.nl

16 ICCCR2016 The Sixteenth Citroën Twaalf internationale fotografen maakten tijdens de zestiende Citroën World Meeting de meest fantastische beelden van vier dagen festival zonder weerga. Vormgever Jim van der Put en schrijver Marc GF Zaan maakten een selectie uit de duizenden foto’s die werden aangeleverd. 16 korte sfeerschetsen larderen de circa 500 afbeeldingen in dit fraaie boekwerk. Niet zomaar een plaatjesboek vol auto’s, maar een volledig viertalig document van een meer dan geslaagd evenement. Bestel snel, want de oplage is beperkt.

16- ICCCR2016 - The Sixteenth Citroën World Meeting Auteur: Marc Zaan, Vormgeving: Jim van der Put Uitgever: CitroExpert BV ism Stichting ICCCR2016 Taal: Nederlands, Frans, Engels, Duits Formaat: 21 x 16 cm oblong formaat Pagina’s: 212 Oplage: 1000 ISBN: 978-90-807679-5-9 Prijs: Euro 15 inclusief verzendkosten

Verkrijgbaar via de website van de ICCCR of rechtstreeks in de webshop van CitroExpert

Foto’s gemaakt door diverse fotografen. (uit ‘16’ het ICCCR2016 herinneringsboek)

Middac

ICCCR2 hten • The

Netherl

ands

016

16th Citroën World Meetin g

Middachten •

The Netherland

s

Mede dankzij de enorme inzet van vele EendeĂŤi-leden werd het ICCCR-feest een mega-succes.

(Met excuus als we mensen vergeten...) zetten we vooral Roel, Jesper, Edwin, Jet en Hans V, voor de opbouw en de logistiek in het zonnetje. Maar ook Ellen, die het hele muziekprogramma regelde, Patries met haar spectaculaire openings-act, Jim, die de publiciteit verzorgde en niet te vergeten Pieter, als gedreven voorzitter van het totale evenement.

6 dezelfde Hans natuurlijk.

• Aandrijfassen voorzien van nieuwe rubbers.

• Verlichting nagekeken.

• Oude bekleding van de stoelen weer op spanning gebracht met nieuwe elastieken.

• Naar een kilometertellerkabel is gezocht bij ‘t Ei maar niet gevonden. Deze is namelijk door plaatsing achter de voorruit 15 cm langer dan normaal.

• Voor de rest veel schoonmaak en behandelwerk zoals de binnenkant van het chassis.

Deze is behandeld met RX5 en RX7.

De Eend van 1957

Wat er in twee maanden tijd aan gedaan is: • Ontroesten van de bodem van de auto, voorzien van Owatrol en daarna een laag blanke lak (polyurethaan). Hetzelfde geldt voor de binnenkant van de spatborden.

• Onderzijde van de auto is ontroest en voorzien van washprimer en daarna afgelakt met zwarte verf met een 20% Owatrol. Mijn

theorie is dat als het gaat roesten, je dat duidelijk ziet en op tijd opnieuw maatregelen kan nemen.

• Ontroesten tank, (zat ongeveer 5mm drap onder in de tank) deze is nu voorzien van een epoxy coating en aan de buitenkant van een goede laag Owatrol en twee lagen lak.

• Aan het chassis is hier en daar gelast. Hans van der Hoff heeft hierbij geholpen. Het viel soms niet mee in verband met de kou en het werken op de rug. Verder had het chassis ook een scheur, waarschijnlijk door een ongeluk.

Mogelijk de reden dat de auto al zo lang stil stond.

• De koets moest door de reparatie verwijderd worden. Leuk om dat te doen met een aantal Ei leden.

• Eén velg is gelast door Cor Brok, een reservevelg is gekocht van Arnold. De 400 velg is namelijk dun gezaaid.

• Nieuwe banden op de velgen (125 X 400) nadat de velgen zijn behandeld (buitenkant Owatrol en blanke lak) binnenkant Owatrol en zwarte lak.

• Motorkap is gelast op diverse plaatsen door

Begin maart is de auto opgehaald met een speciale aanhanger voor B rijbewijs. Op naar de RDW voor een tweede keuring. Heel gedoe, want ik had de verkeerde afspraak gemaakt.

Maar na wat overleg toch aan de beurt voor de tweede keuring. Deze was noodzakelijk omdat ik geen papieren had bij de auto. Na het aftikken van 150 euro kreeg ik een belasting formulier. “Dit is slechts een formaliteit, want u hoeft geen BPM te betalen” volgens de dame bij het RDW kantoor. Maar de Belastingdienst moet er toch iets van vinden? Gelukkig hebben ze bij de RDW daar een speciale brieven-

Nieuwe leden en donateurs

Deze 2CV is van 1957. In 2011 gekocht (door mij, Paul van der Veen) van monsieur Jean Francois Delor, en Fransman uit de Morvan, Frankrijk. Hij had de auto geërfd, en had GEEN carte grise. De papieren ontbraken dus. Hij stond al sinds 1984 stil. Reden niet helemaal duidelijk. Maar dat komt zo in het verhaal. In december is deze Eend naar ‘t Ei gereden nadat de RDW er een chassisnummer in heeft geslagen.

