Retrospektivë 250 DITURIA ISLAME MAJ 2011
7
Ishin vite të vështira të mbijetesës Sabri Bajgora
T
ë qenët kryeredaktor i revistës më prestigjioze fetare në vend, për mua, përveçqë ishte një privilegj, njëkohësisht ishte edhe një barrë dhe përgjegjësi e rëndë. Vitet 1996-1998, kur m’u besua mandati i parë dyvjeçar, ishin ndër më të rëndat në historinë e popullit të Kosovës, dhe të BIK-së. Ishin vite plot vlime, kthesa dramatike, vite dhimbjesh e vuajtjesh të mbarë Kosovës, e cila për çdo ditë po pikonte gjak njerëzish të pafajshëm, të cilët vriteshin e keqtrajtoheshin pa pikë faji, nga regjimi okupues serb. Nxjerrja e revistës asokohe ishte bërë shumë e vështirë, sepse problemet më të mëdha i hasnim në distribuimin e saj në terren. Kontrollet e shumta në punktet policore-ushtarake, ishin një rrethanë rënduese për punën tonë, dhe ndodhte shpesh që të na konfiskoheshin e ndaloheshin numra të tërë të revistës, me pretekste se po i shërbenim nacionalizmit shqiptar kundër Serbisë. Megjithatë, pavarësisht nga të gjitha këto vështirësi në ato vite të mbijetesës popullore, “Dituria Islame” nuk pushoi së përçuari kurrë mesazhin e saj fetar e kombëtar. Madje çdo ngjarje shoqërohej me analiza të shumta nga pena të mëdha intelektuale shqiptare, të cilët ia përcillnin botës atë që po ndodhte në Kosovë. Që prej demonstratave paqësore të studentëve në vitin 1997, faqet e “Diturisë Islame” ishin plot ngjarje dramatike. Në faqet e kësaj reviste u përjetësuan me shënime, kronika e shkrime masakrat ndaj familjeve në Qirez e Likoshan, pastaj lufta heroike e familjes Jashari në Prekaz, si dhe të gjitha masakrat e tragjeditë e radhës nga soldateska serbe, që kulmuan me masakrën e Reçakut, e cila solli Konferencën e Rambujesë.Mandati i dytë 1998-2000, ishte po ashtu një sfidë e madhe, sepse shihej qartë se Kosova po zhytej në një luftë, meqë UÇK-ja tashmë rezistonte heroikisht kundër sulmeve barbare serbe. Në atë kohë, pra nga mesi i vitit 1998, nga ofensivat serbe kishin filluar të shkatërroheshin edhe xhamitë e para në zonën e Drenicës, Malishevës dhe të Rrafshit të Dukagjinit. Gjatë kësaj kohe kishin rënë shehidë në ballë të luftës edhe shumë hoxhallarë, nxënës të medresesë “Alauddin” dhe studentë të FSI-së. Puna tashmë ishte vështirësuar e rënduar tejmase, por megjithatë ekipi i “Diturisë Islame”, kishte arritur të filmonte shumë prej këtyre tmerreve dhe shkatërrimeve, derisa arriti edhe muaji mars 1999 dhe filluan bombardimet e NATO-s, dhe numri i “Diturisë Islame”, ndonëse i përgatitur në tërësi, mbeti i pabotuar. Eksodi i popullatës në Shqipëri dhe Maqedoni, bëri që ky numër të mos shihte dritën e botimit deri në muajin gusht 1999, kur, pas kthimit, u evidentuan menjëherë dëmet në teren dhe u informua opinioni botëror për krimet e tmerret që kishte përjetuar popullata e Kosovës. Natyrisht që nga institucionet që ishin dëmtuar më së shumti ishte Bashkësia Islame e Kosovës, e cila pësoi dëme të mëdha në njerëz dhe në infrastrukturë. Në radhët e shehidëve, emrat e tyre i regjistruan deri në përjetësi imamë, nxënës dhe studentë, kurse u shkatërruan 218 xhami, shumë seli të këshillave të BIK-së anembanë Kosovës, kurse kulmi i kësaj të keqeje nga dëmtime materiale, ishte njëherë plaçkitja e Selisë qendrore të BIK-së dhe më pastaj djegia e saj nga soldateska serbe, mu ditën kur NATOja po hynte triumfalisht në Kosovë. Në këtë rast nuk u kursye nga djegia as Arkivi 600-vjeçar i BIK-së, me shumë dokumente e manuskripte të vlerës së rrallë. Menjëherë pas kthimit, ekipi i “Diturisë Islame” ishte vazhdimisht në terren për të filmuar e regjistruar krimet makabre të barbarëve serbë, dhe puna e këtij ekipi u kurorëzua më vonë me botimin e monografisë rreth objekteve të shkatërruara islame, në kuadër të shtëpisë botuese ”Dituria Islame”, në vitin 2000. Vlen të theksohet se gjatë tërë viteve të tmerrit 19962000, në faqet e “Diturisë Islame” nuk munguan kurrë tema fetare, politike e sociale, të cilat mbajtën gjallë shpresën e këtij populli për një të ardhme më të ndritur. Pikërisht gjatë këtyre viteve janë promovuar pena të reja të teologëve, të cilët vazhdojnë edhe sot e kësaj dite të jenë aktivë.
3. Kryeredaktor, Sabri Bajgora, nr. 85-124, 1996-2000 Redaksia: Ahmet Sadriu, Emin Behrami, Elez Osmani, Hajrullah Hoxha, Nehat Krasniqi, Sulejman Osmani. Lektor: Mehmet Halimi, nga nr 86-1996 Isa Bajçinca, Redaktor teknik: Hanefi Berisha, Korrektor: Skender Rashiti, Disejni kompjuterik: Nysret Simnica, kurse Operator kompjuterik: Nuhi Simnica nga nr. 123 (2000), Sekretar i redaksisë: Elez Osmani nga nr. 100 - 109 (1998), Kopertina: Bashkim Mehani nga nr. 107 (1998) nga nr. 110 (1999) redaktor teknik. Mandati i dytë, nr. 107-124, 1998-2000 Redaksia: Ahmet Sadriu, Emin Behrami, Elez Osmani, Hajrullah Hoxha, Nehat Krasniqi, Sulejman Osmani, nga nr. 107 (1998) Qemajl Morina, Naim Tërnava, Xhabir Hamiti Lektor: Isa Bajçinca, Redaktor teknik: Hanefi Berisha, Korrektor: Skender Rashiti