+
%
+
5
“Ai (Isai) do t’u flasë njerëzve që në djep e në burrëri dhe do të jetë prej të drejtëve”. (Ali Imran, 46)
(
"
2
"
"
1
!
+
H
F
H
)
,
2
0
.
'
*
A
0
2
2
Ebu Hurejra shtoi se, nëse dëshironi, mund të lexoni (nga Kur’ani): “Dhe askush nuk duhet të mbetet nga popujt e librave të parë, përveçse doemos të besojnë atë (Isain si i Dërguar i Allahut) para vdekjes së tij”. Nga ana e jashtme kjo pjesë e hadithit shikohet sikur është e shkëputur , por e vërteta është se senedi i tij është i lidhur me të njëjtin sened të përmendur. Komentuesit e Kuranit kanë shprehur mospajtime në komentimin e ajetit për shkak të përemrit “së tij”, te fjala - para vdekjes së tij. Disa thonë se përemri vetor ka për qëllim Isain a.s., kështu që kuptimi i ajetit është: “Asnjë nga pasuesit e librave (çifutë dhe të krishterë) në kohën e zbritjes së Isait nuk do të mbetet pa i besuar atij dhe do ta dinë se Isai është rob i Allahut dhe djalë i nënës së tij”. Bazuar në këtë edhe përemri vetor i vetës së tretë, në fjalën - në të, ka për qëllim Isain a.s.. Të këtij mendimi janë Ibn Abasi, El-Hasan El-Basrij, Katade dhe EtTaberiu i ka dhënë përparësi këtij mendimi ndaj mendimeve të tjera. Ibn Kethiri thotë: “Nuk ka dyshim se mendimi i Taberiut është i saktë, ngase vetë forma e ajetit mposht teorinë e çifutëve se Isai a.s. është vrarë, si dhe teorinë e të krishterëve për kryqëzimin e tij. Allahu xh.sh. na ka informuar se çështja nuk qëndron ashtu, por krejt çka mund të thuhet, është se ato janë përngjasime dhe dyshime . Ata kanë vrarë dikë që i
D
"ﻪ ﺗﻮ ﻣ ﺒ ﹶﻞﹶﻗ
ngjan, kurse Isai është ngritur, është i gjallë dhe do të zbresë para Ditës së Kiametit, ashtu siç tregojnë edhe hadithet kolektive.7 Disa komentues të tjerë thonë: “Përemri vetor ka për qëllim çdo pasues të librave (çifut ose të krishterë), kështu që kuptimi i ajetit është se çdo çifut apo i krishterë në kohën që i vjen meleku i vdekjes t’ia marrë shpirtin, do të besojë dhe do të bindet se Isai qe vetëm i Dërguar i Allahut, rob i Tij dhe djalë i nënës së vet. Ai nuk kishte aspak pjesë në shenjtëri, në të qenët Zot. Për këtë kanë si mbështetje mënyrën e leximit të Ubeje bin Ka’bit: ﻪ ﺗﻮ ﻣ ﻞ ﺒ ﹶﻪ ﹶﻗ ﻦ ﹺﺑ ﻨﻣ ﺆ ﻴ ﹺﺇ ﱠﻻ ﹶﻟ- “përveçse doemos të besojnë në të (Isain a.s.) para vdekjes së tyre (ehli-kitabët).” Po të vijë kjo kohë, për këdo prej tyre nuk vlen më ky besim pas ardhjes së melekut të vdekjes, ngase në këtë gjendje, duke dhënë shpirt, nuk vlen asgjë, as Islami e as mohimi i tij, as trashëgimia, as shitblerja e asnjë fjalë tjetër, duke u mbështetur në ajetin: “Pa asnjë përfitim është pendimi i atyre që vazhdojnë të bëjnë vepra të këqija, derisa t’u vijë përballë vdekja, dhe pastaj thonë: “Tani pendohem”. (En-Nisa, 18) Të këtij mendimi janë Muxhahidi, Ikrime, Ibn Sirini, Dahaku etj.. Në Kur’an ka shenja të qarta që tregojnë se zbritja e Isait a.s. do të jetë shenjë prej shenjave të mëdha të Kiametit. Këtë e dëshmon fjala e Allahut të Lartësuar:
ﻪ ﻦ ﹺﺑ ﻨﻣ ﺆ ﻴﺏ ﹺﺇ ﱠﻻ ﹶﻟ ﺎ ﹺﻜﺘ ﻫ ﹺﻞ ﺍﹾﻟ ﻦ ﹶﺃ ﻣ ﻭﹺﺇ ﹾﻥ " ﻢ ﺘﺷﹾﺌ ﻭﺍ ﹺﺇ ﹾﻥﺮﺅ ﻭ ﺍ ﹾﻗ :ﺮ ﹶﺓ ﻳﺮ ﻫ ﻮﻳﻘﹸﻮ ﹸﻝ ﹶﺃﺑ ﻢ ﹸﺛ
Takvim - Kalendar 2012
Shprehja në hadith:
116
115
Hadith
7
Ibn Kethir, “Tefsirul Kur’anil adhim”, vëll. I, fq. 637.