Coto do Frade

Así, dun so golpe, seis categorías de solos rústicos especialmente protexidos desaparecen da Lei do Solo – protección de infraestruturas, das augas, de costas, de espazos naturais, da paisaxe e de zonas con interese patrimonial, artístico ou histórico -. Só se manterá a de protección agropecuaria e forestal, pero cun cambio adicional que permite a instalación de industrias o cal, a efectos prácticos, significa a desaparición tamén desta protección en solos rústicos, que só precisarán dun informe favorable do departamento de medio ambiente, o mesmo que está a modificar todos estes artigos da lei da que estamos a falar, para legalizar proxectos amparándose nunha suposta “utilidade pública”.

Do mesmo modo, o retirar este muro de protección legal, tamén se permitirá a construción no mesmo ámbito de equipamentos públicos de interese xeral. Así á construción de naves, fábricas e polígonos industriais en zonas de especial protección, haberá que sumarlle a posibilidade de edificación de residencias para anciáns, hospitais ou centros de saúde. O que en poucas palabras pódese considerar como unha porta aberta de cara á especulación.

O primeiro paso de todo este tinglado é a cobertura xurídica para oito parques empresariais – polígono de Barbanza, plataforma loxística de Mandiá, Campus Industrial de Paderne de Allariz, os de Taboadela e A Gudiña, ampliación do de Pousadoiro, A Arroufana e o de Bueu Cangas, ademais do parque empresarial de Lavacolla, proposta esta última de Medio Ambiente -, onde a superficie de solo rústico protexido de estes oito parques supera os 3,4 millóns de metros cadrados, o que supón un 41% da superficie total conxunta.

Unha auténtica barbaridade.

Hai que salientar que o anterior goberno do bipartito (tan anxiños eles agora) xa pretendía legalizar estes oito parques, o que parece é que na nosa terra non hai máis sitios para construír que en zonas onde existe unha protección especial e que se deberían adicar para outros usos. Estamos 31