exostis teyxos 500+397

εξώστης

T. 500+397 22.09.11 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Editorial Μετά από πολύ –πάρα πολύ– καιρό ξυπνήσαμε με μια φθινοπωρινή

Ρίξαμε λίγο νερό στο πρόσωπό μας και ξεκινήσαμε για τις δου-

διάθεση. Ανοίξαμε τα παντζούρια να μπει ο ήλιος αλλά εκείνος

λειές μας, εσύ με το ποδήλατο κι εγώ με το λεωφορείο. Στη δια-

πουθενά, ανοίξαμε τη ντουλάπα να φορέσουμε ένα μακρυμάνικο

δρομή εσύ ίδρωσες, εκείνος έβρισε, εγώ έγινα παστή. Στο τέλος

μπλουζάκι αλλά αυτό είχε ανέβει στο πατάρι παρέα με το αντι-

βέβαια φτάσαμε όλοι στον προορισμό μας. Κι η μέρα ξεκίνησε,

σκωρικό του.

η δικιά σου από εκεί και η δικιά μου από εδώ. Κι οι ώρες που θα περάσουν θα είναι ζόρικες, κουραστικές, δημιουργικές ίσως τελικά,

Ανάψαμε το μάτι της κουζίνας, βγάλαμε το μπρίκι από το συρτάρι,

ίσως και ανούσιες.

βάλαμε μια κοφτή κουταλιά ζάχαρη και μια γεμάτη καφέ, απ’ αυτές που στη διαδρομή πέφτει ο μισός καφές έξω, και τον ανακατέψα-

Γιατί με τίποτα δεν αλλάζω τη στιγμή που ήρεμη και ξέγνοιαστη

με βαριεστημένα με το ένα μάτι να κοιτάζει τις φουσκάλες και

πίνω τον καφέ μου όπως ακριβώς τον θέλω και στην αγαπημένη

το άλλο να κοιτάζει το ρολόι. Καθίσαμε στο μικρό αλλά πάντα

μου θέση. Εκείνη όπου τα τεράστια, λευκά εσώρουχα είναι η πρώ-

φιλόξενο μπαλκόνι μας, χαζεύοντας την κυρία με την πετσέτα στο

τη σκηνή της δικής μου καθημερινής ταινίας.

κεφάλι να απλώνει τα μεγάλα, τα τεράστια εσώρουχα του συζύγου της, και μοιράσαμε καλημέρες δεξιά κι αριστερά.

Μαρία Φαρδέλλα

Περιεχόμενα Στήλες 04 ΑΗ | ΗΑ 05 Bordelife 06 Λόγια Δρόμικα 07 Μεθυσμένο παραμύθι 08 Mind the Art 12 Εξώστης Θήτα 18 Mystery Party Goer 20 Ρετρό 24 Φορ φρι 24 Waeter-gyt 25 Geek inside 26 Angelis and the Istanbul 27 Εκκωφαντική ησυχία 28 Urbanities.

28 Χάνει-μπαλ 29 La Τia Rita 30 Road E79 Θέματα 16 34o Φεστιβάλ Δράμας 22 Συνέντευξη Μπάμπη Χειμαρριός

Ταυτότητα Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Σύμβουλοι marketing: Θοδωρής Ζουλίδης, Γιώργος Φουντέας • Ανάπτυξη marketing: Νίκος Κονδύλης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Αλέξανδρος Σαλαμές, Μάρα Τσικάρα, Αλεξάνδρα Μποζίνη, Τάσος Μελεμενίδης, Γιάννης Βασιλείου, Ανδρέας Πάτσης, Αρχιμήδης Παναγιωτίδης, Γιώτης Ποσπορέλης, Νάντια Χατζημητράγκα, Νικόλας Μπογιόπουλος, Αγγελής Νάννος, Τζιάννι Κάλλεν, Μάριος Ερμητικός Σπύρογλου, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Χρήστος Κουλεμάνης, Rita VanDenGayged, Miroslava Ivanova Φωτογράφοι: E79, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Μαρία Εκμεκτζή, Σάκης Γιούμπασης, Βίκτωρ Μαλκίεβιτς, Καρολίνα Τσιρογιάννη • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr

• e-mail: info@exostispress.gr •

Διαφημιστείτε εδω: 2310 566 575

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

3

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Βαθιά νερά. Ακόμα να δούμε τη «Μελαγχολία» τού φον Τρίερ, και πήγε ήδη (για μένα, τώρα) Τρίτη απόγευμα. Ελπίζω μέχρι αύριο να τα καταφέρουμε, γιατί πρέπει: αυτό που σε κάνει να δεις μία ταινία (να διαβάσεις ένα βιβλίο, να πλαγιάσεις με κάποιον, να ταξιδέψεις γαστρονομικά ή με το τρένο — ή όπως) είναι πάντα ένα «πρέπει», μια ανάγκη. Όπως κι αυτό που σ’ εμποδίζει: κι αυτό είναι ανάγκη, συχνά μεγαλύτερη, πιο πεινασμένη, πιο αχόρταγη. Όλα όσα κάνουμε, όλα όσα επιθυμούμε, όλα όσα αποφεύγουμε (τα καλά και τα κακά, τα ωραία και τα τέρατα, τις γεννήσεις και τους φόνους μας), τα γεννά η ανάγκη. Οι ανάγκες μας, σαν τις ρώσικες κούκλες, μασούν η μία την άλλη, καταπίνουν την από κάτω τους, και τρώγονται από τις μεγαλύτερές τους. Οι ανάγκες μέσα μας είναι κανίβαλοι. Όπως εμείς. — Κάθε νέο φιλμ τού φον Τρίερ με κάνει να θυμάμαι το πρώτο του, το «Στοιχείο του Εγκλήματος», ταινία τού ’84 που ασφαλώς την ξέρετε. (Και ας με συμπαθάτε για το λαϊκό, φτηνιάρικο δεύτερο πρόσωπο, αλλά έτσι θα επικοινωνούμε: είναι διαπροσωπικό το θέμα). Πήγαινα όποτε την πρόβαλλε το Studio του Καψάσκη — έπρεπε να χωθώ τελείως μέσα της, να πνιγώ σ’ εκείνα τα νερά όπου βυθίζονταν τα σπίτια, οι δρόμοι και τα στραγγαλισμένα άλογα. Ήταν ένα όραμα για το μέλλον (δηλαδή: μια εσωτερικευμένη απεικόνιση του παρόντος — οι καταγεγραμμένες προφητείες των λαών και των σαλών είναι πρωτόγονη λογοτεχνία) μουτζουρωμένο με την παλέτα που του ταιριάζει: της σέπιας, του ξεθωριασμένου κίτρινου, των γκρι, του τρόμου, των γουρλωμένων ματιών, της μόνιμης

χωρίς να το αναφέρει ποτέ και χωρίς να δείχνει καν πως τον νοιάζει — αντιγράφει, δε χρησιμοποιεί, κάνει ριμέικ, δεν «εμπνέεται». Αλλά και πάλι… — Αλλά και πάλι, το γεγονός που με κάνει να νιώθω άβολα, αμήχανα, και να σαστίζω (ως μη όφειλα) δεν είναι ο ίδιος ο Λάνθιμος: με θητεία στις παραγωγές του Λαζόπουλου και στην (ελληνική) διαφήμιση είναι, δεν έχω απαιτήσεις τέτοιου ύφους. Εκπλήσσομαι (ως μη όφειλα) από τη συγκάλυψη και τη γενική αδιαφορία για τη λογοκλοπή. Αδιαφορία ενδημική, βέβαια, της ελληνικής κοινωνίας (παρακαλώ, όποτε λέω τη λέξη «κοινωνία» να έχετε κατά νουν έναν εσμό συνδικαλιστικών οργάνων της τάξεως), παραδοσιακό προϊόν μας: trademark της φυλής. Για τη συγκάλυψη, διαφαίνεται εύκολα μια εξήγηση: Ζούμε σε μία επαρχιακή χώρα, στις παρυφές της Δύσης. Η πνευματική ελίτ τής αγοράς έχει ανάγκη από συμμάχους και στηρίγματα, από αποδείξεις της αξίας της και της διαφοράς της από τον απλό χωριάτη που θα καταναλώσει τα προϊόντα της. Έχει ανάγκη από μιαν επίφαση μεγαλείου, μία εσάνς Ευρώπης. Ο Λάνθιμος πρέπει να είναι ο μεγάλος, ρηξικέλευθος, πρωτότυπος σκηνοθέτης ΕΠΕΙΔΗ τον υποστηρίξαμε — και πρέπει να παραμείνει εκεί πάση θυσία. (Και η Βίσση έπρεπε παλιά να είναι η Ελληνίδα Μαντόνα, και το TV-τάδε το ημεδαπό MTV, και ο Νανόπουλος ο ντόπιος Πενρόουζ, και οι Τατσόπουλος-Ραπτόπουλος-Χωμενίδης οι δικοί μας Φίλιπ Ροθ, Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II και Καζούο Ισιγκούρο, και η Δημουλά η ντόπια Σίλβια Πλαθ: κάθε κυψέλη, άλλωστε, ακόμη και σε περίοδο ξηρασίας, έχει και μία Βασίλισσα). Η ανάγκη ισχυρών

οδύνης, της διαρκούς απορίας. Με δάνεια από τον Ταρκόφσκι και τον «Στάλκερ» του αλλά και από τον Όρσον Γουέλς της καφκικής «Δίκης», από τον Γκοντάρ τού «Αλφαβίλ» και το «Μπλέιντ Ράνερ» τού Σκοτ, με τη ματιά καρφωμένη στους μεγάλους καταραμένους Αμερικανούς (ο Μπάροουζ είναι πανταχού παρών), στο νουάρ και στα παλπ αστυνομικά μυθιστορήματα (όλο το σινεμά είναι ένας άλλος ορισμός για την πεζογραφία, όπως ξέρουμε), έφτιαξε ένα συμπιληματικό φιλμ, ένα θρηνητικό φιλμ-κολάζ — έτσι γίνεται τέχνη, και όχι αλλιώς: κολλώντας μεταξύ τους στοιχεία άλλων έργων: κολλώντας τα με την αγωνία σου και με τη γλώσσα σου. Ο Λαρς φον Τρίερ, όσο άνισος και αν θεωρείται από πολλούς (τα θηράματα εκπλήσσονται από την ποικιλία εδεσμάτων στο τραπέζι της τίγρης), πρωτοτυπεί και, εξ αυτού, παράγει αισθήματα, κινητοποιεί τους νευρώνες του θεατή, τον κάνει να αισθάνεται άβολα. — Άβολα με κάνει να αισθάνομαι και ο Λάνθιμος. Δεν ξέρω βέβαια τις «Άλπεις» αλλά μόνο τον «Κυνόδοντα», μια σημαντική ελληνική ταινία για δύο δέσμες λόγων: (α΄) ξεφεύγει με άνεση από τον Σατανά της τηλεοπτικής κοψιάς κινηματογραφικής νεοηθογραφίας, απεμπλέκεται από την τρέχουσα «προσωπική μαρτυρία», κατορθώνει να αφηγηθεί με μηδαμινά μέσα (αλλά και με τον σπουδαίο Στέργιογλου) μια ολοκληρωμένη ιστορία φρίκης, τολμά να μπήξει άγαρμπα ένα παγωμένο νυστέρι στα νυσταγμένα μας μάτια, και (β΄) επειδή αντιγράφει το «Κάστρο της Αγνότητας» του Αρτούρο Ρίπσταϊν (όλο το μεξικανικό φιλμ «El castillo de la pureza» είναι ανεβασμένο στο YouTube, για όποιον ενδιαφέρεται),

προτύπων-συμμάχων είναι μείζων σε κλειστούς σχηματισμούς σαν την επαρχιώτικη Ελλάδα, όπως η καρτ-ποστάλ από το Μπρούκλιν για τους συγγενείς των προπολεμικών μεταναστών, όπως ο φτηνός Bic που ανάβει ένα πούρο περιπτέρου. Και μία ματιά στους βαρείς λογαριασμούς των social media είναι αρκετή για να πείσει τον καθένα. — Για την αδιαφορία, που λέγαμε… Η αδιαφορία στα θέματα ηθικής (για να μην πω το αντίθετο) έχει φέρει αυτή τη χώρα-ερείπιο σε κατάσταση καταβύθισης στα νερά τού φον Τρίερ — στα σκουριασμένα νερά που πνίγουν το «Στοιχείο του Εγκλήματος». Η Ελλάδα δε νοσεί δημοσιοοικονομικά (αυτό είναι σύμπτωμα, όχι νόσημα) αλλά ηθικά και αξιακά. Και σ’ αυτό δεν υπάρχει γιατρειά. Γιατρειά μπορεί να υπάρξει (που προσωπικά το αποκλείω) ως προς τη σταδιακή μείωση του ζοφερού ελλείμματος με την ανόητη, καταστροφική και χυδαία υπερφορολόγηση των πληβείων (φυσικά όχι της Εκκλησίας, προς Θεού) και τον (άμποτε) περιορισμό τού νοσηρά ογκώδους στρατού του Δημοσίου. Μέχρις εκεί. Μετά θα έρθει η Δεξιά με ρητορική ναφθαλίνης και το μεγαλοϊδεατισμό ενός νάνου Μεγαλέξαντρου, κι από κοντά, δεξί της χέρι, η απέθαντη Αριστερά (ένας διπλός υπέρτατος συντηρητισμός δηλαδή) και ξανά, ξανά και ξανά (όπως τώρα, όπως πάντα) θα ζούμε στην αποσύνθεση, στο χαμό και μες στο τίποτα. Στην αδιαφορία. Και στη μελαγχολία βέβαια. Κυρίως σ’ αυτήν. Κυρίως στη μελαγχολία. Και όταν καταλαγιάσει η σκόνη, θα εφεύρουμε νέες βασίλισσες για την κυψέλη της άγονης, της καμένης κοιλάδας. — Κυριάκος Αθανασιάδης.

AH

HA

Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

Χορικό για ποιά Ευρώπη; Καλότυχοι όσοι δεν χτυπηθούν Στη ζωή τους από κανένα κακό. Γιατί για εκείνους που οργή λαού Τα παλάτια τους κατακεραυνώσει, δεν θα γλιτώσουν από καμιά συμφορά Που δεν θα πέσει σε πλήθος γενεών τους, Ίδια καθώς όταν Κύμα Κυλάει παραφουσκωμένο Απ’ τις άγριες της Θράκης πνοές Πάνω στην σκοτεινή ελληνική άβυσσο Απ’ το βυθό αναταράζει Τη μαύρη ανεμοδαρμένη αμμουδιά Και στέλνοντας πίσω τη βοή αναστενάζουν καθώς αλύπητα χτυπιούνται οι κάβοι.

Από παλιούς καιρούς βλέπω Τα πάθη αυτών που κυβερνούν Να πέφτουν απάνω στα πάθη εκείνων που σβήσανε Και καμιά γενιά δεν γλιτώνει άλλη γενιά Μα το χρήμα τις γκρεμίζει Και λυτρωμό δεν έχουν. Γιατί τώρα το ύστατο φως, στην τελευταία ελληνική ρίζα που απλώνεται στα σπίτια των Ελλήνων Το θερίζει των υποχθονίων τραπεζών Το δρεπάνι το αιματόβρεχτο Άκριτη γλώσσα και νου ανθρωποβλαβή.

Τη δική σου δύναμη, Ευρώπη που έκλεψες και φυλάκισες γενιές Ελλήνων, Ποιά ανθρώπινη έπαρση Να σταματήσει μπορεί; Που αυτήν μήτε ο ύπνος ποτέ ο πανδαμάτορας πιάνει Μήτε οι ώρες οι τηλεοπτικές των ΜΜΕ οι ακούραστες, Μα από έναν αιώνα και βάλε ακατάλυτη Βασιλεύεις δυνάστης, ω Ευρώπη, μες των Βαλκανίων το ξέλαμπρο φέγγος. Και τώρα όμως και πριν και στο μέλλον Θα κρατά αυτός ο νόμος: πως τίποτα στη ζωή των ανθρώπων Δεν έρχεται χωρίς καμία δυστυχία.

Γιατί η ύστατη βέβαια ελπίδα Για πολλούς βγαίνει σε χρήμα ως όφελος Μα άλλων τους κούφιους τους πόθους γελά Κι η απάτη γλιστρά μες τον άνθρωπο, δίχως να γνωρίζει αυτός Τίποτα, ώσπου στην πυρωμένη φωτιά και τα δυό του πόδια κάψει. Γιατί αλήθεια σοφός ο περίφημος λόγος Που βγήκε από κάποιον Έλληνα στα αρχαία χρόνια. «Καλό το κακό σε εκείνον που η Δύναμη οδηγάει το νου του στον όλεθρο, και ο όλεθρος δεν θ’ αργήσει να φτάσει.»

