Precious Life & Living Values ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΟΤOΣ Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Τζιά-Θερμιά, μιλά στην «Ε» για τη χαρά και την ικανοποίηση που εισπράττει εκείνος που ασχολείται με τη γη και την καλλιέργειά της.
Οι δρoμοι του κρασιοy Κύριε Κοκοτέ, με αφετηρία το ξενοδοχείο Elounda Beach, αλλά και γενικότερα τις κατασκευές οικοδομικών έργων, κάποια στιγμή στρέφεστε στην παραγωγή κρασιού. Πώς προέκυψε αυτή η ανατροπή; Δεν το βλέπω ως ανατροπή αλλά περισσότερο ως μετεξέλιξη. Είναι απλό αν σκεφτεί κανείς ότι όσο μεγαλώνεις επιστρέφεις ασυνείδητα- ή και συνειδητά- σ τις ρίζες σου και στις αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων. Όπως είπατε, ξεκίνησα ως μηχανικός κατασκευάζοντας ξενοδοχεία και όχι μόνο, αλλά πάντα μέσα μου υπέβοσκε η ανάμνηση του τόπου που γεννήθηκα, οι Δαφνές της Κρήτης, όπου έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, στο σπίτι του παππού μου ο οποίος, ενώ ήταν γιατρός, υπήρξε ένας κατά συνείδηση αμπελουργός. Αυτός ήταν που μου μετέδωσε αυτή την απερίγραπτη χαρά και ικανοποίηση που εισπράττει εκείνος που ασχολείται με τη γη και την καλλιέργειά της, όταν βλέπει τα αποτελέσματα των προσπαθειών και του μόχθου του να μετουσιώνονται σε καρπό. Έτσι λοιπόν, από τη δεκαετία του 70 ήδη, όταν τα πρώτα δείγματα της επερχόμενης συμφόρησης της Αθήνας είχαν αρχίσει να γίνονται ορατά, εγκατέλειψα το κέντρο όπου έμενα και αγόρασα την κορυφή αυτού του λόφου (στη Σταμάτα), προκειμένου να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να ασχοληθώ με τη γεωργία και συγκεκριμένα με την παραγωγή του κρασιού. Αρχικά συναντήσαμε, η γυναίκα μου Anne και εγώ, τεράστιες δυσκολίες, ωστόσο το εγχείρημά μας αυτό αποτελούσε ένα τόλμημα αλλά και μια πρόκληση συνάμα. Πόσο εύκολο ήταν να μετουσιώσετε το μεράκι αυτό σε μια επιτυχημένη επιχειρηματική δραστηριότητα; Θα δεχτώ τον χαρακτηρισμό «μεράκι» ως κίνητρο μόνο. Αφού, κακά τα ψέματα, η παραγωγή του καλού, ποιοτικού, κρασιού δεν είναι μια απλή 120 ΕΠΙΛΟΓΗ
υπόθεση, όπου με εργαλείο μόνο το μεράκι θα μπορέσεις να επιτύχεις το καταπληκτικό κρασί. Κι αυτό γιατί η παραγωγή κρασιού μεγάλων απαιτήσεων προϋποθέτει όχι μόνο βαθειά, επιστημονική γνώση του αντικειμένου αλλά και υψηλή τεχνολογία, σε όλη τη διαδικασία της οινοποίησης. Αλλά και πριν απ’ αυτή. Το αποτέλεσμα στο τελικό προϊόν επηρεάζεται καταλυτικά από την άριστη ποιότητα της πρώτης ύλης, το σταφύλι. Αυτό επιτυγχάνεται στον αμπελώνα με συνεχή, επίπονη προσπάθεια καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι ποικιλίες των σταφυλιών που καλλιεργείτε εδώ αποδίδουν εξαιρετικής ποιότητας κρασιά, κάποια από τα οποία απέσπασαν διεθνείς διακρίσεις… Από το 1979 καλλιεργούνται σ το κτήμα οι ποικιλίες Chardonay, Cabernet Sauv ignon και M erlot. Πράγματι τα βραβεία με τα οποία έχουν τιμηθεί τα κρασιά μας υπερβαίνουν τα εκατό, με σημαντικότερο το Laureat (Χρυσό των Χρυσών) που απέσπασε στο Bordeaux το Chateau Semeli του 1992, από τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon και Merlot. Για πιο από τα κρασιά σας νιώθετε ιδιαίτερα υπερήφανος; Το καμάρι μου είναι το κρασί από τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon και Merlot, που καλλιεργούνται από παλιά στο κτήμα της Σταμάτας. Είναι ένα κρασί διαχρονικό που αντανακλά τη φιλοσοφία μου. Πολύ υψηλή ποιότητα, ανεξαρτήτως κόστους και ποσότητας. Ανέκαθεν ήμουν υπέρμαχος της ποιότητας και όχι της ποσότητας. Αν προσέξατε τελευταίως, με την οικονομική κρίση, ο κόσμος του κρασιού έχει μοιραστεί πλέον στα δύο. Έτσι, ενώ το μεσαίας κατηγορίας εμφιαλωμένο κρασί περνά δύσκολες μέρες, αντιθέτως κερδίζει έδαφος το χύμα και αυτό της υψηλής ποιότητας.
Ποιες άλλες δραστηριότητες περιλαμβάνονται στο κτήμα Γ. Κοκοτού; Το κτήμα είναι ανοικτό σε πάσης φύσεως κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πρόσφατα καθιερώσαμε μια νέα δραστηριότητα, την καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων, λαχανικών, οπωροφόρων δέντρων, μελιού από τα μελίσσια μας αλλά και ελαιολάδου. Φέτος μάλιστα είχαμε το πρώτο βιολογικό ελαιόλαδο. Έτσι, οι επισκέπτες μας, αλλά και κάποια gourmet εστιατόρια ή επιλεγμένα σημεία πωλήσεων, θα μπορούν στο μέλλον να προμηθεύονται όλα μας τα προϊόντα από εδώ. Τελευταία εκδόσατε το βιβλίο “ΤζιαΘερμιά. Πώς η συγγραφή ενός βιβλίου μπορεί να σαγηνεύσει έναν επιχειρηματία; Κοιτάξτε, η συγ γραφή ενός αυτοβιογραφικού βιβλίου, όπως είναι το Τζια-θερμιά, δεν είναι μια απλή και εύκολη υπόθεση. Χρειάζεσαι πολύ κουράγιο και ενδοσκόπηση. Προ καιρού με συνάρπασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Η διήγηση του Ιάσωνα», του καλού μου φίλου Βασίλη Βασιλικού. Σε αυτό ο Πηλέας διηγείται στον Ιάσωνα για έναν γέροντα ο οποίος κυνηγούσε την αιωνιότητα γράφοντας πάνω στην άμμο … γράφοντας λοιπόν και εγώ το βιβλίο μου συνειδητοποίησα πως τε λικά, όλα αυτά τα χρόνια, δεν έκανα τίποτα άλλο από το να γράφω τη ζωή μου πάνω στην άμμο, πλάι στο κύμα που την παράσερνε…και αυτό ως τη στιγμή που το τελείωσα και την είδα, με όλα της τα άσχημα ή τραυματικά αλλά και τα ευχάριστα και αισιόδοξα, αποτυπωμένη στο χαρτί. Όλα πια είχαν βγει στο φως, στις πραγματικές τους διαστάσεις, με συνέπεια τότε και μόνο τότε, να μπορέσω να κάνω και τον τελικό απολογισμό της…