kost geld.” Groepsdruk “Voor mijn zusjes is het nog moeilijker. Zij zitten nog op de middelbare school, en zijn dus volledig afhankelijk van mijn ouders. De oudste heeft een tijdje op zaterdag gewerkt, maar is daarmee gestopt omdat ze vond dat ze te weinig vrije tijd had. Aan de ene kant vind ik dat nogal gemakkelijk. Mijn ouders kunnen er niets aan doen dat we zo krap bij kas zitten, dan wij kunnen toch een beetje helpen, nee? Maar aan de andere kant begrijp ik haar ook wel. Ik zit op kot, doe een richting die ik leuk vind en heb goede vrienden met wie ik ’s avonds leuke dingen kan gaan doen. Maar zij zit elke dag van ’s morgens tot ’s avonds op de schoolbanken, en zou haar enige vrije dag moeten opgeven voor die ene foute inschatting van mijn ouders. Heel oneerlijk, allemaal. Ik probeer mijn zussen dan ook zo vaak mogelijk te helpen. Mijn vriend heeft deze zomer bijvoorbeeld ons bivakgeld betaald en ik heb het hem teruggegeven zodra ik genoeg bijeen had gespaard. Ja, de Chiro kost geld. Pas als je het allemaal zelf moet betalen, valt het op hoeveel zo’n Chirojaar kost. Lidgeld, het weekend, Chirosokken die om de paar maanden versleten zijn, het T-shirt voor de aspi- én de leidingsfuif, de leidingstrui, elke week het vieruurtje, enz. Daar komt dan nog bij dat ik in een vriendenploeg zit die ook buiten de Chiro samen dingen doet. Logisch ook, dat je mee op café gaat met je aspi- of leidingsploeg of dat je mee gaat eten op het spaghettifestijn van bevriende Chirogroepen. Dat verwacht iedereen ook van je. Ik probeer zoveel mogelijk dingen mee te doen, maar soms doe ik alsof ik een test heb of me niet goed voel.
Breek de stilte “In het begin sprak ik zo weinig mogelijk over mijn ‘situatie’ in de Chiro. Intussen ben ik steevast degene die haar stem verheft als er een betalende activiteit aankomt. We vermelden nu in al onze communicatie een nummer dat ouders kunnen bellen als er problemen zijn met de betaling. Voorlopig heeft nog niemand hier gebruik van gemaakt, maar ik vind het wel belangrijk dat ouders moeilijkheden kúnnen melden. En ik ben ervan overtuigd dat we binnenkort, als het bivak eraan komt, wél telefoontjes gaan krijgen. In een Chirogroep met meer dan 200 leden zullen er altijd wel kinderen zijn die het thuis niet zo gemakkelijk hebben als ze doen uitschijnen. Misschien kunnen we maar één kind helpen, maar voor dat ene kind maakt dat een wereld van verschil. Voorheen deed het waarschijnlijk gewoonweg niet mee aan de duurdere activiteiten.
We hebben sinds dit jaar ook een Twuniformdag, waar ouders oude uniformen aan elkaar kunnen verkopen. Die tweedehandsverkoop was een succes. Dat is ook niet zo verwonderlijk is: Chirokleren zijn niet echt goedkoop en jonge kinderen groeien in één-twee-drie uit hun rok of hun short. Hopelijk beginnen meer Chirogroepen dit soort initiatieven te organiseren en blijft Chiro niet de elitehobby waar ik ze nu toch een beetje voor hou. Ik heb ontdekt dat er veel mogelijk is, maar dat je drempels alleen kunt overwinnen als je ze eerst verlaagt. En hierin speelt de leiding de grootste rol!”
dubbelp
unt
maart 2012
7