Υ.Γ. Πολιτικοί μου Έλληνες της Ντροπής και της Ενοχής απλά αντικατέστησα στο χορικό κάποιου αρχαίου ποιητή από τον Ίππιο Κολωνό της Αρχαίας Αθήνας από το δραματικό του έργο «Αντιγόνη» (γραμμένο λένε πριν από 2434 κοντά χρόνια), με τρόπο εκσυγχρονιστικό και κατά το πρότυπο της εκοσμίκευσης και διαγραφής από το λεξιλόγιο των ανθρώπων των λέξεων «προσευχή» και «Θεός», τις ίδιες ακριβώς λέξεις. Στη θέση τους χρησιμοποίησα λέξεις όπως λαός, κυβερνήσεις, χρήμα και Ευρώπη των τραπεζών. Επειδή το σημείωμα αυτό γράφεται Κυριακή μεσημέρι στην Αθήνα, δεν γνωρίζω Πέμπτη πρωί και στη Θεσσαλονίκη αν θα έχει μείνει άγρυπνη κάποια ανθρώπινη ελπίδα... •

5

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Λόγια Δρόμικα Γράφει ο Αλέξανδρος Σαλαμές - Ε: asalames@yahoo.gr - Φωτ. Γρηγόρης Σιαμίδης

Baildsa

Κάτοικοι των Βαλκανίων ενωθείτε Mπαϊλντισμένα skaθάρια, punk reggaeς, balkan αρκούδες και gypsy φάλαινες ζουν και αναπνέουν στο μυαλό του Θάνου Γκουντάνου, ενός από τους εμπνευστές του ιδιόμορφου πλην εξαιρετικά ταλαντούχου σχήματος με καταγωγή τα Γρεβενά και έδρα την Θεσσαλονίκη. Οι Baildsa ήρθαν για να μείνουν. Για το καλό της μουσικής.

«Baildsa» όπως λέμε «λιποθύμησα», λέξη τουρκικής προέλευσης (baylmak = λιποθυμώ), το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως στα βαλκάνια και με παρεμφερείς σημασίες όπως… «αγανάκτσα», «μπούχτσα»! Το 2007 εγώ και ο αδερφός μου ο Γιάννης ονειρευτήκαμε ένα γκρουπ που θα μίξαρε βαλκανικούς ήχους, τσιγγάνικες μελωδίες και post punk αισθητική. Από τότε σύσσωμοι οι Baildsa εμφανιζόμαστε με μανία σε φεστιβάλ, μουσικές σκηνές, μπαρ, στέκια, δρόμους με περίσσια ενέργεια και δύναμη, δίχως…δόντια. Κάθε live γεμάτο ενέργεια και αδρεναλίνη είναι σημαντική στιγμή για την μπάντα. Εξίσου σημαντικές στιγμές ζήσαμε -με πολύ γέλιο και χαρά- κατά την ηχογράφηση του πρώτου μας CD το καλοκαίρι του 2011. Το αναμένουμε και αυτό ως σημαντική στιγμή! Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι οι σημαντικότερες στιγμές έρχονται στη συνέχεια. Αν κρατήσουμε ως δεδομένο ότι είμαστε μια παρέα που γουστάρει αυτό που κάνει και

δουλεύει συνεχώς το υλικό της ώστε να γίνεται καλύτερο, τότε επιτυχία είναι να μοιραζόμαστε αυτή την δουλειά με τον κόσμο. Το ενδεχόμενο της αποτυχίας λοιπόν συνάδει με το γεγονός, ότι εμείς σταματήσαμε αυτή την αλυσιδωτή διαδικασία. Είναι πολύ ωραία όταν μαζευόμαστε στο στούντιο και ονειρευόμαστε παρέα. Η Θεσσαλονίκη έχει καταφέρει να φτιάξει μία συνεπή και δυναμική μουσική σκηνή. Δεν ξέρω αν είναι μουσικομάνα ή ερωτική πόλη αλλά ξέρω οτι έχει πολλές και ωραίες μπάντες και ανθρώπους που ερωτεύονται. Εμείς είμαστε τρελά ερωτευμένοι μεταξύ μας χρόνια τώρα! Περιμένουμε εναγωνίως το CD τελειωμένο στα χέρια μας και στο internet (οπού θα υπάρχει δωρεάν για όλους), και ευχόμαστε για ένα χειμώνα γεμάτο live. Μπορείτε να ενημερώνεστε μέσα από την σελίδα www.facebook.com/ baildsa για τις δράσεις της μπάντας όπως και σε λίγο καιρό από την επίσημη ιστοσελίδα μας www.baildsa.com Αυτοί που νιώθουν κάτοικοι των U.S.B. (United States of Balkans), και αρκεί να το νιώθεις για να είσαι και εσύ, είναι ότι δεν έχουμε ανάγκη ούτε έννοιες όπως έθνος, κράτος, γραμμές στο χάρτη, ταμπέλες στη μουσική, ταμπέλες στα χωριά, στρατό, αστυνομία, πράσινη κάρτα, κόκκινη κάρτα, εταιρεία, δόντια και άλλα τέτοια τα οποία θα συνταχθούν λεπτομερώς και θα ανακοινωθούν υπό την προεδρία του…Μήτσου Βασιλειάδη (Vasileiadis for President!!!) •

Θ ά νο

a είν ς Γκο αι οι: υ ν τά νος/κ ιθά ρ ά νο ς α , Γιά /τύ μπ κά ς/α ν ν ης α να , κορν Γιάν ν τε όν ης Β , Δη μ τρομ αμ βα ήτρη π έ τα ς Χα , Π ασ υλίδη χά λη τρομ ς/ ς Κα π έ τα ρ βου , Λο υ νά ρη κά ς Μ ς/ Ό θω ε τα ξ ν Κό ά ς/μ κκινο π ά σο ς/ηχ , ολη ψ ία .

6 Γκου ντ

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Info: s

Οι B ail d

Λυπήσου τους και ασ’ τους να πεθάνουνε γονείς

H οικογένεια μου –όπως και άλλες οικογένειες- κρύβει εδώ και χρόνια μυστικά. Ντουζίνες μυστικά. Μικρά και μεγάλα. Από αυτά που δεν βλάπτουν κανένα και άλλα πάλι που αλλάζουν ζωές ολάκερες. Και καλύτερος τρόπος να κρύψεις ένα μυστικό από το να το ντύσεις με ένα καλοβαλμένο ψέμα δεν υπάρχει. Την μάνα μου την αγαπώ πολύ. Αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έλεγε τόσα λίγα για το παρελθόν. Και από αυτά τα λίγα τα μισά ψέματα. Σήμερα με τις γκρίζες τρίχες πλειοψηφία και την μισή μου ζωή περασμένη για τα καλά έψαξα, ρώτησα, γνώρισα και τώρα πια γνωρίζω όλη την αλήθεια για το σόι μου και τους ανθρώπους με τους οποίους κουβαλάω το ίδιο αίμα. Από όλα όσα γνώρισα όμως, το πιο σπουδαίο και σημαντικό μάθημα συνάμα είναι ότι η σιωπή είναι κακιά μητριά του ψέματος. Και οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να το παντρευτούν και να πορευτούν παρέα, θα έχουν και την σιωπή μαζί να τους διαφεντεύει τρανά. Και θα υποφέρουν αυτοί οι άνθρωποι και μαζί και όσοι τους αγαπούν. Δεν νιώθουν πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι. Προσπαθούν. Αλλά τελικά προτιμούν να πνιγούν από τα λόγια που δεν ειπώθηκαν παρά να κατεβάσουν το κεφάλι και να προφέρουν τις λέξεις «συγγνώμη» και «ευχαριστώ». Το μόνο που σου μένει τελικά και μπορείς να τους χαρίσεις, όσο γερνάνε είναι η ψευδαίσθηση ότι προσέφεραν τα πάντα. Και ας μην το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι. Σήμερα νιώθω πολύ τυχερός. Τούτη την σιωπή και το ψέμα που για καιρό φοβόμουν ότι θα μου φορτωθούν στο σβέρκο, τους έδωσα μια και τα έδιωξα μακριά μου. Στο πρόσωπο του πατέρα μου που είχα χάσει δεκαετίες τώρα αντίκρισα τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα που με βασάνιζαν από μικρό παιδί. Της καταγωγής. Της ρίζας και του προορισμού. Και του είμαι ευγνώμων για αυτό. Ακόμη και αν την ίδια ώρα που τα γράφω αυτά εύχομαι να μην τα διαβάσει ποτέ από φόβο και εγωϊσμό. •

Μεθυσμένο Παραμύθι

Π Γράφει η Μάρα Τσικάρα

αιχνίδια ολέμου

* (σκίτσο του Συμεών Τσακίρη)

Η αίθουσα ήταν πορτοκαλί. Ένα αυστηρά χαρούμενο πορτοκαλί. Είχε στο

σταθμός, ένα χαλασμένο ασανσέρ κι 7 νεύρα τσακισμένα. Τρέχαμε και φτύναμε ιδρώτες και βρισιές, τσιτάτα διαφημίσεων, ποιήματα, σκηνές από ταινίες, βαριά λόγια μεγάλων ανδρών, προστυχιές, γλυκόλογα. Φτύναμε φαγητά, γκουρμεδιές και πιττόγυρα. Κι όσο δεν σταματούσε η μουσική τόσο η απελπισία μεγάλωνε. Κι άρπαξα τα μαλλιά του μπροστινού μου για να ‘χω από κάπου να κρατηθώ. Κι αυτός τρόμαξε. Και δεν άντεξα πήδηξα 56 σελίδες τρεξίματος για να φτάσω γενναία στο τέλος. Είχαμε μείνει οι δυο μας. Καρέκλα μία. Μαλωμένη ακόμα. Σνομπ και ξύλινη. Δεν τρέχαμε πια. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι. Κατάκοποι. Ξεκούραστες ήταν οι αδυναμίες μας. Ξεχείλιζαν απ’ τα παπούτσια. Η μουσική είχε σταματήσει χρόνια πριν. Ή είχε κολλήσει στο 2:17. Στο 2:17. Στο 2:17. Στο 2:17. Στο 2:17. Στο 2.17. Στο 2:17. Και μετά μας πιάσαν οι ευγένειες. Μα σας παρακαλώ, όχι καθίστε, τι λέτε τώρα, καθίστε εσείς, δεν πειράζει, μα επιμένω, με τίποτα, προς θεού, προς παναγίας. Μη μ’ ανακατεύετε εμένα, είπε ένας θεός περαστικός, ένας άλλος χασμουρήθηκε τόσο δυνατά που ξεκόλλησε επιτέλους το cd. Κι ένας τρίτος ξέχασε ένα παράθυρο ανοιχτό. Και φύσηξε. Κι έπεσε η καρέκλα κάτω.

κέντρο της 9 καρέκλες. 9 μαλωμένες μεταξύ τους καρέκλες. Σνομπ και ξύλινες. Οι μισές κοιτούσαν τον θεό και οι άλλες μισές… τον θεό. Θεοί τόσοι όσοι χωράνε σε μια άδεια αίθουσα πορτοκαλί. Εμείς ήμασταν 10 νοματαίοι. Ντυμένοι όλοι στα καλά καταθλιπτικά μας. Πανδαισία χρωμάτων. Ροζ, ξανθά, γκρίζα, γυαλιστερά, εμπριμέ, κρεατί και βελουδένια. Προχωρούσαμε στη σειρά κοιτώντας τις φτέρνες των μπροστινών μας. Ζυγίζοντας πόσες αδυναμίες χωράνε μέσα σε στενά παπούτσια. Κάποιες περίσσευαν και χύνονταν στο πάτωμα σαν μυρωδιά νεκρού τυριού ή απορρυπαντικού. Άλλοι τις πατούσανε, άλλοι τις αποφεύγανε με εντυπωσιακά φλικ-φλακ. Άλλοι δεν τις πρόσεξαν καν. Λένε πως αισθάνεσαι τον χρόνο στην κοιλιά. Η δική μου γουργούρισε πως πέρασαν αιώνες. Δεν θυμάμαι αν κάποια στιγμή φτάσαμε από μόνοι μας ή πήδηξα 5-6 σελίδες βαδίσματος για να φτάσω τεμπέλικα στο τέλος. Το τέλος πάντως, ήταν η μέση. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, το ήμισυ της αίθουσας τι είναι; Εκεί. Εδώ που δεν έχει γωνία για να κρυφτείς. Εδώ που φαίνεσαι. Που υπάρχεις και το ξέρουν όλοι. Ποιοί; Αφού και οι 10 στο κέντρο είμαστε. 10 αμήχανοι εχθροί γύρω από 9 καρέκλες σε μια αίθουσα παράλογα πορτοκαλί. Και ξεκινάει η μουσική …Bach - Cello Suite No.1 i-Prelude... ψιθύρισαν οι καλοί μαθητές …στ’ αρχίδια μου… είπε ένα παιδί 6 χρονών κι αρχίσαμε να τρέχουμε. Γύρω- γύρω σαν κυνηγημένοι. Τρέχαν τακούνια, μπότες και σανδάλια, πατερίτσες, πληγωμένες πατούσες και παντόφλες. Τρέχαν νοίκια και λογαριασμοί, μια ελάχιστη αμοιβή, 2 πουλημένα αυτοκίνητα, μια μειωμένη σύνταξη, ένα άδειο ψυγείο, μια σακούλα παιχνιδάδικου, ένας ραδιοφωνικός

Τι κάνουν 2 μόνοι βασιλιάδες πάνω σε μια πορτοκαλί σκακιέρα; Δίνουν τα χέρια, ίσως, και επιστρέφει ο καθένας στον πλανήτη του. Κι αν ακόμη δεν έχουν ξεπουλήσει τη μία και μοναδική και αδιαμφισβήτητη και χρυσοποίκιλτη καρέκλα που κοσμεί το άδειο τους βασίλειο, κουρνιάζουν πάνω της και αποκοιμιούνται. Διατάζουν το πιστό τους όνειρο να ‘ρθει κι αυτό τριποδίζοντας υπακούει: ήταν λέει μια πορτοκαλί αίθουσα, ένα αυστηρά χαρούμενο πορτοκαλί…•

7

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Mind The Art Γράφει η Αλεξάνδρα Μποζίνη

12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 Tα Δημήτρια προήλθαν από την εμποροπανήγυρη που λάμβανε χώρα, με το ίδιο όνομα, προς τιμή του Αγ.Δημητρίου. Τον Οκτώβριο του 1966, ο θεσμός αναβίωσε, παρόλο που είχαν μεσολαβήσει η Τουρκοκρατία και οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Η αρχική ονομασία των νέων Δημητρίων ήταν «Νέο Φεστιβάλ». Σήμερα, περιλαμβάνει μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, όπως επίσης και την οργάνωση συνεδρίων. Τον Σεπτέμβριο του 2011, ο θεσμός των Δημητρίων επαvαπροσδιορίζεται με αφορμή τις νέες εξελίξεις, αλλά και την οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρα.

26-29/9: “TONIGHT WE LOVE EACH OTHER”

Η πρώτη διοργάνωση του ανανεωμένου θεσμού των Δημητρίων περιλαμβάνει λιγότερες εκδηλώσεις, ανάδειξη του καλλιτεχνικού δυναμικού της πόλης, μικρότερη διάρκεια, μειωμένο προυπολογισμό και φτηνά εισιτήρια. Επίσης, επιδιώκεται η συνεργασία με το Δήμο Καλαμαριάς, έτσι ώστε να υπάρχει ένα βέλτιστο πολιτιστικό αποτέλεσμα για όλη την πόλη. Το πρόγραμμα των Δημητρίων επιμελήθηκε τριμελής επιτροπή, την οποία αποτελούν ο πιανίστας και συνθέτης Γιώργος Λαζαρίδης, ο χορογράφος Κωνσταντίνος Ρήγος και η θεατρολόγος Ιφιγένεια Ταξοπούλου. Σκοπός είναι το πρόγραμμα να διαφοροποιηθεί από αυτά των προηγούμενων ετών, να δώσει νέα ώθηση στο θεσμό των Δημητρίων, και να προβάλει το έργο των νέων καλλιτεχνών.

Φίλιππος Τσιτσόπουλος Ώρα έναρξης: 22:00 Είσοδος: ΕΛΕΥΘΕΡΗ Τοποθεσία: Block 33 Είδος: ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ PERFORMANCE

26/9: ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

με τον καταξιωμένο Κύπριο πιανίστα ΚΥΠΡΙΑΝΟ ΚΑΤΣΑΡΗ σε συνεργασία με τον φημισμένο Ισραηλινό βαρύτονο DAVID SERERO. Στο πλαίσιο του προγράμματος του ΥΠΠΟΤ «Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών-Μέση Ανατολή» Ώρα έναρξης: 21:00 Είσοδος: €10, 5 Τοποθεσία: Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης Είδος: ΜΟΥΣΙΚΗ

Το πρόγραμμα των Δημητρίων από 22-29 Σεπτεμβίου:

26,27/9: THE VEGETABLE ORCHESTRA

Η Ορχήστρα Λαχανικών από τη Βιέννη σε μία συναυλία όπου τα λαχανικά είναι τα μουσικά όργανα. Ώρα έναρξης: 21:00 Είσοδος: € 20, 10 (φοιτητικό) Τοποθεσία: Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης(κτίριο Μ2) Είδος: ΜΟΥΣΙΚΗ

22/9: MONGER

Από την Ισραηλινή ομάδα χορού BARAK MARSHAL. Στο πλαίσιο του προγράμματος του ΥΠΠΟΤ «Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών 2011-Μέση Ανατολή» Ώρα έναρξης: 21:00 Είσοδος: € 15, 10 (εξώστης), 5 Τοποθεσία: Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Είδος: ΧΟΡΟΣ

26, 27/9 : ΕΤΑΙΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ BLUE PLAGUE

24,25/9: MUMMENSCHANZ-The best of.. Κουκλοθέατρο παντομίμας. Οι βιρτουόζοι της σιωπής. Μετά από τρεις δεκαετίες παγκόσμιας επιτυχίας, με περιοδείες σε όλες τις ηπείρους, το περίφημο κουκλοθέατρο από την Ελβετία για πρώτη φορά στην Ελλάδα.Μία παράσταση για όλες τις ηλικίες.