Heel toevallig is dat nummer niet ver van het oorspronkelijke nummer ingeslagen! Is gezien door Peter.

Na twee maanden bij ‘t Ei gewerkt te hebben is de Eend naar de Eendenwacht gegaan.

Toen ik plots weer ’s avonds thuis kwam was het wel even slikken thuis. Wie is die man die het vlees snijdt? En ik miste de avonden bij ‘t Ei. Soms zag ik Cor (lekker bakkie oploskoffie), soms zag ik Mohamed (van de inmiddels opgeheven broodjeszaak naast ‘t Ei), soms zag ik andere leden die behoefte hadden aan sleutelen. Bijvoorbeeld zomaar een oud motorblok uit elkaar halen (Marc). Maar vaak ook alleen of met Hans. Lekker lassen. Leuke tijd.

Bij de Eendenwacht is geconstateerd dat de rechter draagarm krom was. Is vervangen.

Verder heeft Arnold behoorlijk wat puntjes op de i gezet, onder andere de remmen, de wagenhoogte, de frotteurs en andere zaken. De kromme draagarm en de scheur in het chassis zijn mogelijk ontstaan door een ongeluk.

Achteraf gezien is dat de redding van deze Eend geweest.

VIETNAMESE EEND

(FOTO: HARRIE TER HORN)

Welkom bij de club!!!

Peter Besuijen WADDINXVEEN Piet Rebel GOES Willem Kervers ROTTERDAM John Jakobs VELDEN Alexandra Bensch PURMER Daan Huisman SCHIEDAM Ian Pieters KRIMPEN AAN DEN IJSSEL Wilma Gerritsen DORDRECHT Jean-Paul Chermin VLISSINGEN Melinda Chermin VLISSINGEN Esther Verboon ROTTERDAM Harry Maarse NIEUW VENNEP

bus voor. Vier werkdagen later was daar het fiat (ik hoorde het voor het eerst van Arnold) van de Belastingdienst en even later kwam daar het felbegeerde plastic van de RDW, het kentekenbewijs. Ja, 2cv AZ, juni 1957 en het kenteken AR-90-81.

Gelijk de blauwe platen besteld bij Velthuis uit Amsterdam. Deze heeft ze keurig geknipt op maat zodat ze aan de achterzijde passen tussen de kentekenplaatverlichting.

Eerste ritje was 17 maart 2015 vanuit mijn zus waar de auto gestald stond. Naast haar Charleston heb ik de platen er op geschroefd, en hup op weg naar de Biesbosch met mijn vader. Het was wel weer een heel gedoe om de auto te starten. We hebben nog geprobeerd te duwen, maar dat lukte niet vanwege de centrifugaalkoppeling.

Een beetje benzine in het luchtfilter deed wonderen. Mijn vader afgezet en op naar huis.

Het was al behoorlijk donker. Bij een stoplicht in Krispijn (Dordrecht) sloeg de ouwe Eend af.

Licht uit, startkabels “starteur” en “demareur” uitgetrokken, et voilá, het voiture startte weer. Na 500 honderd meter verder, blauwe zwaailamp en het rode licht “STOP POLITIE”.

Van alles flitste door me heen, “foute platen”, lekkage, rook wellicht, APK ?!

Ik openden mijn suicidedeur en een agente kwam aangelopen. Mijnheer, u rijdt zonder licht!

Ouf, zou een Fransman zeggen. Gelukkig ik mocht gewoon doorrijden. Wel mijn lichten aan natuurlijk. Om het verhaal kort te maken, de Eend is niet meer van mij, maar van mijn vrouw Mieke. Met het lappendeken dak en het chabbie uiterlijk van het plaatwerk. Ze is er helemaal weg van, scheurt er mee weg, is er zelfs een weekend mee weg geweest. En ik?

Gelukkig, ik heb samen met Hans Wijers en Peter van Geenen weer een nieuw project, maar dat is weer een ander verhaal.

Paul van der Veen

De geschiedenis van de 2CV

Roger Brioult en de 100 verdwenen Eenden In 1943 ontdekte Roger Brioult in de Citroënfabriek te Levallois-Perret minstens 100 Eenden, afgedekt door hoezen. Hij werkte als journalistmécanicien in dezelfde straat bij een onderneming tegenover de Citroënfabriek. Tijdens zijn middagwandelingetje na de lunch deed hij die waarneming. Een grote deur stond toevallig een eindje open.

