qazaq

lef; Ç ü n k ü düşman da rüzgârın' şiddetine tahammül edememiş geri dönmüştü.

Biz, bayırların arasında oturduğumuz İçin bizi görememişlerdi. Zaten bura­ da 10 metre ilersini seçmek kolay olmuyordu. Şayet biz düşmanı takip etseydik, onları toplu o:&rak mah~ vedebilirdik. Ç ü n k ü onlar değil iyi havacfa.^ böyle havalarda h i ç at üzerinde duramazlardı. Fakat bizim de takatimiz yoktu.

MİNBULAK'DAN HAREKET...

Her yerde bîr manda başı g ö r ü n ü y o r d u . Bu mezarların bulunduğuna delildi. İşte bu mezar içer­ sinde Mınbulak'ı terkediyorduk.

Karşımızda Kermetaş .geçidi vardı. Himaîayalara uğramak talihsizliğine sahip olanlar İçin burası hakikaten tüyler ürpertici, dehşet bîr yer i d i . . . Bereket ki, henüz atımız ve de­ v e m i z ' t ü k e n m e m i ş t i , Rüzgar, karla birlikte o kadar çok esiyordu k î , zorlukla ilerliyor, birbirimizi g ü ç g ö ­ rebiliyorduk... Nihayet a k ş a m a ' d o ğ r u bir yere gel- • dik ve konakladık. Burası tamamen taş ve soğuktan müteşekkildi. Karlar arasında bir ot gördüğümüz za­ man ayağımızla "kazıyor ve buradan tezek çıkarıyor­ duk. Ayaklarımızda çarık vardı. Ayakkabılarımız Gas gölde tükenmişti.

Karlarda çarıktan su geçiyordu, ama devamlı halde yürüdüğümüzden bir şey anlamıyorduk.

Develere Cabıv denen şeyleri giydîrmiştik. Rüz­ gar, dikkatli davranmazsak hepimizi havaya uçurabîiîrdİ. Her göçtüğümüz yerde b i r k a ç ö l ü g ö m ü y o r - • duk'. Burada da Hamza'nın bîr k ü ç ü k kızını gömmüş­ tük. Günler geçtikçe, tehlike artıyor, k o r k u n ç hadi­ selerle karşılaşıyorduk. Ancak, İçimizdeki « H ü r r i y e t » imanıdır k î , bizi bu kadar eza ve. cefalara katlandıra— 248 —