νέτειλε τό νέο ἔτος καί ὅλοι μας προσμένουμε καί ποθοῦμε κάτι ν’ ἀλλάξει στή ζωή μας. Μέ τίς ἴδιες προσδοκίες καί ἐλπίδες ἀντικρύσαμε βέβαια καί τά προηγούμενα νέα ἔτη. Γιατί ἡ ζωή μας εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ἐλπίδα. Καθώς ἔλεγε ὁ ποιητής Γ. Δροσίνης, «χωρίς χαρές μπορεῖ κανείς νά ζῆ, χωρίς ἐπιθυμίες ὅμως κι ἐλπίδες, ὄχι!». Τά θλιβερά παραδείγματα ἀρκετῶν συμπατριωτῶν μας πού, χάνοντας τήν ἐλπίδα τους καί μή βλέποντας φῶς ζωῆς ἐμπρός τους, ἔκοψαν μόνοι τους τελευταῖα τό νῆμα τῆς ζωῆς, φανερώνουν τό πόση σημασία ἔχει γιά τή ζωή ἡ ἐλπίδα. Δέν ὑπάρχει τραγικότερη συμφορά ἀπό τήν ἀπώλεια τῆς ἐλπίδας. Χάνεται ἡ γῆ κάτω ἀπό τά πόδια σου. Γιατί ἡ ἀπώλεια τῆς ἐλπίδας σημαίνει βαθύτατο τραῦμα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, καί τότε ὁ βίος του γίνεται ἀβίωτος.
Χωρίς ἐλπίδα ποιός σπουδάζει, ποιός δημιουργεῖ οἰκογένεια, ποιός καταφεύγει στό γιατρό, ποιός ξανοίγεται σέ ἐμπορικές ἐπιχειρήσεις; Μαραζώνει ἡ ζωή μας, ὅταν χαθεῖ ἡ ἐλπίδα. Αὐτή ὅμως ἡ ἔμφυτη ψυχική λειτουργία καί δύναμη, μέ τήν ὁποία μᾶς ἐπροίκισε ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Θεός, δέν μπορεῖ νά παρουσιάσει τούς πλούσιους καρπούς της, παρά ÿ μόνον ἄν στηριχθεῖ στό κατάλληλο στήριγμα. Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
3
“
Ὄχι, γιά κάποιον πού πιστεύει τίποτε δέν εἶναι ἀβέβαιο. Γιά τόν πιστό, πού πυξίδα στήν πορεία του στή ζωή ἔχει τόν θεόπνευστο καί ἀλάθητο λόγο τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχει τό ἀκλόνητο στήριγμα τῶν ἐλπίδων.
”
Ὁρισμένοι στηρίζονται στά πλούτη, ἀλλά σύντομα οἱ ἐλπίδες τους διαψεύδονται. Ἡ οἰκονομική κρίση τῶν ἡμερῶν μας τό ἐπιβεβαιώνει. Ἄλλοι στηρίζονται στούς ἰσχυρούς τῆς γῆς. Οἱ συχνές ὅμως ἀλλαγές τῶν προσώπων τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καί ἡ διπλωματική συμπεριφορά τῶν περισσότερων ἀπό αὐτούς, τούς ἀποδεικνύουν ἐντελῶς ἀβέβαιο στήριγμα γιά τίς ἐλπίδες μας. Δέν ὑπάρχει λοιπόν στήριγμα ἀσφαλές καί ἀκλόνητο γιά τίς ἐλπίδες μας; Ὅλα εἶναι ἀβέβαια; Ὄχι, γιά κάποιον πού πιστεύει τίποτε δέν εἶναι ἀβέβαιο. Γιά τόν πιστό, πού πυξίδα στήν πορεία του στή ζωή ἔχει τόν θεόπνευστο καί ἀλάθητο λόγο τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχει τό ἀκλόνητο στήριγμα τῶν ἐλπίδων. Τό ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν καί ἀποδεικνύεται διαχρονικά, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, ἀληθινό καί ἀδιάψευστο: «Ὁ Θεός τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καί εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν» (Ρωμ. ιε´13). Ὁ Θεός, πού χαρίζει τήν ἐλπίδα, ἀλλά καί στηρίζει τήν ἐλπίδα, εἴθε νά σᾶς γεμίσει μέ χαρά καί εἰρήνη στερεώνοντάς σας στήν πίστη πρός Αὐτόν. Ἡ ἐλπίδα, πού ἐμπνέεται ἀπό τούς λόγους τοῦ Θεοῦ καί στηρίζεται στίς ὑποσχέσεις τῆς ἀγάπης καί παντοδυναμίας Του, εἶναι, καθώς ἔλεγε ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «συμμαχία ἀκαταγώνιστος, λιμήν εὔδιος, πύργος ἀκαταμάχητος, ὅπλον ἀήττητον» (ΕΠΕ 5, 516). Καί ὁ Νεοέλληνας ποιητής Ἰ. Πολέμης πρόσθετε μέ τόν τρόπο του: Μή φοβηθεῖς αὐτόν πού ἐστήριξε στήν πίστη ἐπάνω τήν ἐλπίδα. Τόν εἶδα στή ζωή νά μάχεται, μά πάντα ἀνίκητο τόν εἶδα! q
4
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Κλωνί ἰσχνό καί ἄκαρπο, σαρακοφαγωμένο, μήν τό περηφανεύεσαι γιά τόν κορμό, τή ρίζα... Σέ λίγο κεῖ στά χαμηλά θά βρίσκεσαι πεσμένο μέ τ’ ἄχυρα καί τ’ ἄχρηστα μές στή φωτιά ριγμένο. Δόξ’ ἀκριβή τοῦ Γέροντα μήν τήν παρακρατήσεις κι ἀδούλευτα στούς κόπους του μερίδιο μή ζητήσεις. Μήν καυχηθεῖς πώς κάθισες στά πόδια Διδασκάλου. Μήν πεῖς πώς γνώρισες σοφό καί βάλεις το καμάρι. Περίγελως θά γίνεσαι κι ὅλοι θά ἀποροῦνε πῶς ἀπό δέντρο θαλερό βγῆκ’ ἄκαρπο βλαστάρι. Ε. Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
5
16
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