Een bewaker die zijn nieuwsgierige blikken zag deed de deur voor zijn neus snel op slot.

Ondanks de opdracht die Pierre Jules Boulanger in mei 1940 gaf om alle modellen van de proefserie te vernietigen in verband met de uitbraak van W.O. II, was dit in 1943, midden in de oorlog, nog steeds niet uitgevoerd.

Wanneer zijn die Eenden dan wel vernietigd? We zullen het waarschijnlijk nooit meer te weten komen.Roger beschrijft zijn verrassende ervaring in een klein documentje voorzien van een situatieschets. Die is aangetroffen in zijn nalatenschap na zijn dood op 23 maart 2012. Hij is 90 jaar geworden. Het bovenstaande is beschreven in het helaas ter ziele gegane schitterende 2 maandelijkse blad “2cv & Dérives” nr 11 van mei/juni 2012.

Roger speelde min of meer onbedoeld toch wel een kleine rol in de Citroën geschiedenis. Zo kocht hij de laatste 2CV Special die op 29 februari 1988 in Levallois gemaakt is. Helaas werd die Eend enkele weken voor zijn dood gestolen!

Enige tijd later werd de auto totaal verbrand teruggevonden. Inmiddels bevindt het wrak zich in Nederland. Edwin Gerven, die van ’t museum i.o., heeft hem op een veiling voor veel geld gekocht. Te zijner tijd kunnen we de gevolgen van de gepleegde

Digitale nieuwsbrief (Ei-mail) niet ontvangen?

Enkele malen per jaar verspreidt Daphne de Vries voor onze vereniging een digitale nieuwsbrief, de Ei-mail. Deze nieuwsbrief bevat actuele informatie over en rond de vereniging. Die nieuwsbrief kun je natuurlijk alleen krijgen als wij beschikken over je (actuele) e-mailadres.

Ontvang je de digitale nieuwbrief niet? Dan betekent dit dat wij van jou geen (juist) emailadres hebben. Daarom hier de oproep om je e-mailadres te zenden aan ledenadministratie@eendeei.nl.

Sponsor ‘t Eendeëi gratis!

Koop je weleens online? Ja? Vergeet de volgende keer niet om eerst www. eendeei.nl te bezoeken. Via de knop van SponsorKliks kom je bij ruim 100 (!) winkels. Als je bij die winkels iets koopt gaat er een commissie naar ’t Eendeëi zonder dat je meer betaalt. Je sponsort dus gratis. Doen! Tot nu toe heeft deze sponsoring ongeveer 114 euro opgeleverd. Meer weten? Kijk dan op onze site onder “Sponsoring”.

euveldaad dus aanschouwen.

Op het gebied van Citroën heeft Roger nog meer verdiensten. In 1987 kwam zijn tweedelige werk uit over “De geschiedenis en de geheimen van de Citroën ontwikkelingafdeling ” in het Frans en zeer interessant. Het gaat over allerlei projecten, maar ook over de wordingsgeschiedenis van de 2CV staan er veel anekdotes in.

Verder werkte hij mee aan veel beschrijvingen van allerlei typen en merken auto’s, met name de techniek en de reparatie. De titel van deze werken is R.T.A. of Revue Technique Automobile.

Uiteraard bevinden zich onder de meer dan 100 titels ook beschrijvingen van Citroënmodellen. Onder de meer dan 30 titels betreffende Citroën zijn er ook twee over de 2CV. Het ene beschrijft de Eend van 1950-1970. Het andere boek gaat over de 2CV4 en de 2CV6. De echte oldtimers zijn opgenomen in een serie getiteld: “Les Archives du Collectioneur” Hans Frieke

7

Ook in de winter lekker warm sleutelen in de box Klussen aan je A-type is in onze werkplaats aan de Van Helmonstraat op zich al een feestje. De werkruimte zelf is goed voor elkaar en is daarnaast uitgerust met allerlei zaken die het werk gemakkelijk en aangenaam maken. Recent is er bijvoorbeeld weer nieuw speciaal- en “gewoon” gereedschap toegevoegd.

Infrarood De afgelopen periode hebben we kunnen genieten van aangename temperaturen die de herinneringen aan de winter ernstig hebben doen vervagen. Desalniettemin hebben we ons wat betreft het werken in de werkplaats voorbereid op het komende winterseizoen. Op de “lang sleutel plek” is namelijk een Infrarood verwarmingselement gemonteerd dat zorgt voor stralingswarmte. Het is alsof je warmte van de zon binnenhaalt. De infraroodstraling die uitgestraald wordt is ‘ver-infrarood’, deze infrarood-straling heeft een maximale temperatuur van 100°C,

Louisiana French Truck Als je werk hebt dan kom je soms nog ergens. En zeker als je zo’n wereld baan hebt als de mijne.