MUMMENSCHANZ FOUNDATION Ώρα έναρξης: 21:00 Είσοδος: € 15, 10 (εξώστης), 5 Τοποθεσία: Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Είδος: ΘΕΑΤΡΟ εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

O ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ

του Όγκουστ Στρίντμπεργκ Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου Ώρα έναρξης: 21:00 Είσοδος: € 10, 5 Τοποθεσία: Θέατρο «Άνετον» Είδος: ΘΕΑΤΡΟ

29/9: BACK

Από την ομάδα σύγχρονου χορού της Ισπανίας, OTRA DANZA.Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας και το Ελληνοϊσπανικό Κέντρο Πολιτισμού Θεσσαλονίκης F.G.LORCA Ώρα έναρξης: 21:00 Είσοδος: 15, 10 (εξώστης), € 5 Τοποθεσία: Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Είδος: ΧΟΡΟΣ 8

Mind The Art

Απο τις εκδηλώσεις ξεχωρίσαμε & σας παρουσιάζουμε: ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Τonight we love each other BLOCK33, 26-29 Σεπτεμβρίου 2011 Επιμέλεια: Θούλη Μισιρλόγλου Ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος, γιος του ηθοποιού Γιώργου Τσιτσόπουλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Θεσσαλονίκης και, κατόπιν, συνέχισε τις σπουδές του στη Μαδρίτη, όπου το 1996 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, πραγματοποίησε έξι ατομικές εκθέσεις, τις περισσότερες από τις οποίες στην Ισπανία. Εχει συμμετάσχει στη Μεσογειακή Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών του 1991 στο Μαρόκο, ενώ στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας το 1997, βύθισε στη θάλασσα το έργο του «Η καρδιά είναι ένα φριχτό εντόσθιο». Φέτος, επανέρχεται στην πόλη μας με μια εικαστική performance, στην οποία ο ίδιος συμμετέχει ως μοναδικός ηθοποιός και περφόρμερ. Ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος ξεκινάει υποκρινόμενος τον Πολώνιο από τον Άμλετ του Σαίξπηρ ( ο ρόλος που έπαιζε ο πατέρας του πριν πεθάνει). Μεταμορφώνει τον εαυτό του και το κεφάλι του με ζωντανά στοιχεία, φτιάχνοντας μια εύπλαστη μάσκα, αντί για τα κόκκινα γένια του Πολώνιου. Η συνολική εγκατάσταση ενσωματώνει τη μουσική, το θέατρο, τη φιλοσοφία και τη ζωγραφική και, σε συνδυασμό, με την περφόρμανς του προσπαθεί να διεγείρει τις αισθήσεις, να αφυπνίσει τις αλληγορίες της ψυχής και να ανακαλέσει στιγμές της ιστορίας της τέχνης.

THE VEGETABLE ORCHESTRA Μια μοναδικά πρωτότυπη συναυλία θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει το κοινό της Θεσσαλονίκης, στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Μια συναυλία από την οποία απουσιάζουν τα κλασσικά όργανα μουσικής και τη θέση τους παίρνουν...λαχανικά. Η Ορχήστρα Λαχανικών ιδρύθηκε από μια ομάδα αρχιτεκτόνων, εικαστικών, συγγραφέων και μουσικών το 1998 στη Βιέννη. Αυτή η ιδιαίτερη μουσική ορχήστρα παίζει μουσική χρησιμοποιώντας αντί για μουσικά όργανα φρέσκα λαχανικά, τα οποία «κατασκευάζονται» για κάθε συναυλία, ακόμη και για κάθε πρόβα. Μετά τα πρώτα λεπτά της συναυλίας, τα λαχανικά κατακλύζουν το χώρο με μια υπέροχη μυρωδιά, ενώ, στο τέλος της, προσφέρεται στους θεατές μια φρέσκια σούπα λαχανικών από τους ίδιους τους μουσικούς. Το κοινό έχει τη δυνατότητα να δει από κοντά τα όργανα από λαχανικά που χρησιμοποιήθηκαν και να τα πάρει μαζί του! Τα μουσικά όργανα από λαχανικά δημιουργούν μοναδικούς ήχους, οι οποίοι διαφοροποιούνται απο αυτούς των κλασσικών οργάνων μουσικής. Η μουσική τους κυμαίνεται απο hoυse kai free jazz μέχρι noise kai dub. Στην πραγματικότητα, το μουσικό πεδίο της Vegetable Orchestra εξελίσσεται διαρκώς, μέσα από τον πειραματισμό της με νέα λαχανικά και τις νέες ηχητικές δυνατότητες που προκύπτουν . Ορχήστρα Λαχανικών: Jürgen Berlakovich, Nikolaus Gansterer, Susanna Gartmayer, Barbara Kaiser, Matthias Meinharter, Jörg Piringer, Ernst Reitermaier, Richard Repey, Ingrid Schlögl, Marie Steinauer, Ulrich Troyer, Tamara Wilhelm.Ήχος: Christina Bauer, Lutz Nerger, Klaus Hallmann

9

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

1.

Mind The Art

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 22 ΣΕΠΤ. – 29 ΣΕΠΤ. Συνεχίζεται η 3η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης: Παλιές Διασταυρώσεις - Make it New

(Παρασκευή από 20:00, Σάββατο από 20:00, Κυριακή από 11:00) με είσοδο ελεύθερη για το κοινό.

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ/TRIBUTES: MASTERCLASS Γεωργία Σαγρή 23 Σεπτεμβρίου 11:00-12:30 Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη)

• ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ: 1. Σεμινάριο του Ross Daly (21-24 Σεπτεμβρίου) στην Αίθουσα Δοκιμών ΚΟΘ (Λεωφ. Νίκης 73) με θέμα: Σύνθεση σε τροπικά μουσικά συστήματα.

• AΛΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ: Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης Απο 24 /9 στις 20:30 –

Συνδιοργανωτής: Σύλλογος Φίλων Κ.Ο.Θ.

μέχρι 25/9 στις 01:00 ΘΕΑΤΡΟ ΚΗΠΟΥ, Πάρκο ΧΑΝΘ «Η Μέλισσα» είναι ενα σπίτι που φροντίζει παιδιά που το έχουν ανάγκη.Συγκεντρώνει χρήματα για τη θέρμανση του

•Ο

κρύου και γεμάτου περικοπές χειμώνα που έρχεται. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ 10 ΕΥΡΩ

καλεί σε ένα ξέφρενο πάρτυ με πολλές κινηματογραφικές και μουσικές εκπλήξεις.. Το

Εξώστης Γιορτάζει Ο Εξώστης γιορτάζει την επανακυκλοφορία του και σας

πάρτυ θα γίνει στο ολοκαίνουργιο μπαρ στην καρδιά των Λαδάδικων Rover.

•

Gallery Myro

Στις 20.00 θα γίνει η παρουσίαση του Εξώστη από τους συντελεστές του περιοδικού

www.myro.gr

και στη συνέχεια θα ακολουθήσει πάρτυ με guest djs τους “The Trouble”

Νικηφόρου Φωκά 8, Κέντρο, Περιοχή Λευκού Πύργου 1-30 Σεπτεμβρίου Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 14:00 & 17:00 – 21:00, Τετάρτη και Σάββατο 11:00 – 16:00

Βραδιά ψυχοδράματος «Με το δεξί…» στο Πρώτο Πάτωμα

+τέχνη / Έκθεση συνεργατών της γκαλερί Myrό. H γκαλερί Myrό εγκαινιάζει τη νέα

•

περίοδο της λειτουργίας της με μια έκθεση παρουσίασης έργων των μόνιμων συ-

Συντονίστρια: Νέλη Βυζαντιάδου – Παρίντα Ψυχοθεραπεύτρια – Ψυχοδραματίστρια,

νεργατών της, καθώς και επιλεγμένων έργων άλλων δημιουργών που έχουν επιλέξει

Επόπτρια, Εκπαιδεύτρια. Διευθύντρια σπουδών London Centre for Psychodrama Greece.

οι μόνιμοι συνεργάτες της.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 19.00. Τόπος διεξαγωγής: Art café theatral «Πρώτο Πάτωμα», Τσιμισκή 97Πληροφορίες: 2310 223331 ή 6934 509311. Η είσοδος είναι ελεύθε-

•

Βιοτεχνία

http//biotexnia.org Ορφανίδου 4, 1ος όροφος. Κάθε Δευτέρα στις 20.00

ρη. Μοναδική επιβάρυνση το ρόφημα ή το ποτό, που μπορείτε να παραγγείλετε.

γίνεται η ανοιχτή συνέλευση της βιοτεχνίας. Αν θέλετε να συμμετάσχετε στη διοργάτον χώρο. • 22-9: Σεμινάριο: Δημιουργία αφίσας με υπολογιστή 18:30-21:00 • 24-9:

Μάριος Ελευθεριάδης http://www.mariosnet.gr «Η αμαρτία σώζει» στην γκαλερί Λόλα Νικολάου Ατομική έκθεση στην

Ανοιχτό κάλεσμα προς όλους για γνωριμία και οργάνωση δραστηριοτήτων. 18:00

Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη. Διάρκεια: 6 Σεπτέμβρη με 9 Οκτώ-

•

νωση των εκδηλώσεων, να προτείνετε κάποιες καινούριες, η απλά να γνωριστείτε με

βρη, 2011, Εγκαίνια Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη, 15.00 – 23.00 •

Δίκτυο Ναυαρίνο

Τ. 2310 260 322, info@navarinonetwork.org / www.

Λεωφόρος Νίκης 59, Meeting Room A (1ος όροφος) Η Πολιτιστική Εταιρία Επιχειρη-

• dreamLand | b.|dreyk the pirate | littll Kalos&Klio Showroom | Carteco – The Archive

ματιών Βορείου Ελλάδας και το Δίκτυο Ναυαρίνο, σας προσκαλούν σε συζήτηση με

21 Σεπτεμβρίου - 19 Οκτωβρίου 2011 Event 22 Σεπτεμβρίου στο The Archive της εται-

θέμα: «Οικονομική Κρίση: Η Ελλάδα, η Ευρώπη και ο Κόσμος ΜETA» Συμμετέχουν:

ρίας Carteco, Μητροπόλεως 127 | 19.30 παρουσίαση των wallpapers και video projection

Oι Γιάννης Στουρνάρας / Καθηγητής Οικονομικών του Τμήματος Οικονομικών Επιστη-

από έργα των τριών καλλιτεχνών στο δημόσιο χώρο.

navarinonetwork.org Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 7:00 μ.μ. Ξενοδοχείο DAIOS

μών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γενικός Διευθυντής του

Έκθεση: Μαρία Λοϊζίδου, Privileged Access Οι Kalfayan Galleries της

ΙΟΒΕ, με θέμα “Η κρίση του χρέους στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη: Προτεινόμενες

•

λύσεις’’, Τρύφων Κολλίντζας / Καθηγητής Οικονομικών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο

Θεσσαλονίκης (Προξένου Κορομηλά 43) παρουσιάζουν την έκθεση της Μαρίας Λοϊζί-

Αθηνών, με θέμα “Μείωση δαπανών τώρα και μείωση φόρων ύστερα’’ Συντονιστής

δου με τον τίτλο «Privileged Access». Info: Kalfayan Galleries: Προξένου Κορομηλά 43,

Δημήτρης Καιρίδης / Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Διευθυντής

Θεσσαλονίκη, Διάρκεια έκθεσης: 17 Σεπτεμβρίου-5 Νοεμβρίου 2011, Ώρες λειτουργίας:

του Δικτύου Ναυαρίνο.

Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 10.00 – 15.00 Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10.00 – 14.30 & 18:00-21:00

•

Street Fashion Festival 2011

Pillbox 22&23/9 15:00-00:00, Ικτίνου-

café :Chocolat – Ικτίνου Café au Trottoir – Το Μικρό – Café Σαχάρα – Slag – Pastaflora

• Έκθεση φωτογραφίας: Φ. Σαρρή, Άνθρωποι και μνημεία στον αραβικό κόσμο. Η έκθεση εντάσσεται στο

Darling – Ζεύξιδος 6 – Urban – Σπίρτο. Zωντανή Πασαρέλα σε Rollers/Catwalks με… Κα-

πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη: Σταυροδρόμι Πολιτισμών» του Υπουργείου Πολιτισμού και

τοικίδια/Θεατρικές Παραστάσεις στο Δρόμο/Διαδραστικές Δημιουργίες/Πολύχρωμες

Τουρισμού, με θέμα για το 2011 τη Μέση Ανατολή.

Ζεύξιδος www.pillbox.gr Το πρώτο φεστιβάλ μόδας στην πόλη! PillBOX Βazaar στα

Εκπλήξεις

Έκθεση: 1870-1970: Ένας αιώνας ελληνογερμανικού εμπορίου στον καθρέφτη της διαφήμισης Goethe-Institut, Γκαλερί, Βασιλίσσης Όλγας •

•

Pop –up Library Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου, από τις 12.00 το μεσημέρι ως τις

19.00 το απόγευμα, Πάρκο του Ήχου , Nέα Παραλία μετά το Ναυτικό Όμιλο.

66. Διάρκεια: 19.09.-23.10.2011. Ώρες λειτουργίας: Δε – Πα 10.00 – 14.00 & 17.00-21.00. Πληροφορίες: Χριστίνα Μπίερμανν, τηλ. 2310 889611

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ... ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ | Photography Exhibition Karmen Polydorou’s Workshop •

Stereosis Photo IV Χάψα 4 - Θεσσαλονίκη | dodo gallery, Διάρκεια έκθεσης 20-30

• Έκθεση εικαστικών: Ι. Μουχασίρης στην Αίθουσα Τέχνης METAMOPFOSIS

Σεπτέμβρη, καθημερινά 7-11 μμ.

Η Αίθουσα Τέχνης METAMOPFOSIS παρουσιάζει το νέο κύκλο δουλειάς του Ιωάννη Μουχασίρη με τίτλο Reworks. Aπό την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου έως τις 15 Οκτωβρί-

•

ΚΟΘ underground Block 33

ου. Αίθουσα Τέχνης: Metamorfosis Χρυσοστόμου Σμύρνης 11 Τ: 2310 264365 – F: 2310

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου έως την Κυ-

ριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011, στο Block 33 (26ης Οκτωβρίου 33, Σφαγεία) και ώρες

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

264730 10

Mind The Art

•

Έκθεση φωτογραφίας και βίντεο Κόδρα trafficking

Παράταση έκ-

θεσης έως 24 Σεπτεμβρίου. Τηλ. επικοινωνίας: 2313 314 573 Email: actionfieldkodra@ kalamaria.gr, actionfieldkodra.gr@gmail.com Website: www.actionfieldkodra.gr •

Έκθεση χαρακτικής: Νέα αποκτήματα 2006-2011. Μέρος Α΄

Διάρκεια έκθεσης έως Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011. Ώρες λειτουργίας Δευτέρα – Παρασκευή 18.00-21.00 ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗΣ ΗΛΙΟΣ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ-ΣΥΚΕΩΝ Λαγκαδά 120 & Δ. Κομνηνού, 56727 Νεάπολη, Θεσσαλονίκη Τηλ. 2310 533 544 / 2310 679 125 / 2310 639 385 neaprint@otenet.gr •

Don’t worry beer Arty! Zithos Birthday Festival 2011

Τα έργα θα εκτεθούν μέσα και έξω από το Ζύθο και Ζύθο-Ντορέ για τις δύο εβδομάδες που διαρκεί το party, από 19 Σεπτεμβρίου μέχρι 2 Οκτωβρίου. ώρα έναρξης εκδηλώσεων: 21.00 • Ομαδική

έκθεση: ... - στάσεις ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ ΕΩΣ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ARTIS CAUSA GALLERY Μητροπόλεως 97, 54622 Θεσσαλονίκη 2310.223041 www.artcau. gr artcau@gmail.com. ώρες λειτουργίας: Δε. 10.00-15.00, Τρ.-Παρ. 10.00-15.00 & 17.0021.00, Σάβ. 11.00-16.00.

