Dhe Doruntina iu afrua, e përqafoi. Konstandini i tha: - Doruntinë, motra ime! Eja të shkojmë. Të do zonja mëmë në shtëpi! Më thuaj, vëlla, si të vij unë atje? Po të më dojë për gaz, do të vete të marr stolitë më të mira, po të më dojë (mos qoftë thënë!) për helm, do të vete të vishem me të zeza. - Eja, motër, ashtu si je! E mori në vithet e kalit. Kali ik si shakullimë. Ata kapërcejnë si në ëndërr male e fusha, pyje e kodra, lumenj e përrenj. Hëna e yjet kanë shtangur lart e shikojnë me të drojtur. Gjatë udhës motra e pyet vëllanë: - Konstandin, vëllathi im, përse shpatullat e gjera të janë mbuluar me myk. - Doruntinë, motra ime, shpatullat m’i ka mbuluar tymi i shkluhave në luftë, se në vendin tonë u bënë luftëra të mëdha, erdhën armiq të na shkelin dhe ne të gjithë dolëm të luftojmë. - Konstandin, vëllathi im, përse flokët e dredhura i ke tërë pluhur? - Doruntinë, motra ime, gjatë udhës kishte shumë pluhur dhe m’i pluhurosi flokët. - Konstandin, vëllathi im, përse vëllezërit e mi të bukur si drita s’kanë dalë përpara të na presin? - Doruntinë, motra ime, ndofta janë në lodër e s’presin që të vemi sonte. - Konstandin, vëllathi im, përse dritaret e shtëpisë janë sot mbyllur krejt? - Doruntinë, motra ime, i kemi mbyllur se fryn nga deti era e fortë e dimrit. Kur arrinë pranë kishës, Konstandini i tha së motrës: - Ti shko përpara, se unë dua të hy të përgjunjem. Konstandini shkoi e hyri prapë në varr të zi. Kali u bë prapë gur, shala u bë dhe, freri i argjendtë u bë rrotullë. Dhe përsëri rreth e qark zotëroi heshtja e vdekjes. Ndërkaq Doruntina ngjiti shkallët dhe trokiti gazmend në derë. - Mëmë, hapma derën! - Kush je ti që trokëllin aty te dera? - Hapma, zonja mëmë! Jam unë, bija jote Doruntina!… - Ik tutje nga ke ardhur, o vdekje e shkretë! Ti m’i more të dymbëdhjetë djemtë e tani ke ardhur të më marrësh edhe mua që të mos e shoh më Doruntinën time! - Ç’po thua ashtu, zonja mëmë? Nuk ma njeh zërin? Besa, zonja mëmë, jam unë vetë, Doruntina jote. - Ngul gishtin e vogël te vrima e kyçit: që ta shoh e të ta njoh. Doruntina nguli gishtin e vogël te vrima e kyçit-atë gisht të hollëz e të 19
GJUHA SHQIPE DHE LEXIMI VIII