Afgelopen maand mocht ik weer een week naar New Orleans in Louisiana USA. Het kloppende hart van Voodoo minnende rednecks, met voorliefde voor jagen en vissen in het alom aanwezige moeras.

Eigenlijk is het gehele gulf coast deel van Louisiana één groot moeras, verzadigd van muskieten en aligators. Volgens mijn amerikaanse collega’s is Louisiana een land in het land. Een buitenbeentje met een hoog knuffel gehalte. En dat vind ik ook wel een beetje. Grote auto’s alom, van die grote bakken zoals Dodge Ram Van’s of die grote Kenworth Trucks. Herinnert iemand zich de jaren 70 film Convoy nog, met Kris Kristofferson in de hoofdrol, over truckers die het land op stelten zetten? Of ze het land nog steeds op stelten zetten weet ik niet, maar als ze naast je rijden met die massief stalen kastelen dan voel je je toch wel heel erg nietig. Zeker als ze hun wielen voorzien van Ben Hur ornamenten. (zie foto).

Als je met amerikanen praat, dan is het handig

dringt niet door de huid en is niet gevaarlijk voor de gezondheid. Een ander voordeel is dat alleen de aangestraalde objecten of mensen de warmte opvangen. Lucht tussen het verwarmingselement en de objecten / mensen wordt niet direct verwarmd. Dit zorgt ervoor dat je relatief snel het effect van de kachel ervaart. Bij een normale kachel zal eerst de lucht en omgeving verwarmt moeten worden, wat veel meer energie kost.

Een belangrijke reden waarom bij een autospuiterij infrarood wordt gebruikt om de verf te drogen is de werking van binnenuit. Gewone warme lucht sluit de verf aan de bovenkant af omdat dit het eerste droogt. De verf eronder wordt daardoor afgesloten waardoor het minder makkelijk droogt. Bij infra-rood komt de warmte van binnenuit, zodat de verf gelijkmatig en sneller droogt.

Energiebewust Het gebruik van de infraroodkachel is voor iedereen mogelijk en wordt op basis van het energieverbruik (kWh) afgerekend. Dit gebeurt door vooraf bij ons magazijn elektriciteit in te kopen. Bij het magazijn geef je daarbij je lidnum-

om je te realiseren dat ze grossieren in container begrippen. Iedereen is hun ‘Buddy’ of ‘friend’, maar ook alles is ‘great’ (als in geweldig, fantastisch). Dat geldt ook voor auto’s. Er zijn slechts twee typen. Namelijk het container begrip ‘car’, wat auto personen auto betekend. Het andere container begrip dat zijn de ‘trucks’ en het maakt niet uit hoe groot of klein het laadvermogen is, zelfs de kleinste bestelauto heet ‘truck’. Koppel dat aan de franse roots van de staat Louisiana en je voelt al aan uit welke hoek de tegenwind waait. Op de menukaart, in een ontzettend gezellig en door hurricane Katharina gespaard café in ‘the french quarter’ in New Orleans, viel de overbekende vorm van een 2cv 250/350 meteen op.

Bij nadere beschouwing blijkt dat het logo van het lokale merk ‘french truck Coffee’.

Jammer dat ik alleen thee drink…

Jurgen

mer op en de door jou kozen inlogcode. Nadat die code is ingevoerd kun je in de werkplaats inloggen op de bediening van de kachel en de verwarming starten. Als je klaar bent log je uit en kan eventueel iemand anders inloggen en op eigen tegoed de kachel laten werken. Het display geeft na inloggen een inschatting van de resterende betaalde tijd. Die resterende tijd is afhankelijk van de verwarmingsstand. Een lagere stand kiezen levert dus langere beschikbaarheid op. Blijft er aan het einde van de werkzaamheden tegoed over dan kun je het geld terugvragen in het magazijn. Heb je wel alles verbruikt dan stopt de kachel automatisch. Bij de kachelbediening (touch-screen) hangt een beknopte handleiding waarin alles wordt uitgelegd.

Mitsubishi Electric Om dit project te kunnen realiseren is een serieuze bijdrage geleverd door Mitsubishi Electric BV. Onder andere de centrale besturing (PLC), het touchscreen en de frequentieregelaar zijn gratis ter beschikking gesteld. Mitsubishi Electric BV is ’s werelds grootste leverancier op het gebied van machinebesturingen, motorbesturingen en HMIpanelen voor industriële toepassingen. Meer weten? Zie www.mitsubishielectric.com/fa Edwin van Baar

UITGEKNIPT

CitroExpert wordt 20!