•

Βαφοπούλειο: Πρόγραμμα εκδηλώσεων Σεπτεμβρίου 2011

Πέμπτη 22 ώρα 20.00 Αφιέρωμα στον Γ. Θ. Βαφόπουλο για τα 15 χρόνια από το θάνατό του. Παρασκευή 23 ώρα 20.30 «Τα χνάρια των Αργοναυτών» (Αίθουσα Θεάτρου) (Είσοδος ελεύθερη) Δευτέρα 26 ώρα 19.30 Εγκαίνια έκθεσης του Νίκου Μπιλιλή Διάρκεια έκθεσης:26/9-25/10/2011 Δευτέρα 26 ώρα 20.30 «Θεσσαλονίκη μου 1900-2000» (Αίθουσα Θεάτρου) (Είσοδος ελεύθερη) Τετάρτη 28 ώρα 20.30 (Ποσειδώνιο Εθνικό Ναυταθλητικό Κέντρο Θεσσαλονίκης) (Είσοδος ελεύθερη)

ΘΕΑΤΡΟ •

ΣΟΦΟΚΛΗΣ:

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ TAGANKA ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

Την τελευταία του παράσταση με το ιστορικό Θέατρο Taganka της Μόσχας παρουσιάζει ο Γιούρι Λιουμπίμοφ στην Ελλάδα, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης την Τρίτη 27 και την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011. Τιμές εισιτηρίων: € 20 (Φοιτητικό), 30, 40, 50, 60 (Διακεκριμένη Ζώνη). Εναρξη 21:00 •

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ με τους Σοφία Βογιατζάκη, Φώτη Σπύρο,

Πατρίκο Κωστή, Κάτια Νικολαϊδου, Πρόδρομο Τοσουνίδη και ενιαμελή θίασο. Τελευταίες παραστάσεις, ΚΥΡΙΑΚΗ 25/9,΄Ωρες παραστάσεων: 11:30 & 13:00 (τηλ. 2310-834-996, 2310-844-415 Βασ. Ολγας 150) •

Θέατρο Σοφούλη

«To Μαντρόσκυλο. Μια αλληγορία για τα Media»

Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Μέντη Μέγα. Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, Καλαμαριά. Θεσσαλονίκη. Ημερομηνίες παραστάσεων: Παρασκευή 23 και Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου. Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310 423925. Ώρα Έναρξης: 21:00

ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΑΛΕΞΗ του Σταμάτη Κουκόπουλου, στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων «Αρχιτέκτονες της Θεσσαλονίκης», 29 Σεπτεμβρίου 2011, αίθουσα ΤΕΕ/ΤΚΜ (Μ. Αλεξάνδρου 49), Θεσσαλονίκη. 20:00 μμ. •

11

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Εξώστης Θήτα Επιμέλεια ύλης Γιάννης Γκροσδάνης

DRIVE Περιπέτεια, Δράμα, ΗΠΑ, 2011, 107 λεπτά

(5/5) *****

Κριτική: Γιάννης Βασιλείου Σκηνοθεσία: Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κόρεϊ Μάλιγκαν, Άλμπερτ Μπρουκς

Eσωστρεφής κασκαντέρ, που τα βράδια δουλεύει σαν οδηγός για το οργανωμένο έγκλημα, βλέπει στο πρόσωπο της γειτόνισσάς του μια ευκαιρία για να αλλάξει ζωή. Στη γνωστή ιστορία του σκορπιού με το βάτραχο, ο σκορπιός ζητά από τον βάτραχο να τον βοηθήσει να περάσει στην απέναντι όχθη της λίμνης. Ο βάτραχος, καίτοι διστακτικός, αφήνει το σκορπιό να ανέβει πάνω του, καθώς γνωρίζει πως από τη στιγμή που τον χρειάζεται, δε θα του κάνει κακό. Καταμεσής της λίμνης όμως ο σκορπιός, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως και οι δύο θα πνιγούν, τσιμπά τον βάτραχο. Κι όταν ο βάτραχος, λίγο πριν το αναπόφευκτο τέλος και των δύο, τον ρωτά γιατί το έκανε, εκείνος βουρκωμένος του απαντά «επειδή είναι στη φύση μου». Το Drive είναι μια ιστορία για άντρες που ζουν μέσα στο σκοτάδι και ψάχνουν μια ευκαιρία για να βγουν στο φως. Δε θα το κάνουν όμως ποτέ. Επειδή είναι στη φύση τους. Επειδή είναι καταραμένοι να μη μπορούν να υποχωρήσουν, όταν μια φωνή τους ψιθυρίζει πως πρέπει να ξεπληρώσουν το χρέος τους. Ένα χρέος που πηγάζει από τον τρόπο που ζουν. Ένας τέτοιος άντρας είναι ο κεντρικός μας ήρωας, το όνομα του οποίου δε μαθαίνουμε ποτέ. Είναι οδηγός. Προσδιορίζεται αποκλειστικά από αυτή του την ιδιότητα. Toύτο είναι το μόνο που χρειάζονται από αυτόν οι άνθρωεξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

ποι με τους οποίους συναναστρέφεται τόσο κατά τη διάρκεια της μέρας, όσο και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όταν θα γνωρίσει τη γειτόνισσα του και το ανήλικο παιδί της, θα δει στο πρόσωπό τους μια ευκαιρία για να αποτινάξει τα ρούχα της “δουλειάς” (ένα λευκό νάιλον τζάκετ με κεντημένο σκορπιό στην πλάτη). Γρήγορα όμως θα διαπιστώσει, πως η φυγή είναι αδύνατη, επειδή κουβαλά μια παντοτινή κατάρα από την οποία τόσοι άλλοι ήρωες σαν κι αυτόν δεν μπόρεσαν να γλιτώσουν στο παρελθόν. Είτε σε ένα απομονωμένο χωριουδάκι της ιταλικής επαρχίας (βλέπε The American, μια ταινία με την οποία το Drive, αν και αισθητικά διαφορετικό, μοιράζεται τις ίδιες θεματικές), είτε στο “κινηματογραφικό” Λος Άντζελες. Αφού αποδεχτεί τη μοίρα του, ο ήρωας μας θα κάνει εκείνο που πρέπει. Κι όταν ο κύκλος του αίματος ανταμώσει το σημείο εκκίνησης του, θα ανέβει στο αυτοκίνητο του και θα οδηγήσει. Χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς κανένα στόχο. Θα οδηγήσει. Επειδή είναι το μόνο που μπορεί να κάνει. Επειδή είναι το μόνο που ξέρει να κάνει. Επειδή δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει. Θα οδηγήσει μέχρι τελικής πτώσης. Ίσως στο δρόμο του να περάσει μια βόλτα από το ξέφωτο που κάνει πικνίκ o Mr. Butterfly. Ίσως κάνει μια στάση στο diner που τρώει λεμονόπιτα ο Frankie Dunn. Ίσως τελικά καταλήξει στον παράδεισο του Carlito. Ένα “ίσως” που ποτέ δε θα γίνει βεβαιότητα. Προερχόμενο από ένα “αν”, που ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα.

12

Αυτό το εξαίσιο δείγμα καθαρόαιμου αντρικού σινεμά φέρει την υπογραφή του Δανού Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, που στη δεύτερη επίσκεψη του επί αμερικανικού εδάφους δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε ένα είδος στο οποίο οι Αμερικάνοι έχουν διαπρέψει. Ο Ρεφν δανείζεται στοιχεία από τον Φρίντκιν, τον Μαν, τον Ντε Πάλμα και άλλους δασκάλους. Δένει τις εικόνες του με 80’s μελωδίες. Και με την αρωγή του φωτογράφου Νιούτον Τόμας Σίγκελ,που δίνει στο νυχτερινό Λος Άντζελες μια μυστηριακή υφή που παραπέμπει στο Λος Άντζελες του Collateral, και του μουσικοσυνθέτη Κλιφ Μαρτίνεζ, που ντύνει το φιλμ με ambient ήχους, πλάθει μια ατμόσφαιρα σχεδόν κατανυκτική. Αν και εκ πρώτης όψεως αταίριαστη επιλογή πρωταγωνιστή, ο Ρ. Γκόσλινγκ συνδυάζει το υγρό βλέμμα του Πωλ Νιούμαν, με την ελκυστική ψυχραιμία του Στιβ ΜακΚουίν και δίνει στον λακωνικό ήρωά του μια εσωτερικότητα απαραίτητη για την ιδιοσυγκρασία τόσο του χαρακτήρα, όσο και του είδους. Οι όποιες επιφυλάξεις μας παραμερίστηκαν με το που έπεσαν οι τίτλοι αρχής. Και τώρα, μέρες μετά την προβολή μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε κανένα άλλο ηθοποιό στο ρόλο του κεντρικού χαρακτήρα. Ενός χαρακτήρα του οποίου την ιστορία θέλουμε να ακούσουμε ξανά. Και ξανά. Και ξανά… •

Εξώστης Θήτα

JOHNNY ENGLISH REBORN Κωμωδία, Ην. Βασίλειο – H.Π.Α., 2011, 101 λεπτά

(2.5/5) ** 1/2

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Όλιβερ Πάρκερ Παίζουν: Ρόουαν Άτκινσον, Ρόζαμουντ Παϊκ, Ντόμινικ Γουέστ

Bουτηγμένος σε τύψεις μετά από αποτυχημένη αποστολή στην Μοζαμβίκη, ο βρετανός πράκτορας J.E. καλείται να σώσει την υπόληψη του και τον Kινέζο πρωθυπουργό. Χρησιμοποιώντας κυρίως δάνεια από το οπλοστάσιο των Naked Gun προσαρμοσμένα για βρετανούς, η συνέχεια του Johnny English (2003) διαφοροποιείται ελάχιστα από το πρώτο με βασικό σκοπό να επαναλάβει τα εισιτήριά του. Άλλωστε έχουν δημιουργηθεί κατά το παρελθόν αρκετές σατιρικές εκδοχές κατασκοπικών ταινιών, άλλες καλές και άλλες όχι,

και εδώ είναι προφανής ο στόχος του φιλμ να πατήσει σε ασφαλή πεδίο. Ο Atkinson βρίσκεται ανάμεσα σε δύο εαυτούς, αυτόν του αλαζόνα και υπερόπτη πράκτορα στο σουλούπι του Bond αλλά και του αιώνιου Mr. Bean τις εκφράσεις του οποίου βλέπεις συχνά-πυκνά και μαζί με μια σειρά ελεγχόμενων παρεξηγήσεων αποτελούν την κωμική βάση της ταινίας. Οι 2 μορφές πάντως παρουσιάζονται σε δόσεις που δε θα φτάσουν ποτέ στο γελοίο, κρατώντας μια σχετική ισορροπία και δίνοντας έναν στοιχειώδη ρυθμό. Ανάμεσα στις 2 μορφές του ήρωα πάντως, αυτή του Mr.

Bean κυριαρχεί πλήρως ως προς τη συμπάθεια όχι μόνο του θεατή αλλά και της συνεργάτιδας του, που γοητεύεται από την παιδικότητα των πράξεών του κατά τ’άλλα μεγάλου και τρανού πράκτορα. Αυτή η αντίθεση υπερπράκτορα και παιδιού τελικά θα λειτουργήσει αφήνοντας στο φινάλε την αίσθηση του χιούμορ που βρετανικό δεν το λες, ούτε ακριβώς αμερικανικό, αλλα είναι χιούμορ που το βλέπεις απενοχοποιημένα χωρίς να κρύβεσαι στην αίθουσα για να μη σε δει κάποιος γνωστός. •

παρά ήρωας. Ο Μάριο είναι ένας υπάλληλος στο νεκροτομείο του Σαντιάγο. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας μας παρουσιάζει τη ζωή του λίγο πριν και λίγο μετά το πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1973. Μονήρης, αυστηρός, βλοσυρός. Παραδόξως εκδηλώνει τον έρωτα του για μια χορεύτρια καμπαρέ η οποία μάλλον δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τη σταθερότητα που της προσφέρει ο ανέκφραστος Μάριο. Ο χαρακτήρας του Μάριο μεταδίδει στην ταινία συνολικά μια μουντή, κλειστοφοβική, αυστηρή, νοσηρή ατμόσφαιρα. Όπως αναφέρει και ο τίτλος της ταινίας μια οσμή νεκροθαλάμου παραμονεύει παντού. Ο φορμαλισμός του σκηνοθέτη δεν εκδηλώνεται μόνο στο ρυθμό της ταινίας αλλά υποστηρίζεται έξοχα στο φωτογραφικό - εικαστικό μέρος της (τη φωτογραφία υπογράφει ο Σέρτζιο Άρμοστρονγκ). Άλλωστε σε αρκετές

περιπτώσεις ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι η ίδια η φωτογραφία. Ο Πάμπλο Λερέν δείχνει να γοητεύεται από τον τρόπο που καδράρει το χώρο και πολύ περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδει και παρουσιάζει την στατικότητα και την αμηχανία των ηρώων του. Σεναριακά η ταινία δείχνει να ισορροπεί ανάμεσα στην προσωπική μικροϊστορία του Μάριο και το γενικό πολιτικό – κοινωνικό πλαίσιο της Χιλής. Άλλοτε αλληγορικά, άλλοτε απλά κυριολεκτικά. Ιδανική κορύφωση και συνάντηση όλων αυτών των σημείων η σεκανς της νεκροψίας του ιστορικού ηγέτη της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, στιγμή κατά την οποία πλέον η μικρή ιστορία του Μαρίο ταυτίζεται πλήρως με τη μοίρα μιας χώρας, η οποία δείχνει πλέον έτοιμη να επιβιώσει με ακραία κριτήρια και επιλογές. •

POST MORTEM Δράμα, Χιλή, Γερμανία, Μεξικό, 2010, 98 λεπτά

(3/5) ***

Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λερέν Παίζουν: Αλφρέντο Κάστρο, Αντόνια Σέγκερς

Xιλή, 1973. Ο Μάριο, γραμματέας σε ένα νεκροτομείο, είναι ερωτευμένος με την γειτόνισσά του Νάνσι, μια χορεύτρια του Καμπαρέ, που δεν του δίνει ιδιαίτερη σημασία. Όταν όμως το σπίτι της θα γίνει στόχος μιας βίαιης επίθεσης από τις δυνάμεις του στρατού, η Νάνσι θα εξαφανιστεί κι εκείνος θα αρχίσει να την αναζητά... Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Χιλιανός Πάμπλο Λερέν ασχολείται με την Χιλή της χούντας Πινοτσέτ. Στην προηγούμενη ταινία του, το “Τόνι Μανέρο” (που είχε προβολή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2008), ο ήρωας του αποφασίζει με κάθε κόστος να ακολουθήσει τα “χορευτικά βήματα” του χορευτικού αμερικανοθρεμένου ινδάλματος του. Όπως ακριβώς συνέβη και στη χώρα του... Στο Post Mortem ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι περισσότερο ένας αντιήρωας

13

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Εξώστης Θήτα

ΜΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ!

(I DON’T HOW SHE DOES IT) Κωμωδία, Η.Π.Α., 2011, 95 λεπτά

(1.5/5)

*

1/2

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Ντάγκλας Μακ Γκραθ Παίζουν: Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Πηρς Μπρόσναν, Γκρεκ Κινίαρ

ABDUCTION Δράσης, ΗΠΑ, 2011, 106 λεπτά

(2/5)

**

Κριτική: Γιάννης Βασιλείου Σκηνοθεσία: Τζων Σίγκλετον Παίζουν: Τέιλορ Λόουτνερ, ‘Αλφρεντ Μολίνα, Σιγκούρνι Γουίβερ

Σχεδόν τέλεια εργαζόμενη μητέρα προσπαθεί να βελτιωθεί στους τομείς που υστερεί και να γίνει η (σκέτο) τέλεια εργαζόμενη μητέρα. Με βάση ένα υπαρκτό θέμα – την έλλειψη χρόνου σε όποιον θέλει να είναι γονιός και πετυχημένος επαγγελματίας μαζί – και με διάφορα αφηγηματικά τρίκ που κάνουν πιο ευχάριστη την παρακολούθηση, το φιλμ δημιουργεί την πλέον καλλωπισμένη μορφή που θα μπορούσε να παρουσιάσει, ενός σύγχρονου καθημερινού προβλήματος. Η Sarah Jessica Parker υποδύεται την υπέροχη σύζυγο, ακόμη πιο υπέροχη μητέρα 2 παιδιών και λαμπρή καριερίστα ταυτόχρονα, που στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχει συνηθίζει να φτιάχνει λίστες με τις δουλειές της επόμενης μέρας. Ο καλλωπισμός που ανέφερα, βασίζεται στην όλη λογική του project που είναι κυρίως η ταύτιση της ηρωίδας με τη μορφή της Parker που κατά κάποιο τρόπο προσπαθεί περισσότερο να καρπωθεί τις αρετές του ρόλου

Στην προσπάθεια του να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα, ένας υιοθετημένος έφηβος βρίσκεται μπλεγμένος σε μια διεθνή συνομωσία. Ο έτερος καρδιοκατακτητής του Twilight saga, ο Τέιλορ Λόουτνερ, δείχνει περισσότερο διατεθειμένος από τον άλλο να ακολουθήσει μια σκληροπυρηνικά εμπορική οδό στην καριέρα του. Έτσι το studio για να τον επιβραβεύσει για αυτή του την προθυμία αλλά και για να αυξήσει τη δημοτικότητα ενός κατά πάσα πιθανότητα ιδιαίτερα επικερδούς ‘προϊόντος’, στήνει μια ταινία γύρω από το πρόσωπό του. Και το Abduction είναι αυτή η ταινία. Ένα φιλμ δράσης που έχει σαν στόχο να αναδείξει τον Λόουτνερ σε σταρ πρώτης γραμμής. Για αυτό και τα zoom in στο πρόσωπο του δίνουν και παίρνουν. Για αυτό ακόμα και οι σκηνές, που ο χαρακτήρας του δεν μετέχει ενεργά στη δράση, είναι μονταρισμένες κατά τέτοιο τρόπο που να αναδεικνύεται αυτός σε κεντρικό πρόσωπό τους. Τίποτα από αυτά δε θα μας ενοχλούσε αν μιλούσαμε για ένα χαρισματικό νεαρό, με ισόποσες δόσεις ταλέντου και εμφάνισης. Μόνο που ο Λόουτνερ , τουλάχιστον προς το παρόν, είναι δύσκα-

– άλλωστε η ίδια θεωρείται πρότυπο επαγγελματικής και προσωπικής επιτυχίας για πολλούς. Ένα φιλμ που αρχίζει και τελειώνει με ανθρώπους που μιλούν για τη θαυμάσια αυτή ύπαρξη, που είναι πάντα και παντού άψογη, politically correct, κομψή και διασκεδαστική, σαν μια μακράς διαρκείας διαφήμιση τέλειας συμπεριφοράς για γυναίκα. Πάντως με τη βοήθεια των κεφάτων δευτεραγωνιστών (δωράκι της ταινίας ο Kelsey “Frasier” Grammer) που επιβιώνουν μπροστά στον τυφώνα Parker και τις διαλεκτές εξυπνάδες κάποιων διαλόγων το φιλμ κυλά σχετικά ομαλά. Σε κάθε περίπτωση πάντως το εγχείρημα δείχνει να έχει γίνει αποκλειστικά για τη δημοφιλία της εικόνας της πρωταγωνίστριας, όπως ακριβώς και άλλη μια ταινία της εβδομάδας (για άντρα ηθοποιό αυτή τη φορά), το Abduction. •

μπτος ερμηνευτικά. Είναι ωραίος, σύμφωνοι. Όταν όμως βρίσκεται στην οθόνη με κάποιον από τους μεγαλύτερους συμπρωταγωνιστές του, o δεύτερος είναι εκείνος που τραβά το βλέμμα. Κι ένας σταρ οφείλει να ασκεί μαγνητισμό. Να τραβά την προσοχή ακόμα κι όταν βρίσκεται δίπλα σε γνώριμες και ιδιαίτερα αγαπητές φιγούρες του χώρου. Δείτε το Rounders, μία από τις πρώτες ταινίες του Ματ Ντέιμον, όπου μοιράζεται το πλάνο με σπουδαίους καρατερίστες, όπως ο Τζων Μάλκοβιτς, ο Τζων Τορτούρο, o Μάρτιν Λαντάου. Στέκεται σαν ίσος προς ίσο. Για την ταινία το μόνο, που έχουμε να πούμε, είναι πως πρόκειται για ένα Bourne προσανατολισμένο προς το εφηβικό κοινό. Που για τους δημιουργούς σημαίνει ότι πρέπει να είναι υπερ-επεξηγηματικό. Και να έχει και ένα (αχρείαστο) love story, για να μην μείνει παραπονεμένη η fanbase του Λόουτνερ. Οι ικανότητες του κάποτε φερέλπιδος σκηνοθέτη Τζον Σίνγκλετον στο στήσιμο των σκηνών δράσης και οι καλοί δευτεραγωνιστές κάνουν το θέαμα ανώδυνο. Με ένα διαφορετικό πρωταγωνιστή όμως ενδεχομένως να ήταν και απολαυστικό.. •

• Νικόστρατος Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι • Sex & Zen: Exreme Ecstacy3D • Ένας χωρισμός • Όχι μόνο φίλοι • Colombiana

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

14

Εξώστης Θήτα

TT 3D: CLOSER TO THE EDGE Ντοκιμαντέρ, Ην. Βασίλειο, 2011, 104 λεπτά

(2.5/5)

** 1/2

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης

Στο Isle of Man της Βρετανίας συγκεντρώνονται κάθε χρόνο οι καλύτεροι οδηγοί μηχανών για τον περίφημο αγώνα Tourist Trophy, που κρύβει μεγάλες συγκινήσεις αλλά και υψηλή επικινδυνότητα.

