NEOSTVARENATA @ELBA NA VRAP^IWATA
Mnogu odamna, vo najgolema sloga si `iveeja semejstvoto na lastovi~kite i semejstvoto na vrap~iwata. Si pomagaa edni na drugi, si odea na gosti, a de~iwata im rastea zaedno i poletuvaa od gnezdata. Eden den lastovicata $ re~e na vrabicata: ‡ Denes i najmaloto lastovi~e nau~i da leta. Sega ve}e mo`eme da se podgotvime za dolgiot pat {to n# ~eka. Letoto poleka odminuva{e, a lastovi~kite s# po~esto go spomenuvaa dolgiot pat. Im raska`uvaa na vrap~iwata za dale~nite krai{ta, za ~udesnite zemji so gusti {umi, za toploto sonce i modrite reki. Vrap~iwata slu{aa i vozdivnuvaa. ‡ Da gi zamolime sosedite da n#
povedat i nas na jug! ‡ mu predlo`i
vrabicata na vrabecot. Lastovi~kite se izraduvaa {tom ja slu{naa `elbata na sosedite. Sega site zaedno so netrpenie ja ~ekaa esenta. Edno esensko utro, u{te vzori, lastovi~kite i vrap~iwata poletaa kon jug. Lastovi~kite letaa napred, a vrap~iwata po niv. Ne znam kolku dolgo letaa, no vo eden mig sonceto blesna vrz edna {totuku o`neana niva. ‡ Da odmorime malku vo nivava! ‡ mu re~e vrabicata na vrabecot. ‡ i decata malku neka jadat, inaku }e umrat od glad! 16