«Ἀπεχθεῖς ἀντίπαλοι» οἱ Φαρισαῖοι μέ τούς Σαδδουκαίους καί συνασπίζονται μέ στόχο νά πειράξουν τόν Χριστό. Ζητοῦν σημεῖο, σημεῖο ἀπ’ τόν οὐρανό. Τό «πρόσωπο τοῦ οὐρανοῦ» ξέρουν νά τό διαβάζουν. Τό παρατηροῦν καί διακρίνουν τά σημεῖα του στήν ἐξωτερική του ὄψη. Τούς τό ἀναγνωρίζει καί ὁ Κύριος: «Τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι» (Ματθ. ιστ´3). Τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» δέν εἶστε ἱκανοί νά τά ἀναγνωρίσετε. Ἡ φράση τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» μᾶς προκαλεῖ κάθε φορά πού χαράζει ἕνας καινούργιος χρόνος. Κι ἴσως δέν θυμόμαστε πώς βγῆκε ἀπό τά θεῖα χείλη. Καί οἱ σημερινοί ἐγκλωβισμένοι στά καθημερινά καί τά ἐπίγεια, ἐπιζητοῦμε τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» σέ ὅσους χώρους ξέρουμε νά παρατηροῦμε: Στήν ἐξωτερική ὄψη τοῦ οὐρανοῦ, πού στέλνουν οἱ τέλειοι ἐξωπλανητικοί ἀνιχνευτές μας. Στίς πλοηγήσεις σέ παγκόσμιους ἱστούς, στίς μελλοντολογικές διακηρύξεις, σ᾽ ἄλλους ὅσους «προφῆτες». Παραμένουμε ἴδιοι, σάν τούς προσωρινά συνασπισμένους ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ. Σημάδια γιά τό μέλλον περιμένουμε καί ἐπιζητοῦμε, πού ἐφέτος ― πιό πολύ ἀπό ποτέ ― φαντάζει γιά δυσοίωνο. Οἱ χαρακτηρισμοί τοῦ 2013 πού κυκλοφοροῦν εἶναι τρομαχτικοί. «Ἔτος κολάσεως», «Ἔτος τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ ἀντιχρίστου» καί «Ἔτος πού θά καταρρεύσει ἡ παγκόσμια οἰκονομία». Ὀνομάζεται ἀκόμη τό 2013 «Εὐρωπαϊκό ἔτος πολιτῶν», «Ἔτος παγκόσμιας διαχείρισης τοῦ νεροῦ» καί «Διεθνές ἔτος Ρητορικῆς» γιά κάποια ἐπέτειο ἀπ’ τόν μεγάλο Ἕλληνα ρήτορα Ἰσοκράτη. «Τά σημεῖα τῶν καιρῶν» θά γίνουμε φέτος ἱκανοί νά τά ἀναγνωρίσουμε; Ἐκείνη ἡ συνομιλία ἔληξε μέ τόν θεῖο Διδάσκαλο νά τούς ἀφήνει καί νά φεύγει. Δέν θά δοθεῖ σ’ αὐτή τή γενεά κανένα ἄλλο σημεῖο, βεβαιώνει, ἐκτός ἀπό αὐτό πού ξέρουν, τοῦ προ-
φήτη Ἰωνᾶ. Οἱ ἄρχοντες ἐκείνου τοῦ τόπου καί τοῦ χρόνου δέν ρώτησαν κἄν τί σημαίνει τό σημεῖο τοῦ Ἰωνᾶ. Δέν ἐνδιαφέρονται νά καταλάβουν. Φορτωμένοι μέ πεποιθήσεις καί ὁράματα ἐγκόσμια, δικά τους, εἶναι ἀνίκανοι νά διακρίνουν αὐτά πού ἤδη βλέπουν. Ἀνίκανοι νά Τόν ἀναγνωρίσουν. «Ἄλλος εἶναι ὁ καιρός αὐτός τῆς παρουσίας μου καί ἄλλος ὁ μελλοντικός. Τώρα χρειάζονται αὐτά τά ἐπίγεια θαύματα, ἐνῶ τά θαύματα εἰς τόν οὐρανόν φυλάσσονται διά τόν καιρόν ἐκεῖνον. Τώρα ἦλθα ὡς ἰατρός, τότε θά ἔλθω ὡς δικαστής. Τώρα ἦλθα διά νά ζητήσω τό παραστρατημένον, τότε θά ἔλθω διά νά ζητήσω εὐθύνες. Δι’ αὐτό ἦλθα χωρίς νά γίνω ἀντιληπτός... Τότε θά ταραχθοῦν αἱ οὐράνιαι δυνάμεις... Ἀλλά ὁ παρών καιρός δέν εἶναι διά τά θαύματα αὐτά, ἐπειδή ἦλθα διά νά πεθάνω καί νά ὑποστῶ τά βαρύτερα πάθη» (᾽Ι. Χρυσόστομος). Τά «σημεῖα τῶν καιρῶν» συμπυκνώνονται στό σημεῖο τό ἕνα, τό μέγιστο καί ἀληθινό, τό μόνο «καινόν ὑπό τόν ἥλιον», τό πρόσωπο τοῦ Μεσσία Χριστοῦ καί τό ἐπί γῆς ἔργο Του, τή διδασκαλία Του, τά θαύματά Του, τήν εὐσπλαγχνία καί τό πάθος Του γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου.
Σημάδια γιά τό μέλλον ἐπιζητοῦμε, πού ἐφέτος - πιό πολύ ἀπό ποτέ φαντάζει γιά δυσοίωνο.
Σ’ αὐτό τό «σημεῖο» κι ἐμεῖς, οἱ σημερινοί, αὐτοῦ τοῦ τόπου καί τοῦ χρόνου τοῦ δυσοίωνου, τοῦ 2013, ἔχουμε νά στρέψουμε τά μάτια μας καί τήν ψυχή μας. Σ’ Αὐτόν νά ἐμπιστευθοῦμε τή ζωή μας. Νά Τόν ἱκετεύσουμε νά μᾶς συμπονέσει, νά συμπαρασταθεῖ στή φτώχεια μας καί στήν ἀπόγνωσή μας. Νά σταθοῦμε ὕστερα κι ἐμεῖς βοηθοί στόν τρομαγμένο, στόν ἀπελπισμένο συνάνθρωπο. Νά στρέψουμε τήν προσοχή του στό «Σημεῖο» τῶν καιρῶν. Νά ἀναγνωρίσει τό θεῖο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πού κυβερνᾶ τά γεγονότα καί τό χρόνο, νά παρηγορηθεῖ, νά βρεῖ σ᾽ αὐτό τό χρόνο στήριγμα καί ἐλπίδα.
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
γ.
17
Ἠπειρώτικος ναός ἀξίας1! ῞Ενα καλλιτέχνημα στηριγμένο στήν πίστη, στήν αὐτοθυσία, στήν ἀγάπη στόν Θεό. ῞Ενας ναός τοῦ Θεοῦ ὑψωμένος σέ χρόνια δύσκολα, μέ τό μεράκι ἄγνωστων τεχνιτῶν καί τόν τίμιο ἱδρώτα ὅλων τῶν χωριανῶν. ῞Ενα ἔργο ζωῆς, ὑπομονῆς καί ἔμπνευσης. Κι ἐκεῖ ἕνας ἐνενηντάχρονος λειτουργός τοῦ Θεοῦ, σάν τόν αἰωνόβιο πλάτανο τῆς πλατείας τοῦ χωριοῦ. Κι ὁ λειτουργός τοῦ Θεοῦ, δυνατά, ἀποφασιστικά, σοφά, πιστά, μέ τήν πείρα του, πού σταλάζει ἀπό τά φωτεινά του μάτια, μᾶς φωνάζει: «Θάρρος! Οὔτε βῆμα πίσω! ῞Οσο δύσκολα κι ἄν εἶναι ὅλα σήμερα! Ἐμεῖς ξέρουμε, μάθαμε, ἀπό τά πιό δύσκολα δικά μας χρόνια! Θάρρος! Οὔτε βῆμα πίσω!». ῾Η καρδιά μου χτυπάει· λές θά σπάσει. ῞Ενα μάθημα πρίν τό πτυχίο, κι ὅλα προβλέπονται σκοτεινά. ῾Η οἰκογένειά μας — πολυμελής — διαρκῶς στενεύεται. ῾Η πατρίδα μας στή δοκιμασία της, κι ἐμεῖς μικροί καί μεγάλοι ταπεινωμένοι, σκυφτοί, ὄχι λίγοι κοντά στήν ἀπελπισία... Τί λές, παπούλη; ...«Τίς πέτρες τίς ἔφεραν ἀπό τό ἀντικρινό βουνό, ἁλυσιδωτά οἱ χωρικοί. Χέρι μέ χέρι. »...Τά ξυλόγλυπτα σμιλεμένα μέ τό χέρι γιά καιρό πολύ, χρόνια γιά τό καθένα! »Οἱ κολῶνες ἀλειμμένες μέ ὑλικό πρωτότυπο, κατασκευῆς τῶν μαστόρων, οὔτε χαράζονται οὔτε γράφονται...
