Μουσική 14 Μαρτίου
“Arditti Quartet„ με την Jennifer Walshe
sgt.gr/music
“Arditti Quartet„ με την Jennifer Walshe
Μουσική 14 Μαρτίου Κεντρική Σκηνή | 20:30
Ανασκαφή στο Παρελθόν; Όχι! Επιδρομή στο Μέλλον από το μουσικό σύνολο Arditti Quartet που ανεβάζει σύγχρονα έργα για έγχορδα του Harrison Birtwistle και της Jennifer Walshe.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Τρίτη 14 Μαρτίου Μετά τη συναυλία, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές (στα αγγλικά, χωρίς διερμηνεία) Συντονισμός: Χρήστος Καρράς, Γενικός Διευθυντής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μουσικής της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
Τετάρτη 15 Μαρτίου • Masterclass από το Arditti Quartet • Εργαστήριο με την Jennifer Walshe (θα πραγματοποιηθούν στα αγγλικά, χωρίς διερμηνεία)
© 2017, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση sgt.gr
Το Arditti Quartet αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στο χώρο της σύγχρονης μουσικής. Από το 1974 που ιδρύθηκε, έχει παρουσιάσει εκατοντάδες έργα για κουαρτέτο εγχόρδων και μουσική δωματίου, σε εκτελέσεις που αποτελούν σημεία αναφοράς για τη μουσικότητα και την τεχνική τους αρτιότητα. Σημαντικό στοιχείο της προσέγγισής τους είναι η στενή συνεργασία με τους συνθέτες των έργων.
Πρόγραμμα Harrison Birtwistle
The Tree of Strings (2007) Το The Tree of Strings του 2007 είναι μόλις το δεύτερο έργο για κουαρτέτο εγχόρδων του Harrison Birtwistle (γενν. 1934). Εναλλάσσοντας μέρη απόλυτης ακινησίας με περάσματα μεγάλης ρυθμικής ενέργειας ή εκτεταμένες, συνεχώς εξελισσόμενες μελωδικές γραμμές, είναι ένα από τα πιο εκφραστικά πρόσφατα έργα του. Μια αίσθηση ερήμωσης μεταφέρεται στη μουσική, καθώς προς το τέλος του έργου οι τέσσερις εκτελεστές απομακρύνονται σταδιακά έως ότου στη σκηνή παραμένει μόνος του ο τσελίστας για να ολοκληρώσει το έργο.
Jennifer Walshe
EVERYTHING IS IMPORTANT (2016) Το έργο EVERYTHING IS IMPORTANT της Jennifer Walshe (γενν. 1974) παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στις 2 Αυγούστου 2016 στο Darmstadt και είναι στην πραγματικότητα ένα κουιντέτο, καθώς συμμετέχει η ίδια η συνθέτρια στα φωνητικά. Όπως συμβαίνει συνήθως στα έργα της, η περφόρμανς του EVERYTHING IS IMPORTANT περιλαμβάνει επίσης ηλεκτρονικά και βίντεο. Ανάμεσα στα θέματα του έργου είναι η διερεύνηση της έννοιας της φύσης στη σημερινή τεχνολογική εποχή.