Wat eind 1996 begon als een voorzichtig experiment, heeft zich twintig jaar later ten volle bewezen: het 100%-Citroënmagazine CitroExpert. Om het maar op zijn Frans te zeggen: la référence Citroën!

Een geslaagde combinatie van alles wat met het iconische merk te maken heeft. Elke twee maanden -intussen 120 nummers- weer een even interessant als gevarieerd aanbod van artikelen: restauratieverslagen, typebeschrijvingen, reportages, historische stukken, ... Van het eerste Type A via Traction, 2cv, DS, HY, SM alsmede talloze andere old- & youngtimers tot aan het huidige aanbod, opgesplitst in de merken Citroën en DS. Maar ook de verzamelaar van alles daar omheen wordt niet vergeten - miniaturen, boeken en postzegels, mits van de double chevron voorzien natuurlijk. Een collectie bladen die samen met de overige publicaties van deze uitgever in totaal een kleine 13.000 pagina’s (!) leesvoer voor de CitroEnthousiast oplevert. En het goede nieuws is dat ze nog lang niet van plan zijn om hiermee te stoppen, sterkter nog: de stapel artikelen-in-wording lijkt alleen nog maar te groeien.

Voldoende redenen dus om telkens weer het geschatte aantal van 10.000 lezers ‘all-over-the-world’ te plezieren.

Want al bevindt het merendeel van de abonnées en losse-nummer-kopers zich in de Benelux, op elk werelddeel worden liefhebbers bereikt! Liefhebbers die soms alleen maar de plaatjes kijken, maar er zijn er ook die met behulp van Google-translate of een woordenboek CitroExpert woord voor woord uitpluizen.

Mocht u nog geen vaste lezer van CitroExpert zijn, ga dan naar www.citroexpert.nl of loopt binnen bij de beter gesorteerde kiosk (in NL én BE). Of kijk nog even in de goodybag van de afgelopen ICCCR, waarin een combinatie-uitgave van CitroExpert/ICCCR-catalogus zat.

Bienvenue chez CitroExpert!

Op 15 oktober haalden veel vele Eendologie cursisten hun felbegeerde diploma!

DE EI-FIETS

Voor wie snel even een boodschap wil doen, maar de milieuzone niet in mag, staat voortaan de ‘Ei-fiets’ klaar. Jeroen Henger moet ‘m nog even APK-goedkeuren, maar daarna staat de (dames)fiets ter beschikking voor alle leden. Na het lenen graag weer terugzetten in het rek en op slot zetten!

Dorpels aan de meter Het was de laatste mooie zaterdag van dit jaar. Mijn eigen Eend had ik vorig weekend al in de garage gezet, schoongemaakt en de accupolen los gemaakt.

Ik moest dus met de Twingo.

Het doel van de reis was Spijkernisse, om preciezer te zijn: Eilid Gert-Jan van ’t Hof. Op het Eifeest verscheen hij met zijn limousine, een 6 deurs 2CV6 uit 1986. Een unieke auto, de enige die ooit werd gemaakt.

Het huis van Gert-Jan ligt in een Vinexlocatie (of is deze wijk toch ontsprongen uit de derde nota Ruimtelijke Ordening) waar ik over het algemeen moeite heb de weg te vinden. De weg naar Get-Jan is niet moeilijk te vinden. Een grote schare 2CV’s en een Ami 8 markeerden de route.

Het was een gezellige drukte, veel kinderen maar ook een aantal Eileden (wat is eigenlijk het verschil ☺ ?) bevolkten het huis. Na een geweldige kop koffie met een prachtig motiefje in de melk vertelde Gert-Jan over het ontstaan van de auto In overleg met zijn vrouw besloot Gert-Jan één keer in zijn leven een auto te bouwen. Niet een auto te restaureren of te renoveren maar een nieuwe, nog niet bestaande auto. Uitgangspunt van de nieuwe auto was één van zijn 2CV’s. Een klein schetsje in een van de tekenboeken van de kinderen vormde de basis. “Zo wil ik het doen”.

Het werd een tijd van inventariseren, meten en rekenen. Contacten leggen met de RDW, leveranciers en een chassisbouwer. Eén jaar en 8 maanden later stond in de carport achter het huis een volwaardige, RDW goedgekeurde limousine. Een fantastisch project waarbij bijna alles wat ontbrak zelf werd gemaakt.

Alleen het Chassis werd door een speciaal bedrijf, gespecialiseerd in het fabriceren van verlengde chassis gebouwd. Daar werd een constructie gemaakt die er voor zorgde dat de originele eigenschappen van een 2CV chassis behouden bleven.

De oude eend werd zorgvuldig uit elkaar gehaald.

