^e{mite se svedoci za dobrinata na lu|eto
ZLATNA ^E[MA U{te oddaleku Qah i Gazmend vidoa ne{to {to svete{e. Svetlinata im gi zaslepuva{e o~ite. Pomislija deka toa e nekakvo ogledalo. Koga pristignaa, vidoa deka toa e ~e{ma. Viknaa: - ^e{ma, ~e{ma, ~e{ma! ^e{mata svete{e. Trepere{e vo sjaj... Nea be{e ja izrabotila raka na nekoj golem majstor, umetnik. [epurkata ja napravil kako klun na ptica. Od nea te~e{e ~ista voda, koja svete{e kako srebro. Nad {epurkata, od prednata strana, toj nacrtal nekolku deca kako igraat oro. Potoa nekolku ptici i cve}iwa. Nad seto ova go nacrtal Sonceto, postojano nasmevnato. Okolu ~e{mata bea posadeni raznobojni cve}iwa. Tie so svojot miris gi pozdravuvaa patnicite koi navra}aa na ~e{mata. Nivnata raznobojnost sozdava{e vpe~atok kako da se rasfrlani male~ki fustan~iwa {to majkite gi isprale i gi ostavile kraj ~e{mata da se su{at...
Gazmend se dobli`i do ~e{mata i po~na da pie voda. [tom ispi edna goltka, se ispravi i mu re~e na Qah: - Dobra voda! Po nego se navedna i Qah i po~na da pie voda. Potoa gi izmija racete i liceto. Majstorot {to ja izgradil ~e{mata, pod {epurkata vo oblik na klun, napi{al:
30