Arditti Quartet Irvine Arditti: βιολί Ashot Sarkissjan: βιολί Ralf Ehlers: βιόλα Lucas Fels: τσέλο
Η συνθέτρια Jennifer Walshe συμμετέχει στα φωνητικά του έργου της EVERYTHING IS IMPORTANT. Στη συναυλία ακούγονται κείμενα της Jennifer Walshe, με επιπλέον κείμενα του Alphonso Lingis και της Jasmina Tesanovic· επιλεγμένοι όροι από το Bureau of Linguistical Reality (Γραφείο Γλωσσολογικής Πραγματικότητας). Τοποθεσίες: νεολιθικός τύμβος Poulnabrone Dolmen, νησιά Skelligs, κωμόπολη Kenmare, πυρηνικό καταφύγιο κομητείας του Limerick, Flaggy Shore, Carrick-on-Shannon και Μπέλφαστ (Δημοκρατία της Ιρλανδίας και Βόρεια Ιρλανδία), The Bishops Avenue, μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Madame Tussauds και Kew Gardens (Λονδίνο), Aalsmeer (Ολλανδία), Ισλανδία, Στουτγάρδη, Σικάγο, Νέα Υόρκη. Επιλεγμένες φωτογραφίες, με την ευγενική παραχώρηση του Scientific Visualization Studio της NASA. Το πρώτο 3D cybertype Diplopoda, Julida, Julidae, με την ευγενική παραχώρηση των Akkari, Engoff και Metscher. Μια συμπαραγωγή του Internationale Ferienkurse für Neue Musik 2016, της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, του SNYK (Δανέζικο Κέντρο για τη σύγχρονη, πειραματική μουσική και την ηχητική τέχνη), του November Music και του Huddersfield Contemporary Music Festival που παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στις 2 Αυγούστου 2016 στο Darmstadt.
Arditti Quartet Το Arditti Quartet απολαμβάνει παγκόσμια εκτίμηση και φήμη χάρη στις εμπνευσμένες και τεχνικά άρτιες ερμηνείες έργων του 20ού αιώνα και σύγχρονης μουσικής. Εκατοντάδες συνθέσεις για κουαρτέτα εγχόρδων και σύνολα μουσικής δωματίου έχουν γραφτεί ειδικά για το σύνολο, από το 1974, όταν ιδρύθηκε από τον πρώτο βιολονίστα Irvine Arditti. Τα έργα αυτά έχουν αφήσει ένα ανεξίτηλο στίγμα στο ρεπερτόριο του 20ού αιώνα και έχουν αποφέρει στο Arditti Quartet μια σταθερή θέση στη μουσική ιστορία. Στις πρόσφατες πρεμιέρες τους περιλαμβάνονται έργα των Harrison Birtwistle και Philippe Manoury. Το σύνολο πιστεύει ότι η στενή συνεργασία με τους συνθέτες είναι ζωτικής σημασίας για τη διαδικασία της ερμηνείας. Αναρίθμητα cd με τη συμμετοχή του Arditti Quartet τεκμηριώνουν ένα αξιοσημείωτο μέρος του ρεπερτορίου του. Ανάμεσα στις τελευταίες δισκογραφικές κυκλοφορίες τους υπάρχουν έργα των Harrison Birtwistle, Toshio Hosokawa και Hilda Paredes. Στη διάρκεια των 40 και πλέον ετών της σταδιοδρομίας του, το σύνολο έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις για το έργο του, η σημαντικότερη από τις οποίες υπήρξε η απονομή του Μουσικού Βραβείου Ernst von Siemens, το 1999, για τη «συνολική προσφορά» του στη μουσική. Το Arditti Quartet γιόρτασε τα 40 χρόνια ύπαρξής του τον Απρίλιο του 2014, με μια σειρά ξεχωριστών συναυλιών στο Λονδίνο και το Βίτεν της Γερμανίας, ενώ αρκετοί συνθέτες ετοίμασαν εορταστικά έργα για τα γενέθλια του συνόλου.