22
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
»Δέν περίσσευαν σέ κανένα τά χρήματα. Τούς περίσσευε ὅμως ἡ ἀγάπη στόν τόπο τους. Δύσκολα περνοῦσαν ὅλοι. Τόν τίμιο ἱδρώτα τους πρόσφεραν καί ὅ,τι εἶχαν. Κι ὅταν ἔγινε ὁ σεισμός ὁ μεγάλος, ὁ ναός μας ἔμεινε ἄσειστος!». ’Ανέγγιχτες ὥς τώρα γιά μένα λέξεις: ὑπομονή, θυσία, προσφορά, θάρρος, ἔργο ζωῆς... ἄρχισαν νά φωτίζονται καί νά φωτίζουν τή σκέψη μου. Μιά κληρονομιά αἰώνων πού ἀξίζει νά τήν ἀναζητήσω, νά τή γνωρίσω. Νά δῶ μέσα στήν ὕλη κτισμένο τό πνεῦμα. Νά κρατήσω αὐτό τό θησαυρό, τόν ἀκριβό μας πλοῦτο. Κι ἀκόμα νά νιώσω δικό μου τό πνεῦμα πού κλείνεται ἐκεῖ, γιατί εἶναι κτῆμα τῶν πατέρων καί τῶν παππούδων μου. Καί νά στηρίξω μέ θάρρος, πίστη κι ἐλπίδα τό βλέμμα στό μέλλον μέ τή βεβαιότητα μιᾶς ἀλλιώτικης νίκης. Τῆς νίκης μιᾶς ζωῆς πιό γνήσιας καί πιό ἀληθινῆς. «Οὔτε βῆμα πίσω!». Ἐλπίδα Κ., Χ.Φ.Δ. ᾿Αθηνῶν -----------------1. Πρόκειται γιά τόν πανέμορφο ἱερό ναό ἁγίου Γεωργίου Θεοδώριανων τῶν Δυτικῶν Τζουμέρκων, κτισμένο τό 1880 ἀπό Πραμαντιῶτες μαστόρους. Στοίχισε τήν ἐποχή ἐκείνη 30.000 γρόσια. Στή θέση του προϋπῆρχε παλιότερη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία χτίστηκε, σύμφωνα μέ γραπτή μαρτυρία πού εἶναι σκαλισμένη στήν πέτρα πάνω ἀπ᾽ τήν πόρτα τοῦ γυναικωνίτη: 1777 ΗΟΥΛΙΟΥ 10 ΕΚΤΗCΤΗ Ι ΕΚΛΙCΗΑ ΤΟΥ ΑΓΗΟΥ ΓΕΟΡΓΗΟΥ. Τό σημερινό τέμπλο εἶναι ξυλόγλυπτο φτιαγμένο τό 1918 ἀπό Μετσοβίτες τεχνίτες. Τό καμπαναριό τῆς Ἐκκλησίας ἔγινε τό 1924, μέ χρήματα τῶν ἀδελφῶν Γεωργίου, πού τά ἔστειλαν ἀπό τήν Ἀμερική.
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
23
24
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
25
ά ἔντονα βιώματα τῆς τελευταίας ἐξόρμησης τῆς Χριστιανικῆς Φοιτητικῆς Δράσεως στή Σχολή Θετικῶν Ἐπιστημῶν τοῦ ΕΚΠΑ ζωντανεύουν κάθε φορά πού τήν ἐπισκεπτόμαστε. Ποικίλες, ἔντονες ἀντιδράσεις συναντήσαμε τότε. Κλίμα ἀρνητικό, ἐπιθετικό. Ἀλλά καί ψυχές διψασμένες, πού ἀναζητοῦν ὅση ἀλήθεια δέν κατάφεραν ἀκόμη νά δοῦν μέσα ἀπό τά μικροσκόπια ἤ τά τηλεσκόπιά τους. Ἔτσι δέν ἦταν χωρίς κάποιο συναίσθημα δέους οἱ ψυχές μας, ὅταν βρεθήκαμε καί πάλι στή ΣΘΕ, ἐπισκέπτες αὐτή τή φορά στό τμῆμα Βιολογίας, μέ ἀφορμή κάποια ἐγγραφή πρωτοετοῦς. Οἱ διάδρομοι γνώριμοι, οἱ εἴσοδοι, τά ἀμφιθέατρα. Παντοῦ οἱ γνωστές ἀφίσες καί ἡ σχετική κινητικότητα: ἐγγραφές πρωτοετῶν! Ἔντονη κινητικότητα καί στό ἀμφιθέατρο τῶν ἐγγραφῶν. Οἱ ἐντεταλμένοι συνάδελφοι ἐνημερώνουν τούς νεοεισαχθέντες ἐπί πολιτικῶν θεμάτων, ἐνῶ οἱ δεύτεροι σταδιακά προσαρμόζονται στό νέο περιβάλλον τῆς Σχολῆς. Φωνές, καπνοί, γέλια, ἀναμονή γιά τήν ἔναρξη τῆς διαδικασίας. Ἡ ΣΘΕ ὅπως τήν εἴχαμε γνωρίσει μέ τή Χριστιανική Φοιτητική Δράση πρίν δυό χρόνια, ὅταν μᾶς εἶχε σαφῶς ἐξηγήσει καθηγητής: «Τί μιλᾶτε γιά Θεό ἐδῶ, ἐμεῖς ἔχουμε τή φυσική»! Καί ὅμως, οἱ πρωτοετεῖς καί οἱ ἐπισκέπτες σέ λίγο παρακολουθοῦμε, ἤ μᾶλλον συμμετέχουμε, σέ θέαμα «καινόν καί παράδοξον». Ἕνα λευκό τραπεζομάντηλο, ἕνα θυμιατήρι, ἕνα ματσάκι βασιλικός, ἕνα δοχεῖο μέ νερό ἐμφανίζονται σχεδόν ἀπό τό πουθενά. Ἀκολουθεῖ ὁ ἱερέας. Μπροστά στά ἔκπληκτα μάτια φοιτητῶν καί ἐπισκεπτῶν, μέσα ὅμως καί σέ σιγή ἀπόλυτη, πραγματοποιεῖται ἁγιασμός! Τό Πανάγιο Πνεῦμα, παρόν μυστικά, εὐλογεῖ τούς νέους φοιτητές. Σέ λίγο ὁ ἁγιασμός στάζει πάνω ἀπό τά σκυμμένα κεφάλια ὅσων δειλά κάνουν τό σταυρό τους, πάνω σέ ἕδρανα, ἀφίσες καί ἰδεολογίες. Οἱ ἐγγραφές συνεχίζονται κανονικά σέ λίγο. Οἱ κυρίες τῆς Γραμματείας, πού εἶχαν ὀργανώσει τήν τέλεση τοῦ ἁγιασμοῦ, τώρα εὐγενικά ἐξυπηρετοῦν τίς φοιτήτριες καί τούς φοιτητές. Οἱ διστακτικοί πρίν λίγο ἐπισκέπτες, προσπαθοῦμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι μόλις ἔγινε ἁγιασμός στή Σχολή Θετικῶν Ἐπιστημῶν. Οἱ εὐχές στούς πρωτοετεῖς Βιολόγους δίνουν καί παίρνουν. Ἄν καί δέν χρειάζονται πολλές πλέον. Σίγουρα θά εἶναι, ὄχι ἁπλά καλή, μά εὐλογημένη κυρίως ἡ χρονιά τους καί τά χρόνια τους τά φοιτητικά. Ε.Κ. Φιλοσοφική ΕΚΠΑ
38