Niet zomaar door midden geslepen maar alleen op de

punten waar een aantal lagen van de auto in de fabriek werden samen gevoegd werd de slijptol gezet. Daarna kon de auto uit elkaar worden geschoven. En kon aan het ontroesten worden begonnen. Na maanden ontroesten, repareren en verzinken kon aan de opbouw van de auto worden begonnen met voor mij als hoogtepunt het zelfgemaakte dak. Voor- en achterdeuren werden samengevoegd en met nieuw plaatwerk ertussen ontstonden de grote middendeuren. Op mijn vraag waar je zulke grote dorpels vandaan haalt kwam een simpel antwoord. “Die dorpels koop je aan de meter. Je zaagt ze op maat en zet

de knik erin”.

Een ritje over de dijk luidde het einde van mijn bezoek in. We maakten daar wat foto’s en reden weer naar huis.

Het was een interessante dag met slechts één minpuntje. Gert-Jan, als jij nou in staat bent een auto te bouwen, instrumenten tot op een honderdste millimeter nauwkeurig te draaien waarom wordt er dan bij jullie thuis in de koffie geen motiefje met het logo van Citroën geserveerd?

Jan Naezer

Motorrevisie, de cursus

Onder echte mannen Altijd als ik mannen hoorde praten over krukassen, nokkenassen, cilinders en cilinderkoppen voelde ik me een tikkie dom, of beter gezegd, iets minder man dan zij. Met het volgen van de cursus motorrevisie wilde ik daar verandering in brengen. Begin dit jaar heb ik me daarom ingeschreven voor die cursus en op zondag 25 september was de eerste cursusdag. Het begon meteen al goed. De hele motor moest uit elkaar worden gehaald. Onder toeziend oog van Cor Brok en Paul Otto is me dat gelukt. Vanaf de tweede les was ook Rodriaan Spruit als docent aanwezig.

Het advies om alle onderdelen apart op te bergen en daarbij aan te geven wat het is, heb ik natuurlijk in de wind geslagen. Dit omdat ik toch niet verder zou komen dan “dingetje”, “boutje” of “moertje” en daar heb je niets aan als je het weer in elkaar gaat zetten.

Ter voorbereiding op een perfecte revisie had ik inmiddels via de Belgische marktplaats voor 60 euro een, volgens de verkoper, goede gebruikte krukas op de kop getikt.

De krukas, de nokkenas, de cilinders De door mij aangeschafte gebruikte krukas heb ik meegenomen naar de tweede les om hem te laten beoordelen door de docenten. De krukas werd eerst bekeken door Paul. Hij voelde er aan, keek ernaar en kreunde onheilspellend. Vervolgens werd de krukas goed bekeken door Cor. Ook hij kreunde en hij gromde zelfs. Uiteindelijk zei Cor dat hij best nog wel geschikt was om in te bouwen. Ook Rodriaan vond dat gelukkig. Pfff. Gelukkig!

Mijn nokkenas echter werd door Paul minder geschikt geacht en door Cor resoluut afgekeurd. Daarom heb ik een nieuwe gekocht. Ook de oude cilinders heb ik op advies van zowel Paul, Cor als Rodriaan, vervangen door nieuwe.

In de derde les heb ik het blok bijna helemaal in elkaar gezet. Geweldig.

In de vierde les was het de bedoeling dat het blok zou gaan draaien. Helaas

was de schroefdraad in de linker cilinderkop bij de inlaat kapot. Een helicoil plaatsen of een nieuwe schroefdraad tappen is hiervoor de oplossing. Echte mannen weten natuurlijk wat een helicoil is, daar ga ik niet op in. Helaas lukte het niet om die middag de schroefdraad te repareren in ik kon het motorblok wéér inladen zonder dat ie kon starten.

Inmiddels is er een vijfde bijeenkomst gepland voor 18 december.

Het is de bedoeling dat aan het einde van die bijeenkomst alle gereviseerde motoren draaien. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken!

Hele zondagen begeleiding Mijn dank gaat uit naar Cor Brok, Paul Otto en Rodriaan Spruit die met veel geduld en aandacht bijna vier hele zondagen hun tijd hebben besteed aan een stuk of 10 cursisten!

Ik kan iedereen de cursus aanbevelen. Zelfs als je niets van sleutelen weet kun je onder begeleiding een motor reviseren.

Anthony Pors

Normaal gesproken is mijn verloofde ‘s zondagsmorgens moeilijk in beweging te krijgen. Hij kijkt wat TV en wacht geduldig totdat ik het ontbijt klaar heb. Maar op een zaterdagavond in september begon het al: druk in de weer met het printen van de handleiding bij de cursus motorrevisie en met het in een geplastificeerde map frommelen van de prints. De volgende ochtend moest hij namelijk, in afwijking van zijn normale zondagochtenden, vroeg uit de veren!