Σκηνοθεσία : Ρίτσαρντ Ντε Αραγκές

Το τρισδιάστατο ντοκιμαντέρ του Ρίτσαρντ ντε Αραγκές ταξιδεύει ως το Isle of Man για το ΤΤ του 2010, ανατρέχοντας επιγραμματικά στην ιστορία του θεσμού, στους λόγους της σημαντικότητάς του αλλά και στη γενικότερη κουλτούρα των οδηγών και των θαυμαστών τους. Ο Αραγκές ενδιαφέρεται περισσότερο να φτιάξει ένα μικρό κειμήλιο για τους πολυπληθείς θαυμαστές των μηχανοκίνητων σπορ, που τον επιβράβευσαν κατακλύζοντας τα σινεμά της Βρετανίας την προηγούμενη εβδομάδα, κάτι που μάλλον θα γίνει και εδώ αλλά και όπου αλλού υπάρχουν. Το δεύτερο μισό, που περιγράφει τις 5 κούρσες του ΤΤ, καταγράφεται από τις κάμερες αρκετά επαγγελματικά και αποσκοπεί στην

συγκινησιακή φόρτιση (καθώς δυστυχώς η πίστα έχει δώσει ουκ ολίγα ατυχήματα) αλλά και στην επίδειξη των δεδομένων ικανοτήτων που έχουν οι οδηγοί. Υπάρχει βέβαια ένα μεγάλο γιατί που δεν θα απαντηθεί ποτέ. Οδηγοί και θεατές μιλούν μόνο για το συγκεκριμένο κοινό και κανείς δεν ενδιαφέρεται να δικαιολογήσει το γιατί θέλει κάποιος να παίζει τη ζωή του κορώνα-γράμματα αλλά και γιατί αυτό να γίνεται αντικείμενο λατρείας και θαυμασμού. Το ντοκιμαντέρ δε θα μπει ποτέ στην ουσία της κουλτούρας της ταχύτητας και θα αναλωθεί σε γενικότητες για τη σχέση του ανθρώπου με αυτήν, για την ελευθερία που παρέχει και για την ανάγκη των οδηγών να ζουν τη ζωή τους στα όρια,γενικότητες που θα αρέσουν αρκετά στους fan αλλά θα φανούν ακατανόητες στους υπόλοιπους, πόσο μάλλον στον γράφοντα που το πιο επικίνδυνο και γρήγορο μέσο που έχει οδηγήσει ποτέ είναι το ποδήλατο. •

Παίζονται ακόμη ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ Σκηνοθεσία: Τζορτζ Ρατλιφ Παίζουν: Τζένιφερ Κόνελι, Μαρίζα Τομεί, Πηρς Μπρόσναν, Εντ Χάρις. Ο Dan Day είναι ο κορυφαίος πάστορας στην εκκλησία της Τρίτης Χιλιετίας. Για πολλούς είναι πνευματικός ηγέτης, είδωλο, σχεδόν άγιος! Όταν κατά λάθος πυροβολεί έναν άθεο, προσπαθεί να καλύψει τα ίχνη ώστε κανείς να μην μάθει το παράπτωμα του. Μόνο που ο Carl, μέλος του ποιμνίου του γίνεται μάρτυρας αυτής της πράξης και τώρα βρίσκεται σε δίλημμα: να καταδώσει τον πάστορα ακολουθώντας τον δρόμο του θεού ή να προστατέψει τον πνευματικό του ηγέτη; Ιnfo: Σαρκαστική κωμωδία που επικεντρώνεται στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό όπως παρουσίάζεται στην Αμερική του σήμερα. Ταινία με all star cast. Η ΑΝΤΙΖΗΛΟΣ

Σκηνοθεσία: Αλεν Κορνό Παίζουν: Λουντιβιν Σανιέ, Κριστίν Σκοτ Τόμας. Η Ιζαμπέλ δουλεύει σε μια πολυεθνική ως βοηθός της Κριστίν, ενός φιλόδοξου μεγαλοστελέχους που συχνά την καπελώνει. Όταν οι δύο γυναίκες έρθουν σε ανοιχτή σύγκρουση και η Κριστίν αρχίσει να ταπεινώνει την Ιζαμπέλ με κάθε τρόπο, η τελευταία θα αποφασίσει να εκδικηθεί δυναμικά. Ιnfo: Η τελευταία ταινία του σκηνοθέτη του “Όλα τα πρωινά του κόσμου” αποτελεί ένα δράμα χαρακτήρων που εξελίσσεται σταδιακά σε ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ.

ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ‘ΜΑΣ Σκηνοθεσία: Ρομέν Γαβράς Παίζουν: Βενσάν Κασέλ, Ολιβιέ Μπαρτελεμί. Τι κάνεις όταν είσαι ένας κοκκινομάλλης έφηβος, που δεν έχεις κανένα πραγματικό φίλο εκτός από τον ψυχίατρό σου; Όταν όλοι σε μισούν, σε κοροϊδεύουν και σε κακομεταχειρίζονται; Αναζητώντας στη ζωή του απαντήσεις, ο πρωταγωνιστής ξοδεύει όλα του τα λεφτά στην αγορά ενός γρήγορου αυτοκινήτου και μιας στιλάτης γκαρνταρόμπας και ξεκινάει ένα ταξίδι που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα ξέσπασμα μίσους, βίας και αυτοκαταστροφής. Ιnfo: Κατά μάνα, κατά κύρη ο υιός Γαβράς που με αυτή το περιπετειώδες road movie παίρνει το σκηνοθετικό βάπτισμα πυρός. Στα συν της ταινίας η πρωταγωνιστική παρουσία του γοητευτικού “άσχημου” του σινεμά Βενσάν Κασέλ. Γ.Γ.

15

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Εξώστης Θήτα

34o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ Το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας βρίσκεται στην κορύφωση του φανερώνοντας και φέτος ένα πλούσιο πρόγραμμα τόσο στο ελληνικό όσο και στο διεθνές κομμάτι του παρουσιάζοντας πάνω από 130 ταινίες. Ο Ανδρέας Σιαδήμας και η Νάνσυ Σπετσιώτη, δύο νέοι σκηνοθέτες, που συμμετέχουν στο ελληνικό διαγωνιστικό πρόγραμμα μιλούν στον “Εξώστη” για τη φετινή συμμετοχή τους, τη μικρού μήκους ταινία και για τον ελληνικό κινηματογράφο γενικότερα. Η συζήτηση μας ξεκινάει από το ίδιο το Φεστιβάλ και κατά πόσο βοηθάει τις ταινίες να έρθουν σε επαφή με το κοινό. Και οι δύο σκηνοθέτες συμφωνούν πως Φεστιβάλ όπως αυτό της Δράμας αποτελεί σχεδόν τον αποκλειστικό δρόμο για την επικοινωνία με τον θεατή. “Μέχρι πρότινος βέβαια υπήρχε και η διανομή των ταινιών μικρού μήκους, μπροστά από ελληνικές μεγάλου μήκους ταινίες. Κάτι που ο νέος νόμος για τον κινηματογράφο κακώς δεν το προβλέπει αφού η διανομή, πέρα από ένα ευρύτερο κοινό που προσφέρει ως κίνητρο για τη μικρού μήκους, αποδίδει και κάποια χρήματα μέσω της επιστροφής φόρου.” συμπληρώνει η Νάνσυ Σπετσιώτη η οποία φέτος συμμετέχει στο Φεστιβάλ Δράμας με την ταινία “Τζαφάρ”. Τι ακριβώς συμβολίζει ο Τζαφάρ; “Ο Τζαφάρ δεν συμβολίζει. Είναι ο μετανάστης που ήρθε για λίγο καλύτερες μέρες στην Ελλάδα. Είναι απ’ αυτούς τους μετανάστες που ντρέπονται να σε κοιτάξουν στα μάτια… Κι όμως μπαίνει κι αυτός μέσα στο «μύλο» που αλέθει τους μετανάστες και τους φόβους μας. Κι έτσι κάνουμε μακριά. Ο «Τζαφάρ» είναι ένα μικρό αντιρατσιστικό σχόλιο. Μια ταινία για τη διαφορετικότητα και το χώρο που της δίνουμε στην καθημερινότητά μας. Το άλλο πρόσωπο του ξένου από μας που δεν προσμένουμε”. Αν ο “Τζαφάρ” μιλάει κυρίως για το σήμερα, τα “Κινητά Στοιχεία” του Αντρέα Σιαδήμα, που συμμετέχουν επίσης στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ μας γυρίζουν στο 1980 όταν το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να καταργήεξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

ετσιώτη ς Νάνσυ Σπ “Τζαφάρ” τη

“Κινητά Στοιχεία” του Αντρέα Σιαδή μα σει το πολυτονικό σύστημα. Ο Α. Σιαδήμας λέει σχετικα με το θέμα της ταινίας του: “ Ένας τρόπος για να γνωρίσεις τον πολιτισμό μιας χώρας είναι η γλώσσα του. Προσωπικά πιστεύω πως η πρόσβαση σε έναν πολιτισμό πρέπει να είναι ανοιχτή, χωρίς τεχνικές δυσκολίες. Ως μαθητής τότε χάρηκα για την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος γραφής γιατί θα είχα λιγότερους κανόνες να θυμάμαι. Αργότερα όμως κατάλαβα την απώλεια. Με την κατάργηση του πολυτονικού δε χάθηκαν μόνο αξίες που προσδιορίζουν τον πλούτο και το εννοιολογικό εύρος της ελληνικής γλώσσας. Όταν φτωχαίνει η γλώσσα φτωχαίνουν οι σκέψεις και οι αξίες. Αυτά που χάσαμε στο δρόμο της ευκολίας και του νεοπλουτισμού ευθύνονται κατά πολύ για τη σημερινή μας κατάσταση”. Πόσο εύκολο όμως είναι να κάνεις κινηματογράφο στην Ελλάδα του 2011; Ο Α. Σιαδήμας επισημαίνει το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον που ζούμε όλοι: “Με τον πολιτισμό ως μια μόνο από τις αξίες - θύματα της κρίσης, αν θες να παραμείνεις ενεργός θα πρέπει να επαναπροσδιορίσεις, να κόψεις, να βρεις εναλλακτικούς τρόπους. Κάποιες φορές αυτό γίνεται, κάποιες όχι. Και δεν είναι μόνο το θέμα των κρατικών επιχορηγήσεων. Είναι ελάχιστες εως και μηδαμινές οι χορηγείες και η βοήθεια από ιδιώτες. Πρωταρχικής σημασίας η αλληλεγγύη και η ευελιξία αλλά ο κινηματογράφος κοστίζει και - κακά τα ψέματα - η ολοκλήρωση μιας παραγωγής απαιτεί χρονο και χρήμα. Και για τα μακροπρόθεσμα σχέδια η δυσκολία έγκειται στο 16

τόσο αβέβαιο οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον της Ελλάδας του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, που σε αναγκάζει να κοιτάς το πιάτο σου βραχυπρόθεσμα...” Η Ν. Σπετσιώτη συμπληρώνει σε πιο προσωπικό τόνο: “Το να κάνεις κινηματογράφο εν έτη 2011 είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα που γίνεται όμως ευκολότερο ανάλογα με την πίστη που έχεις να κάνεις την ταινία. Το μεγάλο «θέλω» δεν μπορεί να το σταματήσει κανείς. Απλά ο κόπος για να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλος και δοκιμάζονται οι αντοχές”. Παρ’ όλα αυτά οι δύο κινηματογραφιστές δεν το βάζουν κάτω. Η Νάνσυ Σπετσιώτη σχεδιάζει ήδη τα επόμενα βήματα της που περιλαμβάνουν “δύο ταινίες μικρού μήκους αν η εύρεση οικονομικών πόρων μου το επιτρέψει. Όσο για τη μεγάλου μήκους… μπορεί να περιμένει”. Αντίθετα ο Αντρέας Σιαδήμας, πέρα από την πρόωθηση της μικρού μήκους ταινίας του, ετοιμάζει παράλληλα ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο “Μουσικό Χωριό”: “Τα γυρίσματα έγιναν στο Άγιο Λαυρέντιο, στο Πήλιο, στα πλαίσια του «Μουσικού χωριού 2010». Είμαστε ήδη στο μοντάζ και ευελπιστούμε να κάνουμε την πρώτη προβολή στο επόμενο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Κι αμέσως μετά το μεγάλου μήκους ντοκυμαντέρ για το συγκρότημα των «Χειμερινών Κολυμβητών». Τα γυρίσματα έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί κι από άνοιξη ξεκινάμε το μοντάζ. Αυτά είναι τα ήδη δρομολογημένα. Γι’ αυτό να ’μαστε καλά και βλέπουμε...” • Γιάννης Γκροσδάνης

Εξώστης Θήτα

CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011 έως Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011 ΘΕΡΙΝΟΙ ΑΛΕΞ. (2310 265884, 2310 269403) Πρωτάρηδες (21.00 – 23.00) • ΑΠΟΛΛΩΝ (2310 828642) Οι Ψιθυροί (20.30 – 22.45) • ΑΥΡΑ (2310 454525) Κung fu Panda 2 (20.00) / Ο τροπος του Μπάρνει (21.45) • ΕΛΛΗΝΙΣ (2310 292304) Στρουμφάκια (Μεταγλ.) (19.30) / Έχουμε Πάπα (21.10 – 23.00) / Άγιος με το ζόρι (23:00) • ΝΑΤΑΛΙ (2310 829457) Crazy Stupid Love (21.00 – 23.10) • ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ (2310 346720) Ο τρόπος του Μπάρνεϊ (21.00) XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665) Αιθουσα 1: Post Mortem (19.15 – 21.00 – 22.45) / Αιθουσα 2: Θα έρθει μέρα και για μας (19.00 – 21.00 – 23.00) • ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996, 2310 844415): Στρουμφάκια (Μεταγλωτισμένο) (18.20) / Ακόμα και η βροχή (20:30) • ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310-261-727): Αντίζηλος (19.00 – 21.00 – 23.00) • ΟΛΥΜΠΙΟΝ - Π. ΖΑΝΝΑΣ (2310 378404) • ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063) Πίνα Μπάους (19.00 – 21.00) / Socialism (23.00) ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS, (Πληροφοριες: 2310 499999, Εισητήρια: 801 100 9191 (από σταθερό με αστική χρέωση), 210 8108080 www.vilagecinemas. gr) Αίθουσα 1: JOHNNY ENGLISH REBORN ΠΕΜ έως ΤΕΤ : 18.50-21.00-23.10 / KUNG FU PANDA 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.40 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.20-14.30-16.40 μεταγλ. Αίθουσα2: COWBOYS & ALIENS ΤΕΤ: 22.50 / DRIVE ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 18.10-20.2022.30-00.40 / ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 16.00 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40-13.50-16.00 μεταγλ. / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΤΕΤ: 16.20-18.30-20.40 μεταγλ. Αίθουσα 3: COWBOYS & ALIENS ΠΕΜ, ΚΥΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 22.50 ΠΑΡ έως ΣΑΒ: 01.00 / DRIVE ΤΕΤ: 18.1020.20-22.30-00.40 / ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΤΕΤ: 16.00 μεταγλ. / ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ ΠΑΡ έως ΣΑΒ: 20.40-22.50 / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 16.20-18.3020.40 μεταγλ. ΠΑΡ: 16.20-18.30 μεταγλ. ΣΑΒ: 12.00-14.2016.20-18.30 μεταγλ. ΚΥΡ: 12.00-14.20-16.20-18.30-20.40 μεταγλ. Αίθουσα 4: ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ 5 3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 23.40 (3D) ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΤΕΤ: 15.00-17.10-19.20-21.30-23.40 μεταγλ. / ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 15.00-17.10-19.2021.30 μεταγλ. (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.40-15.00-17.10-19.2021.30 μεταγλ. (3D) Αίθουσα 5: BARBIE ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ

ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 15.10-17.00 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.20-13.20-15.10-17.00 μεταγλ. CRAZY STUPID LOVE ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.0021.15-23.50 Αίθουσα 6: JOHNNY ENGLISH REBORN ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 15.20-17.30-19.40-21.50-00.10 ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.00-13.10 μεταγλ. (3D) Αίθουσα 7: ΜΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ! ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00-20.00-22.10-00.20 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΜΠΙΩΝ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 15.50 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 13.30-15.50 Αίθουσα 8: ABDUCTION ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 20.10-22.2000.30 ΤΕΤ: 15.40-17.50-20.10-22.20-00.30 ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 15.40-17.50 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30-13.40-15.40-17.50 μεταγλ. Αίθουσα 9: - GOLD CLASS: ΜΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ! ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00-20.00-22.10-00.20 Αίθουσα 10: - GOLD CLASS J OHNNY ENGLISH REBORN ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.30-19.40-21.50-00.10 • ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (Πληροφορίες 2310 290290, Κρατήσεις 8011160000 και στο www.iticket.gr) Αίθουσα 1: MΠΑΡΜΠΥ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΗΣΕΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.10 ΚΥΡ: και 12.30, 14.20 JOHNNY ENGLISH: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.10, 22.20 Αίθουσα 2: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30 ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.20 ΚΥΡ: και 13.00 ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.50, 23.10 Αίθουσα 3: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (3D) (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10 ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 15.50 ΚΥΡ: και 12.00 ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ 5 (3D) ΠΕΜ, KYΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.30, 22.30 ΔΕΥ: 23.10 ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ ΠΑΡ, ΣΑΒ: 20.30, 22.50 Αίθουσα 4: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.20 ΚΥΡ: και 15.00 CRAZY, STUPID, LOVE ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20, 22.40 Αίθουσα 5: TT3D: ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40, 21.00, 23.20 ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.20 Αίθουσα 6: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΜΠΙΩΝ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00 COWBOYS & ALIENS ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.20, 22.50 Αίθουσα 7: MA ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.10, 21.10, 23.10 ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 17.10 Αίθουσα 8: ABDUCTION ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20, 20.40, 23.00 ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.00 • STER CINEMAS CITY GATE (Τηλ. κρατήσεων 8018017837, απο κινητό 210 8092690, www.stercinemas. gr) ΣΑΒΒΑΤΟ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 13.00 ΠΕΜ - ΠΑΡ & ΔΕΥ - ΤΕΤ ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 16.00

17

ΠΑΡ - ΣΑΒ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ Αίθουσα 1: ABDUCTION (13.30, 15.40, 17.50, 20.00, 22.10, 00.20) Αίθουσα 2: ABDUCTION (14.40, 16.50, 19.00, 21.10, 23.20) Αίθουσα 3: JOHNNY ENGLISH REBORN (14.15, 16.30, 18.50, 21.00, 23.10) Αίθουσα 4: ΣΤΡΟΥΜΦAΚΙΑ (μεταγλ) (13.00, 15.30, 17.50, 20.10)/ MA ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ!

2000 2200 2400 (ΠΑΡ-ΣΑΒ) Αίθουσα 5: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) (14.20, 16.40, 19.00) / COWBOYS & ALIENS (21.30, 23.50) Αίθουσα 6: ΜΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ!

(16.00, 18.00, 20.00, 22.00, 00.00) / ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ (ΠΑΡ-ΣΑΒ) 20.10 22.20 Αίθουσα 7: SMURFS GR 3D (1400, 1600, 1820) / TT 3D: CLOSER TO THE EDGE (2020, 2230) Αίθουσα 8: CRAZY STUPID LOVE (2030, 2300) • STER MAKEDONIA (Τηλ. κρατήσεων 8018017837, απο κινητό 210 8092690, www.stercinemas.gr) ΣΑΒΒΑΤΟ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 13.00 ΠΕΜ - ΠΑΡ & ΔΕΥ - ΤΕΤ ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 16.00 ΠΑΡ - ΣΑΒ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ Αίθουσα 1: BARBIE ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΕΣ (ΜΕΤΑΓΛ)14:30 16:10/ ABDUCTION (17.50, 20.00, 22.10, 00.20) Αίθουσα 2: JOHNNY ENGLISH REBORN (14.50, 17.00, 19.10, 21.20, 23.30) Αίθουσα 3: SPACE DOGS GR (13.20 15.15 17.10)/ DRIVE (19.00 21.00 23.00) Αίθουσα 4: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) (13.30, 15.30, 17.30, 19.30) / CRAZY STUPID LOVE (21.30, 23.50) Αιθουσα 5: COWBOYS & ALIENS (13.15, 15.40) / ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΜΗΤΕΡΑ (18.10, 20.30, 22.45) Αίθουσα 6: ΜΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ! (13.10, 15.20, 17.30, 19.40, 21.50, 00.00) Αίθουσα 7: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΜΠΙΩΝ (13.00, 15.10, 17.20) /COWBOYS & ALIENS (19.20, 21.40) / ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΣΑΒΒΑΤΟ 21.40, 23.40) Αίθουσα 8: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) (14.15, 16.15, 18.15) ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ (20.20, 22.30) ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΣΑΒΒΑΤΟ: 2015, 22.30) Αίθουσα 9: (13:40 15:50 18:00 20:10 22:20 24:30) JOHNNY ENGLISH REBORN Αίθουσα 10: 14:40 16:50 19:00 21:10 23:20 ABDUCTION Αίθουσα 11: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) 3D (13.50, 15.50, 17.50, 1950, 22.00, 00.10) / ΤΤ 3D CLOSING TO THE EDGE (19.50, 22.00, 00.10) •

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Mystery Party Goer Γράφει ο Ανδρέας Πάτσης aka Kabelsalat – E: andreas_patsis@hotmail.com

Η οικονομία της ηλεκτρονικής μουσικής (πάρτ 1) Φαντάσου

το σαν ένα κύκλωμα. Για πολλά χρόνια, οποιοσδήποτε με λίγο ταλέντο είχε τις ευκαιρίες για μια 10ετή καριέρα στη μουσική βιομηχανία, πριν τελικά κι αυτός αναλωθεί από το κύκλωμα και αποσυρθεί. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις όπως π.χ οι Laurent Garnier, Richie Hawtin, Carl Craig αλλά και οι μέγιστοι Kraftwerk. Εδώ που φτάσαμε όμως και με τους ρυθμούς του 2011, όποιος ξεκινάει την καριέρα του τώρα, κινδυνεύει να θεωρείται ξεπερασμένος από το κύκλωμα σε κάνα 6μηνο. Οι λόγοι είναι απλοί. Απ’ τη μια η εύκολη πρόσβαση σε ένα πισί ή μακ, απ’ την άλλη η αδηφάγα αγορά που σε ανακάλυπτει σήμερα και παρατάει αυτόν που ανακάλυψε χτες. Την σκέφτομαι να τρώει με δέκα μασέλες.

Σήμερα, μπορείς να ετοιμάσεις μια ολοκληρωμένη παραγωγή, ένα τραγούδι, με windows pc και τσάμπα (πειρατικό) software. Κόστος 0. Πάρε κόσμε! Οκ, όχι 0 αλλά κατάλαβες. Παράλληλα έχει εκμηδενιστεί και το κόστος διανομής και υλικών (δίσκων, cds, booklets) μια και είναι τύπου save as και upload to. Μπορείς να βρείς να αγοράσεις σε ψηφιακή μορφή house από την Αφρική, φτιαγμένη από ιθαγενείς και electronica απ’ όπου να ‘ναι. Ποιό τραγούδι όμως να πρωτοδιαλέξεις όταν υπάρχουν 432 δισεκατομμύρια στο νετ; (υπερβολή). Από τη μια λοιπόν τα μηδενικά κόστη κι από την άλλη το χαώδες ίντερνετ. Εκατομμύρια καλλιτέχνες πλέον απευθύνονται σε λίγες εκατοντάδες ανθρώπων, όπως συμβαίνει και με τους DJs της Θεσσαλονίκης.

Μέχρι τα τέλη των 70 s, ούτως η άλλως πρόσβαση στα πανάκριβα στούντιο είχαν κυρίως μεγάλες εταιρίες. Όταν από τέλη της δεκαετίας άρχισαν σίγα σιγά να κυκλοφορόυν για λαϊκή κατανάλωση recorders, samplers, drum machines και άλλα τέτοια μηχανήματα με κουμπάκια, γεννήθηκαν οι house, techno, hip hop, drum n bass.

Ο νόμος προσφοράς / ζήτησης χτύπησε τις μικρές δισκογραφικές και τους επαγγελματίες του κυκλώματος. Μόνο μια κυκλοφορία σε μέσο (βινύλιο, cd) και με σωστό promotion έχει ελπίδα για κέρδη . Ένα χορευτικό single που διανέμεται μόνο ψηφιακά, αποφέρει 100 ευρώ που μοιράζονται καλλιτέχνης και δισκογραφική. Τα κέρδη

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

18

για όλους πέφτουν δραμάτικα. Πλέον ο ίδιος ο καλλιτέχνης κάνει τη δουλειά του δημοσιοσχετίστα, του ηχολήπτη, ενώ πολλές φορές έχει και δικό του label. Μοιραία, «καλλιτέχνες» καταφέρνουν να γίνονται μόνο αυτοί με οικονομικό background ή αυτοί που καταφέρνουν με όρους marketing να πουλήσουν έξυπνοι σαν αλεπούδες τον εαυτό τους. Η συνταγή νομίζουμε ότι είναι απλή. Ότι με 2 singles που θα κάνουν το πέρασμα τους από κάποια charts του Beatport θα καταφέρει ο καλλιτέχνης να κλείσει παγκόσμιες τουρνέ και να καταφέρει να ζήσει απ’ αυτό. Στην πραγματικότα, αν ο καλλιτέχνης δεν συνεχίσει να παράγει με ρυθμούς πολυβόλου, αυτά τα 2 singles η αγορά τα καταναλώνει μέσα σε ένα τρίμηνο και πάει στα επόμενα. Το μουσικό αποτέλεσμα είναι μέτρια κομμάτια, γραμμένα βιαστικά, μόνο και μόνο για να διατηρείται το όνομα στη λεζάντα. Την επόμενη Πέμπτη θα σου πω για το μέλλον. Πήρα τηλέφωνο σε μια γραμμή αστρολογίας και μου είπαν. Τα νέα είναι καλά. •

Ρετρό Aκούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης E: archiepan@hotmail.com

Tom Waits Rain Dogs

(Island, 1985)

Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…

Ένα βινύλιο που σε οδηγεί κατευθείαν στον παράξενο κόσμο του Tom Waits. Μουσικά όργανα φτιαγμένα από σκουπίδια (…), στίχοι ακαταλαβίστικοι, σκοτεινοί και μεθυσμένοι. Ένα λαρύγγι βραχνό από τσιγάρα και μπέρμπον. Ή φτηνό κρασί αν προτιμάς… Όλοι και όλα βρίσκονται εδώ. Και ο Μπρεχτ και το κίνημα του ντανταϊσμού και η μπιτ γενιά. Το στιλ του τραγουδοποιού ξεφεύγει από τις παραδοσιακές μπαλάντες πιάνου, ενώ ανακατεύει με μαεστρία ήχους καμπαρέ, μπλουζ και κάντρι. Ο θρίαμβος της μελαγχολίας των αμερικάνικων λεωφόρων… Περπατώντας σε παρακμιακά μπαρ, κυνηγώντας ανεκπλήρωτους έρωτες. Κάτω από ένα κίτρινο φεγγάρι. Κλισέ; Μπορεί. Τι σημασία έχει άλλωστε; Η μουσική του Rain Dogs σε ταξιδεύει σε όλες τις παραπάνω εικόνες. Ασπρόμαυρες, ως επί το πλείστον… Τα αυλάκια του δίσκου ψιθυρίζουν στο αυτί σου: Θα σε δω απόψε σ’ εκείνο το τρένο που κατεβαίνει στο κέντρο; Κάθε νύχτα είναι ίδια κι εσύ μ’ έχεις αφήσει τώρα παρέα με τη μοναξιά μου…(Downtown Train). Ή τα παρακάτω στιχάκια: Οι δρόμοι είναι μελαγχολικοί, τα σκυλιά αλυχτούν και το σκοτάδι έχει πέσει. Αναρωτιέμαι που να ‘σαι, ψιθυρίζοντας τ’ όνομά σου. Ο μόνος τρόπος για να σε βρω είναι να κλείσω τα μάτια μου…(Blind Love). Ο καιρός είναι ακόμη ζεστός. Το φθινόπωρο δεν έχει έρθει. Και ίσως να έπρεπε να ξεκινήσω με κάτι διαφορετικό. Μ’ ένα άλλο βινύλιο. Αλλά, γυρνώντας από τις διακοπές, λες και κάτι με τράβηξε σ’ αυτό. Μπορεί και το παρανοϊκό εξώφυλλο. Δεν ξέρω. Κι όπως είχα γράψει παλαιότερα: Τι διάολο; Το σάουντρακ των ραγισμένων καρδιών με το θολό- από αλκοόλμάτι, απλά δεν καταλαβαίνει από εποχές και χρόνους… • εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

20

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις Γράφει η Gloria Junks

και άλλες ιστορίες σκισμένου καλσόν και ημικρανίας.... παρτ θρι!

Καλημέρα συνυφάδες και καρντάσια, Τώρα τελευταία αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν δεν είχα γνωρίσει τον Danny λίγες μέρες αφού ο αγαθός γίγαντας Αργύρης Καμπούρης έκανε την Ευρώπη να μυρίζει τιρινίνη. Ήμουν τότε μια αρκετά συγκρατημένη φοιτήτρια της φιλοσοφικής με κλίση στο φλάουτο, που τουλάχιστον 4 μέρες την εβδομάδα μεταμόρφωνα την σάπια οικοδομή πίσω από τη Ροτόντα σε γαλήνιο λιβάδι γεμάτο ξωτικά πλημμυρισμένο από πρελούδια του Debussy και μενουέτ του Bach. Τι σας λέω τώρα θα μου πείτε αλλά αν δεν κάναμε εκείνο το ταξίδι με τον Danny στο μαγικό κόσμο των ναρκωτικών που κράτησε περίπου δύομιση χρόνια και με άφησε σχεδόν λοβοτομημένη, ίσως τώρα να μη χρειαζόταν να τραβιέμαι κάθε μέρα μέχρι γνωστο γερμανικό πολυκατάστημα

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

για να επιστρέφω τις άδειες γυάλινες φιάλες μπύρας του σπιτιού. Δε λέω, καλά περάσαμε αλλά αφήνουν πολλά κουσούρια τα άτιμα. Οτιδήποτε κυκλοφορούσε στην πιάτσα και σε κάνει να βλέπεις τα death from above ελικοπτεράκια του «Αποκάλυψη Τώρα» να σε πλησιάζουν χαμογελαστά φορώντας ροζ φιογκάκια πάνω στην ατρακτο, μιλάμε για πολύ κάψιμο κι όχι πάντα τόσο ευχάριστο... άρχισε να βγάζει βία και παράνοια και κάπου εκεί ήταν η αρχή του τέλους. Αργότερα όταν καθόμουν με τη φίλη μου τη Σίσσυ, (απόφοιτος ψυχολογίας γαρ και μ’αρέσει να ακούω τις βαθυστόχαστες απόψεις της, αργοπίνωντας το καφεδάκι που η ίδια με τόση χάρη μου σερβίρει) και τα συζητούσαμε, κατάλαβα σε πόσο σαθρά θεμέλια χτίσαμε όλη αυτή τη φάση... ένιγουει

22

που λένε και στο χωριό, ο Danny είναι παρελθόν και έβαλα μυαλό. Μέχρι που έφτασα στο σημείο να ψάξω τις κούτες για ξεχασμένες παρτιτούρες και να ξαναπιάσω το όμορφο γυαλιστερό πνευστό στα χέρια μου. Βέβαια με μεγάλη μου απογοήτευση συνειδητοποίησα ότι το φλάουτο όπως και πολλά πράματα, αν το αφήσεις σε αφήνει... Θέλει ατέλειωτες ώρες μελέτης και εσωστρεφούς επιμονής για να φτάσεις στο στάδιο της καταξίωσης των ορχηστρών, το οποίο μάλιστα δεν έχει ούτε τα οικονομικά ούτε τα κοινωνικά κέρδη που απολαμβάνουν οι μουσικοί των πιο pop μονοπατιών. Πάντα αυτήν ακριβώς την αφοσίωση και επιμονή θαύμαζα στους μουσικούς που ασχολούνται με την κλασσική μουσική και απαρτίζουν τις διάφορες ορχήστρες της πόλης μας.

Δε χάνω με τίποτα λοιπόν αυτό το Σαββατοκύριακο τo 2ο μεγάλo festival ανοιχτής έκφρασης και δημιουργίας με τίτλο “Κ.Ο.Θ. underground”, από Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου έως την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011, στο Block 33. Είδα κι ότι η είσοδος είναι ελεύθερη οπότε τι καλύτερο; Πιάνω λοιπόν την ευκαιρία απ’τα καλολουσμένα και λαμπερά μαλλιά να κάνω και μια μικρή κουβεντούλα με τον Μπάμπη Χειμαρριό, εν πολλοίς υπεύθυνο του όλου εγχειρήματος για να πάρω λίγο χαμπάρι τι ακριβώς φάση είναι αυτή.