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Διαβάζοντας τά λόγια τοῦ Μακρυγιάννη, ὅπως παρατίθενται στό τεῦχος τῆς Δράσης τοῦ Σεπτεμβρίου 2012, σχετικά μέ τή λανθασμένη χρήση τῆς ἐλευθερίας μας πού κάνουμε ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες – μιᾶς ἐλευθερίας πού ποτίστηκε μέ αἷμα καί δάκρυα – μοῦ ἦρθαν στό μυαλό ἔντονα οἱ σκέψεις πού μέ γεμίζουν τελευταῖα. Μιλῶ γιά τίς εὐθύνες… Συνηθίζουμε νά ἐπιρρίπτουμε τίς εὐθύνες γιά τά δεινά τῆς οἰκογένειάς μας, τῆς πόλης μας, τῆς χώρας μας σέ ἄτομα ἔξω καί πέρα ἀπό ἐμᾶς. Εἶναι ἡ πιό εὔκολη καί συνήθης λύση. Ἐγώ, ἐσεῖς, ἐμεῖς εἴμαστε σωστοί στίς ὑποχρεώσεις μας, ἀνταποκρινόμαστε ἀκριβῶς σέ ὅσα μᾶς ἀναλογοῦν καί ἀπό ἐκεῖ καί πέρα τό βάρος τῆς εὐθύνης πέφτει στούς ὤμους κάποιου τρίτου. Ἀρκεῖ ἐγώ, ἐσεῖς, ἐμεῖς νά μείνουμε ἀλώβητοι, μέ καθαρό μητρῶο καί ἀναπαυμένη συνείδηση. Καί ξεσποῦμε σέ δριμύ κατηγορητήριο, μέ πρωτοφανή ἄνεση κάθε φορά, ἐναντίον «τῶν ἄλλων» πού φταῖνε γιά ὅλα καί παλεύουμε γιά τά δικαιώματά μας, τά ὁποῖα καταπατοῦν «οἱ ἄλλοι», καί ἀγωνιζόμαστε γιά τήν τιμωρία καί ἀποπομπή τῶν «ἄλλων»… Πάντως ἐγώ, ἐσεῖς, ἐμεῖς… ἔχουμε τό κούτελό μας καθαρό. Μιά οἰκεία εἰκόνα σέ ὅλους μας, στήν οἰκογένεια, στό σχολεῖο, στό πανεπιστήμιο, στήν ἐργασία μας, στήν πολιτική ἤ οἰκονομική ζωή τῆς πατρίδας μας, στό ὁποιοδήποτε περιβάλλον δραστηριοποίησής μας ἤ μή. Νίπτουμε «τάς χεῖρας» μας ἀπό πάσης κατηγορίας ὡς ἄλλοι Πόντιοι Πιλάτοι… δηλώνουμε ἀθῶοι ἀπό λάθη, παραλείψεις, ἐλλείψεις, ἰδιοτέλειες, μικρότητες, βολέματα καί κάθε εἴδους στραβοπατήματα καί παρατυπίες. Βλέπετε… ὅλοι τό κάνουν! Ἀλλά ἄς δοῦμε τά πράγματα ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τοῦ νομίσματος. Μέ κριτήριο τήν περίφημη φράση: «Τό πρόβλημα εἶμαι ἐγώ». Ἀδιανόητο; Ἀσύλληπτο; Ἐπαναστατεῖ ἡ λογική μου, ἡ λογική σας, ἡ λογική μας ἀπέναντι σέ μιά τέτοια ἰδέα; Ἐγώ εἶμαι τό πρόβλημα; Γιά ὅσες δυσκολίες προκύπτουν στήν οἰκογένειά μου, στόν κοινωνικό μου περίγυρο, στήν πατρίδα μου, στήν ἀνθρωπότητα; Δέν τό χωράει ἡ λογική μου! Ὡστόσο, ἄς σκεφτῶ, ἄς σκεφτοῦμε… μήπως πάψαμε δηλαδή νά εἴμαστε φθαρτοί; Μήπως νικήσαμε τά πάθη μας; Μήπως δέν ἐπιδίωξα τότε νά βολευτῶ σέ ἐκείνη τή θέση ἤ μήπως δέν βόλεψα τόν τάδε ἤ μήπως δέν χρησιμοποίησα μία «πλάγια» ὁδό γιά νά ξεπεραστεῖ ἐκεῖνο τό κώλυμα; Ἀναλογικά μέ αὐτά πού μποροῦσα καί ἔπρεπε νά κάνω… τί ἔκανα; Μήπως…; Ὄχι, ψυχή μου… δέν θά ρίξω βάρος ἀλλότριου στίς πλάτες σου, δέν θά σέ ἐξουθενώσω δίχως λόγο. Ὅμως προβληματίσου μέ εὐθύτητα. Πόσο σωστά χρησιμοποίησες τήν ἐλευθερία πού σοῦ χαρίστηκε; Πόσο τίμησες τό Ἅγιο Βάπτισμα πού ἔλαβες; Πόσο τίμησες τό προνόμιο νά καμαρώνεις ἀπόγονος ἡρώων; Πόσο ἀνταποκρίθηκες στό καθῆκον σου, ὥστε νά διαμαρτύρεσαι γιά δικαιώματα; Καί τώρα ἀναλογίσου πόσο διαφορετικό, πόσο πιό φωτεινό θά ἦταν τό σύντομο πέρασμά σου ἀπό τή γῆ, ἐάν σέ κάθε δυσκολία τῆς ζωῆς σου ἀναρωτιόσουν… «Μήπως τό πρόβλημα εἶμαι ἐγώ;». Πελαγία
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
39
Ἀναδημοσιεύουμε τήν ἱστορία πού συγκλονίζει γιά τήν παιδαγωγική καί συγκινεῖ βαθιά γιά τήν ὁλοζώντανη πίστη τοῦ «πατέρα τοῦ κλέφτη». ὀκτάχρονος γιός τῆς οἰκογένειας εἶναι πολύ ζωηρός. Καί στό παρελθόν ἔχει προκαλέσει προβλήματα καί ἀνησυχίες στούς γονεῖς του. Ἀλλά ἡ τελευταία πράξη του τούς ἄφησε ἄναυδους. Συνήθως, ὅταν ὁ Β. ἐπιστρέφει ἀπό τό σχολεῖο, ἡ μητέρα του ἐλέγχει τή σχολική του σάκα καί συζητάει μαζί του πῶς πέρασε στό σχολεῖο, τί μάθημα ἔκανε, τί βαθμό πῆρε στήν ὀρθογραφία κ.λπ. Μιά μέρα στή σάκα ἡ μητέρα βρῆκε χρήματα. Μετά ἀπό ἀλλεπάλληλες ἐρωτήσεις, τελικῶς ὁ Β. ὁμολόγησε ὅτι τά ἔκλεψε. Ἡ μητέρα κράτησε τήν ψυχραιμία της καί προσπάθησε νά ἐξακριβώσει τόν τρόπο καί τόν λόγο τῆς κλοπῆς. Πάνω στήν ὥρα ἔφθασε καί ὁ πατέρας ἀπό τήν ἐργασία του στό σπίτι. Ἡ
μητέρα ἐπιμένει στόν μικρό νά τοῦ ὁμολογήσει τήν πράξη του. Ἐκεῖνος γιά ὥρα μένει ἀμίλητος μέ κατεβασμένο τό κεφάλι. Στό τέλος ἡ μητέρα ἀποκαλύπτει τήν κακή πράξη του. Ὁ πατέρας, χωρίς δεύτερη σκέψη, τοῦ λέει ἤρεμα νά φορέσει τό μπουφάν του καί νά τόν ἀκολουθήσει. Βγαίνουν ἀπό τό σπίτι καί βαδίζουν ἀμίλητοι στόν δρόμο. Φθάνουν στό κτίριο τῆς Ὀρθόδοξης Μητρόπολης Κορέας. Μπαίνουν στό μικρό παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ. Μέσα στήν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τοῦ Ναοῦ καί χωρίς τήν παρουσία τρίτων, ὁ πατέρας ἀρχίζει νά κάνει ἐδαφιαῖες μετάνοιες μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ λέγοντας μεγαλοφώνως: ― Κύριε, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχώρεσέ με. Ἀφοῦ ἔκανε ἀμέτρητες μετάνοιες μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, συνεχίζει τό ἴδιο καί στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας: ― Παναγία μου, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχώρεσέ με. Τό ἴδιο κάνει καί στήν εἰκόνα τοῦ Τιμίου Προδρόμου: ― Ἅγιε Ἰωάννη Πρόδρομε, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