Φωτογραφία © Astrid Karger
Jennifer Walshe Η Τζένιφερ Γουόλς γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1974. Σπούδασε σύνθεση με τον John Maxwell Geddes στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου της Σκοτίας και με τον Kevin Volans στο Δουβλίνο, ενώ έλαβε το διδακτορικό της στη σύνθεση από το Northwestern University του Σικάγου τον Ιούνιο του 2002. Το 2000 κέρδισε το Μουσικό Βραβείο Kranichsteiner στα Διεθνή Καλοκαιρινά Μαθήματα για Νέα Μουσική, στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας, ενώ το 2008 τιμήθηκε με το Μουσικό Βραβείο Praetorius για Σύνθεση από το Υπουργείο Επιστημών και Πολιτισμού του γερμανικού κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας. Τα έργα της Γουόλς έχουν παρουσιαστεί ζωντανά και αναμεταδοθεί σε όλο τον κόσμο. Πέρα από τη συνθετική της δραστηριότητα, εμφανίζεται επίσης συχνά ως βοκαλίστρια, έχοντας ειδικευτεί σε εκτεταμένες φωνητικές τεχνικές. Από το 2007, η Γουόλς έχει αναπτύξει το πρότζεκτ Grúpat, στο πλαίσιο του οποίου η ίδια έχει υιοθετήσει δώδεκα διαφορετικές περσόνες –όλες τους, μέλη της καλλιτεχνικής κολεκτίβας Grúpat– και έχει δημιουργήσει συνθέσεις, καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις, γραφικές παρτιτούρες, ταινίες, φωτογραφίες, γλυπτά και μόδα, που υπογράφονται από τις περσόνες αυτές. Στο πιο πρόσφατο πρότζεκτ της, με τίτλο Historical Documents of the Irish Avant-Garde, η Γουόλς επινόησε μια φανταστική ιστορία της μουσικής πρωτοπορίας στην Ιρλανδία. Αυτή η ιστορία καλύπτει ένα χρονικό διάστημα 187 ετών και φιλοξενείται στο aisteach.org, την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Aisteach, ενός επίσης επινοημένου οργανισμού που φιλοδοξεί να γίνει «το αβανγκάρντ αρχείο της Ιρλανδίας».Έργα της Γουόλς κυκλοφορούν από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες, όπως είναι οι Mere Records, Interval Recordings, Farpoint Recordings και Migro.
Jennifer Walshe, φωτογραφία © Blackie Bouffant
Sir Harrison Birtwistle Ο Σερ Χάρισον Μπέρτγουιστλ γεννήθηκε το 1934 και σπούδασε κλαρινέτο και σύνθεση στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής του Μάντσεστερ, όπου ήρθε σε επαφή με μια ομάδα εξαιρετικά ταλαντούχων συγχρόνων του, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Peter Maxwell Davies, ο Alexander Goehr, ο John Ogdon και ο Elgar Howarth. Το 1965 πούλησε τα κλαρινέτα του για να αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στη σύνθεση και ταξίδεψε στο Πρίνστον των ΗΠΑ χάρη σε μια υποτροφία Harkness, όπου και ολοκλήρωσε την όπερα Punch and Judy. Το έργο αυτό, μαζί με τα Verses for Ensembles and The Triumph of Time τον καθιέρωσαν ως σημαντική προσωπικότητα της βρετανικής μουσικής. Τη δεκαετία ανάμεσα στο 1973 και το 1984 κυριάρχησαν η μνημειώδης λυρική τραγωδία του, The Mask of Orpheus, που ανέβηκε από την Εθνική Όπερα της Αγγλίας το 1986, καθώς και μια σειρά από αξιοσημείωτα έργα για σύνολα, τα οποία παίζονται πλέον από τα κορυφαία σχήματα νέας μουσικής