GOŚĆ SPEcJAlNY
sTaRowIEysKI oRaZ „aRTyŚcI PoDKaRPacIa” w RZEsZowIE Po wielkim sukcesie, jakim okazała się wystawa dzieł Magdaleny Abakanowicz oraz obrazów Grupy Apellesa w Europejskiej Galerii Sztuki w Millenium Hall, od 9 grudnia będzie można obejrzeć tam prace Franciszka Starowieyskiego oraz znanych podkarpackich artystów z albumu rzeszowianina Antoniego Adamskiego.
BARBARA NOWAK ŚWIęTA, ŚWIęTA… I po świętach. Kilka dni bez pracy, za to w gronie najbliższych. W końcu znajdzie się również chwila dla siebie. Na dobrą książkę, która kusi od dawna, na film, którego nie udało ci się zobaczyć w kinie, a pojawił się na dvd, na odwiedziny u dawno niewidzianej babci. Na to wszystko, na co w codziennym życiu nie mamy czasu. Święta Bożego Narodzenia kojarzą mi się z rodzinnym ciepłem, spełnieniem, czasem, gdy staramy się być lepsi i nie pamiętać o dawnych urazach. To również czas, w którym łatwiej przychodzi nam wybaczenie.
Jak żyć i tworzyć po końcu swojego świata? Jedną z odpowiedzi był Teatr Rysowania, stworzony przez Franciszka Starowieyskiego po to, by dać człowiekowi nieznane mu dotąd przeżycia duchowe. Pokazać świat nadludzki: nie tyle przez swoje proporcje, lecz przez ciśnienie bijących zeń emocji – tłumaczył Starowieyski. Jeden ze spektakli tego Teatru miał miejsce w lublinie w 1995 roku. Artysta przygotował trzy ogromne płótna o wymiarach 3x6 m, ustawione w kształcie litery „U”. Pracę rozpoczął od wykreślenia ogromnego koła w centrum kompozycji. Był to popis biegłości: nakreślone od ręki koło miało idealny kształt. Później rozpoczęło się rysowanie. Aby zapełnić olbrzymie płótno artysta musiał wielokrotnie wspinać się na podest, odchodzić, by obejrzeć pracę z pewnej odległości, i wracać. I tak po sześć godzin przez cztery dni. Każdy mistrz strzeże swoich tajemnic warsztatowych. Starowieyski nie miał niczego do ukrycia. Każdy jego ruch był kontrolowany przez widzów. Nie mógł popełnić rażącego błędu anatomicznego ani niczego domalować po zakończeniu seansu.
Półnagi mistrz z dumą prezentował umięśniony tors. Przepasany był grubym sznurem. Wyjaśnił, że to sznur wisielca, który podarował mu komendant posterunku karabinierów w Palermo. Wierzył, że sznur wisielca żywym przynosi szczęście. Do końca występów artysta dotrwał jednak bardzo zmęczony, obolały, kontuzjowany. Rysowanie było bowiem także ciężką, fizyczną pracą.
ludziom jest trudno wybaczać. Przede wszystkim dlatego, że mają mylne wyobrażenia na ten temat. Wybaczyć to nie zapomnieć. Wszystko, co spotyka nas w życiu, kształtuje naszą osobowość i jest cennym doświadczeniem na przyszłość. Nie warto zapominać lekcji, jakich udziela nam życie, także tych przykrych. Wyrządzone nam krzywdy uczą nas o nas samych. W procesie wybaczenia pomocne może
Artyści Podkarpacia Wystawa powstała na podstawie książki Antoniego Adamskiego pt. „Artyści Podkarpacia”. Autor prezentuje w niej trzy pokolenia najwybitniejszych twórców: od przedstawicieli realizmu po awangardę. W tej różnorodności przejawia się tam bogactwo kultury naszego regionu. Zaprezentowane zostaną prace m.in. Krzysztofa lachtary, Józefa Szajny, Janusza Szpyt oraz wielu innych.
być zrozumienie powodów naszej urazy. Jednak zrozumienie i wybaczenie to dwie różne sprawy, które nie muszą iść w parze. Kiedy zrozumiemy motywy sprawcy, nie starajmy się ich usprawiedliwiać i za wszelką cenę poszukiwać dla niego okoliczności łagodzących. Wybaczanie nie wymaga usprawiedliwiania ani zdejmowania z kogoś jego osobistej odpowiedzialności za to, co zrobił. Wielu osobom wybaczenie kojarzy się również z niezasłużo-
Wystawa „Franciszek Starowieyski” oraz „Artyści Podkarpacia” potrwa do 12 lutego 2012 roku. Wstęp bezpłatny.
to w żaden sposób nie wydaje się zainte-
KATARZYNA MIcAŁ
Wybaczenie pozwala nam stać się lepszym
nym prezentem dla osoby, która je skrzywdziła. Tymczasem sprawca krzywdy częsresowany uzyskaniem odpuszenia win. człowiekiem. Ta umiejętność jest potrzeb-
WKRóTCE: WYSTAWA PRAC „BLIźNIEMU SWEMU…” 2011/2012 AUKCJA PRAC W MILLENIUM HALL 17.03. 2012 sesja wieczorna (prace od nr 1 do 150), godz. 17 18.03.2012 sesja poranna (prace od nr 151 do 295), godz. 10
na także po to, by uznać przed sobą własną niedoskonałość. Osoby, które nie wybaczają innym, z reguły są dla siebie stanowczo za bardzo krytyczne. Jeśli nauczymy się wybaczać innym, łatwiej będzie nam zastosować tę umiejętność wobec siebie. Dla mnie święta to czas refleksji i zadumy nad sobą. Nad tym, co można było zrobić w życiu i na co już za późno. Wybaczenie jest kwestią decyzji, którą warto podjąć. Boże Narodzenie może być zachętą do zakończenia rozliczeń z przeszłością i krokiem naprzód.
19