42
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Συνεχίζει στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ: ― Ἅγιε Μάξιμε, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχώρεσέ με. Μετά τό τέμπλο προχωράει στίς ὑπόλοιπες εἰκόνες πού βρίσκονται κατά μῆκος τοῦ Ναοῦ, κάνοντας συνεχῶς μετάνοιες καί ἐπαναλαμβάνοντας τήν ἴδια προσευχή: ― Ἅγιοι Κύριλλε καί Μεθόδιε, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχωρέστε με. ― Ἅγιε Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχώρεσέ με. ― Ἅγιε Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, εἶμαι ὁ πατέρας τοῦ κλέφτη. Συγχώρεσέ με... Ἡ προσευχή τοῦ πονεμένου πατέρα κράτησε περί τήν μία ὥρα. Ὁ Β. ἀμίλητος στέκεται ὅλη αὐτή τήν ὥρα δίπλα του παρακολουθώντας μέ ἀγωνία καί ἀπορία τά δρώμενα. Ἀφοῦ τελείωσε ὁ πατέρας τήν προσευχή του μέ τίς μετάνοιες μπροστά σέ ὅλες τίς εἰκόνες τοῦ Ναοῦ, τότε ἔσκυψε στόν γιό του καί τοῦ εἶπε: ― Ἀγόρι μου, κατάλαβες ὅτι ἔκανες μία πολύ κακή πράξη, μέ τήν ὁποία στενοχώρησες τόν Χριστό, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους μας; Ὁ μικρός μέ κατεβασμένο τό κεφάλι ἀπάντησε μονολεκτικά «ναί». Τότε ὁ πατέρας τόν ἔπιασε τρυφερά ἀπό τό χέρι καί ἐπέστρεψαν στό σπίτι τους. Ἦταν ἡ ὥρα τοῦ δείπνου. Ὁ μεγαλύτερος δεκάχρονος γιός εἶπε τήν προσευχή τῆς τραπέζης. «Φάγονται πένητες καί ἐμπλησθήσονται...». Καί μετά ὁ πατέρας συμπλήρωσε: ― Κύριε, εἴμαστε ἡ οἰκογένεια τοῦ κλέφτη. Σέ παρακαλοῦμε συγχώρεσέ μας... Κατά τήν ὥρα τοῦ δείπνου δέν ἀνέφεραν τίποτε γιά τό ἐπίμαχο θέμα. Οἱ γονεῖς συζήτησαν εὐχάριστα θέματα καί ἐκδήλωσαν τήν ἀγάπη τους καί πρός τά δυό παιδιά τους, κάνοντας πώς ἔχουν ξεχάσει τό δυσάρεστο γεγονός. Τήν ἄλλη μέρα ὁ ÿ
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
43
πατέρας ἦρθε στόν Ἐπίσκοπο γιά νά τοῦ πεῖ μέ πόνο ψυχῆς τά καθέκαστα καί τοῦ ζήτησε τήν συμβουλή του γιά τό τί δέον γενέσθαι περαιτέρω. Ὁ Ἐπίσκοπος συγκλονισμένος ἀπό τήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος ἀπό τόν πατέρα δέν τοῦ εἶπε τίποτε. Τόν παρεκάλεσε μόνον νά περιμένει μέχρι τήν ἑπόμενη μέρα. Νά προσευχηθοῦν πρῶτα, ζητώντας τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ γιά νά δοῦν τί πρέπει νά κάνουν ὥστε νά μήν πληγωθεῖ τό παιδί ἀπό κάποια ἄστοχη ἐνέργεια. Τήν ἄλλη μέρα οἱ γονεῖς μέ τόν Ἐπίσκοπο συζήτησαν ἀρκετή ὥρα. Συμφώνησαν ὅτι δέν πρέπει νά δοθοῦν μεγαλύτερες διαστάσεις στό θέμα. Ἡ καλύτερη παιδαγωγική τιμωρία τοῦ παιδιοῦ τους γιά τήν πράξη του ἦταν ἡ ἔμπονη προσευχή τοῦ πατέρα. Ὁ πατέρας μαζί μέ τόν γιό του νά ἐπιστρέψουν τά χρήματα ἀπό τό μέρος πού ἐκεῖνος τά πῆρε. Καί ἡ μητέρα νά συνεχίσει διακριτικά νά παρακολουθεῖ τό παιδί. Ἐάν, ὅ μή γένοιτο, ἐπαναληφθεῖ κάποια παρόμοια πράξη, τότε θά πρέπει νά ληφθοῦν ἄλλα μέτρα γιά τήν ἀντιμετώπιση, τυχόν, ἐμφωλεύουσας ροπῆς πρός τήν κλοπή. Διαφορετικά θά ἀποδειχθεῖ πώς ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἁπλό περιστατικό, ὄχι καί τόσο σπάνιο στήν παιδική ἡλικία. Ἡ συγκλονιστική προσευχή τοῦ ἅγιου αὐτοῦ Κορεάτη πατέρα θυμίζει ἀποφθέγματα Γεροντικοῦ: «Εἶπε Γέρων: Ἁμάρτησε ὁ ἀδελφός σου; Ἐσύ ἁμάρτησες». Καί ἡ θυσιαστική πράξη του ἔχει τό παράλληλό της στήν νηστεία πού ἐπέβαλε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στόν ἑαυτό του, προκειμένου νά λύσει τή φιλονικία τῶν δύο μαθητῶν τῆς Ριζαρείου Σχολῆς. Τό ὅλο γεγονός καί ἡ ἀντιμετώπισή του ἀπό τούς γονεῖς τοῦ μικροῦ παιδιοῦ εἶναι ἕνα πολύ ἐλπιδοφόρο μήνυμα ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος τρόπος ζωῆς ριζώνει «καθ᾽ ἡμέραν τῇ ἐκκλησίᾳ» (Πραξ. β´47) τῇ παροικούσῃ ἐν Κορέᾳ. «Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος»! (Ψαλ. 112, 2) q ------Πηγή: ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, ΑΡ. ΤΕΥΧ. 89 Β΄ ΤΡΙΜΗΝΟ 2012.