στον κόσμο: Secret Theatre, Silbury Air και Carmen Arcadiae Mechanicae Perpetuum. Ανάμεσα στα ορχηστρικά έργα του Μπέρτγουιστλ, από το 1995 και μετά, περιλαμβάνονται τα: Exody· Panic, που έτυχε μιας θριαμβευτικής πρεμιέρας στο φινάλε (Last Night) του BBC Proms το 1995, την οποία υπολογίζεται ότι παρακολούθησαν περίπου 100 εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο· The Shadow of Night· The Last Supper, οι πρώτες παρουσιάσεις του οποίου έγιναν στην Deutsche Staatsoper του Βερολίνου και στο Γκλάιντμπερν το 2000· Pulse Shadows, ένας διαλογισμός για σοπράνο, κουαρτέτο εγχόρδων και σύνολο δωματίου πάνω σε ποίηση του Paul Celan, που κυκλοφόρησε σε άλμπουμ από την Teldec και κέρδισε το βραβείο του Gramophone το 2002 για την καλύτερη ηχογράφηση σύγχρονης μουσικής· και το Theseus Game, το οποίο έκανε πρεμιέρα το 2003 και ήταν μια από κοινού ανάθεση της Τριενάλε του Ρουρ, του Ensemble Modern και της London Sinfonietta. Συνθέσεις του που έκαναν την πρεμιέρα τους την περασμένη δεκαετία είναι το έργο μουσικού θεάτρου The Corridor και το κοντσέρτο του για βιολί, για τον Christian Tetzlaff. Τη χρονιά των 80ών γενεθλίων του Μπέρτγουιστλ, το 2014, έγινε η πρεμιέρα του Responses για πιάνο και ορχήστρα, ενώ το 2015 είδε το φως ένα νέο του έργο μουσικού θεάτρου, με τίτλο The Cure. Η μουσική του Μπέρτγουιστλ έχει προσελκύσει διεθνείς μαέστρους, όπως τον Pierre Boulez και τον Daniel Barenboim. Ο ίδιος έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν το βραβείο Grawemeyer το 1968, το βραβείο Siemens το 1995, καθώς και οι ανακηρύξεις του σε Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλίας το 1986, Ιππότη του Ηνωμένου Βασιλείου το 1988 και Εταίρο του Τάγματος της Τιμής της Βρετανικής Κοινοπολιτείας το 2001. Το Arditti Quartet έχει παρουσιάσει σε πρεμιέρες όλα τα έργα του Χάρισον Μπέρτγουιστλ για κουαρτέτο εγχόρδων.
Sir Harrison Birtwistle, φωτογραφία © Hanya Chlala
Επιλογή αποσπασμάτων από την Jennifer Walshe για το έργο της EVERYTHING IS IMPORTANT (2016) Ως εκ τούτου, ανάμεσα στα μελλοντικά απολιθώματα του Ανθρωπόκαινου μπορεί να υπάρχουν τα ίχνη όχι μόνο μεγάλων θηλαστικών και νανοπλαγκτού, αλλά επίσης συσκευασιών σαμπουάν και αποσμητικών σώματος – και τα στρώματα που τα περιέχουν θα είναι με ακρίβεια χρονολογήσιμα, με αναφορές στα αρχεία σχεδιασμού προϊόντων των πολυεθνικών. «Αυτό που θα επιβιώσει από εμάς είναι η αγάπη», έγραφε ο Philip Larkin. Λάθος. Αυτό που θα επιβιώσει από εμάς είναι το πλαστικό – και ο μόλυβδος-207, το σταθερό ισότοπο στο τέλος της αλυσίδας αποσύνθεσης του ουρανίου-235. Robert Macfarlane, “Generation Anthropocene: How Humans Have Altered the Planet Forever” («Η γενιά του Ανθρωπόκαινου: Πώς οι άνθρωποι έχουν μεταβάλει για πάντα τον πλανήτη»)
