พุทธวจน อินทรีย สังวร

อิ น ทรี ย สัง วร ๔๕

มีความเพลิน คือมีอุปาทาน ผูมีอุปาทานยอมไมปรินิพพาน ภิ กษุทั้งหลาย ! ภิ ก ษุ นั้ น ย อ มเพลิ ด เพลิ น ย อ มพร่ํา สรรเสริ ญ ย อ มเมาหมกอยู ซึ่ ง รู ป . เมื่อ ภิกษุนั้นเพลิด เพลิน พร่ําสรรเสริญ เมาหมกอยู ซึ่ง รูป, ความเพลิน (นั น ทิ ) ยอมเกิ ดขึ้น ความเพลิน ใด ในรู ป, ความเพลินนั้น คื ออุปาทาน... ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุนั้น ยอ มเพลิ ด เพลิน ยอ มพร่ําสรรเสริญ ยอมเมาหมกอยู ซึ่งเวทนา. เมื่อ ภิกษุนั้นเพลิด เพลิน พร่ําสรรเสริญ เมาหมกอยู ซึ่ งเวทนา, ความเพลิน (นั น ทิ ) ย อมเกิดขึ้น ความเพลิน ใด ในเวทนา, ความเพลิน นั้น คืออุ ปาทาน...