44
Ἕνας θησαυρός ἐπιστημονικῶν γνώσεων, θεολογικῶν, ἀπολογητικῶν, παιδαγωγικῶν καί ἐγκυκλοπαιδικῶν θεμάτων, διηγημάτων, ποιημάτων, ἱστορικῶν ἄρθρων καί σχολίων στά ἐπίκαιρα γεγονότα. Τόμοι «Δράσεως» διατίθενται ἀπό τό 1988 καί ἑξῆς. Ἕκαστος τόμος € 24 Τόμοι ἀποστέλλονται καί ταχυδρομικῶς καί «ἐπί ἀντικαταβολῇ», ἀφοῦ προστεθοῦν στήν ἀξία τοῦ τόμου τά ἀνάλογα ἔξοδα ἀποστολῆς.
Πῶς θά ἔλθει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου; Ποιά σημεῖα θά προηγηθοῦν;. Τί συμβολίζει ὁ ἀριθμός τοῦ θηρίου 666; Πῶς θά πολεμήσει τούς Χριστιανούς ὁ Ἀντίχριστος; Τί κρύβουν οἱ ἑπτά σφραγίδες καί οἱ ἑπτά φιάλες; Τί ἀναγγέλλουν οἱ ἑπτά σάλπιγγες;
Ἡ Ἀποκάλυψις, τό μόνο προφητικό βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, πληροφορεῖ τούς Χριστιανούς γιά τόν ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας κατά τῶν ἀντιθέων δυνάμεων, τήν ἔσχατη πάλη μέ τόν ἄρχοντα τοῦ σκότους, τόν τελικό θρίαμβο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί τήν ἐγκαθίδρυση τῆς νέας πραγματικότητος, στήν ὁποία ἡ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν πιστῶν θά ἀπολαμβάνει τήν ἀτέρμονα κοινωνία της μέ τόν Θεό, τή μακαριότητα καί τή δόξα Του. Τό θεόπνευστο αὐτό βιβλίο στηρίζει καί ἐνισχύει τούς πιστούς στούς σημερινούς, κρίσιμους, ἀποκαλυπτικούς καιρούς μας. Σελίδες 782. Τιμᾶται 35 € .
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
της τῆς ταινίας ἀνέφερε σέ ἀνακοίνωσή Ἀφοῦ στήν ὀρθό- γωγῆς ῳ λόγ βολή στή Βηρυττό ματαιώθηκε δοξη Ἑλλάδα ὅτι ἡ προ ος σεων τοῦ ἑλληνορθόδοξου κόμματ ἀπεμπολοῦμε τόν ἀντιδρά τοῦ ίδα σελ ἱστο ἡ ἐνῶ μμα τῆς Ἀνατολῆς», πολιτισμό μας, πα- «Κό dolu φιρκικοῦ πρακτορείου εἰδήσεων Ana ραχαράσσουμε τήν του τυρίας μαρ ῦσε καί σχετική δήλωση δια ἱστορία μας καί λοξενο έδρου τοῦ κόμματος κ. Dimitri Roλοιδοροῦμε τά τοῦ προ ue Khoury. θεῖα, ἄς μιλήσουν drig δοξοι ες μέρες ἀργότερα οἱ Ἑλληνορθό Λίγ ἐπιτέλους οἱ ληκράζικο ανέ άνου ἔπαιρναν ἀπό τό Λιβ σμονημένοι τοῦ τοῦ Λιβ τοῦ ση τήν ἐπίσημη ἔγκριση γιά τήν ἵδρυ κόσμου, αὐτοί τούς τος νικό ΛίὈρθοδόξου Κόμματος (στόν πολυεθ . σαν οοῦ ἀγν ι ὅλο μή ἤ ὁποίους ἐσκεμμένως θρησκευτική-ἐθνική κοινότητα ηνορθόδο- βανο κάθε Ἑλλ οἱ υ, βρίο τεμ Σεπ η τέλ στά ι, Ἔτσ τό δικό της κόμμα). Ὁ πρόιώδη ἐκπροσωπεῖται μέ αλε μεγ σαν οίη τοπ γμα πρα υ άνο ὅτι στόχος ξοι τοῦ Λιβ εδρος τοῦ κόμματος εἶχε δηλώσει νἐνα ό υττ Βηρ στή ίας τυρ μαρ συγκέντρωση δια στήν πραγματουρκικῆς τους εἶναι «ἡ ἐπιστροφή τίον τῆς ἐπικείμενης προβολῆς τῆς ταυτότυρία τους τική μας ταυτότητα, τήν ἑλληνική μαρ δια τή Μέ 3». 145 η λωσ «Ἅ ίας ταιν γείου Πολι- τητα... Ἡ σύνδεση τῆς ἑλληνικῆς ἀντιοχείου ζήτησαν τήν παρέμβαση τοῦ Ὑπουρ τήν προβολή νεολαίας μας μέ τούς δικούς τους ἀνθρώπους τισμοῦ, ὥστε νά μή δοθεῖ ἄδεια γιά η καί προ- καί ἀδελφούς στήν Ἑλλάδα». Καί πρόσθεσε: τῆς ταινίας, γιατί «εἶναι ἀνιστόρητ τοῦ Λιβάνου «Πρέπει νά μάθουμε τήν ἑλληνική γλώσσα σβάλλει τόν Ὀρθόδοξο πληθυσμό σέ ἀραβικά, στή νεολαία μας. Θά πρέπει νά ἐπιμείνουμε καί ὄχι μόνο». Στά πανώ τους, αν τά συνθή- γιά τόν Ἑλληνισμό καί τήν Ὀρθοδοξία, γιά νά ἀγγλικά καί ἑλληνικά, κυριαρχοῦσ demean our σωθεῖ τό ἔθνος μας ἀπό τήν ἀραβική καί ἰσλαματα: «We are Byzantines! Don’t ΜΗΝ ΒΕΒΗ- μική ἀφομοίωση». Holies!», «ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΩΜΑΙΟΙ! ἙλληΞεκάθαρα λόγια καί λεβεντιά ψυχῆς! ΛΩΝΕΤΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΜΑΣ!». υ, σᾶς άνο Λιβ ντησε στό νορθόδοξοι ἀδελφοί μας τοῦ Κι ἐνῶ τό Ἑλληνικό κράτος δέν ἀπά δίμᾶς ιγμα πού κή Πρεσβεία, εὐχαριστοῦμε γιά τό παράδε ηνι Ἑλλ ν στή ν ειλα ἔστ πού υμα μήν q τυρίας τους νετε! σέ ἄλλους ὁ ἀντίκτυπος τῆς διαμαρ ιρεία παραἔγινε πολύ αἰσθητός. Ἡ τουρκική ἑτα
