SONUÇ
Halk şairleri, kültürel mirasımızın önemli taşıyıcıları, âşıklık geleneğinin özelliklerini
günümüze
aktaran
önemli
kaynaklarıdır.
Gelenek,
âşıklar
vasıtasıyla günümüze dek varlığını korumuş ve halkın duygularının tercümanı olmaya devam etmiştir. Âşıkları diğer insanlardan farklı kılan özellikler âşık tipinin oluşmasında önemli bir etkendir. Belirli aşamalardan geçen âşıklar kendi kültürel birikimlerini halkın arasında gezerek hem paylaşmış hem de girdiği farklı kültür coğrafyalarının kültürü ile yoğrularak halkı temsil etme misyonunu üstlenmişlerdir. Âşık Davut Sularî’nin ustası kendi dedesidir. Halk müziğini irticalen söylediği şiirleri ile birleştirip değişik türkü tarzları ve türleri ile hayattayken üne kavuşmuş, eserleri ve söyleyiş tarzı itibariyle pek çok halk müziği sanatçısına ilham kaynağı olmuştur. Birlik ve beraberlik konusunda hassasiyetini her zaman korumuş ve âşıklık geleneğinin gereklerini yerine getirerek, 20. yüzyılda geleneğin önemli bir temsilcisi olarak yerini almıştır. Türk halk müziğine
katkıları
ile
de
derinlemesine
bir
müzikal
değerlendirmeyi
gerektirecek kadar başarılı olan Âşık Davut Sularî’nin, böyle çalışmalar için bu çalışmanın önemli bir adım olduğu düşünülmektedir. Âşık Davut Sularî ardında bıraktığı eserleri ile ölümsüzleşmiştir. Eserleri hâlen Türk halk müziği sanatçıları tarafından seslendirilmektedir ve TRT repertuvarına bir çok eseri girmiştir. TRT repertuvarına giren bu eserlerin bazılarında Âşık Davut Sularî kaynak kişi gösterilirken bazıları da âşığın kendisine ait eserlerdir. Zaman zaman usta malı da okuyan Âşık Davut Sularî’nin irticalen söyleme yeteneği oldukça güçlüdür. Çalışmanın metin bölümü oluşturulurken âşığın hem hayatta iken söylediği bilinen şiirlerden hem de çeşitli vesilerle söylediği ve kayda alınan şiirlerden yararlanarak 148 şiirlik bir metin oluşturulmuştur. Bu şiirler arasında 5,29,30,43,59 no’lu şiirler usta malı olarak okuduğu, Sulari ile özdeşleşmiş şiirlerdir.