Hij werd met zijn Eendenmotor al om 10:00 uur verwacht op de Van Helmontstraat.

Ik lig nog in bed als ik hem om een uur of half negen hoor mompelen dat het best zwaar zal zijn om die motor achterin de Peugeot te krijgen. Kort na negenen vertrekt hij en hij heeft zowaar iets voor de lunch meegenomen.

Om een uur of vier is ie weer thuis. Er zit een grote zwarte veeg op zijn voorhoofd en zijn handen zijn niet om aan te zien. Zo zwart heb ik ze nog nooit gezien en dat blijkt de komende dagen nog enigszins zo te blijven! Uiteraard vraag ik voor de grap of ie nog huiswerk van meester Otto heeft gekregen...dat bleek inderdaad het geval: maak alle onderdelen schoon met dieselolie.

Het volgende weekend zit mijn verloofde in de tuin met een bak met diesel om de onderdelen schoon te maken.

Die geur van diesel hangt in het hele huis, hoe kan dat toch? Het valt allemaal niet mee (gewoon een shitklus dus) en hij is het al vrij snel goed zat. Het geheel ziet er toch wel grappig uit en ik kan het niet nalaten wat foto’s te nemen :-).

Mijn verloofde is duidelijk onder de indruk van de kennis en nog meer van het geduld van de docenten. Na de vierde les komt hij ietwat teleurgesteld thuis. Drie van de zes motoren zijn aan de praat gekregen en de zijne behoort tot de andere drie. Er bleek een schroefdraad van de cilinderkop kapot en die moet eerst gerepareerd worden. Dat baart hem zorgen. Enige dagen na die sombere thuiskomst laat hij me foto’s zien van, naar zijn zeggen, zijn gereviseerde motor. Jaaaja! Was het maar waar! Ik weet niet hoe het zit maar ík zie nog steeds diezelfde half in elkaar geprutste motor in de garage liggen.

Op 18 december is de laatste cursusdag. Ik ben benieuwd hoe ik hem dan thuis zie komen. Ik hoop natuurlijk van harte dat ook zijn motor het zal doen. Hij maakt zich volgens mij zorgen of het gaat lukken om de motor aan de praat te krijgen.

Volgens mij heeft hij de cursus wel echt met plezier gevolgd. Als ik me niet vergis zoekt hij de laatste tijd zelfs op marktplaats naar een te reviseren motorblok. Het zal toch niet waar zijn.

Rian, verloofde van……………..

Eendzaam aan de Côtes d’Azur weer te begrijpen aangezien de laatste Eend in juni 1990 van de band liep, inclusief mijn licht- en donkergrijze 2CV6 Charleston.

Sindsdien is er een hele generatie opgegroeid in een Eendloos tijdperk.

Een jaar of twintig geleden zorgden alleen toenmalige pop- en filmsterren aan de Côtes d’Azur nog wel voor een opleving van de tweedehands Eend. Toen was het ineens ‘en vogue’ om met een afgeragde Eend gezien te worden op de mondaine boulevard aan de Rivièra, maar die rage lijkt nu weer gedoofd.

Theater aan zee

Vorig jaar op de wereldmeeting in het Poolse Torun kreeg ik de indruk dat er in Europa nog volop ge-eend werd, met Frankrijk als koploper uiteraard.

Daarom, en ook door het pokkenweer hier, besloot ik dit jaar met mijn zoon koers te zetten naar het zonnige zuiden van Frankrijk om daar mijn eendenbroeders- en zusters te ontmoeten aan de Côtes d’Azur. Frankrijk is bovendien het moederland van de eendjes waar op iedere hoek van de straat wel een eenden-garage te vinden zou zijn in geval van panne. Op de grote tolwegen verwachtte ik eventueel een beroep te kunnen doen op de Franse wegenwacht. Nou mooi niet. In Frankrijk bestaat geen wegenwacht zoals bij ons. Dat bleek me toen mijn gaskabel de geest gaf op de plaats van een groot benzinestation aan de autoroute. Een betere plek voor zo’n simpele reparatie leek nauwelijks denkbaar.

Helaas, in Frankrijk behoort het terrein van de grote benzinestations tot de autoroute en daar wordt niet gerepareerd maar weggesleept. Grote of kleine reparaties, maakt niet uit. Mijn eend werd versleept naar een of andere obscure garage in the middle of nowhere. Daar een paar uur gewacht op een reparatie van de gaskabel van 10 minuten. Kosten 100 euro die ik meteen moest betalen. De ANWB betaalde de sleepkosten. Ondanks die 100 euro bleek de motor daarna zo slecht te lopen dat ik de volgende dag alsnog besloot een echte Citroën-dealer in Aixen-Provence op te zoeken. Die hielp me vrijwel direct en mijn motor snorde daarna weer als vanouds. Kosten? ‘Mais non monsieur. Vous êtes un ambassadeur de Citroën avec votre voiture historique. Je vous desire bonnes vacances! Au revoir! Dat bezoekje aan de Citroën-dealer gaf me veel voldoening maar kostte me nog weer een halve dag. CONCLUSIE: autopech op de Franse snelweg, da’s pas echt pech hebben.