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
45
Μ’ αὐτό τό σύνθημα, που ἕξι μῆνες καί ὁ χῶρος «συνάθροι σης» τό πρωτότυπο καί ἑλκυ- ἰδεῶν καί δραστηριοτήτων πού οἱ μαθ ητές στικό, στήν ἱστοσελίδα ὀργάνω ναν καί ὑλοποιοῦσαν κατά ὁμάδες , μέ τους οἱ μαθητές τοῦ 6ου τή συμ μετοχή καί ἄλλων σχολείων. Γυμνασίου Κοζάνης κιΤό σύνολο τῶν μαθητικῶν δραστη ριοτήτων νητοποίησαν τήν τοπική τοῦ συγ κεκριμένου Γυμνασίου κατανεμότ αν κοινωνία καί πρόβαλαν σέ 13 θεματικές ὁμάδες στό site. Μέ τήν πρωδιάφορες δραστηριότητοβουλία τῶν παιδιῶν διοργα τές τους γιά ἀντιμετώνώθηκαν ἐκδηλώσεις ἐντός τοῦ σχολείο πιση τῆς κρίσης. υ, ἀλλά Καί νά σκεφθεῖ κανείς καί σέ κεντρικά σημεῖα τῆς Κοζάνης. ὅτι ὅλα ξεκίνησαν ἀπό τίς περσιν Ἔπειτα ἀπό αὐτά δίκαια ἀπέ ές καταλήψεις σπασαν τό τῆς σχολικῆς χρονιᾶς. Ἐνῶ σ’ πρῶ το βραβεῖο στόν 4ο Πανελλήνι ἄλλα σχολεῖα γίο Διαδινονταν ἔκτροπα καί καταστροφ ές τῶν σχολικῶν κτυακό Ἐκπαιδευτικό Διαγωνισμό, ἀλλά καί κτιρίων, στό συγκεκριμένο σχολεῖ ο μέ τή συνερ- τή διάκριση τῆς ἠλεκτρονικῆς «σφραγίδας γασία τοῦ ἐκλεγμένου 15μελοῦς καί μέ τήν καθο- καλῆς πρακτικῆς στήν ἐκπαίδευση» ἀπό τό δήγηση τῆς καθηγήτριας Φυσικῆ ς Ἀγωγῆς Σοφίας ἐρευνητικό Ἰνστιτοῦτο Ἐφαρμοσμένης ἘπιΚαλαμάρα, ἔμαθαν νά ἐκφράζουν οἱ μαθητές τίς κοινωνίας τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστηθέσεις τους δημιουργικά καί νά βρίσκουν διεξό- μίου Ἀθηνῶν. δους στά προβλήματά τους μέ θετ (Ἐφημ. «Δημοκρατία» 24.10.12). ικό ἀντίκτυπο. Ἔτσι ὁ ἱστότοπος sendyourdr Ἀξί ζου ν πρα γματικά θερμότατα συγχαρητήeam. wordρια στά παιδιά καί στούς ἐκπαιδ press.com ἔγινε ἡ φωνή τῶν μαθητῶ ευτικούς τοῦ ν γιά περί6ου Γυμνασίου Κοζάνης. q
Μέ βαθιά ἱκανοποίηση καί πολλές ἐλπίδες παρακολουθήσαμε στά μέσα τοῦ περασμένου Ὀκτωβρίου τό Α΄ Διεθνές Συνέδριο γιά τό 1821, πού διοργάνωσε ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητος. Τό Συνέδριο πραγματοποιήθηκε στήν Ἱερά Μονή Πεντέλης στήν Ἀθήνα. Ἔλαβαν μέρος μέ εἰσηγήσεις τους καθηγητές Πανεπιστημίου, ἐπιστήμονες καί ἐρευνητές ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό. Τό γενικό του θέμα ἦταν «Ἱστοριογραφία καί Πηγές γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ 1821». Περιελάμβανε τρεῖς συνεδρίες μέ ἐπιμέρους θέματα: τίς εὐρωπαϊκές πηγές, τίς ἑλληνικές πηγές καί τήν ἱστοριογραφία τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, ἐνῶ στό τέλος κάθε συνεδρίας ἀκολουθοῦσε ἐνδιαφέρουσα συζήτηση. Ὅλες οἱ εἰσηγήσεις, προσανατολισμένες στήν ἀναζήτηση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας, διατήρη-
46
σαν ἕνα ὑψηλό ἐρευνητικό-ἐπιστημονικό ὕφος καί ἦθος. Προγραμματισμένος στόχος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι νά πραγματοποιηθοῦν ἕως τό 2021 δέκα ἐπιστημονικά συνέδρια, ἕνα κάθε χρόνο, γιά τά 200 χρόνια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης. Εἶναι ἰδιαίτερα ἐλπιδοφόρο τό γεγονός ὅτι
ἡ Ἐκκλησία ἀναλαμβάνει δυναμικά ἕναν ἡγετικό ρόλο στή μελέτη καί διαφύλαξη τῆς ἱστορίας καί τῆς πολιτιστικῆς μας ταυτότητας σήμερα, πού ὁ νεοοθωμανισμός καί ἡ παγκο-
σμιοποίηση μᾶς ἀπειλοῦν μέ πνευματικό καί ἐθνικό θάνατο. Ἀξίζει δέ ἰδιαίτερης μνείας τό ὅτι κατάφερε νά συσπειρώσει γύρω της μέ ἐπιστημονική σοβαρότητα καί ποιμαντική εὐθύνη ἐπιστήμονες καί ἐρευνητές ἑνός εὐρέος φάσματος καταβολῶν. Ἀναμένουμε, λοιπόν, μέ ἐνδιαφέρον τήν ἔκδοση τῶν Πρακτικῶν τοῦ Α΄ Διεθνοῦς Συνεδρίου (ἴσως τώρα πού κυκλοφορεῖ αὐτό τό τεῦχος τῆς Δράσεως νά ἔχουν ἤδη ἐκδοθεῖ) καί εὐχόμαστε γιά τήν εὐόδωση καί τῶν ὑπολοίπων ἐννέα q Συνεδρίων.
