containerhaven, maar er is ook een sterk industrieel cluster van bedrijven aan de slag.’ Ik ben nog classificeerder geweest in de haven, moest je scheepsruimen schoonmaken. Via koppelbazen ging dat. Daar kwam je met zoveel rotzooi in aanraking dat je elk half uur eruit moest en een halve liter melk moest drinken. Dat zou dan helpen…
‘Vind je het jammer dat die haven er niet meer is?’ Ja, maar ik begrijp wel waarom, het karakter van de scheepvaart is veranderd. Alles is groter geworden, efficiënter en sneller.
‘Daardoor is de haven ook op afstand gekomen van de stad en raakt hij uit beeld. Ik zie het nu als mijn taak om de nieuwe generatie ervan te doordringen dat je in de haven goed geld kunt verdienen. Dat het tegenwoordig lang niet allemaal vies werk meer is, zoals vroeger. Het benodigde opleidingsniveau en het daarbij horende salarisniveau is flink gestegen. We doen de haven tekort als we dat niet duidelijker voor het voetlicht brengen.’ Vroeger werkte heel Zuid in de haven, maar de hoeveelheid banen van tegenwoordig moet je niet overdrijven. Alles gaat automatisch. Als je op een containerterminal loopt schop je het hele systeem in de war. Een mens? Daar snappen die robots niets van.
‘Nu is in de haven een enorme vergrijzing gaande, veel mensen gaan de komende jaren met pensioen. Al die banen moeten worden opgevuld. Er liggen dus mooie kansen voor jonge mensen. Voor Rotterdam is het ook belangrijk dat er inkomensgroepen blijven die in de stad geld uitgeven. We zien nu mensen wegtrekken, dat is slecht voor de stad.’ We zouden het allemaal eens door een wat globalere bril moeten bekijken. We zeggen wel Rotterdam, poort van Europa, maar we concurreren met Antwerpen dat het een lieve lust is. Terwijl op Europese schaal gezien het samen met Vlissingen eigenlijk een groot havengebied is. We kunnen beter energie steken in samenwerken dan in elkaar bestrijden.
‘Ik zou dan eerder kijken naar samenwerking met Amsterdam.’ Daar is sinds 1368 geen schip meer geweest! Nee, dat is een gepasseerd station!
‘We zijn overigens goed verbonden met Antwerpen, denk aan infrastructuur en pijpleidingen. Er is al meer samenwerking gaande, dan je aan de buitenkant ziet.’
Ik vind eigenlijk ook dat we Amsterdam en Rotterdam moeten afschaffen. Vergelijk je Rotterdam met steden in China dan zijn we een dorpje aan de rivier. Met Amsterdam samen zijn we in elk geval nog twee buurten van dezelfde stad.
‘De Randstadprovincie, waar in Den Haag over wordt gesproken, komt in de buurt van die gedachte. Al moet ik zeggen dat ik altijd trots ben op Rotterdam als ik de skyline weer zie.’ Buiten kijf! Buiten kijf! Mijn eerste herinnering zijn zes gebouwen die nog overeind staan op de Coolsingel. De rest was net de Maasvlakte. Elke dag als je wakker werd, hoorde je het ritme van de heimachines: tsjik-boem, tsjik-boem. Je vreesde de dag dat het stil werd.
‘Die is niet gekomen, wel handelsstromen van over heel de wereld en 172 verschillende natio naliteiten in onze stad.’ Daar doen we moeilijk genoeg over. Ik vind het een verrijking. Maar we zouden onze ramen eens verder moeten openzetten. Wel aan de hele wereld verdienen en vervolgens net doen of ‘ie niet bestaat. Geen kwaad woord over Rotterdammers, zeg ik altijd, maar het stikt er van de boeren met hun bekrompen mentaliteit. Rotterdam is dan wel een wereldhaven, maar nog geen wereldstad.
‘Wel een wereldse stad, met heel veel kansen voor iedereen. Niet lullen, maar poetsen zeggen ze er altijd. Ik denk dat we de komende tijd best wat beter kunnen uitleggen wat we willen met de stad. We moeten trotser worden op onszelf.’
Havenwethouder Baljeu: ‘Altijd trots op Rotterdam als ik de skyline weer zien.’
Ik vond dit een aangenaam gesprek! ‘Had je dat niet verwacht dan?’
53