Αλέξανδρος Αλεξίου | Δάφνη-Ευφροσύνη Δελφάκη
The House of the Rising Techno
των πρώτων πάρτυ (χαρακτηριστικό που υπονοεί υποκουλτούρα) εφαρµόζεται ακόµα σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο κάποια κλαµπ, έστω και αν λειτουργούν χωρίς άδεια, ο χαρακτήρας τους συνεχίζει να είναι underground και δεν απευθύνονται στο ευρύ κοινό, γίνονται µόνιµα. Με τον καιρό δηµιουργούνται άτυπα clusters (η εγγύτητα παίζει ακόµα σηµαντικό ρόλο στη βερολινέζικη κλαµπ σκηνή) και άτυπα δίκτυα µεταξύ των ιδιοκτητών, των djs και των θαµώνων. Για πρώτη φορά η techno και ο τρόπος διασκέδασης που αυτή προσφέρει καταλαµβάνει ένα µικρό κοµµάτι στην οικονοµία της πόλης (χαρακτηριστικό που υπονοεί αντικουλτούρα). Για ένα µικρό σχετικά χρονικό διάστηµα, η techno κουλτούρα ήταν όσο «ενταγµένη» αλλά παράλληλα και όσο underground χρειαζόταν ώστε να εκφραστεί µε τον καλύτερο δυνατό τρόπο, απαλλαγµένη από τον κίνδυνο της καταστολής αλλά και της εµπορευµατοποίησης. Η επόµενη περίοδος που διανύει η techno στο Βερολίνο και περιγράφεται στο επόµενο κεφάλαιο, διακρίνεται από το πέρασµά της σε µαζικό φαινόµενο (Bader, 2004 στο Paloscia, 2004).
64