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
προσθέτανε ὅτι αὐτός ὁ Τό κείμενο πού ὄχι Ἕλληνα, στό τέλος στηκε γιά τήν ἀνακάἀκολουθεῖ γρά- κάποιος ὁ φουκαράς, βασί ημα προγενέστερο θεώρ φτηκε πρίν 40 πε- λυψή του πάνω σ᾽ ἕνα σέ μιά παλιά σκέψη κάρίπου χρόνια. Τό κάποιου Ἕλληνα, πάνω πάνω σ’ ἕνα ἔργο αἰῶνες ἀ ν α κ α λ ύ ψ α μ ε ποιου ἄλλου Ἕλληνα, ιον ἄλλο Ἕλληνα!... τώρα καί τό ἀνα- πρίν δοσμένο ἀπό κάπο »Στήν ἀρχή... ἕνας δυνατός θαυμασμός δημοσιεύουμε γιά τούς τό συγκλονιστικό γεννήθηκε μέσα μου γι᾽ αὐτούς οἱ πώς θα ἔνιω του περιεχόμενο. Ἕλληνες. Σιγά-σιγά ὅμως μου, ήματά Στό βιβλίο μέ τίτλο «Σκυλάνθρωποι» τοῦ Κυ- γνώσεις μου, οἱ σκέψεις μου, τά αἰσθ ἡ ὕπαρξή μου, γεος κατα κόσμ ι ὁ εἶνα μου, 4) ά ἡ προσωπικότητ ριάκου Διακογιάννη (197 ν σάν τή οντα μίας ρών διαβ γηση μου ὥς τό ἔσχατο μόριο, γραμμένη ἡ συγκλονιστική ἀφή ατίζονχρωμ καί φίλης του Ἑλβετίδας, πού ἔζησε στήν γάζα πού τή βουτᾶς στό ἰώδιο κλατήν μέ Ἑλλάδα. Τό ἴδιο κείμενο ξαναδημοσιεύει ὁ ταν ἀπ᾽ αὐτό πού χαρακτηρίζουμε λθόν”!... συγγραφέας στό βιβλίο του «Εἶναι Ἕλληνας σική πιά ἔκφραση “ἑλληνικό παρε πάροδο τοῦ τήν μέ ἐγώ κι 2). »Ἄρχισα λοιπόν Ὀρθόδοξος, σφάξτε τον»(199 ς Ἕλληνες στού τῆς αντι ιρία χρόνου νά νιώθω ἀπέν Μεταφέρει τή δραματική ἐμπε ς ἀνθρώστού Ἑλβετίδας φίλης του, ὅταν ἕνα ἐκπαιδευμένο ὅπως... ὁ σκύλος σου ἀπέναντι στό δαμασκυλί ράτσας ἐπιτίθεται μέ τρομαχτική βιαιό- πους. Ἀπέναντι στόν ἀφέντη του καί σέ στιγμές τητα σέ ὑπηρέτη ζωόφιλου θείου της στή Λω- στή του καί σ᾽ ὅλους τούς ἄλλους του, φίλο ό ψυχικῆς ἔκρηξης... ζάνη καί τή συζήτηση μέ τόν γιατρ ι ς μέρε ς λίγε ί, σκυλ τό σει χαρί »Καί ...δέν ὑποφέρω μόνος μου... Πρόκειτα εἶχε τοῦ πού αστε ἀργότερα. Οἱ ἀπόψεις τοῦ γιατροῦ ἐξηγοῦν γιά φαινόμενο ὁμαδικό! Ἔτσι αἰσθανόμ τήν ἀπρόσμενη συμπεριφορά τοῦ σκύλου καί λίγο πολύ ὅλοι μας ἀπέναντι στούς Ἕλλημαζί γιατί οἱ Εὐρωπαῖοι καί γενικότερα οἱ νες. Τούς μισοῦμε, ὅπως τά ζῶα τούς θηξένοι, συμπεριφέρονται μέ ἐλεεινό τρόπο ριοδαμαστές. Καί μόλις μᾶς δίνεται κατά τῶν Ἑλλήνων: εὐκαιρία, χυμᾶμε, τούς δαγκώνουμε καί τούς «Τά ζῶα δέν συγχωροῦν ποτέ στόν κατασπαράζουμε. Γιατί στό βάθος ξέρουμε ὅτι ἄνθρωπο τή βελτίωση τῆς συμπεριφορᾶς κάποτε εἴμαστε ζῶα μ’ ὅλη τή σημασία τῆς τους, γιατί νιώθουν ὅτι αὐτή ἡ βελτίωση τ’ ηλέξης κι εἶναι αὐτοί, οἱ Ἕλληνες, πάλι οἱ Ἕλλ ἀπομακρύνει ἀπό τή φύση τους καί ὅποτε δίτή ἀπό ανε ἐξώσ μᾶς πού , νες, πάντα οἱ Ἕλληνες νεται ἡ εὐκαιρία, τό μίσος ἐκρήγνυται». Καί ζωώδη ὑπόσταση καί μᾶς ἀνεβάσανε στήν ἴδια συνεχίζει: μέ τούς ἑαυτούς τους ἀνθρώπινη βαθμίδα!... «Εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού συμβαίνει μ’ ἐμᾶς »Εἶν’ ὁ μόνος λαός πού κατόρθωσε νά συνταιτούς Εὐρωπαίους καί τούς Ἕλληνες! Ἄν θές ριάξει ἁρμονικά τόν ἀρχαῖο του πολιτισμό, τήν νά μεταφέρουμε τό φαινόμενο καί τίς σχέσεις τά ὑπεράνθρωπη πνευματικότητά του, μέ ὅλα του σέ ἀνθρώπινα ἐπίπεδα... Ἄν ὑπάρχει λοιγεννά καί ῦ ισμο θετικά στοιχεῖα τοῦ Χριστιαν πόν μία φυλή στόν κόσμο πού κυριολεκτικά νήσει... μιά βαθειά πίστη, μιά θεμελιωμένη θρητή μισῶ ἀφόρητα, αὐτή ἡ φυλή εἶναι οἱ σκεία, μιά τρομερή ἑνωτική ἰσχύ». Ἕλληνες!... Δέ μᾶς διδάξανε ἀπολύτως τί― «Γι’ αὐτό θά τούς ἀγαπάω πάντα, γιατρέ ποτα, κι ὅταν τό ἰσχυρίζομαι τό ἀποδείχνω, μου, καί θά τούς θαυμάζω καί θά τούς σέβομαι» δέ μᾶς διδάξανε, ἐπαναλαμβάνω, τίποτα εἶπε ὁ θεῖος μου. τό
οἱ σοφοί μας δάσκαλοι πού νά μήν εἴχανε ἐξηγήσει, νά μήν τό ᾽χανε ἀνακαἘμε ῖς θά προσ θέσο υμε: Κάθ ε ὑποψ ία ἀντι λύψει, νά μήν τό ᾽χανε πετύχει, νά μήν στοιχίας τοῦ ὡς ἄνω δημο σιεύ ματο ς μέ τή σητό ᾽χανε τελειοποιήσει οἱ ... Ἕλληνες!... μερινή συμπ εριφ ορά τῶν Εὐρω παίων ἑταί ρων Κι ἄν κάποτε ἀναφέρανε κανένα ἄλλονε φτωχό συγγενή τῆς γνώσης καί τῆς σοφίας,
μας εἶνα ι μόνο ... συμπ τωμ ατικ ή!!!
Τεῦχος 505, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013
q
47