Eend niet meer ‘en vogue’

Mijn tweede illusie was de overvloed aan nog rijdende Eenden in Frankrijk. Noch op de heennoch op de terugreis ben ik een Eend tegengekomen. Eenden voelen zich waarschijnlijk ook niet thuis op autoroutes, hoewel ik in mijn jonge jaren toch heel wat keren met een krakkemikkige Eend naar het zuiden van Frankrijk tufte en met mij nog vele anderen.

Maar ik had wel verwacht eendenbroeders en zusters tegen te komen op de lange boulevardroute langs de Middellandse Zee en zeker tussen St-Tropez en Nice. Dat bleken er welgeteld drie.

Daar tuften zoon en vader in hun Charleston dan als enige Nederlanders aan de Rivièra in een open voiture tussen Maserati’s, Porsches en Bentley’s met gesloten en verduisterde ramen waardoor je je afvroeg of er wel mensen in zaten.

Net als zij beschikten ook wij over een airco die ons daarentegen wel in staat stelde te communiceren met de omgeving. Het waren vooral de wat oudere Fransen op de boulevard die ons tussen al dat bling-bling-blik opmerkten en vaak de duim naar ons opstaken. De jongere badgasten bekeken ons met een meewarige blik alsof we uit een ontwikkelingsland kwamen, maar toonden verder geen enkele emotie. Eigenlijk ook wel

Godzijdank lag het unieke openluchttheater ‘Théâtre de la Mer’ in Juan-les-Pins er nog net zo ongenaakbaar bij als 45 jaar geleden toen ik daar een historisch concert van de legendarische trompettist Miles Davis bijwoonde. Davis is helaas overleden en sindsdien lijkt de magie daar een beetje over. Ik zag tenminste op een poster dat ene zanger Hervé Vilard, (“Capri c’est fini”) daar zou gaan optreden. Treuriger kon haast niet, want dat is van het niveau Jacques Herb. (“Een man mag niet huilen” ). Ik vond dat een ontheiliging van een muzieklocatie die uniek in de wereld is. Idyllisch gelegen tegen de zee aan en onder onbewegelijke pijnbomen en een azuurblauwe lucht. Die plek is mijns inziens uitsluitend bedoeld voor echte sterren en niet voor hansworsten. Daarom voelde ik me dit jaar erg een(d)zaam aan de Côtes d’Azur. Mijn enige troost was dat ik nu zelfs in Frankrijk behoor tot het steeds exclusiever wordende gilde der Gulden Eendenbroeders.

Fred van Wijnen

ZATERDAG 8 OKTOBER 2016

COLOFON ‘t Eendeëi’ is een uitgave van Vereniging de Alternatieve Garage ‘t Eendeëi • Werkplaats, magazijn/bar en postadres: Van Helmontstraat 11-13 3029 AA Rotterdam • BANK: NL84INGB0003746685 • Elke zaterdagmiddag open Contactpersonen bestuur + commissies : Paul Otto, Edwin van Baar, Pieter Vogel, Evert Burger, Edwin Nuij, Cor Brok, Hans Wijers, Frans van Witmarschen en Jim van der Put. Bereikbaar: bestuur@eendeei.nl of kijk op www.eendeei.nl • Clubblad en Mailnieuws: Anthony Pors en Daphne de Vries redactie@eendeei.nl

In 1976 werd ‘t Eendeëi opgericht door John de Vree. Vooral bedoeld om Eend-rijders zelf te leren sleutelen. De cursus Eendologie was snel een feit en John gaf hem in die beginjaren vele malen. Samen met zijn vrouw kwam -erelid- John een kijkje nemen bij ‘zijn’ geesteskind tijdens het 40-jarige Jubileumfeest. “Ongelofelijk, wat mooi allemaal” was zijn eerste reactie,”nooit gedacht dat ‘t Ei na al die jaren nog steeds zo bruist en leeft”. John rijdt al vele jaren geen Eend meer, maar geeft voorzichtig toe dat bij het zien van al dit fraais het Eend-gevoel weer erg gaat kriebelen, “dus wie weet...”.

Daar houden we je aan John, de sleutelhulpen staan voor je klaar!

Yvonne Vermazen uit Rijswijk werd tijdens haar vogelspot-weekend begin oktober verrast met een aantal ‘vreemde eenden’ en stuurde ons deze prachtige foto.

Dank!