Οκ, δηλαδή για μένα που είμαι μια 45χρονή (κρύβε κρύβε) πρώην εθισμένη στα ναρκωτικά και το punkrock, τι να περιμένω; Η αλήθεια είναι ότι το “underground” του πράματος με ελκύει δεν στο κρύβω. Αλλά πες μου, πως θα είναι το τριήμερο; Τι θα μου αρέσει πιο πολύ; Το «underground» σημαίνει ότι ο καθένας που συμμετέχει βγάζει τα εσώψυχά του μέσα από την τέχνη του ή το χόμπι του. Έκφράζεται με τον τρόπο που θέλει παρουσιάζοντας άγνωστες πτυχές του εαυτού του και κάνοντας το κέφι του. Ο μόνος περιορισμός από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας μας είναι η συνέπεια κι η ποιότητα σε ότι κάνουμε. Θα ακούσεις πολλά είδη μουσικής, από τζαζ, ροκ, φλαμένκο μέχρι αρχαία Ελληνική, ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, έθνικ, ποπ, ρεμπέτικο κι άλλα. Θα δεις φωτογραφίες, εικαστικά, κατασκευές ,video art, grafiti. Εκείνο που νομίζω ότι θα σου αρέσει πολύ είναι που θα μοιραστείς τη δημιουργική διάθεση και

το μεράκι με καμμιά διακοσαριά καλλιτέχνες που συμμετέχουν. Ακόμη νομίζω θα χαρείς την επικοινωνία με ανθρώπους ανοικτούς σε κάθε νέα ιδέα και με διάθεση να μοιραστούν πράγματα μαζί σου, χωρίς υστεροβουλία, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς στοχευμένο υλικό κέρδος και με μόνη προσδοκία την ζεστή ανθρώπινη σχέση και την επαφή μέσω της τέχνης. Προσπαθώ να φανταστώ ημιπαρανοϊκούς μουσικούς με φράκο και παπιγιόν να κάνουν headbanging υπό τους ήχους των Black Sabbath και των Ramones. Είμαι πολύ μακριά από την πραγματικότητα; Τελικά τι μουσική ακούει στο σπίτι του ένας μουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης; Η μουσική είναι μία! Όταν ο δημιουργός σέβεται την τέχνη του, το κοινό και τον εαυτό του δεν υπάρχουν στεγανά. Υπάρχει μόνο καλή μουσική και σκουπίδια. Ποιός μπορεί, ειδικά όταν είναι μουσικός, να κλείσει τα αυτιά σε ένα σόλο του Πετρολούκα ή του Gilmour ή να μη χτυπηθεί με μια σκληρή ροκιά; Ο μουσικός της Κ.Ο.Θ., ανάλογα με τα γούστα του ακούει τα πάντα!!!! Πώς δένει το όλο πράμα με τα κέντρα απεξάρτησης ναρκωτικών; Είναι μια σύμπραξη που προέκυψε τυχαία ή προσπαθείτε να περάσετε ένα βαθύτερο μήνυμα; Το νήμα που συνδέει τους φορείς είναι η τέχνη. Τα κέντρα απεξάρτησης έχουν εκπληκτικές καλλιτεχνικές ομάδες, αφού η δημιουργία παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία της απεξάρτησης, όπως λένε οι ειδικοί. Η ιδέα είναι η δημιουργία ενός ιστού από ομόκεντρους κύκλους που βαθμιαία θα απλώνεται σε όλη την κοινωνία, σε καλλλιτέχνες και κοινό, χωρίς ταμπού κι αποκλεισμούς. Στον πυρήνα αυτών των κύκλων βρίσκονται πιασμένοι χέρι-χέρι οι μουσικοί της ΚΟΘ, οι άνθρωποι της Ιθάκης κι οι άνθρωποι της Ανάδυσης. Ανταλλάσουν εμπειρίες, αντλούν δύναμη ο ένας από τον αγώνα του άλλου, επικοινωνούν και τελικά δημιουργούν μια κοινότητα με βαθιές ανθρώπινες σχέσεις, ανοικτή σε όλους. Το υφάδι που ενώνει αυτούς τους κύκλους είναι η τέχνη. Η μοναχικότητα, ο εγωκεντρισμός, η ιδοτέλεια και τελικά ο αυτισμός οδηγούν σε αδιέξοδο. Ίσως είναι κι οι κύριες αιτίες της σημερινής κρίσης στην οποία εμείς δίνουμε τη δική μας απάντηση. Όλοι μαζί δημιουργούμε κι αντιστεκόμαστε! Τα ναρκωτικά έχουν περάσει στη συνείδηση του κόσμου ως ένα συστατικό σχεδόν απαραίτητο για τη μουσική έμπνευση και πολλοί σπουδαίοι μουσικοί ποτέ δεν έκρυψαν την εξάρτηση τους, παρά τα ολέθρια συχνά αποτελέσματα. Τελικά ποιο είναι το καλύτερο υποκατάστατο αυτών των ουσιών στις 23

ατέλειωτες μοναχικές ώρες που κλείνεται ένας μουσικός στον εαυτό του; Μα οι ουσίες είναι το υποκατάστατο άρα αν δει κανείς τα πράγματα από την αρχή απλά δεν τις χρειάζεται! Η αλήθεια είναι ότι η ζωή ενός μουσικού, και μάλιστα της συμφωνικής μουσικής, όπου οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, είναι πολύ μοναχική. Ατελείωτες ώρες μελέτης κι αυτοσυγκέντρωσης, πολύ άγχος και προσεκτική ζωή για την αποφυγή τραυματισμών. Όμως από την άλλη πλευρά προσφέρει, πέρα από τη χαρά του καλλιτεχνικού αποτελέσματος, πολλές στιγμές αυτεπίγνωσης και τελικά διαμορφώνουν τη στάση του καθενός στη ζωή. Όταν ένας μουσικός προσπαθεί να λύσει ένα τεχνικό ή ένα καλλιτεχνικό πρόβλημα στη μελέτη του μαθαίνει να ακολουθεί κάποιες διαδικασίες, με βασικές αρχές την υπομονή, την πειθαρχία και την επιμονή. Μαθαίνει δηλαδή να βρίσκει λύσεις και να μην πέφτει σε αδιέξοδα. Από την άλλη πλευρά τη μοναχικότητα της μελέτης διαδέχεται το κοινωνικό γεγονός της συνύπαρξης με τους άλλους μουσικούς κι η μαγεία της επαφής με το κοινό. Άρα λοιπόν τη μοναξιά της μελέτης τη συμπληρώνει και την αντισταθμίζει το «κοινό παιχνίδι», αφού «παίζουμε μουσική» όλοι μαζί. Ουσίες;! Τι να τις κάνουμε; Έχουμε την ουσία! Στη ζυγαριά βάζω από τη μια μεριά ατέλειωτες ώρες μελέτης, σκληρές εξετάσεις, αυστηρούς κώδικες ντυσίματος και πενιχρά οικονομικά οφέλη. Από την άλλη γρήγορο κέρδος, αναγνωρισιμότητα που φέρνει επιτυχίες με το αντίθετο φύλο, φήμη, δόξα και όλα τα παρεπόμενα. Για ποιό λόγο ένας ταλαντούχος μουσικός διαλέγει το πρώτο μονοπάτι; Γιατί έτσι θέλει! Γιατί αυτό τον γεμίζει, είναι το ψώνιο του! Η αλήθεια είναι ότι πλέον μπορεί να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς. Είναι επίσης αλήθεια ότι είναι μάλλον απίθανο, ο μουσικός της συμφωνικής μουσικής, να συναντήσει ένα μαινόμενο πλήθος χιλιάδων θαυμαστριών που είναι έτοιμες να σκίσουν τα ρούχα τους για αυτόν ή να πάει στο χώρο της συναυλίας με λιμουζίνα και σωφέρ. Όμως είναι ευτυχής γιατί έκανε το χόμπι του επάγγελμα ενώ μέσα από τη διαδικασία της αυτεπίγνωσης, που είπα πριν, ανακαλύπτει πράγματα ανεκτίμητα μα καθόλου προβεβλημένα από όλο αυτό το status της ματαιοδοξίας. Το να υπηρετεί κανείς την παιδεία μιάς κοινωνίας μέσα από την τέχνη του και να υποτάσσει το «εγώ» του στο «εμείς», μέσα σε μια συμφωνική ορχήστρα, είναι αμελητέα; Μήπως πρέπει να τα σκεφτούν αυτά κι άλλοι; •

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Σκέψεις φορ φρι Γράφει η Νάντια - Ε: nadia.xm@gmail.com - tr0l.blogspot.com http://thess.forfree.gr

σιβηρία – β’ μέρος

Δευτέρα βράδυ, κοντά μεσάνυχτα, τρώγαμε σε ένα μαγαζάκι στην Ιουστινιανού που μοιάζει με τυροπιτάδικο αλλά μαγειρεύει η κυρία Ρουσλάνα. Έτσι τη λέω γιατί ήταν ρωσίδα η κυρία με τα ξανθά μαλλιά που μικρή μάλλον τα έκανε κοτσίδες. Η παρέα δίπλα βγαλμένη από το ‘12’ του Μιχάλκοφ. Πέντε άντρες και μια γυναίκα χωρίς προφανή σχέση μεταξύ τους, οικογενειακή, φιλική, επαγγελματική, τρωγόμουν να ρωτήσω τι είστε ρε παιδιά. Να, ο κύριος που μιλούσε τώρα ήταν ένας παππούλης με απαλή φωνή που εξιστορούσε σε όμορφα, παρωχημένα-με-γοητευτικό-τρόπο ελληνικά. Ο απέναντι του, πολύ πιο νέος, σκυμμένο πρόσωπο, γεμάτο εσωστρέφεια, περηφάνεια, έτρωγε ήσυχος. Δίπλα του μια φυσιογνωμία που αποφασίσαμε ότι αν ήταν όλοι Ρώσοι στην καταγωγή αυτός θα ήταν Καζάκος. ‘Τσαμ, τσεχ, τσιφούτ..’ είπε και ήμουν πια όλη μάτια κι αυτιά. Λέγανε ιστορίες για Τσάμηδες και Αρβανίτες, για αυτούς που ζούνε δίπλα από ποτάμια, για τα γλαροπούλια που κάνουν φωλιές στη Ροτόντα, για παζάρια του δρόμου στη Θεσσαλονίκη με περίεργα πράγματα από τη Βαλτική.. ίδρωναν τα χέρια μου, ω, πόσο ψοφάω να ακούω ιστορίες. Μισές αλήθειες, μισά ψέματα. Λατρεύω τον κινηματογράφο. Να όμως βλέπω τον φίλο μου που έχει δει δεκαπλάσιες ταινίες από μένα, που στον κινηματογράφο ορκίζεται και λατρεύει, που στις ταινίες είδε κάτι πολύ μεγαλύτερο από το σερβιρισμένο, περίτεχνα ή όχι, entertainment, και ξέρει άλλους είκοσι, τριάντα που αγαπάνε και νοιώθουν τον κινηματογράφο ακόμη περισσότερο. Αν όμως μιλήσω η ίδια χωρίς φόβο ότι θα θεωρηθώ σνομπ θα σου πω ότι γύρω μου έβλεπα πάντα τις πιο γαμάτες ταινίες, τυχαία δίπλα μου άκουγα τις καλύτερες ιστορίες και με ένα τέτοιο ένστικτο αγάπησα τελικά και τον κινηματογράφο αλλά και πολλά άλλα πράματα, κυρίως αυτή και κάθε πόλη. Σε μια παρέα μιλούσαμε για το νέο Εξώστη και κάποιος αναφέρθηκε σε εκείνο το free press για το οποίο μιλούσαν οι φίλοι μου και εγώ απαξιούσα. Το χαρακτήρισε αρνητικά ως ιντελεκτουάλ, κλειστού κύκλου, για γνώστες ή κάτι τέτοιο. Πάντα απορούσα πώς μερικοί άνθρωποι επιστρέφουν στη δική τους αμετάβλητη πραγματικότητα μόλις πέφτουν οι τίτλοι του τέλους. ‘Οσο να’ναι, φεύγοντας από μια περισσότερο ή λιγότερο δυνατή ταινία, μια α’ μετατόπιση των ‘’μαθημένων’’ στο κεφάλι μου την νιώθω. Κρίμα αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι η πόλη εκεί έξω που ζέχνει και σε καλεί με τις ιστορίες της, αυτό ακριβώς πάντα έκανε. Λες και τώρα πια υπήρχε καμία περίπτωση να πάω σε εκείνο το diner στη Μασσαχουσέτη να ξενυχτάω με τα refills του χτικιού που έκανε την σερβιτόρα. Αλλά να ρε συ, τουλάχιστον το θυμήθηκα με κάποια ευάερη, ευήλια και διαμπερή ανατριχίλα. • εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Waeter-Gyt Γράφει ο Τζιάννι Κάλλεν

Το Must της εβδομάδας Ο μικρός χριστούλης (βγαίνει και σε παναγίτσα) με ενσωματωμένη λάμπα (φώτιση) για το δωμάτιο, την κουζίνα, το μπάνιο που έφερε στην πόλη μας ο τηλε-θεούλης με την χωρίστρα «δάνειο» Νίκος Κωνσταντινίδης.

Το Must not της εβδομάδας Οποιαδήποτε απομίμηση του μικρού χριστούλη (που βγαίνει και σε παναγίτσα) και έχει ενσωματωμένη λάμπα (φώτιση) που αντικαθίσταται παρανόμως από μικρούς βούδες, μικρούς αλλάχ και άλλους μάγους – εχθρούς της κουζίνας και του μπάνιου σας.

24

Geek Inside Γράφει ο Νικόλας Μπογιόπουλος

Ότι πρέπει να ξέρεις για τα Windows 8 Η Microsft κάνει κολάζ διάφορα “συστατικά” από τους ανταγωνιστές της και φτιάχνει τα καλύτερα Windows που έχει να δείξει μέχρι σήμερα. Πριν από λίγες ημέρες οι άνθρωποι της Microsoft μάζεψαν developers και δημοσιογράφους στο Seattle για να τους δείξουν τα καινούρια καλούδια των Windows. Και μάλιστα το έκαναν δείχνοντας τα σε μια ταμπλέτα, για να επικεντρωθούν στο πόσο φιλική στο άγγιγμα θα είναι η νέα τους μορφή!

Charms

1.

Το επόμενο μεγάλο χαρτί είναι το νέο Start Menu και ένα στοιχείο που ονομάζεται Charms και βρίσκεται στην δεξιά πλευρά της οθόνης. Από εκεί ο χρήστης μπορεί να κάνει search, να αλλάξει τα settings, να οργανώσει τα applications του, αλλά και να μοιραστεί links, κείμενα, πληροφορίες, φωτογραφίες και άλλα. Αν κάπου πιστεύεις πως το έχεις ξαναδεί δεν έχεις άδικο: είναι το pop up layer με τις αντίστοιχες εντολές που βλέπεις όταν πατάς το menu key στις Android συσκευές.

“but there is one more thing...”

Metro

Για τα Windows το μέλλον ακούει στο όνομα Metro, ή αλλιώς το νέο τους design που αποτελεί και αρχή για ολόκληρη την φιλοσοφία τους. Θα το έχετε δει στα καινούριο λειτουργικό κινητών τηλεφώνων της Microsoft, με τα πολλά παράθυρα. Στην ουσία ακολουθούν τον δρόμο που τους έδειξε η Apple που πήρε τα καλύτερα στοιχεία από το touch περιβάλλον του iPhone και τα έφερε στο OS X Lions, το νέο λειτουργικό των υπολογιστών της.

3.

NFC

Τα Windows 8 θα υποστηρίζουν την τεχνολογία NFC, πράγμα που σε απλά ελληνικά σημαίνει πως θα έχουν την δυνατότητα να στέλνουν και να λαμβάνουν πληροφορίες μεταξύ τους. Κάπως σαν το feature που είχαν τα Pre 3 και TouchPad της Palm/HP. Για παράδειγμα θα μπορείς να ακουμπήσεις το τηλέφωνο σου πάνω στην ταμπλέτα σου και να πάρεις την ιστοσελίδα, το application, το τραγούδι ή το video που θες από την μια συσκευή στην άλλη.

5.

25

2.

Split Screen Apps Παρόλο που το Metro UI είναι σχεδιασμένο ώστε να είναι πολύ βολικό υπάρχει ακόμα ένα καλό στοιχείο και αυτό είναι πως η οθόνη μπορεί να χωριστεί κάθετα σε δυο μισά, ώστε να τρέχουν δυο διαφορετικά applications μαζί. Κάπως σαν την app του twitter για το iPad στην οποία μπορείς στην μια πλευρά να έχεις το timeline σου και στην άλλη να έχεις ανοίξει τον browser μέσω κάποιου link.

4.

