Vervolg van pagina 61
mijn grote verdriet zie ik de laatste
te noemen. En wie dat niet wil, kan
jaren een terugloop van mensen, die
gewoon
Ondanks het feit dat ik hun “baas” ben
kiezen voor een vak in de metaal. Dat
zijn gezin. “
’s
avonds
thuis
zijn
bij
en dat ik een vrouw ben, ben ik ook één
is zo jammer, want het is zo’n mooi,
van de jongens.
afwisselend en uitdagend vak. Onze
“Ik vind het dan ook heel jammer dat
monteurs reizen bijvoorbeeld de hele
bedrijven, in Oost Nederland uit mijn
Mijn passie? Nog veel verder gaan in
wereld over. Nu zijn ze in China en
branche,
deze wereld van de metaal. Want tot
morgen in Australië, om maar wat
als het uitbesteden van hun werk in
kiezen
voor
oplossingen
‘Verweggistan’ of voor het verplaatsen van hun bedrijf. En dat er een toename is van de zogenaamde exotische arbeidskrachten.
“‘Het is niet de sterkste die overleeft en ook niet de meest intelligente, maar diegene die het meest ontvankelijk is voor verandering.’”
Begrijp me goed, ik snap dat die keuze vaak noodgedwongen is. Want niemand kiest tegenwoordig meer voor metaal/technische opleidingen. Binnen nu en 3 jaar stromen er 60.000 technische
vakkrachten
uit,
door
vergrijzing en ontgroening. Het is mijn passie en droom om hier iets mee te doen. Om ‘Metaal’ weer aantrekkelijk te maken en mensen op te leiden. Welkom bij de nieuwste BV, Centrum Vakopleiding Oost. Korte functiegerichte om- en bijscholing om zo drie behoeftes te vervullen: De metaal sector toekomst te bieden. Mensen van een baan te voorzien. Mijn droom te verwezenlijken. Door mensen, en ook vrouwen, te laten zien dat metaal stoer is. Niet vies of stoffig, maar dat het een uitdaging biedt op allerlei vlakken. Nederland is een van de weinige landen waar nog steeds veel te vaak beroepskeuzes worden gemaakt op basis van geslacht. “ “Mijn werk is mijn thuis, mijn huis is mijn werk. Dit is een familiebedrijf ‘pur sang.’ Waar, vanaf mijn geboorte, een ieder zijn rol heeft gespeeld en zijn steentje heeft bijgedragen. Mijn vader, moeder en zus. Vooral mijn zus, die me de laatste jaren actief steunt. Zonder haar hulp, vooral achter de schermen, had ik niet vol voor dit beroep kunnen gaan. Je wordt geboren om te leven en je leeft niet om te werken. Maar mijn werk ís mijn leven en mijn leven is ook mijn levenswerk. Geloof je dat niet, dan kom je maar eens kijken aan de Pasmaatweg in Hengelo!!”