Καταλήγοντας, ο [Oliver] Luckett –αυτός που έκαψε μια Ρολς Ρόυς– κατέδειξε ότι η ανάπτυξη του Ίντερνετ και οι [αλυσίδες καταγραφής συναλλαγών bitcoins] blockchain δεν είναι μόνο πνευματικά ορθές, αλλά βαθιά φυσικές. Και η ίδια η φύση είναι οργανωμένη σε δίκτυα. Ως απόδειξη, έδειξε εικόνες από δίκτυα μανιταριών δίπλα σε απεικονίσεις μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ακολούθησαν ξέφρενες επιδοκιμασίες. Στη διάρκεια μιας σύντομης παύσης, οι συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν πάνω στη γιγαντιαία βεράντα για σκάκι, προκειμένου να βγάλουν μια τρισδιάστατη ομαδική φωτογραφία. Καθώς το drone για φωτογραφικές λήψεις πλησίαζε από το γαλάζιο ουρανό, όλοι σήκωσαν τα χέρια τους σε μια ομαδική ένδειξη χαράς. Hannes Grassegger, “My Wet and Wild Bitcoin Weekend on Richard Branson’s Island Refuge” («Το υγρό και άγριο bitcoin Σαββατοκύριακό μου στο νησιωτικό καταφύγιο του Ρίτσαρντ Μπράνσον»)
Χωρίς κόσμο, δεν υπάρχει Φύση. Χωρίς κόσμο, δεν υπάρχει ζωή. Αυτό που υπάρχει εκτός των γοητευτικών κύκλων της Φύσης και της ζωής είναι ένα οστεοφυλάκιο, ένας τόπος ζωής και θανάτου, θανάτου εντός της ζωής και ζωής εντός του θανάτου, ένας απέθαντος τόπος γεμάτος από ζόμπι, ιοειδή, σκουπίδια από DNA, φαντάσματα, πυριτικά, κυανίδιο, ραδιενέργεια, δαιμονικές δυνάμεις και ρύπανση. Η αντίστασή μου στην οικολογική συνείδηση είναι μια αντίσταση στο οστεοφυλάκιο. Είναι η επίκληση του σαμάνου να μπεις στο οστεοφυλάκιο και να προσπαθήσεις να παραμείνεις εκεί, να στήσεις μια σκηνή και να ζήσεις εκεί, για όσο το δυνατόν περισσότερο… οι άνθρωποι πεθαίνουν παντού. Υπάρχει αίμα και θόρυβος, πράγματα που μεταφέρονται βιαστικά, κραυγές. Όταν εξαλείφεται η γοητεία του κόσμου, βρισκόμαστε στο θάλαμο εντατικής της οικολογικής συνύπαρξης. Timothy Morton, Hyperobjects: Philosophy and Ecology after the End of the World (Υπεραντικείμενα: Φιλοσοφία και οικολογία μετά το τέλος του κόσμου)
Ύστερα πάμε σε έξυπνες πόλεις, στις οποίες η λέξη «έξυπνος» είναι το καμουφλάζ ενός καταπιεστικού, καταστροφικού καπιταλισμού. Είναι μια εξυπνάδα που επιβάλλεται άνωθεν, που δημιουργείται και πέφτει πάνω σε πόλεις από κάποιο αφηρημένο κενό ενός κατακαμένου χώρου. Πόλεις δίχως ιστορία, όπου δεν ζούμε και δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουμε: πόλεις αφιερωμένες στις διαχειριστικές ανάγκες των επιχειρηματικών ελίτ. Jasmina Tesanovic, “Webstock 2013”
ΧΟΡΗΓΟΊ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ
ΜΕ ΤΗΝ YΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ YΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ
ΔΙΕΎΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ & MARKETING ΤΜΉΜΑ ΕΚΔΌΣΕΩΝ
ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ
«Δίχως καμία αμφιβολία, η φωνή της Jennifer Walshe είναι η πιο πρωτότυπη συνθετική φωνή που έχει αναδείξει η Ιρλανδία τα τελευταία 20 χρόνια.» Michael Dervan, The Irish Times
Δεί ακ τε στη όμη Στέ γη
Μάνος Τσανγκάρης
Home / Living Spaces
30 Μαρτίου → 2 Απριλίου 2017 Άσυλο Ανιάτων (Αγ. Ζώνης 39, Κυψέλη) Ο διεθνώς αναγνωρισμένος συνθέτης και installation artist Μάνος Τσανγκάρης παρουσιάζει, σε παγκόσμια πρεμιέρα τη μουσική σύνθεση/εγκατάσταση με τίτλο Home, στο κέντρο της Αθήνας.
2016 → 17
sgt.gr