Refresh and Reset Το θέμα των Windows με τους ιούς είναι γνωστό και δεν λύνεται αλλά στην νέα έκδοση τα πράγματα είναι καλύτερα καθώς κάνουν πολύ πιο εύκολη την διαδικασία να σβήσεις corrupted software χωρίς να χάσεις applications και settings. Αυτό το feature ονομάζεται Refresh. Επιπλέον μπορείς να σβήσεις τα πάντα πιο γρήγορα και εύκολα. Αυτό είναι το Reset. •

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Angelis and the Istanbul Γράφει ο Αγγελής

Ένας τουρκ καχβεσί για καλωσόρισμα

Έτσι που παν τα πράματα, σε λίγο θα επισκεπτόμαστε τη γιαγιά μας στο χωριό κι αυτή θα μας τρατάρει εσπρέσο στρέτο και πανακότα. Κρίμα που ένας αχνιστός “πολλά βαρύς και όχι” θεωρείται πλέον οπισθοδρομικός, ειδικά σερβιρισμένος σε επάργυρο δίσκο στρωμένο με δαντελίτσα, συνοδεία ενός ιδρωμένου ποτηριού παγωμένο νεράκι. Τι θα γίνει όμως με μας τους παραδοσιακούς τύπους που επιμένουμε να προϋπαντάμε έτσι τους μουσαφίρηδες μας; Πως θα τους δείχνουμε πια την φιλοξενία μας; Ότι έχουμε καλές προθέσεις βρε παιδί μου; Ότι θα μοιραστούμε μαζί τους μοναχά αλήθειες; Γιατί πώς να το κάνουμε, μονό με κάτι τέτοια πολυχρονισμένα τερτίπια ανοίγουν οι ψυχές και τα στόματα αρχίζουν να αραδιάζουν υποσχέσεις αγάπης, λόγια συμπαράστασης, συμβουλές και ιστορίες. Κι αυτή είναι και η μόνη δέσμευση που αυτόβουλα ανέλαβα: να γράφω αληθινές ιστορίες της Πόλης. Αλλά πριν λογοδοθούμε και επίσημα, επιτρέψτε μου πρώτα να σας συστηθώ. Με λένε Αγγελή (πήρα το όνομα του παππού μου) και τα τελευταία χρόνια ζω στην Πόλη. Ναι, ναι! Αυτήν με το “π” το κεφάλαιο! Μου πήρε πολύ να προσανατολιστώ σ’ αυτήν την παραδεισένια ζούγκλα μέχρι να την χαρτογραφήσω στην ψυχή μου. Κι ακόμα δηλαδή, για να

είμαι ειλικρινής, δεν την παίζω και στα δάχτυλα. Όλο τρέχω για να Την προλάβω, κι όλο Αυτή μου ξεγλιστράει ωσάν το χέλι. Όποτε ανακαλύπτω κάτι καινούριο, δεν κρατιέμαι να μην το μοιραστώ ευθύς αμέσως με τους φίλους που με ακολουθούν από το μπλογκ Angelis and the Istanbul (www.angelisandtheistanbul.blogspot.com). Πότε ένα λαχταριστό φαγάκι, πότε ένα Οθωμανικό τζαμί, πότε μια εκκλησιά...πότε ένα τούρκικο μέταλ γκρουπ. Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές! Πόσο χαίρομαι που η ομάδα του νέου Εξώστη, μου παραχώρησε μια μόνιμη στήλη στο φύλλο του! Θα βάζουν δίπλα και φωτό της αφεντιάς μου...έτσι μου υποσχέθηκαν τουλάχιστον! Θα τα λέμε τακτικά λοιπόν από εδώ, βασικά εγώ θα τα λέω και θα εκτονώνομαι, αλλά κι εσείς θα μπορείτε να αφήνετε τα σχόλιά σας, αρχικά στο προσωπικό μου email (anannos@gmail.com) και αργότερα και μέσα από την ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας. Μα, σαν να μ’ έπιασε η φλυαρία μου και δεν πρέπει από την πρώτη κιόλας μέρα, σας αφήνω για να επιστρέψω στην κουζίνα μου. Το γκαζάκι έχει ήδη πυρώσει, θα μου χυθούν τα καφεδάκια που σας ψήνω και μετά με τί θα σας τρατάρω; Άλλα θα είναι σαντέ*, άλλα ορτά* κι άλλα σεκερλί*. Κανένα όμως σίγουρα δεν θα είναι νερομπλούκι κι όλα φυσικά θα ‘χουν και τις φουσκαλίτσες τους. Το μόνο που θέλω από εσάς είναι να ξεπλύνετε τον ουρανίσκο σας με δροσερό νεράκι, να ‘ναι έτοιμο για τον δυναμωτικό ζωμό. Καλώς σας βρήκα, καλή επιτυχία και στο νέο Εξώστη. Να τα χιλιάσει... τα φύλλα και τους αναγνώστες του. Ίφτασιιιιιι! *σαντέ / ορτά / σεκερλί τουρκ καχβεσί: σκέτος / μέτριος / γλυκός τούρκικος καφές Ευχαριστώ των Τζεμίλ ουστά για την έμπνευση και το καφεδάκι που με κέρασε στον καφενέ Mandabatmaz (διεύθυνση: Olivia Geçidi, απέναντι από την Καθολική εκκλησία του St. Antoine στην Ιστικλάλ). •

Εκκωφαντική Ησυχία Σκέψεις του Μάριου Ερμητικού Σπύρογλου

27

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

Urbanities • Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

O Σεπτέμβριος φαίνεται πια στον ουρανό, αλλά το καλοκαίρι δείχνει προσβεβλημένο από την αναπάντεχη διαδοχή του και δεν γουστάρει να ξεσηκωθεί και να ετοιμάσει τις βαλίτσες του. Σε περιμένει να εμφανιστείς για καφέ ή για ποτό και για μπούρου-μπούρου, να δείξεις καρτ-ποστάλ και να περιγράψεις βράδυα με φεγγάρι και γιασεμί. Στο πολυδιάσταστο αυτό σύμπαν όπου η Ειρήνη φοράει κόκκινο φόρεμα με άσπρα πουά και ο Γιώργος κάθεται δίπλα στο μπαρ και μετράει τα φλερτ βρίσκεις το Coq au Zen Bar-Bistrot στη Βαλαωρίτου 37. Είναι μεσημέρι Σαββάτου, μπορεί και Τετάρτη βράδυ, πιάνεις κουβέντα με τη Φωτεινή και το Χρήστο και ξεχνιέσαι στον καπνό που τυλίγεται περιπλανόμενος στο δεξί σου χέρι. Ο Στέλιος ετοιμάζει ένα Cosmopolitan για την ενθουσιασμένη Φωτεινή και όλοι μαζί δοκιμά-

ζουμε το quiche-lorraine με μανιτάρια. Καθότι αυστηρός στις επιλογές των μαγαζιών που τριγυρίζω αναρωτιέμαι αν ένας μεγαλύτερος χώρος θα έκανε καλό σ’αυτό το μικρό Παρίσι, στην είσοδο μίας στοάς που φιλοξενεί μαγαζιά με λουράκια ρολογιών και γραβάτες για καλοντυμένους παππούδες που σιγο-ρουφάνε τους καφέδες τους με καιμάκι. Το quiche καλοψήμενο, σωστό και αφράτο με ένα πιπέρι που όχι μόνο το «ακούς» αλλά το γεύεσαι. Η μυρωδιές του μπαρ μιλάνε για την Αβάνα και το Παρίσι, στρίβουν τσιγάρα με δάχτυλα ποτισμένα στο πικρολέμονο και δροσίζουν τις στιγμές τους με μυρωδάτη και σπιτική λεμονάδα Coq au Zen.

γελάνε και επικροτούν την ευτυχία τους. Είμαι ανάμεσα στη ζήλεια και τη λαχτάρα, κερνάω τη μέθη άλλο ένα gin με λεμονάδα και εύχομαι «... και στα δικά μας»! Το Coq au Zen είναι πλέον ένα μαγαζί που εδραιώθηκε στην πόλη σου (μετράει 3 χρόνια ζωής) και είναι από τα μικρότερα μαγάζια που έχω δει στη ζωή μου με τη μεγαλύτερη ποικιλία χαρακτήρων και φιγούρων.

Till next week. •

Κάποιοι εκεί δίπλα έχουν επέτειο, στο κεντρικό σημείο κάτω από τον θαυμάσιο γυάλινο θόλο. Είναι μαζί 10 χρόνια και όλοι γύρω τους χαμο-

Χάνει-μπαλ Γράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - E: xanei.mpal@yahoo.gr

TOP10 της 3ης Αγωνιστικής 1. Mε ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε το δοκιμαστικό της Ελληνικής Αστυνομίας στη Ν.Σμύρνη. Καταργώντας τις μαζορέτες, τους κλόουν και άλλου είδους θεάματα, η ΕΛ.ΑΣ. πλέον θα διασκεδάζει τους οπαδούς κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου. Το γεγονός ότι οι οπαδοί του Δικεφάλου «έκλαιγαν» από τα… γέλια κρίνει την προσπάθεια επιτυχημένη.

2. Κερδισμένοι της αγωνιστικής οι παίκτες του Άρη. Πολύ απλά, δεν παίζεις, δεν κουράζεσαι, δεν σε κράζει κανείς για το κακό ξεκίνημα!

3.

Πιο κερδισμένοι; Μα φυσικά οι παίκτες του Ηρακλή. Έτσι που το πάνε οι διοργανωτές, αυτοί κι αν δεν πρόκειται ούτε να ιδρώσουν ούτε να τα ακούσουν από κανένα φέτος. Νο stress.

4. Συγχαρητήρια στους παίκτες της Ξάνθης, οι οποίοι παρά την κούραση 93 λεπτών, θέλησαν να δείξουν το καλό κλίμα που επικρατεί στην ομάδα, παίζοντας στην τελευταία φάση «Αγαλματάκια» ή «1-2-3 Κόκκινο Φως».

5.

Επιτυχημένη ήταν η επέμβαση αφαίρεσης μικροφώνου από το λάρυγγα του speaker του εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΥΔΕΤΕΡΟΥ κρατικού ραδιόφωνου, ο οποίος το κατάπιε από τη χαρά του στα γκολ του Ολυμπ… ε, sorry των ερυθρόλευκων.

6.

Ότι του φανεί του Λολο-Στεφανή (Καπίνο) εκεί στον Παναθηναικό. Ακόμα δεν τον είδανε Κασίγιας τον εβγάλανε.

7.

Στην Α.Ε.Κ. τη βρήκανε λέει τη συνταγή. Χρίζεις κάποιο παίκτη ¨υπό παραχώρηση¨ και αυτός σκοράρει, βλέπε Λεονάρντο και Μάκο. Φήμες θέλουν τον Μπόλονι να ψάχνει τον επόμενο που θα χρίσουν για να καταστρώσει σχέδια ενόψει derby.

8. To ότι έχεις παίξει στην Εθνική Ουρουγουάης, ότι αν είσαι καλά βγάζεις μάτια, αλλά και το ότι μιλά με τα καλύτερα λόγια για σένα ο μεγάλος Pablo, σου ανεβάζει το κασέ. Το ότι είσαι Βαψομαλλιάς πόσο πρέπει να στο ρίξει ρε συ Εστογιανόφ?

9.

Μέσα από αυτή τη στήλη καταργώ την έκφραση «θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι» με το «θα γελάσει ο Μπακαγιόκο».

28

10. Ας ελπίσουμε να σταματήσει ότι ξεκίνησε εκεί στο Αγρίνιο ο ¨Χάρι¨, γιατί αν χάσω το στοίχημα για το πόσο παλτό θα είναι φέτος τότε, θα γελάσει ο Μπακαγιόκο (για να μην ξεχνιόμαστε). Υ.Γ. Ένα στα ένα. Την προηγούμενη εβδομάδα έπιασα στο στόμα μου τον Makis Sweetheart (Αγαπούλα) και το ίδιο 24ωρο τον τσάκωσαν. Είν τυχερουό!!! •

Σημεία διανομής

La Tia Rita Γράφει η Rita Van DenGayged

Κότα Συνδικαλίστρια

Σε σένα μιλάω, αρραβωνιάρα οπαδού του Ηρακλή, άχρηστη, τεμπέλα νοικοκυρά! Ενώ το Μαρικάκι έχει μεσοκοπιαστεί δεκαετίες να τηγανίζει ψαράκια για το Μπαρμπαγιαννακάκη της – γνωστός Παοκτζής παιδιόθεν, εσύ ξετσίπωτη, ούτε ένα γαύρο στη φριτέζα για το φίλαθλο μωρό σου! Μυρίστηκε ο ριγμένος την κα. Ζούνη να πλακώνει τις πιατέλες με γαύρο στο γκλαμουροκαπηλειό δέκα δέκα, της την έπεσε, βγήκε στους δρόμους το αγόρι να διαμαρτυρηθεί. Και σε ‘χω τώρα να απορείς για το κρεβάτι το αδειανό, για τα μίνι ταμπόν που σου θυμίζουν κάτι, για τη σεξουαλικότητα της μαρίδας και γιατί η Ζούνη δεν τρώει γιαούρτι και ψηφίζει Πασόκ. Σοσιαλίστρια είναι, αγάπη μου, αυτοί τρώνε γκουρμέ από τη Δάφνη και μετά, τον ψάρεψε με τα χεράκια της στο κότερο που μπήκε με τον ιδρώτα της, εσύ θα μείνεις απάρτου, ούτε κοκωβιός δεν θα σου κάθεται στην πτώχευση. Είπα γκουρμέ και με βρήκε γλυκιά μελαγχολία. Θυμήθηκα το χαβιάρι, ο Μπάμπος με έλεγε χρυσοτσούτσουνη που χλαπάκιαζα το αυγό ψαριού – τότε με το χρηματιστήριο, έσιαχνε και το δέρμα, ‘αυγά να τρως μανάρα μου πάντα, να σε χαίρονται οι γκόμενοι, κόρη του μπερντέ και του Θερμαϊκού’. Πόσο δίκιο είχε το παλικάρι μου, την τελευταία εβδομάδα με τη χρυσή ευκαιρία της ΔΕΘ έχω πηδηχτεί στη χοληστερίνη φιλενάδα. Πήγαινε και ερχόταν το τζάμπα αυγό, ‘μάζευε και ας ειν’ και ρώγες, κράτα και τις δραχμές στο στρώμα’ έλεγε η μανούλα, φράγκο δεν είχα στην τσέπη –αναθεματισμένο φωτοτυπικό, τι ποσέ τα ‘καμα, έφριξε ο κώλος της κότας, συνδικαλίστηκαν τα πουλερικά και με κυνηγούν όπως οι ταρίφες που θέλουν να μου κάνουν αυτό που ονειρεύονται για τον Ραγκούση. Για ψάρι, ούτε λόγος, είπαμε, αυτά είναι για τους σοσιαλιστές, βολεύομαι και με πεταλίδα, που έχει και το μεγαλύτερο τσουτσούνι στο ζωικό, φιλενάδα να το ξέρεις στα δύσκολα. Κουζουλή μου κοπελούδα, τζίφος η δουλειά με το φωτοτυπικό. Όχι τεκνό δεν χτύπησα, μου το βούτηξαν κιόλας, ρωτάω η αφελής ‘που το πάτε καλέ, τελείωσε ο Εξώστης και θα διανεμηθεί σε φωτοτυπία;’, τρελή μόδα ο Εξώστης και η φωτοτυπία τελευταία, έμαθα μετά ότι κυκλοφόρησαν κάτι ασπρόμαυρα δεκαχίλιαρα στην πόλη από την τρομοκρατική φράξια “Παπανικολάου ζεις, εσύ μας οδηγείς”, μερικοί είδαν και φωτοτυπημένα κέρματα του Ευρώ σε παγκάρια, ο Άνθιμος διέταξε εξορκισμό σε ξανθιές χριστιανές. Δόξα τον Μπουτάρη, και τους αμπελώνες του κόσμου τούτου, ούτε ξανθιά είμαι ούτε δαιμονισμένη, τεκνατζού σκέτο. Ένα άγχος το ‘χω μην φορολογήσει ο Ευάγγελος τα φοντάν άντρες μου, αμάσητα και αφορολόγητα, να τα κλέβω από τις γκόμενες, ποτέ από το κράτος. Δήλωση του Ζορρό δεν έφτασε στα αυτιά μου, αυτός τριγύριζε στην Έκθεση με αμφίεση κατάδικου και logo στη ρίγα ‘καραγκούνα θα ντυθώ, θα σε καβαλήσω, όπως το σαμάρι, χοχοχο’, σαμάρι με το σ κεφαλαίο, δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Άντρας της εβδομάδας, ο Στέφανος Μιχαηλίδης. Γιατί τον έχει αγκαζάρει η λυσσάρα η αρχισυντάκτρια και δεν βρίσκω ευκαιρία να του μιλήσω –συναδελφικά και οριζοντίως- για το ταλέντο του. • 29

εξώστης. 22 - 28 Σεπτεμβρίου 2011

ROAD

E79

Φώτογραφία: Ε79 photography • Λέξεις: Miroslava Ivanova

{

}

Οι συγγραφείς αρχίζουν να γυρίζουν το τιμόνι της γραφομηχανής Mercedes μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Στους δύσκολους μεταπολεμικούς καιρούς η αγορά αυτοκινήτου δεν υπάρχει. Ο κόσμος ξοδεύει τα λεφτά του για προϊόντα πρώτης ανάγκης. Αυτή

είναι η αιτία της εμφάνισης της γραφομηχανής με το έμβλημα της Mercedes. Η τιμή της είναι ασύγκριτα χαμηλότερη απο αυτή του αυτοκινήτου και οι παραγωγοί ελπίζουν οτι εύκολα θα βρούν αγοραστές. Μην νομίζετε οτι σε εκείνους τους καιρούς ο κόσμος

σταμάτησε να ταξιδεύει. Αντιθέτως! Αντιθέτως! Τα πιό μακρυνά και ενδιαφέροντα ταξίδια μπορούμε και τώρα να τα κάνουμε με

τα βιβλία που γράφτηκαν με τις παλιές γραφομηχανές. Αλλά πού βρισκόμαστε; Μπορούμε να το διαπιστώσουμε και μόνοι μας, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα πλήκτρα της γραφομηχανής. Είναι στα κυριλικά. Άρα βρισκόμαστε κάπου στην Βουλγαρία.